Ποιος δολοφόνησε τον Νέρωνα;

http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=7263&catid=42#7263 Ποιος δολοφόνησε τον Νέρωνα; Η απόλυτη ενσάρκωση ενός κοσμοϊστορικού εγκλήματος Η ιστορία, αινιγματική και συνήθως συγκεχυμένη ενώ συντελείται τάχα πάνω σε ιστορικοκριτικές βάσεις, στην πραγματικότητα στερείται ορθολογικής κατανόησης , αλλά εμείς θα προσπαθήσουμε να την δούμε μέσα από μια απόδοση στα ιστορικά γεγονότα μιας εγκληματικής αιτιότητας, αν και η αρχή του «audiatur et altera pars» (να ακουστεί κι η άλλη πλευρά) δεν αποτελεί μομφή, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση της δολοφονίας του Νέρωνος δεν υπάρχει σοβαρή μελέτη και έρευνα. Ας εξετάσουμε λοιπόν, το μεγαλύτερο κοσμοϊστορικοέγκλημα, την σταδιακή δολοφονία του μεγαλύτερου πολιτισμού της ανθρωπότητας, του Ελληνικού (όπως λέει και ο κορυφαίος φιλόλογος Jäger, η Ελληνική Γραμματεία έπλασε τον άνθρωπο) , στο οποίο συγκαταλέγεται και η δολοφονία του Νέρωνα. Ας δούμε μέσω αντικειμενικής μεθοδολογίας και μέσα από καλές και σημαντικές πηγές, με καθαρό μυαλό, μακριά από κάθε μονοδιάσταση θεώρηση, ποιος ήταν πράγματι ο Νέρων. Νέρων Περί πηγών Ο Σουητώνιος, μια από τις σημαντικότερες πηγές περί Νέρωνος, είναι αναμφισβήτητα προκατελημένος κατά του Νέρωνος, είδη από την αρχή επιχειρεί να αποδείξει την αγριότητα του Δομιτίου (πατέρα του Νέρωνος) δείχνοντας έτσι ότι ο Νέρων κληρονόμησε τον έκφυλο χαρακτήρα κάποιων προγόνων του. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Σουητώνιος είναι ο μόνος πού αναφέρεται στην αγριότητα του Δομιτίου. Αλλά και σε άλλες συκοφαντίες, εικασίες, κύριες πηγές όπως ο Τάκιτος, Δίων ο Κάσσιος, αλλά και ο Κλόύβιος Ρούφος και ο ίδιος ο Σουητώνιος σε πολλές αρνητικές περιπτώσεις (όπως στο θέμα των σχέσεων του Νέρωνα με την Αγριππίνα) αποφεύγουν να δεσμευτούν απερίφραστα κατά του Νέρωνα. Η άλλη πλευρά του Νέρωνα Ήταν δεκαεπτά χρονών όταν με αμέτρητες τιμές τον αναγόρευσαν αυτοκράτορα. Όταν σύγκλητος του εξέφρασε τις ευχαριστίες της, εκείνος απάντησε «Όταν θα τις αξίζω». Ήταν ο πρώτος πού, κατά το ελληνικό έθιμο, καθιέρωσε τριπλούς αγώνες μουσικής, αθλημάτων στίβου και ιππασίας στην Ρώμη. Σαν καλλιτέχνης έχει σίγουρα συκοφαντηθεί, μάλιστα υποδυόμενος τον Ηρακλή Μαινόμενο ένας στρατιώτης βλέποντας τον αυτοκράτορα με άθλια περιβολή και αλυσοδεμένο, όπως απαιτούσε η υπόθεση του έργου, όρμησε μπροστά για να τον βοηθήσει.. Ακόμη και ένας πραίτορας του πρόσφερε ένα εκατομμύριο σηστερτίους για μια εμφάνιση. Όταν μετά ένα δείπνο τον παρακάλεσαν να τραγουδήσει, και χειροκρότησαν θερμότατα την παράστασή του, εκείνος δήλωσε ότι μόνο οι Έλληνες ξέρουν να ακούνε μουσική και μόνον αυτοί είναι αντάξιοι των προσπαθειών του. Ο J. P.V.D. Baldson (Life and Leisure in Ancient Rome, Λονδίνο 1969, σ. 287) παρατηρεί ότι, ενώ γνωρίζουμε τα ονόματα πολλών περίφημων ηθοποιών και χορευτών παντομίμας από την αρχαιότητα, ο Νέρων είναι ο μόνος εξέχων Ρωμαίος μουσικός που μας είναι ονομαστά γνωστός. Σκοτώστε τον Νέρωνα! "Εσείς όλοι, Έλληνες, που κατοικείτε την Αχαΐα, ονομαζόμενη ως τώρα Πελοπόννησο, δεχθείτε μαζί με την απαλλαγή από τους φόρους, την ελευθερία που στις πιο ευτυχισμένες μέρες της ιστορίας σας δεν κατείχατε ποτέ όλοι μαζί, εσείς που υπήρξατε σκλάβοι ή ξένων ή οι μεν των δε. Αχ, να μη ζούσα στους χρόνους ακμής της Ελλάδας, να 'δινα αυτό το διέξοδο στις διαθέσεις μου για να απολαύσω έναν μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων! Δε συγχωρώ το χρόνο που ελάττωσε το μεγαλείο ενός τέτοιου αγαθού...Αλλά προσπέφτω στους Θεούς που πάντα με προστάτεψαν στη γη και τη θάλασσα, να μου δώσουν παρ' όλα αυτά την ευκαιρία να το πραγματοποιήσω. Άλλοι πρίγκιπες έδωσαν σε πόλεις την ελευθερία τους...Ο Νέρων, την αποδίδει σε μία ολόκληρη επαρχία." Ο λόγος (ή απόσπασμά του) του Νέρωνα που διακηρύττει την ανεξαρτησία της Αχαΐας! Τα ευεργετήματα αυτά τα ανήγγειλε ο ίδιος από το κέντρο του σταδίου την ημέρα που τελούνταν τα Ίσθμια. Η χειρονομία αυτή του Νέρωνα αποτελούσε αναμφίβολα απτό δείγμα του φιλελληνισμού του, η επιλογή μάλιστα του συγκεκριμένου τόπου είναι φανερό ότι συνδεόταν με την διακήρυξη του 196 π.Χ. , όταν στο ίδιο μέρος ο ύπατος Τίτος Φλαμινίνος υποσχέθηκε μετά τον δεύτερο μακεδονικό πόλεμο κατά του Φιλίππου του Ε´ να απομακρύνει στο σύνολο τους σχεδόν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα από την Ελλάδα. Ο Νέρων υπήρξε μεγάλος φιλέλληνας. Εκδήλωνε αγάπη για την Ελλάδα, έδωσε αυτονομία σε όλες τις ελληνικές πόλεις, ξεκίνησε να ανοίξει τη διώρυγα της Κορίνθου (χρειάστηκαν κατόπιν αυτού περίπου 1900 χρόνια για να γίνει αυτό το έργο), πήρε μέρος σε ολυμπιακούς αγώνες, έφτιαξε και ιερά στην Ολυμπία και αλλού. Το μόνο ίσως έγκλημα του Νέρωνα ήταν η αγάπη του για τον Ελληνικό πολιτισμό, η ανεκτικότητα και ανεξικακία του, που χάρις αυτήν γλίτωσε ο Σαούλ-Παύλος και την πληρώνει από το σημείο εκείνο και μετά όλη η ανθρωπότητα. Το κομβικό σημείο της διακυβέρνησης του Νέρωνα είναι το 63 μ.Χ., έτος της μεγάλης πυρκαγιάς που ισοπέδωσε τη Ρώμη. Ποιος ήταν ο Νέρων μέχρι τότε; Μερικά στοιχεία σχετικά με την πολιτική που ακολούθησε ως Καίσαρ: 1) Καταργεί τους έμμεσους φόρους. 2) Αφαιρεί από τους "αφέντες" το δικαίωμα ζωής και θανάτου που ως τότε είχαν για τους δούλους. Νομοθετεί το δικαίωμα των δούλων να κάνουν αγωγή κατά των αφεντικών τους όταν αυτοί τους κακομεταχειρίζονται. 3) Απαγορεύει τη θανάτωση κατά τη διάρκεια των μονομαχιών ακόμη και για τους εγκληματίες! 4) Ενισχύει το θεσμό των απελεύθερων, τους καλύτερους δε πρώην σκλάβους, τους επιλέγει ο ίδιος και τους απονέμει προσωπικά την ελευθερία τους. Πολλούς δε από αυτούς, τους "προσλαμβάνει" ο ίδιος ως έμπιστούς του και συμβούλους του στο παλάτι. 5) Θεσμοθετεί τη δωρεάν διανομή λαχνών προς το λαό, με σημαντικότατα έπαθλα, όπως ζώα, αγροτεμάχια, πλοία και πολύτιμους λίθους. 6) Θεσμοθετεί νέα μέτρα που περιόριζαν την κρατική σπατάλη και περιόριζαν την πολυτέλεια, ώστε να εξοικονομούνται χρήματα και να διανέμονται περισσότερα τρόφιμα κι άλλα αγαθά πρώτης ανάγκης για το λαό. 7) Η στάση του κατά τη διάρκεια και μετά τον εμπρησμό της Ρώμης, είναι υποδειγματική .Διατάσσει να κτιστούν άμεσα καταφύγια για όσους έχασαν τα σπίτια τους στην πυρκαγιά. Συμμετέχει αυτοπροσώπως στο συντονισμό του έργου αντιμετώπισης της κατάστασης και δημιουργεί αντιπυρικές ζώνες για να περισωθεί ότι είναι δυνατόν. Κινητοποιεί άμεσα τον κρατικό μηχανισμό προς αναζήτησιν τροφίμων ώστε να τραφούν οι πληγέντες από την πυρκαγιά. Ανοίγει ακόμη και τις πόρτες των ανακτόρων για να προσφέρει καταφύγιο σε όσους έχασαν τα σπίτια τους. Μετά την πυρκαγιά, εκπονεί καινούριο σχέδιο πόλης, επιβάλλει δια νόμου το σοβάντισμα των εξωτερικών τοίχων ώστε να μη πιάνουν φωτιά, ορίζει σαφείς αποστάσεις που πρέπει να έχει το ένα σπίτι από το άλλο ώστε η όποια φωτιά να μην μπορεί να εξαπλωθεί. 8) Είναι ο ορισμός του προσηνούς ανθρώπου, αφού γνωρίζει πάρα πολλούς προσωπικά και τους χαιρετά στο δρόμο με τα ονόματά τους. 9) Η Σύγκλητος ήταν εχθρικά διακείμενη στο Νέρωνα, (αντέδρασε π.χ. λυσσαλέα στην κατάργηση των έμμεσων φόρων) μιας κι ο Νέρων κοινώς κόμιζε νέα ήθη με τη δημοκρατικότητα την ανεξικακία και τη φιλολαικότητά του. Επιπλέον, η κατηγορία που του προσήπταν για δειλία επειδή διόλου τον απασχολούσαν οι πόλεμοι και το στρατιωτικό μεγαλείο της Ρώμης, τον καθιστούσαν "ένοχο" μιας και δεν ταίριαζε στο προφίλ ενός πανίσχυρου κράτους όπως ήταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Δεν υπάρχει ένας επεκτατικός πόλεμος ή έστω σχέδιο πολέμου επί Νέρωνος! Έπρεπε λοιπόν να βγει από τη μέση. 10)Επειδή η υστεροφημία κάποιου δείχνει και το ποιόν του, για πολλά χρόνια μετά το θάνατο του, Ρωμαίοι πολίτες προσέρχονταν και εναπόθεταν άνθη σον τάφο του. Στη δε κηδεία του, έγινε πραγματικός χαμός και με μία κουβέντα θρηνήθηκε περισσότερο από κάθε άλλον καίσαρα. Σύντομα μάλιστα κυκλοφόρησαν θρύλοι περί αναστηθέντος Νέρωνα, ή ότι το πνεύμα του εμφανίζονταν σε διάφορους τόπους δείγμα της πραγματικής λατρείας του Ρωμαϊκού λαού. Τουλάχιστον τέσσερις "σωσίες του εμφανίστηκαν μετά το θάνατό του ξεσηκώνοντας το λαό, κι οι αρχές είδαν κι έπαθαν να τους μαζέψουν! 11) Σε ότι αφορά την προσωπική του ζωή, δεν υπάρχει κανένα απολύτως ίχνος ακολασιών έως το 63 μ.Χ., έτος της μοιραίας πυρκαγιάς. Έκτοτε μόνο και συντετριμμένος από την αποκάλυψη της συνομωσίας που εξυφαίνετο εις βάρος του με τη συμμετοχή μάλιστα του δάσκαλού του του Σενέκα τον οποίο υπεραγαπούσε σαν πατέρα, γίνεται υπέρμετρα καχύποπτος και αλλάζει συμπεριφορά... Μέχρι το 66 μ.Χ. κάποιοι Ιουδαίοι έβλεπαν ευνοϊκά τον Νέρωνα, αυτό συμπεραίνεται και από τον Ιώσηπο(Ιουδ. Αρχ., ΧΧ 193/195). Μετά επιβλήθηκαν ποινές κατά των Χριστιανών, οι οποίοι τότε ήταν στην Ρώμη κυρίως Ιουδαίοι. Ο Χριστιανισμός αποκαλείτο τότε νέα και βλαβερή δεισιδαιμονία (superstitio nova ac malefica). Βέβαια, και άλλες ξένες θρησκείες (με μόνη εξαίρεση την Ελληνική)είχαν προκαλέσει κοινωνική αναστάτωση στην Ρώμη. Ο Ιώσηπος αναφέρει ότι το άγαλμα της Ίσιδος ρίχτηκε στον Τίβερη και οι ιερείς της σταυρώθηκαν (Ιουδ. Αρχ. ΧVΙΙΙ.79). Ο Νέρων είχε αναγνωρίσει την επικινδυνότητα των ξενόφερτων Ιερατείων. Αλλά και το ισχυρότερο Ιερατείο αναγνώρισε ότι θα πετύχαινε να πάρει και να δέσει την παγκόσμια ιστορία στα χέρια του, μόνο εάν εξόντωναν τον Νέρωνα, και περνούσαν στην Ρώμη έναν δικό τους άνθρωπο, που να είναι σε θέση να γράψει την Ιστορία όπως την ήθελαν. Επί Νέρωνα θα ήταν αδύνατον ένας Ιώσηπος να εισδύσει στο στράτευμα και στα ανάκτορα. Έπρεπε να γίνει κάποιος άλλος Καίσαρ. Λιγότερο ικανός. Και αυτός θα ήταν αργότερα ο Βεσπασιανός ο οποίος ήταν μουλαράς. Πάντως, τώρα έπρεπε να βγει από την μέση ο Νέρων. Με κάθε τρόπο. Ο Νέρων έπρεπε όχι μόνο να δολοφονηθεί, αλλά και να βρεθεί κατόπιν ένας λιγότερο ευφυής Καίσαρας για να μπορέσει να περάσει στα ανάκτορα της Ρώμης και να καταγράψει την ιστορία στα μέτρα τους ο Ιώσηπος. Όπερ και εγένετο. Βρήκαν κάποιον πρώην μουλαρά. Τον Βεσπασιανό. Και επιτέλους, οι Ρωμαίοι εισήλθαν στην Ιερουσαλήμ. Και οι Εβραίοι στην Ρώμη. Με τον Ιώσηπο στα ανάκτορα. Και η οικογένεια του Ιώσηπου μετά την πτώση της Ιερουσαλήμ αποκτάει το εμπορικό μονοπώλιο μεταξύ Κίνας και Ινδίας... ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΕ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ Όταν το 121 π.Χ. ο μεταρρυθμιστής Γάιος Γράκχος κατέφυγε στο ιερό άλσος των Ερινύων ξέροντας ότι έχει χάσει τη μάχη με τους αντιπάλους του, ζήτησε από τον πιστό του Φιλοκράτη να τον σκοτώσει. Ο Φιλοκράτης εκτέλεσε τη διαταγή και αμέσως μετά αυτοκτόνησε.. Η ίδια ακριβώς τύχη περίμενε τον Αντώνιο όταν ηττήθηκε στη ναυμαχία του Ακτίου. Μόνο που ο δούλος που πήρε την εντολή να τον σκοτώσει προτίμησε να βυθίσει το ξίφος στο δικό του στήθος. Ο Αντώνιος υποχρεώθηκε να αυτοκτονήσει χωρίς μεσολάβηση άλλου. Στην περίπτωση της Ρώμης βρισκόμαστε επομένως μπροστά σε μια κοινότοπη τελετουργία θανάτου. Ακόμη και ο Νέρων δεν απέφυγε τη μοίρα αυτή: όταν το 68 μ.Χ. ένιωσε εγκαταλειμμένος από τους πάντες, βρήκε κι αυτός τη λύτρωση ( δολοφονία!) από τα χέρια του πιστού του απελεύθερου Επαφρόδιτου (δώστε βάση, διότι όπως στην υπόθεση του Αντώνιου, ο δούλος αυτοκτονεί και δεν σκοτώνει τον Αντώνιο, ο Φιλοκράτης σκοτώνει τον Γράκχο, αλλά άμεσα αυτοκτονεί και ο ίδιος, ενώ ο Επαφρόδιτος κάθε άλλο έχει στον νού του! Eδώ ο Επαφρόδιτος έχει την μεγάλη ευκαιρία να σκοτώσει έναν Ελληνιστή Καίσαρα, το οποίο ευχαρίστως πράττει, και θα τον ξανασυναντήσουμε και στην υπόθεση Ιώσηπου:! Ποιος είναι ο Επαφρόδιτος, ο οποίος είναι φίλος του Αποστόλου Παύλου; Είναι έμπιστος του Νέρωνος, απελεύθερος δούλος, γραμματέας, ο φιλέλλην Νέρων τον έχει για Έλληνα. Πάντως υπάρχει εδώ μία στενή φιλία (μάλλον αποστολή) μεταξύ Ιώσηπου και Επαφρόδιτου και μεταξύ Αποστόλου Παύλου, ο οποίος δεν τον αποκαλεί μόνο αδελφό, αλλά και ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΚΑΙ ΣΥΣΤΡΑΤΙΩΤΗ! Σαφώς ο Επαφρόδιτος είναι Ιουδαίος και μάλιστα υψηλής φήμης, διαβάζοντας τις εργασίες του είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για έναν φανατικό Ιουδαίο πατριώτη. Ιδού ένα δείγμα από την εργασία του Επαφρόδιτου, μέσα από την Ιουδαϊκή Γραμματεία: Η απολογία για την ηλικία του Ιουδαϊσμού το ακόλουθο κείμενο είναι μια μερική, προσωρινή, αποσπασματική μετάφραση χωρίς υποσημειώσεις! (γ) Institutum Judaicum Delitzschianum, Münster 2003 1. Βιβλίο, 1. Η απολογία για την ηλικία του Ιουδαϊσμού Το κείμενο είναι μια μερική, προσωρινή, αποσπασματική μετάφραση χωρίς υποσημειώσεις: "Σημαίνω ήδη στο κύριο μέρος, εγώ ο υψηλής φήμης Επαφρόδιτος, στο γράφοντας για τον αναγνώστη της αρχαιότητάς μου που, που θα την διαβάσει, για να έχει καταστήσει σαφές ότι οι εβραϊκοί άνθρωποί μας (καταρχήν) είναι πολύ παλαιοί και λαμβανόμενοι την αρχική ύπαρξή του για το, και πως η χώρα, την οποία κρατάμε τώρα, κατοικήθηκε. Κατέγραψα πέντε χιλιάδες χρόνια .περιεκτικής ιστορίας στην ελληνική γλώσσα..." Επίσης:Επαφρόδιτος Βιβλική Εγκυκλοπαίδεια: Μακεδόνας χριστιανός από τους Φιλίππους. Ο απ. Παύλος τον αποκαλεί με τα καλύτερα λόγια: αδερφό, συνεργάτη και συστρατιώτη (Φιλιππησίους 2:25). Δεν γνωρίζουμε εάν ο Επαφρόδιτος ήταν μέλος της εκκλησίας των Φιλίππων, ή απλώς μετέφερε επιστολή και συνεισφορές της εκκλησίας προς τον Παύλο όταν αυτός ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη (Φιλιππησίους 2:30, 4:18). Κατά την παραμονή του στη Ρώμη ο Επαφρόδιτος αρρώστησε βαριά που κόντεψε να πεθάνει, παρόλα αυτά δεν υπολόγισε τη ζωή του και συνέχισε το έργο του Χριστού (Φιλιππησίους 2:30). Ο Παύλος προτρέπει τους χριστιανούς της εκκλησίας των Φιλίππων να τον υποδεχθούν με μεγάλη χαρά και να τον τιμήσουν (Κολοσσαείς 2:29). Επίσης διαβάζουμε σε Βυζαντινό κείμενο του τέλους του 9ου αιώνα να κατατάσσει τον Επαφρόδιτο στη χορεία των διδασκάλων των Παυλικιανών: Μάνεντα τοίνυν καὶ Παῦλον καὶ Ἰωάννην, καὶ ἄλλους οὓς ἐάν τις εἴπῃ αὐτοῖς, προθύμως ἀναθεματίζουσιν. Κωνσταντῖνον δὲ τὸν Σιλουανὸν ἐπικληθέντα, καὶ Συμεὼν τὸν καὶ Τίτον, καὶ Γεγνέσιον τὸν καὶ Τιμόθεον, καὶ Ἰωσὴφ τὸν καὶ Ἐπαφρόδιτον, καὶ Βαάνην τὸν ῥυπαρόν, καὶ Σέργιον τὸν καὶ Τυχικόν, ὡς διδασκάλους αὐτῶν οὐδαμῶς ἀναθεματίζουσιν, ἀλλ’ ἔχουσιν αὐτοὺς ὥσπερ ἀποστόλους Χριστοῦ. [Τον Μάνη, λοιπόν, και τον Παύλο και τον Ιωάννη και όποιους άλλους αναφέρει κάποιος στους Παυλικιανούς αυτοί τους αναθεματίζουν με προθυμία. Όμως τον Κωνσταντίνο που ονομάστηκε Σιλουανός και τον Συμεών-Τίτο και τον Γεγνέσιο-Τιμόθεο και τον Ιωσήφ-Επαφρόδιτο και τον Βαάνη τον Ρυπαρό και τον Σέργιο-Τυχικό δεν τους αναθεματίζουν διότι είναι διδάσκαλοί τους και τους έχουν όπως ακριβώς τους αποστόλους του Χριστού.] Πέτρος Ηγούμενος, Περί Παυλικιάνων των και Μανιχαίων, ed. Ch. Astruc et al., “Les sources grecques pour l’histoire des Pauliciens Ο δολοφόνος του Νέρωνα, ο Επαφρόδιτος τιμήθηκε. Η νέα τάξη πραγμάτων ήταν στην πορεία της. Το Ιερατείο όπως πάντα σκοτεινό, ανεξέλεγχτο και αόρατο είχε κατορθώσει για μια ακόμη φορά να δέσει το μέλλον, να κάνει τους λαούς να υπακούν τυφλά στην επιταγή μιας θρησκείας όπου οι άνθρωποι άβουλοι, άχρωμοι και αδιαφοροποίητοι, υπηρετούν μηχανικά και δουλικά στους σκοπούς κάποιων, που τη θέληση τους την ενσαρκώνει ένας και μόνο.