[...Ο Άρης ήταν ένας ταλαντούχος στρατιωτικός ηγέτης, αλλά παντελώς ατάλαντος πολιτικός ηγέτης. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτών των ηγετών; Ο καλός στρατιωτικός ηγέτης πολεμάει άριστα τους εχθρούς του. Ο καλός πολιτικός ηγέτης είναι αυτός ο οποίος γνωρίζει άριστα ποιοι είναι οι εχθροί του —ορατοί και αόρατοι—. Ο Άρης απέναντι σε ορατούς εχθρούς ήταν άριστος, όσο ισχυροί κι αν ήταν αυτοί. Δεν μπορούσε να καταλάβει ποιοι ήταν οι μη ορατοί εχθροί του. Εκεί έχασε το παιχνίδι.Δεν κατάλαβε τον ρόλο των στελεχών του ΚΚΕ. Δεν κατάλαβε ότι και εκείνοι έπαιζαν παιχνίδια των ιμπεριαλιστών και ότι ήταν θέμα χρόνου να τον βγάλουν από τη "μέση". Θεώρησε ατυχώς ότι διαπνέονταν κι αυτοί από τα ίδια πατριωτικά αισθήματα με τον ίδιο. Νόμιζε ότι στο βουνό βγήκαν για τους ίδιους λόγους και εξαιτίας των ίδιων "ελατηρίων" μ' αυτόν. Αυτό ήταν το λάθος του. Δεν κατάλαβε ότι εκείνοι ήταν δούλοι των Σοβιετικών, απόλυτα όμοιοι με τους δοσίλογους δούλους των Γερμανών ή τους αστούς χαφιέδες των Εγγλέζων...] Ολόκληρη η ανάλυση...εδώ...
ΖΗΤΩ Ο ΑΡΗΣ...ΖΗΤΩ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ...ΖΗΤΩ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ... ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ.
ΘΑ ΖΕΙ Ο ΑΡΗΣ ΚΙ ΑΣ ΚΡΕΜΑΣΑΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ
ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΞΕΡΞΗΣ ΚΡΕΜΑΣΕ
ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ. ΘΑ ΖΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΣΟ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΗ
ΡΕ ΣΚΟΥΛΙΚΙΑ ΠΡΟΔΟΤΕΣ...
Ο φον Κανάρις, πολύ καλός γνώστης της ισπανικής, ταξιδεύει συχνά στην Ισπανία μεταξύ 1939 - 1940, κυρίως για τα εκεί δρώμενα. Όταν όμως ξέσπασε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος στις 28 Οκτωβρίου του 1940, η είδηση του οποίου έπεσε ως κεραυνός στο Γερμανικό Επιτελείο, που βέβαια γνώριζε πολλά στοιχεία του επικείμενου πολέμου, τους φόβους εκ των οποίων διοχέτευε προηγουμένως στους Έλληνες διπλωμάτες, αλλά που δεν περίμενε ποτέ την αιφνίδια και άνευ συνεννόησης με τον Χίτλερ επίθεση του Μουσολίνι, τόσο ο ίδιος ο Χίτλερ όσο και οι Ρίμπεντροπ και Κανάρις ρίχτηκαν στον αγώνα να σταματήσουν τον πόλεμο εκείνο, και ειδικότερα μετά τα μέσα του Νοεμβρίου. Γνωστή έμεινε στην Ιστορία η συνάντηση Χίτλερ - Μουσολίνι στη Φλωρεντία. Τότε ο Κανάρις σπεύδει στη Μαδρίτη προκειμένου να συναντήσει τον πρέσβη της Ουγγαρίας στρατηγό Ρούντολφ Αντόρκα με τον οποίο διατηρούσε φιλικές σχέσεις, από προηγούμενες συνεργασίες, και ο οποίος ήταν φίλος του εκεί Έλληνα πρέσβη Περικλή Αργυρόπουλου. Έτσι στις 17 Δεκεμβρίου ο Αντόρκα πληροφορεί τον Αργυρόπουλο για μια γερμανική πρόταση ανακωχής. Οι όροι που είχε θέσει ο Κανάρις στη πρόταση εκείνη ήταν μεταξύ άλλων ότι η Γερμανία θα βοηθούσε την άμεση κατάπαυση του πυρός, με παρεμβολή στρατιωτικής δύναμης μεταξύ των δύο αντιμαχομένων παρατάξεων, τη διατήρηση των εδαφών κατάληψης από τον ελληνικό στρατό, την εγγύηση του στάτους κβο και το απαραβίαστο των νέων συνόρων έναντι του μοναδικού όρου, της επαναφοράς της Ελλάδας στην "αυστηρή ουδετερότητα" και την εγκατάλειψη του ελληνικού εδάφους από τους Άγγλους. Με βάση το βιβλίο «Η Ελλάδα και ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος», του Θανάση Σφήκα, Νοεμβ. 2000 , ISBN-960-8032-55-5, σελ. 356, ο πρέσβης της Ελλάδας Περικλής Αργυρόπουλος, έσπευσε αμέσως και τηλεγράφησε τη γερμανική πρόταση ανακωχής με ταυτόχρονη συμπληρωματική έκθεση (θετική εισήγηση) στην Αθήνα, στον Ιωάννη Μεταξά, την οποία, όμως, ο Μεταξάς απέρριψε, θεωρώντας ότι η συνεργασία του με την Γερμανία θα υποβοηθούσε τον διαμελισμό της Ελλάδας μετά από την, κατ' εκείνον, υπερίσχυση των Συμμάχων.
Τρεις ημέρες αμέσως μετά το τηλεγράφημα του Αργυρόπουλου, ο Ιωάννης Μεταξάς, όπως σημειώνει στο ημερολόγιό του, στις 20 Δεκεμβρίου, δέχθηκε την επίσκεψη του Γερμανού πρέσβη στην Αθήνα φον Έρμπαχ, όπου το πλέον βέβαιο της συνομιλίας εκείνης πρέπει να ήταν η επανεξέταση της γερμανικής πρότασης, του Κανάρις, περί ανακωχής, έτσι προσδιορίστηκε νέα συνάντηση για τις 28 Δεκεμβρίου. Βέβαια και ο Βασιλεύς Γεώργιος Β΄ και ο Μεταξάς καθώς και όλο το Γενικό Επιτελείο, τότε, αντιλαμβάνονταν πως η εξέλιξη του πολέμου θ΄ ανάγκαζε την εμπλοκή της Γερμανίας προς βοήθεια της συμμάχου της Ιταλίας. Τη νέα λοιπόν συνάντηση φαίνεται πως δεν ήθελε να χάσει ο Κανάρις, (που μάλλον ο ίδιος την είχε επιζητήσει).
Στις 25 Δεκεμβρίου φθάνει στο αεροδρόμιο του Χασανίου, (μετέπειτα Ελληνικού), ένας "μυστηριώδης Ισπανός" με το όνομα Γκρατσία Πονιέρο τον οποίον και παρέλαβε, ένας δραστήριος ναυλομεσίτης του Πειραιά και προσωπικός του φίλος, ο Ανδρέας Καρπαθάκης, ο οποίος και τον φιλοξένησε στη βίλα του που διατηρούσε στη Φρεαττύδα, που ήδη φρουρούσαν ένοπλοι γερμανοί πράκτορες. Εκεί ο Γκρατσία Πονιέρο συναντήθηκε με τον στρατιωτικό ακόλουθο της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα συνταγματάρχη Κρίστιαν φον Κλεμ, καθώς και με τον Έλληνα στρατηγό Τέτση, εκπρόσωπο του Μεταξά και αρχηγό του Στρατιωτικού Οίκου του Βασιλέως. Εκείνη η συνάντηση παρέμεινε "ινκόγκνιτο", και τίποτα δεν δημοσιοποιήθηκε περί αυτής. Αυτή έγινε γνωστή μετά τον πόλεμο, από τα πρακτικά της συμμαχικής επιτροπής που ανέκρινε τον συνταγματάρχη φον Κλεμ, έτσι ο πόλεμος συνεχίστηκε.
Γεγονός πάντως είναι πως ο Ιωάννης Μεταξάς κάλεσε στη συνέχεια "υπουργικό συμβούλιο" και ανακοίνωσε σ΄ αυτό τη γερμανική πρόταση καθώς και τη μυστική συνάντηση που είχε παράλληλα με τον αμερικανό συνταγματάρχη Ουίλιαμ Ντόνοβαν καθώς και την άποψη του Βασιλέως. Φαίνεται όμως πως οι υπουργοί δεν μπόρεσαν ν΄ αποφασίσουν, όπου εντυπωσιασμένοι από τη συνεχιζόμενη προέλαση του ελληνικού στρατού, σε συνδυασμό με τις αγγλικές επιτυχίες στη Κυρηναϊκή ερμήνευσαν την προσπάθεια του Κανάρις ως σύμπτωμα αδυναμίας των Ιταλών ή ακόμη και γερμανική προσπάθεια υπονόμευσης του ηθικού των Ελλήνων.
Το 80% του Ελληνικού λαού ήταν με το ΕΑΜ...Όλοι αυτοί οι Έλληνες δεν ήταν...κομμουνιστές.Γιατί αν ήταν,τότε το ΚΚΕ θα είχε γίνει κυβέρνηση από το 1930!
Τελικά επικράτησε,γιατί έτσι το ήθελαν οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι,το...5%...
Η Margot Käßmann εκλέχθηκε ως κορφή της ηγεσίας της EKD (Ευαγγελική Εκκλησία Γερμανίας). Είναι αξιοσημείωτο ότι για πρώτη φορά στην Ιστορία της Εκκλησίας το μεγάλο αυτό αξίωμα δίνεται σε γυναίκα η οποία βεβαίως έχει καλή θεολογική εκπαίδευση (είναι επίσκοπος) αλλά αν και μητέρα τεσσάρων παιδιών (άρε Ιωάννα με ένα και αυτό χαμένο κόλλησες...) πήρε διαζύγιο από τον σύζυγο της μετά από 26 χρόνια συζυγικού βίου...
