Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

15 Δεκεμβρίου 2009

Ολόφρεσκος!

Το ιερό λείψανο του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ του Θαυματουργού. Ολόφρεσκος! λες και μόλις εξύρισεν την γενειάδαν!!! λες και είναι ολοζώντανος βρε παιδί μου. Λες και εις στο ροδαλόν του μάγουλον εβάλουσιν μπότοξ! Αμ δε... Η Χάρις της Ορθοδοξίας μας του ετσίτωσεν το μάγουλον. (αφιερωμένον εις εβλαβήν ορθόδοξον αναγνώστην από Τέξας)

Από την εβλαβήν ορθόδοξον ιστοσελίδαν http://orthodoxos.wordpress.com/2009/01/


Με ένα κλικ δείτε περισσότερη

14 Δεκεμβρίου 2009

Το τίμιο καρφί

Ένα από τα τέσσαρα καρφιά της σταύρωσης του Ιησού που πήγε στην Γερμανία η αγία Ελένη στην πόλη Trier και αργότερα το επιχρύσωσε ο επίσκοπος Egbert (977 -933).



13 Δεκεμβρίου 2009

Μήπως δεν ήταν ξυπόλητος;


Τα αποτυπώματα Του μετά την συνάντηση που είχε με τον Πέτρο βρίσκονται στις εκκλησίες Quo vadis Domine και San Sebastian στην Via Appia Antica...

Σχετικό θέμα Δεν ήταν ξυπόλητος…

Με ένα κλικ δείτε περισσότερη


12 Δεκεμβρίου 2009

Δεν ήταν ξυπόλητος…

Τα σανδάλια του Ιησού

Είναι στην εκκλησία Sankt-Salvator-Basilika στο Prüm

Με ένα κλικ δείτε περισσότερη

11 Δεκεμβρίου 2009

Ανατριχιάστε!!!

Στην ιερά Πρόθεση της Αγίας Τράπεζας στις εκκλησίες υπάρχει ακόμα η λαβίδα (κοχλιάριο) με το οποίο κοινωνούν οι πιστοί, η αγία λόγχη, η οποία συμβολίζει τη λόγχη που κεντήθηκε ο Κύριος κατά τη σταύρωση και ο Σπόγγος, που και αυτός συμβολίζει το σπόγγο που δόθηκε όξος στον Κύριο, και το Ζέον, δοχείο που περιέχει ζεστό νερό, το οποίο χύνεται στο ιερό Πατήριο και συμβολίζει τη ζέση της πίστεως. Τέλος σε αυτή υπάρχουν τα καλύμματα των ιερών σκευών, ο αήρ και το ιερό μανδήλιο.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια, βασισμένη σε κείμενο δημοσιευμένο από την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος..
Ανατριχιάστε!!!

Ένα Σάββατο πρωί, ενώ ό π. Αντώνιος τελούσε τη Θεία Λειτουργία, έφθασε στον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων. Όπως ήταν γο νατιστός και έλεγε την Ευχή, τα χέρια του τα είχε ακουμπισμένα επάνω στην Αγία Τράπεζα. Την ώρα, λοιπόν, πού ήταν έτοιμος να σηκωθεί, για να ευλόγηση τα Τίμια Δώρα, πέφτει από ψηλά μια σταγόνα Αίμα επάνω στο χέρι του και μάλιστα τον πιτσίλισε κι όλας!
Το είδε και τρόμαξε! Σηκώθηκε έντρομος, το κοίταζε, τον κατέλαβε ένα φοβερό Ιερό δέος, ένας τρόμος, ένας φόβος, μία έκπληξης, μία έκστασης, πολλά ανάμικτα συναισθήματα, ακατάληπτα βέβαια για να μπορεί να τα περιγραφή ό πατήρ Αντώνιος. Σηκώθηκε επάνω, δεν ήξε ρε τί να κάνη! Έγλυψε το Αίμα του Χριστού..., τα είχε χάσει. Ή Χάρις όμως του Αγίου Θεού υστέρα από αυτό το θαύμα, τον οδήγησε να δη το Άγιο Ποτήριο και διαπίστωσε ότι ήταν άδειο! Είχε ξεχάσει να βάλει μέσα κρασί. Κοιτάζει το Σώμα, βλέπει πράγματι ότι κι αυτό ήταν ατρύπητο. Δεν είχε, δηλαδή, ολοκληρώσει την Πρόθεσι.
Ό ψάλτης έξω συνέχιζε "Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν..." Του έκανε νόημα να συνέχιση (δεν είχε κόσμο, ήταν Σάββατο), πήρε την Άγια Λόγχη, τρύπησε τον Άγιο Άρτο και είπε: "εις των στρατιωτών λόγχη την πλευραν Αυτού ενυξε και ευθέως εξήλθεν αίμα και ύδωρ". Γέμισε το Άγιο Ποτήριο, έβαλε το κρασί, έβαλε το νερό, κανονικά, το ευλόγησε, το σταύρωσε και αφού τα τελείωσε όλα αυτά, γονάτισε, ξαναδιάβασε την Ευχή του Καθαγιασμού, σηκώθηκε όρθιος, ευλόγησε τα Τίμια Δώ ρα και ό Πανάγιος Θεός μετέβαλε τον άρτο και τον οίνο - όπως γίνεται σε κάθε Θεία Λειτουργία - σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Μετά τον Καθα γιασμό και το τέλος της Θείας Λειτουργίας, κατέλυσε το άγιο Ποτήριο και το καθάρισε τελείως.
Πήγε, λοιπόν, αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία του Σαββάτου και τα διηγήθηκε στον τότε Μητροπολίτη Χρυσόστομο. Του πήρε ό Μητρο πολίτης το χέρι και το μύρισε. Ευωδίαζε ολόκληρο με μία άρρητη ευωδία! Το πήρε και άρχισε να το φιλάη, να το φιλάη, πολλές φορές.
-- Δεσπότη μου! λέει ό πατήρ Αντώνιος.
— Δεν φιλώ το χέρι σου, είπε, πού κι αυτό πρέπει να το φιλάη κα νείς, αφού είσαι Λειτουργός του Ύψιστου. Δεν έχει σημασία αν είσαι εσύ Ιερεύς κι εγώ επίσκοπος. 'Αλλά εγώ έπιασα πάνω στο χέρι σου το Αίμα του Θεού, το Αίμα του Θεού!!!
Θυμάμαι ότι μετά την κοίμησι του πατρός Αντωνίου το διηγήθηκε σε μένα. Και όπως ήταν πολύ εκφραστικός ό επίσκοπος, σηκώθηκε όρ θιος και έλεγε:
~ Πάτερ Στέφανε, το ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!, και άρχισε να κλαίει!
Αυτή είναι ή Θεία Λειτουργία!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΠΑΤΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ.
Πηγή...

Μια ...και κλαίει η ψυχή μου, υπάρχει η „αυθεντική“

αγία λόγχη και σαν ιερό κειμήλιο, σας την προσφέρουμε, δείτε την:


Με ένα κλικ δείτε περισσότερη

10 Δεκεμβρίου 2009

"Φάτε" ξύλο...

Ο τίμιος Σταυρός –κατασκευή: τίμιο ξύλο!-που βλέπεται (ήταν ιδιοκτησία των τέως γερμανών αυτοκρατόρων) βρίσκεται στη Βιέννη στο Χόφμπουρκ...



09 Δεκεμβρίου 2009

Η σημερινή μας προσφορά

...για τους καλοκάγαθους πιστούς (και όχι μόνο)...

Το φόρεμα της παρθένου Μαρίας

Τα λερωμένα, τα άπλυτα...

Άντε σε καλή μεριά...

Εδώ μέσα είναι, καλό μπαούλο...

Την επόμενη φορά που θα ...αεριστούν και θα τα ξαναδείξουν στους πιστούς είναι το 2014! Μέχρι τότε όποιος θέλει να τα δει εδώ είμαστε.

Σχετικό θέμα:Κάτι μυρίζει...


08 Δεκεμβρίου 2009

Κάτι μυρίζει...

Οι φασκιές του Ιησού

φυλάσσονται στη λεγόμενο «Σαρκοφάγο της Παναγίας» (Γερμ. Marienschrein), η οποία βρίσκεται στο δυτικό άκρο της αίθουσας, πίσω από την Χρυσή Αγία Τράπεζα στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Άαχεν, γνωστός και ως Βασιλικός Ναός της Αγίας Μαρίας, (Γερμαν. Aachener Dom). Κάθε 7 χρόνια επιδεικνύονται στους πιστούς. Η επόμενη φορά είναι το 2014. Μέχρι τότε μπορείτε να τις βλέπετε στο μπλοκ μας...

29 Νοεμβρίου 2009

Η Αγία Αικατερίνη της Σιένα


Γέννηση:25. Μαρτίου 1347 στην Σιένα
Θάνατος: 29. Απριλίου 1380
στην Ρώμη

Η Αγία Αικατερίνη της Σιένα, θεωρείται στην Ιταλία η μεγαλύτερη γυναίκα της εκκλησιαστικής ιστορίας.

Ένα περιστατικό από την ζωή της:

Ένα βράδυ, εμφανίστηκε στον ύπνο της ο Χριστός .Η Αγία του είπε πως είναι αφοσιωμένη σε αυτόν. Ο Χριστός τότε, της έβαλε στο δάκτυλο ένα δακτυλίδι και της είπε πως την είχε νυμφευτεί.

Το υλικό του δακτυλιδιού ήταν το δέρμα από την περιτομή του Ιησού (Sanctum praeputium).

Τελικά μετά τον θάνατο της, το πτώμα της Αγ. Αικατερίνης της Σιένα το 1855 για τελευταία φορά τεμαχίστηκε από τους κληρικούς, για να γίνει ιερά κειμήλια. Το κομμένο δάχτυλο της περιεργάστηκε με ασήμι, και το κεφάλι της φυλάσσεται όπως βλέπετε στην εικόνα, επίσης στην εκκλησία.

Πηγή...

Σχετικό θέμα: Ο ξένος δάκτυλος


28 Νοεμβρίου 2009

Ο ξένος δάκτυλος



Τι είναι αυτό που το λατρεύουν οι χριστιανοί και γιατί;

Βοήθημα: Το «ιερό κειμήλιο» βρίσκεται στην εκκλησία της Αγ. Αικατερίνης στην Σιένα.



03 Σεπτεμβρίου 2009

«νομίζει ότι έχει πιάσει τον Πάπα απ' τ'αρχίδια»

:
Έκφραση μεστή νοημάτων που περιγράφει σκωπτικά κάποιον ο οποίος θεωρεί ότι έχει πιάσει την καλή και έχει, προκλητικά μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του - ενώ, στην πραγματικότητα, δεν έχει καταφέρει και τίποτε σπουδαίο και απλώς παραμυθιάζεται και παραμυθιάζει και τον κόσμο. Διότι, δεν είναι εύκολο πράμα να χουφτώσει κανείς τα παπάρια του Ποντίφηκα. Λίγο η αγαμία των Δυτικών κληρικών, λίγο οι Ελβετοί φρουροί του Βατικανού - ελάχιστοι/-ες έχουν τέτοια οικειότητα με τον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Η γέννηση της έκφρασης:
Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το θρύλο (ή μήπως δεν ήταν;), μετά την πάπισσα Ιωάννα, η οποία φέρεται να ανέβηκε στον παπικό θρόνο το 855-858, οι υποψήφιοι πάπες υποβάλλονταν σε εξέταση προς αποφυγήν ανάλογων στριμόκωλων καταστάσεων: κάθονταν σε έναν ειδικό θρόνο με μικρό άνοιγμα μέσα από το οποίο περνούσε το χέρι του κάποιος ιερωμένος ούτως ώστε να βεβαιώσει ή όχι αν ο μέλλοντας πάπας έχει αρχίδια. Σε αυτή την περίπτωση ο 'ελεγκτής' έπρεπε να φωνάξει 'habet' δηλαδή 'έχει'. Ο ειδικός αυτός θρόνος υπάρχει μέχρι σήμερα στο Βατικανό, και ουδέποτε αμφισβητήθηκε η ύπαρξη του...
Οπότε αν ισχύει το παραπάνω (ο Ροΐδης* που το καταγράφει σε ένα απολαυστικό βιβλίο το παρουσιάζει με στοιχεία ως ιστορικό γεγονός και γράφει και την ημερομηνία που καταργήθηκε η τελετουργία του 'habet',) όντως υπήρχε κάποιος που έπιανε τον πάπα απ' τ' αρχίδια!
*Το μυθιστόρημα αυτό θεωρείται το σημαντικότερο από τα έργα του Ροΐδη και ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά μυθιστορήματα, το οποίο τελικά αφορίστηκε "ως αντιχριστιανικόν και κακόηθες", με την υπ' αριθ. 5688/4-4-1866 εγκύκλιο της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ ο ίδιος ο Ροΐδης διώχθηκε δικαστικά.
Αλλά:
Ενας Δομινικανός, ο Μαρτίνος ο Πολωνός (Martinus Oppaviensis), [γεννημένος στο Τροπάου της Βοημίας, μοναχός στο δομινικανό μοναστήρι της Πράγας που εξαρτάται από την επαρχία της Πολωνίας], παπικός ιερουργός και εξομολογητής, είναι αυτός που στο Χρονικό Παπών και Αυτοκρατόρων (Chronica Pontificum et Imperatorum) που συνέγραψε, εξασφάλισε στην πάπισσα Ιωάννα τη φήμη της (γύρω στα 1280). Την ίδια εποχή, η πάπισσα Ιωάννα εμφανίζεται στις συλλογές exempla, των Δομινικανών Στέφανου της Βουρβόνης (Etienne de Bourbon) και Αρνόλδου της Λιέγης (Arnold de Liege).
Το κείμενο του Μαρτίνου του Πολωνού έχει ως εξής:
«Μετά τον Λέοντα αυτόν (Λέων ο Δ'), ο Ιωάννης, Αγγλος στην εθνικότητα, καταγόμενος από τη Μαγεντία, παρέμεινε στον παπικό θρόνο δύο χρόνια, επτά μήνες και τέσσερις ημέρες. Πέθανε στη Ρώμη και ο παπικός θρόνος χήρεψε για έναν μήνα. Απ' ό,τι λέγεται, ήταν γυναίκα· στα νιάτα της, πήγε στην Αθήνα, ντυμένη άνδρας, οδηγημένη από τον εραστή της· η πρόοδος της στις διάφορες επιστήμες ήταν τέτοια, που δεν υπήρχε κανείς να τη συναγωνιστεί. Ετσι, στη συνέχεια, δίδαξε στη Ρώμη το trivium (γραμματική, ρητορική, λογική) και είχε για μαθητές και ακροατές υψηλόβαθμους αξιωματούχους. Και καθώς η συμπεριφορά της και οι γνώσεις της απολάμβαναν μεγάλης φήμης στην πόλη, εξελέγη ομόφωνα πάπας. Κατά τη διάρκεια, όμως, της παπικής της θητείας, ο σύντροφός της την άφησε έγκυο. Αγνοώντας τη στιγμή της γέννας και καθώς κατευθυνόταν προς το Λατερανό προερχόμενη/ος από τον Αγιο Πέτρο, την έπιασαν οι πόνοι της γέννας μεταξύ του Κολοσσαίου και της εκκλησίας του Αγίου Κλήμεντος, γέννησε, μετά πέθανε και εκεί ακριβώς και την έθαψαν. Και καθώς ο άρχοντας πάπας πραγματοποιεί πάντοτε μια παράκαμψη στη διαδρομή αυτήν, πιστεύεται γενικά ότι το κάνει από απέχθεια προς το γεγονός αυτό. Δεν συμπεριελήφθη στον κατάλογο με τους μεγάλους ποντίφικες, λόγω του ασυμβίβαστου, στο θέμα αυτό, για το γυναικείο φύλο».
Δείτε επίσης:

Εμμανουήλ Ροΐδης - Πάπισσα Ιωάννa



Πηγές



23 Απριλίου 2009

Ο..."άγιος" Γεώργιος.«Χαίρε Ελλήνων ο καθαιρέτης»,ο...προστάτης του Ελληνικού Στρατού!

Ο «ΚΑΘΑΙΡΕΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ»
ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΜΑΣ
Ο βίος του αγίου Γεωργίου
και ο μεσαίωνας στις Ένοπλες Δυνάμεις
Τον άγιο Γεώργιο είχε κάνει κομματάκια βασανίζοντάς τον ο «σατανόπληκτος» Διοκλητιανός, αλλά άγγελος Κυρίου τον ξανασυναρμολόγησε. Στη συνέχεια ο άγιος ανάστησε έναν προ πολλού πεθαμένο, ο οποίος oμολόγησε πως καιγόταν στις φωτιές, επειδή δεν ήταν χριστιανός, καθώς και ένα νεκρό βόδι, για να οργώνει ένας πρώην ειδωλολάτρης. Τέλος, αφού συνομίλησε με άγαλμα του Απόλλωνα, το γκρέμισε, όπως και πολλά άλλα Ελληνικά αγάλματα.
Τις παραπάνω περιγραφές δεν τις διαβάζουμε σε κάποιο χριστιανικό φυλλάδιο, αλλά στην επίσημη ιστοσελίδα του Γενικού Επιτελείου Στρατού (Γ.Ε.Σ.) που έχει ανακηρύξει τον άγιο Γεώργιο προστάτη του Ελληνικού Στρατού (πλην Πυροβολικού.)
Ο άγιος Γεώργιος υμνείται στις εκκλησίες ως ο «καθαιρέτης των Ελλήνων».
Το Συναξάρι του καλού στρατιώτη
Από την ιστοσελίδα του Γ.Ε.Σ. διαβάζουμε: «Εκείνους τους χρόνους ο σατανόπληκτος βασιλιάς Διοκλητιανός, γεμάτος από θαυμασμό προς τους θεούς των ειδώλων, είχε βγάλει αυστηρές διαταγές προς τους υπηκόους του... Ο άγιος Γεώργιος μπροστά στον αυτοκράτορα και τους αξιωματούχους του γκρεμίζει τα πλανεμένα κι αδύναμα είδωλα των θεών περιγελώντας όλους τους ειδωλολάτρες, που πιστεύουν στα άψυχα αγάλματα των ψεύτικων αυτών θεών...
» Τον δένουν γυμνό σε έναν τροχό, ο οποίος είχε γύρω του μπηγμένα μαχαίρια κοφτερά, και τον κατρακυλούν σ’ έναν κατήφορο. Κι ενώ το σώμα του αγίου καταματώθηκε και κατατεμαχίστηκε, άγγελος Κυρίου στη στιγμή συναρμολόγησε τα κομμάτια του, και παρουσιάστηκε πάλι ο άγιος γερός, όπως πρώτα... Τον βάζουν μέσα σε ασβέστη που έβραζε, κι εκείνος μένει ανέπαφος... Παραγγέλνουν ένα ζευγάρι σιδερένια υποδήματα με καρφιά από μέσα, κοκκινισμένα στην φωτιά... (σ.σ. κ.τλ. κ.τ.λ.).


Ο άγιος Γεώργιος σκότωσε ένα δράκο, που φώλιαζε στα νερά της λίμνης μιας πόλης της Μικράς Ασίας και θα κατασπάραζε την βασιλοπούλα. Αυτά τα μεσαιωνικού τύπου παραμύθια αναγράφονται στο Συναξάρι με τον βίο του αγίου Γεωργίου, αξιωματικού του Ρωμαϊκού Στρατού, που δεν υπάκουε στις διαταγές, γιατί είχε προσηλυτισθεί στο Χριστιανισμό. Ο υπ’ όψη άγιος, που επί πλέον φημιζόταν για τις καταστροφές ελληνικών αγαλμάτων και υμνείται στις εκκλησίες ως ο «καθαιρέτης των Ελλήνων», έχει ανακηρυχθεί προστάτης του σύγχρονου Ελληνικού Στρατού.
» Λέγει λοιπόν στον άγιο Γεώργιο (κάποιος Μαγνέντιος) ν’ αναστήσει, αν είναι αληθινός ο θεός του, ένα νεκρό, που κείτονταν εκεί κοντά τους από τα παμπάλαια χρόνια πεθαμένος. Ο άγιος γίνεται μία φωτεινή λαμπάδα τώρα, έτοιμος να καεί, για να φωτίσει τους ειδωλολάτρες να πιστέψουν. Γονατίζει πάνω στον τάφο, σηκώνει το νου και τα χέρια του και προσεύχεται στον Θεό. Ω θεία, ω αγία πίστη του αγίου Γεωργίου! Ο νεκρός ανοίγει τον τάφο του, ανασταίνεται, προσκυνάει τον άγιο και δοξάζει τη δύναμη και τη θεότητα του Χριστού. Ο βασιλιάς και η σπείρα του τα ’χουν χαμένα. Ρωτούν τον αναστημένο νεκρό, ποιός είναι, κι αυτός τους αποκρίνεται πως ζούσε, πριν ακόμη έρθει ο Χριστός στον κόσμο. Κι επειδή ήταν ειδωλολάτρης, καιγόταν μέσα σε φωτιές, τόσα χρόνια που ήταν πεθαμένος...
» Μαζί του κι ένας άλλος πρώην ειδωλολάτρης που ο άγιος του ανάστησε το νεκρό βόδι του, για να οργώνει το χωράφι του, μαρτύρησε κάτω από τα σπαθιά των απίστων.
» Εκείνο, όμως, που έδωσε τη χαριστική βολή στον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα και τράβηξε τους περισσότερους ειδωλολάτρες στη θρησκεία του Χριστού, ήταν η επίσκεψη του αγίου στο ναό των ειδώλων, με την κρυφή ελπίδα του Μαγνεντίου, πως θα τον γυρίσει στη λατρεία των ειδώλων.

[» Μπαίνοντας στο ναό ο άγιος στάθηκε μπρος στο άγαλμα του Απόλλωνα και το ρώτησε, αν ο Χριστός είναι Θεός, κι αν πρέπει να Τον προσκυνούμε. Τότε ο δαίμονας, που ήταν μέσα στο είδωλο, κλαίγοντας σχεδόν και θρηνώντας, αποκρίθηκε, πως ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός! Και με το λόγο τούτο, σα να έγινε σεισμός, κι ευθύς όλα τα είδωλα έπεσαν κάτω και συντρίφτηκαν. Και γέμισε ο τόπος από μαρμάρινα συντρίμματα των θεών, που δεν μπόρεσαν να σώσουν τον εαυτό τους από τον αφανισμό!»]
Καλά,ρε,το άγαλμα ήταν...ζωντανό και μίλαγε;Τι λέτε ρε μαλάκες!

«Χόρευε νυν και αγάλλου, Σιών»
Από τη λειτουργία του αγίου Γεωργίου («Μηναίον» Απριλίου), η οποία ψάλλεται στις 23 Απριλίου στις εκκλησίες και στα στρατόπεδα με την υποχρεωτική παρουσία όλου του προσωπικού, διαβάζουμε:
• «Οι μισούντες Σιών αισχύνθητε από του Κυρίου, ως χόρτος γαρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.» (Οι «Αναβαθμοί», αντίφωνον Α .)
• «Φωτίζου, φωτίζου η νέα Ιερουσαλήμ, η γαρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε. Χόρευε νυν και αγάλλου, Σιών.» («Καταβασία».)
• «Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός, ο λυτρούμενος ημάς, ο Άγιος Ισραήλ.» («Προφητείας Ησαΐου το ανάγνωσμα», κεφ. 43, 14.)
Η θεοκρατική ιδεολογία στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αποτυπώνεται καθαρά στις αφίσσες, που τυπώνονται με την ευκαιρία κάθε μεγάλης τιμώμενης στρατιωτικής επετείου (είναι όλες χριστιανικές πλην της 28ης Οκτωβρίου, αλλά κι εκεί «η Παναγιά βοήθησε») και αναρτώνται υποχρεωτικά σε όλες τις Μονάδες του Ελληνικού Στρατού.
«Χαίρε Ελλήνων ο καθαιρέτης»
Στους «Χαιρετισμούς» του αγίου Γεωργίου διαβάζουμε:
• «Χαίρε, ο ειδώλων εκτίλας την άκανθαν.»
• «Χαίρε, θεούς ψευδωνύμους συντρίψας
• «Χαίρε, ο συντρίψας τα άψυχα είδωλα
• «Χαίρε, δαιμόνων ο καταλύτης·
χαίρε, Ελλήνων ο καθαιρέτης
• «Χαίρε, πολυθεΐας πλατυσμόν ο συστείλας
• «Χαίρε, πρηστήρ βωμών φλογερώτατε·
χαίρε, τυφών ξοάνων σφοδρότατε
• «Αλληλούια. Τρόπαιον ανεστήσω, και παγκράτιον μέγα, Ελλήνων κατά πάσης της πλάνης.» («Υμνολόγιον το Χαρμόσυνον», Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, 1996. Βλέπετε «Τα υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα της Ορθοδοξίας», που μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν από την Ενότητα: ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ΔΩΡΕΑΝ.)
Πληθώρα προστατών
Η Αγία Βαρβάρα, παρά την ελληνική της καταγωγή, «φωτίσθηκε από την αλήθεια του θείου λόγου και νέα ακόμα ασπάσθηκε το Χριστιανισμό. Αυτό προκάλεσε την οργή του πατέρα της... Τελικά αποκεφαλίσθηκε με το ξίφος του ιδίου του πατέρα της. Και κατά την παράδοση, καθώς απομακρυνόταν από την σφαγή της θυγατέρας του, τον κατέκαψε κεραυνός».
Από την ιστοσελίδα του Γ.Ε.Σ. διαβάζουμε: «Τον τιμωρό αυτόν κεραυνό συμβολίζουν τα πυρά του Πυροβολικού, και το 1829 καθιερώθηκε ως προστάτιδα του Ελληνικού Πυροβολικού, και στις 4 Δεκεμβρίου του ιδίου χρόνου γιορτάστηκε το γεγονός στο στρατόπεδο του μόλις συγκροτηθέντος πρώτου Τάγματος Πυροβολητών

[Έτσι λοιπόν, σε περίπτωση που ο (ορθόδοξος) Ελληνικός Στρατός πολεμήσει, ο άγιος Γεώργιος θα προστατεύει τους μαχητές όλων των Όπλων (Πεζικού, Τεθωρακισμένων, Μηχανικού κ.τ.λ.) εκτός του Πυροβολικού. Οι πυροβολητές θα αφεθούν στην υπερφυσική προστασία της αγίας Βαρβάρας. Σε περίπτωση κατά την οποία στη μάχη εμπλακούν το Ναυτικό και η Αεροπορία, τότε οι προστασίες θα περιπλακούν περισσότερο, καθ’ όσον τους ναύτες πρέπει να αναλάβει ο προστάτης του Ναυτικού άγιος Νικόλαος, ενώ τους αεροπόρους ο προστάτης της Αεροπορίας Αρχάγγελος Μιχαήλ.]
Ελληνικός Στρατός, σήμερα.
«Aξιωματικοί, υπαξιωματικοί, στρατιώτες – ναύτες – σμηνίτες και πολιτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, τη μεγάλη και λαμπρή αυτή ημέρα, που η ορθόδοξη Χριστιανοσύνη γιορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου, το έθνος μας τιμά τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας. Στη μακρά και πολυτάραχη Ιστορία του Ελληνισμού το λαϊκό αίσθημα έχει συνδέσει το έθνος και την ελευθερία με τη θρησκεία, αναδεικνύοντας έτσι τη διαχρονική σύζευξη των δύο πόλων, της πατρίδας και της Ορθοδοξίας
Αυτά ανέφερε σε μήνυμά του ο υπουργός Εθνικής Άμυνας. Τέτοια μηνύματα, που επαναλαμβάνονται σχεδόν αυτούσια στις επετείους από την εκάστοτε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι αρκετά, για να καταδείξουν την βαθειά διείσδυση ενός βυζαντινού τύπου θεοκρατικού καισαροπαπισμού στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων της σημερινής Ελλάδας.
Γιάννης Λάζαρης
www.freeinquiry.gr
--

..."Απολαύστε" και εδώ:
http://www.army.gr/istoria/afierwmata/agiosGewrgios/1a-martyrio.php
http://www.army.gr/istoria/afierwmata/agiosGewrgios/1a-martyrio.php
http://www.army.gr/istoria/afierwmata/agiosGewrgios/history-AgGewrgios.php
Αυτά...