Αλλά ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε στους λιγότερο σχετικούς τι ακριβώς κρυπτογραφεί η λέξη «εκατοστομετρικό ραντάρ».
Ο έτερος τρόπος προσδιορισμού της συχνότητος μιας ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας είναι το μήκος κύματος. Αυτά ( τα μεγέθη ) συνδέονται μεταξύ τους με την ακόλουθη σχέση:
C == λ * f
[ταχύτης φωτός] == [μήκος κύματος] * [συχνότης]
(είς το μέσο)
Ως γνωστόν ( η κατά τα άλλα πτωχή, ταλαίπωρη, και ανίκανη τεχνικώς ΕΛΛΑΣ ), είχε είς επιχειρησιακή δράση πριν τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1936) το περίφημο «πέραν του οπτικού ορίζοντος ραντάρ».
Και τώρα αρχίζουν τα αναπάντητα ( τεχνικά κατ’ αρχάς ) ερωτήματα:
(1) Εάν η συχνότητα του βάλλοντος η/μ κύματος είναι της τάξεως του εκατοστού, ( 1cm ~ 30cm ), τότε η συχνότητα του πρέπει να είναι από 1GHzέως 30GHz.
Υπήρχε δυνατότητα στα ηλεκτρονικά μέσα να διαχειριστούν τέτοιες συχνότητες την εποχή εκείνη;
Υπήρχε δυνατότητα στα ηλεκτρονικά μέσα να διαχειριστούν τέτοιες συχνότητες την εποχή εκείνη;
(2) Πως γινόταν η δημιουργία συχνοτήτων τέτοιας τάξεως;
(3) Πως γινόταν η όδευση των συχνοτήτων τέτοιας τάξεως;
(4) Πως είχε γίνει σαφές στον ΕΛΛΗΝΑ ΕΠΙΝΟΗΤΗ ότι αυτής της τάξεως οι συχνότητες είναι κατάλληλες για την από αέρος προσδιορισμό της θέσεως των αεροπλάνων;
Ο NICOLA TESLA αρκετά χρόνια πριν είχε δείξει ότι διά της μεθόδου B-T/R ( =BurstTransmit / Receive ) ή κατά το ελληνικότερον «εκπομπής ριπής – ακρόασης», είναι δυνατός ο προσδιορισμός θέσεως ( και φοράς ) κινούμενου αντικειμένου. Έτσι στα πολεμικά τους πλοία οι Άγγλοι είχαν μετρικά ραντάρ, αλλά καιηχοβολιστικά ( sonar ), με τα οποία εντοπίζαν υποβρύχια.
Βεβαίως αναπόδεικτα καταθέτω ότι ο ΤΕΣΛΑ είχε αφήσει σαφή υπονοούμενα για μια συνιστώσα του Η/Μ κύματος που οδεύει εις τον χώρο με ταχύτητες μεγαλύτερες αυτής του φωτός, και τις είχε ονομάσει «ΔΙΑΜΗΚΗ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ», αναφορές που επιβεβαιώθηκαν άλλωστε από άλλους ερευνητές ( ROYAL RAYMOND RIFE, – ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥ ΘΑΛΑΜΟΥ – ΣΥΜΒΟΛΟΜΕΤΡΙΑΣ ), αλλά το σύστημα τα έπνιξε αμέσως – βλέπε περιοδικό HELLINIC NEXUS τεύχος 15 Γ. ΚΑΣΣΙΜΑΤΗΣ «Η ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΑ RIFE ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ»-
Η ύπαρξη του ραντάρ αυτού του τύπου έγινε γνωστή στους ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ, ( μέσω της αντικατασκοπίας τους ) οι οποίοι για να αποφύγουν τον πιθανό εντοπισμό των υποβρυχίων τους τα εφοδίασαν με ένα μεταλλικό πλωτήρα μικρών διαστάσεων το «σνόρκελ» διαστάσεων κάτω των 30cm, κάτω δηλαδή του ορίου της διακριτικής ευχέρειας του μετρικού ραντάρ «των συμμάχων», άρα πρακτικά αόρατα σε αυτά.
- Προφανώς και εδώ ισχύει η “υπόθεσις ABBY” της κυματικής οπτικής, όπου η διακριτική ευχέρεια του παρατηρητή ως προς το αντικείμενο παρατήρησης ( πλωτήρας κάτω των 30cm ) δεν μπορεί να είναι μικρότερη του ημίσεως μήκους κύματος του μέσου παρατήρησης ( η/μ κύμα μήκους άνω του 1μ στην περίπτωσή μας ).
Ασφαλώς αυτή η ανάγκη για τακτική ανάδυση των υποβρυχίων, απαλείφθηκε πλήρως, ένεκα της επιστημονικής και κατασκευαστικής δεινότητας των Γερμανών όπου κατά το τέλος του πολέμου κατασκευάστηκαν από τον HELMUTH WALTER τα περίφημα αθόρυβα υποβρύχια που χρησιμοποιούσαν ως καύσιμο Η2Ο2 ( υπεροξειδίου του υδρογόνου – perhydrol ), κατά την ακόλουθη αντίδραση: *!
-> Η2Ο2 + [καταλύτης] ———- > Η2Ο + (1/2) O2 + Q
-> Q: θερμότης για την κίνηση.
-> Ο2: Αναπνοή για το πλήρωμα.
-> Η2Ο: Ανάγκες ύδρευσης για το πλήρωμα.
Έτσι αυτά τα υποβρύχια δεν είχαν ανάγκη ανάδυσης, ή τουλάχιστον ο εν καταδύσει χρόνος πολλαπλασιαζόταν σημαντικά. Τίθεται στον αναγνώστη του παρόντος η ακόλουθος ερώτηση: Γιατί αυτά ( τα επιτεύγματα ) δεν έγιναν νωρίτερα ώστε το τέλος του πολέμου να είναι σίγουρα υπέρ της Γερμανίας, αφού η τεχνογνωσία υπήρχε; Και αφού ο Χίτλερ ήταν πατριώτης και Σφόδρα υπέρ της Γερμανίας; Και ως γνωστόν δεν ήταν και η μόνη σοβαρή ( επινόηση ) που μπορούσε να ορίσει το τέλος του πολέμου. Αναφέρω επιγραμματικώς:
-> Τους Πυραύλους V1 και V2.
-> Την μέθοδο bergius, και FISCHER-TROPSH, για τα συνθετικά καύσιμα, ( Η ΠΕΡΙΦΗΜΗ FORMULA ) ,
-> Την σφαίρα της ΛΕΙΨΙΑΣ.
-> Τους πυρηνικούς αντιδραστήρες γονιμοποίησης, κατασκευασμένους από τον HEIZENBERG, για την ταχεία μεταστοιχείωση του U238 σε U235, και το εργοστάσιο παραγωγής βαρέως ύδατος D2O, το NORSHK HYDRO-FACTORY, σαν απαραίτητο στοιχείο για επιβραδυντή των βραδέως κινουμένων νετρονίων, υλικό με το οποίο κυριολεκτικώς πληρώνονταν η δεξαμενή του αντιδραστήρος.
-> Την Σημασία της λεγομένης κρίσιμης μάζας στην αλυσιδωτή αντίδραση. ( Στοιχείο εντελώς άγνωστο στους «συμμάχους», το 1945 ) .
Καλώς για αυτούς που υπήρξε ο Oppenheimer. Γιατί αυτός τους έδωσε τις άγνωστες λεπτομέρειες που τους έλλειπαν. ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ Η ΒΟΜΒΑ ΠΟΥ ΕΡΙΞΑΝ ΣΤΗΝ ΧΙΡΟΣΙΜΑ ΚΑΙ ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΗ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ( ΛΑΦΥΡΟ ), παρά τα περί του αντιθέτου διαδιδόμενα.
-> Ο «Κώδων», ( Die Gloke ) που κατά τον Ιστορικό και μελετητή IGOR PITROFSKY, ήταν το πρώτο πειραματικό μοντέλο για την εννόηση της βαρύτητος, και που συσχετίζεται με τις ιπτάμενες ασημόμπαλες.
Προφανώς κάποιος άλλος ήταν ο υποβολέας αυτού του θεάτρου του παραλόγου, πιθανώς οι χρηματοδότες του, οι «περιούσιοι».
Πριν την διέλευση των Γερμανικών στρατευμάτων από την βάση όπου ευρίσκετο εγκατεστημένος «ο πυροσωλήν» όπως ονομαζόταν την εποχή εκείνη το ραντάρ, η ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕΤΑΞΑ έλαβε απόφαση αυτό να διαλυθεί, για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού πράγμα που είναι απολύτως αληθές. ΔΙΟΤΙ, όταν τον αμέσως επόμενο χρόνο οι Γερμανοί κατασκεύασαν εκατοστομετρικό ραντάρ το υλοποίησαν με εντελώς διαφορετική τεχνολογία. Συγκεκριμένα χρησιμοποίησαν ομοαξονικές μέταλλο-κεραμικές τρίοδες( metal – ceramic triodes ) λυχνίες, σε συνδεσμολογία προσγειωμένου πλέγματος( grounded grid cavity loaded power amplifiers ) και λίγο αργότερα λυχνίες ισχύος οδευόντων κυμάτων( traveling wave tubes ). Τεχνολογίες βεβαίως καθόλα αξιόλογες, αλλά πολύ πολυπλοκότερες από την αρχική Ελληνική επινόηση.
Ο επινοητής της λυχνίας MAGNETRON ( ΜΑΓΝΗΤΡΟΝ ) είναι ο ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ, όπου με χρήματα και 
υποστήριξη της ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕΤΑΞΑ, ταξίδεψε στην Γερμανία (προπολεμικώς) και την κατασκεύασε. ( ίσως είναι και αυτός ένας λόγος που οι «σύμμαχοι» εξετέλεσαν τον ΜΕΤΑΞΑ με τον Γιατρό τους ) .
υποστήριξη της ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕΤΑΞΑ, ταξίδεψε στην Γερμανία (προπολεμικώς) και την κατασκεύασε. ( ίσως είναι και αυτός ένας λόγος που οι «σύμμαχοι» εξετέλεσαν τον ΜΕΤΑΞΑ με τον Γιατρό τους ) .
-> Rersonating Cavity: Συντονιζόμενο ηλεκτρομαγνητικό αντηχείο ανόδου.
-> Leads to cathode and heater:Ακροδέκτες καθόδου καιθέρμανσης.
-> Output coupling loop: Λοβόςζεύξεως εξόδου.
-> Cooper Anode block: Χάλκινη άνοδος.
Το παραπάνω σχήμα αποτελεί κάθετο τομή μιας λυχνίας MAGNETRON ( εκ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΑΓΝΗΤΡΟ ). Προσέξτε την αποτύπωση ( Ως ΕΓΧΑΡΑΚΤΟΥ ) του σύμβολο του Ελληνικού) γράμματος Ω είς την άνοδο της λυχνίας.
Η άνοδος αυτής επιφορτίζεται με συνεχές δυναμικό της τάξης των 4000 volt. Κάθετα από το επίπεδο απεικόνισης διαβαίνουν γραμμές μαγνητοστατικού πεδίου. Αυτά αναγκάζουν τα εκ της θερμής καθόδου εκπεμπόμενα ηλεκτρόνια να οδεύσουν προς την άνοδο, όχι με ευθεία πορεία αλλά με μια κατ’ αρχάς καμπύλη τροχιά, εν συνεχεία σπειροειδή τροχιά, και τέλος ( σε μια συγκεκριμένη σχέση ανοδικής τάσεως ως προς κάθετο μαγνητικό πεδίο ) καρδιοειδή τροχιά. Δηλαδή δεν καταφέρνουν να φτάσουν στην άνοδο αλλά περιφέρονται ( καρδιοειδώς ) γύρο από την κάθοδο ( σχήμα ) .
( η συγκεκριμένη αυτή τροχιά είναι ιδιάζουσας σημασίας και καθόλου τυχαία κατά την γνώμη του γράφοντος –δες βιβλίον VICTOR SCAUBERGER Ζών Υδωρ- ) Ακριβώς εδώ λαμβάνει χώρα η ακόλουθος ανάλυση: ( σχήμα )
(1) Η λυχνία παύει να λειτουργεί ως δίοδος αλλά ως τρίοδος με ρυθμιστικό ηλεκτρόδιο το κάθετο ως προς την πορεία των ηλεκτρονίων μαγνητικό πεδίο. ( διαμόρφωσις κατά τροχιά και όχι κατά ποσότητα ) .
(2) Εφ” όσον η τροχιά του ηλεκτρονίου είναι καρδιοειδής, ( και δεν είναι ουδόλως τυχαία αυτή η τροχιά ) τότε κατά την πορεία του από την θερμή κάθοδο μέχρι την θέση της μεγίστης απόστασης από αυτήν αντλεί ενέργεια από την πηγή συνεχούς, ενώ την αποδίδει κατά την επιστροφή του, με κάποιον ρυθμό. Αυτός ο ρυθμός ( άντλησης – απόδοσης ενεργείας ) ορίζει μια συχνότητα, η οποία επάγεται στην άνοδο της.
(3) Εάν αυτή η συχνότητα ΤΑΥΤΙΣΤΕΙ με την συχνότητα την οποία ορίζει η γεωμετρία του εγχάρακτου Ω ( το οποίο αποτελεί ένα συντονισμένο κύκλωμα πολύ υψηλού συντελεστού ποιότητος ) εις την άνοδο της,τότε έχουμε ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ. Δηλαδή ανάπτυξη αυτής της συχνότητας εις την έσω κοιλότητα του Ω, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ( έσω κοιλότητα ), λόγο του επιδερμικού φαινομένου που είναι ισχυρότατο στις συχνότητες αυτές.
(4) Η αρπαγή της μεγάλης ισχύος η/μ συχνότητως γίνεται δια του λοβού ζεύξεως, ( σχήμα ) και οδηγείται σε ομοαξονικό καλώδιο, ή σε ΚΥΜΑΤΟΔΗΓΟ.
Μέχρι εδώ έγινε σαφές το πώς παράγεται η η/μ συχνότητα ισχύος αυτής της τάξεως ( του εκατοστού ), και πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν υπάρχει επίσημος αναφορά για την πατρότητα του επινοητού αυτής της λυχνίας με το Ελληνικό όνομα ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ.
Ο ΚΥΜΑΤΟΔΗΓΟΣ, είναι το μόνο μέσο στο οποίο δύναται να οδεύσει αυτής της τάξεως η/μ συχνότητα. Σε χαμηλότερες συχνότητες κατάλληλο είναι και το ομοαξονικό καλώδιο του οποίου όμως οι απώλειες είναι πολύ μεγαλύτερες, και εξαρτώνται βαρέως από το διηλεκτρικό υλικό που παρεμβάλλεται μεταξύ του κεντρικού αγωγού και του περιφερειακού θώρακα.
Επειδή τέτοιου είδους ομοαξονικά καλώδια ( κατάλληλα για τέτοιες εφαρμογές ) ήταν άγνωστα την εποχή εκείνη,
Επειδή ο ομοαξονικός αγωγός παρουσιάζει σημαντικά μεγάλες απώλειες σε αυτές οι συχνότητες,
Επειδή κατά τις αναφορές του σπουδαίου Έλληνα Γ. Λαγκαδά, και φίλου του Σαντορίνη, όπου μέχρι και το τέλος της ζωής του κρατούσε τμήματα του κατεστραμμένου ραντάρ, δεν ανεφέρθη ύπαρξη ομοαξονικού αγωγού, οδηγούμαστε στον ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟ ότι ο επινοητής των ΚΥΜΑΤΟΔΗΓΩΝ είναι ο ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ. Πώς αλλιώς άλλωστε θα ήταν δυνατή η όδευσις της ισχυράς η/μ ριπής;
Άλλωστε υπάρχει και μια φωτογραφία όπου απεικονίζεται ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ WILSON CHURCHILL, να κρατά ανά χείρας μια ηλεκτρονική συσκευή που αντί για αγωγούς διέθετε μικρούς σωλήνες ( = κυματοδηγοί ) .
Ο ΛΟΡΔΟΣ SIR WILSON CHURCHILL. Ο αναγνώστης καλείται να παρατηρήσει τα σύμβολα που σχημάτιζε δια των χειρών του στην διαβόητη ομιλία του στην «κοινωνία των εθνών» πρόδρομος του Ο.Η.Ε. Για πολλούς ιστορικούς αναλυτές είναι ο κύριος χρηματοδότης του πρώτου και δευτέρου ελληνικού εμφύλιου.
Εδώ απαντάται και η λύση του προβλήματος της όδευσης.
Το επόμενο ΟΔΥΝΗΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι πως έφτασε η επινόηση αυτή στα χέρια των «συμμάχων»;
Ως φαίνεται στην Ελλάδα δεν θα πάψουν να έρχονται οι ΕΦΙΑΛΤΑΙ. Ο Στρατηγός Γ. Γ. ΑΥΦΑΝΤΗΣ αναφέρει εις το πόνημα του ΑΦΥΠΝΗΣΙΣ – ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ, ότι κάποιος αξιωματικός του Ναυτικού ονομαζόμενος Παγκανάς, παρέδωσε τα σχέδια του Ελληνικού ραντάρ στους «συμμάχους», αντί αργυρίων φυσικά. Ειδικότερα στο πόνημά του ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΣΕΛΛΑΣ. Τελικώς τον πλήρη κατασκευαστικό φάκελο αυτής της λυχνίας αρκετά χρόνια αργότερα κατέχει η Αγγλική εταιρεία ηλεκτρονικής ENGLAND ELECTRON VALVE (Λογότυπον EEV ή E2V), η οποία φέρεται και ως σπουδαία κατασκευάστρια RADAR. «Σύμπτωση» λέω εγώ.
ΟΙ ΛΥΧΝΙΕΣ MAGNETRON ΤΗΣ ΔΙΑΒΟΗΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ E2V.
Επισυνάπτω εδώ ένα ψευδές κείμενο «England Magnetron» όπου πιστοποιεί την πατρότητα του ΡΑΔΙΟ-ΤΗΛΕ-ΕΝΤΟΠΙΣΤΗ. Γιατί τέτοια εμμονή για ελληνικό όνομα στο βασικό στοιχείο αυτής «μάγνητρο» κύριοι, αφού είναι Αγγλική επινόηση;
Από το βιβλίο του Φίλου του Σαντορίνη και σημαντικού ανδρός της χώρας κ. Λαγκαδά διαβάζουμε αυτολεξεί:
«Τήν 7ην “Ιουλίου 1940, εγένετο, κατόπιν άδείας του Πρωθυπουργού και Υπουργού των Στρατιωτικών Ί. Μεταξά, πειραµατική επίδειξις του Ελληνικού Ραντάρ είς επιτροπήν Άγγλων ειδικών µέ επικεφαλής τον Major Heywood, της έν Αθήναις Αγγλικής Πρεσβείας. Κατά τήν διάρκεια της επιδείξεως ανιχνεύθη άεροπλάνον τό oποίον, κατόπιν σχετικών ερευνών των Αγγλικών Στρατιωτικών Άρχων, διεπιστώθη ότι προήρχετο εκ Κρήτης, άνιχνεύθη δέ κατά τήν σιέλωσίν του υπεράνω της νήσου Μήλου, δηλαδή εξ αποστάσεως περίπου 160 χιλιοµέτρων».
Κατόπιν του αποτελέσματος τούτου, ο Major Heywood προέβαλε τήν εντολήν του Αρχηγείου των Βρετανικών Δυνάμεων Μέσης Ανατολής, όπως τούτο αποκτήσει τήν συσκευή µας και µεταφερθή αύτή τήν µεθεποµένη, αεροπορικώς, είς Κάϊρον. Ό Έλλην Πρωθυπουργός όµως ενέκρινε µέν τήν παράδοσιν των σχεδίων είς τους Άγγλους αλλ” άντετάχθη κατηγορηµατικώς(*) είς τήν μεταφορά των συσκευών είς τήν Μεσην Άνατολήν, «Έπειδή η Έλλάς είναι Χώρα ούδετέρα και ή έξαφάνισις του μεγάλου προβολέως θά έγένετο αµέσως αντιληπτή».
Μόλις µετά τήν λήξιν του πολέµου εγνώσθη ότι τά Αγγλικά Ραντάρ, της Μάχης Άγγλίας έλειτούργησαν είς µήκη κύµατος άνω του μέτρου, ενώ αντιθέτως τό Έλληνικόν Ραντάρ, ήδη από του 1939, ήτο Έκτοστοµετρικόν Ραντάρ, δηλαδή ελειτούργει είς μήκη κύµατος µεταξύ 40 καί 5 εκατοστών του µέτρου. Οι Άγγλοι κατέληξαν είς τήν περιοχήν τών έκατοστοµετρικών κυµάτων µόνο κατά τό φθινόπωρον του 1942, δηλαδή 2 χρόνια µετά τήν εν Άθήναις επίδειξιν της Έλληνικής έφευρέσεως. Τούτο οφείλεται είς τήν έξ ολοκλήρου διάφορον Τεχνικήν της παραγωγής Έκατοστοµετρικών ήλεκτροµαγνητικών κυµάτων, ή όποία τήν εποχήν εκείνην δεν ήτο ακόµη αρκετά εξελιγµένη διά νά χρησιµοποιηθή είς συσκευών του είδους Ραντάρ. Διά τον λόγον τούτον οί σύµµαχοι πιεζόµενοι υπό τών καθηµερινών πολεµικών αναγκών, καίτοι έγνώριζον θεωρητικώς τά πλεονεκτήµατα τών εκατοστοµετρικών κυµάτων, δεν ήσαν είς θέσιν νά παράγουν ταύτα υπό τήν άναγκαίαν µεγάλην ίσχύν, δι” αυτό και µετεχειρίσθησαν συσκευάς λειτουργούσας είς μήκος κύµατος ολοκλήρων μέτρων των όποίων η τεχνική τότε ήτο αρκετά εξελιγµένη και γνωστή. Άντιθέτως είς τήν περίπτωσιν της Ελλάδος, ο Π. Σαντορίνης επέτυχε να δηµιουργήση έξ’ απαρχής τών πειραµάτων του τήν παραγωγήν των Εκατοστοµετρικών κυµάτων μεγάλης Ισχύος, τά οποία και του επέτρεψαν τήν δημιουργία του πρώτου Εκατοστοµετρικού Ραντάρ.
(*) Η επίμαχος αυτή πρόταση αποτελεί μια ευφυή υπεκφυγή του Πολιτικού Ανδρός ΜΕΤΑΞΑ, ώστε να μην δώσει μεν το πολύτιμο για την εποχή εκείνη όπλο, για τα δε σχέδια, θα έδινε άλλα αντί άλλων.
Τό Έλληνικό Έκατοστοµετρικό Ραντάρ1936-1939 της Ανωτάτης Διοικήσεως Αντιαεροπορικής Άµύνης της χώρας ( άνοιγµαπαραβολικού προβολέως 3,30μ )
Μια αναλυτική εικόνα κάθετου τομής της λυχνίας ΜΑΓΝΗΤΡΟ που αναπαριστά την τροχιά των ηλεκτρονίων εντός αυτής. Φαίνονται οι τροχιές των ηλεκτρονίων για διάφορες τιμές του λόγου της ανοδικής ως προς την ένταση του κάθετου μαγνητικού πεδίου.
Το κίνητρο μου για να γράψω το παρόν, είναι να ανατρέψω την ψευδή περιρρέουσα άποψη των σημερινών ΘΟΛΟΚΟΥΛΤΟΥΡΓΙΑΡΕΩΝ, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ διατείνονται ότι όλοι οι σημερινοί έλληνες είναι ανίκανοι κληρονόμοι του γιγάντιου πνευματικού φορτίου που μας άφησαν οι σοφοί ΕΛΛΗΝΕΣ πρόγονοι μας.
Όχι κύριοι, και σήμερα βγαίνουν Έλληνες, όπως ο ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ, Ο ΑΡΤΕΜΗΣ, Ο ΠΑΣΣΑΣ, Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ, Ο ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ, Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, Ο ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ, ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΛΛΟΙ τους οποίους θέλω να μνημονεύσω αλλά δεν μπορώ. ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΔΕΝ ΑΠΟΠΟΙΟΥΜΑΣΤΕ την κληρονομιά μας, τόσο την νοητική όσο και την υλική.
ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕΒΑΣΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΑΝΩ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΛΑΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΟΜΙΛΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΙΕΞΑΓΑΓΕΙ ΤΙΣ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ.
………………………………………………………………………………………
Ο Έλληνας που άλλαξε την εξέλιξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου http://news247.gr/eidiseis/mixani-tou-xronou/mhxanh-toy-xronoy-o-ellhnas-poy-allakse-thn-ekseliksh-toy-v-pagkosmioy-polemoy.3353046.html
Γνώριζε το μυστικό του ραντάρ και τον κυνηγούσαν κατάσκοποι αρκετά χρόνια πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Έλληνας εφευρέτης και η αναγνώριση που ήρθε με μεγάλη καθυστέρηση
«Το ραντάρ ανέτρεψε τον υποβρύχιο πόλεμο των Γερμανών και υπήρξε, μετά την ατομική βόμβα το αποτελεσματικότερο όπλο του πολέμου». Ναύαρχος Καρλ Νταίνιτς Αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τον Β’ Π.Π.
Το 1942 εμφανίστηκε το ραντάρ, μια πρωτοποριακή εφεύρεση που ανέτρεψε τις ισορροπίες του Πολέμου, γέρνοντας την πλάστιγγα υπέρ των Συμμαχικών Δυνάμεων. Το συγκεκριμένο ραντάρ έδινε τη δυνατότητα του εντοπισμού εχθρικών αεροσκαφών σε αρκετά μεγάλες αποστάσεις και την τεχνογνωσία του διέθετε εκείνη την εποχή μόνο η Μ. Βρετανία. Αν και ευρέως «πατέρας» του θεωρείται ο Άγγλος Ρόμπερτ Ουάτσον Ουάτ, το Εκατοστομετρικό ραντάρ εφευρέθηκε λίγα χρόνια νωρίτερα, από τον Έλληνα Καθηγητή Φυσικής Παύλο Σαντορίνη.
Το 1969 οι Άγγλοι τίμησαν τον Σαντορίνη και καθυστερημένα παραδέχθηκαν ότι ανακάλυψαν το ραντάρ δύο χρόνια αργότερα από τον ίδιο. Αυτό που δεν αποκάλυψαν όμως, ήταν ότι το 1940 τους είχαν δοθεί τα σχέδια.
Ο επιστημονικός πόλεμος για την επικράτηση στους αιθέρες
Η ιστορία του ραντάρ, μοιάζει βγαλμένη από κατασκοπικές ταινίες. Εφευρέτες, μοιραίες γυναίκες και Μυστικές Υπηρεσίες έδωσαν μάχη πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, για το ποιος θα αποκτήσει πρώτος την τεχνογνωσία που θα του έδινε ξεκάθαρη υπεροχή στους αιθέρες και συγκριτικό πλεονέκτημα στον πόλεμο. Από τις παραμονές ακόμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Βρετανία και Ναζιστική Γερμανία, ξεκίνησαν ένα αγώνα δρόμου, για το ποιος θα ανακαλύψει πρώτος τον τρόπο και το μέσο για να εντοπίζει από μακριά τις εναέριες εχθρικές δυνάμεις.
Για την επίτευξη αυτού του στόχου και οι δύο πλευρές πειραματίζονταν μυστικά, ήδη από τα μέσα του ’30 με τα ραδιοκύματα. Πριν από την ανακάλυψη του ραντάρ μεγάλης ισχύος, η αεράμυνα χρησιμοποιούσε παρατηρητές με κυάλια και γιγαντιαία χωνιά με πρωτόγονα ακουστικά συστήματα, για την ανίχνευση των εχθρικών αεροσκαφών. Με το ξέσπασμα του πολέμου εμφανίστηκαν τα πρώτα ραντάρ.
Ήταν θεόρατα και αρχικά λειτουργούσαν με ηλεκτρομαγνητικά πεδία 5 μέτρων και 1 έως 1,5 μέτρου στη συνέχεια. Η εμβέλειά των πρωτόγονων αυτών ραντάρ έφτανε μόλις τα 10 χλμ. και λόγω του μεγέθους τους, αποτελούσαν εύκολη λεία για τα βομβαρδιστικά. Την ίδια στιγμή, το 1936, ο Σαντορίνης διενεργούσε στο Παλαιό Φάληρο πειράματα με το ελληνικό εκατοστομετρικό ραντάρ, με πεδία μόλις των 5 και 10 εκατοστών, σε μια εκπληκτική εμβέλεια των 150 έως 200 χλμ.
Παιχνίδια κατασκόπων
Ο Σαντορίνης γνώριζε το μυστικό του ραντάρ από το 1934 και γι’ αυτό κατάσκοποι τον κυνηγούσαν σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και επιστράτευαν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για του το υποκλέψουν. Το 1936 και ενώ βρίσκονταν στο Βερολίνο, τον πλησίασε μια μυστηριώδης όμορφη γυναίκα. Αν και ο καθηγητής είχε μάθει να προφυλάσσεται, μπροστά στη σαγήνη της, το «προσωπικό» του ραντάρ δεν κατάφερε να δει τον εχθρό που καραδοκούσε. Με «Δούρειο ίππο» το κορμί της, η καλλονή σκόπευε να του «πάρει» πληροφορίες για τη νέα του εφεύρεση. Τον Σαντορίνη ειδοποίησε εγκαίρως ότι πρόκειται για μια επικίνδυνη κατάσκοπο, ο Έλληνας πρέσβης στο Βερολίνο.
Ο Σαντορίνης εγκατέλειψε τη χώρα άμεσα, στήνοντας μάλιστα στο ραντεβού που είχαν δώσει, τη φιλόδοξη κατάσκοπο. Στις 27 Μαΐου του ίδιου έτους, ο Σαντορίνης πληροφόρησε για την έκβαση των πειραμάτων του τις αρμόδιες ελληνικές αρχές, με μια απόρρητη έκθεση. Το Γενικό Επιτελείο Στρατού συγκάλεσε αμέσως μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων απαρτιζόμενη από καθηγητές πανεπιστημίου και υψηλόβαθμους στρατιωτικούς. Το Γενάρη του επόμενου έτους η επιτροπή απεφάνθη ότι η ιδέα του ραντάρ είναι εφαρμόσιμη και έδωσε το πράσινο φως για συνέχιση των πειραμάτων.
Το ίδιο διάστημα και ενώ όλες οι διαδικασίες τελούνταν υπό άκρα μυστικότητα, ένα από τα μέλη της επιτροπής διέρρεε κρυφά ζωτικής σημασίας πληροφορίες στην ΜΙ6, υποβάλλοντας πλήρεις εκθέσεις για τις έρευνες του ελληνικού ραντάρ στη μυστική υπηρεσία πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου. Το Μάρτιο του 1937, με απόρρητη διαταγή του Γενικού Επιτελείου Στρατού στήθηκαν προβολείς των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στην αεροπορική βάση στο Παλαιό Φάληρο και στη Σχολή Δοκίμων και για τα επόμενα δύο έτη πραγματοποιήθηκαν πειράματα, όπου ανιχνεύονταν επιτυχώς αεροσκάφη σε απόσταση 150 χλμ.
Η πετυχημένη επίδειξη
Το 1939 το Γ.Ε.Σ φοβούμενο πιθανή υποκλοπή των πειραμάτων, διέρρευσε έγγραφο στο οποίο αναφέρονταν ρητά η διακοπή των δοκιμών με την δικαιολογία ότι δεν είναι επιτυχείς. Παράλληλα, εξέδωσε άλλη απόρρητη διαταγή, με την εντολή να συνεχιστούν τα πειράματα σε άλλες εγκαταστάσεις. Τότε ο Σαντορίνης μετέφερε ένα μικρότερο πομπό και συνέχισε τα πειράματά του, από την ταράτσα του σπιτιού του.
Στις 7 Ιουλίου του 1940 με εντολή της Κυβέρνησης Μεταξά πραγματοποιήθηκε μια επίδειξη των δυνατοτήτων του ελληνικού ραντάρ σε επιτροπή Βρετανών αξιωματούχων. Το ραντάρ κατάφερε και ανίχνευσε αεροσκάφος το οποίο πετούσε πάνω από τη Μήλο, σε απόσταση 160 χλμ. Οι Βρετανοί ενθουσιασμένοι ζήτησαν τη μεταφορά της συσκευής στο Κάιρο, στη Βάση των Συμμάχων στη Μέση Ανατολή.
Ο Μεταξάς αρνήθηκε να παραδώσει τη συσκευή η οποία λόγω του μεγέθους της, αν μετακινούνταν θα έγειρε υποψίες και προτίμησε να δώσει στο Αγγλικό Επιτελείο τα σχέδια. Δεν ήθελε να δώσει αφορμή στις Δυνάμεις του Άξονα, καθώς ακόμη η Ελλάδα τηρούσε ακόμη ουδετερότητα στον πόλεμο.
Το εκατοστομετρικό ραντάρ έκανε πρεμιέρα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δύο χρόνια αργότερα, ως κατασκευή του Εθνικού Εργαστηρίου Φυσικής της Μ. Βρετανίας.
Η αναγνώριση
Ο Παύλος Σαντορίνης αναγνωρίστηκε ως εφευρέτης του πρώτου εκατοστομετρικού ραντάρ, πολύ μετά το πέρας του πολέμου. Πρώτα με το μετάλλιο Φερμά της Ακαδημίας Επιστημών της Τουλούζης το 1961, ακολούθως με το μετάλλιο Βερμέιλ της Ακαδημίας Επιστημών των Παρισίων το 1968, το βραβείο της Γαλλικής Εταιρείας της Προόδου το 1969 και το τέλος με την αναγνώριση των Άγγλων. Σήμερα οι Άγγλοι, αν και αναγνωρίζουν ότι ο πρώτος που ανακάλυψε το Συμμαχικό Υπερόπλο που άλλαξε τη ροή του Πολέμου, ήταν ο έλληνας καθηγητής, εμμένουν στην «ιστορία» της διπλής εφεύρεσης.
………………………………………………………………………..
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ… ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΓΝΩΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ, ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΖΩΝΗ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ…
*! … κατά το τέλος του πολέμου κατασκευάστηκαν από τον HELMUTH WALTER τα περίφημα αθόρυβα υποβρύχια που χρησιμοποιούσαν ως καύσιμο Η2Ο2 ( υπεροξειδίου του υδρογόνου – perhydrol ) !!!
The X-37B is a prototype of a reusable unmanned satellite. The first prototype is for atmospheric testing, while the second has a strengthened structure to support an unshrouded launch, which was originally planned to be launched in the Shuttle payload bay, the transferred after the Columbia accident to a Delta-7920 launch vehicle. Due to problems with the aerodynamics of an unshrouded launch, the first space test was be launched shrouded on a Atlas-5(501) or on a Delta-4M+(5,2) in 2006. Multiple flights with mission durations up to 21 days are planned. NASA asked Boeing to design the X-37 orbital vehicle for a 270-day stay on orbit.
The original X-37 was to feature an AR-2/3 engine for maneuvering and deorbiting, which uses Hydrogen Peroxide and JP-8 as oxidizer and fuel. Later the propulsion system has been changed to a hypergolic nitrogen tetroxide / hydrazine version with a robust propellant load for maneuvering in space and for the deorbit burn.
The X-37′s shape is a 120 percent scale derivative of the Air Force’s X-40A, also designed and built by Boeing, which was released from a helicopter and glide-tested in 1998. The X-40A, which lacks the X-37′s advanced thermal protection materials, rocket engine, experiment bay and other spacecraft systems, was released from a U.S. Army Chinook helicopter in a series of free flight tests in 2001 to reduce technical risk before flight testing the X-37.
NASA has directed Boeing to throttle back on development of the orbital variant of the X-37 prototype space plane until more money is found for the program, an action likely to delay a re-entry and landing demonstration that was planned for 2006.
Following transfer from NASA to DARPA in October 2004, the X-37 technology demonstrator, the Approach and Landing Test Vehicle, recently completed a series of captive carry and free flight tests from the White Knight aircraft, which was also used to launch the SpaceShipOne. The ALTV validated the X-37 program flight dynamics and extended the flight envelope beyond the earlier low speed/low altitude tests conducted by NASA. The ALTV, in its current configuration, is not capable of space flight.
The OTV program will focus on risk reduction, experimentation, and operational concept development for reusable space vehicle technologies, in support of long term developmental space objectives. The first orbital test flight of the OTV was planned for FY08, with a launch from Cape Canaveral Air Force Station on an Atlas-5(501) launch vehicle. Key objectives of the first flight include demonstration and validation of guidance, navigation and control systems to include fault tolerant, autonomous reentry and landing as well as lightweight high temperature structures and landing gear. Vandenberg Air Force Base will conduct reentry and recovery activities. The first launch did finally take place in 2010.
The first vehicle, X-37B OTV-1 was launched on April 22, 2010 from Cape Canaveral. Although orbital data was classified, the OTV-1 was found in an 401 km Χ 422 km, 40° orbit by amateur observations. The Centaur upper stage was reportedly disposed off in an escape trajectory to solar orbit. The X-37B OTV-1 conducted several orbit changes during its mission. It landed successfully on December 3, 2010 after 225 days in space. The vehicle will be refurbished for a second flight.
The first flight of the second vehicle, X-37B OTV-2, began in March 2011. This time it stayed 469 days in space, more than doubling the endurance of the first mission.
A second flight of the first vehicle, X-37B OTV-3, is planned for 2012.
Και με μετάφραση διαδικτύου…
Το Χ-37Β είναι ένα πρωτότυπο ενός μη επανδρωμένου επαναχρησιμοποιήσιμο δορυφόρο. Το πρώτο πρωτότυπο είναι για την ατμοσφαιρική δοκιμή, ενώ η δεύτερη έχει μια ενισχυμένη δομή για να υποστηρίξει μια unshrouded έναρξη, η οποία είχε αρχικά προγραμματιστεί να ξεκινήσει στις Μεταφορά κόλπο φορτίου, η μεταφορά μετά το ατύχημα Columbia σε Delta-7920 οχήματος εκτόξευσης. Λόγω των προβλημάτων με την αεροδυναμική του unshrouded εκτόξευσης, η πρώτη δοκιμή χώρος ήταν να ξεκινήσει τυλιγμένη σε Atlas-5 (501) ή σε Delta-4Μ + (5,2) το 2006. Πολλαπλές πτήσεις με αποστολή διάρκειες μέχρι 21 ημέρες έχουν προγραμματιστεί. NASA ζήτησε από την Boeing για το σχεδιασμό του X-37 τροχιακό όχημα για διαμονή 270-ημέρα κατά την τροχιά.
Το αρχικό Χ-37 ήταν να διαθέτουν ένα AR-2/3 του κινητήρα για ελιγμούς και deorbiting, η οποία χρησιμοποιεί υπεροξείδιο του υδρογόνου και JP-8 ως οξειδωτή και καυσίμου. Αργότερα, το σύστημα πρόωσης έχει αλλάξει σε ένα υπεργολικό αζώτου έκδοση τετροξειδίου / υδραζίνης με ένα ισχυρό φορτίο προωθητικό για ελιγμούς σε χώρο και για το έγκαυμα deorbit.
Το σχήμα του Χ-37 είναι ένα παράγωγο 120 τοις εκατό της κλίμακας της Πολεμικής Αεροπορίας X-40A, επίσης, σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από την Boeing, η οποία κυκλοφόρησε από ένα ελικόπτερο και κατολίσθησης δοκιμαστεί το 1998. Το Χ-40Α, το οποίο στερείται προηγμένη θερμική του X-37 της υλικά προστασίας, ρόκα μηχανή, κόλπο πείραμα και άλλα συστήματα διαστημικό σκάφος, απελευθερώθηκε από ένα ελικόπτερο του Στρατού των ΗΠΑ Chinook σε μια σειρά από δωρεάν δοκιμές πτήσης το 2001 για τη μείωση των τεχνικών κινδύνων πριν από τη δοκιμή πτήσης το X-37.
NASA έχει σκηνοθετήσει η Boeing να στραγγαλίζει πίσω στην ανάπτυξη του τροχιακού παραλλαγή του αεροπλάνου χώρου X-37 πρωτότυπο περισσότερα χρήματα μέχρι να βρεθεί για το πρόγραμμα, μια ενέργεια η οποία μπορεί να καθυστερήσει την επανείσοδο και την προσγείωση διαδήλωση που είχε προγραμματιστεί για το 2006.
Μετά τη μεταφορά από τη NASA για να DARPA τον Οκτώβριο του 2004, η Χ-37 τεχνολογία επίδειξης, το υπό δοκιμή προσέγγισης και προσγείωσης, ολοκλήρωσε πρόσφατα μια σειρά από αιχμαλωσία και μεταφορά δωρεάν δοκιμές πτήσης από το Λευκό Ιππότη αεροσκάφος, το οποίο χρησιμοποιείται επίσης για την έναρξη του SpaceShipOne . Η ALTV επικύρωσε τα Χ-37 πρόγραμμα δυναμική πτήση και να επεκταθεί το φάκελο πτήση πέρα από την προηγούμενη χαμηλή ταχύτητα / χαμηλή δοκιμές υψόμετρο διεξάγεται από τη NASA. Η ALTV, στη σημερινή του μορφή, δεν είναι σε θέση να διαστημικής πτήσης.
Το πρόγραμμα OTV θα επικεντρωθεί στην μείωση του κινδύνου, τον πειραματισμό, και την επιχειρησιακή ανάπτυξη ιδέα για επαναχρησιμοποιήσιμα τεχνολογίες διαστημικό όχημα, για την υποστήριξη των μακροπρόθεσμων αναπτυξιακών στόχων του χώρου. Η πρώτη δοκιμαστική πτήση τροχιακή του OTV είχε προγραμματιστεί για το FY08, με έναρξη από το σταθμό Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Πολεμικής Αεροπορίας σε Atlas-5 (501) όχημα εκτόξευσης. Βασικοί στόχοι της πρώτης πτήσης περιλαμβάνουν επίδειξη και επικύρωση της καθοδήγησης, πλοήγησης και ελέγχου να περιλαμβάνει ανεκτική σε σφάλματα, αυτόνομη επανείσοδο και την προσγείωση, καθώς και ελαφρύ δομές υψηλής θερμοκρασίας και σύστημα προσγείωσης. Vandenberg Air Force Base θα διεξάγει επανεισόδου και δραστηριότητες αποκατάστασης. Η πρώτη εκτόξευση έλαβε τελικά χώρα το 2010.
Το πρώτο όχημα, X-37B OTV-1 ξεκίνησε στις 22 Απρίλη, 2010 από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Παρά το γεγονός ότι τροχιακή δεδομένα ταξινομούνται, ο OTV-1 βρέθηκε σε ένα χιλιόμετρο 401 Χ 422 km, 40 ° τροχιά παρατηρήσεις από ερασιτέχνες. Ο Κένταυρος ανώτερο στάδιο αναφέρεται ότι απορρίπτονται σε μια τροχιά διαφυγής σε ηλιακή τροχιά. Το X-37B OTV-1 διεξάγονται αρκετές αλλαγές τροχιά κατά τη διάρκεια της αποστολής του. Προσγειώθηκε με επιτυχία στις 3 Δεκεμβρίου του 2010 μετά από 225 ημέρες στο διάστημα. Το όχημα θα ανακαινιστεί για μια δεύτερη πτήση.
Η πρώτη πτήση του δεύτερου οχήματος, X-37B OTV-2 , ξεκίνησε το Μάρτιο του 2011. Αυτή τη φορά έμεινε 469 ημέρες στο διάστημα, υπερδιπλασιάζοντας την αντοχή της πρώτης αποστολής.
Μια δεύτερη πτήση του πρώτου οχήματος, X-37B OTV-3 , έχει προγραμματιστεί για το 2012.
…………………………………………………………
ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΣΤΕ ΣΤΟ 1.54 ΛΕΠΤΟ ΤΟΝ ΑΤΜΟ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΑΤΜΙΣΗ ΤΟΥ X-47B !!! ΤΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΙΠΤΑΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΓΙΑ ΕΠΤΑ ( 7 ) ΗΜΕΡΕΣ !!!
The new US military drone flys higher, faster, and much longer, controlled by computer programs and on the ground flying. It can use hydrogen to fly over 60,000 ft. without a pilot and for 5 to 7 days non-stop! The payload is larger and it is very stealthy in design.
……………………………………………………………………………………..
Και τώρα δείτε ένα εκπαιδευτικό βιντεάκι του Εργαστηριακού Κέντρου Φυσικών Επιστημών(ΕΚΦΕ) Ιωαννίνων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου