http://www.epanellinismos.com/
Τριχοφυτία και Ακτινοβολία
Το ντοκυμαντέρ "Τα Παιδιά με την Τριχοφυτία" (= δερματική ασθένεια σ.τ.μ.) - μεταφρασμένο στα Εβραϊκά ως "100.000 Ακτίνες" - με σκηνοθέτες τους David Belhassen και Asher Hemias, κέρδισε πρόσφατα το βραβείο για το "καλύτερο ντοκυμαντέρ" στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών της Χάιφα, και πέρυσι είχε κάνει το γύρο του κόσμου συμμετέχοντας σε Εβραϊκά και Ισραηλινά Φεστιβάλ Ταινιών. Αλλά δεν είχε ακόμη εμφανιστεί στις Ισραηλινές τηλεοπτικές οθόνες. Το θέμα του είναι η μαζική ακτινοβόληση εκατοντάδων χιλιάδων νεαρών Ισραηλινών μεταναστών από τις χώρες της Μέσης Ανατολής - των Σεφαρδιτών, όπως ονομάζονται σήμερα. Η ιστορία έχει ως εξής:
Το 1951, ο γενικός διευθυντής του Ισραηλινού Υπουργείου Υγείας, ο Δρ Chaim Sheba, πέταξε στην Αμερική και επέστρεψε με εφτά μηχανήματα ακτίνων-Χ, που του τα προμήθευσε ο Αμερικανικός στρατός.
Επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν σε ένα μαζικό πείραμα με μια ολόκληρη γενιά νεαρών Σεφαρδιτών Εβραίων οι οποίοι θα χρησίμευαν ως πειραματόζωα. Σε κάθε παιδί-Σεφαρδίτη θα χορηγούνταν στο κεφάλι του ακτινοβολία κατά 35.000 φορές μεγαλύτερη από την μέγιστη επιτρεπόμενη δόση για τις ακτίνες-Χ. Για να το πετύχει αυτό, η Αμερικανική κυβέρνηση πλήρωνε την Ισραηλινή κυβέρνηση 300 εκατομμύρια Ισραηλινές λίρες το χρόνο. Ολόκληρος ο προϋπολογισμός για την Υγεία στο Ισραήλ ήταν 60 εκατομμύρια λίρες. Τα χρήματα που πλήρωναν οι Αμερικάνοι ισοδυναμούν με δισεκατομμύρια δολλάρια σήμερα.
Για να εξαπατηθούν οι γονείς των θυμάτων, τα παιδιά τα έπαιρναν σε "σχολικές εκδρομές" και αργότερα έλεγαν στους γονείς ότι οι ακτίνες-Χ ήταν μια θεραπεία για τις πληγές από την τριχοφυία στο δέρμα της κεφαλής. 6.000 από τα παιδιά πέθαναν λίγο καιρό αφότου τους χορηγήθηκαν οι δόσεις της ακτινοβολίας, ενώ πολλά από τα υπόλοιπα ανέπτυξαν καρκίνους που σκότωσαν χιλιάδες με τον καιρό και σκοτώνουν ακόμη και τώρα. Ενώ ζούσαν, τα θύματα υπέφεραν από διαταραχές όπως επιληψία, αμνησία, νόσο του Αλτσχάιμερ, χρόνιους πονοκεφάλους και ψύχωση.
Αυτό είναι το θέμα του ντοκυμαντέρ δοσμένο με ψυχρές λέξεις. Είναι τελείως άλλο πράγμα να βλέπει κανείς τα θύματα στην οθόνη.
Να παρακολουθείς την Μαροκινή κυρία να περιγράφει πώς ένιωθε όταν της έριχναν δόση ακτινοβολίας 35.000 φορές μεγαλύτερη από τη επιτρεπόμενη δόση ακτίνων-Χ στο κεφάλι της. "Ούρλιαζα, κάντε τον πονοκέφαλο να φύγει. Κάντε τον πονοκέφαλο να φύγει. Κάντε τον πονοκέφαλο να φύγει. Αλλά δεν έφευγε ποτέ."
Να παρακολουθείς τον γενειοφόρο άντρα να περπατά καμπουριαστά στο δρόμο. "Είμαι στα πενήντα μου και όλοι νομίζουν ότι είμαι εβδομήντα. Πρέπει να καμπουριάζω όταν περπατώ ώστε να μην πέσω. Μου πήραν τα νιάτα μου με αυτές τις ακτίνες-Χ."
Να παρακολουθείς την ηλικιωμένη κυρία που χορήγησε τις δόσεις σε χιλιάδες παιδιά να λέει: "Τα έφερναν μέσα σε γραμμές. Πρώτα τα κεφάλια τους ξυρίζονταν και αλοίφονταν με αλοιφή που έκαιγε. Μετά τοποθετούσαν μια μπάλα ανάμεσα στα πόδια τους και τα διέταζαν να μην την αφήσουν να πέσει, έτσι ώστε να μην κινούνται. Δεν προστάτευαν το υπόλοιπο σώμα των παιδιών. Δεν υπήρχαν γιλέκα με μόλυβδο για αυτά τα παιδιά. Μου είπαν ότι έκανα καλό που βοηθούσα να απομακρυνθεί η τριχοφυτία. Αν ήξερα τους κινδύνους που αντιμετώπιζαν τα παιδιά, δεν θα είχα συνεργαστεί ποτέ. Ποτέ!"
Επειδή ήταν εκτεθειμένο ολόκληρο το σώμα τους στις ακτίνες, συχνά η γενετική δομή των παιδιών υφίστατο τροποποίηση, επηρρεάζοντας έτσι και την επόμενη γενιά. Παρακολουθούμε τη γυναίκα με το παραμορφωμένο πρόσωπο να εξηγεί, "Και τα τρία παιδιά μου έχουν τους ίδιους καρκίνους που έπληξαν την οικογένειά μου. Θα μου πείτε ότι αυτό είναι σύμπτωση;"
Η πλειονότητα των θυμάτων ήταν Μαροκινοί γιατί αυτοί ήταν οι πιο πολυάριθμοι από τους Σεφαρδίτες μετανάστες. Η γενιά που δηλητηριάστηκε αποτέλεσε τους μόνιμους φτωχούς της χώρας και την τάξη των εγκληματιών. Αυτό δεν είχε λογική εξήγηση. Οι Μαροκινοί που διέφυγαν στη Γαλλία έγιναν εύποροι και με υψηλή μόρφωση. Η κοινή εξήγηση ήταν ότι η Γαλλία πήρε τους πλούσιους, και συνεπώς τους έξυπνους. Η πραγματική εξήγηση είναι ότι σε κανένα Γαλλο-Μαροκινό παιδί δεν του τηγάνισαν τα μυαλά του με ακτίνες γάμμα.
Το φιλμ κατέστησε τελείως σαφές ότι αυτή η επιχείρηση δεν ήταν τυχαία. Οι κίνδυνοι από τις ακτίνες-Χ ήταν ήδη γνωστοί για σαράντα χρόνια. Διαβάσαμε τις επίσημες οδηγίες για τη θεραπεία με ακτίνες-Χ του 1952. Η μέγιστη δόση που μπορούσε να δοθεί σε ένα παιδί στο Ισραήλ ήταν 0,5 rad. Δεν έγινε κανένα λάθος. Τα παιδιά δηλητηριάστηκαν εσκεμμένα.
Ο David Deri υποστηρίζει ότι μόνο παιδιά Σεφαρδιτών δέχθηκαν τις ακτίνες-Χ: "Βρισκόμουν στην τάξη και οι άντρες ήρθαν να μας πάρουν για μια περιήγηση. Ζήτησαν τα ονόματά μας. Στα παιδιά των Ασκενάζι (Ασκενάζι: Εβραίοι προερχόμενοι από την Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη - σ.τ.μ.) είπαν να επιστρέψουν στις θέσεις τους. Τα σκουρόχρωμα παιδιά τα έβαλαν στο λεωφορείο."
Το φιλμ παρουσιάζει έναν ιστορικό ο οποίος πρώτα δίνει μια συνοπτική ιστορία του κινήματος ευγονικής. Σε μια σύντομη αποστροφή του αργότερα, δηλώνει ότι η επιχείρηση για την τριχοφυτία ήταν ένα πρόγραμμα ευγονικής με σκοπό να ξεριζώσει τα θεωρούμενα πιο αδύναμα είδη από την κοινωνία. Η Μαροκινή κυρία εμφανίζεται πάλι στην οθόνη. "Ήταν ένα Ολοκαύτωμα, ένα Ολοκαύτωμα των Σεφαρδιτών. Και αυτό που θέλω να ξέρω είναι γιατί κανείς δεν σηκώθηκε για να το σταματήσει."
Ο David Deri, στο φιλμ και στη συνέχεια ως μέλος της ομάδας συζήτησης, αφηγείται την απογοήτευση που ένιωσε όταν προσπάθησε να βρει τα ιατρικά αρχεία της παιδικής του ηλικίας. "Το μόνο που ήθελα να μάθω ήταν γιατί μου το έκαναν αυτό. Ήθελα να ξέρω ποιος έδωσε την εξουσιοδότηση για να γίνει αυτό. Ήθελα να εντοπίσω την ιεραρχία της εξουσίας που ήταν υπεύθυνη. Αλλά το Υπουργείο Υγείας μου είπε ότι τα αρχεία μου έλειπαν." Ο Boaz Lev, εκπρόσωπος του Υπουργείου Υγείας παρεμβαίνει: "Σχεδόν όλα τα αρχεία κάηκαν σε μια πυρκαγιά."
Μας έχουν πει ότι ένας νόμος των ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του '40 έθεσε τέλος σε πειράματα με ακτινοβολίες σε ανθρώπους που πραγματοποιούνταν σε φυλακισμένους, διανοητικά αδύναμους και σε παρόμοιες περιπτώσεις. Το Αμερικανικό πυρηνικό πρόγραμμα χρειαζόταν μια νέα πηγή ανθρώπινων πειραματόζωων και η Ισραηλινή κυβέρνηση την παρείχε. Ιδού το κυβερνητικό υπουργικό συμβούλιο την εποχή των κτηνωδιών της τριχοφυτίας:
Πρωθυπουργός: David Ben Gurion
Υπουργός Οικονομικών: Eliezer Kaplan
Υπουργός Εποικισμών: Levi Eshkol
Υπουργός Εξωτερικών: Moshe Sharrett
Υπουργός Υγείας: Yosef Burg
Υπουργός Εργασίας: Golda Meir
Υπουργός Αστυνομίας: Amos Ben Gurion.
Το πιο υψηλόβαθμο μη-υπουργικό πόστο κατείχε ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Άμυνας, Shimon Peres.
Το ότι ένα πρόγραμμα που αφορούσε κονδύλια της Αμερικανικής κυβέρνησης ισοδύναμα με δισεκατομμύρια δολλάρια μπορεί να ήταν άγνωστο στον Πρωθυπουργό ενός διψασμένου για ρευστό Ισραήλ είναι γελοίο. Ο Ben Gurion ήταν σίγουρα χωμένος μέσα σε αυτόν τον τρόμο και αναμφίβολα επέλεξε το γιο του να γίνει Υπουργός Αστυνομίας για την περίπτωση που κάποιος τους παρεμπόδιζε.
Ο Υπουργός Οικονομικών Eliezer Kaplan ανταμείφθηκε στην αιωνιότητα με το όνομά του να δίνεται σε ένα νοσοκομείο κοντά στο Rehovot. Αλλά δεν ήταν ο μόνος που έλαβε τέτοια τιμή. Ο Chaim Sheba, που διηύθυνε την Ανώνυμη Εταιρία Τριχοφυία, είδε το όνομά του να δίνεται σε ένα ολόκληρο ιατρικό συγκρότημα. Δεν χρειάζεται να το πούμε, αν υπάρχει έστω και ένα γραμμάριο τσίπας στο ντόπιο ιατρικό λειτούργημα, τα ονόματα αυτών των νοσοκομείων πρέπει να αλλάξουν.
Μετά το τέλος του φιλμ, υπήρξε μια συζήτηση που περιελάμβανε έναν Μαροκινό τραγουδιστή, τον David Edri, επικεφαλής της Επιτροπής Αποζημίωσης για τα Θύματα από τις Ακτίνες-Χ για την Τριχοφυτία, και τον Boaz Lev, εκπρόσωπο του Υπουργείου Υγείας.
Ο τηλεοπτικός οικοδεσπότης Dan Margalit προσπάθησε να ωραιοποιήσει αυτά που είχε δει. Εξήγησε πράα ότι "το κράτος ήταν φτωχό. Ήταν ζήτημα καθημερινής επιβίωσης." Μετά σταμάτησε. Ήξερε ότι δεν υπήρχε καμιά δικαιολογία για τις κτηνωδίες που υπέστησαν τα παιδιά των Σεφαρδιτών.
Αλλά ήταν ο Μαροκινός τραγουδιστής που συνόψισε την εμπειρία καλύτερα. "Θα πονέσει, αλλά η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί. Αν όχι, οι πληγές ποτέ δεν θα επουλωθούν."
Υπάρχει ένα πρόσωπο εν ζωή που γνωρίζει την αλήθεια: ο Shimon Peres. Ο μόνος τρόπος για να φτάσουμε στην αλήθεια ώστε να ξεκινήσει η επούλωση είναι να τον ερευνήσουμε για το ρόλο του στη μαζική δηλητηρίαση πάνω από 100.000 παιδιών και νεαρών Σεφαρδιτών.
Αλλά να γιατί αυτό δεν θα συμβεί. Το φιλμ βγήκε στον αέρα την ίδια ώρα με το πιο υψηλής θεαματικότητας σόου της χρονιάς, τον τελικό του Ισραηλινού σόου για νέα ταλέντα: "Ένα Αστέρι Γεννιέται." Την επόμενη ημέρα, η φωτογραφία του μόλις γεννημένου νέου αστεριού κατελάμβανε τα μισά πρωτοσέλιδα. Δεν υπήρχε ούτε μια λέξη σχετικά με "Τα Παιδιά της Τριχοφυτίας" σε οποιαδήποτε εφημερίδα, ούτε στο Διαδίκτυο. Μέχρι τώρα.
Πηγή: http://www.israelinsider.com/views/3998.htm Από τον Barry Chamish, Google Video
Τα χρόνια 2006 και 2007, ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ο πρέσβης μας στις ΗΠΑ Αλέξανδρος ''κόσιερ'' Μαλλιάς, να είναι ''πρώτος και καλύτερος'' σ' εκδηλώσεις μνήμης γιά το ολοκαύτωμα και οτιδήποτε άλλο είχε σχέση με τους Ισραηλινούς Εβραίους. Πήγαινε σ' εκδηλώσεις, διοργάνωνε στην πρεσβεία μας στην Ουάσιγκτον εκδηλώσεις. Παρόμοιες εκδηλώσεις γίνονταν και στα προξενεία μας, πιθανά μ' εντολή Ντόρας, που νόμισε ότι έτσι θα ''προσεταιριστούμε'' το δυνατό ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ. Παράλληλα, όμως, οι διπλωματικοί μας στις ΗΠΑ δεν διοργάνωναν εκδηλώσεις, ούτε καν γιά την εθνική μας επέτειο -25η Μαρτίου- και κρατούσαν τα κτίρια, πρεσβείας και προξενείων, κλειστά. Τον 2008, μετά το ''κράξιμο'' από το ''Κ'', μαζεύτηκαν λίγο. Τώρα, έγινε γιά τρίτη χρονιά ''εκδήλωση μνήμης ολοκαυτώματος'' από τον σύλλογο νομού Μαγνησίας ''Αργοναύτες'' (Νέα Υόρκη) στις 18 Ιανουαρίου '09, υπό την αιγίδα του πρέσβη μας. Δεν είπαμε να μην τιμάται το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Αυτό που μας ενοχλεί είναι η προκλητικά υπερβολική τιμή γι' αυτό, όταν ουδέποτε πρεσβεία, προξενεία, ομογεν. οργανώσεις μας τίμησαν την μαζική εξόντωση Ελλήνων από τους ναζί (Δίστομο, Καλάβρυτα, Δομοκός κ.ά.) ή την γενοκτονία των Ποντίων κ.ά. 'Οταν πρεσβεία και προξενεία μας ανοίγουν τις πόρτες τους γιά να τιμούν το ολοκαύτωμα των Εβραίων και τις κρατούν κλειστές στις εθνικές μας επετείους. Και ο πρέσβης μας στις ΗΠΑ, απόδειξε, με το παραπάνω, ότι είναι άξιος εκπρόσωπος των εβραϊκών συμφερόντων. Ας ευχηθούμε ο επόμενος πρέσβης μας, να προωθήσει λίγο και τα ελληνικά συμφέροντα και να τιμά και τις ελληνικές εθνικές επετείους ή θυσίες των Ελλήνων, με ή χωρίς εντολή της κάθε Ντόρας.
