Ο..."βυζαντινός"...Παρθενών!!!

Αυτό δεν είναι...παραλήρημα!Αυτή είναι ΥΒΡΙΣ.Κι αυτή η...χάϊδω νομίζει ότι είναι ελληνίδα!Κι αν προσέξετε,δεν αναφέρεται καν στους Έλληνες!Μιλά απλά για...ειδωλολάτρες και Εθνικούς!Καλά,τώρα αυτή θεωρεί τον εαυτό της...απόγονο Ελλήνων,ειδωλολατρών,Εθνικών ή των εισβολέων χριστιανών κατακτητών;

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ!! ! Ο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ.....ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ!!!

Βίος αγίου Πορφυρίου επισκόπου Γαζης (001) 57.5-64.1,

Όταν φτάσαμε εκεί (στη Γάζα) υπήρχε το ονομαστό είδωλο της Αφροδίτης. Κρατούσαν δε οι χριστιανοί το τίμιο ξύλο (σταυρό) του Χριστού, και βλέποντας ο ενοικών (μέσα στο άγαλμα) δαίμον, μη μπορώντας να αντικρίσει το φοβερό σημείο, εξελθών εκ του μαρμάρου με αταξία πολύ, έριξε την στήλη και την θρυμμάτισε σε πολλά κομμάτια. Πέφτοντας δε έσπασε το κεφάλι και τον ώμο δυο ειδωλολατρών που παρευρίσκοντο εκεί και...διαβάστε περισσότερα...

Μαγεία και Μάγοι

Η έννοια της μαγείας δεν είναι στατική: η άσκησή της αποτελεί μια αποκλίνουσα συμπεριφορά. Το κοινωνικό σύνολο προσδιορίζει κάθε φορά τη μαγεία με βάση την επιθυμία μιας ομάδας να επιβάλει τη δική της θρησκευτική αντίληψη και να καταδικάσει όλες τις άλλες. Τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ορίζουν τη μαγεία ως μια μορφή θρησκείας βασισμένη στο ψεύδος και στην απάτη, η οποία απειλεί την κοινωνική συνοχή. Οι κατηγορίες για μαγεία ως εκ τούτου είναι εξίσου σημαντικές για την κατανόηση του φαινομένου με την ίδια την τέλεση των μαγικών πράξεων.

Σύμφωνα με τον Ηράκλειτο, οι μάγοι της εποχής του ανήκαν στην κατηγορία εκείνη των ειδικών του υπερφυσικού που προσέφεραν επί χρήμασι τις υπηρεσίες τους περιπλανώμενοι. Αυτή η μορφή άσκησης των μαγικών τεχνών εξηγεί και τη διάδοση βασικά όμοιων πρακτικών (κατάδεσμων, επωδών, κολοσσών, φυλακτηρίων) στο σύνολο του αρχαίου κόσμου. Αρκετές σατιρικές παρουσιάσεις ξένων, περιπλανώμενων μάγων απαντούν στο έργο του Λουκιανού (2ος αι. μ.Χ.), που επιδίδονταν σε παίγνια και διάφορα τρικ με τα οποία εντυπωσίαζαν τους αδαείς (εμφάνιση της σελήνης σε ένα δωμάτιο, πρόκληση σεισμού, κεραυνών κτλ.).

Ο όρος «μάγος» πρωτοεμφανίζεται σε ένα απόσπασμα του Ηρακλείτου (500 π.Χ.) με την έννοια που έχει και σήμερα. Μάγοι ονομάζονταν και οι ιερείς του ζωροαστρισμού, επίσημης θρησκείας της Αχαιμενιδικής Αυτοκρατορίας. Ο όρος εισήχθη στο μικρασιατικό κόσμο με την έλευση των Περσών στη Μικρά Ασία το 546 π.Χ. και στην Ελλάδα από τον περίφημο μάγο Οστάνη, που συνόδευε τον Ξέρξη Α΄ το 480 π.Χ. Στα μέσα του 5ου αι. π.Χ. ο όρος έχει λάβει την τελική του σημασιολογική διαμόρφωση. Καθοριστική για την εξέλιξή του ήταν η υποτιθέμενη ευχέρεια των Περσών μάγων να προκαλούν ανάσταση των νεκρών, κάτι που...διαβάστε περισσότερα...

"Τοιουτοτρόπως επί Θεοδοσίου εθριάμβευσεν ο χριστιανισμός κατά της ειδωλολατρείας"...

"Αλλ' επανέλθωμεν εις τα γεγονότα του πραγματικού βίου.Είδομεν πως ο Θεοδόσιος ο μέγας εξετέλεσεν εν Κωνσταντινουπόλει το κατά των αιρετικών διάταγμα αυτού. Τα αυτά ενηργήθησαν δι' επιτρόπων του βασιλέως εις όλας τας πόλεις της ανατολής όπου ιδίως ήκμαζεν ο αρειανισμός. Ουδέ περιωρίσθη ο βασιλεύς εις το να αποδώση τοις ορθοδόξοις όλας τας εκκλησίας και όλα τα ιερά ιδρύματα και κτήματα,αλλά,δια πολλών ετέρων θεσπισμάτων,οσημέραι αυστηρότερος προς τους αιρετικούς δεικνύμενος,πρώτον μεν αφήρεσεν από αυτών άπαντα τα πολιτικά δικαιώματα,έπειτα απεστέρησεν αυτούς του δικαιώματος του διαθέτειν,τελευταίον κατεδίκασε πολλούς εις εξορίαν,επιβαλών κατά τινων μάλιστα και την του θανάτου ποινήν. Συγχρόνως εξέδωκε νόμους αυστηρούς,δι' ών αφηρείτο εκ μέσου νυν μεν τούτο,νυν δ' εκείνο του αρχαίου ελληνικού βίου και ιδίως του αρχαίου ελληνικού θρησκεύματος. Ο Θεοδόσιος κατήργησεν εν έτει 394,δια νόμου,τον μέγαν ολυμπιακόν αγώνα,κατά την 293 Ολυμπιάδα αφ' ής ενίκησεν ο Κόροιβος' και εξέλιπεν ούτω τότε δια παντός η επιφανεστάτη εκείνη των αρχαίων ελληνικών πανηγύρεων. Ωσαύτως,επί βαρυτάταις χρηματικαίς ζημίαις και ύστερον επί ποινή θανάτου,απηγορεύθησαν αλληλοδιαδόχως αι εν ημέρα και εν νυκτί θυσίαι,αι ιεροσκοπίαι,η των ειδώλων λατρεία,η εις τους ναούς είσοδος και εν γένει πάσα δημοσία και απόρρητος τελετή του αρχαίου θρησκεύματος. Καθώς δε συνήθως συνέβαινε περί τα τοιαύτα η εκτέλεσις των νόμων τούτων υπερέβαλε πολλάκις και αυτήν αυτών την δεινήν αυστηρότητα. Οι κατά τας επαρχίας εξηγριωμένοι όχλοι,μη αρκούμενοι εις την κατάργησιν της λατρείας,ήθελον να καταστρέψωσι και αυτά τα οικοδομήματα εντός των οποίων αύτη ετελείτο. Αι πολιτικαί αρχαί ηναγκάζοντο να ενδώσωσιν ή έβλεπον αδιαφόρως την τοιαύτην των μνημείων εκείνων κατεδάφισιν. Τινές δε των επισκόπων και οι πλείστοι των μοναχών συνετέλουν προθυμότατα εις τον όλεθρον τούτον. Εις μάτην διεμαρτύροντο οι εθνικοί' εις μάτην ο περιώνυμος σοφιστής Λιβάνιος,επ' ελπίδι του να συγκινήση την ψυχήν του Θεοδοσίου,περιέγραφεν υπερβολικώτερον ίσως της αληθείας τα παθηματα του αρχαίου θρησκεύματος,λέγων προς τοις άλλοις' <οι δε μελανειμονούντες ούτοι...θέουσιν εφ' ιερά,ξύλα φέροντες και λίθους και σίδηρον,οι δε,και άνευ τούτων,χείρας και πόδας...των πρώτων δε κειμένων,δρόμος επί τα δεύτερα και τρίτα' τολμάται μεν ούν καν ταις πόλεσι' το πολύ δε εν τοις αγροίς...χωρούσι τοίνυν δια των αγρών ώσπερ χείμαρροι κατασύροντες δια των ιερών τους αγρούς.> Η φωνή αυτού δεν εισηκούσθη και το έργον της καταστροφής εκηκολούθησε. Τότε ανετράπη εκ βάθρων ο εν Αλεξανδρεία περίφημος ναός του Σεράπιδος,πάλαι ποτέ οικητήριον των επιστημών,και σώζων έτι κατά τους χρόνους τούτους τινά της αρχαίας σοφίας ίχνη. Τότε κατηδαφίσθη ο εν Απαμεία περικαλλής του Διός ναός. Τότε ηφανίσθησαν πλείστα άλλα της τέχνης αριστουργήματα ιδίως εν Συρία και εν Αιγύπτω' εις την ενταύθα Ελλάδα κατ' ευτυχίαν δεν φαίνονται τα τοιαύτα γενόμενα,ίσως διότι οι εθνικοί ήσαν ενταύθα πολλοί έτι και ισχυροί,ώστε οι του νέου δόγματος οπαδοί δεν ετόλμων να επιτεθώσι κατ' αυτών τοσούτον απροκαλύπτως.

Τοιουτοτρόπως επί Θεοδοσίου εθριάμβευσεν ο χριστιανισμός κατά της ειδωλολατρείας,....."

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Βιβλίον όγδοον,σελ.264,265,266

Κ.Παπαρρηγόπουλος.