Και τα ορθόδοξα πατριαρχεία εξέδιδαν συγχωροχάρτια!!!!

Ελεείστε τυφλοί τους ανοικτομάτες!!!!
Τουτέστιν,ο...αρχιτέκτων του Σύμπαντος,μέσω των αντιπροσώπων του,ζητά τα λεφτά που του χρωστάτε!!!!!!Τι νομίζατε,ότι σας...δημιούργησε τζάμπα;;;
ΚΟΡΟΪΔΑ!!!!!Επί τη παλάμη και ούτω...συγχωρέσομεν!!!!
------------------------------------------------------------------------------
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=10828&catid=23#10828
Τα ορθόδοξα πατριαρχεία εξέδιδαν συγχωροχάρτια.

Η άνθιση του θεσμού αυτού ξεκίνησε στη Δύση την εποχή της πρώτης σταυροφορίας, όταν η καθολική Εκκλησία του πάπα Ουρβανού του Β' πάσχιζε να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερο χρυσό για να ολοκληρώσει την κατασκευή του υπερπολυτελούς ναού του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη (την ίδια εποχή που ο κόσμος πέθαινε από την πείνα κατά χιλιάδες, σε σημείο που σε ορισμένα χωριά... έτρωγαν παιδιά σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκο)!! Τα ποσά που συγκεντρώθηκαν ήταν τεράστια κι έτσι σταδιακά η καθολική Εκκλησία έφτιαξε ένα ολόκληρο φιλοσοφικο-θεολογικό υπόβαθρο για δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα... Έτσι, «ανακάλυψαν» τη θεωρία του καθαρτηρίου και της περίσσειας καλών πράξεων! Σύμφωνα με την τελευταία, οι Άγιοι της Εκκλησίας έχουν κάνει στη ζωή τους πολύ περισσότερες καλές πράξεις από όσες χρειαζόταν για τη σωτηρία τους. Αυτό το «πλεόνασμα» μπορεί η Εκκλησία να το διαχειρίζεται και να το «μοιράσει» στους φιλόχριστους πιστούς, με ένα σημαντικό αντίτιμο φυσικά, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του καθενός. Επίσης υπάρχει και το καθαρτήριο, ένα μεταβατικό τμήμα της κόλασης, στο οποίο πηγαίνουν οι ψυχές των... ελαφρώς αμαρτωλών και από όπου μπορούν να μετατεθούν στον παράδεισο αν μεσολαβήσει το ιερατείο με τις προσευχές του.



Ήταν πολλά τα λεφτά οπότε οι ορθόδοξοι πατριάρχες το σκέφτηκαν πατριωτικά το πράμα και είπαν «καλύτερος είναι ο δικέρατος πάπας από εμάς;». Έτσι, σύντομα κυκλοφόρησαν αντίστοιχα έντυπα στην ορθόδοξη Ανατολή, συχνά με πρωτοτυπίες έναντι των δυτικών. Για παράδειγμα, τα συγχωροχάρτια αγοράζονταν τόσο από συγκεκριμένα πρόσωπα όσο και από ομάδες, χωρίς να εξετάζεται καν αν είχαν επισκεφτεί τα συγκεκριμένα άτομα ή ομάδες κάποιο πατριαρχείο. Επίσης, υπήρχαν και συγχωροχάρτια για τους νεκρούς! Σε ότι αμάρτημα και αν είχε υποπέσει ο μακαρίτης συγχωρούνταν, αρκεί η συγγενείς του να πλήρωναν αδρά... Ακόμα κι αν θεωρητικά οι ορθόδοξοι αποδοκίμαζαν τη θεωρία του καθαρτηρίου, στην πράξη εφάρμοζαν κάτι σχεδόν ταυτόσημο, πουλώντας συγχώρεση και μεταθανάτια ευδαιμονία στους νεκρούς (ή τουλάχιστον έτσι υπόσχονταν). Μάλιστα, τα πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως και Ιεροσολύμων ανταγωνίζονταν τόσο έντονα στην έκδοση των χαρτιών αυτών, που στο τέλος συμφώνησαν να «μοιράσουν» την πελατεία, με το πρώτο να έχει την αποκλειστικότητα για τους νεκρούς, ενώ το δεύτερο να ειδικεύεται στους ζωντανούς.
Τα αμαρτήματα που συγχωρούσαν δεν αναγραφόταν στα έντυπα, αλλά κάλυπταν όπως είδαμε αμαρτίες νεκρών και αμαρτίες ζωντανών, αμαρτίες εξομολογημένες και αμαρτίες ανομολόγητες, μέχρι και αμαρτίες που επρόκειτο να διαπραχθούν στο μέλλον! Ότι πλήρωνες έπαιρνες δηλαδή, χαρτιά για όλα τα γούστα και για όλες τις τσέπες... Μπορούμε να πούμε λοιπόν οτι ήταν συγχωροχάρτια «γενικής χρήσης». Το οτι διασώθηκαν μέχρι σήμερα το οφείλουμε στον ιστορικό Φίλιππο Ηλιού, που δημοσίευσε τη μελέτη του στο περιοδικό «Τα ιστορικά», τα έτη 1983 και 1985. Μάλιστα, η φωτογραφία του πιο πρόσφατου συχωροχαρτιού που παρουσίασε χρονολογούταν στο πολύ πρόσφατο 1957



Μια ευτράπελη ιστορία που αξίζει να διηγηθώ είναι αυτή του Ανανία, ηγουμένου της μονής του Σινά τον 17ο αιώνα. Βρισκόμενος σε συνεχή οικονομικό ανταγωνισμό με τα Ιεροσόλυμα, για το ποιος θα προσελκύσει περισσότερους θρησκευτικούς τουρίστες, αποφάσισε να εκδώσει δικά του συγχωροχάρτια! Έτσι, εκτός από τις διάφορες εξωτικές ατραξιόν (κόκαλα, τρίχες, ρούχα και λοιπά τιμαλφή αγίων) που διέθετε το μοναστήρι του, μοίραζε κι αυτός τη συγχώρεση σε μορφή συμβολαίου και μάλιστα σε ανταγωνιστικότερες τιμές σε σύγκριση με το πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Η σφοδρή αντίδραση δεν άργησε να έρθει ομόφωνα από τους τέσσερις «επίσημους» αντιπροσώπους του Θεού, δηλαδή τους πατριάρχες, που θεωρούσαν αναφαίρετο δικαίωμά τους να εκδίδουν αυτοί σε αποκλειστικότητα τα χρυσοφόρα έγγραφα. Το 1689 καταδίκασαν τη στάση του και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως έγραψε γι' αυτόν σε σχετική εγκύκλιο: «... ετόλμησε διαμερίζειν και συγχωροχάρτια στάμπινα ο ηγούμενος, όπερ μόνον τοις Πατριάρχαις εφειμένον εστί». Κοινώς, άνοιξε δικό του μαγαζί χωρίς να πάρει την άδεια των «νονών» που έλεγχαν την περιοχή, κάτι που δεν μπορούσαν να αφήσουν να περάσει έτσι σε καμία περίπτωση...



http://falsefaith.blogspot.com/2009/03/made-in-east.html
----------------------------------------------------------------------