Η νεαρή ελεύθερη Δημοκρατία της Αρμενίας έχει μπεί στο στόχαστρο.Τα διαλυτικά φαινόμενα των προηγουμένων ημερών δεν είναι άσχετα με ό,τι έχει συμβεί σε προηγούμενα χρόνια στην Ουκρανία,στη Γεωργία αλλά και σε άλλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Πριν ακόμα γίνει ανεξάρτητο κράτος είχε εμπλακεί σε πόλεμο με το Αζερμπαιτζάν για το πολύπαθο Ναγκόρνο Καραμπάχ,μια περιοχή διαχρονικά Αρμενική που όμως ο περιβόητος Στάλιν την είχε καταχωρήσει στους Αζέρους με το έτσι θέλω!.Μετά από δέκα χρόνια πολέμου στη διάρκεια του οποίου η πείνα και η ανέχεια του Αρμενικού λαού ήταν τεράστια,όταν ταυτόχρονα η Τουρκία και πολλοί άλλοι βοηθούσαν οικονομικά και στρατιωτικά το Αζερμπαιτζάν,παρόλα αυτά οι Αρμένιοι νίκησαν και κατάφεραν να απελευθερώσουν το Ναγκόρνο Καραμπάχ προς μεγάλη απογοήτευση των Τούρκων και των φίλων τους!.
Μη ξεχνάμε δε ότι η όλη ιστορία ξεκίνησε με διωγμούς και σφαγές Αρμενίων που ζούσαν στη πρωτεύουσα και σε άλλες πόλεις του Αζερμπαιτζάν.
Τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια κι ενώ ο μισός πληθυσμός της Αρμενίας, που αριθμούσε πριν τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης 3.500.000 περίπου,έχει ξεριζωθεί για πολλοστή φορά από τα χώματά του με μεγάλες προσπάθειες κατάφερε να σταθεί κάπως στα πόδια της.
Μη ξεχνάμε πάλι τη προσπάθεια διάλυσης πριν οκτώ περίπου χρόνια όταν μπήκαν με πολυβόλα μέσα στη Βουλή τους μερικοί μετρημένοι στα δάκτυλα και σκότωσαν τον υπουργό άμυνας,άλλους υπουργούς και βουλευτές νόμιμα εκλεγμένους.Παρόλα αυτά άντεξαν και συνέχισαν το στήσιμο της δημοκρατίας με όλη τη φτώχεια τους αφού είναι αποκλεισμένοι με εμπάργκο από τους Τούρκους,τους Αζέρους,ενώ η Γεωργία σχεδόν έχει κλειστά τα σύνορα με μόνη αναγκαστική επαφή με την Περσία.
Και έρχεται τώρα ένας αποτυχημένος πρώην πρόεδρος(πρώτος μετά τη διάλυση),να φωνάζει για νοθεία στις εκλογές όταν κάθε φορά που γίνονται χάνει,ενώ οι ξένοι παρατηρητές που πάντα τις παρακολουθούν και ελέγχουν βεβαιώνουν για το άμεμπτο της διαδικασίας.
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα έδειξαν ότι κάτι άλλο τρέχει.
Την επόμενη μέρα των εκλογών ο δεύτερος των εκλογών Λεβόν ΤΕΡ-Πετροσιάν μάζεψε τους οπαδούς του, έκανε συγκέντρωση(στην οποία κατά περίεργο τρόπο εμφανίστηκαν σημαίες του Ισραήλ,αλήθεια τι δουλειά είχαν οι συγκεκριμένες σημαίες στην Αρμενία;;;),κι αφού τους έστησε σε σκηνές για δέκα μέρες(με τι λεφτά τους τάιζε;),τους έβαλε να συγκεντρώσουν ξύλα,σίδερα,πέτρες,κύβους πεζοδρομίου!,βόμβες μολότωφ και ότι άλλο μπορεί να γίνει όπλο καταστροφής τους ξεσήκωσε την 1/3/2008 τους έβγαλε στους δρόμους κι άρχισαν να σπάνε αυτοκίνητα,να αναποδογυρίζουν λεωφορεία,ασθενοφόρα,Ι.Χ.,να βάζουν φωτιές,να σπάνε καταστήματα,να κλέβουν,να μαχαιρώνουν και όλα αυτά με εντολές που δίνονταν από συγκεκριμένα άτομα με ντουντούκες(ακούγονται στα βίντεο από τις τηλεοράσεις).
Η καταστροφή που έγινε, όπως φάνηκε στη τηλεόραση, ήταν χειρότερη κι από τον πόλεμο στο Ιράκ!!!.
Σε όλο αυτό το διάστημα των δέκα ημερών κι ενώ η κυβέρνηση της Αρμενίας τα έβλεπε και τα γνώριζε,δεν έκανε καμμία κίνηση έτσι ώστε να μη κατηγορηθεί ότι πάει κόντρα στο κόσμο,άφησε τα πράγματα να κυλήσουν μήπως ηρεμήσει η κατάσταση(στη πραγματικότητα μερικές εκατοντάδες ήταν όλοι κι όλοι),αλλά ο Πετροσιάν όταν ο επικεφαλής άλλου κόμματος της αντιπολίτευσης μπήκε στη κυβέρνηση δεν άντεξε άλλο κι έδωσε εντολή για τα έκτροπα.
Όμως ήταν μόνος του ή η εντολή δόθηκε από αλλού;.
Υ.Γ. Όσο για τους νεκρούς(θα μάθουμε πόσοι τελικά είναι μετά από λίγο καιρό),υπεύθυνος είναι ο Πετροσιάν και αυτοί που τον στήριξαν και τον έσπρωξαν να πάει κόντρα στη πλειοψηφία,στη Δημοκρατία,στη φτωχή και πολύπαθη χώρα του!!!!.
Ο απλός Αρμένικος λαός είναι υπερήφανος και ο Πετροσιάν τον πρόσβαλε,τον έκανε να πονέσει,τον έκανε να κλάψει πάλι νεκρούς κι αυτή τη φορά όχι από χέρι εχθρού αλλά δικό του!!!.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου