Είναι δύσκολο στη σύγχρονή μας προσωρινότητα, όπου ζούμε με τόσες ηθικό - πολίτικο - οικονομικές κρίσεις, τόσους φόβους και τόσα πάθη, να μπορούμε πάντα να ξεχωρίζουμε ορισμένους όρους, έστω και απλούς, ξεκάθαρα, ξελαμπικαρισμένα. Ίσως ένας αναγνώστης θα τον έλεγε «ανελλήνιστο», αλλά μέσα στα τόσα βάσανα τής καθημερινότητας έρχονται στιγμές, που νομίζω, πως γίνεται εύκολο να μπερδέψει κάποιος τον μαθηματικό όρο «πηλίκον», το αποτέλεσμα δηλαδή τής διαίρεσης δύο αριθμών, με την λέξη «πηλήκιο», που είναι ένα στρατιωτικό κάλυμμα κεφαλής, έστω και αν είναι τούτος ο παγκόσμιος στοχαστής Νο 79 τού 2010.
Δύο άλλες λέξεις, που επίσης εύκολα μπορεί να μπερδέψει κάποιος είναι η λέξη «κλειτορίς» και η λέξη «κληρωτίς». Ακόμα και η Google τις μπερδεύει, τουλάχιστον στον τομέα των images! Παρακαλώ πολύ όμως, δώστε πάρα πολλή μεγάλη προσοχή και δείξτε φρόνηση τώρα, διότι εκτός από το ερωτικό, επίσης υπάρχει και το γαστριμαργικό «σημείο G». Αμέ… Τι, παίζουμε; Από πού νομίζετε βγήκε το «τα φάγαμε μαζί»;
Αρχαία κληρωτίς ή κληρωτίδα ή κληρωτήριον.
Στο Μουσείο λοιπόν τής Αρχαίας Αγοράς στη Στοά Αττάλου υπάρχει μία κληρωτίς ή κληρωτίδα ή ένα κληρωτήριον. Με παρόμοιες κληρωτίδες οι αρχαίοι Αθηναίοι στην εποχή τής αυθεντικής τους δημοκρατίας, πρωτοκαθιέρωσαν μια μορφή τυχαίας επιλογής πολιτών από τον δήμο των Αθηναίων, για να υπηρετούν εθελοντικά είτε ως ένορκοι είτε σε άλλα δημόσια αξιώματα.
Οι κληρωτίδες αυτές κατασκευάζονταν από ξύλο ή πέτρα και στην επιφάνειά τους χαράζονταν από πέντε έως έντεκα στενές στήλες από εγκοπές ή διάκενα, συχνά ευθυγραμμισμένα σε πενήντα οριζόντιες σειρές ή συστοιχίες. T τοποθετούσαν δε μέσα στα διάκενα τούτα, ορειχάλκινα πινάκια στοιχείων αναγνώρισης, τα οποία έφεραν οι πολίτες, που εθελοντικά υπηρετούσαν ως ένορκοι ή σε άλλα δημόσια αξιώματα.
Πινάκιο στοιχείων αναγνώρισης με το όνομα «Αρχίλοχος Φαληρεύς».
Οι Αθηναίοι λοιπόν, χρησιμοποιούσαν παρόμοιες κληρωτίδες γιά την εφαρμογή τής αυθεντικής τους δημοκρατίας. Κάθε κληρωτίδα ή κληρωτήριον έφερε στην αριστερή πλευρά έναν χοανοειδή σωλήνα, τον οποίο γέμιζαν με διαφορετικά χρωματισμένες μπάλες. Όταν έμπαιναν σε λειτουργία, ο μηχανισμός τού χοανοειδή σωλήνα, οι χρωματιστές αυτές μπάλες καθόριζαν τυχαία ποιες σειρές εγκοπών θα επιλέγονταν. Καθόριζε δηλαδή τυχαία η κάθε κληρωτίδα ποιες συστοιχίες Αθηναίων πολιτών θα υπηρετούσαν εθελοντικά είτε ως ένορκοι είτε σε άλλα δημόσια αξιώματα.
Βλέπουμε λοιπόν, στην πρακτική εφαρμογή τής αυθεντικής δημοκρατίας των Αθηναίων, ένα τεράστιο απόθεμα γνώσης για τις στοχαστικές διακυμάνσεις και την επίδραση τής τύχης στο δημιουργικό έργο τής φύσης. Γνώριζαν, πώς να χρησιμοποιούν στοχαστικές διακυμάνσεις και την επίδραση τής τύχης έναντι των κινδύνων, που πάντα απειλούσαν την αυθεντική δημοκρατία τους.
Κληρωτίδες με μηχανισμό χοανοειδή σωλήνα και χρωματιστές μπάλες.
Γνώριζαν δηλαδή, ότι η διαπλοκή μεταξύ των εξουσιών είναι κίνδυνος μέγας. Αν η διαπλοκή τούτη δεν ελεγχόταν μέσω τής τύχης, ήταν θέμα χρόνου να φτάσει στη δικαστική εξουσία και άρα να αλλοιώσει παντελώς τη δημοκρατία. Όταν αυτοί, οι οποίοι εξουσιάζουν, διαπλέκονται με εκείνους, που βρίσκονται εκεί για να τους ελέγχουν, είναι θέμα χρόνου όλοι μαζί να ελέγξουν και τούς δικαστές, για να συνεχίσουν τα εγκλήματά τους.
Έτσι, οι Έλληνες νομοθέτες δημιούργησαν μια δυναμική, που δεν επέτρεπε στις εξουσίες να διαπλέκονται. Η δυναμική τούτη εξασφαλιζόταν όχι μόνον από τον απλό διαχωρισμό των εξουσιών, αλλά και από τη διαφορετικότητα στον τρόπο στελέχωσής τους.
Ένα μέγιστο λοιπόν μυστικό τής λειτουργίας τής αυθεντικής δημοκρατίας των Αθηναίων κρύβεται, στο ότι τα δύο κύρια όργανα εξουσίας της -η εκτελεστική και η νομοθετική- στελεχώνονταν με διαφορετικό τρόπο. Οι στρατηγοί, που έφεραν την εκτελεστική εξουσία, την οποία σήμερα φέρει π.χ. ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί εκλέγονταν, ενώ οι βουλευτές, οι οποίοι έλεγχαν αυτήν την εξουσία, κληρώνονταν. Εκλέγονταν δηλαδή οι αντιπρόσωποι και κληρώνονταν οι εκπρόσωποι τού δήμου των πολιτών.
Οι διαφορές μεταξύ αυτών των ιδιοτήτων είναι ασύλληπτα μεγάλες. Δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους σε ό,τι αφορά τη διαδικασία επιλογής και τη λίστα των προσόντων, που απαιτεί η κάθε ιδιότητα, για να αποδώσει, όπως απαιτεί η ομαλή λειτουργία τής αυθεντικής δημοκρατίας. Έρως πολιτικός, πολιτική παιδεία και τύχη είναι τα βασικά συστατικά, που απαιτούνται για την εύρεση τού σημείου G τής ομαλής λειτουργίας τής αυθεντικής δημοκρατίας.
Διότι ούτε ελέω θεού ούτε ελέω τεχνοκρατίας επιτρέπεται η επιβολή πολιτεύματος. Ας το καταλάβουν επιτέλους αυτό όσοι ενδιαφέρονται για την επαναφορά μιας έστω στοιχειώδους ιδιότητας τού πολίτη (πολιτειότητας) σε εμάς, τους πειθήνιους πλέον υπηκόους τής παγκόσμιας πολυαρχίας, που μας κυβερνά όλους μας και τους εξουσιαστές και τους εξουσιαζομένους.
ΕΠΙΣΉΜΑΝΣΗ: Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε διάκριση εκτελεστικής και νομοθετικής ή άλλης εξουσίας στην αυθεντική δημοκρατία, διότι ο λαός συγκροτημένος σε δήμο κατείχε την καθολική πολιτική αρμοδιότητα (βλέπε σχετικό διάλογο στο έργο του Δρ. Γιώργου Κοντογιώργη για την ελληνική δημοκρατία του Ρήγα). Αρα δεν κατείχε εξουσία -η εξουσία στη δημοκρατία καταργείται- δεν είναι δηλαδή πολιτικά κυρίαρχος διότι λείπει το υποκείμενο της κυριαρχίας, ο λαός, που προκύπτει με τη διάκριση κυβερνώντων-κυβερνομένων. Συγχρόνως όμως η διαφθορά δεν μπορεί να σταδιοδρομήσει στον δήμο. Γιατί; Διότι, για παράδειγμα, εάν σήμερα θέλει κάποιος να δωροδοκήσει έναν υπουργό θα το πράξει πηγαίνοντας στο γραφείο του. Αν τα «πάρει» ο υπουργός τα στερεί από την κοινωνία ή τα ανταλλάσσει με παροχές στον δωροδοκούνταν από το δημόσιο ταμείο. Αν όμως στη δημοκρατία θέλει κάποιος να κάνει την αντίστοιχη »δουλειά» του, θα πάει στο δήμο και θα του προσφέρει περισσότερα. Αυτά τα περισσότερα δεν τα καρπώνεται ένας τρίτος αλλά ο ίδιος ο δικαιούχος της πολιτικής, ο δήμος/λαός. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι οι ρήτορες δεν τα έπαιρναν για να υποστηρίξουν απόψεις τρίτων, αλλά εκεί ο ρήτορας δεν κυβερνούσε, απλώς εισηγείτο στον κυβερνήτη/δήμο, που είχε και άλλους εισηγητές/ρήτορες και επιπλέον τα πράγματα ήταν πολύ φανερά. Ήταν γνωστή η πολιτεία των ρητόρων και επιπλέον ετιμωρούντο και οι ρήτορες για εσφαλμένες ή κακές συμβουλές..
Δρ. Νικόλαος Κ. Γεωργαντζάς (*)
(*) Ο δρ. Γεωργαντζάς είναι καθηγητής Συστημικής Δυναμικής στο πανεπιστήμιο Fordham τής Νέας Υόρκης.
Πηγή κυρίως άρθρου: freeinquiry
Παράδειγμα: Αν είχαμε επιλέξει τους βουλευτές μας με κλήρωση, κανείς τους δεν θα είχε ψηφίσει το Μνημόνιο
Στην δημοκρατία, την ελληνική δημοκρατία, όπως προβλέπεται από την πατέντα των προγόνων μας, και όχι από αυτη την σαξωνική απομίμηση δημοκρατίας που μας φόρεσαν σαν φέσι, έλληνές μου, ο βουλευτής είναι κληρωτός. Μένει ένα χρόνο, το πολύ στο αξίωμά του, και ούτε σύνταξη έχει, ούτε μεγαλεία. Κάνει τη δουλειά που τον βάλαμε και φεύγει. Φεύγει και ΔΕΝ ξανάρχεται. Κι έρχεται άλλος πολίτης στη θέση του, κι άλλος πολίτης, κι άλλος πολίτης. Οσοι δεν το ξέρετε, σας βεβαιώνω, ότι ΜΟΝΟ αυτό είναι δημοκρατία.
Ε, λοιπόν, αν εμείς σήμερα επιλέγαμε τους βουλευτές μας με κλήρωση, όπως οι καχύποπτοι εκείνοι μακρινοί παππούδες μας, υπήρχε περίπτωση να ψηφίσουν οι βουλευτές μας μια σύμβαση σαν το Μνημόνιο; Οχι φυσικά. Ούτε που θα τους περνούσε από το μυαλό κατ’ αρχή να κάνουν κάτι τέτοιο, χωρίς να μας ρωτήσουν. Δεν θα τολμούσαν. Χωρίς ένα δημοψήφισμα. Διότι θα ήταν σάρκα εκ της σαρκός μας. Αίμα μας θα ήταν. Σαν και σένα και σαν και μένα. Εσύ κι εγώ, θα ήταν. Οχι επαγγελματίες της πολιτικής, μ’ όλο το σόϊ διορισμένο. Συντεταγμένοι σαν διμοιρία πεζοναυτών. Διότι δεν θά χανε “αρχηγό”, άκου “αρχηγό”, για να τους διατάζει και να τον υπακούνε. Μονοκούκι. Και τάχα μου ιδεολογίες. Τάχα μου λέω. Τάχα μου ξαναλέω. Διότι, έλληνές μου, τότε και μόνον τότε, θα ήταν βουλευτές του ελληνικού λαού.
Τώρα είναι βουλευτές των κομμάτων.
Σαφώς και δεν γίνεται να καταργήσουμε τα κόμματα με τη μία. Ούτε σε επιστημονική φαντασία δεν γίνονται αυτά. Δεν είμαστε έτοιμοι οι πολίτες, ούτε παιδεία πολιτική έχουμε όπως πρέπει. Μπορούμε όμως να το προσπαθήσουμε να τα καταργήσουμε, και να αρχίσουμε βάζοντας ΣΦΙΧΤΟ ΛΟΥΡΙ στην λειτουργία των κομμάτων και στενή λαιμαριά, ΡΥΘΜΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ το πολίτευμα. Κι όπου τα καταφέρουμε, να αντικατασταθούν στα αξιώματα οι επαγγελματίες, από κληρωτούς πολίτες (το υπερόπλο της δημοκρατίας).
Και σιγά σιγά και εμείς και τα κόμματά μας θα εκπαιδευτούμε. Τι ακριβώς να κάνουμε; Εχω 5-6 χιλιάδες ιδέες. Κι εσύ άλλες τόσες. Κι άλλος άλλες. Θα βρούμε τι να κάνουμε και τι να μην κάνουμε. Κι ας βρούμε έναν φτηνό και γρήγορο και άμεσο τρόπο να παίρνουμε αποφάσεις ολοι μαζί. Δίκτυα υπάρχουνε, αριθμό ταυτότητας έχουμε. Να εκεί στα ΑΤΜ πας με μια κάρτα και σου δίνουνε λεφτά. Αρα τα συστήματα είναι ασφαλή. Και στο προπατζίδικο, στη γωνία, παίζει όλη η ελλάδα ΚΙΝΟ online. Online σε λέω. Κάθε μέρα. Τι περιμένουμε, να μας τα προτείνουν ευγενικά οι “αρχηγοί” των κομμάτων αυτά; Οι “αρχηγοί” των κομμάτων κιόλας…
Αλλά ας πάψουμε πρώτα να πιστεύουμε πως δεν υπάρχει ζωή χωρίς κόμματα.
http://www.dimokratia.info/archives/396
……………………………………………………………………………………..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου