Για εσχάτη προδοσία κατηγορείται η κα. Anat Kam, ισραηλινή δημοσιογράφος.

Την εντολή απαγόρευσης δημοσίευσης πληροφοριών για την «ευαίσθητη» υπόθεση νεαρής Ισραηλινής δημοσιογράφου, η οποία κατηγορείται για κατασκοπεία, ανακάλεσαν εν μέρει οι Ισραηλινές αρχές την Πέμπτη.

Η Anat Kam, 23 ετών, κατηγορείται ότι έκλεψε περισσότερα από 2.000 στρατιωτικά έγγραφα κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής στρατιωτικής της θητείας την περίοδο 2005-2007, τα οποία στη συνέχεια διέρρευσε ως ρεπόρτερ. Η νεαρή δημοσιογράφος, η οποία υπηρέτησε στο γραφείο του αρμόδιου διοικητή για τη Δυτική Όχθη, κατηγορείται από την εισαγγελία ότι «έδρασε με ιδεολογικά κίνητρα και με σκοπό να θέσει σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια» όταν θέλησε να δημοσιεύσει τα έγγραφα τα οποία είχε αποσπάσει. Αν καταδικαστεί στη δίκη η οποία αναμένεται να αρχίσει αυτό το μήνα, μπορεί να αντιμετωπίσει μέχρι 14 χρόνια φυλάκισης. Τους τελευταίους τέσσερις μήνες, πάντως, η κα Kam βρίσκεται σε κατ’οίκον περιορισμό.

«Σε καμία περίπτωση δεν προκλήθηκε κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια του κράτους του Ισραήλ» αντέτεινε ο δικηγόρος της Kam, Eitan Lehman. O ίδιος τονίζει ότι η κατηγορούμενη δεν ανήκει σε κάποια εξτρεμιστική πολιτική οργάνωση, αλλά δεν είναι παρά μια συνηθισμένη κοπέλα που ζει στο κράτος του Ισραήλ. «Είναι η υπόθεση αυτή, εκείνη η οποία θέτει σε κίνδυνο την ισραηλινή δημοκρατία», καθώς πρόκειται στην πραγματικότητα για επίθεση «εναντίον του συνόλου της Ισραηλινής δημοσιογραφίας», τόνισε.

Από τα έγγραφα τα οποία φέρεται να απέσπασε, τα 700 περιείχαν απόρρητες και εμπιστευτικές πληροφορίες. Η Kam κατηγορείται ότι αντέγραψε τα αρχεία αυτά στο σκληρό δίσκο του υπολογιστή της και, στη συνέχεια, τα έδωσε στο δημοσιογράφο της Haaretz, Uri Blau, ο οποίος και χρησιμοποίησε τις πληροφορίες για τη συγγραφή μιας σειράς άρθρων, ξεκινώντας από το Νοέμβριο του 2008.

Όμως, τόσο ο δικηγόρος της δημοσιογράφου, όσο και η διεύθυνση της εφημερίδας επιμένουν ότι τα άρθρα αυτά πέρασαν από την κρατική υπηρεσία λογοκρισίας εγγράφων με στρατιωτικές πληροφορίες, από την οποία και εγκρίθηκαν για δημοσίευση. Ο Blau έχει καταφύγει στο Λονδίνο και αρνείται να επιστρέψει στο Ισραήλ, φοβούμενος ενδεχόμενη ανάκριση και πίεση να αποκαλύψει τις πηγές του. Σύμφωνα με την εισαγγελία, ο δημοσιογράφος της Haaretz έχει ήδη επιστρέψει 50 από αυτά τα έγγραφα, αλλά αρνήθηκε πρόσφατα να επιστρέψει τα υπόλοιπα ως προϋπόθεση για την επιστροφή του στη χώρα.

Σύμφωνα, τέλος, με βιογραφία της κατηγορούμενης, η οποία διακινείται από έναν σύμβουλο επικοινωνίας, η Anat Kam ξεκίνησε τη δημοσιογραφική της καριέρα όταν φοιτούσε ακόμα στο λύκειο. Μετά τη στρατιωτική της θητεία προσελήφθη από το δημοφιλές ισραηλινό website «Walla!»

Πηγές: New York Times, tagesschau.de, http://www.zeit.de/politik/ausland/2010-04/israel-spionage-journalistin και http://tvxs.gr/news

Σύμφωνα με πρόσφατη είδηση, τώρα αντιμετωπίζει η κα. Anat Kam και την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

Πρόσφατο βίντεο (στα γερμανικά) εδώ...

Τι πήγε να κάνει ο Πάπας στην Μάλτα;

Πήγε να πάρει έναν υπνάκο...

Ο Πάπας στην υπαίθρια λειτουργία στη Βαλέτα, στη Μάλτα:

Κολομβία : 6 νεκροί από σύγκρουση ελικοπτέρων (+video)

Ενας στρατηγός και ακόμα πέντε στρατιωτικοί έχασαν τη ζωή τους την Τρίτη (20/04), όταν τα ελικόπτερα, στα οποία επέβαιναν συγκρούστηκανε στον αέρα, με αποτέλεσμα να συντριβούν στο έδαφος και να τυλιχθούν στις φλόγες.

Τα δύο ελικόπτερα τύπου Bell 222, συγκρούστηκαν στον αέρα πάνω από την πόλη Chaparral, ενώ από τη σύγκρουση τραυματίστηκαν ακόμη 6 άνθρωποι.

Ένα τρίτο πολεμικό ελικόπτερο, μετέφερε τους τραυματίες σε νοσοκομείο στην κοντινή περιοχή Neiva.

Τα δύο ελικόπτερα συμμετείχαν σε επιχείρηση των αρχών της Κολομβίας, με στόχο τη σύλληψη του Alfonso Cano, αρχηγού της μεγαλύτερης επαναστατικής οργάνωσης, που δρα στη χώρα, της FARC.

Δείτε το video από τη σύγκρουση:

Πηγή...

Η Πορεία Ειρήνης

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν (1912 – 1963) ήταν γιατρός, αθλητής, πολιτικός, μα πάνω απ' όλα αγωνιστής της Δημοκρατίας και της Ειρήνης. Γεννήθηκε στην Κερασίτσα Αρκαδίας στις 3 Απριλίου 1912. Μετά το τέλος των εγκύκλιων σπουδών του μετέβη στην Αθήνα και εισήλθε στην Ιατρική. Από τα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αναδείχθηκε δέκα φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος, ενώ επί 23 χρόνια (1936-1959) κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ του αγωνίσματος.

Έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Το 1943 ίδρυσε την «Ένωση των Ελλήνων Αθλητών» και διοργάνωσε αγώνες, από τα έσοδα των οποίων τροφοδοτούσε τα λαϊκά συσσίτια. Μετά την απελευθέρωση ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική και το 1950 αναγορεύθηκε υφηγητής στην έδρα της Μαιευτικής και Γυναικολογίας.

Στις εκλογές «της βίας και της νοθείας», όπως έμεινε στην ιστορία η εκλογική διαδικασία της 29ης Οκτωβρίου 1961, πολιτεύθηκε με το ΠΑΜΕ (Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος), έναν συνασπισμό αριστερών δυνάμεων με επικεφαλής την ΕΔΑ και εξελέγη βουλευτής Πειραιά. Τον ίδιο χρόνο δραστηριοποιήθηκε στο ειρηνιστικό κίνημα και με δική του πρωτοβουλία ιδρύθηκε η «Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη» (ΕΕΔΥΕ).

Στις 21 Απριλίου 1963 η ΕΕΔΥΕ διοργάνωσε Πορεία Ειρήνης από τον Μαραθώνα στην Αθήνα. Η αστυνομία απαγόρευσε την πορεία και συνέλαβε πολλούς από τους διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων και τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο Λαμπράκης προστατευόμενος από τη βουλευτική του ασυλία, πραγματοποίησε μόνος την πορεία, κρατώντας ένα μικρό πανό με το σύμβολο της ειρήνης. Αμέσως μετά συνελήφθη από την αστυνομία.

Στις 22 Μαΐου 1963 ο Γρηγόρης Λαμπράκης παρέστη και μίλησε για την ειρήνη στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος της εκδήλωσης δέχθηκε δολοφονική επίθεση σε κεντρικό δρόμο της πόλης από τρίκυκλο, στο οποίο επέβαιναν οι ακροδεξιοί Σπύρος Γκοτζαμάνης και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης. Τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε στις 27 Μαΐου 1963, σε ηλικία 51 ετών. Ο θάνατός του προκάλεσε αγανάκτηση στην κοινή γνώμη, οξύτατη πολιτική κρίση, αλλά και διεθνή κατακραυγή.

Την επομένη ένα πλήθος 500.000 ανθρώπων συγκεντρώθηκε στο Α' Νεκροταφείο για το «Ύστατο Χαίρε». Γρήγορα, η συγκέντρωση μετατράπηκε σε διαδήλωση καταδίκης της δεξιάς κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Παλατιού.

Φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας Λαμπράκη ήταν ο Σπύρος Γκοτζαμάνης και ο Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης, αλλά η δικαστική έρευνα που διεξήγαγαν ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας και ο νεαρός ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης έφεραν στο φως σχέσεις των αρχών με ένα ακροδεξιό παρακράτος. Ο ανακριτής Σαρτζετάκης απήγγειλε, μάλιστα, κατηγορίες και εναντίον ανώτατων αξιωματικών της Χωροφυλακής. Οι φυσικοί αυτουργοί καταδικάσθηκαν τον Δεκέμβριο του 1966 σε πολυετή φυλάκιση και απελευθερώθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.

Η δολοφονία Λαμπράκη επιτάχυνε τις πολιτικές εξελίξεις. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αφού διερωτήθηκε «Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;» εγκατέλειψε την πρωθυπουργία και την πολιτική τον Ιούνιο του 1963 και αποσύρθηκε στο Παρίσι. Χιλιάδες νέοι ίδρυσαν τον πολιτικό οργανισμό «Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη», που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο προοδευτικό κίνημα της δεκαετίας του '60. Πρώτος γραμματέας της οργάνωσης ανέλαβε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Η ζωή και ο θάνατος του Γρηγόρη Λαμπράκη ενέπνευσε τον συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό στο περίφημο πολιτικό του μυθιστόρημα με τον τίτλο «Ζ» (Εκδόσεις Λιβάνη). Το 1969 μεταφέρεται με μεγάλη επιτυχία στη μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, με πρωταγωνιστές τον Υβ Μοντάν, τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν και την Ειρήνη Παπά.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης με την προσωπικότητα και τη δράση του παραμένει και σήμερα ένα σύμβολο της Δημοκρατίας και του αγωνιζόμενου ανθρώπου κατά της πολιτικής καταπίεσης.

Πηγή..

Κυκλοφορεί: