ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΑΣ:Η συστημική ιεραρχία της ελληνικής μας πολιτείας, οικονομίας και χρηματιστικής

Η συστημική ιεραρχία της ελληνικής μας πολιτείας, οικονομίας και χρηματιστικής

Προσοχή! Η οικονομία χρειάζεται την χρηματιστική· ας μην πετάξουμε το μωρό μαζί με τα νερά του μπάνιου!

Δεν πρέπει όμως ποτέ η χρηματιστική να υποσκελίζει την οικονομία. Όπως η οικονομία εξυπηρετεί τις προσωπικές και τις κοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων, έτσι και η χρηματιστική εξυπηρετεί τις ανάγκες της οικονομίας.

Η οικονομία είναι ένα υπο-σύστημα του ελληνικού κοινωνικο-οκονομικο-πολιτικού κοσμοσυστήματος. Η χρηματιστική είναι και πρέπει να παραμένει, αυστηρά πάντα, ένα υπο-σύστημα του υπο-συστήματος της οικονομίας.

Σε τέσσαρα από τα βιβλία του, ο Αριστοτέλης μας προειδοποιεί πως: εάν ποτέ η χρηματιστική υπερσκελίσει την οικονομία, τότε το ανθρώπινο είδος είναι καταδικασμένο σε αφανισμό. Σήμερα όμως, η χρηματιστική έχει υπερσκελίσει, όχι μόνον την οικονομία, αλλά και το όλον κοινωνικο-οκονομικο-πολιτικό κοσμοσύστημα του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού.

Με βάσι τις συντεταγμένες των αξιακών συστημάτων του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού, τούτο είναι ένα μεγάλο λάθος. Και όπως κάθε λάθος, έτσι και αυτό το μεγάλο λάθος, ο ελληνικός μας κόσμος, συλλογικά έχουμε την ηθική υποχρέωση και αποστολή να το διορθώσουμε.

Που πήραμε την λάθος στροφή; Που την πατήσαμε σαν χαϊβάνια;

Μήπως αντί να γίνουμε μέλη της ΕΟΚ και μετά της ΕΕ καταντήσαμε να είμαστε μέλη τηςΧΕΕ, δηλαδή της Χρηματιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης; Και πως μας πήγανε από την ΕΕ στην ΧΕΕ χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι;

Και τι μας βαστάει πίσω; Δεν θα είναι ένα ακόμη πιό μεγάλο λάθος το να μην διορθώσουμε ένα μεγάλο λάθος;

Τι είναι εκείνο που αποτρέπει την συστημική μας μόχλευση, δηλαδή την επιβολή της ελληνικής λαϊκής μας κυριαρχίας ή, τουλάχιστον, εκείνη της συλλογικής βουλήσεως της ελληνικής μας κοινωνίας, επάνω στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδος και της Κύπρου;Διότι η ιεραρχία των συστημάτων απαιτεί να γίνει τούτο και μάλιστα γρήγορα, πολύ γρήγορα, διότι κόρες και παίδες Ελλήνων χανόμαστε...

Υπό την ελληνική λαϊκή μας κυριαρχία, το πολιτικό σύστημα πρέπει πάντα να ελέγχει το υπο-σύστημα της ελληνικής οικονομίας. Το υπο-σύστημα δε της ελληνικής οικονομίας πρέπει να συμπεριλαμβάνει και με την σειρά του να ελέγχει, πολύ αυστηρά μάλιστα, την λειτουργία του υπο-υπο-συστήματος της ελληνικής χρηματιστικής.

Συνοπτικά, τα ανυπολόγιστα καταστροφικά αποτελέσματα που βιώνουμε σήμερα προέρχονται από το οικτρό λάθος του ότι το υπο-υπο-σύστημα της χρηματιστικής έχει υπερσκελίσει το πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας, μέσω των κομμάτων που κατακερματίζουν και κομματιάζουν την ελληνική μας κοινωνία. Έτσι έχει καταφέρει η διεθνής και ντόπια χρηματιστική να επιβάλλεται στην ελληνική οικονομία, την οποία καθιστά εντελώς άχρηστη γιά την ικανοποίηση, όχι μόνον των προσωπικών, αλλά και των κοινωνικών, συλλογικών μας αναγκών.

Ως ένας εναγκαλισμός αγγέλων προς τα άστρα, η επιβολή της ελληνικής λαϊκής μας κυριαρχίας ή, τουλάχιστον, η επιβολή της συλλογικής βουλήσεως της ελληνικής μας κοινωνίας, επάνω στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδος και της Κύπρου, μπορεί να επιτευχθεί με τρεις τουλάχιστον τρόπους: είτε μετωπιαία, είτε εκ των όπισθεν, είτε και πλαγίως.

Η μετωπιαία επιβολή μπορεί να πάρει την μορφή μίας λαϊκής εξεγέρσεως, είτε βιαίας είτε ειρηνικής. Προϋποθέτει όμως πως κάποια ή κάποιος ειδήμων της δικανικής τέχνης, θα έχει πρώτα συντάξει το πολιτικόν αίτημα της ανακοπής και της ανατροπής του πολιτεύματος σε μία πραγματικά ελληνική λαϊκή κυριαρχία.

Την επιβολή της ελληνικής λαϊκής μας κυριαρχίας εκ των όπισθεν, μερικές ή μερικοί θα την χαρακτηρίσουν ως ιδιότυπα εισοδιστική, μιάς και μπορεί να επιτευχθεί μόνον με την τινί τρόπω μετάλλαξιν των σαπροφύτων (elite) πολιτευτών (διότι πολιτικοί δεν είναι), της κομματοκρατίας, που τώρα αφανίζουν τον ελληνικό μας κόσμο, σε μία δράκα πραγματικών Ελληνίδων και Ελλήνων πατριωτών. Μόνον έτσι όμως, ceteris paribus, με την τινί τρόπω μετάλλαξιν των σαπροφύτων πολιτευτών της κομματοκρατίας σε μία δράκα πραγματικών Ελληνίδων και Ελλήνων πατριωτών, μπορεί να γίνει νόμιμα και σωστά, πρώτα η μη αναγνώρηση και μετά ο λογιστικός έλεγχος του υποτιθεμένου ελληνικού μας χρέους.

Τέλος, η επιβολή πλαγίως δεν χρειάζεται ούτε καμμία βιαία μήτε ειρηνική λαϊκή εξέγερση, ούτε καν την τινί τρόπω μετάλλαξιν των σαπροφύτων πολιτευτών της κομματοκρατίας, που τώρα αφανίζουν τον ελληνικό μας κόσμο, σε μία δράκα πραγματικών Ελληνίδων και Ελλήνων πατριωτών. Απαιτεί όμως τον διά νόμου εξαναγκασμόν των σαπροφύτων πολιτευτών, με απανωτές ίσως μηνύσεις γιά εσχάτη προδοσία και γιά απιστία στο ελληνικό μας έθος και έθνος, κάτι που έχουν ήδη ξεκινήσει αρκετές Ελληνίδες και αρκετοί Έλληνες, χωρίς όμως αποτέλεσμα, λόγω της εμπλοκής της δικαιοσύνης από τα σαπρόφυτα των πολιτευτών της τυραννικής κομματοκρατίας.

Με όποιον τρόπο -ή και συνδιασμό τρόπων- και να επέλθει η επιβολή μας επί του πολιτικού συστήματος, το μόνο ποθητό αποτέλεσμα που θα υλοποιηθεί είναι απλά η επιβολή της ελληνικής λαϊκής μας κυριαρχίας ή, τουλάχιστον, η επιβολή της συλλογικής βουλήσεως της ελληνικής μας κοινωνίας, επί του πολιτικού καθεστώτος της τυραννικής κομματοκρατίας, που εξακολουθεί να αφανίζει τον ελληνικό μας κόσμο. Αυτό όμως δεν είναι παρά το πρώτο βήμα (Α'), στην όλη διαδικασία της απελευθερώσεως της Ελλάδος και της Κύπρου από το υποτιθέμενο ελληνικό μας χρέος:

Α') Η επιβολή της ελληνικής λαϊκής μας κυριαρχίας επί του τυραννικού καθεστώτος της κομματοκρατίας,

Β') η μη αναγνώρηση του υποτιθεμένου ελληνικού μας χρέους,

Γ') ο λογιστικός έλεγχος του υποτιθεμένου ελληνικού μας χρέους κ.ο.κ.

Η παραπάνω δυναμικά ιεραρχική αλληλουχία των γεγονότων, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την προσωπική μου κατανόηση της σημερινής μας καταστάσεως. Ελπίζω να κάνω λάθος, με την έννοια του ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν κάποιοι άλλοι, πολύ πιό συναρπαστικοί τρόποι, γιά να πετύχουμε τον κοινό μας στόχο: την βιωσιμότητα δηλαδή και την αναπαραγωγή του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού, με κεντρικό μας πρόταγμα το εν Ελευθερία Αιέν Αριστεύειν, το οποίον, με στατική περιπλοκότητα και δυναμική πολυπλοκότητα υποβαστάζουν η Αισθητική, η Αλήθεια, η Αρετή και η Αφθονία.

Ευοί Ευάν,

Νίκος Γεωργαντζάς