Μια άβολη αλήθεια για τον Παρθενώνα

« …Θα απευθύνω τον λόγο μόνο σε αυτούς που το αξίζουν, ας είναι κλειστές οι θύρες για τους βέβηλους. Δεχόμενος αυτή τη σοφή φράση του Θεολόγου (1) θ’αναφερθώ σε όσους υποδήλωσαν τον Θεό και τις θεϊκές Δυνάμεις με σύμφυτες προς τις ανθρώπινες αισθήσεις εικόνες, αποτυπώνοντας τα αόρατα σε ορατά δημιουργήματα, τα οποία, ωσάν να πρόκειται για ένα ανοικτό βιβλίο, επιτυγχάνουν να περιγράψουν τις βασικές μας γνώσεις για τους Θεούς αρκεί κάποιος να γνωρίζει να τις διαβάζει. Δεν πρέπει δε ν’ απορεί κανείς που οι αμαθέστατοι των ανθρώπων (2) θεωρούν τα αγάλματα ξύλα και πέτρες , αφού και τα γράμματα έτσι τα θεωρούν οι αναλφάβητοι, αντιμετωπίζοντας τις ενεπίγραφες στήλες σαν απλές πέτρες, τις πινακίδες σαν ξύλα και τα βιβλία σαν δεμένο πάπυρο»
(1) Του Ορφέως. (2) Οι χριστιανοί.-ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ: ΠΕΡΙ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ




«η δική μας δε πόλη, σύμφωνα μεν με τη θεία θέληση του Δία και με τη σκέψη των μακάριων, αθάνατων θεών, ποτέ δεν θα καταστραφεί επειδή η μεγαλόψυχη προστάτιδα, η κόρη κραταιού πατέρα, η Παλλάδα Αθηνά, έχει τα χέρια υπεράνω της» Σόλωνας
Για τον Παρθενώνα μαθαίνουμε ότι:

"Το κτίριο παρέμεινε άθικτο, στην τελειότητά του, για αιώνες. Κατά τα υστερορωμαϊκά χρόνια υπέστη σοβαρότατες ζημίες από πυρκαγιά. Επισκευάσθηκε τον 4ο αι. μ.Χ., πιθανόν κατά την περίοδο αυτοκρατορίας του Ιουλιανού. Λίγο αργότερα, ο ναός υπέστη μετασκευές προκειμένου να λειτουργήσει ως χριστιανική εκκλησία. Στους Βυζαντινούς χρόνους -αν και γλύτωσε ο Παρθενώνας την καταστροφή από τα διατάγματα του Θεοδόσιου Β'- έγινε η πρώτη μετατροπή του ναού σε χριστιανική εκκλησία της Αγίας Σοφίας, τα εγκαίνια της οποίας έγιναν επί αυτοκρατορίας Ιουστινιανού. Στον πρόναο προστέθηκε η αψίδα του ιερού. . Το 1205 ο ναός αφιερώθηκε στην Παναγία (στο βίντεο στην απόσταση 50:58 μέχρι 51:02 φαίνεται η εκκλησία) οι αρχαιολόγοι και οι ιστορικοί μελετητές γνωρίζουν καλά το περιστατικό της καταστροφής των μετοπών του Παρθενώνα κατά την εποχή που είχε μετατραπεί σε χριστιανική εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία Αθηνιώτισσα. Ο λόγος ήταν ότι οι μορφές των Κενταύρων, κυρίως, που εικονίζονται ανάγλυφα σε αυτές δεν ταίριαζαν με έναν χριστιανικό ναό. Από την καταστροφή γλίτωσε μόνο η μία από τις τέσσερις πλευρές του ναού, καθώς σε αυτή μια μορφή θύμιζε σε κάποιους την Παναγία.
Στην περίοδο της Λατινοκρατίας αποδίδεται και το κλιμακοστάσιο που οικοδομήθηκε στο νότιο άκρο του οπισθονάου. Λίγες δεκαετίες μετά την κατάληψη των Αθηνών από τους Τούρκους το 1460, ο Παρθενώνας μετατράπηκε σε τζαμί και το κλιμακοστάσιο σε μιναρέ.“
Ωστόσο ο Παρθενώνας -Τζαμί, δεν πληρούσε τις προδιαγραφές της ισλαμικής θρησκείας και για αυτό δεν έγινε ποτέ λατρευτικό τέμενος των Μωαμεθανών...
Η μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία του μνημείου προκλήθηκε το 1687, κατά τον επίσημον Τουρκοενετικόν πόλεμο, που άρχισε το έτος 1671 και διήρκεσε ως το 1718 με διακοπές και εναλλαγές αποτελεσμάτων των αντιπάλων. Ναύαρχος του Ενετικού στόλου του Αιγαίου, που κατέλαβε όλη σχεδόν την Πελοπόννησο και πολλές πόλεις της Στερεάς Ελλάδος, και μαζί και τάς Αθήνας ήτο ο περίφημος Μουροζίνης. Αυτός το 1687 βομβάρδισε και κατέστρεψε την Ακρόπολη των Αθηνών, τα Προπύλαια, τον Ναό της Απτέρου Νίκης, το Ερεχθείο και πολλά μνημεία αξιόλογα και ένα μεγάλο μέρος του Παρθενώνα
όταν βομβαρδίστηκε κατά την πολιορκία της Ακρόπολης από τους χριστιανούς. Η ανατίναξη της πυρίτιδας, που είχαν αποθηκεύσει οι Τούρκοι στο εσωτερικό του μνημείου, προκάλεσε κατάρρευση εκτενών τμημάτων του ναού και μετέτρεψε το κτίριο σε ερείπιο. Σημειωτέον ότι όχι οι Τούρκοι αλλά οι χριστιανοί βομβάρδισαν τον Παρθενώνα...Και ας μην ξεχνάμε ότι αργότερα κατά τον απελευθερωτικό αγώνα ο Οδυσσέας Ανδρούτσος πολιορκούσε την Ακρόπολη, όπου ήταν κλεισμένοι οι Τούρκοι. Τα παλικάρια του ένα πρωί πρόσεξαν ότι οι Τούρκοι ήταν ανεβασμένοι πάνω στον Παρθενώνα και αφαιρούσαν το μολύβι για να χύσουν βόλια. Τότε οι Έλληνες δεν τους βομβάρδισαν, αλλά τους έδωσαν βόλια και εξαγόρασαν με το αίμα τους τα πολύτιμα εκείνα μάρμαρα...