Ο κύβος ερρίφθη: Διπλό νομισματικό σύστημα για την Ελλάδα...

• "...Τι συνέπειες θα έχει αυτή η εξελισσόμενη μορφή της χρεοκοπίας της χώρας, με την επιβολή μάλιστα διπλού νομίσματος συναλλαγών, μπορείτε ίσως να φανταστείτε οι περισσότεροι και σίγουρα να αναλύσουν οι οικονομολόγοι..."

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Με κάποια έκπληξη, ομολογουμένως, ενημερώθηκα πριν από λίγο επιστρέφοντας από το Πεκίνο στο Βερολίνο, ότι στα χέρια στελεχών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βρίσκεται σχέδιο για την εφαρμογή διπλού νομισματικού συστήματος στη χώρα μας το αμέσως επόμενο διάστημα. Αυτό προϋποθέτει ότι μέχρι το φθινόπωρο η ελληνική κυβέρνηση θα έχει προχωρήσει στην υποβολή αιτήματος για την αναδιαπραγμάτευση του χρέους της χώρας.
Το σχέδιο περιλαμβάνει την έκδοση ενός νέου εθνικού νομίσματος, το οποίο εμφανίζεται, προς το παρόν τουλάχιστον, ως «ευρω-δραχμή», η οποία θα αποτελεί ουσιαστικά ένα πληθωριστικό νόμισμα που θα «εκδίδεται» στην Ελλάδα υπό τον αυστηρό, όμως, έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Παράλληλα θα συνεχίσει να κυκλοφορεί το ευρώ ως επίσημο επίσης νόμισμα της χώρας. Οι πληροφορίες που διαθέτω δεν μου επιτρέπουν να αναφερθώ με ακρίβεια στη σχέση ....
«ευρω-δραχμής» – ευρώ, καθώς άλλοι μιλούν για πληθωριστικό νόμισμα της τάξεως του 30%, ενώ κάποιοι άλλοι για 37%. Άρα δεν βάζω το χέρι μου στην φωτιά.
Προφανώς όλα τούτα είναι σε γνώση μέρους τουλάχιστον του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, το οποίο αντί να αναπτύξει πολιτικές για να μη συνεχιστεί η διαδικασία πτώχευσης της χώρας και εξευτελισμού των οικονομικών αξιών –καθώς οι άλλες έχουν προ πολλού εξευτελιστεί– συνεχίζει την σπέκουλα με την σκανδαλολογία, δίχως προφανώς να ακουμπάει τον πυρήνα των σκανδάλων και τα πρόσωπα που βρίσκονται εντός αυτού.
Τι συνέπειες θα έχει αυτή η εξελισσόμενη μορφή της χρεοκοπίας της χώρας, με την επιβολή μάλιστα διπλού νομίσματος συναλλαγών, μπορείτε ίσως να φανταστείτε οι περισσότεροι και σίγουρα να αναλύσουν οι οικονομολόγοι. Εγώ από την πλευρά της πολιτικής κοινωνιολογίας, το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι αυτό θα επιφέρει, όχι απλώς την βίαιη (εκ νέου) αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των ελαχίστων που διαθέτουν ογκώδεις λογαριασμούς σε ευρώ στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό και οι οποίοι θα μπορούν να αγοράζουν 30% έως 40% φτηνότερα τις περιουσίες που θα ξεπουλούν οι δραχμοσυντήρητοι, αλλά για να μπορέσει να λειτουργήσει το σύστημα αυτό απαιτείται διαφορετικός μηχανισμός νομιμοποίησης. Αυτό μπορεί να σημαίνει κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» η οποία θα στηρίζεται από κόμματα του κοινοβουλίου ή από τμήματα κομμάτων του κοινοβουλίου. Κατά πάσα πιθανότητα τούτο θα είναι δύσκολο να συμβεί δίχως νέες εκλογές, οι οποίες λογικά τοποθετούνται από τα τέλη Σεπτεμβρίου έως τα μέσα Νοεμβρίου.
Για όσους επιμένουν να αναρωτιούνται ποια λύση μπορεί να υπάρξει για να αποφευχθεί η πορεία που έχει προδιαγραφεί από την παγκόσμια οικονομική ελίτ, την «ελληνική ελίτ», τον κυβερνητικό κύκλο του Γιώργου Παπανδρέου και πλέον από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, δυστυχώς δεν έχω απάντηση. Είχα απάντηση πριν από επτά χρόνια, είχα απάντηση πριν από τέσσερα χρόνια και διέθετα απάντηση πριν από οκτώ μήνες. Τώρα την απάντηση μπορεί να την δώσει μόνον ο «τηλεπαθιασμένος» ελληνικός λαός.
Μεταξύ μας, δεν περιμένω και πολλά πράγματα, καθώς το «πείραμα» στην Ελλάδα απέδειξε ότι ο καταναλωτισμός σε συνδυασμό με τον κρατισμό και την τηλεβόραση, παράγει ένα ιδιαίτερο είδος πολίτη, ικανού να υπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα αυτού που κατασκευάζει την γλώσσα της σκέψης του.
Η βλακεία, αγαπητοί φίλοι, είναι σ’ όλον τον κόσμο δικαίωμα, σε κάποιες χώρες σαν την Ελλάδα, έχει καταστεί πλέον υποχρέωση. Έτσι, αντί οι έλληνες να αντιδράσουν πλημμυρίζοντας κατά εκατοντάδες χιλιάδες τους δρόμους σε ένα διαρκές συλλαλητήριο που θα έκοβε τα πόδια σε όλους τους τυχοδιώκτες που επιβουλεύονται την τύχη τους, κάνουν βδομάδα παρά βδομάδα και καμιά 24ωρη απεργία για να νομιμοποιήσουν αποκλειστικά τις διαπλεκόμενες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Το διπλό νομισματικό σύστημα θα οδηγήσει μέσα σε μια τριετία στην δήμευση της χώρας. Το πώς θα γίνει αυτό, δίνω τον λόγο στους οικονομολόγους να σας το εξηγήσουν. Ίσως κάποιοι να θελήσουν να αποδείξουν ότι δεν αισθάνονται υποχρεωμένοι να κάνουν τους βλάκες … άλλο πια!
Τώρα δεν μιλούμε πλέον απλώς για φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, αλλά για λεηλασία της χώρας από μία διεθνή οργάνωση κερδοσκόπων, η οποία βρίσκεται προφανώς σε συνεργασία με το σύστημα των ελλήνων νταβάδων και «τραπεζιτών», ενώ υποστηρίζεται σθεναρά από τον Γιώργο Παπανδρέου και όσους βουλευτές τον στηρίζουν, από ένα κομμάτι της νεοφιλελεύθερης δεξιάς και ασφαλώς από την παρέα του Καρατζαφέρη. Τώρα πλέον το οικονομικό διακύβευμα είναι τεράστιο, καθώς κάποιοι άνθρωποι μέσα σε λίγες μέρες θα διπλασιάσουν σχεδόν την περιουσία τους.
Για την αριστερά και την αντίδρασή της, μη με ρωτάτε. Τα ξέρετε καλύτερα από μένα καθώς ζείτε στην χώρα. Την ώρα που ετοιμάζεται η μεγαλύτερη λεηλασία που έχει γίνει ποτέ στην χώρα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο ΣΥΡΙΖΑ «συσκέπτεται» και το ΚΚΕ «κουρεύεται». Τελικά ο αγώνας τώρα δικαιώνεται… υπέρ του καθεστώτος, ασφαλώς. Λυπάμαι αφάνταστα!
Πηγή

 Πηγή...

Οι καρπαζοεισπράχτορες...

Η αρχή του τέλους της "ασυλίας" των πολιτικών στην Ελλάδα

Το «JK» εγκαταλείφθηκε. Η «Βιβλιοθήκη» ερήμωσε. Το τελευταίο κάστρο του κοινοβουλευτισμού, το «Da Capo», αδειάζει. Στις ρούγες του Κολωνακίου μόνο ο Αλέκος Παπαδόπουλος απέμεινε. Τα μεσημέρια επιμένει να τρώει στο «Κεντρικόν», κι αν κανείς του πει για τα ιπτάμενα μπουκάλια που παραμονεύουν εκεί έξω, απαντά λακωνικά: «Ο κρυπτόμενος πολιτικός δεν είναι πολιτικός».
Αλλά πώς να εμφανιστεί ο πολιτικός όταν ορδές καμουφλαρισμένων βαρβάρων τον σημαδεύουν; Ο Κ. Καραμανλής προ μηνός έμαθε περισσότερα από όσα θα ήθελε για την ψυχολογία του όχλου: μια κυρία τον εντόπισε να ξεκοκαλίζει τη σφυρίδα του στο «17» και εφόρμησε στο τραπέζι του μ’ ένα «φτου σου! Μόνο να τρως ξέρεις!» που ξεσήκωσε τους χαχανίζοντες θαμώνες. Πριν από δύο εβδομάδες, ο Απ. Κακλαμάνης πέρασε ένα πλήρες μισάωρο στη θαλπωρή ενός W. C. της στοάς Κοραή μέχρι να έρθουν τα ΜΑΤ ως ιππικό και να διώξουν τους ιθαγενείς απ’ έξω. Προ ημερών, η Α. Διαμαντοπούλου ίσα που πρόλαβε να ξεπορτίσει προτού οι μαινόμενοι εκπαιδευτικοί τη μαντρώσουν στο στούντιο της ΕΡΤ για να κάνουν μαζί της «διάλογο». Πλέον η εμφάνιση οποιουδήποτε πολιτευτή ξυπνά τον τραμπούκο που λουφάζει στο πολιτισμένο παρουσιαστικό του μέσου Αθηναίου.
Για τους πολιτικούς δεν διατίθεται όχι χλωρό, αλλά ούτε αποξηραμένο κλαρί, σαν κι αυτό στις ομπρέλες του Αστέρα Βουλιαγμένης. Εκεί εντόπισε τον Π. Δούκα ένας τύπος απ’ αυτούς που εγκαθίστανται στις ξαπλώστρες μόλις το πρώτο χελιδόνι φέρει την άνοιξη: «Σήκω φύγε! Προκαλείς!», του φώναξε. Ο έρμος ο κ. Δούκας δεν ήξερε αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει βλέποντας τον μπρονζέ εξηνταπεντάρη εξεγερμένο. Ψέλλισε κάτι σαν «μάλιστα... Μιλάς κι εσύ που δεν έχεις δουλέψει μια μέρα στη ζωή σου…», και μάζεψε την πετσέτα του, εγκαταλείποντας κάθε σκέψη για ρακέτες.
Στην Κω
Πλέον, πουθενά δεν είναι κανείς ασφαλής. Δεν είναι μόνο οι μαρτυρίες από τη νήσο Κω, που λένε ότι μια αγέλη πιτσιρικάδων κυνηγά ολημερίς τον Αρ. Παυλίδη και μόλις τον εντοπίσει τσιρίζει «Παιδιάαα! Ο Τέεελης!» και χοροπηδά γύρω του ξεδιάντροπα χωρίς καθόλου να φοβάται το παντοδύναμο δάχτυλο. Είναι και οι ιστορίες του Γ. Αλογοσκούφη που ο ίδιος επιμένει ότι δεν συνέβησαν ποτέ. Αλλά πώς να διαψεύσει τα «θα σ’ εκτελέσουμε σαν τον Πρωτοπαπαδάκη!» που άκουσε στο LSE, ή το κράξιμο των φοιτητών στην ΑΣΟΕΕ που του ετοίμασαν μέχρι και περιοδικό με ποικιλία ύβρεων;
Και οι επιθέσεις συνεχίζονται. Πού να φανταζόταν ο Φ. Σαχινίδης τι τον περίμενε το βράδυ που κατέφυγε στον «Σταυρό του Νότου» να ξεχαστεί; Τα φώτα έσβησαν και μια εξαγριωμένη φωνή τον κατακεραύνωσε απ’ την πίστα. «Οι υπουργοί της Μέρκελ», ούρλιαξε ο τραγουδιστής Μ. Πασχαλίδης, «θα καταστρέψουν την Ελλάδα»! Ο υφυπουργός, λουφαγμένος στο τραπέζι, προφανώς αναρωτιόταν τι ήθελε να βγει απ’ το σπίτι του – αλλά όπως ξέρει και ο Α. Τσοχατζόπουλος ούτε εκεί υπάρχει σωτηρία.
Ένα μήνα τώρα η μάντρα γύρω απ’ το σπίτι του έχει μετατραπεί σε τείχος των δακρύων: οι γείτονες βρίσκουν ολόγυρα πεταμένα χαρτάκια με μηνύματα, που η γκάμα τους κινείται ανάμεσα στο παλαιοπασοκικό «προδότη Άκη!» και στο νεοφιλελεύθερο «φέρε πίσω τα λεφτά!». Διόλου παράξενο που ο κ. Τσοχατζόπουλος σπανίως βγαίνει από τη μάντρα. Γιατί προφανώς έχει ακούσει και για τη συνάντηση του Γ. Βουλγαράκη με τους εξεγερμένους καφενόβιους. Ο πρώην υπουργός κατευθυνόταν στο «JK» όταν άκουσε το χιτ των ημερών «Πού είναι τα λεφτά, ρε;». Εν αντιθέσει με τον μέσο άνθρωπο που κάνει μεταβολή μόλις μυρίσει μπαρούτι, ο κ. Βουλγαράκης μάλλον βρήκε ευκαιρία να εφαρμόσει όσα μάθαινε τόσα χρόνια στο τατάμι. Κι έτσι, στράφηκε προς τον κύριο που εν μέσω καπουτσίνο και κρουασάν τον «στόλιζε» σαν μεταχρονολογημένο επιτάφιο. Αλλά σαν να επρόκειτο για ταινία του Μπρους Λι, δέκα ακόμα τύποι συσπειρώθηκαν γύρω απ’ τον επαναστάτη του καφέ. Και ο κ. Βουλγαράκης ανέκρουσε πρύμναν προτού τον πάρουν τα σκάγια...
Ατυχώς την ιστορία δεν πρόλαβε να τη μοιραστεί με τον Κ. Κουλούρη πριν εκείνος βγει στη Βαλαωρίτου. Ο παλαιός σοσιαλιστής αρχικά αγνόησε το τσούρμο των νεαρών που τον πήρε στο κατόπι. Αλλά στη συνέχεια ήταν δύσκολο να τους αγνοήσει, κυρίως γιατί ένας τους πλησίασε υπούλως και τον λάκτισε με φόρα στα οπίσθια! Ευτυχώς για τον κ. Κουλούρη, όρμησε ένας παλαιός συνδικαλιστής της ΔΕΗ να τον σώσει. Βλέπετε, ο συνδικαλιστής τον θυμόταν από τότε που μεγαλούργησε ως καταμετρητής της ΔΕΗ. Ενώ οι νεαροί τραμπούκοι γνώριζαν μονάχα την πρόσφατη πορεία του: απ’ το «GB» στο «Jimmy’s» και τούμπαλιν...
Μαρίλη Mαργωμένου

http://news.kathimerini.gr

Πηγή...