06 Απριλίου 2009

"Οι άγιοι χωρίς μάσκα" του Θέμου Κορνάρου!

Απόσπασμα....

------------------------------------------------------------------

ΓΙΑ ΤΟ ΛΕΠΡΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Σπιναλόγκα -Άγιον Όρος: Όταν θα γνωρίσεις τα δυο αυτά μέρη δεν μπορείς να θυμηθείς το ένα χωρίς να ξεπηδήσει στη μνήμη σου και τ' άλλο.

Και τα δυο αυτά μέρη τα επισκέφθηκα. Στο ένα -που είναι μια πελώρια σιδερόπετρα στη μέση του πελάγου- λιώνουνε σιγά-σιγά 300 άνθρωποι, σακατεμένοι, κομματιασμένοι από τη λέπρα του κορμιού.

Στο άλλο -που είναι το πιο πλούσιο και το πιο όμορφο τμήμα του τόπου μας- 4 χιλιάδες ρασοφόροι σπουδάζουνε σ' όλη τους τη ζωή, να δένουνε, να προσαρμόζουνε στο ανθρώπινο σύνολο την πιο βρώμικη λέπρα: τη λέπρα της ψυχής.

Στη Σπιναλόγκα μπαίνοντας, πρέπει να φράξεις τη μύτη σου. Στο Άγιον Όρος μπαίνοντας, πρέπει να φράξεις και μύτη κι αφτιά και να σκεπάσεις τα μάτια. Μα προ πάντων πρέπει να δέσεις τα νεύρα, για να μη σου φύγουνε.

Μέχρι σήμερα, συνηθίσαμε να νομίζουμε το Άγιον Όρος για την πρότυπη Χριστιανική Πολιτεία, που τα μίση, οι ανθρώπινες κακίες, τα πάθη έχουνε θαφτεί και στη θέση τους φυτρώσανε η γαλήνη, η αδελφοσύνη κι η ανυστερόβουλη αγάπη.

Την ιδέα αυτή μάς τη δημιουργήσανε οι ποιητές, που επισκεφθήκανε τον τόπο αυτό, με τις τόσες φυσικές καλλονές, μόνο γιατί δεν μπορέσανε να δούνε τον άνθρωπο του φυσικού αυτού παραδείσου.

Καιρός όμως είναι πια ν' ακολουθήσουμε τα ερημικά μονοπάτια, που ξεπροβάλλουνε από τις καταπράσινες λαγκαδιές και σκαρφαλώνουνε και τυλίγουνται και ξανακρύβουνται σε καταπράσινες βουνοπλαγιές για να ξαναπροβάλλουνε προκλητικά σε γελαστές ηλιολουσμένες βουνοκορφές, που στεφανόνουνται από τα κάτασπρα τα τείχη μιας βυζαντινής οικοδομής. Μέσα σε κείνα τα τειχιά βρίσκονται οι άρρωστοι που πάσχουνε από τη λέπρα της ψυχής, οι υποψήφιοι... άγιοι.

Ελάτε να τους γνωρίσουμε. Ώρα είναι πια να πάψει ο άνθρωπος να γονατίζει μπροστά σε νοσογόνα μικρόβια παρασιτικά και να σκύβει το κεφάλι κάτω από το ζυγό βάρβαρων τυχοδιωκτών.

Μέσα στα 20 μοναστήρια του Άθω, θα βρούμε: εμπόρους ναρκωτικών, εμπόρους κι αγοραστές της... ανδρικής σάρκας, σχολειά του αλκοολισμού και συστηματικά εκπαιδευτήρια μισανθρωπίας κι αλληλοεξοντωμού. Κι ακόμα σπείρες απατεώνων που τις επιτυχίες τους θα ζηλεύανε κι οι πιο μοντέρνοι διεθνείς τύποι του είδους των.

Στα όμορφα γαλάζια ακρογιάλια του ακρωτηριού του Άθω, που μονάχα αυτά είδανε οι ποιητές κι οι δημοσιογράφοι θα δούμε εμείς “υπ' ατμόν” τα “πλωτά πορνεία” του Αγ. Όρους. Αλλά εκεί θα συναντήσουμε και πατέρα που τραβά το παιδάκι του 12 και 13 χρονώ, να τριγυρίζει τα κελιά να το παζαρεύει με τους ασκητές, ή να το νοικιάζει για μια ή για περισσότερες βραδιές, αναλόγως “της ποιότητος”, γιατί αυτοί τον μάθανε να πιστεύει “πως όλα είναι ηθικά και τίμια”.

Είναι ανάγκη, για να τα δούμε όλ' αυτά, να χρησιμοποιήσουμε κι εμείς μια μάσκα. Εγώ μεταχειρίστηκα με ικανοποιητικά αποτελέσματα τη μάσκα της ηλιθιότητας. Τριγύριζα μ' αυτήν οκτώ μήνες σ' όλες τις Μονές, τις Σκήτες, τα Ησυχαστήρια, τα Μεθυστήρια, χωρίς να φοβίζω κανένα και να τον αναγκάζω να μου κλείνει την πόρτα. Αντίθετα είχα όλη την ελευθερία. Τους υπηρετούσα.

Έτσι πρέπει να επισκεφτεί κανένας το παζάρι αυτό της σάρκας, των ναρκωτικών, το σκολείο της ανομίας, για να το γνωρίσει. Όχι με επίσημο “ένδυμα” και σπουδαίο όνομα. Γιατί στη δεύτερη αυτή περίπτωση, θα δει μονο χαμόγελα, υποκλίσεις, προσευχόμενους και... άγια λείψανα.

Δε θα μάθει τι σημαίνει η λέξη “διωχτικά”, τι είναι το “μνήμα του πλούσιου”. Δε θα δει τον άγιο Παντελεήμονα να μαστιγώνει τους αμαρτωλούς με βρεμένο σκοινί το χειμώνα, ούτε θα μάθει πώς πεθαίνει ο φθισικός εργάτης, πάνω στη δουλειά, που εργάζεται για 8 δραχμές μεροκάματο.

Κι όταν κανένας αντιληφτεί όλ' αυτά τα... μικροπραματάκια, θα πρέπει να σκεφτεί αν είναι ηθικό να ζητούμε τη γνώμη των εκπροσώπων του Θεού “γράφε των παιδεραστών και των λαθρεμπόρων” για τη ρύθμιση της κοινωνικής μας ζωής, ή τη συμβολή τους για τη σύνταξη του... αστικού κώδικα μιας πολιτισμένης κοινωνίας...

Οι εντυπώσεις τούτες απ' τήν “αγιορείτικη Γη” είναι γραμμένες απ' τά 1931.

Προορίζονταν για τις εφημερίδες. Γιατί τίποτ' άλλο δεν είναι παρά ένα σκέτο δημοσιογραφικό ρεπορτάζ.

Τη δίνω αυτή την πληροφορία για να μη νομιστεί πως προσπαθώ να κάνω τέχνη. Μια φωτογραφία απλώς είναι, από ένα μέτριο φωτογράφο, μιας Μεσαιωνικής Γωνιάς, που σώζεται στις μέρες μας.

Δε θα τυπωνότανε σε βιβλίο, αν δε λάβαινα από τις εφημερίδες που ’δωκα το υλικό αυτό, την απάντηση πως “Δεν έχουμε σκοπό να κλείσουμε για τους καλογέρους...”

Μα εγώ δεν έχω σκοπό να σωπάσω για το λεπροκομείο της ψυχής, που σκεπάζεται με την ονομασία “Αγ. Όρος”

(Θέμος Κορνάρος,"Οι άγιοι χωρίς μάσκα")

Πηγή:http://www.sarantakos.com/kibwtos/mazi/kornaros_agioi1.html
-----------------------------------------------------------------------

6 Απριλίου 1941.Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ.

Σαν σήμερα η Ελλάδα γιορτάζει την 68η επέτειο της ιστορικής Μάχης των ΟχυρώνΡΟΥΠΕΛ ,ΙΣΤΙΜΠΕΗ ,ΝΥΜΦΑΙΑΣ ,ΕΧΙΝΟΥ ΚΑΙ ΛΙΣΣΕ.



Σαν ελάχιστος φόρος τιμής σε όλους όσους πολέμησαν εκεί και κυρίως σε όσους σκοτώθηκαν εκεί.

Οχυρά - Διοικητές

ΟΧΥΡΟ ΠΟΠΟΤΛΙΒΙΤΣΑ Λοχαγός Θελούνης.
ΟΧΥΡΟ ΙΣΤΙΜΠΕΗ Ταγματάρχης Πικουλάκης Ξανθός.
ΟΧΥΡΟ ΚΕΛΚΑΓΙΑ Λοχαγός Ζακυνθινός Τηλέμαχος.
ΟΧΥΡΟ ΑΡΠΑΛΟΥΚΙ Ταγματάρχης Καραθάνος Δημήτριος.
ΟΧΥΡΟ ΠΑΛΗΟΥΡΙΩΝΕΣ Ταγματάρχης Χατζηγεωργίου Αλέξανδρος.
ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ Αντισυνταγματάρχης Δουράτσος Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΚΑΡΑΤΑΣ Ταγματάρχης Κοντογιάννης Αστέριος.
ΟΧΥΡΟ ΚΑΛΗ Ταγματάρχης Κωστόπουλος Κων/νος.
ΟΧΥΡΟ ΠΕΡΣΕΚ Λοχαγός Θύμης Σπυρίδων.
ΟΧΥΡΟ ΜΠΑΜΠΑΖΩΡΑ Ταγματάρχης Κώτσης Αναστάσιος.
ΟΧΥΡΟ ΜΑΛΙΑΓΚΑ Λοχαγός Θεωδορόπουλος Ευστάθιος.
ΟΧΥΡΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙ Λοχαγός Δαράτος Σπυρίδων.
ΟΧΥΡΟ ΠΑΡΤΑΛΟΥΣΚΑ Λοχαγός Δρακουλαράκος Σταύρος.
ΟΧΥΡΟ ΝΤΑΣΑΒΛΗ Υπολοχαγός Κόνιαρης Ιωάννης.
ΟΧΥΡΟ ΛΙΣΣΕ Ταγματάρχης Δετοράκης Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΠΥΡΑΜΟΕΙΔΕΣ Λοχαγός Ρογκάκος Παναγιώτης.
ΟΧΥΡΟ ΚΑΣΤΙΛΛΟ Λοχαγός Θεοδωράκης Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ Λοχαγός Χατζίκος Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΜΠΑΡΤΙΣΕΒΑ Λοχαγός Δημίδης Παναγιώτης.
ΟΧΥΡΟ ΕΧΙΝΟΥ Ταγματάρχης Δρακούσης Χρήστος.
ΟΧΥΡΟ ΝΥΜΦΑΙΑΣ Ταγματάρχης Αναγνωστός Αλέξανδρος.
---
Ένδοξη στιγμή στον αγώνα των Ελλήνων κατά της γερμανικής εισβολής ,είναι η επί μιάς ολόκληρης ημέρας αντίσταση ,του πυροβολείου Π8,με επικεφαλής τον λοχία Δημήτριο Ίτσιο.

Την ημέρα της εισβολής των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα,Περιοχή Μπέλλες ,υποτομέας Ροδοπόλεως :Το πολυβολείο Π8 ενώ όλα τα υπόλοιπα ,μετά τη σφοδρή επίθεση είχαν σιγήσει,συνέχισε να μάχεται και μόνο αφού κατόπιν εντολής του αρχηγού του ,λοχία Ίτσιου Δημητρίου -άδειασε και τα 38.000 φυσίγγια του κατά των εισβολέων,σίγησε.
Τον λοχία Ίτσιο,που αγέρωχος παρουσιάστηκε στον γερμανό ομολογό του ,χαιρέτησε ως ήρωα αυτός,δείχνοντάς του την σωρεία πτωμάτων που είχε προκαλέσει το πολυβόλο του και στην συνέχεια εν ψυχρώ τον εκτέλεσε.

Στον ήρωα Δημήτριο Ίτσιο απονεμήθηκε μετά θάνατον ο βαθμός του Επιλοχία και το Αργυρό Αριστείο Ανδρείας για την γενναιότητα και το θάρρος του.

Νομίζω οτι δεν πρέπει ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ό,τι έχει σχέση με την Ελληνική μας Ιστορία και Ψυχή.Αυτή η Ελληνική ψυχή είναι που γεννάει πάντα τους ήρωες όταν χρειάζεται.


Φιλικά Αλέξανδρος
Πηγή:http://www.epanellinismos.com/

05 Απριλίου 2009

Ψευδοθεραπευτής τελικά ο Ιησούς


Ο Ιησούς γύρισε την πλάτη,στο μοναδικό άσυλο ανιάτων που έτυχε να συναντήσει!
Του Μ. Καλόπουλου
Η κοροϊδευτική θεραπεία στην κολασμένη κολυμπήθρα ΒηθζαθάΗ περίπτωση όμως που καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο επιχείρημα, δείχνει ξεκάθαρα την επιλεκτική θεραπεία του Ιησού προς ημέτερους, είναι η "θεραπεία" του παραλυτικού, στη κολυμβήθρα Βηθζαθά![1]
«Στην Ιερουσαλήμ υπήρχε μια δεξαμενή με πέντε στοές, που στα εβραϊκά ονομαζόταν Βηθζαθά. Σ’ αυτές τις στοές κείτονταν πλήθος ασθενών, τυφλοί, κουτσοί, παράλυτοι, που περίμεναν να αναταραχθεί το νερό, γιατί άγγελος Κυρίου κατέβαινε από καιρό σε καιρό στην δεξαμενή και ανατάραζε τα νερά, και όποιος έμπαινε πρώτος μετά την αναταραχή του νερού, αυτός γινόταν καλά, οποία κι αν ήταν η ασθένεια του. Ήταν εκεί ένας άνθρωπος τριάντα οκτώ χρόνια, τον ρώτησε δε ο Ιησούς: Θέλεις να γίνεις υγιής; Κύριε άνθρωπο δεν έχω να με ρίξει στην δεξαμενή μόλις αναταραχθούν τα νερά και ενώ εγώ προσπαθώ, πάντοτε κάποιος άλλος πέφτει πριν από μένα». Β.Β. Ιωάνν.5.1-7. Ιλαροτραγωδίας το αποκορύφωμα!Τι να πει κανείς για τους αμέτρητους αναγνώστες της Βίβλου και την ανεξήγητη έλλειψη απομυθοποιητικής διάθεσης τόσων αιώνων; Πώς να σχολιάσει κανείς τον ανεπανάληπτο αυτόν θεϊκό σαδισμό, που ανενόχλητος παραμένει θρονιασμένος στα δήθεν ιερά αυτά κείμενα τόσες εκατονταετίες τώρα; Είναι πραγματικά άξιον βαθύτατης απορίας, το γιατί εδώ και αιώνες δε βρέθηκαν "κάποιοι" με απλό παραστατικό τρόπο, να μας δώσουν να καταλάβουμε μια για πάντα, ότι το απάνθρωπο σκηνικό αυτής της ιστορίας, είναι εξαιρετικά ύποπτο και τόσο βρώμικο, που δεν θα μπορούσε ποτέ να ανήκει σε οποιονδήποτε αξιοπρεπή θεό! Θέλει πολύ για να δει κανείς, ότι η αθλοθέτηση ταχύτερης εκκίνησης... μεταξύ αναπήρων, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι τίποτε περισσότερο από κακόψυχη έμπνευση, διεστραμμένων, χαιρέκακων ιερέων;Φαίνεται όμως πως μπροστά σε θεολογικές μεγαλοστομίες, εύκολα μας εγκαταλείπει και ο ελάχιστος αναλυτικός νους που διαθέτουμε και μαζί του παραλύει και κάθε διάθεση κριτικής! Δεν εξηγείται διαφορετικά, γιατί απ’ την μια άκρη του πλανήτη μέχρι την άλλη, εμείς τα αναρίθμητα θρησκομανή ανθρωπάρια, παρά το πέρασμα τόσων αιώνων, δεν μπορέσαμε, ούτε καν να διαισθανθούμε τις άθλιες αυτές θεολογικές κοροϊδίες! Πώς είναι αλήθεια δυνατόν, άνθρωποι με συγκροτημένη σκέψη, κοινό νου και στοιχειωδώς υγιείς αντιδράσεις, να θεωρούν πιθανό ότι όλη αυτή την σαδιστική κοροϊδία, δηλαδή το βραβείο ταχύτερου αναπήρου, το αθλοθέτησε θεός;! Δεν είναι με την πρώτη ματιά ολοφάνερο, ότι οι νεώτεροι, οι δυνατότεροι και γενικότερα οι λιγότερο ασθενείς, θα ήταν αυτοί που θα κέρδιζαν μονίμως το έπαθλο μιας τέτοιας θεραπείας; Και επιτέλους, πώς θα μπορούσε ένας τυφλός να δει πρώτος τα νερά που αναταράχθηκαν και πώς ένας παράλυτος θα κατάφερνε να τρέξει πρώτος να πέσει σ’ αυτό το νερό της κοροϊδίας! Δεν είναι αυτά κανονι­κά ανέκδοτα για γέλια και... για κλάματα; Φαντάζεστε την θλίψη και την επαναλαμβανόμενη ψυχική αναστά­τωση όλων εκείνων των απελπισμένων, σε κάθε αναταραχή υδάτων; Αλήθεια ποιός έσωζε κάθε φορά τους δύσμοιρους εκείνους ανάπηρους από πνιγμό, κάθε φορά που είχαν την ατυχία να πέσουν με καθυστέρηση δευτερολέπτων στο καταραμένο εκείνο ιαματικό νερό; Το πιθανότερο είναι, ότι στον κολασμένο εκείνο φαρισαϊκό νερόλακκο, περισσότερα ήταν τα ψυχικά θύματα και οι επιδεινώσεις υγείας, παρά οι ευεργετημένοι απ’ αυτόν! Σκεφθείτε τους κακόψυχους Φαρισαίους ιερείς, (ο Ναός βρισκόταν ακριβώς πάνω απ’ την κολασμένη αυτή δεξαμενή) με πόση επαγγελματική υποκρισία παρηγορούσαν και ανανέωναν τις ελπίδες των απελπισμένων εκείνων Εβραίων, κάθε φορά που δεν προλάβαιναν να πέσουν πρώτοι στο ψευδο-ιαματικό νερό! Φαντασθείτε τους αγιόσχημους εκείνους στυγερούς εκμεταλλευτές του ανθρώπινου πόνου, που με ωραία λόγια και κούφιες ελπίδες, έδεναν ξανά όλους εκείνους τους ταλαιπωρημένους αρρώστους ανθρώπους, γύρω απ’ το απατηλό νερό, για να περιμένουν την επόμενη φορά που ο δαιμονιώδης εκείνος "θεός", θα καταδεχόταν να αναταράξει τα δήθεν ιαματικά νερά της δεξαμενής! Κάτοψη της Ιερουσαλήμ όπου όπου με "Χ" σημειώνεταικάτωθεν του Ναού της, η αμαρτωλή κολυμπήθραΑκόμα και αυτή η ίδια η γελοία ιαματική αναταραχή των υδάτων, μας θυμίζει την επίδειξη του Φαρισαίου εξορκιστή Ελεάζαρου, μπροστά στον αυτοκράτορα Βεσπα­σιανό και την απάτη της αναταραχής του νερού στο δοχείο, από τον εξορκισμένο δαίμονα, που είδαμε να περιγράφει ο Ιώσηπος. Η ιδέα είναι ακριβώς η ίδια, και μόνο η κλίμακα είναι μεγαλύτερη! Σύμφωνα με την ομολογία του ευαγγελίου, που φέρει αυθαίρετα το όνομα του Ιωάννη,[2] το κολαστήριο αυτό, λειτουργούσε τουλάχιστον τα τελευταία σαράντα χρόνια! Συνεπώς εκεί στην κολυμπήθρα Βηθζαθά, είχε στηθεί ήδη πολύ πριν γεννηθεί ο Χριστός, ένας χρυσοφόρος προσκυνηματικός τόπος γιαχβικής θεουργίας! Ένα απατηλό θεραπευτήριο πάσης νόσου, που ουσιαστικά διαλαλούσε την αντίστοιχη παν-ιαματική φήμη του πατρός Γιαχβέ, συντηρώντας το θρησκευτικό εμπόριο της Ιερουσαλήμ! Ο παλαιοδιαθηκικός Ιουδαϊσμός, σαν θεμελιώδη θεσφατική του αρχή είχε την θεήλατη (θεόσταλτη) ασθένεια και την αμαρτία ως βασική της αιτία! Διάφορα εδάφια της Ο΄ που τελικώς αλλοιώθηκαν, το δείχνουν αυτό με ικανοποιητική σαφήνεια: «ο Κύριος θανατώνει και ζωογονεί... και ο Κύριος ασθενή ποιήσει τον αντίδικον αυτού» (Ο΄)Α΄Βασ.2.3. «Επί τω Κυρίω ελπίζων ου μη ασθενήσω» (Ο΄)Ψαλμ.25.1. «Οι δε ασεβείς ασθενήσουσιν εν κακοίς» (Ο΄)Παρ.24.16. «Ο καθαρός από αμαρτίας... ουκ ασθενήσει» (Ο΄) Ψαλ.Σολομ.17.36. «Ασθενήσουσιν εν ταίς αδικίαις αυτών» (Ο΄) Ωσηέ 5.5. «Ασθενήσουσιν εν τοις σώμασιν αυτών από πλήθους πορνείας» (Ο΄) Ναούμ 3.19. «Ιδού εγώ δίδω επί τον λαόν τούτον ασθένειαν και ασθενήσουσιν εν αυτή πατέρες και υιοί άμα και γείτων και ο πλησίον αυτού» (Ο΄) Ιερεμ.6.21. «Γενέσθω η ασθένεια αυτών εν καιρώ θυμού σου» (Ο΄) Ιερεμ.18.23. Βλέπε επίσης, Δευτερονόμιο ΚΗ΄ όπου αμέτρητες ασθένειες και λοιπά δεινά απαριθμούνται, σαν αποτέλεσμα παρακοής στον Γιαχβέ!Η συμπεριφορά του Ιησού ήταν ευθέως ανάλογη! Μάλιστα είναι στην συγκεκριμένη περίπτωση, που ο Ιησούς συνδέει άμεσα την αμαρτία με την αρρώστια, καθιστώντας κάθε φουκαρά ασθενή, μοναδικό υπεύθυνο των σωματικών παθήσεών του και μάλιστα για οποιαδήποτε ασθένεια! Ο Ιησούς συνάντησε λίγο αργότερα τον ίδιο αυτόν παραλυτικό στον περίβολο του ναού και του είπε: «βλέπεις έγινες υγιής, (όμως) μην αμαρτάνεις πλέον για να μην πάθεις χειρότερα» Ιωάνν.5.14. Την ευρύτατα διαδεδομένη περίπτωση, που την γνωρίζουμε όλοι σήμερα, δηλαδή τρισάθλιοι κοινωνικοί καταπιεστές και κοινοί εγκληματίες, να σφύζουν δια βίου από υγεία, να έχουν την καλύτερη δυνατή περίθαλψη και να καλοπερνούν προκλητικά, δεν φαίνεται να την γνώριζε τότε, ο επί γης θεός! Παν-ιαματικός αλλά και αρρωστημένα επιλεκτικός ο πατέρας Γιαχβέ στην κολυμπήθρα της Βηθζαθά! Παν-ιαματικότερος όμως και εξ ίσου επιλεκτικός και ο γιος του, ο περιοδεύων σωτήρας και διαμονο-διώκτης Γιάχσους, ο μελλοντικός κοσμαγάπητος και θεοποιημένος ήρωας της Μεσογείου! Προσπαθήστε όμως για λίγο, να φαντασθείτε το καθημερινό μαρτύριο όλων εκείνων των αληθινά δύστυχων ανθρώπων! Συνωστιζόμενοι ολοχρονίς στο ρείθρο της δεξαμενής, να κοιτούν απολιθωμένοι μέρα και νύχτα το ανελέητα ακίνητο εκείνο θαυματόνερο, προσπαθώντας να συγκεντρώσουν και την τελευταία ικμάδα της προσοχής και της δύναμής τους, μήπως και καταφέρουν επιτέλους να πηδήξουν πρώτοι μέσα σ’ αυτήν την άθλια υδάτινη ελπίδα και κατακτήσουν το απατηλό δώρο του αβρααμικού θεού Γιαχβέ! Οι ταλαίπωροι εκείνοι ασθενείς, είχαν πιαστεί στα πυκνά δίχτυα του αναίσχυντου φαρισαϊκού δόλου! Στα σκληρά δεινά της σωματικής τους πάθησης και στις δυσβάστακτες θεολογικές ενοχές περί αμαρτίας, που αδιάκοπα τους ενέπνεε ο παλαιοδιαθηκικός θεός Γιαχβέ, οι Φαρισαίοι ιερείς τούς είχαν προσθέσει και την απίστευτη ταλαιπωρία, της χρόνιας ενατένισης μιας υδάτινης επιφάνειας! Πόσο απ’ τον χρόνο τους μπορούσαν να δαπανήσουν σε ενατένιση μιας ακίνητης επιφάνειας, χωρίς να φθείρουν και το υπόλοιπο της υγείας τους, οι εύθραυστοι και ταλαίπωροι εκείνοι ασθενείς; Πόσα χρόνια μπορούσαν να αντέξουν κοιτώντας το μισητό εκείνο νερό, πριν αποτρελαθούν; Σκεφθείτε την υγρασία και τις γενικότερες συνθήκες εξυπηρέτησης των βασικών τους αναγκών, μέσα στις πέντε εκείνες πανάθλιες σκοτεινές στοές! Είναι εντελώς βέβαιο, ότι με τέτοιες συνθήκες διαβίωσης και αδιάκοπης ψυχικής έντασης, δεν πρέπει να είναι καθόλου λίγοι εκείνοι που πραγματικά παραφρόνησαν, μετά από αλλεπάλληλες αποτυχίες ετών! Πόσοι έχασαν ακόμα και τον ευεργετικό λιγοστό τους ύπνο, ή καταξόδεψαν το υπόλοιπο της υγείας τους, βλέποντας εφιάλτες αναταράξεων στο δήθεν ιαματικό νερό και αγωνιώντας μέχρι θανάτου να προλάβουν; Πόσοι πέθαναν απογοητευμένοι, συντετριμμένοι απ’ την συσσωρευμένη πίκρα μιας πολύχρονης αποτυχίας; Σας φαίνονται πολύ θεϊκά όλα αυτά; Ξαναρωτώ... σας φαίνονται πολύ θεϊκά όλα αυτά; Κι όμως αποδίδονται στο θεό που αφελώς πιστέψαμε! Ακόμα κι αν μετατρέψουμε το ψυχοφθόρο αυτό θαύμα, σε ανταγωνισμό συνοδών αναπήρων, το γελοίον του πράγματος μάλλον χειροτερεύει! Φαντασθείτε κάποιον πλούσιο ασθενή, να καταφθάνει στον χώρο του θαύματος, με το πολυάριθμο υπηρετικό προσωπικό του... Σκεφθείτε τις πολλαπλάσιες δυνατότατες που είχε ο κάθε πλούσιος ασθενής, να εκμεταλλευθεί με τους άγρυπνους υπηρέτες του, το περίεργο αυτό έπαθλο υγείας, που σαν μοναδική προϋπόθεση δεν είχε άλλον όρο αρετής ή πίστης, παρά μόνο την πρωτιά, που με απόλυτη άνεση μπορούσαν να εξασφαλίσουν οι πλούσιοι, με τις απεριόριστες δυνατότητες διαρκούς επαγρύπνησης και ένταση προσοχής του πολυάνθρωπου προσωπικού τους! Δεν είναι όλα αυτά ανεπίτρεπτες γελοιότητες, ανάξιες οποιουδήποτε θεού; Η κολυμπήθρα της Βηθζαθά λοιπόν, χωρίς καμμιά αμφιβολία ήταν μια αισχρή φαρισαϊκή ελπιδοπαγίδα! Μια αναίσχυντη θεολογική εκμετάλ­λευση της φυσικής ανθρώπινης αγωνίας για υγεία και μακροημέρευση! Δεν χρειάζεται να περιγράψω άλλες πιθανές και απίθανες αθλιότη­τες, που θα μπορούσαν να εκτυλιχθούν ανάμεσα στους φτωχούς ασυ­νόδευτους ασθενείς και τους πλούσιους και συνοδευόμενους ανταγωνι­στές τους! Ακόμα και ο δήθεν θεραπευθείς παραλυτικός της αφήγησης, αν και σαφώς "ημέτερος", με όσα φέρεται να λέει, απλώς επιβεβαιώνει, ότι ο κάθε φουκαράς σακάτης Εβραίος, θα μπορούσε επί σαράντα συνεχή χρόνια... να είναι το κορόιδο των ίδιων του των ιερέων! Τραγική λοιπόν και απάνθρωπη από κάθε άποψη, η εκμετάλλευση των πασχόντων στην πανάθλια αυτή κολασμένη κολυμπήθρα της Βηθζαθά! Φυσικά έντεχνοι τρόποι αναταραχής των υδάτων υπήρχαν πολλοί, πάντοτε ανάλογοι με την κατασκευή της δεξαμενής! Μια απλή ξαφνική εσωτερική εισροή υδάτων, από μικρότερη κρυφή υπερκείμενη δεξαμενή, θα μπορούσε να προκαλεί την ελεγχόμενη αναταραχή στην επιφάνεια της δεξαμενής. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι οι δεξαμενές αυτές εδέχοντο νερά από υπερκείμενη πηγή.[3] Έτσι ο εκάστοτε συνεργός του φαρισαϊκού ιερατείου, δηλαδή ο "ημέτερος", ενημερωμένος για την επικείμενη αναταραχή, έπεφτε πρώτος στην κολυμπήθρα και "θεραπευμένος" απ’ την προσποιητή ασθένειά του, ανέσταινε τον θρύλο της περιοχής βοηθώντας τους ιερείς της Ιερουσαλήμ, να κοροϊδέψουν μέχρι την επόμενη φορά, τους δύστυχους ελπιδο-δεμένους ασθενείς της Βηθζαθά! Και ξαφνικά... απ’ το μοναδικό αυτό αηδιαστικό κολαστήριο ψυχών και σωμάτων, περνάει καμαρωτός και ήρεμος, ο γιος του Γιαχβέ, ο δήθεν πονόψυχος παν-ιαματικός Ιησούς! Περιέργως δεν εκφράζει την παραμικρή ένσταση για την απάνθρωπη λειτουργία του κολαστηρίου! Τίποτε απολύτως δεν του προξενεί αγανάκτηση... "θεραπεύει" έναν μοναδικό ασθενή λέγοντάς του: «πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα» Ιωάνν.5.8, και σπεύδει να φύγει μεγαλόπρεπα όπως ήρθε! Τι συμβαίνει λοιπόν, εμείς δεν καταλάβαμε κάτι, ή ο γιος του Γιαχβέ δεν ένιωσε τίποτε απ’ όλα αυτά που εντελώς δικαιολογημένα εδώ περιγράψαμε;Τι να πρωτο-ρωτήσουμε λοιπόν;! Γιατί ο θεός έκανε εκείνη την "παν­έξυπνη" ερώτηση: «θέλεις να γίνεις υγιής;» στον κατάκοιτο της εκλογής του; Η μάστιγα της ανθρωπότητας, οι θεολόγοι, ακόμα προσπαθούν να ανακαλύψουν το βαθύτερο νόημα μιας τόσο βαθυστόχαστης ερώτησης! Υποτίθεται πως ο άνθρωπος αυτός, ήταν τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια κατάκοιτος σε μια άθλια στοά αγωνίας, με αναρίθμητες πλέον αποτυχίες στο κυνήγι του θαύματος, που τον μετέβαλαν σε φαινόμενο αντοχής στη δυστυχία! Και ξαφνικά, εμφανίζεται κάποιος που τον ρωτά, ό,τι πιο απίθανο... αν ήθελε να γίνει καλά! Αν ο άνθρωπος αυτός, ήταν στ’ αλήθεια τριάντα οκτώ έτη άρρωστος και ανήμπορος δίπλα στο θεϊκό έπαθλο... το πιθανότερο είναι πως μια τέτοια ερώτηση, θα έκανε το ποτήρι της υπομονής του να ξεχειλίσει και τα σμπαραλιασμένα νεύρα του να πεταχτούν σαν ελατήρια στον αέρα! Υποθέτοντας δικαιολογημένα πως κάποιος παίζει ξεδιάντροπα με τον πόνο του, θα ξεσπούσε με όποιον τρόπο μπορούσε πάνω στον άνθρωπο που τόλμησε να του κάνει την αφελέστατη αυτή ερώτηση! Μα, για ποιον άλλον λόγο θα βρισκόταν εκεί, τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια, αν δεν ήθελε να γίνει καλά; Ποιός "τυφλός" δεν θα ήθελε το φως του; Ποιός από τους ταλαίπωρους εκείνους ασθενείς, θα απαντούσε αρνητικά σε μια τέτοια "κουφή" ερώτηση; Στα βιογραφικά δεδομένα της ζωής του θεραπευτή Ιησού, το πέρασμά του απ’ αυτήν την κολυμπήθρα των αληθινών πασχόντων, θα έπρεπε να ήταν το ενδοξότερο αποκορύφωμά της! Ο περιοδεύων θεραπευτής όλων των σωματικά καταπονημένων, ο σπλαχνικότερος όλων Ιησούς, έφθασε επιτέλους στην αυθεντικότερη και μαζικότερη σύναξη παθόντων! Ο θεός της θεραπείας, βρήκε επιτελούς την οδυνηρότερη γωνία της Παλαιστίνης! Τον μοναδικό αυτόν τόπο, που δεκαετίες τώρα, ήταν γεμάτος από πραγματικούς πάσχοντες! Γιατί λοιπόν εκεί δεν τους θεράπευσε όλους; Γιατί δεν απηύθυνε, δυνατά προς όλους τους παρευρισκόμενους την ίδια ερώτηση: «θέλετε να γίνετε υγιείς»; Είναι περισσότερο από βέβαιο, ότι κανείς απολύτως δεν θα απαντούσε όχι! Στην συνέχεια, ένα απίστευτο πανηγύρι χαράς θα ξεσπούσε ανάμεσα στους, ταλαίπωρους αυτούς ανθρώπους, που γέμιζαν ασφυκτικά τις πέντε αυτές στοές του κολαστηρίου και με καυτά δάκρυα ευγνωμοσύνης, θα ευχαριστούσαν τον ευεργέτη τους, για το αναπάντεχο δώρο της θεόσταλτης θεραπείας! Αν μάλιστα υπήρχαν αμφιβολίες για την πίστη ορισμένων, ο Ιησούς θα μπορούσε να απευθύνει προς όλους εκείνο το περίφημο: «κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν» (Ματθ.9.29), που είπε σε φιλική οικία, ή στους δύο τυφλούς που τον ακολούθησαν! Τίποτε απ’ όλα αυτά όμως δεν συνέβη! Ο Ιησούς ήρθε στην φωλιά των πασχόντων, θεράπευσε μόνο έναν και έφυγε αθόρυβα όπως ήρθε... Γιατί; ... ΓΙΑΤΙ;Για άλλες συνάξεις πασχόντων, αμφιβόλου αυθεντικότητας, διαβάσαμε: «και πάντας τους κακώς έχοντας εθεράπευσεν» Ματθ.8.16.&12.15 Στις Πράξεις επίσης: «έχρισε αυτόν (τον Ιησού) ο θεός με πνεύμα άγιον και δυνάμεις και διήλθε ευεργετών και ιώμενος (θεραπεύοντας) πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου» Πραξ.10.38. Γιατί λοιπόν ως όφειλε ο περιοδεύων θεραπευτής, συνεπής προς την συγκεκριμένη αποστολή του... δεν ελευθέρωσε όλους εκείνους τους ταλαίπωρους από την άθλια εκείνη φαρισαϊκή σφηκοφωλιά της απάτης, θεραπεύοντας απλά όλους τους εκεί πάσχοντες; Γιατί δεν εξέβαλε ούτε έναν δαίμονα; Δεν υπήρχαν εκεί δαιμον-ασθένειες;Σαν θεμελιωτής μιας υποτιθέμενης νέας, πιο ανθρώπινης διαθήκης, με έμφαση στην συμπόνια και την αγάπη, γιατί δεν άλλαξε έστω ελαφρώς προς το καλύτερο, τους άθλιους όρους της πραγματοποίησης του ελεεινού εκείνου γιαχβικού θαύματος; Γιατί ως φιλάνθρωπος και σπλαχνικότερος απ’ τον σκληροτράχηλο πατέρα του Γιαχβέ, δεν όρισε, όχι πια μόνο ο πρώτος, ο νεότερος, ο πλουσιότερος ή ο ταχύτερος, αλλά εφεξής όλοι όσοι θα έπεφταν την ίδια ημέρα της αναταραχής των υδάτων, θα θεραπεύονται οπωσδήποτε, για να μειωθεί στο ελάχιστο το μαρτύριο της αναμονής; Αντί όμως όλων αυτών, ο Χριστός γύρισε την πλάτη του και έφυγε βιαστικά από την κολυμπήθρα της Βηθζαθά, χωρίς το παραμικρό σχόλιο για την κορυφαία αυτή κακοήθεια των Φαρισαίων! Το θεουργικό όμως αυτό κολαστήριο, εξακολούθησε να λειτουργεί και να δέχεται απελπισμένους ασθενείς, για μερικές δεκαετίες ακόμα! Η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 70 μ.Χ. από τον στρατηγό Τίτο! Ασφαλώς μέχρι τότε, μέσα στις πέντε άθλιες στοές βασανισμού παθόντων της Βυθζαθά, το θέατρο της σωτηρίας συνεχιζόταν! Φαντάζεστε λοιπόν πόσοι ακόμα δεινοπάθησαν μετά το βιαστικό πέρασμα του Ιησού από την καταραμένη εκείνη ψευδο-θεραπευτική, γιαχβο-φαρισαϊκή ελπιδοπαγίδα; Αν ο Ιησούς περιόδευε για να κηρύξει και να θεραπεύσει, γιατί δεν έκανε τίποτε από τα δυο, στον μοναδικό αυτόν τόπο, των απολύτως αυθεντικών πασχόντων, που τα είχαν περισσότερο ανάγκη από οποιουσδήποτε άλλους; Κάποιος θα αντειπεί, κι όμως έστω θεράπευσε έναν! Όμως έστω κι αυτόν τον έναν, τον θεράπευσε πράγματι;Στην συγκεκριμένη σύντομη βιβλική περιγραφή, ανεξήγητη παραμένει, η απόλυτη απουσία των υπόλοιπων πασχόντων της ιαματικής δεξαμενής Βηθζαθά! Γιατί αλήθεια δεν περιγράφονται πουθενά οι οποιεσδήποτε αντιδράσεις των υπόλοιπων ασθενών, που κανονικά έπρεπε να είχαν παρακολουθήσει έκπληκτοι την θαυματουργική θεραπεία του παραλυτικού που πρέπει να ήταν ο αρχαιότερος ανάμεσα τους; Ανεξήγητη είναι επίσης και η απόλυτη έλλειψη επαφής του Ιησού μαζί τους! Αλήθεια, γιατί στους πραγματικά διψασμένους για παρηγοριά αυτούς ανθρώπους δεν απηύθυνε έστω έναν παρηγορητικό λόγο! Γιατί δεν τους έκανε λίγη συντροφιά, δεν τους πρόσφερε μια μικρή, τυπική, καθημερινή βοήθεια, εκεί που και η παραμικρότερη βοήθεια πραγματικά μετρούσε; Γιατί δεν έβαλε έστω τους μαθητές του να τους προσφέρουν μια οποιαδήποτε καθημερινή βοήθεια; Γιατί δεν τους μίλησε για την αξία της πίστης, της αρετής ή την παρήγορη έλευση της βασιλείας του; Γιατί δεν τους είπε κάποια απ’ τις παραβολές του... κάτι για τα πετεινά του ουρανού, τα ζιζάνια των αγρών, τον... καλό Σαμαρείτη, ή μια ιστορία με τα χαμένα πρόβατα του θεού; Γιατί δεν τους είπε έναν μακαρισμό, μια προφητεία, ένα γνωμικό... τέλος πάντων κάτι, οτιδήποτε πνευματικό και βαθυστόχαστο; Γιατί δεν έκανε μια οποιαδήποτε απλή πράξη αγάπης... πλένοντας π.χ. το πρόσωπο, τα χέρια ή... τα πόδια κάποιων κατάκοιτων, που το είχαν πραγματικά ανάγκη, αντί να το κάνει αργότερα εντελώς θεατρικά στους υγιέστατους μαθητές του; Δεν είναι αυτός για τον οποίο διαβάσαμε: «έβγαλε το ιμάτιό του ο Ιησούς, ζώστηκε μια πετσέτα, έβαλε νερό στην λεκάνη και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών του και να τα σκουπίζει με την πετσέτα που είχε ζωστεί»; Β.Β.Ιωάνν.13. Για να μην αναφερθούμε αναλυτικότερα στις καυτές ανάγκες των κατάκοιτων εκείνων ανθρώπων, προσπαθήστε λίγο να φανταστείτε μια ομήγυρη αναπήρων και κατάκοιτων ανθρώπων και θα καταλάβετε από πού έσπευσε να φύγει εντελώς άπρακτος, ο δήθεν φιλεύσπλαχνος και φιλάνθρωπος Ιησούς! Γιατί λοιπόν δεν έκανε τίποτε για τις καυτές ανάγκες αυτών των ανθρώπων; Γιατί δεν απάλυνε με οποιονδήποτε τρόπο, τον αληθινό πόνο όλων αυτών των πέρα για πέρα αληθινά καταπονημένων ανθρώπων;! Δεν ήταν αυτός που είπε: «όλα όσα θέλετε να κάνουν οι άνθρωποι σε σας, αυτά να κάνετε πρώτοι εσείς σ’ αυτούς» Ματθ.7.12. Γιατί δεν τήρησε τον δικό του χρυσό κανόνα; Λέτε να μην ήθελαν την υγεία τους όλοι εκείνοι οι δυστυχισμένοι Εβραίοι ομοεθνείς του; Γιατί δεν τους έδωσε έστω μια μοναδική ευκαιρία; Κι αν επιτέλους ο "θεάνθρωπος" είχε κάποιους ιδιαίτερους λόγους, για τους οποίους δεν θεράπευσε κανέναν απ’ τους πολυπληθείς εκείνους ασθενείς, γιατί αυτοί οι λόγοι δεν αναφέρονται πουθενά στα "ιερά" κείμενα; Δεν ήταν αυτός που είπε: «έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και οι πεφορτισμένοι και εγώ θέλω αναπαύσει υμάς» Ματθ.11.28. Εκεί ακριβώς μπροστά του, ήταν τόσοι αληθινά σακατεμένοι άνθρωποι, γιατί δεν έκανε τίποτε γι αυτούς; Για πρώτη φορά στην δίχρονη υποτίθεται περιοδεία του για αναζήτηση πασχόντων, είχε μπροστά του όλους μαζί τους πλέον αδιαμφισβήτητα ταλαιπωρημένους της περιοχής, γιατί λοιπόν τους γύρισε την πλάτη; Γιατί έφυγε χωρίς να τους παρηγορήσει με έργα ή έστω και με απλά λόγια; Γιατί...;Πειθήνιοι θεολόγοι και παπαγαλάκια ιεροκήρυκες, χρυσοποίκιλτοι παπάδες κάθε βαθμίδος, μωρόσοφοι "καθηγητές" και περιώνυμα μέλη της ιεράς συνόδου... όλοι εσείς που ξεχαστήκατε στο πετυχημένο θεολογικό σας εμπόριο ελπίδας... οι ερωτήσεις αυτές είναι για σας! Αιώνες τώρα είστε οι σημαιοφόροι της θεολογικής δεισιδαιμονίας σ’ αυτόν τον τόπο και οι καλοπληρωμένοι δεσμώτες της χώρας, που λυσσαλέα πολεμάτε να αφανίσετε κάθε φλόγα ιερής αμφισβήτησης! Εσείς που είστε τα "φρόνιμα" φίδια[4] των ελιγμών και της αοριστολογίας, εμπρός, απαντήστε στα συγκεκριμένα ερωτήματα! Για τον στοιχειωδώς λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο, η απάντηση είναι προφανής. Ο Ιησούς, δεν μπήκε ποτέ σε καμμία από τις πέντε πανάθλιες στοές της ιαματικής κολυμπήθρας Βηθζαθά! Ο μοναδικός εκείνος παραλυτικός, που "θεραπεύτηκε", πρέπει να βρισκόταν κάπου έξω και οπωσδήποτε αρκετά μακριά απ’ τις κατάμεστες με πραγματικούς πάσχοντες στοές, γιατί διαφορετικά δεν εξηγείται, πώς μετά την δημόσια θεραπεία του ενός, δεν ξέσπασε ανάμεσα στους υπόλοιπους πολυπληθείς ασθενείς της Βηθζαθά, ένα ασταμάτητο ντελίριο παρακλήσεων! Οι ταλαίπωροι εκείνοι άνθρωποι, είχαν ήδη στραφεί σε δύση και ανατολή, ψάχνοντας και ικετεύοντας για θεραπεία! Είχαν υποστεί τα πάντα, με αποκορύφωμα την φρικτή κόλαση αναμονής στην Βηθζαθά! Καταλαβαίνετε τι θα συνέβαινε, αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, είχαν αντιληφθεί ότι κάπου μέσα στις πέντε αυτές στοές της ταλαιπωρίας τους, ή έξω κάπου εκεί κοντά απ’ αυτές, βρισκόταν ο παν-ιαματικός Ιησούς και μάλιστα είχε ήδη θεραπεύσει τον αρχαιότερο ασθενή της κολυμπήθρας! Είναι περισσότερο από βέβαιο, ότι θα ακολουθούσε πανδαιμόνιο παρακλήσεων και οι περισσότεροι απ’ αυτούς, με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσαν, θα τον ακολουθούσαν μέχρι την άκρη του κόσμου, έως ότου εισακουστούν οι παρακλήσεις τους, για να βρουν επιτέλους την πολυπόθητη γιατρειά τους! Στην αφήγηση όμως, τίποτε απολύτως απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει. Γιατί; Ούτε ένας απ’ αυτούς δεν ξεσπά σε παρακλήσεις, ούτε ένας απ’ αυτούς δεν ακολουθεί τον Ιησού μετά το πέρασμά του απ’ την κολυμπήθρα! Γιατί; Ο μοναδικός λοιπόν εκείνος ευτυχής παραλυτικός, που δέχθηκε την όπως και να την δούμε ανόητη εκείνη ερώτηση του θεραπευτή, προφανώς δεν ήταν μέσα σε κάποια απ’ τις στοές της Βηθζαθά! Όπου κι αν συνέβη αυτή η συνάντηση, το σίγουρο είναι πως τον μοναδικό "τυχερό" μας παραλυτικό, δεν τον περιστοίχιζαν άλλοι πάσχοντες. Η μυστηριώδης αυτή περίπτωση, της μιας και μοναδικής θεραπείας ανάμεσα σε έναν ολόκληρο πληθυσμό πραγματικών ασθενών, δεν έχει άλλη ερμηνευτική διέξοδο, εκτός απ’ τις δύο παρακάτω περιπτώσεις. Πρώτον οι πάσχοντες της Βηθζαθά δεν αντελήφθησαν καν την παρουσία του Ιησού και δεύτερον, κάθε υπόθεση μαζικής απιστίας των υπολοίπων πασχόντων στο πρόσωπο του θεραπευτή Ιησού, αποκλείεται εντελώς, μια και όλοι οι ασθενείς και οι σακατεμένοι του κόσμου, δεν έχουν τίποτε να χάσουν πληρώνοντας με πίστη οποιοδήποτε παιχνίδι ελπίδας! Άλλωστε, ούτε το κείμενο κάνει οποιονδήποτε υπαινιγμό, για μαζική απιστία των ασθενών της Βηθζαθά! Η περίφημη συνάντηση λοιπόν, του υποτιθέμενου παραλυτικού και του "θεϊκού" θεραπευτή του, πρέπει να έγινε κάπου έξω και αρκετά μακριά απ’ τις κατάμεστες στοές ασθενών της Βηθζαθά, αφού κανένας απ’ τους θαμώνες των πέντε στοών της, δεν εμφανίζεται στην αφήγηση, έστω για να βεβαιώσει ότι ο μοναδικός εκείνος παραλυτικός, ήταν πράγματι εκεί όλα αυτά τα χρόνια! Δικαιολογημένα λοιπόν συμπεραίνουμε, πως όχι τριάντα οκτώ χρόνια αλλά ούτε καν τριάντα οκτώ ώρες, δεν πρέπει να ήταν εκεί ο παραλυτικός του Ιησού, γιατί απλούστατα ήταν ένας εκ των αφανών "ημετέρων"! Μάλιστα και ο τόπος του συγκεκριμένου "θαύματος", πρέπει υποχρεωτικά να ήταν κάπου έξω και μακριά απ’ τις στοές του πόνου, μια και οι χρόνιοι θαμώνες των στοών αυτών, γνώριζαν και τον τελευταίο ανάμεσά τους! Οποιαδήποτε λοιπόν τέτοια ψευδο-θεραπεία, θα ξεσήκωνε θύελλες διαμαρτυριών από τους θαμώνες των στοών αυτών, που θα βεβαίωναν ότι ο "παραλυτικός" του Ιησού, ουδέποτε έζησε ανάμεσά τους! Ακόμα και η ίδια η συμπεριφορά του "παραλυτικού" είναι άκρως αποκαλυπτική. Σε αντίθεση με ό,τι γενικά πιστεύεται, έγινε καλά μόνο επειδή το ήθελε και όχι επειδή πίστεψε οτιδήποτε στο πρόσωπο του Ιησού! Απόδειξη της απουσίας οποιασδήποτε τέτοιας θεραπευτικής πίστης, είναι τα όσα διαβάζουμε λίγο αργότερα γι αυτόν: «ερώτησαν δε οι (φαρισαίοι) άρχοντες. Ποιός είναι ο άνθρωπος που σου είπε: πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα; Ο θεραπευμένος όμως δεν ήξερε να πει ποιός ήταν, επειδή ο Ιησούς έφυγε (κειμ: εξένευσε[5]) όχλου όντος εν τω τόπω» Ιωάνν.5.13. Η απόλυτη απουσία οποιαδήποτε πίστης, στο πρόσωπο του Ιησού βεβαιώνεται απ’ τον ίδιο τον πάσχοντα! Κατά την ίδια λοιπόν την αφήγηση, ο παραλυτικός έγινε καλά, χωρίς καν να γνωρίζει ποιός ήταν ο θεραπευτής του, πόσο μάλλον να πιστέψει σε οποιαδήποτε ιδιότητα ή επαγγελία του! Τα περί ιαματικής πίστεως λοιπόν, στις περισσότερες θεραπείες του Ιησού δεν έχουν καμμία ανάμειξη! Μάλιστα σύμφωνα με το κείμενο, ο Ιησούς έσπευσε να φύγει, επειδή στον τόπο υπήρχε όχλος πολύς (όχι πάσχοντες)! Έτσι φαίνεται καθαρά ότι η θεραπεία του παραλυτικού συνέβη κάπου κοντά στην κολυμπήθρα και όχι μέσα στις στοές του άσυλου των ανιάτων! Μάλιστα ο Ιησούς βλέποντας κόσμο γύρω του, όχι μόνο δεν μπήκε στις στοές των δυστυχισμένων αυτών ασθενών, αλλά έκανε νεύμα στους μαθητές του δια της κεφαλής, να απομακρυνθούν το γρηγορότερο από τον τόπο! Στην κατεύθυνση της στημένης θεραπείας, βρίσκονται και οι αντιδράσεις του μοναδικού θεραπευθέντος. Ο πανευτυχής παραλυτικός, ενώ ευχαρίστως συζητάει με τους Φαρισαίους αν έπρεπε ή όχι να σηκώσει το κρεβάτι του την ημέρα του Σαββάτου, παρ’ όλα αυτά δεν έκανε το εντελώς αναμενόμενο... δεν έτρεξε καν να ειδοποιήσει περιχαρής τους συμπάσχοντες συνανθρώπους του στις στοές, μαζί με τους οποίους υποτίθεται πως πέρασε, ολόκληρες δε­κα­ετίες πόνου και ανημπόριας, πρά­γμα που αποδεικνύει ότι εκεί, όπου δήθεν πέρασε ολόκληρη την ζωή του, δεν είχε ούτε έναν γνωστό, ούτε έναν επιστήθιο φίλο και συνοδοιπόρο στον μακρύ μαρτυρικό δρόμο της υποτιθέμενης ασθένειάς του! Να γιατί ο Ιησούς έφυγε εγκαίρως απ’ την περιοχή, κάνοντας συνωμοτικά νόημα δια της κεφαλής και όχι μιλώντας προς όλους με θάρρος! Φαντάζεστε την πικρή έκπληξη των δυστυχισμένων εκείνων ανθρώπων, όταν με καθυστέρηση θα μάθαιναν ότι από κοντά τους πέρασε ο παν-ιαματικός Χριστός;! Κάτω απ’ το βάρος αυτής της διαπίστωσης, δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να πούμε ότι, πολιτισμένες και ευνομούμενες κοινωνίες, δηλαδή οργανωμένες κοινωνίες προστασία της δημόσιας υγείας, θα αντιμετώπιζαν παρόμοιες περιπτώσεις πολύ εύκολα, υποχρεώνοντας τον θεραπευτή, να αποδείξει τις ικανότητες του σε απολύτως ελεγχόμενες συνθήκες και σε παθόντες πέραν πάσης αμφιβολίας και όχι σε σκοτεινής προελεύσεως και αμφιβόλου παθήσεων πάσχοντες!Ο Ιησούς διεκδίκησε τον τίτλο του φιλάνθρωπου θεραπευτή, περισσότερο απ’ οποιονδήποτε θεοποιημένο ήρωα της ανθρώπινης ιστορίας. Ε λοιπόν, τουλάχιστον στην περίπτωση της κολυμπήθρας της Βηθζαθά, φαίνεται πεντακάθαρα ένας εντελώς διαφορετικός Ιησούς! Βλέπουμε τον θεοποιημένο περιοδεύοντα θεραπευτή, να προσπερνάει ευχαρίστως το γνωστότερο κέντρο σύναξης ασθενών ολόκληρης της περιοχής, χωρίς να θεραπεύει κανέναν!Δείτε την εικόνα! Ο κήρυκας της αγάπης και της ευσπλαχνίας, γύρισε την πλάτη του στο μοναδικό πραγματικό άσυλο ανίατων που έτυχε να συναντήσει! Άφησε πίσω του χωρίς καμμία θεραπεία, ένα ολόκληρο γκέτο από ανα­ρί­θμητους, συνωστιζόμενους εξαθλιω­μένους βρώμικους α­σθε­νείς, γέρους, νέους, φτω­χούς και αβοήθητους, να βυθιστούν στην ασφυκτική αγωνία και τον μακρόσυρτο ασί­γαστο πόνο των ανίατων παθήσεών τους! Και το χειρότερο, τους παράτησε ανυπεράσπιστους, εύκολη λεία στην άθλια φαρισαϊκή εκμετάλλευση, την οποία προσποιήθηκε ότι δεν αντελήφθη!Ο Ιησούς γύρισε την πλάτη,στο μοναδικό άσυλο ανιάτων που έτυχε να συναντήσει!Μπροστά σ’ αυτήν την συγκλονιστική και απόλυτα αληθινή σύναξη πονεμένων ανθρώπων, μπροστά στην συγκλονιστικότερη συσσώρευση ανθρώπινου πόνου της Ιερουσαλήμ και ολόκληρης της Παλαιστίνης, ο Ιησούς έκανε στους μαθητές του νεύμα απομάκρυνσης και γυρίζοντας την πλάτη του... απλά έφυγε όσο γρηγορότερα μπορούσε! Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία! Οι πολυάριθμοι και περιώνυμοι αιώνιοι αναλυτές του χριστολογικού προβλήματος... μας κορόιδεψαν! Δεν χρειαζόταν παρά να αναλύσουν προσεκτικά, μόνο αυτό το αίνιγμα της Βηθζαθά και θα καταλάβαιναν αμέσως, ποιος ήταν ο πραγματικός Χριστός των ευαγγελίων!Ο Ιησούς απέφυγε να επισκεφθεί αυτή την κολυμπήθρα των ανιάτων περισσότερο από μιά φορές! Όταν για πρώτη φορά ο Ιησούς, δωδεκαετής ακόμα βρέθηκε στον ναό και συνομιλούσε με τους Φαρισαίους νομοδιδασκάλους, η κολυμπήθρα με τους βαριά ασθενείς ήταν εκεί τριακόσια περίπου μέτρα μακρύτερα. Όταν αργότερα, ανεβασμένος απ’ τον Σατανά πάνω στο πτερύγιο του Ναού, μπορεί από ‘κει να μην έβλεπε καθαρά τα έθνη της γης, (γιατί και τοτε η γη ήταν σφαιρική) αν όμως έσκυβε λίγο, θα μπορούσε να δει τις στοές της απόλυτης οδύνης που βρίσκονται ελάχιστες δεκάδες μέτρα πιο χαμηλά από το βορειότερο τείχος του ναού! Όταν του έδειχναν τις οικοδομές του Ναού και γεμάτος προφητική χάρη, πρόβλεπε την καταστροφή τους, βρισκόταν και πάλι εκεί κοντά στο κολαστήριο του πάθους! Όταν εισήλθε στην Ιερουσαλήμ μετά βαΐων και κλάδων. Όταν περισπούδαστα κοιτούσε τον βράχο της Ιερουσαλήμ, απ’ τον απέναντι λόφο των ελαιών. Όταν δείπνησε σε κάποιο ανώγι της Ιερουσαλήμ. Όταν έτρωγε το Πάσχα την πρώτη αλλά και την τελευταία φορά, σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο δήθεν σπλαχνικός θεραπευτής Ιησούς, βρισκόταν σε απόσταση ολίγων βημάτων από το κολαστήριο αυτό, το οποίο ποτέ του δεν καταδέχθηκε να επισκεφτεί! Τώρα νομίζω μπορείτε κι εσείς να απαντήσετε ευκολότερα στην αρχική ερώτηση: περιοδεύοντας ο Ιησούς, έψαχνε για πάσχοντες ή τους απέφευγε;! Αν πραγματικά τους έψαχνε, τότε γιατί στην Βηθζαθά, όταν βρέθηκε κοντά στους μοναδικούς αυθεντικούς πάσχοντες της ιστορίας του, βιάστηκε να φύγει, πριν ακόμα αντιληφθούν την παρουσία του; Ναι, η Βηθζαθά ήταν το μόνο μέρος, όπου ο Ιησούς επρεπε να τους θεραπευσει ολους... και όμως δεν το έκανε... γιατί ποτέ του δεν υπηρξε πραγματικος θεραπευτης!
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Τόση είναι η προχειρότητα των κατοπινών διορθωτών (Μασσοριτών) που αιώνες μετά, ανέλαβαν να "διορθώσουν" τα κείμενα, ώστε μετέφρασαν το όνομα της κολυμπήθρας της Ιερουσαλήμ ως Βηθεσδά που ήταν όνομα πόλης! (Λουκ.9.10)[2] Στο ευαγγέλιο του δήθεν Ιωάννη, αναφέρεται κατ’ επανάληψη η έκφραση «δια τον φόβο των Ιουδαίων» εννοώντας τους Φαρισαίους! Η έκφραση όμως αυτή ταιριάζει μόνο σε εθνικό, και δεν θα μπορούσε να γραφτεί από έναν Ιουδαίο Ιωάννη! [3] Η πηγή λέγεται «της Παναγιάς», το αρχαίο όνομά της όμως ήταν «πηγή Γισών».[4] Στην παράξενη αυτή εντολή ο Ιησούς ζητάει: «γίνεστε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις και αγνοί ως οι περιστερές» Ματθ.10.16. Κανείς δεν φαίνεται να καταλαβαίνει, ότι ο συνδυα­σμός των δύο αυτών ιδιοτήτων είναι η ουσία της εντολής! Όταν είστε ανίσχυροι, να παριστάνετε τις λευκές περιστερές (αθώους), όταν όμως μπορείτε να δαγκώσετε, κάντε το σιωπηλά και αποτελεσματικά σαν τους όφεις![5] «Εκνεύω, εξένευσα. Νεύω προς τα έξω. Κλίνω την κεφαλί (νεύοντας) με νόημα. Κάνω νεύμα σε κάποιον δια κινήσεως της κεφαλής».

Οι Κυνικοί φιλόσοφοι φωτίζουν το δρόμο!

Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Απριλίου 4, 2009
Γράφει η Μαρία Σεφέρου
Επειδή ζούμε σε μια εποχή ολοσχερούς καταπάτησης αρχών και αξιών από μεγάλους και μικρούς, εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, εποχή πλήρους σύγχυσης ως προς τι είναι ‘καλό’ και τι ‘κακό’, τι ‘δίκαιο’ και τι ‘άδικο’, τι ‘αληθινό’ και τι ‘ψεύτικο’, τι ‘φυσιολογικό’ και τι ‘αφύσικο’, τι ‘συμφέρον’ και τι ‘επιζήμιο’, Επειδή τα άτομα και τα έθνη έχουν χάσει το μπούσουλα και τρικλίζουν σαν τοξικομανείς, πασχίζοντας με νύχια και με δόντια να μην καταρρεύσουν, Επειδή ζούμε σε εποχή πλήρους ισοπέδωσης όπου οι πάντες πιστεύουν πως γνωρίζουν τα πάντα, ενώ η διάκριση μεταξύ διδασκάλων και μαθητών, διδασκόντων και διδασκομένων, έχει καταργηθεί,Επειδή ο “homo sapiens” έχει μεταλλαχθεί σε “homo katanalotismus”, Επειδή η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων είναι έτη φωτός, ενώ η υποκρισία έχει αναδειχτεί σε ύψιστη αξία, Επειδή ο διάλογος έχει υποκατασταθεί από τη βία, και η δειλία προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τη ανωνυμία,Επειδή κάπου βαρέθηκα να καταγγέλλω τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου, τον Τσίπρα και τον Τριανταφυλλόπουλο - συνειδητοποιώντας ότι χτυπάω γροθιές στον αέρα,Επειδή η κοινωνία μας θυμίζει ένα απέραντο άσυλο διανοητικώς και συναισθηματικώς ανιάτων,Σκέφτηκα να παραθέσω μερικές ρήσεις ξεχασμένων Κυνικών φιλοσόφων με την ελπίδα ότι κάποιοι αναγνώστες θα πάρουν το θετικό μήνυμα που εμπεριέχουν.
Είναι θλιβερό το γεγονός, αν και αναμενόμενο, ότι ούτε ένας απ’ αυτούς δεν συμπεριλήφθηκε στη λίστα έστω των 100 “μεγάλων” Ελλήνων της ψηφοφορίας του ΣΚΑΙ, ενώ επελέγη ο Λαζόπουλος!Πάμε λοιπόν να μελετήσουμε μερικά χρήσιμα και πάντα επίκαιρα Κυνικά αποφθέγματα. Σημειωτέον ότι η βασική αρχή της Κυνικής φιλοσοφίας είναι ότι η αρετή είναι ο μόνος δρόμος για την ευτυχία.
-”Η πιο αναγκαία μάθηση είναι το να ξεμάθει κανείς τις κακές συνήθειες.” Αντισθένης
-”Οι άνθρωποι που ζηλεύουν καταστρέφονται από την ίδια τους τη ζήλια, ακριβώς όπως ο σίδηρος καταστρέφεται από τη σκουριά.” Αντισθένης
-”Όταν πολλοί άνθρωποι σε επαινούν, ν’ αναρωτιέσαι: “Γιατί, τι κακό έχω κάνει;” Αντισθένης
-”Είναι καλύτερα να πέσει κανείς ανάμεσα στα κοράκια, παρά ανάμεσα σε κόλακες· διότι τα κοράκια καταβροχθίζουν τα πτώματα, αλλά οι κόλακες καταβροχθίζουν τους ζωντανούς.” Αντισθένης
-”Οι άνθρωποι σπεύδουν με όλη τη σοβαρότητα για ν’ ακούσουν ανοησίες, αλλά είναι πολύ αργοί και περιφρονητικοί όταν το θέμα είναι σοβαρό.“ Διογένης
-”Ανάμεσα στα άγρια ζώα το χειρότερο δάγκωμα είναι του συκοφάντη, και ανάμεσα στα ήμερα του κόλακα.” Διογένης
-”Ο άνθρωπος έχει περιπλέξει κάθε απλό δώρο των θεών.” Διογένης
-”Είμαι ο Διογένης ο Κύων. Πλησιάζω τους καλούς, γαβγίζω τους άπληστους, και δαγκώνω τους παλιανθρώπους.” Διογένης
-”Ο νόμος είναι καλό πράγμα αλλά όχι τόσο καλό όσο η φιλοσοφία. Εκεί όπου ο νόμος χρησιμοποιεί τη βία εναντίον της αδικίας, η φιλοσοφία μας πείθει με τη διδασκαλία. Η φιλοσοφία είναι καλύτερη από την κοινωνική πίεση ακριβώς στο βαθμό που είναι καλύτερο να κάνει κανείς κάτι με τη θέλησή του παρά με καταναγκασμό.” Κράτης
-”Εξασκήσου στο να μειώνεις τις ανάγκες σου, κι έτσι θα έρχεσαι όσο το δυνατόν πιο κοντά στο Θεό.” Κράτης
-”Για το σοφό άνδρα, η φτώχεια και η κοινωνική ασημότητα πρέπει να θεωρούνται πατρίδα του· διότι αυτές ακόμη και η τύχη δεν μπορεί να του τις στερήσει.” Κράτης
-”Η Τύχη είναι σαν τον σεναριογράφο ο οποίος σχεδιάζει διάφορους τύπους ανθρώπων για το έργο του: το ναυαγό, το φτωχό, τον εξόριστο, το βασιλιά, το ζητιάνο. Εκείνο που οφείλει να πράττει ο καλός άνθρωπος είναι να παίζει καλά το ρόλο που του έχει απονείμει η Τύχη. Είσαι ναυαγός; Πολύ καλά· απόδωσε σωστά το ρόλο του ναυαγού. Ήσουν πλούσιος κι έχεις γίνει φτωχός; Παίξε το ρόλο ‘του φτωχού ανθρώπου’ όπως πρέπει να παιχτεί.” Τέλης
-”Εκείνους που φροντίζουν τα σώματα αλλά αμελούν τους εαυτούς των (δηλαδή τον εσωτερικό τους κόσμο) να μέμφεσαι, διότι είναι σαν κι αυτούς που φροντίζουν την κατοικία τους αλλά αμελούν τους ενοίκους.” Δημώναξ
-”Τόσο περισσότερο θα προσθέσεις εις την αρετή, όσο αφαιρέσεις από τις ηδονές. Διότι είναι αισχρό να παραδέχεσαι τις αρετές στους άλλους, εάν στον εαυτό σου έχεις κακίες.” Δημώναξ
-”Λιγότερα κακά υποφέρουν οι άνθρωποι από τους εχθρούς παρά από τους φίλους. Διότι από τους μεν εχθρούς φυλάσσονται, επειδή τους γνωρίζουν, στους δε φίλους ανοίγονται και υποπίπτουν σε σφάλματα, γινόμενοι ευάλωτοι.” Δημώναξ
-”Ο καλύτερος παλαιστής δεν είναι εκείνος που έχει μελετήσει βαθιά όλα τα τρικ και τις στροφές της τέχνης, τα οποία σπάνια συναντώνται σε μια πραγματική πάλη, αλλά εκείνος που έχει μάθει πολύ καλά κι έχει προσεκτικά ασκήσει τον εαυτό του σ’ ένα δυο απ’ αυτά, και παρατηρεί προσεκτικά για μια ευκαιρία να τα εφαρμόσει. Δεν έχει σημασία πόσα τρικ γνωρίζει, εάν γνωρίζει αρκετά για να του δώσουν τη νίκη.” Δημήτριος
Δε χρειαζόμαστε, λοιπόν, να μάθουμε πολλά για να νικάμε τις αντιξοότητες της καθημερινότητας. Αρκεί να γνωρίζουμε και να εξασκούμαστε στις βασικές ηθικές αρχές που εξασφαλίζουν αρμονική σχέση με τον εσωτερικό εαυτό μας (συνείδηση), και βοηθούν στην κατά το δυνατό ομαλή συμβίωση με τους συνανθρώπους μας.
Με αυτά τα λίγα Κυνικά αποφθέγματα που παρέθεσα βλέπει κανείς πόσο παρεξηγημένοι για πολλούς είναι οι αρχαίοι Κυνικοί μας και πόσο χρήσιμο θα ήταν για τα άτομα και την κοινωνία οι αρχές της Κυνικής φιλοσοφίας να εκλαϊκεύονταν, να κωδικοποιούνταν και να διδάσκονταν στα σχολεία, σαν ένα εναλλακτικό ευαγγέλιο.
(Περισσότερα για τους κυνικούς στο δωρεάν βιβλίο μου στην ιστοσελίδα http://www.seferou.net/)
Πηγή http://olympia.gr/2009/04/04/%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%B9-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC/


04 Απριλίου 2009

Ποιό θαύμα της...Κανά!Έδώ είχαμε θαύματα στην Ηλεία!!

Ο Παυσανίας στην περιγραφή του για την Ήλιδα,αναφέρει ένα θαύμα του θεού Διόνυσου!!!
----------------
[XXVI. θέατρον δὲ ἀρχαῖον, μεταξὺ τῆς ἀγορᾶς καὶ τοῦ Μηνίου τὸ θέατρόν τε καὶ ἱερόν ἐστι Διονύσου: τέχνη τὸ ἄγαλμα Πραξιτέλους, θεῶν δὲ ἐν τοῖς μάλιστα Διόνυσον σέβουσιν Ἠλεῖοι καὶ τὸν θεόν σφισιν ἐπιφοιτᾶν ἐς τῶν Θυίων τὴν ἑορτὴν λέγουσιν. ἀπέχει μέν γε τῆς πόλεως ὅσον τε ὀκτὼ στάδια ἔνθα τὴν ἑορτὴν ἄγουσι Θυῖα ὀνομάζοντες: λέβητας δὲ ἀριθμὸν τρεῖς ἐς οἴκημα ἐσκομίσαντες οἱ ἱερεῖς κατατίθενται κενούς, παρόντων καὶ τῶν ἀστῶν καὶ ξένων, εἰ τύχοιεν ἐπιδημοῦντες: σφραγῖδας δὲ αὐτοί τε οἱ ἱερεῖς καὶ τῶν ἄλλων ὅσοις ἂν κατὰ γνώμην ᾖ ταῖς θύραις τοῦ οἰκήματος ἐπιβάλλουσιν, ἐς δὲ τὴν ἐπιοῦσαν τά τε [2] σημεῖα ἐπιγνῶναι πάρεστί σφισι καὶ ἐσελθόντες ἐς τὸ οἴκημα εὑρίσκουσιν οἴνου πεπλησμένους τοὺς λέβητας. ταῦτα Ἠλείων τε οἱ δοκιμώτατοι ἄνδρες, σὺν αὐτοῖς δὲ καὶ ξένοι κατώμνυντο ἔχειν κατὰ τὰ εἰρημένα, ἐπεὶ αὐτός γε οὐκ ἐς καιρὸν ἀφικόμην τῆς ἑορτῆς: λέγουσι δὲ καὶ Ἄνδριοι παρὰ ἔτος σφίσιν ἐς τοῦ Διονύσου τὴν ἑορτὴν ῥεῖν οἶνον αὐτόματον ἐκ τοῦ ἱεροῦ. πιστεύειν χρὴ ταῦτα Ἕλλησιν, [εἰ] ἀποδέχοιτο ἄν τις τῷ λόγῳ γε τῷ αὐτῷ καὶ ὅσα Αἰθίοπες οἱ ὑπὲρ Συήνης ἐς τοῦ ἡλίου τὴν τράπεζαν λέγουσιν.]
(Παυσανίας,ΗΛΙΑΚΑ Β')

---
Οι ιερείς,έφερναν τρεις λέβητες άδειους,και παρόντων ντόπιων και ξένων,σφράγιζαν τις πόρτες του οικήματος.Την άλλη μέρα έμπαιναν στο οίκημα και οι λέβητες ήταν γεμάτοι από οίνον!
Μάλιστα,λένε και οι Άνδριοι ότι κάθε χρόνο στη γιορτή του Διόνυσου,έτρεχε αυτόματα οίνος από το ιερό!
Αυτά είναι θαύματα,όχι τα παραμύθια της...Κανά!

Το γέλιο του Δία

Το Άγαλμα του Δία στην Ολυμπία
Πριν από 3000 χρόνια η Ολυμπία αποτελούσε ένα πολύ σημαντικό θρησκευτικό κέντρο στη νοτιοδυτική Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν το Δια, τον βασιλιά των θεών, και τον τιμούσαν εδώ σε τακτά χρονικά διαστήματα με πολλές λατρευτικές εκδηλώσεις. Οι τελευταίες περιλάμβαναν και αθλητικούς αγώνες.
Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑ
Κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα οι πολίτες της Ολυμπίας αποφάσισαν να οικοδομήσουν έναν ναό για να τιμήσουν το Δία. Το μεγαλόπρεπο οικοδόμημα χτίστηκε ανάμεσα στα 466 και 456 π.Χ. Κατασκευάστηκε από λίθινους ογκόλιθους και συμπαγείς κίονες. Για λίγα χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του δεν υπήρχε άγαλμα του Δία, ώσπου αποφασίστηκε να γίνει κι αυτό. Ανατέθηκε στον περίφημο Αθηναίο γλύπτη Φειδία.
Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ
Η γλύπτης Φειδίας, ήδη είχε φτιάξει άλλα δύο υπέροχα αγάλματα στην Αθήνα, της θεάς Αθηνάς. Στην Ολυμπία ο Φειδίας με τους συνεργάτες του αρχικά έφτιαξε μια ξύλινο κατασκευή προκειμένου να λειτουργήσει ως σκελετός του αγάλματος. Στη συνέχεια το κάλυψαν με πλάκες από ελεφαντόδοντο για να απεικονίσουν τη γυμνή επιδερμίδα του θεού και φύλλα χρυσού για τα ενδύματά του. Οι τεχνίτες κάλυψαν τις συνδέσεις τόσο καλά ώστε τα άγαλμα να δείχνει ενιαίο. Το άγαλμα ήταν τοποθετημένο πάνω σε θρόνο με ένθετες διακοσμήσεις από έβενο και πολύτιμους λίθους. Όταν ολοκληρώθηκε το ύψος του ήταν 13 μέτρα και το κεφάλι του έφτανε σχεδόν στην οροφή του ναού. Έδινε την εντύπωση πως αν σηκωνόταν ο Ζευς όρθιος θα σάρωνε την οροφή! Στους τοίχους του ναού κατασκευάστηκαν εξέδρες προκειμένου οι επισκέπτες να θαυμάζουν από κοντά το πρόσωπο του θεού. Μετά την ολοκλήρωσή του, το 435 π.Χ. το άγαλμα αποτέλεσε τα επόμενα 800 χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του κόσμου.
Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ
Γύρω στο 40 μ.Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας, πρόσταξε να μεταφερθεί το άγαλμα στη Ρώμη. Όμως, σύμφωνα με την παράδοση, όταν έφτασαν οι εργάτες για να το διαλύσουν, το άγαλμα έβγαλε ένα τόσο τρανταχτό γέλιο, ώστε σκόρπησαν από το φόβο τους. Αργότερα, το 391 μ.Χ. με την άνοδο του χριστιανισμού, οι Ρωμαίοι απαγόρευσαν τους Ολυμπιακούς αγώνες κι έκλεισαν τους ελληνικούς ναούς. Στη συνέχεια το άγαλμα του Δία μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 462 μ.Χ. μια πυρκαγιά κατάστρεψε το ανάκτορο, όπου βρισκόταν το άγαλμα, με αποτέλεσμα να χαθεί οριστικά.Κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα η περιοχή της Ολυμπίας συγκλονίστηκε από σεισμούς. Ο ναός και το στάδιο καταστράφηκαν από κατολισθήσεις και πλημμύρες, ενώ η λάσπη κάλυψε ό,τι απέμεινε. *Κάτω από τη λάσπη διατηρήθηκαν τα υπολείμματα , τα οποία ανακάλυψαν στην εποχή μας οι αρχαιολόγοι. Σήμερα, οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφτούν τα ερείπια του ναού.
Πηγή:http://www.nailias.gr/leader/site/index.php/el/tourism-culture/ancient-places/ancient-olympia/zeus-status-olympia.html
*Αρχικά, τα αφιερώματα στην Ολυμπία ήταν αφιερωμένα στην Γαία. Κατά κάποιο τρόπο η γη δεν άφησε να πέσουν στα χέρια των ασεβών αυτά που της ανοίκουν...

Στην Ολυμπία πάλαιψαν ο Δίας και ο Κρόνος για την αρχηγία!

[6] ταῦτα μὲν δὴ ἔχει τρόπον τὸν εἰρημένον: ἐς δὲ τὸν ἀγῶνα τὸν Ὀλυμπικὸν λέγουσιν Ἠλείων οἱ τὰ ἀρχαιότατα μνημονεύοντες Κρόνον τὴν ἐν οὐρανῷ σχεῖν βασιλείαν πρῶτον καὶ ἐν Ὀλυμπίᾳ ποιηθῆναι Κρόνῳ ναὸν ὑπὸ τῶν τότε ἀνθρώπων, οἳ ὠνομάζοντο χρυσοῦν γένος: Διὸς δὲ τεχθέντος ἐπιτρέψαι Ῥέαν τοῦ παιδὸς τὴν φρουρὰν τοῖς Ἰδαίοις Δακτύλοις, καλουμένοις δὲ τοῖς αὐτοῖς τούτοις καὶ Κούρησιν: ἀφικέσθαι δὲ αὐτοὺς ἐξ Ἴδης τῆς Κρητικῆς, [πρὸς] Ἡρακλέα καὶ Παιωναῖον καὶ Ἐπιμήδην καὶ Ἰάσιόν τε καὶ Ἴδαν: [7] τὸν δὲ Ἡρακλέα παίζοντα--εἶναι γὰρ δὴ αὐτὸν πρεσβύτατον ἡλικίᾳ--συμβαλεῖν τοὺς ἀδελφοὺς ἐς ἅμιλλαν δρόμου καὶ τὸν νικήσαντα ἐξ αὐτῶν κλάδῳ στεφανῶσαι κοτίνου: παρεῖναι δὲ αὐτοῖς πολὺν δή τι οὕτω τὸν κότινον ὡς τὰ χλωρὰ ἔτι τῶν φύλλων ὑπεστρῶσθαι σφᾶς καθεύδοντας. κομισθῆναι δὲ ἐκ τῆς Ὑπερβορέων γῆς τὸν κότινόν φασιν ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους ἐς Ἕλληνας, εἶναι δὲ ἀνθρώπους οἳ ὑπὲρ τὸν ἄνεμον οἰκοῦσι τὸν Βορέαν. [8] πρῶτος μὲν ἐν ὕμνῳ τῷ ἐς Ἀχαιίαν ἐποίησεν Ὠλὴν Λύκιος ἀφικέσθαι τὴν Ἀχαιίαν ἐς Δῆλον ἐκ τῶν Ὑπερβορέων τούτων: ἔπειτα δὲ ᾠδὴν Μελάνωπος Κυμαῖος ἐς Ὦπιν καὶ Ἑκαέργην ᾖσεν, ὡς ἐκ τῶν Ὑπερβορέων καὶ αὗται πρότερον ἔτι τῆς Ἀχαιίας ἀφίκοντο [καὶ] ἐς Δῆλον: [9] Ἀριστέας [γὰρ] ὁ Προκοννήσιος--μνήμην ἐποιήσατο Ὑπερβορέων καὶ οὗτος--τάχα τι καὶ πλέον περὶ αὐτῶν πεπυσμένος εἴη παρὰ Ἰσσηδόνων, ἐς οὓς ἀφικέσθαι φησὶν ἐν τοῖς ἔπεσιν. Ἡρακλεῖ οὖν πρόσεστι τῷ Ἰδαίῳ δόξα τὸν τότε ἀγῶνα διαθεῖναι πρώτῳ καὶ Ὀλύμπια ὄνομα θέσθαι: διὰ πέμπτου οὖν ἔτους αὐτὸν κατεστήσατο ἄγεσθαι, ὅτι αὐτός τε καὶ οἱ ἀδελφοὶ πέντε ἦσαν ἀριθμόν. [10] Δία δὴ οἱ μὲν ἐνταῦθα παλαῖσαι καὶ αὐτῷ Κρόνῳ περὶ τῆς ἀρχῆς, οἱ δὲ ἐπὶ κατειργασμένῳ ἀγωνοθετῆσαί φασιν αὐτόν: νικῆσαι δὲ ἄλλοι τε λέγονται καὶ ὅτι Ἀπόλλων παραδράμοι μὲν ἐρίζοντα Ἑρμῆν, κρατήσαι δὲ Ἄρεως πυγμῇ. τούτου δὲ ἕνεκα καὶ τὸ αὔλημα τὸ Πυθικόν φασι τῷ πηδήματι ἐπεισαχθῆναι τῶν πεντάθλων, ὡς τὸ μὲν ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος τὸ αὔλημα ὄν, τὸν Ἀπόλλωνα δὲ ἀνῃρημένον Ὀλυμπικὰς νίκας.]
(Παυσανίας,ΗΛΙΑΚΑ.)

Βασιλείς της αρχαίας Σπάρτης

Το μνημείο του ηρωικού βασιλέα Λεωνίδα
Το άγαλμα στη Σπάρτη βρίσκεται στο κέντρο της πόλης μαζί με το καινοτάφιο του βασιλέα. Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι η μορφή του βασιλιά Λεωνίδα και στα δύο αγάλματα, στη Σπάρτη και στις Θερμοπύλες, έχει βασιστεί σε μια αναπαράσταση πολεμιστή που ανακάλυψε η Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή το 1920 και ταυτίστηκε με τον ηρωικό πεσόντα βασιλέα.
-----
Βασιλείς της αρχαίας Σπάρτης

Λέλεγας · Μύλης · Ευρώτας · Λακεδαίμονας · Αμύκλας · Άργαλος · Κυνόρτας · Οίβαλος · Ιπποκόων · Τυνδάρεως · Δήρειτος · Αιγινήτης · Πελίας · Άμπυγας · Αρεύς · Αγήνωρας · Μενέλαος · Αγαμέμνονας · Εύμενος · Πολυδέκτης · Λυκούργος · Χαρίλαος · Ορέστης · Τισαμενός · Αριστόδημος

Δυναστεία Αγιαδών
Ευρυσθένης · Άγις Α΄ · Εχέστρατος · Λαβώτας · Δόρυσσος · Αγησίλαος Α΄ · Αρχέλαος · Τήλεκλος · Αλκαμένης · Πολύδωρος · Ευρυκράτης · Ανάξανδρος · Ευρυκρατίδας · Λέων · Αναξανδρίδας Β΄ · Κλεομένης Α΄ · Λεωνίδας Α΄ · Πλείσταρχος · Κλεόμβροτος · Παυσανίας Α΄ · Πλειστοάναξ · Παυσανίας Β΄ · Αγησίπολις Α΄ · Κλεομένης Β΄ · Αρεύς Α΄ · Ακρότατος · Αρεύς Β΄ · Λεωνίδας Β΄ · Κλεόμβροτος Β΄ · Κλεομένης Γ΄ · Νάβις

Δυναστεία Ευρυποντιδών
Προκλής · Σόος · Ευρυπών · Πρύτανις · Πολυδέκτης · Εύνομος · Χάριλλος · Νίκανδρος · Θεόπομπος · Αναξανδρίδας Α΄ · Αρχίδαμος Α΄ · Αναξίλας · Λεωτυχίδας Α΄ · Ιπποκρατίδας · Αγασικλής · Αρίστων · Δημάρατος · Λεωτυχίδας Β΄ · Αρχίδαμος Β΄ · Άγις Β΄ · Αγησίλαος Β΄ · Αρχίδαμος Γ΄ · Άγις Γ΄ · Ευδαμίδας Α΄ · Αρχίδαμος Δ΄ · Ευδαμίδας Β΄ · Άγις Δ΄ · Ευδαμίδας Γ΄ · Αρχίδαμος Ε΄ · Ευκλείδας · Λυκούργος Β΄ · Μαχανίδας · Πέλοπας

Πηγή: Βικιπαίδεια


Ολόχρυσο στεφάνι με αλεξάνδρειο «αίμα».

----------------------------------------------


Σύμφωνα με την επικεφαλής της ανασκαφής στη Βεργίνα Χρυσούλα Παλιαδέλη, ανήκει σε γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Σε έναν από τους γιους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Αλέξανδρο Δ΄ (γιο της Ρωξάννης) ή τον Ηρακλή (νόθο γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Βαρσίνης), ανήκει, σύμφωνα με την επικεφαλής της ανασκαφής καθηγήτρια Αρχαιολογίας του ΑΠΘ κυρία Χρυσούλα Παλιαδέλη, η ολόχρυση ταφή που βρέθηκε το περασμένο καλοκαίρι στη Βεργίνα.

Προς επίρρωσιν του αρχικού συμπεράσματος η κυρία Παλιαδέλη επικαλέστηκε, πέραν των επιστημονικών ερευνητικών δεδομένων, σειρά ιστορικών πηγών που «μιλούν» για τη θανάτωση από τον Κάσσανδρο των απογόνων του μακεδόνα στρατηλάτη έτσι ώστε ο θρόνος της Μακεδονίας να μη γίνει αντικείμενο διεκδίκησης. Με δεδομένο μάλιστα ότι ο Αλέξανδρος Δ΄ θανατώθηκε μεταξύ 310 και 306 π.Χ. και ο Ηρακλής μεταξύ 309 και 308 π.Χ. και σε σύγκριση με τα πρώτα συμπεράσματα της ενδελεχούς έρευνας του ευρήματος, η κυρία Παλιαδέλη τείνει στην άποψη ότι πρόκειται για τον Ηρακλή- χωρίς όμως να αποκλείει, όπως είπε, για να… προλάβει τις αμφισβητήσεις που ακολούθησαν την παρουσίαση, «την ανατροπή,αφού είναιπιθανόν το ερχόμενο καλοκαίρι να υπάρξουν νέα δεδομένα». Το πιο σημαντικό εύρημα των τελευταίων 30 χρόνων
Στην κατάμεστη αίθουσα τελετών της παλιάς Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ (στον ίδιο χώρο όπου πριν από 31 χρόνια ο αείμνηστος καθηγητής Μανόλης Ανδρόνικος παρουσίασε τα ευρήματα της Βεργίνας που συγκλόνισαν τη διεθνή κοινότητα) η μαθήτριά του τότε κυρία Παλιαδέλη παρουσίασε με σχετική αμηχανία το σημαντικότερο εύρημα της τελευταίας τριακονταετίας στις Αιγές. Για τα αρχικά συμπεράσματά της η καθηγήτρια Αρχαιολογίας επικαλέστηκε τα στοιχεία στα οποία κατέληξε η ερευνητική ομάδα μετά την αναλυτική εξέταση των δεδομένων του «αναπάντεχου» ευρήματος. Υστερα από έρευνες που διήρκεσαν επτά μήνες (το ολόχρυσο στεφάνι εντοπίστηκε στις 27 του περασμένου Αυγούστου) οι ερευνητές κατέληξαν στα εξής συμπεράσματα:

? Η ολόχρυση υδρία-πυξίδα (αγγείο) στο εσωτερικό της οποίας βρέθηκε το χρυσό στεφάνι είχε ύψος 26 εκ. και διάμετρο 38,5 εκ.

? Η υδρία ήταν τοποθετημένη στο εσωτερικό χάλκινης κύστης ύψους 38,5 εκ. και διαμέτρου 44,5 εκ.

? Το εύρημα εντοπίστηκε τυχαία στο βορειοανατολικό τμήμα του πυθμένα ορύγματος στον ευρύτερο χώρο της αγοράς της Βεργίνας, δίπλα από το ιερό της Εύκλειας.

? Πρόκειται ουσιαστικό για ταφικό σύνολο σε μη ταφικό περιβάλλον (όπως αυτό της αρχαίας αγοράς). Στον ίδιο χώ ρο εντοπίστηκαν ίχνη περίστυλου κτίσματος.

? Το ολόχρυσο στεφάνι που βρέθηκε στο εσωτερικό της χρυσής πυξίδας αποτελούνταν από δύο στελέχη (κύκλους) διαμέτρου 16,5 εκ. και 18,5 εκ. αντίστοιχα. Γύρω του ήταν πλεγμένα 17 κλαδιά, διακοσμημένα με 180 φύλλα και 34 καρπούς δρυός (βελανιδιάς). ? Το στεφάνι χρονολογείται από το δεύτερο μισό του 4ου αι. π.Χ. και σίγουρα όχι αργότερα από το 300 π.Χ.

? Τα φύλλα βελανιδιάς που το κοσμούσαν παραπέμπουν σε νεκρό άνδρα- συμπέρασμα, ωστόσο, στο οποίο δεν έγινε δυνατόν να καταλήξει και η ενδελεχής εξέταση των οστών. Αντιθέτως, η οστεολογική εξέταση, που πραγματοποιήθηκε από ομάδα ειδικών με επικεφαλής τη συντηρήτρια κυρία Βανέσα Παπαγεωργίου, έπειτα από σειρά ακτινογραφιών και αξονικών τομογραφιών, προσδιόρισε με ασφάλεια την ηλικία του (ή της) νεκρού μεταξύ 15 και 18 ετών, κάτι που απέκλεισε τη… συγκλονιστική υπόθεση να πρόκειται για τη μεταφερθείσα από την Αίγυπτο σορό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η εξέταση των οστών επιβεβαίωσε ότι είχαν υποστεί καύση αμέσως ή λίγες ώρες μετά τον θάνατο. Η καύση είχε μεγάλη διάρκεια και έγινε σε πυρά 800 C και πλέον (τα δεδομένα αποκλείουν η καύση να έγινε εν κρυπτώ).

Θερμή αντιμετώπιση αλλά και αμφισβήτηση
Τα συμπεράσματα της ερευνητικής ομάδας έτυχαν θερμής αντιμετώπισης από την ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και από λιγοστά μέλη της ευρύτερης επιστημονικής και πολιτικής ηγεσίας της περιοχής (μοναδική εκπρόσωπος της πολιτείας στην παρουσίαση του ευρήματος που έγινε στο πλαίσιο της ΚΒ΄ Συνάντησης για το αρχαιολογικό έργο στη Μακεδονία και στη Θράκη το 2008 ήταν η βουλευτής του ΠαΣοΚ και επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στον Δήμο Θεσσαλονίκης κυρία Χρύσα Αράπογλου ).

Στη συζήτηση που ακολούθησε οι καθηγητές και αρχαιολόγοι κκ. Μιχάλης Τιβέριος και Κ. Σισμανίδης αμφισβήτησαν το συμπέρασμα της κυρίας Παλιαδέλη επικαλούμενοι τη δημόσια καύση του υψηλού νεκρού σε συνδυασμό με τη χρονολόγηση του ευρήματος (όχι αργότερα από το 300 π.Χ.) καθώς τότε στον θρόνο βρισκόταν ο Κάσσανδρος, ο οποίος και δεν θα επέτρεπε σε καμία περίπτωση τη δημόσια καύση και ταφή των «απεχθών» νεκρών τους οποίους ο ίδιος είχε δώσει εντολή να θανατώσουν. Ουδείς πάντως από τους παρισταμένους επιστήμονες αμφισβήτησε το γεγονός ότι πρόκειται περί «βασιλικής ταφής».

Αλλα οκτώ ελληνιστικά ευρήματα στο Σιντριβάνι
Οκτώ και όχι πέντε, όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί, είναι τελικά τα χρυσά στεφάνια των ελληνιστικών χρόνων που εντόπισε η ανασκαφική έρευνα της ΙΣτ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στον χώρο της διασταύρωσης των τροχιογραμμών του σταθμού Σιντριβάνι στα νότια κεντρικής βιβλιοθήκης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Σύμφωνα με τη χθεσινή ανακοίνωση της προϊσταμένης της Εφορείας κυρίας Λίλιαν Αχειλαρά στο πλαίσιο του αρχαιολογικού συμποσίου που ολοκληρώνεται σήμερα στη Θεσσαλονίκη, κατά την ενδελεχή εξέταση του χρυσού στεφανιού της δεύτερης ταφής (λίθινη ταφική θήκη που περιείχε καμένα οστά ανθρώπου και μικρού θηλαστικού, κτερισμένη με χρυσό στεφάνι από φύλλα βελανιδιάς) εντοπίστηκαν τέσσερα χρυσά στεφάνια.

Τα υπόλοιπα τέσσερα εντοπίστηκαν σε λακκοειδή τάφο της ίδιας περιοχής που περιείχε ενταφιασμό σε ξύλινο φέρετρο, κτερισμένο με τέσσερα χρυσά στεφάνια από φύλλα ελιάς, κοσμήματα, χρυσή δανάκη, χρυσοκλωστές, χάλκινο νόμισμα, κάτοπτρο, ένα χάλκινο και επτά πήλινα αγγεία.

Η πλειονότητα των χρυσών, χάλκινων και πήλινων ευρημάτων και ορισμένων ιδιαιτέρως ογκωδών (ανάμεσά τους οι τέσσερις τάφοι που κρίθηκε ότι θα πρέπει να αποσπασθούν ολόκληροι, οι έξι μαρμάρινες μονολιθικές σαρκοφάγοι-οστεοθήκες της ρωμαϊκής εποχής κτλ.) βρίσκονται στοιβαγμένα σε κοντέινερ που παίζουν ρόλο αποθήκης στα γραφεία της ΙΣτ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στην Ανατολική Θεσσαλονίκη, απέναντι από το Ποσειδώνιο Κολυμβητήριο και εν μέσω πολυκατοικιών.

Λίγοι είναι οι κάτοικοι της Ανω και Κάτω Τούμπας Θεσσαλονίκης που γνωρίζουν ότι ο χωμάτινος όγκος που χωρίζει τις δύο περιοχές και «βαφτίζει» με την παρουσία του τη συνοικία τους κρύβει για 4.300 χρόνια στα «σπλάχνα» του τον πρόγονο ολόκληρης της πόλης.

http://olympia.gr/2009/04/04/alaxandrian-monuments/

Το διαχρονικό σαράκι που τρώει τα σωθικά της Ελλάδας!

----------------------------------------------------
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=11407&catid=93#11407

http://www.youtube.com/wdJ5KYHRjwaoatch?v=dJ5KYHRjwao

http://www.youtube.com/watch?v=kGYhJTtnlfE&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=CN_NeOoGYVM&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=6GviIFBQqVQ&feature=related
---------------------------------------
Η προσπάθεια του Καποδίστρια να παραγκωνίσει από τις θέσεις εξουσίας προσωπικότητες της επανάστασης είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία χάσματος μεταξύ των μεγάλων πολιτικών οικογενειών και του Καποδίστρια. Στις μεταρρυθμίσεις και στον τρόπο διακυβέρνησης του κράτους αντιτάχθηκαν κυρίως οι οικογένειες των Μαυρομιχαλέων και των Κουντουριωτέων καθώς και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, αρχηγός της φατρίας των Μαυρομιχαλέων αντιπροσώπευε την γαλλική παράταξη ενώ ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και ο Λάζαρος Κουντουριώτης την αγγλική. Και οι δύο όμως παρατάξεις συνεργάστηκαν προκειμένου να διώξουν τον Ρωσόφιλο, όπως τον χαρακτήριζαν, Ιωάννη Καποδίστρια.[14]
Γρήγορα λοιπόν η Μάνη, προπύργιο της οικογενείας Μαυρομιχάλη, και η Ύδρα, προπύργιο της οικογένειας Κουντουριώτη, εξελίχτηκαν σε αντικαποδιστριακά κέντρα. Στην Ύδρα και στην Μάνη οι πρόκριτοι ξεκίνησαν τις επαφές και με προκρίτους άλλων περιοχών για την προετοιμασία εξέγερσης. Ο Μιαούλης παρόλο που είχε ευεργετηθεί απο τον Καποδίστρια, προσχώρησε στην ομάδα των Υδραίων προκρίτων.
Στα μέσα Ιουλίου του 1831 ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης υποκίνησε εξέγερση στη Μάνη αναγκάζοντας τον Καποδίστρια να στείλει στρατιωτικά σώματα για να την καταστείλει. Την 14η Ιουλίου οι Μιαούλης και Κριεζής με 200 Υδραίους στρατιώτες κατέλαβαν τον ναύσταθμο στον Πόρο. Η φρουρά του νησιού στάθηκε ανίκανη να τους αντιμετωπίσει αφού στήριξη από το ναυτικό δεν υπήρξε.
Ο Μιαούλης μαζί με τον Μαυροκορδάτο προσπάθησαν να πείσουν τον Κωνσταντίνο Κανάρη να συνταχθεί μαζί τους χωρίς όμως επιτυχία. Αμέσως έσπευσαν οι αντιπρέσβεις των τριών μεγάλων δυνάμεων προκειμένου να διαπραγματευθούν. Ο Μιαούλης στις συναντήσεις αυτές, ως διοικητής του ναύσταθμου του Πόρου πια, είχε βαρύνουσα γνώμη. Ήταν όμως χαρακτηριστική η εμπάθεια με την οποία αντιμετώπιζε τον Ρώσο αντιπρόσωπο, εμπάθεια που δεν είχε διαφανεί τα προηγούμενα χρόνια. Σύμφωνα με τον Γάλλο πλοίαρχο Vaillant που βρισκόταν εκείνη την εποχή στον Πόρο, σε κατ' ιδίαν συνάντηση του με τον Μιαούλη ο δεύτερος αποκάλεσε τον Καποδίστρια, Ρώσο και τύραννο.[15]
Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι αιφνιδιάζοντας τους εξεγερμένους τάχθηκαν υπέρ της νόμιμης κυβέρνησης και απαίτησαν την παράδοση των επαναστατών. Έτσι οι Αγγλικοί, Γαλλικοί και Ρωσικοί στόλοι είχαν αποκλείσει τα λιμάνια του Πόρου και της Ύδρας έτσι ώστε να μην επιτραπεί η ένωση των στόλων των επαναστατών. Ο ελλιμενισμένος εθνικός στόλος στον Πόρο ήταν υπό την αρχηγία του Μιαούλη ενώ μια μικρή μοίρα ήταν υπο την αρχηγία του Κανάρη, που δεν δεχόταν να υπακούσει στους επαναστάτες.
Την 1η Αυγούστου κατέφθασε και ο Ρωσικός στόλος στο λιμάνι του Πόρου, όπου και απαίτησε την άμεση εγκατάλειψη των πλοίων. Το βράδυ της ίδιας μέρας εκρήξεις ακούστηκαν από την πλευρά των επαναστατών ενώ με την ανατολή του ηλίου ανατινάχθηκε το πολεμικό πλοίο «Ελλάς». Στη συνέχεια ανατινάχτηκαν και τα υπόλοιπα πλοία. Υπαίτιος για αυτή την καταστροφή ήταν ο Ανδρέας Μιαούλης, ο οποίος είχε απειλήσει τις ξένες δυνάμεις να μην επιχειρήσουν έφοδο γιατί θα κατέστρεφε τον ελληνικό στόλο. Τελικά, ύστερα και από πιέσεις του Μαυροκορδάτου και των Υδραίων προκρίτων, έκανε πράξη τις απειλές του. Μετά την καταστροφή και του τελευταίου πλοίου διέφυγε με λέμβο μαζί με τον Μαυροκορδάτο στην Ύδρα.
Με εγκύκλιο του ο Καποδίστριας πληροφορεί τον ελληνικό λαό για τα γεγονότα στον Πόρο ενώ ο Κωνσταντίνος Κανάρης ανέφερε σε επιστολή του προς τον Καποδίστρια: «Εν Πόρω 1 Αυγούστου 10 1/2 ώρας προς μεσημβρίας. Ο Μιαούλης παρέδωκεν εις τας φλόγας την Ελλάδα και την κορβέτταν η Ύδρα είθε παραδοθή το όνομα του αυτουργού τοιαύτης πράξεως βαρβαροτάτης εις αιώνιον ανάθεμα! Τα στρατεύματα κατέλαβον την πόλιν, το φρούριον και τα διασωθέντα ατμοκίνητα. Ευρέθησαν δε εις τ'ατμοκίνητα αυτά εις τον ναύσταθμον και εις τας αποθήκας φιτύλια εις τα υπονόμους, αι οποία έμελλον να αποκαταστήσουν τον Πόρον σωρόν ερειπίων και φαίνεται οτι ολίγον έλειψεν ώστε να τελειώσουν ο Μιαούλης και οι συναίτιοι του τοιαύτην πράξιν καταστροφής και ερημώσεως».[16]
Η πράξη του Μιαούλη ξεσήκωσε την γενική κατακραυγή όλων των σημαινόντων προσωπικοτήτων, εκτός βέβαια απο αυτών της Μάνης και της Ύδρας. Η αλήθεια είναι ότι ο Μιαούλης άθελα του έγινε όργανο του Μαυροκορδάτου[iv] και των συμφερόντων του, χωρίς όμως αυτό να δικαιολογεί την πράξη της πυρπόλησης του στόλου[vi]. Ο Κωνσταντίνος Κούμας θα σημειώσει: «Αγαθέ ποτέ Μιαούλη κοσμοπεριβόητε δια τας κατά των εχθρών ανδραγαθίας σου πως έστερξας να γείνης όργανον αδικίας ανηκούστου και να περικαλύψης με όνειδος την μέχρι τούδε με κλέος στεφανωμένην κεφαλήν σου;».[17] Σίγουρη είναι πάντως η μεταμέλεια του Μιαούλη αφού σύμφωνα με τον Νικόλαο Δραγούμη, ο Μιαούλης είχε πει στον Σπυρίδωνα Τρικούπη το 1833: «Αν σε είχα σιμά μου εις τον Πόρον να με συμβουλεύσης οταν αποφάσισα να καύσω την φρεγάτα δεν θα την έκαια».[18]
Στις 13 Αυγούστου παραπέμφθηκαν σε δίκη, αν και δεν είχαν συλληφθεί, ενώ στις 14 Αυγούστου ο Καποδίστριας τους διεμήνυσε ότι σε περίπτωση που σταματήσουν τις εχθρικές τους ενέργειες προς την κυβέρνηση, «η κυβέρνησις είναι έτοιμη να λησμονήση ταπαρελθόντα προς χάριν αυτών». Τελικά όλα έληξαν με την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια στο Ναύπλιο στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%9C%CE%B9%CE%B1%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82
------------------------------------------------