15 Μαΐου 2009

Η Μεγάλη Μητέρα και η Αφροδίτη των ανθρώπων που ζούσαν με τους δεινόσαυρους.

Σχετικό links: Δεν εξαφανίστηκαν μαζικά οι δεινόσαυροι

Η Μεγάλη Μητέρα (Great Mother), η αλλιώς Μητέρα Γη (Earth Mother) είναι ένα μητριαρχικό αρχετυπικό μοντέλο που επαναλαμβάνεται σε διάφορες μυθολογίες ανα τον κόσμο. Σύμφωνα με τη θεωρία του Γιουνγκ το αρχέτυπο της Μεγάλης Μητέρας - Θεάς είναι βαθιά ριζωμένο στον ανθρώπινο νου ακόμα και πριν την κύηση. Συνήθως τη συναντάμε σε τρεις βασικές μορφές - ως Παρθένο, ως Μητέρα και ως Γριά - και ανάλογα με τη μορφή που έχει συμβολίζει την αγνότητα, τη γονιμότητα, τη σοφία.

Σύμφωνα με τον Μίρτσεα Ελιάντε ως τις μέρες μας έχει φθάσει ένας σημαντικός αριθμός δοξασιών, μύθων, τελετουργικών και τέχνεργων σχετικών με τη γη, τις θεότητές της και το αρχέτυπο της μεγάλης μητέρας. Η Μεγάλη Μητέρα στις παραδόσεις του κοσμογονικού ζεύγους είναι η σύντροφος, η θηλυκή όψη που γονιμοποιείται με τρόπο θαυματουργό ή μη και γεννά, αποκαλύπτει τα σιτηρά, τους καρπούς και όλα τα γεννήματα της γης.
Η ανακάλυψη ειδωλίων σε διάφορους πολιτισμούς της προϊστορικής Ευρώπηςείναι ανακάλυψη ειδωλίων γονιμότητας με λειτουργίες της αναπαραγωγής, της γαλούχησης και της αύξησης της ζωής .
Η υπέροχη, Αφροδίτη του Βίλεντορφ,
είναι μια φιγούρα 25.000 ετών, δηλαδή όταν ζούσαν οι δεινόσαυροι (όπως και η „νέα „Αφροδίτη του Χόλε Φελς των τουλάχιστον 35.000 ετών), , που βρέθηκε στην περιοχή του Βαχάου, στην Κάτω Αυστρία Η ανακάλυψή της (1908) συνέπεσε μ' εκείνη του μπούστου της Νεφερτίτης και προκάλεσε αληθινό σοκ στις πουριτανικές δυτικές κοινωνίες των αρχών του 20ού αιώνα. Στις πρώτες επιστημονικές δημοσιεύσεις χαρακτηρίστηκε ως «υπερώριμη, παχιά γυναίκα, με μεγάλους γαλακτοφόρους αδένες και γεμάτους γλουτούς και μηρούς»- εικάζεται ότι αυτός ο τύπος γυναίκας εκείνη την εποχή, αντιπροσώπευε το κάλλος και την γονιμότητα. Τέτοιες γυναικείες; μορφές βρέθηκαν στην Γαλλία, στην Μάλτα και κατά την νεότερη παλαιολιθική περίοδο, στην Θεσσαλία-ωστόσο το ειδώλιο της «Αφροδίτης τού Βίλεντορφ» γνώρισε μεγάλες δόξες σ' όλο τον κόσμο Σε συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσε βιεννέζικο μουσείο, ανακοινώθηκαν αποτελέσματα επισταμένων μελετών που διεξήγαγαν ομάδες ειδικών της προϊστορίας με τη βοήθεια συσκευών τελευταίας τεχνολογίας :
Ιδιαίτερα εντυπωσιακές κι ενδιαφέρουσες είναι οι διαπιστώσεις του γεωλόγου Αλεξάντερ Μπινστάινερ, που πέντε φορές εξέτασε το ειδώλιο κάτω από μικροσκόπιο σε 30-55πλή μεγέθυνση. Κι ανακάλυψε πως:*
εκδορές και ίχνη επεξεργασίας δείχνουν ότι το ύψους μόλις 11 εκατοστών ειδώλιο
υπέστη επεξεργασία από κοπίδι πυριτόλιθου,* φέρει «φιλέ» για τα μαλλιά ή «πλεκτό
σκουφί
» και στο δεξιό βραχίονα υπάρχουν οριζόντια σημάδια - ένα είδος γραμμικού
κώδικα
,* ίχνη χρωμάτων αποδεικνύουν, ότι σε αρχικό στάδιο ήταν καλυμμένο με παχύ
στρώμα ερυθράς κιμωλίας, ουσίας που χρησιμοποιούνταν συνήθως σε νεκρικές
τελετουργίες,* είναι κατασκευασμένο από τον σπάνιο ωόλιθο, υλικό που δεν
παρουσιάζει εκπλύσεις
, ενώ κατά τον Μπινστάινερ «ένα από τα βαθουλώματα είναι
τόσο έντεχνο, ώστε σχηματίζεται ομφαλός!»
Οι ειδικοί κατόρθωσαν να εντοπίσουν ακόμη και το λατομείο προέλευσης του ειδωλίου - το Στράνσκα Σκάλα πλησίον του Μπρνο, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Τσεχίας, όπου υπάρχουν μέχρι σήμερα διάσπαρτοι ωόλιθοι έως και μεγέθους παιδικού κεφαλιού. Στοιχεία από εξορύξεις πυρήνων από γροιλανδικούς παγετώνες αποδεικνύουν ότι οι φυλές εκείνης της εποχής ζούσαν σε συνθήκες εξαιρετικής αφθονίας, για την οποία φρόντιζε το ψυχρό, ξηρό κλίμα, δημιουργώντας περιβάλλον άδενδρης τούνδρας, όπου το στρώμα πάγου έλιωνε τέλη Μαρτίου, δίνοντας τη θέση του σε παχιά βλάστηση. Βίσωνες, γιγάντια ελάφια, αντιλόπες, ρινόκεροι και μεγάλες αγέλες μαμούθ προσέφεραν αφθονία πρωτεϊνούχας τροφής. Οι πληθυσμοί αυξάνονταν ραγδαία στην περιοχή, με προσέλευση φύλων από τις ρωσικές στέπες, πολλά, μάλιστα, από τα οποία εγκαθίσταντο μόνιμα σε συγκεκριμένους τόπους. Σ' αυτά τα τεράστια «wigwams» -τοποθεσίες λατρείας- μόνιμων οικισμών ανακαλύφθηκαν τα πληθωρικά ειδώλια, πολλά σε καλύβες, άλλα σε μικροσκοπικά ταφικά μνημεία. Ομως, τι ακριβώς κρύβεται πίσω από τη λατρεία της «Αφροδίτης», τα ειδώλια της οποίας δεν είχαν πρόσωπο αλλά έφεραν συχνά κοσμήματα;Προφανώς, δεν χρησίμευαν ως σεξουαλικά αντικείμενα· αρχικώς θεωρούνταν μάλλον σύμβολα αναπαραγωγής και γονιμότητας. Ο λόγος: στις πρώιμες κοινωνίες υπήρχε μητριαρχία, καθώς στο επίκεντρο βρισκόταν το γεγονός της γέννησης. Σε όλες τις οικογένειες, ομάδες και φυλές κυρίαρχο στοιχείο ήταν η καταγωγή των γυναικείων μελών κι αυτό καθόριζε το γενεαλογικό δένδρο. Η βιολογική γνώση για τη συμβολή του αρσενικού στην πράξη της αναπαραγωγής αποκτήθηκε πολύ αργότερα με την παρατήρηση των οικόσιτων ζωντανών.Είναι γνωστό πως πολλά σιβηρικά φύλα εσκάλιζαν σε ξύλο λάρικος (είδος κωνοφόρου) και αγριολεύκης θηλυκές φιγούρες, στις οποίες προσέφεραν αφιερώματα. Επομένως, δεν ξενίζει το γεγονός έλλειψης προσώπου στα ειδώλια - αφού επρόκειτο για ένα είδος θεότητας. Ωστόσο, η νέα ατραπός γνώσεων οδηγεί βαθύτερα στη μυστηριώδη αυτή λατρεία.Μετρήσεις με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα 14 έδειξαν ότι τα πληθωρικά ειδώλια δημιουργήθηκαν στο τέλος της λεγόμενης Γραβετίου (ή Ανώτερης Περιγορδίου) Περιόδου, δηλ. πριν από 30.000-25.000 χρόνια- και δεν είναι παρά έργα παρακμής. Αιτία, η απότομη πτώση της θερμοκρασίας κι η επέλαση των παγετώνων, που έφτασαν μέχρι την Πορτογαλία. Ανασκαφές στη βόρεια Ισπανία αποκαλύπτουν ίχνη κυνηγών φώκιας στην περιοχή· η Κεντρική Ευρώπη άδειασε, ο Homo sapiens απειλούνταν από εξαφάνιση. Νέοι έποικοι επέστρεψαν χιλιετίες μετά απ' αυτή την επίθεση ψύχους και σε κανέναν από τους νέους οικισμούς δε βρέθηκαν ίχνη της παλαιάς λατρείας.Ολα αυτά δείχνουν πως προτιμήσεις και παραδόσεις μεταβάλλονται εύκολα, ιδίως όταν τα φύλα έχουν ν' αντιμετωπίσουν προβλήματα περιβαλλοντικά ή επιβίωσης. Οι υπερήφανοι κυνηγοί της Γραβετίου άφησαν πίσω τους στην παγωμένη γη τα σύμβολα αυτά της αφθονίας και της συνδεδεμένης μαζί της γονιμότητας. Αυτά τα μυστηριώδη ειδώλια, που συγκαταλέγονται στα αρχαιότερα λατρευτικά αντικείμενα του κόσμου.
Πηγές:
http://el.wikipedia.org/wiki/Μεγάλη_Μη�„έ��α
Απόσπασμα από βιβλίο της διευθύντριας του Μουσείου, Βαλπούργκα Αντλ - Βάιζερ.Walpurga Antl - Weiser: «Die Frau von W. - Die Venus von Willendorf, ihre Zeit und die Geschichte(n) um ihre Auffindung» («Η Αφροδίτη τού Βίλεντορφ, η εποχή της και οι ιστορίες σχετικά με την ανακάλυψή της»), εκδ. τού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, Βιέννη.

Πηγή:
ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΑΒΑΣΙΣ
http://pyrron.blogspot.com/2009/05/blog-post_6577.html

Η ορεινή Ολυμπία,ο Καλυδώνιος κάπρος και η αποκατάσταση της ιστορίας.


Μαρμάρινη ρωμαϊκή σαρκοφάγος από το Βικοβάρο με αναπαράσταση του κυνηγιού του Καλυδωνίου Κάπρου (Palazzo dei Conservatori, Ρώμη)


Το κυνήγι του Καλυδωνίου Κάπρου σε μελανόμορφο αγγείο από τη Λακωνία, έργο του «Ζωγράφου του Ναύκρατη», περ. 555 π.Χ. (Μουσείο του Λούβρου)



"Τα σουληνάρια"!Πηγή στο αναψυκτήριον του χωριού Κωστομέρα,εδώ που πρωτοπίνουν νερό οι αετοί!

Ορεινή Ολυμπία,Πλαγιές όρους Μίνθη,χωριό Κωστομέρα!Το αναψυκτήριον και ο γέρο-πλάτανος υποβασταζόμενος!


Άφωνοι!Μην ενοχλήσουμε τον Καλυδώνιο κάπρο!Είδαμε τα χνάρια του στο δρόμο και γνωρίζαμε ότι μας παρακολουθεί!
Ζώο της μυθολογίας που κατέστρεφε τα πάντα στην περιοχή της Καλυδώνας. Ο βασιλιάς της Καλυδώνας Οινέας σε κάποια προσφορά θυσίας στους θεούς ξέχασε την Άρτεμη, που θύμωσε και έστειλε ένα φοβερό κάπρο να προξενεί καταστροφές στην Καλυδώνα. Ο Μελέαγρος τότε κάλεσε όλους τους ήρωες της Ελλάδας να τον σκοτώσουν, με βραβείο το δέρμα και το κεφάλι του κάπρου.
Στο κάλεσμα αποκρίθηκαν πολλοί, και ανάμεσα τους ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης από τη Σπάρτη, ο Ίδας και ο Λυγκεύς από τη Μεσσήνη, ο Θησεύς από την Αθήνα, ο Πείριθους από τη Λάρισα, ο Ιάσων από την Ιωλκό, ο Άδμητος από τις Φερές, ο Νέστωρ από την Πύλο, ο Πηλεύς και ο Ευρυτίων από τη ΦθΙα, ο Ιφικλής από τη Θήβα, ο Αμφιάραος από το Αργος, ο Τελαμών από τη Σαλαμίνα, ο Καινεύς από τη Μαγνησία και τέλος ο Αγκαίος και ο Κηφεύς από την Αρκαδία, συνοδευόμενοι από τη συμπατριώτισσα τους, την αγνή γοργοπόδαρη Αταλάντη, μοναχο­κόρη του Ίασου και της Κλυμενης. Ο Ίασος ήθελε αρσενικό κληρονόμο, και η γέννηση της Αταλάντης τον απογοήτευσε τόσο βαθιά ώστε την πέταξε στο όρος Παρθένιο κοντά στην Καλυδώνα, όπου τη θήλασε αρκούδα πού την έστειλε η 'Άρτεμις σε βοήθεια της . Η Αταλάντη μεγάλωσε και έγινε γυναίκα ανάμεσα στο σοι των κυνηγών που τη βρήκαν και την ανάθρεψαν, άλλά έμεινε παρθένα και πάντοτε κουβαλούσε απάνω της όπλα. Κάποια φορά έφτασε σκασμένη στη δίψα στα Κύφαντα, και εκεί, επικαλούμενη την Άρτεμη και χτυπώντας έναν βράχο με την αιχμή από το δόρυ της, έκανε να αναβλύσει πηγή. Αλλά ακόμη δεν είχε συμφιλιωθεί με τον πατέρα της.
(σ.σ.Επειδή το όρος Παρθένιον βρίσκεται στην Αρκαδία της Πελοποννήσου,άρα η Καλυδώνα ήταν στην περιοχή που και σήμερα βρίσκεται το χωριό Καλυδώνα,στην πλαγιά του όρους Μίνθη της Ορεινής Ολυμπίας.
Ο Παυσανίας στα Ηλειακα αναφέρει:[3] τοὺς Ἠλείους ἴσμεν ἐκ Καλυδῶνος διαβεβηκότας καὶ Αἰτωλίας τῆς ἄλλης: τὰ δὲ ἔτι παλαιότερα ἐς αὐτοὺς τοιάδε εὕρισκον. βασιλεῦσαι πρῶτον ἐν τῇ γῇ ταύτῃ λέγουσιν Ἀέθλιον, παῖδα δὲ αὐτὸν Διός τε εἶναι καὶ Πρωτογενείας τῆς Δευκαλίωνος, Ἀεθλίου δὲ Ἐνδυμίωνα γενέσθαι: [4] τούτου τοῦ Ἐνδυμίωνος Σελήνην φασὶν ἐρασθῆναι, καὶ ὡς θυγατέρες αὐτῷ γένοιντο ἐκ τῆς θεοῦ πεντήκοντα. οἱ δὲ δὴ μᾶλλόν τι εἰκότα λέγοντες Ἐνδυμίωνι λαβόντι Ἀστεροδίαν γυναῖκα--οἱ δὲ τὴν Ἰτώνου τοῦ Ἀμφικτύονος Χρομίαν, ἄλλοι δὲ Ὑπερίππην τὴν Ἀρκάδος--, γενέσθαι δ' οὖν φασιν αὐτῷ Παίονα καὶ Ἐπειόν τε καὶ Αἰτωλὸν καὶ θυγατέρα ἐπ' αὐτοῖς Εὐρυκύδαν. ἔθηκε δὲ καὶ ἐν Ὀλυμπίᾳ δρόμου τοῖς παισὶν ἀγῶνα Ἐνδυμίων ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς, καὶ ἐνίκησε καὶ ἔσχε τὴν βασιλείαν Ἐπειός: καὶ Ἐπειοὶ πρῶτον τότε ὧν ἦρχεν ὠνομάσθησαν...[8] Αἰτωλῷ δὲ μετὰ Ἐπειὸν βασιλεύσαντι συνέπεσεν ἐκ Πελοποννήσου φυγεῖν, ὅτι αὐτὸν οἱ Ἄπιδος παῖδες ἐφ' αἵματι ἀκουσίῳ δίκην εἷλον: Ἆπιν γὰρ τὸν Ἰάσονος ἐκ Παλλαντίου τοῦ Ἀρκάδων ἀπέκτεινεν Αἰτωλὸς ἐπελάσας τὸ ἅρμα τεθέντων ἐπὶ Ἀζᾶνι ἄθλων. ἀπὸ μὲν Αἰτωλοῦ τοῦ Ἐνδυμίωνος οἱ περὶ τὸν Ἀχελῷον οἰκοῦντες ἐκλήθησαν φυγόντος ἐς ταύτην τὴν ἤπειρον, τὴν δὲ Ἐπειῶν ἔσχεν ἀρχὴν Ἠλεῖος, Εὐρυκύδας τε τῆς Ἐνδυμίωνος καὶ--ὅτῳ πιστὰ--πατρὸς ὢν Ποσειδῶνος: καὶ τὸ ὄνομα οἱ ἄνθρωποι τὸ νῦν ἀντὶ Ἐπειῶν ἀπὸ τοῦ Ἠλείου μεταβεβλήκασιν.
Άρα,όταν ο Αιτωλός και οι συν αυτώ,έφυγαν από την Πελοπόννησο και πήγαν στην περί τον Αχελώον χώρα,πήραν μαζί τους και τη μυθιστορία τους.)

Μεγαλείο οργιαστικό!Ένα απομεινάρι της φύσης που δεν κάηκε το 2007.Ψηλά,πάνω από το χωριό Κωστομέρα,εδώ που ακόμα κυκλοφορεί ο Καλυδώνιος κάπρος και περιμένει κάποια σύγχρονη Αταλάντη να τον θηρεύσει!Στο βάθος το όρος Λαπίθας με τη μυτερή κορφή του τη Σμέρνα!

Οι αναβαθμίδες,η πηγή,οι ποτίστρες...Τότε που ο τόπος έσφιζε από ζωή!Στην πλαγιά της Μίνθης,πάνω από το χωριό Κωστομέρα!

Επιγραφή στην πέτρινη πλάκα της πηγής!Πόσοι να έχουν ξεδιψάσει εδώ!Κι εγώ!

Αν είχε μιλιά,θα μας έλεγε πολύ παλιές ιστορίες!Η Δρυς.

Αρχαίο πέτρινο αλώνι.Εδώ που ο μόχθος γινόταν σοδειά.

Πλαγιά στο όρος Μίνθη της Ορεινής Ολυμπίας.

Χαλάσματα.Η γκρεμισμένη εστία(τζάκι),με φόντο την οργιαστική φύση.

Γη της Ορεινής Ολυμπίας.Στο βάθος το Ιόνιον Πέλαγος.

Πηγές θεμάτων:
http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%85%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CE%AC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82
http://www.toxolyros.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=22973&Itemid=725
http://www.hunter.gr/foreis/20060412a.htm
http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%85%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CE%AC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82
http://el.wikisource.org/wiki/%CE%97%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8E%CE%BD/%CE%91
Φωτογραφίες:Πλάτων Πισατίδης