Για πρώτη φορά από την έκδοση του, τον Σεπτέμβριο του 2000, το περιοδικό ΙΧΩΡ πραγματοποιεί μια μεγάλη συγκέντρωση στην Αθήνα, γιορτάζοντας την συμπλήρωση 100 τευχών συνεχούς κυκλοφορίας. Μέχρι τώρα και οι δύο μεγάλες συγκεντρώσεις που πραγματοποίησε είχαν σαν έδρα την Θεσσαλονίκη (26 Ιανουαρίου 2002 και 18 Δεκεμβρίου 2004).
Και στις δύο συγκεντρώσεις η αίθουσα ήταν κατάμεστη και με όρθιους. Και δεν μιλάμε για μια μικρή αίθουσα βέβαια, αλλά για την αίθουσα της Εταιρίας Μακεδονικών σπουδών απέναντι από τον Λευκό Πύργο. Οι Έλληνες του Βορρά έδειξαν με τον πιο έμπρακτο τρόπο και τις δύο φορές, την μεγάλη τους αγάπη για το περιοδικό όλων μας, για την δυνατή φωνή της μαχόμενης και απροσκύνητης Ελληνικότητας. Και απεδείχθη έτσι, μέσα από την μεγάλη επιτυχία αυτών των συγκεντρώσεων και την ηθελημένη επιλογή της Μακεδονίας, ότι το μήνυμα της αντίστασης σε εξωτερικούς και εσωτερικούς υπονομευτές της ιστορίας μας και των αξιών του πολιτισμού μας πέρασε, ότι ο αγώνας θα δίνεται παντού και με όλες μας τις δυνάμεις, με αμείωτη ένταση και αποφασιστικότητα.
Από τότε πέρασαν πέντε ολόκληρα χρόνια. Πέντε χρόνια με αμείωτη την δική μας αποφασιστικότητα και σθένος, αλλά και με ολοένα αυξανόμενη την δική τους μανία για να σταματήσουν το έργο μας, για να φιμώσουν την φωνή μας, για να κλείσουν το περιοδικό που ακόμα αντιστέκεται και δεν υποκύπτει. Γιατί η υπόθεση ΙΧΩΡ δεν είναι μια απλή υπόθεση. Είναι η καθημερινή και σε μηνιαία βάση δημόσια φωνή μας. Είναι οι αγώνες, οι θυσίες και το έργο χιλιάδων Ελλήνων και Ελληνίδων, είναι η αίσθηση της παρουσίας μας, των απαιτήσεων και των διεκδικήσεων μας. Είναι, εν τέλει, η φωνή αυτών που δεν προσκύνησαν, δεν λιγοψύχησαν, δεν έκαναν πίσω και μάχονται για την αποκατάσταση και την τιμή των προγονικών ελληνικών αξιών μας και του ονόματος των αληθινών προπατόρων μας.
Προσπάθησαν λοιπόν με κάθε τρόπο να πετύχουν να μας κλείσουν. Έβαλαν όλες τους τις δυνάμεις. Και τι δεν έκαναν. Διέδωσαν αρχικά ότι το ΙΧΩΡ έκλεισε, στην συνέχεια χρησιμοποίησαν αστείρευτη λασπολογία και ύβρεις κατά προσώπων που ενέχονται στην έκδοση του περιοδικού όλων μας, χρησιμοποίησαν ανθρώπους για να γίνουν φερέφωνα της λασπολογίας και της προώθησης των σχεδίων τους, είτε κατευθυνόμενους είτε αφελείς. Με κάθε τρόπο ήθελαν να πετύχουν τον σκοπό τους. Βασίστηκαν στις πετυχημένες συνταγές του παρελθόντος, ρίξε λάσπη όλο και κάτι θα μείνει, καθώς και στην πολύ καλή τους διείσδυση σε πρόσωπα και φορείς εξουσίας. Και στράφηκαν σε αυτές τις μεθόδους όταν διαπίστωσαν ότι όλες οι άλλες προσπάθειες προσέγγισης που επιχείρησαν με άλλους τρόπους προκειμένου να γίνουμε πιο ήπιοι, πιο συγκαταβατικοί, λιγότερο αιχμηροί και περισσότερο υποταγμένοι, όχι μόνο έπεσαν στο απόλυτο κενό αλλά τουναντίον μας πείσμωσαν ακόμα περισσότερο για να συνεχίσουμε.
Η πρόταση τους ήταν σαφής: « Ή συνθηκολογείτε ή σας εξαφανίζουμε». Και πιο γλυκά: «Γιατί ασχολείστε με μια τελειωμένη υπόθεση; Eδώ σας προδίδουν και σας βρίζουν οι δικοί σας άνθρωποι. Γιατί επιμένετε σε μια ουτοπία»; Παράλληλα, με ψυχολογικό, οικονομικό και προσωπικό πόλεμο προσπάθησαν να κάμψουν τις αντιστάσεις μας και να λυγίσουν την αποφασιστικότητά μας. Και εμείς τότε τι κάναμε; Απλά σηκώσαμε ψηλά τις ασπίδες μας. Και βροχή έπεφταν τα βέλη από παντού, απ' τον εχθρό, από εξαπατημένους φίλους, από προδότες της ιδέας μας, από, από... Και σφίγγαμε τα δόντια καθώς ακούγαμε τον γδούπο απ' τις αιχμές των βελών που κτύπαγαν με δύναμη στις ασπίδες μας, καρτερικά περιμένοντας την στιγμή, την ώρα της μεγάλης αντεπίθεσης. Το ένα χέρι κράταγε σφιχτά την ασπίδα και το άλλο αγκάλιαζε ιδρωμένο από την ένταση την λαβή του σπαθιού μας. Απ' τις θέσεις μας όμως ποτέ δεν υποχωρήσαμε. Ποτέ δεν κάναμε βήμα πίσω. Και μείναμε εκεί υπομένοντας την σκληρή επίθεση, όχι για μας, αλλά για τους προγόνους μας που σε αντίστοιχες περιπτώσεις το ίδιο έπραξαν χωρίς να δειλιάσουν, χωρίς να συνθηκολογήσουν, χωρίς να παραδώσουν τα όπλα τα ιερά. Μείναμε εκεί και για τους εξαπατημένους συντρόφους μας που πίστεψαν τα κούφια και ψεύτικα λόγια των αντιπάλων, αντί να πιστέψουν στις καρδιές τους. Μείναμε εκεί και για τα παιδιά μας, γι' αυτούς που θα τους παραδώσουμε την σκυτάλη του τίμιου και αληθινού αγώνα για την αποκατάσταση του ονόματος των κατασυκοφαντημένων προγόνων μας και των ιδεωδών τους. Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως δεν μείναμε εκεί για να πεθάνουμε και για να δώσουμε αξία στον αντίπαλο, μείναμε για να δώσουμε μια ευκαιρία σε αυτούς που δεν κατάλαβαν ότι, μόνο με σύγκρουση, με μάχες και αγώνες θα κερδίσουμε αυτά που μας στέρησαν. Την Αξιοπρέπεια και την Τιμή μας. Την Λεβεντιά και την Ελευθερία μας. Μείναμε για την πολυπόθητη ενότητα των απροσκύνητων Ελλήνων, για να βάλουμε ένα τέλος στις ανόητες μεταξύ μας φιλονικίες και μικροεγωισμούς.
Εμείς κάποιοι "τρελοί" και ονειροπόλοι και μαζί χιλιάδες ακόμα συμπάσχοντες από την ιερά νόσο των Ελλήνων και της Ελευθερίας αποφασίσαμε, ότι το βάρος της ευθύνης του προγονικού κλέους είναι πολύ πιο ελαφρύ στις πλάτες μας, όταν μειδιώντας δεχόμαστε τα βέλη στις ασπίδες μας, αναλογιζόμενοι την ώρα, την στιγμή της μεγάλης αντεπίθεσης. Και πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται. Χέρια και σπαθιά να γίνουν ένα. Η πέννα μας, τα λόγια μας οι καρδιές και οι ψυχές μας ας συντονιστούν. Οι ανάσες μας ολοένα και πιο έντονες, τα βέλη τους όλο και αραιώνουν. Οι χτύποι απ' τις καρδιές μας, τα τύμπανα της μάχης, ο ήλιος φαίνεται και πάλι. Τα τέκνα του φωτός απέναντι σε εκείνα του σκότους. Πέντε ολόκληρα χρόνια στην σκιά των βελών. ΑΝΤΕΞΑΜΕ.
Βλέπουν τις ασπίδες αργά να κατεβαίνουν, ξέρουν τι έρχεται. Πέντε ολόκληρα χρόνια στην σκιά των βελών. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ. Τα βήματα όλων μας σταθερά και αποφασιστικά, η νομοτελειακή πορεία της σύγκρουσης με το σάπιο και το ψέμα κορυφώνεται.
Ήρθε η ώρα να κλείσουμε στόματα. Ήρθε η ώρα να τους τσακίσουμε το ηθικό. Ήρθε η ώρα να γεμίσουμε ασφυκτικά την αίθουσα που θα συγκεντρωθούμε για να τους στείλουμε ηχηρό το μήνυμα:
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΔΩ
Δεν τα παρατήσαμε, δεν συνθηκολογήσαμε, δεν προδώσαμε και ο καθένας απ' το μετερίζι του ανεξάρτητα αλλά και όλοι μαζί και ενωμένοι όταν χρειαστεί είμαστε εδώ, μπροστά στις ιστορικές και προγονικές μας ευθύνες. Εμείς είμαστε η περήφανη πλειοψηφία του Ελληνικού έθνους στην ιστορική του διαχρονία και εσείς η προσκυνημένη μειοψηφία σε αλλότρια του Ελληνικού έθνους συμφέροντα. Προσπάθησαν να μας διασπάσουν και να ρίξουν το ηθικό μας, να μας συκοφαντήσουν και να ρίξουν λάσπη. Στις 16 Ιανουαρίου ας τους δώσουμε την δική μας απάντηση, ας τσακίσουμε το δικό τους ηθικό ανεπανόρθωτα. Και αυτή να είναι η αρχή της μεγάλης αντεπίθεσης μας, ΠΑΝΤΟΥ. Νέο ηθικό, νέα πνοή, νέα πορεία. Μονιασμένοι και αγαπημένοι. Και το ΙΧΩΡ κάνει την αρχή. Λάθη έγιναν απ' όλους, είμαστε όμως όλοι αδέλφια και συμπολεμιστές στον μεγάλο αγώνα. Τα λάθη ανήκουν στο παρελθόν, η Ανάγκη να νικήσουμε μας δείχνει το μέλλον. Τα περισσότερα, από κοντά...
16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010, ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ PRESIDENT, ΩΡΑ 19:00.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΙΠΟΤΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΕΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Ευάγγελος Μπεξής
Εκδότης Περιοδικού Ιχώρ
Υ.Γ Διαδώστε το Παντού
