http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=10718&catid=105#10718
Συνωμοσία; Ο Ιησούς, ο Ιώσηπος και οι Εσσαίοι.
Ο Χριστιανισμός άρχισε σαν μια μικρή αίρεση στην Ιουδαία, με μονό τοπική και πολύ περιορισμένη εμβέλεια. Από εκεί ο Χριστιανισμός θα εξαπλωνόταν στον υπόλοιπο κόσμο, με τη βοήθεια των Φαρισαίων και της ρωμαϊκής ολιγαρχίας τον πέρασαν στη Ρώμη και τον διεθνοποίησαν. Για να γίνει όμως αυτό εφικτό, έπρεπε ο δρόμος να είναι ανοικτός. Ο δρόμος όμως ήταν κλειστός και το μεγάλο εμπόδιο ήταν ο ελληνικός πολιτισμός και ορθολογισμός που κυριαρχούσε με τα πανεπιστήμια, τις βιβλιοθήκες κλπ. Γι αυτό λοιπόν έπρεπε να καταστραφεί και να ισοπεδωθεί. Και αυτό ακριβώς έγινε. Τι ρόλο έπαιξαν και ποιοι ήταν οι Εσσαίοι;
Τα Ευαγγέλια αλλά και όλη η βίβλος αναφέρουν Φαρισαίους, Σαδδουκαίους, Ζηλωτές, Ηρωδιανούς, Μαθητές του Ιωάννη του Βαπτιστή, πουθενά όμως δεν αναφέρουν Εσσαίους. Αυτό κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, γιατί οι Εσσαίοι δεν ήσαν μόνο οι πολυάριθμοι κοσμοκαλόγεροι - αγρότες στο Qumran, αλλά, όπως μας πληροφορεί το χειρόγραφο της Δαμασκού, υπήρχαν Εσσαίοι παντρεμένοι με οικογένειες και σε άλλες περιοχές της Παλαιστίνης. Το ερώτημα γίνεται ακόμη οξύτερο: γιατί πουθενά στην Καινή Διαθήκη δεν αναφέρονται Εσσαίοι; Μήπως για τον ίδιο λόγο που ο Ιώσηπος δεν αναφέρει τον Ιησού, τον οποίο σαν προσωπικός φίλος του συμπατριώτη του Επαφρόδιτου ο οποίος είχε εκλεγεί προσωπικά από τον Ιησού σαν απόστολος γνωρίζει, αλλά καθώς και ο ίδιος ο Ιώσηπος υπήρξε ο διοικητής του φρουρίου στην Γαλιλαία, όχι μόνο κατά την διάρκεια της πολιορκίας αλλά πιο πριν, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι γνώριζε για τον Ιησού, του οποίου αργότερα θα γίνει ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυς της προφητείας της καταστροφής της Ιερουσαλήμ, και θα την καταγράψει. Ξέρετε εσείς κανένα άλλο κείμενο ιστορικού (ή συγγραφέα της εποχής) που την καταγράφει;
Ο Ιώσηπος γνωρίζει και επαινεί στα έργα του τους Εσσαίους οι οποίοι μένουν κυρίως στο Κουμράν, 5 μόλις χιλιόμετρα από την περιοχή του Ιωάννη του Βαπτιστή. Ο Ιωάννης αλλά και ο Ιησούς αδύνατον να μην τους γνωρίζουν, πιθανόν (μάλλον σίγουρα) είναι οι ίδιοι Εσσαίοι και παρ όλα αυτά δεν τους αναφέρουν.
Οι Εσσαίοι
Ο Ιουδαϊσμός, με κέντρο τα Ιεροσόλυμα και με ουσιώδες συστατικό στοιχείο για την ενότητα του τον Μωσαϊκό Νόμο, είχε εσωτερικές κοινωνικές και θρησκευτικές διαφορές που συχνά κατέληγαν σε αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες, διεκδικώντας η κάθε μία την επιβολή και την κυριαρχία της πάνω στην άλλη. Οι κυριότερες από τις ομάδες αυτές ήταν εκείνες των Γραμματέων και Φαρισαίων, των Σαδδουκαίων και Σαμαρειτών, καθώς επίσης και άλλες μικρότερης σημασίας, όπως των Ηρωδιανών και των Ζηλωτών.
Το 63 π.Χ. κατελήφθη η Ιουδαία από τους Ρωμαίους. Οι Φαρισαίοι τότε, εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση, αποκτήσαν καλές σχέσεις με τους Ρωμαίους κατακτητές, οι οποίοι πολύ πρόθυμα, κατόπιν προτροπής των Φαρισαίων, κατέπνιγαν κάθε εσσαϊκή επανάσταση. Οπότε οι Εσσαίοι, από το 63 π.Χ. και μετά, απέκτησαν διπλό πρόβλημα Δεν έφτανε που είχαν τους Φαρισαίους τώρα είχαν και τους Ρωμαίους. Γι αυτό και ο Χριστός που υπηρέτησε τους Εσσαίους είχε διπλό στόχο. Την καταπολέμηση των Φαρισαίων, της εβραϊκής ολιγαρχίας και όχι την καταπολέμηση των Ρωμαίων, των κατακτητών της χωράς του, αλλά την χρησιμοποίηση τους για "διαβατήριο" του ιουδαϊσμού μέσω της (μελλοντικής) θυγατρικής του θρησκείας, τον χριστιανισμό.
Οι Εσσαίοι αποτελούσαν μία από τις πολλές θρησκευτικές ομάδες των Ιουδαίων. Υπολογίζεται πως εμφανίσθηκαν προς το τέλος της ελληνιστικής περιόδου της Παλαιστίνης και μάλιστα από τα μέσα του 2ου π.Χ. αιώνα και διαλύθηκαν από τα ρωμαϊκά στρατεύματα γύρω στο 70 μ.Χ. με την άλωση της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο.
Ο Ιουδαϊσμός, με κέντρο τα Ιεροσόλυμα και με ουσιώδες συστατικό στοιχείο για την ενότητα του τον Μωσαϊκό Νόμο, είχε εσωτερικές κοινωνικές και θρησκευτικές διαφορές που συχνά κατέληγαν σε αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες, διεκδικώντας η κάθε μία την επιβολή και την κυριαρχία της πάνω στην άλλη. Οι κυριότερες από τις ομάδες αυτές ήταν εκείνες των Γραμματέων και Φαρισαίων, των Σαδδουκαίων και Σαμαρειτών, καθώς επίσης και άλλες μικρότερης σημασίας, όπως των Ηρωδιανών και των Ζηλωτών.
Οι Εσσαίοι, οργανωμένοι κοινοβιακά, ζούσαν κυρίως χωριστά από τον άλλο κόσμο. Η κοινότητά τους βρισκόταν στην έρημο Εν-γαδί της Ιουδαίας, στη Δυτική πλευρά της Νεκράς Θάλασσας και αριθμούσε κάποια περίοδο μέχρι και 4.000 μέλη. Οι εγκαταστάσεις βέβαια που ανακαλύφθηκαν στο Κουμράν με τις ανασκαφές, και ιδιαίτερα η τράπεζα τής κοινότητας, φαίνεται ότι δεν ήταν προορισμένες για περισσότερα από διακόσια μέλη. Φαίνεται λοιπόν ότι μεγάλος αριθμός έμενε είτε στα γύρω σπήλαια, όπου ανακαλύφτηκαν τόσα ευρήματα, είτε σε σκηνές και γενικά μη μόνιμα καταλύματα, γύρω από την περιοχή που υπήρχαν τα κτίσματα. Εσσαίοι πάντως δεν υπήρχαν μόνο στην έρημο: Ζούσαν μεν κυρίως κοντά στη δυτική όχθη της Νεκράς Θάλασσας, στην οροσειρά του Κουμράν, αλλά υπήρχαν Εσσαίοι που διέμεναν διασκορπισμένοι μέσα σε χωριά, ακόμα και σε πόλεις, της Παλαιστίνης. Η ζωή τους πάντως σε καθεστώς απομόνωσης θα πρέπει να θεωρηθεί και σαν διαμαρτυρία προς τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό.
• Είναι εντυπωσιακό ότι η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη τους αγνοούν εντελώς και δεν κάνουν την παραμικρή νύξη γι' αυτούς. Οι σημαντικότερες πηγές της ιστορίας για τους Εσσαίους είναι: Ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος (37 - 101 μ.Χ.) και τα έργα του Ιουδαϊκή Αρχαιολογία και Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου
• Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (23 μ.Χ – 79 μ.Χ) στο έργο του Φυσική Ιστορία (αρ. 5 "Η γεωγραφία της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και της Τουρκίας")
• Ο Φίλωνας (20 π.Χ – 50 μ.Χ) στα έργα του Περί του πάντα σπουδαίον ελεύθερον είναι και Υποθετικών (Υπέρ Ιουδαίων Απολογίας).
Επίσης, σημαντικές πληροφορίες μας παρέχουν τα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας (1947), καθώς και οι αρχαιολογικές έρευνες στην ίδια περιοχή του Κουμράν (Kirbet Qumran).
Στις πηγές ονομάζονται Εσσαίοι, Εσσηνοί, Οσσηνοί και Ιεσσαίοι. Δεν γνωρίζουμε ποια ακριβώς είναι η σημασία του ονόματος τους. Ο Φίλων, που παρουσιάζει τάση ωραιοποίησής τους, τους μεταφράζει σε οσίους. Έχει επίσης υποστηριχτεί ότι η ονομασία Εσσαίοι, προήλθε από τη λέξη Asaya, που σημαίνει «θεραπευτής» ή «γιατρός» όπως και ότι οι Εσσαίοι ήταν οι από το Ταλμούδ αναφερόμενοι Μπετουσσαίοι (Μπετ σιν).
Η καταγωγή της αδελφότητας δεν είναι γνωστή με ακρίβεια. Πιθανολογείται ότι η αφετηρία της βρίσκεται στη Βαβυλώνια αιχμαλωσία (6ος π.Χ. αιώνας), ως αντίδραση προς τη θρησκευτική χαλάρωση που είχε επέλθει. Άλλοι ερευνητές, τοποθετούν την δημιουργία τους πολύ παλαιότερα, κατά την κτίση του Ναού του Σολομώντα τον 10ο π.Χ. αιώνα και τους ταυτίζουν με τους πρώτους Τέκτονες (ή Μασώνους).
Αντίθετα, ο Ιώσηπος γράφει ότι πρωτοεμφανίστηκαν στα μέσα του 2ου π.Χ. αιώνα (Ιωσ. Ιουδ. Αρχαιολ. 13. 5. 9), δεν αποκλείεται όμως μια ομάδα Εσσαίων να διαχωρίστηκε από το υπόλοιπο σώμα της κοινότητας και να εγκαταστάθηκε στο Κουμράν (Qumran) υπό την ηγεσία του Διδασκάλου της Δικαιοσύνης.
Από άλλους υποστηρίζεται ότι προέρχονται από την ευσεβή τάξη του Ιουδαϊκού λαού, τους Χασιντίμ (hasidim = ευσεβείς), και ακόμη ότι σχηματίσθηκαν στα χρόνια των Μακκαβαίων. Αν και για όλα αυτά δεν υπάρχει τίποτε το σίγουρο και τεκμηριωμένο από τις πηγές, η ευσέβεια των Εσσαίων θα μπορούσε να ήταν ριζωμένη στα ιδανικά του "ζήλου" των Χασιντίμ της μακκαβαϊκής περιόδου.
Θρησκευτικές Πεποιθήσεις
Σε μια εποχή που η Ρώμη μπορούσε άνετα να καταπνίξει οποιοδήποτε επαναστατικό κίνημα, τις περισσότερες φορές πριν καν αναπτυχθεί, οι Εσσαίοι από τη δική τους πλευρά είχαν κάνει μια άλλη επαναστατική επιλογή: Περίμεναν πως γρήγορα θα τελειώσει αυτή η μορφή του κόσμου, οι εχθροί των εκλεκτών και των δικαίων θα κατατροπωθούν από έναν εσχατολογικό πόλεμο, και θα ακολουθήσει η αποκατάσταση της τάξης στον κόσμο υπό την ηγεσία ενός Μεσσία του Ισραήλ και του Διδάσκαλου της Δικαιοσύνης. Είχαν άλλωστε μια πολύ αυστηρή αντίληψη περί του τιμωρού Θεού και το βασικό χαρακτηριστικό της ερμηνευτικής των Γραφών από τους Έσσαίους είναι η Ιστορική-εσχατολογική προοπτική. Θεωρούσαν ότι τα πάντα μέσα στίς Γραφές μιλούν για το τι θα συμβεί κατά τους έσχατους καιρούς στο μέλλον, ένα μέλλον που ταυτιζόταν κατά την ερμηνευτική τους προσέγγιση με την ιστορία της δικής τους κοινότητας και τα δεινά που θα υποστεί η κοινότητα των δικαίων (Εσσαίων), τα σχετικά στην επιβίωση της κοινότητας αυτής, την τελική της νίκη.
Οι Εσσαίοι ήταν περισσότερο νομικιστές από τους υπόλοιπους Εβραίους ως προς την αυστηρή τήρηση του Νόμου όχι όμως και στην τελετουργία. Έστελναν στον ναό αφιερώματα, αλλά στις θυσίες που γίνονταν σε αυτόν δεν μετείχαν, γιατί θεωρούσαν τις δικές τους εγκυρότερες.
Θεωρούσαν την εμπορική δραστηριότητα σαν παράβαση της εντολής "ου κλέψεις" και ερμήνευαν την απαγορευτική για το φόνο εντολή ως απαγόρευση του πολέμου (αν και όταν άρχισε ο πόλεμος με τους Ρωμαίους, μπήκαν στον πόλεμο εναντίον των Ρωμαίων και αποδείχθηκαν μάλιστα σκληροί πολεμιστές). Πίστευαν ακόμα πως οι γυναίκες και οι σεξουαλικές σχέσεις φέρνουν τη διαφθορά, και γι' αυτό υποστήριζαν την μη-ιουδαϊκή κατάσταση της αγαμίας. Τηρούσαν το Σάββατο πολύ αυστηρότερα και από τους Φαρισαίους, με αποτέλεσμα κατά την ημέρα αυτή να μην σηκώνονται καν από την κλίνη τους, για κανέναν λόγο.
Οι επικεφαλείς της εσσαϊκής κοινότητας ήταν ιερείς, στους οποίους οφείλονταν απόλυτη υπακοή. Η γενική συνέλευση των μελών ασκούσε σπουδαία πνευματική εξουσία πάνω σ' όλη την κοινότητα, δίκαζε τα μέλη και επέβαλλε ποινές.
Όποιος έμπαινε στην αδελφότητα πρόσφερε ταυτόχρονα και την περιουσία του για το κοινό καλό. Για την ένδυση των μελών, τα τρόφιμα και ό,τι άλλο χρειαζόταν η κοινότητα, υπήρχε ένας υπεύθυνος ανά όμιλο, που φρόντιζε γι' αυτά.
Το ημερήσιο πρόγραμμα τους άρχιζε με την προσευχή προς τον ανατέλλοντα ήλιο και ακολουθούσαν οι διάφορες εργασίες που ήταν για όλους υποχρεωτικές. Εργάζονταν από την ανατολή τού ηλίου μέχρι τη δύση του και διέκοπταν μόνο το μεσημέρι όπου πλένονταν και καθαροί φορούσαν τις λευκές εσθήτες τους (κάτι που θυμίζει τον γυμνό νεανίσκο αλλά και τον άγγελο στον τάφο του Ιησού)** και έπαιρναν το μεσημεριανό φαγητό τους όπου απέφευγαν να τρώνε κρέας, λάδι και να πίνουν κρασί. Στη συνέχεια άλλαζαν, έβαζαν τα ρούχα της δουλειάς και επαναλάμβαναν τις εργασίες τους ως τη δύση του ήλιου, οπότε σταματούσαν και ακολουθούσαν πάλι την ίδια -όπως το μεσημέρι- ιεροτελεστία.
Βασικό γνώρισμα της ασκητικής ζωής τους ήταν οι καθημερινές πλύσεις σε μια δεξαμενή γεμάτη με νερό. Η απαράβατη αυτή υποχρέωση τους σχετίζονταν από τις σχετικές διατάξεις περί αγνισμών και καθαρμών του Μωσαϊκού Νόμου, γι' αυτό και τις τηρούσαν πιστά.
Είναι γεγονός πως ο Απ. Παύλος παρουσιάζει τη ζωή του πιστού σαν πόλεμο προς ορατές και αόρατες δυνάμεις, ένα θέμα πολύ κοινό στους Εσσαίους. Είναι επίσης πραγματικότητα ότι οι Εσσαίοι όπως και ο Παύλος διδάσκουν τη δικαίωση και σωτηρία σαν έργο της χάριτος του Θεού
Οι Εσσαίοι παρουσιάζουν έλλειψη μιας δημιουργικής προσπάθειας για αντιμετώπιση των ζητημάτων του καιρού τους πέρα από οραματισμούς, προφητείες και εξαγγελίες της καταδίκης των αντιπάλων τους κάποτε στο μέλλον όπως και στην Καινή Διαθήκη υπάρχει μια προφανής βούληση μεταπλάσεως του κόσμου καθώς η βασιλεία του Θεού θα έρθει στην πληρότητά της στο μέλλον... Όπως λέει και ο Άγιος Αυγουστίνος «. Όταν ο Χριστός εμφανίστηκε ένσαρκος , η αληθινή θρησκεία που ήδη υπήρχε, έλαβε την ονομασία Χριστιανική ».
Αλλά και στους πειρασμούς του Ιησού (στο Κουμράν!) διαβάζουμε ότι ζούσε ανάμεσα σε άγρια ζώα και άγγελοι Κυρίου τον βοηθούσαν (Μαρκ. 1, 12/13), Οι άγγελοι Κυρίου ήταν αναμφισβήτητα οι μοναχοί (τον καθοδηγούσαν) του Κουμράν.
Το χειρόγραφο 7Q5
Αντικείμενο έντονων επιστημονικών αντιπαραθέσεων στον διεθνή χώρο, αποτελεί ακόμη και σήμερα το χειρόγραφο 7Q5, το οποίο, όπως δηλώνει και η ονομασία του, βρέθηκε στό σπήλαιο #7 του αρχαιολογικού χώρου του Qumran, περιέχει 11 γράμματα και ήδη από το 1972 ταυτίσθηκε από ορισμένους ειδικούς με τους στίχους 52-53 του 6ου κεφαλαίου από το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο.
Πολλά στοιχεία για ακριβή χρονολόγηση του χειρογράφου δεν υπάρχουν και οι απόψεις των παπυρολόγων παρουσιάζουν διαφορές. Σύμφωνα πάντως με τις αρχαιολογικές ενδείξεις (νομίσματα πού έχουν βρεθεί στην περιοχή, χρονολόγηση άλλων χειρογράφων του ίδιου σπηλαίου) το χειρόγραφο θα πρέπει να προέρχεται από το 50 π.Χ. μέχρι και το 120 μ.Χ..
Αναμφίβολα, σε περίπτωση που υπήρξε οποιαδήποτε βεβαιότητα για μια χρονολόγηση του σπαράγματος σε έτη προ της Σταύρωσης του Ιησού, το γεγονός αυτό θα ήταν τεράστιας σημασίας. Θα έπρεπε στην περίπτωση αυτή να αιτιολογηθούν σαφώς οι προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες ο Μάρκος συμπεριέλαβε το χωρίο αυτό στο Ευαγγέλιό του (ή αν ακόμη επρόκειτο για τμήμα του ίδιου του Κατά Μάρκον), οπότε το γεγονός αυτό θα απαιτούσε αναθεώρηση όλων των δεδομένων για τον χριστιανισμό και την ιστορία του.
Σύμφωνα νε τα νέα στοιχεία, παρότι οι Εσσαίοι θεωρούνται ως "ασκητές" , τα αρχαιολογικά ευρήματα αποκάλυψαν υπεροχα γυαλικά, κεραμικά, και αρκετά χρήματα, που αποδεικνύουν την ύπαρξη εμπορίου στην περιοχή. Το Κουμράν σήμερα είναι έρημος αλλά πρίν 2000 υπήρχαν αγροκαλλιέργειες όπως υποστηρίζουν οι Φινλανδοί αρχαιολόγoι.
**Εσσαίος:
Πηγές:
http://www.greekhelsinki.gr/greek/articles/agouridis1-1-99.html , http://www.omogenia.com/forums/showthreaded.php/Cat/0/Number/27958/an/0/page/3 ,Βικιπαίδεια, „Jesus und die Essener“ Holger Kersten
Νίκος Σάμιος
-----------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου