Όνειρα...χειμερινής νυκτός...!

 "Κείνο που με τρώει,κείνο που με σώζει είναι που ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη."!(Διονύσης Σαββόπουλος)

Ελευθέριος Ανευλαβής

Οι καλοί δεν νικήθηκαν γιατί ήταν καλοί,
Αλλά γιατί ήταν ανήμποροι.
Μπρεχτ.

Ονειρεύομαι πατρίδα περήφανη, που μας χωρά όλους μέσα της. Να την αγαπάμε κι όχι να την καπηλευόμαστε, ανεμίζοντας, της λέξης το κουφάρι, αδειανό πουκάμισο, τρύπια σημαία να την καίνε τ΄ αλητόπαιδα και να την πορνεύουν οι πατριδέμποροι.

Μια πατρίδα, που δεν θα την βρωμίζουν οι άχρηστοι καπάτσοι υπομείονες (χαφιέδες), πατώντας τους άξιους και άδολους• ούτε, θα την προδίδουν οι μίσθαρνοι αδερφοφάγοι, ντόπιοι εφιάλτες• οι λιποτάκτες της κρίσιμης ώρας. Μια πατρίδα που οι πρόγονοι, εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, μας την παρέδωσαν «ελευθέραν δι’ αρετήν: ένεκα της ανδρείας των» και ελεύθερη, απ’ όλες τις δουλείες, να την αφήσουμε και μείς στα παιδιά μας. Κι ας εκβιάζουν τα δολερά, αργυρώνητα παγκόσμιοποιημένα κοράκια.

«Η Ελλάδα με την αρετή κατορθώνει να αντιμάχεται τη φτώχια και την σκλαβιά: Αρετή διαχρεωμένη: Η Ελλάς την τε πενίην απαμύνεται και την δεσποσύνην», φωνάζει ο Ηρόδοτος μέσα από τους αιώνες. Κι ίδιος συμπληρώνει: «Τους Έλληνες ενωμένους είναι δύσκολο να τους νικήσουν ακόμα κι αν όλοι οι άλλοι μαζευτούν μαζί: Κατά μεν το ισχυρόν Έλληνας ομοφρονέοντας … χαλεπούς είναι περιγίγνεσθαι και άπασι ανθρώποισι».
Διαβάστε τη συνέχεια..."Ανευλαβικά"...