ΤΟ ΔΟΡΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
ΜΝΗΜΩΝ ΑΝΤΙΟΠΗ ΠΡΟΣ ΜΝΗΜΟΝΑ
Σαλτάρατε μου φαίνεται Γιατί καλέ μου διάλεξες εσύ χωρίς ίχνος αιδούς και χάσατε την μπάλα για όνομα το Μνήμων; αναίτια τους προγκίζεις
καθώς μυαλό δεν έμεινε Άλλαξ'το καλύτερα τους λοιδορείς με προσβολές
για σκέψη ούτε στάλα και κάνε το Αμνήμων και τους προπηλακίζεις
και στήνετε αγάλματα Αμνήμων λέγεται αυτός Πως θεωρείσαι Έλληνας;
του Δία και της Ήρας, που η μνήμη του εχάθη, Γιατί τοσούτο μένος;
καθώς υψώνετε μωροί, που των Ελλήνων ξέχασε Που είν' η περηφάνεια σου
προς γύψους κούφιους... το κλέος και τα πάθη, για των Ελλήνων γένος;
χείρας...
Κι αν είστε Έλληνες εσείς, Τ' αγάλματα και τους ναούς Η μνήμη σου,Αμνήμονα
εμάς τι θεωρείτε; Θεών τε και Ηρώων αν κάποτε επιστρέψει
Πως κάτι άλλο είμαστε; με πλήθος Δελφικών ρητών για την αρχαία την ψυχή
Κοπιάστε να μας πείτε... ως και βωμών πατρώων που σου 'χουνε διαστρέψει
Κι αυτοί που μας λευτέρωσαν οι Έλληνες ήταν αυτοί και αν την αντιπάθεια σου
μη λέγαν για τον Δία; που τα φιλοτεχνήσαν μπορείς να εξαλείψεις,
Ή για Χριστού μη λέγανε που εν σοφία διέδωσαν τότε ίσως νοιώσεις Έλληνας
την πίστη την Αγία; και τα δημιουργήσαν. χωρίς να νιώθεις τύψεις.
Καλό ξενύχτωμα φτωχοί, Αφού εσύ τους πρόγονους Τον φθόνο σου,Αμνήμονα
καλή ξελευθερία, χυδαία εξυβρίζεις αν θα περιορίσεις
που μόνοι σας φορέσατε, τους λες "μωρούς" σε δίστιχα και την αρχαία θέαση
πλάνης ζουρλομανδύα..... και τους εξευτελίζεις μπορέσεις να εκτιμήσεις
ΜΝΗΜΩΝ
κι αφού με λόγια βάναυσα ώστε να την αποδεχθείς
τους καθυβρίζεις πλέρια με τα σεβάσματά της
λέγοντας πως "υψώνανε κατανοώντας την ψυχή
σε κούφιους γύψους χέρια" και τα σοφά ρητά της
Πως θεωρείσαι Έλληνας; όπως το "Μέτρον άριστον"
Ποιό μίσος σε αγγίζει; μα και τις επικλήσεις,
Πως γίνετ' ένας Έλληνας το "επαινείτε αρετήν",
προγόνους του να βρίζει; τις θείες προσφωνήσεις,
Κι όταν αυτούς που άδολα το "υπέρ βωμών και εστιών"
τ' αρχαίο κλέος θάλλουν και το "Ω ξειν,αγγέλλειν"
που μ' έργα και με διάρκεια τότε μπορεί,Αμνήμονα,
τολμούν να το προβάλλουν να ξαναγίνεις Έλλην!
ΑΝΤΙΟΠΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου