10 Φεβρουαρίου 2015
Η ιστορία της General Electric
07 Φεβρουαρίου 2011
ΥΔΩΡ.Η κινητήριος δύναμις του πλανήτη.Γιατί δολοφονούν τους εφευρέτες;
Δολοφονούν τους εφευρέτες που μετατρέπουν το νερό σε καύσιμο;
04 Ιανουαρίου 2011
Αείμνηστος Γεώργιος Γκιόλβας."Την Ελλάδα κυβερνούν οι προδότες"...
10 Δεκεμβρίου 2010
ECO FORMULΑ: ΤΟ «ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ» και το ανθελληνικό...κράτος μέσω του Υπουργείου "Παιδείας" κ'(φυσικά)...θρησκευμάτων...
Είχαμε αναρτήσει την Τρίτη, 11 Μαΐου 2010,το θέμα για την Ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία...
Η Ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία και η εξαφάνισή της κατόπιν ενεργειών των πολιτικών...
Αυτή η άθλια ιστορία δυστυχώς συνεχίζεται σ'αυτόν τον κατακτημένο τόπο.Όπως καταγγέλθηκε στην τηλεοπτική εκπομπή "Ζούγκλα",την Πέμπτη 9/12/2010,από τον άνθρωπο που έχει κατασκευάσει την οικολογική φόρμουλα,η επιτροπή(τρομάρα τους) του...Υπ.Παιδείας! και δια...βίου(θανάτου) μάθησης,τον απέρριψαν(ουσιαστικά τον εκδίωξαν),ως...άσχετο με το θέμα!!!
Ποιοί;Τα τσιράκια της Χάνας Diamandopoulou...της Μπιλντερμπεγκιανής!Και πότε;Το καλοκαίρι του 2010...!Αλλά η κυρία έχει άλλα ενδιαφέροντα...
HANNA DIAMANDOPOULOU...αν δεν ακούσεις τους μαθητές την "έβαψες"!
"Όλα είναι θέμα παιδείας".Συνέδριο για εκπαιδευτικούς.HANNA DIAMANDOPOULOU,τι έχετε να πείτε;
ΦΑΚΕΛΟΣ «ΠΟΡΟΣ» Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ (ΠΑΡΑ)ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
Δύο μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ στην λέσχη Bilderberg - Όλοι οι συμμετέχοντες - Ένδεκα Έλληνες μεταξύ τους...
Αφιέρωση στην Υπουργό Παιδείας
Αυτά διδάσκετε στα παιδιά;
Αυτοί που μισούν την Ελλάδα,θέλουν να την κυβερνήσουν!!!
ECO FORMULΑ: ΤΟ «ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ»ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ
ΠΗΓΗ...
15 Μαΐου 2010
«ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ».
Ο σέρβος φυσικός και εφευρέτης Νίκολα Τέσλα γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου του 1856, στο χωριό Smiljan, στην επαρχία Lika της Κροατίας. Εκεί ολοκλήρωσε τη στοιχειώδη εκπαίδευσή του, συνέχισε τις σπουδές του στο πολυτεχνικό σχολείο του Γκρας και τις ολοκλήρωσε στο πανεπιστήμιο της Πράγας.
Εργάστηκε ως ηλεκτρικός μηχανικός στη Γερμανία, την Ουγγαρία και τη Γαλλία, πριν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ το 1884. Στη Νέα Υόρκη εργάστηκε δίπλα στον Τόμας Έντισον, βελτιώνοντας πολλές από τις εφευρέσεις του. Όμως, οι διαφορές στο ύφος μεταξύ των δύο ανδρών οδήγησαν σύντομα στο χωρισμό τους.
Ο Τέσλα παραιτήθηκε το 1885 και ίδρυσε τη δική του εταιρία «Tesla Arc Light Company». Από το 1887 ως το 1894 σχεδίασε και κατοχύρωσε δεκάδες ευρεσιτεχνίες, συνεργαζόμενος με τον μεγαλοεπιχειρηματία Τζορτζ Ουέστινγκχαουζ, ο οποίος αγόρασε τα δικαιώματα διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας στο σύστημα θέρμανσης, αερισμού και κλιματισμού.
Η αντίστροφη μέτρηση για τον μεγάλο επιστήμονα άρχισε το 1895. Λόγω οικονομικών δυσκολιών, η εταιρία του χρεοκόπησε. Με το πέρασμα του χρόνου, ο Τέσλα γινόταν όλο και πιο εκκεντρικός και κλειστός χαρακτήρας, ενώ συνήθιζε να περνάει όλη τη μέρα του πειραματιζόμενος με τα ραδιοκύματα, αλλά και με σεισμικά μηχανήματα, που ο ίδιος είχε κατασκευάσει.
Ο Τέσλα προσέφερε στην ανθρωπότητα εφευρέσεις όπως το εναλλασσόμενο ρεύμα, το πολυφασικό σύστημα, το πηνίο τέσλα, την ακτινογραφία, τα ραδιοκύματα, το ραδιόφωνο, το ραντάρ κ.α., ανοίγοντας το δρόμο για τον εξηλεκτρισμό του πλανήτη. Το 1912 του απονεμήθηκε από κοινού με τον Τόμας Έντισον το Νόμπελ Φυσικής. Ωστόσο, αρνήθηκε να το δεχτεί, θεωρώντας υποτιμητικό το γεγονός ότι μοιραζόταν το βραβείο με «έναν απλό εφευρέτη».
Ο προφήτης του 21ου αιώνα, όπως θεωρείται από πολλούς, πέθανε φτωχός και ξεχασμένος απ' όλους, στις 7 Ιανουαρίου του 1943, σ' ένα ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης. Μετά το θάνατό του, το όνομά του δόθηκε στη μονάδα μέτρησης της Μαγνητικής Επαγωγής πεδίου, ενώ η κληρονομιά του -70.000 επιστολές, 31.522 προσωπικά ντοκουμέντα, 5.297 τεχνικά σχέδια, 12.832 αποκόμματα περιοδικών, 1.000 φωτογραφίες, 40 βραβεία και διπλώματα- φυλάσσεται σήμερα στο Μουσείο Νίκολα Τέσλα στο Βελιγράδι.
Το 1924 ο Τέσλα ισχυρίστηκε ότι είχε εφεύρει την περιβόητη «ακτίνα θανάτου», ένα υπερόπλο ικανό να καταστρέψει μεγάλες εκτάσεις, ενώ επίσης ισχυρίστηκε ότι αυτό ήταν υπεύθυνο για την έκρηξη στην Τουνγκούσκα, φυσικά οι δημοσιογράφοι και ο επιστημονικός κόσμος τον περιγέλασαν ενώ μέχρι σήμερα οι μελετητές εντάσσουν αυτή την εφεύρεση στο τομέα των ανεξήγητων φαινομένων και γεγονότων,
Από το 1936 έως το θάνατο του το FBI παρακολουθούσε τις συνομιλίες και τις κινήσεις του Τέσλα φοβούμενοι ότι είχε αναπτύξει φιλικές σχέσεις με την σταλινική Σοβιετική Ένωση. Το 1937 ένα αμάξι χτύπησε τον Τέσλα σπάζοντάς του αρκετά πλευρά και κλονίζοντας σοβαρά την υγεία του. Τελικά πέθανε το 1943 στις 7 του Γενάρη αλλά τον βρήκανε νεκρό δυο μέρες μετά γιατί είχε κρεμάσει, όπως έκανε πάντα, στη πόρτα του δωματίου του
Πηγή: Σαν σήμερα, Στάμκος Γεώργιος, Νικολά Τέσλα Ο προφήτης του 21ου αιώνα, εκδόσεις
ΑΡΧΕΤΥΠΟ, Δ’ έκδοση, Αθήνα/ Θεσσαλονίκη, 2001
22 Οκτωβρίου 2009
Βραβείο της NASA σε 17χρονο Έλληνα μαθητή λυκείου.
Η εργασία του χαρισματικού 17χρονου Μανώλη προσπάθησε να απαντήσει στο αίτημα εκπομπής μηδενικών ρύπων με το υδρογόνο ως αποκλειστικό καύσιμο και παράλληλη οριστική επίλυση των περιορισμών που παρουσιάζει η χρήση του.
Το προσωνύμιο, που απονέμεται μάλιστα από ειδική επιτροπή της «Cogito», το είχε αποκτήσει πριν από την πρόσφατη βράβευσή του από τη NASA στον διαγωνισμό «Σχεδιασμός του Υπερηχητικού Αεροσκάφους του 2020». Όπως και πολύ πριν η Ελλάδα ανακαλύψει, μέσω Γιώργου Παπανδρέου, τον γκουρού της οικονομίας Τζόζεφ Στίγκλιτς, ο Μανώλης Γκαραγκούνης-Βλατάκης αντάλλασσε e-mails με τον νομπελίστα καθηγητή.
Ο 17χρονος εδώ και καιρό είναι ο πρώτος Έλληνας που έγινε δεκτός στη «νεανική ομάδα» του «Cogito».
Πριν από λίγους μήνες απέσπασε το 3ο βραβείο της NASA στον παραπάνω διαγωνισμό. Η πρώτη διάκριση πήγε στο βασιλικό κολέγιο της Ινδίας, η δεύτερη στο ρουμανικό παράρτημα του MIT και η τρίτη στο... Γενικό Λύκειο Καρέα. Σημειώνεται ότι οι χαρακτηρισμοί της NASA για το επίπεδο του διαγωνισμού περιλαμβάνουν τις λέξεις «Υψηλού Επιπέδου» και «Ακαδημαϊκός».
Άλλοι κεντρικοί άξονες της εργασίας ήταν ο ριζικός περιορισμός του θορύβου χάρη στην εξέλιξη μιας τεχνικής που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα στα διαστημόπλοια, το σχετικά περιορισμένο κόστος της όλης κατασκευής και ο επαναστατικός νέος κινητήρας. Βοηθός και συνεργάτης του ήταν ο Δημήτρης Τσούνης.
Ο Μανώλης είναι παλαιός γνώριμος του αμερικανικού αεροναυπηγικού γίγνεσθαι. Πριν από δύο χρόνια η εργασία του, ως μαθητή της Α’ λυκείου τότε, «Σχεδιασμός Καινοτομιών στον Αεροδυναμικό Τομέα με ορίζοντα το 2052», απέσπασε εύφημο μνεία.
«Μέσα από βιβλία και πολύ διάβασμα κατάφερα να αποκτήσω μια εικόνα του τι αναμένεται να συμβεί στον χώρο μέχρι το 2030. Προσπάθησα να φανταστώ πού θα πάει το πράγμα 20 χρόνια αργότερα», εξηγεί στο «Έθνος της Κυριακής» ο Μανώλης.
«Όλα ξεκίνησαν από το μάθημα πληροφορικής της Γ’ γυμνασίου, όταν η καθηγήτρια διέγνωσε την κλίση μου στα μαθηματικά. Με έφερε αμέσως σε επαφή με σημαντική συνάδελφό της του αμερικανικού πανεπιστημίου John Hopkins. Στη συνέχεια εξετάστηκα μέσω Ιντερνέτ σε μαθηματικά, φυσική και χημεία. Λίγο αργότερα έγινα δεκτός στη «νεανική ομάδα» της κοινότητας «Cogito». Με αυτόν τον τρόπο δίνεται στα παιδιά η δυνατότητα να ανακαλύψουν τον πιθανό μαικήνα και τελικά τον δρόμο τους», υπογραμμίζει ο εκκολαπτόμενος... καθηγητής.
Πηγή...
21 Οκτωβρίου 2009
Αντιβαρύτητα: Eλληνική εφεύρεση με εφαρμογή στο Διάστημα
Το πάθος για την τεχνολογία και οι ατέλειωτες ώρες εντατικής παρατήρησης και δουλειάς ενός μηχανουργού - εφευρέτη παντρεύτηκαν με την επιστημονική έρευνα ενός καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και γέννησαν μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανακάλυψη, «καθ' όλα ελληνική». Εναν μηχανισμό αντιβαρύτητας και μία νέα κινηματική θεωρία της Φυσικής. Το πόσο ιδιοφυής, σημαντική και αξιοποιήσιμη είναι ή μπορεί να αποδειχθεί μια τέτοια ανακάλυψη θα το δείξει ο χρόνος. Ο μηχανουργός Θεόδωρος Τσιριγγάκης από την Κέρκυρα, ο οποίος έχει βραβευθεί στο παρελθόν (1982) για την εφεύρεση του «διαφορικού χωρίς γρανάζια», μία ελληνική πατέντα που έλαβε ανώτατες διακρίσεις, κέρδισε το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας. Ο καθηγητής της Σχολής Μηχανολόγων-Μηχανικών του ΕΜΠ Χριστόφορος Προβατίδης έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη δουλειά του κ. Τσιριγγάκη και έπειτα από 26 χρόνια έρευνας, συνεχούς κατασκευής δοκιμίων και στενής συνεργασίας κατέληξαν στη δημιουργία του μηχανισμού αντιβαρύτητας.
Η αξία ενός τέτοιου μηχανισμού, σύμφωνα με τους κ. Τσιριγγάκη και Προβατίδη, που επισημαίνουν ότι είναι κτήμα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και επομένως του ελληνικού Δημοσίου, έγκειται στο γεγονός ότι υπόσχεται έναν νέο πρωτοποριακό τρόπο λειτουργίας των προωθητικών συστημάτων (μέσα μεταφοράς, μεταφορικά και ανυψωτικά συστήματα) με εφαρμογές στη διαστημική τεχνολογία, την αεροναυπηγική αλλά και άλλους τομείς.
Οι έως σήμερα επιστημονικά γνωστοί τρόποι μετάδοσης κίνησης για τη λειτουργία συστημάτων προώθησης είναι η τριβή μεταξύ τροχών και επιφάνειας κίνησης, η προώθηση αέρα ή νερού σε αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτή της κίνησης (πλοία, αεροπλάνα) και η εκδίωξη του καυσίμου (π.χ. πύραυλοι). Με αυτές τις μεθόδους, όμως προκαλείται δύναμη αντίδρασης, η οποία καταναλώνει σημαντικό έργο, ενώ με τον μηχανισμό αντιβαρύτητας μειώνεται η αντίδραση, άρα και οι απώλειες προς το περιβάλλον.
Οι δύο εκτιμούν ότι πρόκειται για μία σημαντική ανακάλυψη, για την οποία μάλιστα δέχθηκαν συγχαρητήρια επιστολή του πρύτανη του ΕΜΠ κ. Ν. Μουντζούρη. Ο μηχανουργός Θεόδωρος Τσιριγγάκης, ο οποίος αφιερώνει όλο του το έργο στη γυναίκα του Κατερίνα, που απεβίωσε πριν από μερικούς μήνες, εξηγεί στην «Κ» ότι πρώτη του έμπνευση ήταν ο μηχανισμός των Αντικυθήρων (σχετικά παρακάτω στήλες).
Το 1967 ο κ. Τσιριγγάκης άρχισε να μελετά τον μηχανισμό των Αντικυθήρων και 13 χρόνια μετά έφτιαξε το διαφορικό χωρίς γρανάζια. Κατά τη διάρκεια κατασκευής του παρατήρησε ορισμένα παράξενα φαινόμενα ταλάντωσης. Αυτή η παρατήρηση ήταν η αφετηρία για τη σημερινη εφεύρεση, η πατέντα της οποίας έχει υποβληθεί στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ. Στόχος του εφευρέτη ήταν το έντεχνο «σπάσιμο» του κύκλου, στο οποίο τον βοήθησε ο γιος του, Βασίλης Τσιριγγάκης, μηχανικός υπολογιστών και συστημάτων.
Αρχή λειτουργίας
Πιο συγκεκριμένα, η αρχή λειτουργίας του καινοτόμου μηχανισμού συνίσταται σε δύο κινητήρες, οι οποίοι παράγουν δύο περιστροφές. Η πρώτη περιστροφή δημιουργεί μια τροχιά που μοιάζει με το σύμβολο του απείρου και πάνω της κινούνται απρόσκοπτα μία, δύο ή και περισσότερες μάζες. Η δεύτερη περιστροφή είναι καθοριστική για να επιτευχθεί η πρόωση. «Οταν οι στροφές των κινητήρων συνδυαστούν κατάλληλα, τότε συντονίζεται με τέτοιον τρόπο η φυγόκεντρος δύναμη, ώστε το αντικείμενο επί του οποίου προσαρτάται ο μηχανισμός μπορεί και προωθείται αντιβαρυτικά», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Χριστόφορος Προβατίδης, καθηγητής του ΕΜΠ.
Κατά τη διάρκεια λειτουργίας του μηχανισμού παρατηρήθηκε απώλεια βάρους σε ηλεκτρονική πλάστιγγα ακριβείας, δηλαδή οι κινούμενες μάζες ήταν σημαντικά ελαφρύτερες.
Οπως λέει ο κ. Προβατίδης αυτός ο προωθητικός μηχανισμός αξιοποιεί παρατηρήσεις αντιβαρυτικών φαινομένων της Φύσης (όπως ο τρόπος κίνησης των φτερών του πτηνού κολιμπρί) δεν «παραβιάζει» κανένα νόμο της φυσικής ούτε αξίωμα της Θερμοδυναμικής και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προωθητικός μηχανισμός ιπτάμενων αντικειμένων και οχημάτων, τα οποία στο μακρινό μέλλον θα κινούνται αυτόνομα χωρίς συγκρούσεις, όπως για παράδειγμα κινείται η σκόνη μέσα σε μια ηλιακή ακτίνα.
Πιο αναλυτικά, μία αρχική εφαρμογή θα μπορούσε να αφορά την άνετη και πλήρως αυτόνομη μετάβαση προς το Διάστημα. «Αν μία αποστολή στο Διάστημα εμφανίσει πρόβλημα θα μπορεί ανά πάσα ώρα να ανακληθεί και να επιστρέψει στη γη», υποστηρίζει ο εφευρέτης κ. Θ. Τσιριγγάκης.
Εκτός από τη διαστημική τεχνολογία, ο μηχανισμός αντιβαρύτητας θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στα ελικόπτερα αλλά και στα αεροπλάνα. Ειδικότερα, με την προσθήκη ενός αντιβαρυτικού μηχανισμού, το ελικόπτερο θα μπορούσε να αναπτύσσει μεγαλύτερες ταχύτητες, να καταναλώνει λιγότερη ενέργεια και να μην είναι ευάλωτο στις κακές καιρικές συνθήκες.
Οσο για τα αεροπλάνα, η χρησιμότητα ενός τέτοιου μηχανισμού αφορά κυρίως την ασφάλεια των πτήσεων.
Παρέμβαση πρύτανη ΕΜΠ για την έρευνα
Ο πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, κ. Κωνσταντίνος Ι. Μουτζούρης, ενημερώθηκε για την έρευνα στον μηχανισμό αντιβαρύτητας, και δήλωσε στην «Κ» ότι «το κορυφαίο τεχνολογικό ίδρυμα της χώρας, το 170 ετών Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με το υψηλού επιπέδου ανθρώπινο δυναμικό, τις τελευταίες τύπου υλικοτεχνικές υποδομές, βρίσκεται στο μέτωπο των επιστημονικών εξελίξεων σε πολλά θέματα. Η Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών με τα στελέχη της, καθηγητές, φοιτητές και εργαζόμενους, είναι μία από τις πιο υποδειγματικές σχολές μας.
Νιώθουμε υπερήφανοι που ο καθηγητής κ. Προβατίδης και οι συνεργάτες του είναι μέλη του Ιδρύματός μας. Καλούμε την πολιτεία, η οποία μέχρι σήμερα έχει δείξει ελάχιστο ενδιαφέρον για την επιστημονική έρευνα στη χώρας μας, να μεταβάλει στάση και να αγκαλιάσει την έρευνα, η οποία είναι η μόνη οδός προς μια κοινωνία γνώσεως και προόδου».
Tο πρώτο πείραμα
Το 1982 ο ταλαντούχος Ελληνας μηχανουργός δημιούργησε μία τεχνολογική καινοτομία, ένα διαφορικό χωρίς γρανάζια, μία πατέντα που σάρωσε τα βραβεία του διαγωνισμού «ΕΥΡΗΚΑ» του Βελγίου και του χάρισε εκτός από φήμη πολλές προσκλήσεις και συμμετοχές σε διεθνείς εκθέσεις και διαγωνισμούς.
Το πρωτότυπο διαφορικό, στο οποίο η κίνηση μεταδίδεται μέσω μικρών σφαιρών, οι οποίες κινούνται σε καμπύλες και μιμούνται την κίνηση των πλανητών, είχε δοκιμαστεί επιτυχώς σε αυτοκίνητο της εταιρείας ΠΥΡΚΑΛ επί 15.000 χλμ. σε όλες τις συνθήκες δρόμου με αρκετά αξιόλογες επιδόσεις. Από την ερευνητική εργασία και τα αποτελέσματα των δοκιμών που ακολούθησαν η ΠΥΡΚΑΛ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «πρόκειται για καινοτομία στον τρόπο μετάδοσης της κίνησης, η οποία έχει δύο σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι των γνωστών διαφορικών μηχανισμών που χρησιμοποιούνται.
Πρώτον, μεταδίδει την κίνηση με πλήρη κύλιση με αποτέλεσμα μεγάλη διάρκεια ζωής και υψηλό συντελεστή απόδοσης.
Δεύτερον, εξασφαλίζει μεγαλύτερη πρόσφυση τροχών στο δρόμο, κάτι που συνεπάγεται σημαντικά μεγαλύτερη ασφάλεια κατά την οδήγηση, καθώς το όχημα δεν ακινητοποιείται σε δυσμενείς συνθήκες δρόμου και εμφανίζει μεγαλύτερη ευστάθεια στις στροφές». Αρκετές χώρες ενδιαφέρθηκαν να αγοράσουν την πατέντα (ΗΠΑ, Κίνα κ.ά.), όμως ο κ. Τσιριγγάκης αρνήθηκε να την πουλήσει, καθώς επιθυμούσε να παραμείνει και να αξιοποιηθεί η εφεύρεση στην Ελλάδα, ελπίζοντας ότι θα έβρισκε υποστήριξη από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές. Τα πρώτα τέσσερα χρόνια, το διαφορικό χωρίς γρανάζια το στήριξε η ΠΥΡΚΑΛ, αργότερα όμως η βοήθεια αποσύρθηκε και τη νομική και οικονομική υποστήριξη της πατέντας ανέλαβε για 20 χρόνια ο δικηγόρος του κ. Τσιριγγάκη, κ. Γ. Μπουρνούς. Τελικά, παρήλθε ο χρόνος προστασίας της πατέντας και σύμφωνα με πληροφορίες το διαφορικό χωρίς γρανάζια βρήκε εφαρμογή στο εξωτερικό.
Καθημερινή
Είδαμε σήμερα στην εκπομπή της Τσαπανίδου τη μηχανή αντιβαρύτητας!
Εν μέσω άλλων τα οποία είπε ο κ.Τσιριγγάκης,δήλωσε ότι κάποια στιγμή που ασχολούνταν στον τόρνο,του..."ήρθε" όλο το εικονόγραμμα της αντιβαρυτικής μηχανής!
20 Σεπτεμβρίου 2009
Μεγάλη ελληνική εφεύρεση για τη συγκομιδή του ελαιοκάρπου!Το δαιμόνιο του Έλληνα!
Εργάτης – ρομπότ για ελαιοσυγκομιδή | |||
Έναν εργάτη – ρομπότ που μπορεί να ελαχιστοποιήσει τον χρόνο συγκομιδής των ελιών, χωρίς να «τραυματίσει» το δέντρο, κατασκεύασε ο Πάνος Γκολφίνος από το Χελιδόνι του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας. Τη στιγμή που οι ελαιοπαραγωγοί θα ψάχνουν αγωνιωδώς για εργάτες για τη συγκομιδή των ελιών και θα…ετοιμάζουν τις τέμπλες, ο ίδιος θα πατά απλά το κουμπί του τηλεχειριστηρίου… Ποιος είναι ο Πάνος Γκολφίνος Ελαιοτριβέας από το Χελιδόνι, ο Πάνος Γκολφίνος είναι ένας εξαιρετικά εύστροφος άνθρωπος που οι πατέντες ήταν πάντα μια πρόκληση γι’ αυτόν. Αν και το σχολείο δεν ήταν η πρώτη του προτεραιότητα, η αγάπη για τη μηχανολογία του προσέφερε σημαντικές γνώσεις που αξιοποιεί στη δουλειά του καθημερινά αλλά βοηθώντας σε πολλές περιπτώσεις φίλους και συγχωριανούς, δίνοντας πρακτικές λύσεις. Ο Ηλεκτρονικός Υπολογιστής και το διαδίκτυο είναι πια βασικοί «συνεργάτες» που τον βοηθούν στο να ψάξει, να μάθει και να κατασκευάσει τελικά ότι του «καρφωθεί» στο μυαλό, χωρίς να υπολογίζει κόστος ή βαθμό δυσκολίας. Υποστηρικτής αυτής της προσπάθειας αλλά και πολύτιμος βοηθός, είναι και ο γιός του Βασίλης που ακολουθεί τα «χνάρια» του πατέρα του. Το σύστημα ελαιοσυγκομιδής Πριν τρία χρόνια επισκέφθηκε την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και εκεί είδε ένα παρόμοιο μηχάνημα που παρουσίαζε Ιταλική εταιρεία. Τότε, του «καρφώθηκε» η ιδέα για την κατασκευή ενός τέτοιου συστήματος. Μετά από ατελείωτα βράδια μελέτης και μαθηματικών υπολογισμών, αφού «…έπρεπε να πετύχω τη δύναμη που ήθελα και να υπολογίσω την αντοχή των υλικών, με βασική προτεραιότητα να μην «πληγωθεί» το δέντρο και κυρίως την ασφάλεια του χειριστή», εξηγεί ο ίδιος. Πως λειτουργεί Πρόκειται για ένα μηχανοκίνητο σύστημα με μορφή ανθρώπινου χεριού που έχει τη δυνατότητα να επιμηκυνθεί και να φτάσει τα 4 μέτρα ύψος ώστε να καλύψει ακόμα και την ψηλότερη ελιά. «Είναι τόσο ευέλικτο που ο «καρπός» του έχει τη δυνατότητα να κάνει δεκάδες κινήσεις και «σπασίματα» ώστε να φτάσει στο επιθυμητό σημείο-κλαδί της ελιάς. Αφού αγκαλιάσει το κλαδί που πρέπει, με το σύστημα της δόνησης, τινάζει την ελιά χωρίς να την πληγώσει, αφού οι τσιμπίδες – δάκτυλά του είναι επενδυμένα με ειδικά λάστιχα και ποδιές», λέει ο Πάνος Γκολφίνος. Εξηγεί μάλιστα ότι, πριν ένα χρόνο, είχε κατασκευάσει ένα μικρότερου τύπου ανάλογο μηχάνημα που σε πλήρη λειτουργία ολοκλήρωσε τη συγκομιδή 300 ελαιοδέντρων σε λιγότερο από δύο ημέρες. Με το νέο μηχάνημα, ο χρόνος μειώνεται σημαντικά, αφού είναι τελειοποιημένο και επιπλέον λαμβάνει εντολές κίνησης από ασύρματο τηλεχειριστήριο.Το γεγονός ότι είναι ρυμουλκούμενο, το κάνει ακόμα πιο ευέλικτο, αφού μπορεί να μεταφερθεί εύκολα και να τοποθετηθεί ακόμα και σε ανώμαλο έδαφος ή πλαγιές. Χρόνος και χρήμα Η κατασκευή του εν λόγω μηχανήματος ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο και ολοκληρώθηκε πριν λίγες εβδομάδες. «Συνολικά μου πήρε να το φτιάξω περίπου τρεις μήνες και μου κόστισε περίπου 15.000 ευρώ. Βέβαια, επειδή πήγαινα βήμα – βήμα και ψάχνοντας, τώρα που το ολοκλήρωσα βλέπω ότι για να κατασκευάσω ένα ανάλογο, θα χρειαζόμουν μόνο ένα μήνα», λέει ο ίδιος. Δοκιμή και γιατί όχι…παραγωγή Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, ο ίδιος δεν είναι μεγάλος ελαιοπαραγωγός αφού οι ελιές που έχει φτάνουν δεν φτάνουν τις 150 ρίζες. Η δημιουργία του ήταν πιο πολύ μέρος της αγάπης του Πάνου Γκολφίνου για τις μηχανολογικές κατασκευές. Ωστόσο, φέτος θα το δοκιμάσει βοηθώντας φίλους και συγγενείς στη συγκομιδή των ελιών, «γιατί θέλω να δω τι εμπλοκές ενδεχομένως θα παρουσιάσει και τι βελτιώσεις απαιτεί» όπως λέει ο ίδιος και γιατί όχι, κάποια στιγμή να βγει στην παραγωγή, αφού πρόκειται σίγουρα για μια υπερσύχρονη και πρωτοποριακή κατασκευή.
|