[... "Θέλω μαζί σου να πάρω αυτήν την τελευταία μου ... αναπνοή. Το φιλί σου !!! Την... ανασαιμιά σου" !!! ... εκείνος έφερε τα χείλια του μέσα στα δικά της. Συγχωνεύτηκε το κοινό τους Όνειρο πάνω στο... τελευταίο τους... φιλί...]
Περίπου έξι χιλιάδες χρόνια κείτονταν αγκαλιασμένοι κάτω από τη γη ένας άνδρας και μια γυναίκα. Αυτή η σπανιότατη, διπλή, αδιατάρακτη ταφή ήρθε στο φως κατά την περσινή ανασκαφική περίοδο στη θέση Ξαγκουνάκι, που βρίσκεται στον περιβάλλοντα χώρο του σπηλαίου Αλεπότρυπα Διρού, προς τα βόρεια.
Εντελώς τυχαία, ή ανακοίνωση συνέπεσε με τις παραμονές της ημέρας των ερωτευμένων, αποδεικνύοντας έτσι πως ο έρωτας είναι τόσο παλιός όσο και οι ανθρώπινες κοινωνίες. Τουλάχιστον της νεολιθικής εποχής…..
Βρέθηκαν αγκαλιασμένοι για 5815 χρόνια! Στην Ελλάδα!
……………………………………………………………………………..
Η αιώνια…αγκαλιά!!!
ΣΤΗΝ ΖΩΗ Ο,,, ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ,,, ΠΡΟΣΘΕΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΦΑΙΡΕΣΗ !!!. ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΥΛΙΓΕΙ… ΖΕΣΤΗ ΣΤΑΝ ΑΣΒΕΣΤΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ ΑΣ Μ” ΑΞΙΩΣΕΙ ΕΝΑ.. ΕΡΩΤΙΚΟ ΠΕΡΑΣΜΑ… ΣΤΟ.. ΑΠΕΙΡΟ !!!!
Δυο κορμιά… που ενώθηκαν…
στη Ζωή και το Θάνατο…
με τα δεσμά της Αγάπης…
μπορούν έναστρα… να Ταξιδεύουν…
στην Αιωνιότητα…
κρατώντας πάντα ζωντανή
… τη ζεστή αγκαλιά τους..
Καλό βράδυ12/3/2015
13 Μαρτίου 2015 στις 12:41 π.μ.
ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΟΥΤΡΑ.
Είμαι … συγκλονισμένη !!!! Μου πήρε πολύ ώρα για να συνέλθω και να προσπαθώ τώρα να αρθρώσω κάποιες.. σκέψεις; Συγχωρέστε την σημερινή μου αδυναμία που δεν μπορεί καθαρά να διακρίνει αυτό το έργο με μάτι… κριτικό.
Αφήνω μόνο την ψυχή μου την φλύαρη για να.. ομιλήσει με χρώματα ψυχής μόνο.
Ομοιάζει μόλις να τελείωσε μιά περίοδος σκοταδισμού και βρέθηκα απροετοίμαστη…. στην εποχή της… Αναγέννησης !! Μπροστά σε κείνες τις… θεϊκές μορφές … του Θεοτοκόπουλου.
“Η ΑΙΩΝΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ» που διήρκησε… 6000 χρόνια… φρέσκια.
Η εικόνα… σπαραχτική!! Μέσα στους χωμάτινους σβώλους οι κινήσεις τους οι…. σπαρακτικές αφήνουν αναλοίωτο αυτόν τον απειθάρχητο Έρωτα που πεισμωμένος σαν παιδί με αφέλεια σχεδόν παρθενική, παίζει την τελευταία πράξη του Θανάτου, αξιωμένος… ελεύθερος μέσα από δυό Εραστές της Αιωνιότητας.
Ακέραιοι άνθρωποι ως την… ύστατη στιγμή !!! Έζησαν σίγουρα έναν…. εκατοντάφυλλο Έρωτα στην ζωή τους.
Τον υπηρέτησαν ίσαμε τα ύστατα σαν Ιερό Δισκοπότηρο !!!
Είμαι πεποισμένη ότι υπήρξαν οι εραστές της… παραφροσύνης !!!
Και κουβαλούσαν μέσα τους θαρρώ, όλη αυτήν την τραγικότητα που κρύβουν, Ιστορικά, πρακτικά, Λογοτεχνικά, αυτοί εν τέλει οι Έρωτες,,, που πάντα διαβάζαμε, και θέλουν να κρύβουν πάντα μέσα τους αυτό το τραγικό στοιχείο, που πάντα τους κυνηγάει στη ζωή τους, με την αλλύπητη μοίρα που τους… δέρνει !!!
Σαν τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα και τόσους άλλους. Θέλω να φαντασιωθώ τώρα και να… επιστρατεύσω την φαντασία μου. Πως άραγε να πέθαναν δυό άνθρωποι που αγαπήθηκαν…. έξω από τα όρια των ανθρώπων;
Νιώθω ότι εκείνος την αγκάλιασε στοργικά , την κοίταξε στα μάτια και της είπε, τις τελευταίες εκείνες στιγμές…
»Αγάπη μου σ” αγάπησα γιατί εσύ ξεχωριστά… πορευόσουν αντίθετα από αυτήν την… αγέλη που ισοπεδώνει ζωές. Είχες την όψη μιας τρομερής Εκάτης που πορευόταν πάντα ψάχνοντας να βρεί την… Καλλίπολη. Στην Ιδανική Πολιτεία του Πλάτωνα.
Τίποτε δεν φοβόσουν εσύ!! Έμενες πάντα ριζωμένη και ακούραστη… μέσα στο χώμα.
Μ΄ αυτήν την Ιωνική περπατησιά σου και το Αρχαϊκό χαμόγελό σου που με…. αφιόνιζε !!!
Όταν με άγγιξες για πρώτη φορά πολεμούσες μέσα σε μια εποχή παρακμής.
Πως γνώριζες αυτήν την τέχνη να αγγίζεις τους ανθρώπου αγάπη μου;
Με ζέστανες για δέκα ολόκληρες ζωές !! Δεν σου άξιζα και σου το είπα. Μου απάντησες γαλήνια.
- »Χρειάζομαι έναν άνθρωπο ακόμη». Σου απάντησα ειλικρινά
- »Δεν έχω τίποτε να σου δώσω. Είμαι ένα ακόμη … χαμένο κορμί” !!! σου απάντησα.
- »Το παν είναι να βρω αυτό το… Τίποτά σου» Μου κράτησες το χέρι κι άρχισες να τρέχεις… στην ζωή.
Σε ρώτησα με απορία». Που πάμε τώρα’;’
- » Δεν έχουμε χρόνο… τρέξε πρέπει να βρούμε τις…. πυγολαμπίδες που είναι και οι… λεπίδες που χρειάζονται οι άνθρωποι για να ζήσουν», είπες και μια ζωή τρέχαμε !!!!»” Τώρα θα πεθάνουμε μαζί. Έτσι όπως ζήσαμε!!!
Μέσα σε μια αγκαλιά που θα αξιωθούμε να την μετατρέψουμε… αιώνια !!!
Για να θυμίζει σους ανθρώπους πως πεθαίνουν δυο ερωτευμένοι της ζωής !!!
Μαζί θα μας θάψουν.. έτσι το ζήτησα» !!!. είπε στις τελευταίες του ώρες, εκείνος κοιτώντας την με λατρεία,
- »Δεν πρόλαβα να σου πω πόσο με δικαίωσες άντρα του Πάθους μου». είπε εκείνη … και κούρνιασε στην αγκάλη του.
“Ήρθε το τέλος για μας. Φαντάσου πριν με γνωρίσεις…. πόσο… φοβήθηκες στην ζωή, Τώρα που έρχεται η Ένωσή μας με τον θεό και τον Θάνατο, οφείλω να σου αποκαλύψω ότι τώρα πια σε θαύμάζω πολύ» !!!
Ναι … έτσι πεθαίνει ένας άντρας !!! Έτσι ακριβώς κερδίζει τον… άξιο θανατό του, που δεν ανήκει σε κανέναν άλλο…. ξέρεις !!!
Στην ζωή ο Θάνατος θα έπρεπε να είναι η… πρόσθεση και όχι η αφαίρεση, έτσι όπως όλα τα φερέφωνα διατυμπανίζουν.
Σήμερα αγάπη μου εμείς επιλέγουμε την ζωή μας.
Θα πεθάνουμε ταυτόχρονα και θα απελευθερωθούμε σε άλλους όμορφους κόσμους.
Με την διαφορά όμως ότι σήμερα μόνοι μας επιλέγουμε εμείς την… Φυγή μας !!!
Γελάω τώρα. Λες και η θέληση του Θεού της Αγάπης… αποζητά κι Αυτός με εμμονή, με την δικιά Του τρέλλα… αν θες, ν” αποδείξει κι Αυτός… ότι από θεός της…. Αγάπης κουράστηκε μαζί τους και μετατράπηκε σε Θεό την Παραφροσύνης !!!!
Δεν αντέχει ούτε Αυτός αυτήν την βαρβαρότητα που χτίζουν», είπε μισοσβησμένη στα πρόθυρα του.. Θανάτου» !!!
Και εκείνος έσβηνε.. αργά. Μα στην αγκαλιά της ένιωθε μια γλυκιά νάρκη.
Την ρώτησε αδύναμα
- »Τι θα κερδίσουμε τώρα εμείς αγάπη μου» ;
- »Με την θεϊκή Του παρέμβαση και… μέσα στον Ελλαδικό χώρο» ;
Τίποτε από εμάς δεν θα χαθεί !!!! Τίποτε δεν χάνεται μέσα σε τούτο το.. χώμα !!!
Θα μας βρούν οι απόγονοι έτσι αγκαλιασμένους και παράφρονους !!!
Δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις νικήσει τόσους… αιώνες αγάπη μου !!!
Και να τους έχεις αυτούς με το μέρος σου», απάντησε με θολωμένο πια το μυαλό της.
Κάτι έβλεπε ψηλά !!!
- »Και τώρα τι θα γίνει; Γιατί κοιτάς εκεί ψηλά … τι βλέπεις» ; την ρώτησε.
Εκείνη πια χαμογελούσε. »Ω… την μεγαλοσύνη του Σύμπαντος βλέπω !!!!
Μέσα στην… ατάραχη σιγή. Τώρα στο υπόσχομαι. Εκεί που θα πάμε θα… είμαστε πάντα… ευτυχισμένοι αγάπη μου και για πάντα για πάντα μαζί», είπε με μια… αγγελένια μορφή.
- »Που θα πάμε.. πες μου ;
- »Τα βλέπω πιά. Είναι η Ουράνια Πατρίδα μας, που αυτή θα μας αγαπήσει πολύ !!!
Κάπου εκεί μέσα στα τρεχάμενα νερά και στον Κήπο Του υπάρχουν… σπάνια πουλιά του Παραδείσου !!! Θα περπατάμε πάντα αγκαλιασμένοι εκεί… κάτω από έναν μεγάλο Ήλιο που δεν ξαναντίκρυσες !!!
Επικρατεί πάντα Θερινό Ηλιοστάσιο και έχει ατέλευτους ανεξερεύνητους κόσμους.
Μαζί κι αυτούς θα τους ανακαλύψουμε αγάπη μου !!!
Τώρα… κρυώνω.. πολύ», είπε και τον κοίταξε με σβησμένα σχεδόν τα μάτια της.
Εκείνος τινάχτηκε με όσες δυνάμεις του απομείναν και… έπεσε επάνω της…. για να την ζεστάνει. Το πελώριο σώμα του την θέρμανε.
Αναθάρεψε εκείνη και τον κοίταξε με λατρεία. Δεν έχουμε πολύ χρόνο !!!
Θέλω μαζί σου να πάρω αυτήν την τελευταία μου … αναπνοή. Το φιλί σου !!! Την… ανασαιμιά σου !!!
Θεόρατος γίγαντας εκείνος έφερε τα χείλια του μέσα στα δικά της.
Συγχωνεύτηκε το κοινό τους Όνειρο πάνω στο… τελευταίο τους… φιλί.
Απεγνωσμένο … σπαρακτικό, ερωτικό, ακουμπούσε σχεδόν στο νέφος του…. ρίγους και της νύχτας που τους έσβησε !!!! Άδειασαν από ζωή τα δυό τους κορμιά !!!!
Μέσα στην σφιχτή Αιώνια αγκαλιά που άφησαν ίχνη στο… χώμα μιας… Διυδικής Ψυχής,που έμεινε άφθαρτη στον χρόνο !!!
Ανήσυχες έτσι δύο ψυχές αποτύπωσαν την…. Αιωνιότητα μέσα σε μια … στιγμούλα… Αθανασίας !!!
Την στιγμή εκείνη στον ουρανό… μεσουρανούσαν κάποιοι στρουμπουλοί…. άγγελοι με όργανα, βιολιά και μουσικές μιας.. Γιορτής !!!!
Η Αγιοσύνη του κόσμου… παραβιάζει το λαθραίο και το … ψεύτικο της ζήσης… και ατενίζει στις… αποχρώσεις Παραδείσων !!! Αθάνατοι… πεισμωμένοι μου Έραστές !!!
Ας γίνεται εσείς… η Έμπνευση… των Ερώτων που θα διαρκούν εσαεί στον Αιώνα τον Άπαντα !!!!
Μέσα στην χώρα των Θεών και των… Θαυμάτων !!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου