Οι «Σπαρτακιστές»

Η εξέγερση των Σπαρτακιστών
Η ηττημένη στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, Γερμανία, αλλάζει σελίδα στα τέλη του 1918, με την εκθρόνιση του Κάιζερ Γουλιέλμου Β' και την εγκαθίδρυση της λεγόμενης «Δημοκρατία της Βαϊμάρης». Ξεκίνησε με την προσπάθεια οικοδόμησης μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας αλλά η αδυναμία συνεργασίας με τους κομμουνιστές, για τους οποίους οι σοσιαλδημοκράτες ήταν "σοσιαλοφασίστες" και κατέληξε με την άνοδο στην εξουσία του Χίτλερ το 1932. Τότε το NSDAP αναδεικνύεται ως το ισχυρότερο κόμμα και κέρδισε τις περισσότερες έδρες στη νέα Βουλή.
Σ' όλο αυτό το διάστημα το καθεστώς βρισκόταν κάτω από την πίεση των άκρων. Η πρώτη αμφισβήτηση ήρθε από τ' αριστερά. Στις 5 Ιανουαρίου του 1919 ξεσπά στο Βερολίνο η εξέγερση των «Σπαρτακιστών», με σκοπό την εγκαθίδρυση κομμουνιστικής διακυβέρνησης στο πρότυπο της Σοβιετικής Ένωσης.
Οι «Σπαρτακιστές» ήταν μία επαναστατική οργάνωση, που δημιουργήθηκε στ' αριστερά του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) στα τέλη του 1914, από την πολωνοεβραία Ρόζα Λούξεμπουργκ (ο σοσιαλιστής βαυαρός πρωθυπουργός Κουρτ Άισνερ ήταν επίσης εβραίος), και τον δικηγόρο Καρλ Λίμπκνεχτ, γιο του ιδρυτή του κόμματος, Λέο Γιόγκισες Κλάρα Τσέτκιν, Φραντς Μέρινγκ. Πήραν το όνομά τους από τον διάσημο σκλάβο της αρχαιότητας Σπάρτακο
Ήταν αντίθετοι στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, καταδίκαζαν τον ιμπεριαλισμό και υποστήριζαν την ταξική πάλη και την επαναστατική δράση των μαζών. Ασκούσαν μεγάλη επιρροή στην εργατική τάξη των γερμανικών μεγαλουπόλεων (Βερολίνο, Στουτγκάρδη, Αμβούργο κ.ά.).
Στις 18 Ιανουαρίου 1917 τέθηκαν εκτός SPD και τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου μαζί με άλλους διαγεγραμμένους σοσιαλιστές ίδρυσαν το Ανεξάρτητο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (USPD). Όταν το SPD και το USPD συνεργάστηκαν για τον σχηματισμό κυβέρνησης μετά την εκθρόνιση του κάιζερ Γουλιέλμου Β' (9 Νοεμβρίου 1918), οι «Σπαρτακιστές» αποχώρησαν και την 1η Ιανουαρίου 1919 ίδρυσαν μαζί με άλλους ανεξάρτητους κομμουνιστές το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD).
Πέντε μέρες αργότερα εξεγείρονται, παρά την αντίθεση της Λούξεμπουργκ, που πιστεύει ότι οι συνθήκες δεν είναι ώριμες για προλεταριακή επανάσταση.. Θεωρεί την εξέγερση πρόωρη. Η τάξη ακόμη έχει σοβαρές αυταπάτες και δεν έχει σπάσει από την SPD . Η συμβουλή προς τους επαναστατημένους εργάτες του Βερολίνου ήταν να αυτοσυγκρατηθούν. Η εξέγερση συντρίβεται μέσα σε δέκα μέρες από τους σοσιαλδημοκράτες του καγκελαρίου Φρίντριχ Έμπερτ, που είχαν τη συνδρομή υπολειμμάτων του αυτοκρατορικού στρατού και ακροδεξιών παραστρατιωτικών ομάδων.
Εκατοντάδες «Σπαρτακιστές» εκτελούνται. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ συλλαμβάνονται και δολοφονούνται κατά τη διάρκεια της ανάκρισης (15 Ιανουαρίου 1919).
Ο Καρλ Λίμπκνεχτ έγραψε την ημέρα που έμελλε να δολοφονηθεί:
«Οι χαμένοι του χθες θα είναι οι νικητές του αύριο, καθώς θα έχουν μάθει από την ήττα».
Οι επιχειρήσεις καταστολής συνεχίστηκαν έως τον Μάρτιο, με τη δολοφονία και άλλων ηγετικών στελεχών των «Σπαρτακιστών».
Παρά την εγκαθίδρυση μιας βραχύβιας Δημοκρατίας των Σοβιέτ στη Βαυαρία (6 Απριλίου - 1 Μαΐου 1918), με την αποτυχία της εξέγερσης των «Σπαρτακιστών» το γερμανικό επαναστατικό κίνημα υπέστη ανεπανόρθωτο πλήγμα.

“Αν το πλήθος είχε αρχηγούς αποφασισμένους, που ήξεραν τι ήθελαν, αντί να έχει καλούς ρήτορες, θα είχε γίνει κυρίαρχο του Βερολίνου εκείνη τη μέρα, γύρω στο μεσημέρι”

Νόσκε

Ποιος τους φταίει;
Επεξεργασία κειμένου απο την πηγή...