"Άντε,ρε πούστηδες,να πάτε στη Ρωσία και στην Αμερική,ρε...Αν δεν ήταν ο Παπανδρέου θα είχε διαλυθεί η Ελλάδα,ρε..."!!!

Με επισκέφθηκε ένας φίλος καρδιακός σήμερα.
Τον καλοδέχθηκα,είπαμε πολλά,περί ανέμων και υδάτων,αναλύσαμε την κατάσταση εδώ στην Ελλάδα και στον κόσμο όλον και καταλήξαμε ότι δυστυχώς δεν πρόκειται να γίνει τίποτα προς την καλλιτέρευση του βίου.
Είπαμε...είπαμε και πέρασε η ώρα.
Ξεκινώντας να τον πάω στον προορισμό του,έκανε μια κίνηση που με σκότωσε...
Έβγαλε να μου δώσει είκοσι ευρώ...
Εκείνη τη στιγμή έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου...
Εν ριπή οφθαλμού πέρασε από μπροστά μου όλη μου η ζωή...
Δεν λέω,ξεκίνησα τη ζωή μου μέσα στις λάσπες,έζησα την εποχή που ήρθε το ηλεκτρικό στο χωριό μου,τα τσιμέντα στους δρόμους,οι τουαλέτες στα σπίτια,η δωρεάν παιδεία,οι συγκοινωνίες,το τηλέφωνο,η τηλεόραση,και γενικά ο..."δυτικός" τρόπος ζωής...
Μεγάλωσα κάπως άνετα μέχρι που ήρθε το ΠΑΣΟΚ το '81 και τότε διορίστηκα και εγώ στο δημόσιο...
Μέχρι το '90 τα πράγματα έβαιναν ομαλά...
Μετατέθηκα στον τόπο μου,αγόρασα αυτοκίνητο,παντρεύτηκα,έκανα παιδί...
Αφού πέρασε η αναμπουμπούλα της τριετίας του δρακουμέλ(Μητσοτάκη) και ξαναβγήκε το ΠΑΣΟΚ,άρχισαν τα όργανα...
Να τα δάνεια για αυτοκίνητα,να τα δάνεια για σπίτια,να τα δάνεια για...μετοχές,αισθανόμουν τον..."οργασμό" της...οικονομίας,με το χρήμα να ρέει αφειδώς...
Είπα,να χτίσω ένα σπίτι,με την ευκαιρία που έδιναν και οι σεισμοί...
Να κάνω κι εγώ κάτι,να βρουν οι επόμενοι...
Όλα καλά...Να τα δάνεια,η εργασία σταθερή,ο μισθός εξασφαλισμένος,μετρημένα κουκιά,οπότε μετρημένες και οι δόσεις...
Τα χρόνια περνούσαν και οι υποχρεώσεις ξεπληρώνονταν κανονικά...
Το '08,χτύπησε το πρώτο καμπανάκι της κρίσης...
Παγκόσμια,έλεγαν,το χάψαμε...
Βλέπαμε,όμως,ότι σιγά-σιγά οι οικονομίες μας χάνονταν...
Αρχίσαμε να έχουμε ελλείμματα,άρχισαν οι δυσκολίες...
Τα..."ιδρύματα"(τράπεζες),άρχισαν τότε να κάνουν...ευκολίες...
Να οι μεταφορές δανείων,να τα δάνεια για αποπληρωμές παλιών και ξεκίνημα νέων με...πιό καλές προϋποθέσεις και τα λοιπά...
Οι υποσχέσεις των κυβερνώντων πολλές για ξεκόλλημα από τον πάτο και πάει λέγοντας...
Τα κάθε λογής λαμόγια εν τω μεταξύ,έτρωγαν όπως συνήθιζαν το καταπέτασμα των χρημάτων...
Υπουργοί,βουλευτές,παρατρεχάμενοι,βιομήχανοι,εφοπλιστές,οι πάντες που είχαν και έχουν το μαχαίρι,έτρωγαν το...πεπόνι της οικονομίας...
Τα βλέπαμε,αλλά κανένας δε μίλαγε...
Άλλωστε τι να πούμε...Διορισμένοι από δαύτους,τα...τρώγαμε μαζί τους,εμείς οι..."κοπρίτες",όπως είπε ο φαγάνας ο Πάγκακος...
Τέλος πάντων,αισθάνθηκα χώμα,με την κίνηση του φίλου μου,να μου δώσει...είκοσι ευρώ...!
Και...ώ του θαύματος!Χωρίς να φέρω καμμία αντίσταση,δέχτηκα το εικοσάρικο με μιά αίσθηση ανακούφισης...
Κι αυτό γιατί δεν είχα στην τσέπη μου παρά μόνο δύο ευρώ και μερικά λεπτά...
Σκέφτηκα,που κατάντησα και που μέλλει να καταντήσω ακόμα...
Αύριο θα μείνω χωρίς σπίτι,αφού μην έχοντας τη δυνατότητα να το πληρώνω,μετά το κόψιμο των..."δώρων",θα μου το πάρει η τράπεζα,θα αναγκαστώ να δώσω το αυτοκίνητο,θα κόψω το τηλέφωνο,η θέρμανση έχει γίνει είδος πολυτελείας αφού κάθε τρεις και λίγο τρέχω να κόψω ξύλα(κι αυτά μέχρι πότε),ενώ ήδη έχω πάψει να ψωνίζω διάφορα αναγκαία μεν,απλησίαστα δε,είδη ρουχισμού και υποδήματα και αρκούμαι εγώ και η οικογένειά μου στα απολύτως απαραίτητα είδη διατροφής...
Αυτά κι αυτά και άλλα,πέρασαν από τη σκέψη μου,αλλά το εικοσάρικο...εικοσάρικο...
Το πήρα και δικαιολόγησα το φίλο μου,ότι μου το έδωσε σαν να με κέρναγε ένα βράδυ στην ταβέρνα...Δεκτό το κέρασμα...του είπα...!
Άσχετα αν με αυτό το εικοσάρικο,θα πήγαινα να πάρω ψωμί και...φασόλια...
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και τον πήγα στον προόρισμό του.Εκεί συναντήσαμε τα αδέλφια του.Πάνω στα χαιρετίσματα,τι κάνεις,τι κάνω,κατευθείαν η κουβέντα ήρθε στην σημερινή κατάσταση...
Γνωστοί φουλπασόκοι αυτοί,τι ήταν να πω ότι μας έριξε στον καιάδα ο Τζέφρυ...!
"Άντε,ρε πούστηδες,να πάτε στη Ρωσία και στην Αμερική,ρε...Αν δεν ήταν ο Παπανδρέου θα είχε διαλυθεί η Ελλάδα,ρε..."!!!
Κόκκαλο...
Τι μπορείς να πεις σε πρασινοφρουρούς που είναι ικανοί να δημιουργήσουν εμφύλιο,αρκεί να βρίσκεται στα πράγματα ο δικός τους για να μπορούν να τρώνε...
Έφυγα...με έναν κόμπο στο στομάχι...Κι έτρεξα να προλάβω το φούρνο να πάρω το...καρβέλι...
Τι μπορούσα να πω...!Όπως είπε και ο "ιπποπόταμος",..."μαζί τα φάγαμε"...!
Πλάτων (αφραγκίδης)...