Περί ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού!!!!

------------------------------------------------------------------------------------------
http://www.kalami.net/

ΨΗΦΟΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΞΑΠΑΤΕΙ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΗΜΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
Θεατρινίστικη και κακόγουστη η δήθεν κόντρα Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ γιά το νομοσχέδιο, δεν συμφέρει τα κομματικά κατεστημένα να δώσουν έδρες στους Απόδημους EΛΛΗΝΕΣ, στην Βουλή των ΕΛΛΗΝΩΝ. Δέχονται ως ''σοβαρούς συνομιλητές'' τους ΣΑΕριτζήδες, που εκπροσωπούν -τυπικά μόνο- το 4-5% των Απόδημων. Θεατρική παράσταση στην Βουλή, με συμμετοχή του πρόεδρου ΣΑΕ και των συντονιστών ΗΠΑ, Aσίας-Αφρικής και Καναδά.

ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ κρατικών ελληνικών οργανισμών που στηρίζουν οικονομικά το ΣΑΕ, γιά ν' αλλάξει θέση στο ζήτημα του νομοσχέδιου, του σχετικού με την ψήφο στους Απόδημους, ο πρόεδρός του Στέφανος Ταμβάκης

Δεν διαθέτουν ΟΥΤΕ την στοιχειώδη αξιοπρέπεια να παραιτηθούν ομαδικά
ΟΙ ΑΧΥΡΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΕριτζήδες ''ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ'' ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΗΜΟΥΣ ;;;
Πριν τις 11 Μαρτίου 2009, οι ΣΑΕριτζήδες, γιά το ζήτημα της ψήφου στους Απόδημους, ζητούσαν γραπτά:
1. Δυνατότητα άσκησης του εκλογικού δικαιώματος στις βουλευτικές εκλογές, μ' επιστολική ψήφο και κάλπη.
2. Δημιουργία εκλογικών περιφερειών αποδήμων και οι μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού να εκλέγουν τους δικούς τους αντιπροσώπους στην Βουλή, που να αντιπροσωπεύουν τον ελληνισμό των 5 (πέντε) ηπείρων (Διαβάστε).
Στις 11 Μαρτίου 2009 οι ΣΑΕριτζήδες, στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής των Ελλήνων, γιά ζήτημα ψήφου: ''Δεχόμαστε το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση'' (γιά να ψηφίζουν/εκλέγουν μόνο οι Απόδημοι μετά τον χρόνο... 2011 και όχι να εκλέγονται, ενώ είναι αμφίβολη η -πρακτική- υπόθεση επιστολικής ψήφου).

Καυγάδες και στη συνεδρίαση του ''προεδρείου'' του ΣΑΕ, στην Αλεξάνδρεια, Αίγυπτο, 6-9 Μαρτίου, όπου οι συντονιστές ΣΑΕ, ΗΠΑ και Καναδά, υπονόμευσαν την ομόφωνη θέση του Συμβούλιου γιά το νομοσχέδιο.

Ο Συντονιστής ΣΑΕ ΗΠΑ, εξακολουθεί να εκθέτει την Ομογένεια. Ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος, που εκπροσωπεί τον εαυτόν του, αφού το Συντονιστικό του Συμβούλιο τον καταγγέλλει συστηματικά γι' ατομικές ενέργειες και τον ''άδειασαν'' γι' αυτό, στην Βουλή -11 Μαρ. '09- οι βουλευτές Νιώτης και Μπόλαρης, δήλωσε: ''Το νομοσχέδιο πρέπει να ψηφιστεί... Επιτρέπει στους απόδημους να ψηφίζουν στους τόπους όπου βρίσκονται και να εκλέγουν δικούς τους αντιπροσώπους''. (Φαίνεται, δεν κατάλαβε ότι το νομοσχέδιο που υποστηρίζει τώρα, ενώ άλλα έλεγε χτες, ΔΕΝ δίνει το δικαίωμα στους Απόδημους να εκλέγονται, αλλά ΜΟΝΟ να εκλέγουν. Η δήλωση έγινε στην ημερήσια ''γεροντοκόρη'' της Αστόριας Νέας Υόρκης, βλ. 5η σελ., 12 Μαρ. '09). Στην κοινή συνεδρίαση στην Βουλή, μαζί με τον συντονιστή Καναδά, λειτούργησε ως υπονομευτής, ''ρίχνοντας'' και τους συναδέλφους του στο προεδρείο του ΣΑΕ. Το γεγονός ότι ο συντονιστής ΗΠΑ, που έχει φιλοδοξίες και γιά ''παγκόσμιος του ΣΑΕ'', έκανε επίθεση σε βουλευτές του ΚΚΕ με άρθρο του και του ΠΑΣΟΚ με δηλώσεις του, αποδεικνύει ότι λειτουργεί ως φερέφωνο συμφερόντων, που δεν έχουν σχέση με αυτά των Ομογενών.

Ο συντονιστής, συστηματικά κοροϊδεύει και χρησιμοποιεί βάναυσα την Ομογένεια, γιά ''να το παίζει ηγέτης'' και να προωθεί -με αυλοκόλακες- τις προσωπικές του και μόνο φιλοδοξίες, εκθέτοντας τον Ελληνισμό στις ΗΠΑ. 'Η να καταλάβει ότι Οργανώσεις σημαίνει συλλογική δουλειά και όχι ''πληρώνω-αποφασίζω-διατάζω και δεν δίνω λογαριασμό'' (όπως έκανε και με το Ελληνοαμερικάνικο Εθνικό Συμβούλιο ως πρόεδρός του γιά 12 χρόνια) ή ν' αποσυρθεί από τα κοινά. Δεν μπορεί να συνεχίζει την τακτική του, αρκετή ζημιά έκανε, δεν χρειάζεται κι άλλη.

Kαι όμως, έχουν μία διέξοδο οι ΣΑΕριτζήδες (προεδρείο): Να περισώσουν την αξιοπρέπεια την δική τους πρώτα και μετά του Απόδημου Ελληνισμού, που κατά φαντασία νομίζουν ότι ''εκπροσωπούν'', καταγγέλλοντας ωμά την συμπαιγνία των διεφθαρμένων και μη πολιτικών της Ελλάδας, που δεν σέβονται το συνταγματικό μας δικαίωμα να εκλέγουμε και να εκλεγόμαστε και να παραιτηθούν ομαδικά, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα στην Αθήνα. Οτιδήποτε άλλο είναι διαιώνιση της ενοχλητικής ανυπαρξίας και παρουσίας τους και της έλλειψης αξιοπρέπειας που τους χαραχτηρίζει, αφού δέχονται να τους χρησιμοποιούν, με αντάλλαγμα μιά φωτογραφία μ' ''επίσημους'' στην Αθήνα και αεροπορικά εισιτήρια συν ξενοδοχεία, γιά ταξίδια, ''επαφές'', συνεδριάσεις κ.ά. Οι ΣΑΕριτζήδες, οφείλουν να καταλάβουν κάποτε ότι οι Ομογενείς, δεν τρώνε κουτόχορτο, γνωρίζουν τα παιχνίδια, γι' αυτό το ΣΑΕ δεν εκπροσωπεί παρά μόνο ένα 4-5% των Απόδημων. Μηνύματα, ανακοινώσεις, ''τιμητικές διακρίσεις'', συνεδριάσεις κλπ είναι (σ)αερολογίες, όχι ουσία.α

Μαρ. '09
-------------------------------------------------------------------
Και για το πως θα τιμήσουν την επέτειο του '21....
-------------------------------------------------------------------

'Ελληνες πολιτικοί και παρελάσεις στις ΗΠΑ γιά την 25η Μαρτίου: Γίνονται ένα μήνα αργότερα (26 Απριλίου Νέα Υόρκη, Βοστώνη, με αιτιολογικό τον...καιρό) γιατί έτσι βολεύει διεφθαρμένους και μη πολιτικάντηδες - βουλευταράδες από Ελλάδα, που ως εκπρόσωποι Κομμάτων θα ''τιμήσουν'' τυπικά τις εκδηλώσεις και ουσιαστικά θα κάνουν μιά εβδομάδα δωρεάν διακοπές -με συζύγους ή ερωμένες- μ' έξοδα των κορόϊδων Ελλήνων φορολογούμενων (μαζί και τα ψώνια τους). Τους προσκαλούν ''παράγοντες'' ομογεν. Οργανώσεων, πουλώντας εκδούλευση. Η παρουσία πολιτικών από Ελλάδα, καμιά 20αριά σε Νέα Υόρκη, Βοστώνη και Σικάγο (5 Απριλίου) μόνο, δυστυχώς, ατιμά τις εκδηλώσεις για την εθνική μας επέτειο. Επειδή, με την αλητίστικη συμπεριφορά που χαραχτηρίζει τους περισσότερους όταν βρίσκονται στις ΗΠΑ, εκθέτουν την Ελλάδα, την Βουλή και τα κόμματά τους. Οι πολιτικάντηδες και βουλευταράδες, ζητούν, ''ανεπίσημα'' πάντα, ν' αναβάλλονται οι παρελάσεις στις μεγαλουπόλεις ΗΠΑ, γιατί δεν θέλουν να χάσουν και την αργία στην Ελλάδα (25 Μαρτίου). Στις πόλεις 'Αγιο Φραγκίσκο, Ντητρόϊτ, Τάρπον Σπρινγκς, Φιλαδέλφεια, Βαλτιμόρη, οι παρελάσεις γίνονται στις 29 Μαρτίου.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος και η "κατοικία του...θεού"!!!

ΓΝΩΣΙΑΚΗ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ
Κοινωνικός νους: ο ναός του Θεού
Είτε πιστεύουμε στον Θεό είτε όχι, οι περιοχές του εγκεφάλου μας που επεξεργάζονται το «θείο» είναι οι ίδιες και αφορούν συναίσθημα και κοινω νικότητα
της θεοδωρας τσωλη | Κυριακή 15 Μαρτίου 2009
http://tovima.dolnet.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=259452
---

Είναι κάτι τόσο άπιαστο αλλά συνάμα και τόσο απτό για ορισμένους ανθρώπους. Για κάποιους αποτελεί βάλσαμο και στήριγμα, ενώ για άλλους ξένη έννοια. Οπως και αν αντιδρά ο καθένας στην έννοια της θρησκευτικής πίστης, η αντίδρασή του αποτελεί μια διαδικασία καθαρά... εγκεφαλική, σύμφωνα με νέα μελέτη η οποία φέρει μάλιστα ελληνική υπογραφή. Η μελέτη που δημοσιεύτηκε αυτήν την εβδομάδα στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση «Ρroceedings of the Νational Αcademy of Sciences» αποτύπωσε για πρώτη φορά την «κατοικία» του Θεού και της θρησκευτικής πίστης στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως ανέφερε στο «Βήμα» ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης, γνωσιακός νευρολόγος κ. Δ.Καπογιάννης, κλινικός ερευνητής από το Εθνικό Ινστιτούτο για τη Γήρανση των ΗΠΑ, η «κατοικία» αυτή φαίνεται ότι αποτελείται τελικώς από πολλά και διαφορετικά... δωμάτια, ορισμένα εκ των οποίων «χτίστηκαν» παλαιότερα, ενώ κάποια άλλα είναι εξελικτικώς... νεόδμητα.

Πού κατοικεί η «θεία σκέψη»;
Οι έδρες της θρησκευτικής πίστης στον εγκέφαλο είναι τελικώς πολλές και μάλλον άμεσα συνυφασμένες με τον άνθρωπο ως κοινωνικό ον, αναφέρει η ερευνητική ομάδα από τις ΗΠΑ στην οποία συμμετείχαν επίσης ειδικοί του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου για τις Νευρολογικές Διαταραχές και τα Εγκεφαλικά καθώς και ερευνητές του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν. Πιστοί και άπιστοι κάνουν ασυνείδητα μια αυτόματη βόλτα από τα... δωμάτια του μυαλού τους ώστε να καταλήξουν στις απόψεις τους για τη θρησκεία. Και για πρώτη φορά κατέστη δυνατή η «χαρτογράφηση» αυτών των εγκεφαλικών περιοχών που δείχνουν πώς ο κάθε άνθρωπος τείνει το χέρι στον Θεό του, με τη... χείρα βοηθείας της πιο εξελιγμένης τεχνολογίας- για την ακρίβεια με χρήση λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fΜRΙ) η οποία έχει τη δυνατότητα να αποτυπώνει με ακρίβεια, σε πραγματικό χρόνο, ποιες περιοχές του εγκεφάλου δραστηριοποιούνται με διαφορετικά ερεθίσματα.

Ο έλληνας ερευνητής εξηγεί ότι το βασικό κίνητρο για τη διεξαγωγή της μελέτης ήταν να εντοπιστούν τα κυκλώματα του εγκεφάλου που δραστηριοποιούνται όταν κάνουμε σκέψεις για τον Θεό και για θρησκευτικά ζητήματα, καθώς αυτό δεν είχε καταστεί δυνατόν ως σήμερα. «Οι προηγούμενες μελέτες είχαν διεξαχθεί σε ανθρώπους με συγκεκριμένη παθολογία όπως επιληπτικοί ή σχιζοφρενείς ασθενείς,οι οποίοι παρουσίαζαν υπερθρησκευτικότητα λόγω του προβλήματός τους.Για παράδειγμα,είχε φανεί ότι πολύ έντονη θρησκευτικότητα εμφανίζουν άτομα με επιληψία του κροταφικού λοβού.Αλλες μελέτες αφορούσαν συγκεκριμένες ομάδες που είχαν έντονες και ασυνήθιστες θρησκευτικές εμπειρίες.Είχαν μελετηθεί π.χ. καθολικές μοναχές στις οποίες είχε ζητηθεί να προσεύχονται ενώ υποβάλλονταν σε μαγνητική τομογραφία.Εμείς για πρώτη φορά μελετήσαμε ανθρώπους χωρίς κάποια συγκεκριμένη παθολογία ή ιδιαίτερες θρησκευτικές εμπειρίες.Θελήσαμε να δούμε τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι- είτε δηλώνουν πιστοί είτε άπιστοι- επεξεργάζονται τα θρησκευτικά ερεθίσματα και κωδικοποιούν τη θρησκευτική πίστη».

Για να επιτευχθεί ο στόχος μελετήθηκαν 20 εθελοντές που δήλωναν μη θρησκευόμενοι καθώς και αντίστοιχος αριθμός ατόμων που πίστευαν σε κάποια μονοθεϊστική θρησκεία (περιλαμβάνονταν καθολικοί, προτεστάντες, μουσουλμάνοι και μια χριστιανή ορθόδοξη εθελόντρια). Οι επιστήμονες υπέβαλαν και τους 40 εθελοντές σε fΜRΙ ενώ παράλληλα τους έθεταν ερωτήματα θρησκευτικής φύσεως. Ο εγκέφαλος των ερωτηθέντων ανέλυσε τα ερωτήματα που του ετέθησαν σύμφωνα με τρεις βασικούς άξονες με τους οποίους επεξεργάζεται αυτόματα ζητήματα θρησκευτικής πίστης: αν ο Θεός εμπλέκεται στα εγκόσμια ή αν είναι απομακρυσμένος από αυτά, αν ο Θεός είναι Θεός αγάπης και επιβράβευσης ή είναι Θεός εξαγριωμένος και τιμωρός, καθώς και αν το κάθε άτομο μπορεί να συνδέσει τα ερωτήματα με συγκεκριμένες δικές του εμπειρίες ή πρέπει να βασιστεί σε ένα θεωρητικό δόγμα της εκάστοτε θρησκείας στην οποία πιστεύει για την ανάλυσή τους.

Πίστη και συναίσθημα.
Τι προέκυψε; Οτι τόσο τα θρησκευόμενα όσο και τα μη θρησκευόμενα άτομα είχαν τον ίδιο τρόπο επεξεργασίας των ερωτημάτων στον εγκέφαλό τους ενεργοποιώντας τις ίδιες περιοχές- ασχέτως του αν το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας κατέληγε σε εκ διαμέτρου αντίθετες απαντήσεις για την πίστη. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι, όπως φάνηκε από την ανάλυση, ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τα του Θεού με τον ίδιο τρόπο που προχωρεί σε επεξεργασία σχετικά με τα... γήινα ζητήματα. Προκειμένου να δώσουν απάντηση στα ερωτήματα που τους ετέθησαν, τόσο οι θρησκευόμενοι όσο και οι μη θρησκευόμενοι έκαναν χρήση οπτικών περιοχών (όπως αυτές που ενεργοποιούνται όταν βλέπουμε μια εικόνα ή μια ταινία), κινητικών περιοχών αλλά και περιοχών που μας κάνουν να κατανοούμε τις σκέψεις και τις πράξεις των συνανθρώπων μας (αυτές οι τελευταίες περιοχές του εγκεφάλου που είναι και εξελικτικώς πιο... νεαρές σχετίζονται με την αποκαλούμενη «Θεωρία του Μυαλού»- «Τheory of Μind» -, την ικανότητα δηλαδή των ανθρώπων να αντιλαμβάνονται ότι οι άλλοι άνθρωποι αποτελούν όντα με δικές τους σκέψεις και προθέσεις). Είναι πάντως αξιοσημείωτο ότι στο τελικό στάδιο της επεξεργασίας του μυαλού σχετικά με τη θρησκευτική πίστη, στο τελικό εκείνο δίλημμα που δίνει την απάντηση στο αν το άτομο είναι πιστό ή όχι, δραστηριοποιούνταν περιοχές που σχετίζονται με τα ανθρώπινα συναισθήματα στην πιο πρωτόγονη μορφή τους, με λειτουργίες οι οποίες συνδέονται με το αυτόνομο νευρικό σύστημα. Μάλιστα όταν κάποιο άτομο είχε έντονη διαφωνία με κάποια θρησκευτική θέση που του ετίθετο, φαινόταν να «ανάβει» το κέντρο του εγκεφάλου που σχετίζεται με την αηδία και την αποστροφή σε ό,τι αφορά τις άλλες εκφάνσεις του.

Τι δείχνουν όλα αυτά με απλά λόγια; Οπως το εκφράζει ο ίδιος ο κ. Καπογιάννης «τα επίπεδα του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην επεξεργασία των θρησκευτικών πεποιθήσεων είναι πολλά και στενά συνυφασμένα σαν ένα πολυεπίπεδο δίχτυ.Στην όλη διαδικασία εμπλέκονται τόσο παλαιότερες περιοχές του εγκεφάλου όσο και περιοχές που εξελίχθηκαν αργότερα».

Ο άυλος επιβλέπων
Ο έλληνας επιστήμονας τονίζει ότι επί έτη το κεντρικό ζήτημα τριβής μεταξύ των ειδημόνων είναι το αν η θρησκεία αποτελεί ένα ερέθισμα για το οποίο αναπτύχθηκαν ειδικώς περιοχές του εγκεφάλου ή αν για την επεξεργασία των θρησκευτικών ζητημάτων χρησιμοποιούνται ήδη υπάρχουσες περιοχές που επιτελούν και άλλες ευρύτερες λειτουργίες στο πλαίσιο του ανθρώπου ως κοινωνικού όντος. «Καταλήγουμε ότι η θρησκευτική πίστη που αποτελεί αποκλειστικό ίδιον του ανθρώπου αφορά σε αλληλεπίδραση παλαιότερων και νεότερων,στενά συνυφασμένων περιοχών του εγκεφάλου οι οποίες συνδέονται με το άτομο ως μέρος μιας κοινωνικής ομάδας.Είναι πιθανό ότι χωρίς την κοινωνικότητα του ανθρώπου δεν θα υπήρχε πίστη ούτε θρησκεία».

Για ποιον λόγο μπορεί να συμβαίνει αυτό; Κανένας δεν γνωρίζει. Ο κ. Καπογιάννης εκτιμά, πάντως, ότι «οι ανθρώπινες ομάδες που λειτουργούν ως σύνολο,εισάγοντας την έννοια του Θεού αισθάνονται ότι έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς,έναν άυλο επιβλέποντα που διασφαλίζει πιο εναρμονισμένες επίγειες σχέσεις και πράξεις.Οτιδήποτε έχει να κάνει με τη θρησκευτική πίστη είναι συνυφασμένο με τις κοινωνικές περιοχές του εγκεφάλου. Αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο».

Φαίνεται ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη να πιστεύει στην εκάστοτε άνωθεν δύναμη για να βρίσκει τη δική του δύναμη να επιβιώνει στα καθ΄ ημάς, σε όλες εκείνες τις στιγμές της ζωής του που πρέπει να λειτουργήσει μέσα στην κοινωνική «κατοικία» του. Η επιστήμη δείχνει σε κάθε περίπτωση μια σίγουρη «κατοικία» του Θεού: η διεύθυνσή της βρίσκεται μέσα στον κοινωνικό εγκέφαλό μας...

Ναός αφιερωμένος στους Ολύμπιους Θεούς και η Ροτόντα στη Θεσσαλονίκη

Το Πάνθεον της Ρώμης είναι ναός αφιερωμένος στους Ολύμπιους Θεούς Τον ναό ανέγειρε Μάρκος Βιψάνιος Αγρίππας, γαμπρός και σύμβουλος του αυτοκράτορα Αυγούστου. Ο ναός έχει υποστεί πολλές αλλαγές και έχει πάρει την σημερινή του μορφή από τον Ανδριανό. Το Πάνθεον είναι ένας τεράστιος κυκλικός ναός. Η διάμετρος της αίθουσας αγγίζει τα 43,30 μέτρα και είναι ίση με το μέγιστο ύψος του ναού, έτσι ώστε στο εσωτερικό του να χωράει μια μπάλα με τις διαστάσεις αυτές. Στην πρόσοψη του ναού υπάρχουν 16 κίονες από αιγυπτιακό γρανίτη. Στο επιστύλιο υπάρχει επιγραφή αφιερωμένη στον ιδρυτή του ναού, τον Αγρίππα. Το μεγαλύτερο μέρος του ναού καλύπτεται από χαλκό, ο οποίος αφαιρέθηκε από τον πάπα Ουρβανό VIII και στην συνέχεια δόθηκε στον Μπερνίνι για να τον χρησιμοποιήσει στον ναό του Άγιου Πέτρου στο Βατικανό.Στο Πάνθεον είναι θαμμένοι Ιταλοί βασιλείς και ο καλλιτέχνης Ραφαήλ...Το 608 χειροτονείται πάπας ο Βονιφάτιος Δ', που μετέτρεψε το Πάνθεον της Ρώμης σε χριστιανικό ναό αφιερωμένο στην Παναγία και στους Άγιους Πάντες!

Το Πάνθεον της Ρώμης

Κυκλοφορεί συχνά η λανθασμένη αντίληψη ότι το τόξο, η αψίδα, η καμάρα και ο θόλος αποτελούν ρωμαϊκή εφεύρεση. Αυτό μοιάζει σχεδόν σωστό αν παραμείνουμε στην επιφάνεια της ιστορίας αλλά και της γης! Οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν κυκλικές κατασκευές χωρίς κανένα πρόβλημα τουλάχιστον απ' την Μυκηναϊκή περίοδο αλλά αποκλειστικά για κατασκευές εντός της γης, αφιερωμένες είτε σε χθόνιους θεούς είτε σε ότι ήταν σχετικό με τον θάνατο. Τις βρίσκουμε σε τάφους, νεκρομαντεία κλπ.όπως οι τάφοι της Βεργίνας, της Πύλου κ.α. Στην επιφάνεια σε ότι ήταν σχετικό με την ζωή χρησιμοποιούταν ευθύγραμμες κατασκευές. Μικτού τύπου κατασκευές χρησιμοποιούταν για θεούς που είχαν σχέση τόσο με την ζωή όσο και με τον θάνατο. Οι Ρωμαίοι έβγαλαν στην επιφάνεια αυτές τις κυκλικές κατασκευές και τις χρησιμοποίησαν κατά κόρον, όταν ουσιαστικά κατάργησαν τις χθόνιες λατρείες.Οι διαστάσεις του «Θησαυρού του Ατρέα» ξεπεράστηκαν από αντίστοιχη κυκλική κατασκευή στο γνωστό Πάνθεον της Ρώμης κατασκευασμένο απ' τον Απολλόδωρο τον Δαμασκηνό, 1350 χρόνια αργότερα...! Η κορυφη του θόλου όμως στο Πάνθεον είναι άνοιγμα εξαερισμού και φωτισμού αποφεύγοντας το δυσκολώτερο κατασκευαστικό κομάτι του θόλου. Και φυσικά στην κατασκευή του υπήρχε ήδη διαθέσιμο σαν δομικό συνδετικό υλικό το τσιμέντο.Περισσότερες φωτογραφίες εδώ: http://wapedia.mobi/commons/Pantheon_(Roma)

Πίσω άποψη του Πάνθεου Ρώμης

Η Ροτόντα στη Θεσσαλονίκη

Σύμφωνα με κάποιους ερευνητές ήταν Μαυσωλείο του Γαλερίου ή ναός των Καβείρων ή ναός του Δία. Πιο πιθανή φαίνεται η τελευταία θέση. Επειδή ο Δίας ήταν ο προστάτης θεός του Διοκλητιανού και του Γαλερίου. Εκτός αυτού είναι γνωστό ότι ο Γαλέριος τάφηκε στην γενέτειρά του στο Σίρμιο και όχι στην Θεσσαλονίκη.Το κτίριο έχει ομοιότητες με το Πάνθεον του Αγρίππα στην Ρώμη. Οι τοίχοι του έχουν πάχος 6,30 μ. και αποτελούνται από πέτρα, ενισχυμένη σε κάποια σημεία με τούβλο. Εχει ύψος 29,80 μ. και τα τόξα και ο τρούλος αποτελούνται από κεραμίδι. Ένα οπαίο στην κορυφή της στέγης άφηνε να περάσει το φως και ο αέρας. Η στέγη κτίστηκε σε 3 επίπεδα. Παρ΄ όλο που στο εξωτερικό του το κτίριο δείχνει βαρύ και ογκώδες, στο εσωτερικό δίνει την αίσθηση του ανάλαφρου, λόγω των πολλών ανοιγμάτων και τόξων. Υπήρχαν 8 μεγάλες τετράγωνες κόγχες που καλύπτονταν από ημικυκλικά τόξα και μάλλον υπήρχαν ανοίγματα παραθύρων με επιστύλιο που ένωνε τους κίονες των παραθύρων ανά δύο. Πάνω από τις κόγχες υπήρχαν 8 μεγάλα παράθυρα και πάνω απ΄ αυτά και κάτω από τον τρούλο 8 μικρά παράθυρα.

Αδάμ και Εύα ή Ελληνική Ανθρωποπλασία;

Αδάμ και Εύα ή Ελληνική Ανθρωποπλασία;

Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Μαρτίου 15, 2009

---------

Σε σαρκοφάγο του museo Capitolivo εικονίζεται η Θεά Αθηνά, να δημιουργεί τον πρώτο άνθρωπο! Ελληνική μυθολογία 2ος τόμος (εκδοτική Αθηνών), σελ. 59

Μετά τις έρευνες για την πραγματική πηγή του βιβλικού

κατακλυσμού και την αποκαλυπτική μελέτη για τον μύθο του

“πύργου της Βαβέλ”, ο Μιχάλης Καλόπουλος παραθέτει το

εκπληκτικό πόνημα που φέρνει στην επιφάνεια την Ελληνική θεώρηση της δημιουργίας του ανθρώπου.

Η ανθρωπογονία της βιβλικής εκδοχής, έφτασε να μονοπωλεί την ιδέα των πρωτόπλαστων. Παρ’ όλα αυτά, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε ότι τα “ανθρωπογονικά έπη”, δεν μπορεί παρά να είναι καρποί μόνο αστικού πολιτισμού, κάτι που οι βιβλικοί συγγραφείς απέκτησαν με εξαιρετική καθυστέρηση! Αν όμως τα ανθρωπογονικά στοιχεία της Γένεσις, παρουσιάζουν επίσης εκτεταμένες ομοιότητες με τους αντίστοιχους βασικούς μεσογειακούς και μη μύθους, τότε δεν θα ήταν νομίζω άδικο αν σκεφτούμε, ότι και η “ιστορία” των πρωτοπλάστων, Αδάμ[1] και Εύας,[2] αποτελούσε ένα ακόμα διαδεδομένο μυθοπλαστικό εύρημα της εποχής, απ’ το οποίο λιγοστά στοιχεία περιέσωσε ενσωματώνοντάς το στον πρόλογό της η Μωυσιακή πεντάτευχος.
Ο Μωυσής λοιπόν, ο αδιαμφισβήτητος (κατά τους θεολόγους) συγγραφέας της Γένεσις, που κατά την βιβλική ομολογία: «έλαβε πάσαν την σοφία των Αιγυπτίων» (Πράξεις αποστόλων 7,22) φαίνεται πως θυμόταν αρκετά ξεκάθαρα την ανθρωπο-­θεογονία του (Αιγύπτιου) Τρισμέγιστου Ερμή, και αυτή μπορεί να είναι μια πολύ καλή απάντηση, στο γιατί η Μωυσιακή αφήγηση, νοη­μα­τικά κινείται στον ίδιο ακριβώς αφηγηματικό άξονα, περιλαμβάνοντας συχνά, ακόμα και κατά λέξη, όλα εκείνα τα νοήματα του Ερμή, που στο σύνολό τους συνθέτουν το «θεογονικό» και «ανθρωπογονικό» κείμενο της βιβλικής Γένεσις!
Ποιές είναι όμως οι βασικές ιδέες της βιβλικής ανθρωπογονίας; Περιέχει πράγματι η βιβλική ανθρωποπλασία κάτι το πρωτότυπο, κάτι το διαφορετικό απ’ τις διάσημες αφηγήσεις της εποχής εκείνης;
συνέχεια:
http://olympia.gr/2009/03/15/adam-eve/

Θρησκευτική ελευθερία και ανεξιθρησκία

Η θρησκευτική ελευθερία είναι ένα ατομικό δικαίωμα που θεμελιώνει την υποχρέωση της κρατικής εξουσίας να μην επεμβαίνει παρεμποδίζοντας ή επιβάλλοντας είτε τη διαμόρφωση είτε την εκδήλωση θρησκευτικών πεποιθήσεων.Εκδηλώνεται με δύο κυρίως τρόπους:1. Με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, δηλαδή την ελευθερία του ανθρώπου:- Nα πρεσβεύει όποια θρησκεία θέλει ή να είναι άθρησκος,- Nα εκδηλώνει ή να μην αποκαλύπτει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.- Να διαμορφώνει, να μεταβάλει ή να αποβάλει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις- Να μην υφίσταται καμιά συνέπεια για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις και- Να ασκεί όλα τα ατομικά του δικαιώματα για να διαδίδει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.2. Mε την ελευθερία της λατρείας, δηλαδή την ελευθερία του ανθρώπου να εξωτερικεύει τα θρησκευτικά του συναισθήματα και την πίστη του ή να ασκεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα με συγκεκριμένες διαδικασίες και μορφές, συνήθως τελετουργικές. Η λατρεία μπορεί να γίνεται ατομικά ή ομαδικά, δημόσια ή ιδιωτικά, σε ειδικούς χώρους ή στην ύπαιθρο.Ο όρος ανεξιθρησκία αναφέρεται στην ανοχή που δείχνει το κράτος απέναντι στις θρησκείες που πρεσβεύουν οι πολίτες τους, ενώ παράλληλα αναγνωρίζει και ανέχεται την ύπαρξη και λειτουργία διάφορων γνωστών θρησκειών. Πρόκειται ουσιαστικά για "θρησκευτική ανοχή" που αφορά κατά κύριο λόγο το αδιατάρακτο της εξωτερικής λατρείας. Αντίθετα η θρησκευτική ελευθερία είναι περισσότερο ενεργητική και υπαγορεύει στο κράτος όχι μόνο να ανέχεται τις λατρευτικές εκδηλώσεις των πιστών αλλά και να διασφαλίζει ότι αυτοί διαμορφώνουν και εκδηλώνουν ελεύθερα τη θρησκευτική τους συνείδηση.Η θρησκευτική ελευθερία γίνεται σχετική όταν η πολιτική αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας επικρατούσας ή ε π ί σ η μ η ς θ ρ η σ κ ε ί α ς του κράτους. Ο μη χωρισμός κράτους-εκκλησίας εκφράζεται με την υποχρεωτική διδασκαλία συγκεκριμένης θρησκείας στα σχολεία, με την ορκωμοσία όταν αυτή περιβάλλεται ορισμένο θρησκευτικό τύπο, με την υποχρεωτική αργία σε συγκεκριμένες θρησκευτικές γιορτές, με την ιερολογία ως συστατικό τύπο του γάμου κ.λ.π.ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑΟ μύθος του Προμηθέα είναι η ιστορία ενός ήρωα που τολμά να παρακούσει τη θέληση των θεών. Τιμωρείται γι' αυτό, ωστόσο στο τέλος απαλλάσσεται από την τιμωρία του. Αν την εξετάσει κανείς μέσα από το κοινωνικό-πολιτικό κλειδί ερμηνείας, θα έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα για τη θρησκευτική ελευθερία στην αρχαία Ελλάδα.Σε όλα τα αρχαιοελληνικά πολιτεύματα και τους γνωστούς αρχαιοελληνικούς πολιτισμούς είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική η ύπαρξη μιας ιδιόμορφης θρησκευτικής ελευθερίας. Ο βασιλιάς της χώρας ακολουθεί τους χρησμούς των θεών και καταφεύγει σε τελετές, θυσίες και μαντεία για να κερδίσει την εύνοιά τους. Τα μαντεία δεν ήταν μόνο χώροι ιεροί αλλά και κέντρα πολιτικών αποφάσεων. Ο βασιλιάς σεβόταν και τιμούσε τη γνώμη των ιερέων, υπήρχε κυρίαρχη θρησκεία ωστόσο, οι αρχαιοελληνικές κοινωνίες ήταν ανοιχτές σε νέες λατρείες (Ορφέας, Σέραπις κ.τ.λ.).Η θρησκευτική αυτή ελευθερία οφείλεται σε δύο βασικούς παράγοντες: Καταρχήν δεν υπάρχει Βίβλος που να αναγκάζει τους πιστούς να μείνουν πιστοί στο γράμμα της. Έπειτα οι αρχαιοελληνικές θεότητες είναι ανθρωπομορφικές, ενσαρκώνουν αξίες, ιδέες και αρετές και δεν περιορίζονται σε έναν κλειστό αριθμό, γεγονός που διευκολύνει την εισροή νέων θεοτήτων.Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος που η θρησκεία μπαίνει στην υπηρεσία του "ωραίου", τροφοδοτεί την αρχαία ελληνική τέχνη, χωρίς να την περιορίζει σε συγκεκριμένες τεχνικές και καλούπια.Φυσικά, ιστορικό διώξεων υπάρχει στην Αθήνα: Ο Σωκράτης θανατώθηκε γιατί εισήγαγε "καινά δαιμόνια", ο Αναξαγόρας εξορίστηκε γιατί πρόσβαλλε παραδομένες πεποιθήσεις, ο Πρωταγόρας και ο Διαγόρας ο Μήλιος έφυγαν από το "κλεινόν άστυ" για να αποφύγουν την ποινική δίωξη. Ωστόσο ίσως θα πρέπει να αναζητηθούν τα βαθύτερα αίτια αυτών των διώξεων καθώς κανένα φιλοσοφικό ή θρησκευτικό κίνημα δεν υπέστη ομαδικές διώξεις, ούτε καν οι μαθητές των προαναφερόμενων φιλοσόφων.Στην ελληνιστική εποχή, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο εκπολιτιστής στρατηγός, μεταφέρει τη θρησκεία του στις χώρες που κατακτά, δεν διστάζει όμως να την εμβολιάσει με τοπικά στοιχείαΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΗ σχέση θρησκείας και πολιτικής ηγεσίας στην Ρώμη είναι ιδιάζουσα έτσι ώστε με δυσκολία θα μπορούσε να τεθεί σε ένα πλαίσιο και να χαρακτηριστεί με έναν μόνο όρο. Η κοσμική εξουσία έχει μυστικιστικό και θρησκευτικό χαρακτήρα, υπάρχει επίσημη θρησκεία στη Ρώμη ωστόσο οι Ρωμαίοι πολίτες - ακόμη και ο ρωμαϊκός στρατός - μπορούν ελεύθερα να τιμούν με επίσημες τελετές κι άλλους θεούς.Η επίσημη θρησκεία του ρωμαϊκού κράτους έχει δύο αντικείμενα λατρείας: τον αυτοκράτορα και την τριάδα Jupiter, Juno, Minerva που λατρέυονται στο Καπιτώλιο.Οι άνθρωποι συγκεντρώνονται στους ναούς που είναι αφιερωμένοι στην αυτοκρατορική λατρεία ή στα Καπιτώλια των διάφορων επαρχιακών πόλεων όπου ευχαριστούν και τιμούν όχι το πρόσωπο του αυτοκράτορα αλλά την θεϊκή δύναμη στην οποία η αυτοκρατορία οφείλει την ύπαρξή της.Παράλληλα, στους κόλπους της αυτοκρατορίας γεννιούνται και αναπτύσσονται θρησκευτικά και φιλοσοφικά ρεύματα: οι Στωικοί, ο Νεοπλατωνισμός, ο Νεοπυθαγορισμός κ.α.Ταυτόχρονα δεν εγκαταλείπεται η μελέτη των άστρων, οι τοπικές θεότητες, οι λατρεία συντεχνιών καθώς και η ελληνορωμαϊκή θρησκεία.Ουσιαστική σημασία έχει το γεγονός ότι οι κάτοικοι των επαρχιών, των περιοχών που κατέκτησαν οι Ρωμαίοι, τιμούν τις δικές τους τοπικές θεότητες: Οι Κέλτες τις νεράιδες (matres) και τις νύμφες των ποταμών και των δασών, οι Θράκες το θεό πολεμιστή με το όνομα «Ήρως», οι Αφρικανοί τους παλιούς βερβερικούς και σημιτικούς θεούς τους, οι Ανατολίτες τη Μεγάλη Μητέρα κ.ο.κ.Στα σύνορα μιας αχανούς οικουμενικής αυτοκρατορίας με έντονη εμπορική κίνηση, είναι εύκολη η διάδοση των διάφορων θρησκευτικών ρευμάτων. Η «πεφωτισμένη δεσποτεία» μάλιστα, η οποία βασίζεται στις αρχές του στωικισμού, είναι πρόθυμη να ευνοήσει τη διάδοση του ανατολικού μυστικισμού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του πλουραλισμού αποτελεί η περίπτωση του Ελαγάβαλου, ιερέα του συριακού θεού Ήλιου και ρωμαίο αυτοκράτορα τον 3ο μ.Χ. αι., ο οποίος με επισημότητα γιορτάζει στη Ρώμη τους γάμους του θεού του με την καρχηδονιακή θεά Τάνιτα.Η πρώτη θρησκευτική κοινότητα με την οποία η ρωμαϊκή αυτοκρατορία έρχεται σε ρήξη είναι η χριστιανική κοινότητα. Τα αίτια της σύγκρουσης ίσως πρέπει να αναζητηθούν στην αμφισβήτηση της χριστιανικής κοινωνίας προς την πολιτική εξουσία. Αρχίζει να εφαρμόζεται η πολιτική των θρησκευτικών διώξεων που ήταν ξένη προς την παραδοσιακή πολιτική της αυτοκρατορίας, αν και ήδη από την εποχή του Τραϊανού υπήρχε ένας νόμος που τις καθιστούσε νόμιμες. Η σύγκρουση χριστιανισμού και ρωμαϊκής αυτοκρατορίας εντάθηκε την εποχή των αυτοκρατόρων Μαξιμίνου, Δέκιου και Βαλεριανού και κορυφώνεται στα χρόνια της βασιλείας του Διοκλητιανού και των διαδόχων του.ΒΥΖΑΝΤΙΟΑπό το 324 μ.Χ. αρχίζει στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία να γίνεται αισθητή η χριστιανική κυριαρχία. Ο αυτοκράτορας εγκαταλείπει τον παλιό ρωμαϊκό όρο "princeps"= ο πρώτος πολίτης του κράτους) και γίνεται πλέον dominus (=κυρίαρχος). Κυβερνά ως "ηθελημένος" ή "εκλεκτός" του θεού, δηλαδή ως κυβερνήτης που του δόθηκε η εξουσία με τη θεία χάρη. Η Εκκλησία συμμετέχει ενεργά στη διακυβέρνηση της αυτοκρατορίας και αξιώνει από τον μονάρχη να προσαρμοστεί στις ηθικές της αρχές. Εξαίρεση αποτελεί η βασιλεία του Ιουλιανού (361-363) ο οποίος αποστρέφεται τον χριστιανισμό και για τον λόγο αυτό θα μείνει στην ιστορία γνωστός ως παραβάτης.Ο Κωνσταντίνος ωστόσο εξακολουθεί να είναι ο αυτοκράτορας όλων των Ρωμαίων. Για το λόγο αυτό συνεχίζει να φέρει τον τίτλο "Μέγας Αρχιερέας" (Pontifex Maximus) και συμφωνεί με τον Λικίνιο να εκδοθεί το διάταγμα της ανεξιθρησκίας (Μιλάνο 313 μ.Χ.-Διάταγμα του Μεδιολάνου). Οι διάδοχοί του, ωστόσο, με προκήρυξη καταδικάζουν τα λατρευτικά έθιμα της αρχαίας θρησκείας (341) και με αυστηρούς νόμους απαγορεύουν τη λειτουργία των ναών (356).Ο Θεοδόσιος χαρακτηρίζει την αρχαία θρησκεία «εθνική δεισιδαιμονία» και την κηρύττει παράνομη. Καθιστά τον χριστιανισμό κρατική θρησκεία και ξεκινά μια εκστρατεία διώξεων των εθνικών θρησκειών και των αιρέσεων. Το 438 ο Θεοδόσιος ο Β΄ θα εκδώσει τον Θεοδοσιανό Κώδικα που αποτελεί την πρώτη κωδικοποίηση νόμων εμπνευσμένη από τον χριστιανισμό. Την πολιτική του χριστιανικού κράτους ακολούθησαν με περισσότερο ή λιγότερο ζήλο και όλοι οι διάδοχοι αυτοκράτορες (Ιουστινιανός κ.α.)Σε όλη τη διάρκεια της βυζαντινή αυτοκρατορίας κοσμική και θρησκευτική εξουσία συγχέονται, επίσημη θρησκεία είναι ο χριστιανισμός και οποιαδήποτε αίρεση ή άλλη θρησκεία διώκεται με φανατισμό (π.χ. περίοδοι εικονομαχίας). Πρόκειται για μια περίοδο που είναι αδύνατον να ανιχνεύσει κανείς οποιοδήποτε στοιχείο θρησκευτικής ελευθερίας.ΜΕΣΑΙΩΝΑΣΤην ίδια περίοδο η δυτική Ευρώπη διανύει την περίοδο του Μεσαίωνα. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία έχει διαμελιστεί. Το 754 ο Πάπας μετά από μια συμφωνία του με το κράτος των Φράγκων, χαρίζει στη δυτική εκκλησία τα δικά της εδάφη. Δημιουργείται έτσι ένα παπικό κράτος με κοσμική εξουσία και έντονη προσηλυτιστική δράση. Η εκκλησία της Ρώμης και το κύρος της παπικής εκκλησίας που ως τότε στηριζόταν στο βυζαντινό αυτοκράτορα, μεγαλώνει.Από τον 9ο αιώνα, τα κράτη της Ευρώπης είναι φεουδαρχικά. Οι φεουδάρχες προέρχονταν συχνά και από τους κόλπους του κλήρου, είναι επίσκοποι, ηγούμενοι, κ.τ.λ. αλλά αναγνωρίζουν ως ανώτερούς τους τους κοσμικούς άρχοντες. Το γεγονός αυτό οδηγεί σε σύγκρουση την κορυφή της δυτικής εκκλησίας, τον Πάπα, με την πιο δυνατή κρατική εξουσία της Ευρώπης τότε, τον γερμανό αυτοκράτορα. Η αναμέτρηση αυτή ανάμεσα στον πάπα Γρηγόριο Ζ΄ Χίλντεμπραν και στον αυτοκράτορα Ερρίκο Δ' διαρκεί από το 1076 ως το 1122 και είναι χαρακτηριστική για τις σχέσεις εκκλησίας - κοσμικής εξουσίας και για το κλίμα στην Ευρώπη τότε. Σε κάποια Σύνοδο ο Ερρίκος τολμά να ζητήσει την καθαίρεση του Πάπα. Ο Πάπας απαντά με την τιμωρία του αναθεματισμού. Ο αυτοκράτορας απομονώνεται από τους υπηκόους του γιατί θεωρείται μεγάλη αμαρτία να σχετίζεται κανείς με πρόσωπο που έχει αναθεματιστεί. Ο αυτοκράτορας, τον χειμώνα του 1077, με μια μικρή ακολουθία πηγαίνει στον Πύργο της Κανόσσας της Κάτω Ιταλίας. Φτωχικά ντυμένος και παγωμένος περιμένει τρία μερόνυχτα έξω από την πύλη, χωρίς ο Πάπας να τον δέχεται. Στο τέλος τον δέχεται και τον «λύνει» από το ανάθεμα. Η σύγκρουση συνεχίζεται. Η εκκλησία βγαίνει νικήτρια και καθοδηγεί τις Σταυροφορίες.ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΑκόμη και στα χρόνια της Αναγέννησης, οι θρησκευτικοί διωγμοί της Εκκλησίας απέναντι σ' αυτούς που αμφισβητούν τα δόγματά της είναι ιδιαίτερα έντονοι. Η Ιερά Εξέταση δρα ανενόχλητη και καταδικάζει σε θάνατο επιστήμονες και όσους θεωρεί μάγους. Ανάμεσα στο 1482 και 1525 υπολογίζεται ότι μόνο στην Ισπανία 234.526 άτομα καταδικάστηκαν από την Ιερά Εξέταση ως αιρετικοί. Στην Ιταλία ανάμεσα στο 1566 και 1629 ο Καρνεζέκι, ο Παλεάριο και ο Μπρούνο καίγονται ζωντανοί στη Ρώμη. Ο Βανίνι καίγεται στην Τουλούζ. Ο Καμπανέλλα βασανίζεται σκληρά και φυλακίζεται 27 χρόνια στη Νάπολη. O Σάρπι δοκιμάζει το μαχαίρι του δολοφόνου. Ο Γαλιλαίος, μπροστά στην απειλή της Ιεράς Εξέτασης αναγκάζεται να απαρνηθεί τις ιδέες του.Μυστικιστές και επιστήμονες που τολμούν να μελετήσουν το σύμπαν και να διατυπώσουν τους νόμους της Φυσικής διώκονται με φανατισμό.ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ" Sapere aude "(τόλμησε να μάθεις): αυτό είναι το σύνθημα του Διαφωτισμού, όπως το διατύπωσε ο Εμμάνουελ Καντ και είναι σαφής ο αντιεκκλησιαστικός του χαρακτήρας. Οι εκπρόσωποι του Διαφωτισμού επιχειρούν να αφαιρέσουν από τη γνώση το θρησκευτικό της περίβλημα.Οι Διαφωτιστές υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να γίνονται διακρίσεις με βάση τις θρησκευτικές ή ηθικές πεποιθήσεις των ανθρώπων και ότι οι δοξασίες των άλλων πολιτισμών δεν είναι εκ φύσεως κατώτερες απ� αυτές του ευρωπαϊκού χριστιανισμού.Η Γαλλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη του 1789 αναγνωρίζει τελικά την ανεξιθρησκία στο άρθρο 10 : «Κανείς δεν πρέπει να ενοχλείται για τις γνώμες του, ακόμη και για τις θρησκευτικές, αρκεί να μη διαταράσσει τη δημόσια τάξη που καθιερώνει ο νόμος». Είναι η πρώτη ευρωπαϊκή αναγνώριση της ανεξιθρησκίας. Έχει ήδη προηγηθεί η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων της Βιργινίας (Bill of Rights, 1776) κατά τον αμερικανικό αγώνα ανεξαρτησίας.Σήμερα μετά την πανηγυρική εξαγγελία από την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1948 (άρθρο 18), η θρησκευτική ελευθερία προστατεύεται από το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο έχει υπέρτερη ισχύ σε σχέση με τους κοινούς νόμους του κράτους, καθώς και από το άρθρο 18 του Διεθνούς Συμφώνου του Ο.Η.Ε. (1966) για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα.Στην Ελλάδα το πρώτο Σύνταγμα της επαναστατικής περιόδου, το Σύνταγμα της Επιδαύρου καθιερώνει την ανεξιθρησκία στο πρώτο του άρθρο. Το ισχύον Σύνταγμα προστατεύει στο άρθρο 13 τόσο την θρησκευτική ελευθερία όσο και την ανεξιθρησκία: «1. Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. 2. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από της θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός». Αναγνωρίζεται πάντως ως επίσημη θρησκεία του κράτους την χριστιανική. Εξάλλου, το ίδιο το Σύνταγμα έχει συνταχθεί στο όνομα της Αγίας Τριάδος
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=10888&catid=97#10888

3.500 διδακτορικά η γραφειοκρατία και το «μέσον»

Στη λίστα αναμονής 3.500 διδακτορικά
Ολοι προσδοκούν μια θέση λέκτορα στα ΑΕΙ, αλλά εκτός από τα προσόντα ρόλο παίζει και η γραφειοκρατία και το «μέσον»
Του Αποστολου Λακασα
Αυξάνεται ολοένα ο αριθμός επιστημόνων που χτυπούν την πόρτα ελληνικών πανεπιστημίων για μια θέση στο διδακτικό προσωπικό, ενώ παράλληλα τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι κάτοχοι μεταπτυχιακού συνεχίζουν για την απόκτηση διδακτορικού.
Αυτό άλλωστε είναι και το «τυπικό διαβατήριο» για μια αίτηση λέκτορα – η πρώτη βαθμίδα στην ακαδημαϊκή κλίμακα. Ωστόσο, καθώς φαίνεται, το διδακτορικό «από μόνο του δεν φτάνει», καθώς ο υποψήφιος πρέπει να έχει πείσμα, υπομονή για να αντιμετωπίσει τη γραφειοκρατία αλλά και... πατροπαράδοτο «μέσο» για να αυξήσει τις πιθανότητές του να ενταχθεί στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Υπάρχουν περιπτώσεις ατόμων που καταφέρνουν να εισαχθούν σε κάποιο ΑΕΙ, ως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, ύστερα από 15 χρόνια!
Ειδικότερα, είναι σαφής η αυξητική τάση των διδακτορικών πτυχίων στα ελληνικά πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τα στοιχεία των 22 πανεπιστημίων της χώρας το 2007, βρίσκονταν σε εξέλιξη 31.712 διδακτορικά, ενώ το 2008 ο αριθμός εκτινάχθηκε στα 37.710 διδακτορικά. Αντίστοιχα, αυξάνονται και όσοι αποκτούν διδακτορικό. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, το 2006 απονεμήθηκαν από τα ελληνικά πανεπιστήμια 1.418 διδακτορικά διπλώματα, και το 2007 ο αριθμός αυξήθηκε στα 1.747.
Οι κάτοχοι διδακτορικού ουσιαστικά έχουν ως μόνη επαγγελματική διέξοδο τα πανεπιστημιακά έδρανα αφού κατ’ αρχήν η απόκτηση του διδακτορικού απαιτεί ερευνητική δουλειά, η οποία μπορεί να συνεχιστεί μόνο στα ΑΕΙ ή στα ελάχιστα ερευνητικά κέντρα που διαθέτει η χώρα μας. Από την άλλη, οι ιδιωτικές εταιρείες σπανίως επιλέγουν κατόχους διδακτορικού διότι δεν έχουν θέσεις για τα αντίστοιχα προσόντα.
«Στην Ελλάδα, μετά το διδακτορικό, ο μόνος επαγγελματικός δρόμος είναι η ακαδημαϊκή καριέρα. Οι επιχειρήσεις δεν προσλαμβάνουν κατόχους διδακτορικού διότι θεωρούν ότι τα προσόντα τους είναι υψηλά για τις προσφερόμενες θέσεις και ότι πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη αμοιβή για το επίπεδο σπουδών. Γι’ αυτό και πολλοί κάτοχοι διδακτορικού απαλείφουν τον σχετικό τίτλο από το βιογραφικό τους», ανέφερε στην «Κ» ο 28χρονος Αντώνης Γιαννόπουλος, ο οποίος κάνει το διδακτορικό του στο τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών –επίσης είναι και πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρείας Υποψηφίων Διδακτόρων.
Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο περισσότεροι από 3.500 διδάκτορες μπαίνουν στη λίστα αναμονής για μία θέση σε πανεπιστήμια, κυρίως σε περιφερειακά. Από αυτούς, περίπου 2.000 είναι όσοι εργάζονται σε ιδρύματα ως συμβασιούχοι· προϋπηρεσία χρήσιμη καθώς αυξάνει τις πιθανότητες του υποψηφίου. Με βάση τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, η ανεργία στους κατόχους διδακτορικού στη χώρα μας υπολογίζεται στο 5,5%. Ποσοστό που είναι μικρό σε σύγκριση με τις υπόλοιπες κατηγορίες εργατικού δυναμικού με κριτήριο το εκπαιδευτικό επίπεδο, αλλά είναι δεδομένο ότι οι περισσότεροι κάτοχοι διδακτορικού δεν απασχολούνται σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, όπως θα επιθυμούσαν.
Τρία χρόνια καθυστέρηση
Η πρόσβαση στα πανεπιστήμια είναι ιδιαίτερα δύσκολη αφού, κατ’ αρχήν οι θέσεις είναι λίγες. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο δίνονται από το υπουργείο Παιδείας πιστώσεις για περίπου 1.000 νέες θέσεις, όμως καλύπτονται περίπου οι 600. Ο λόγος είναι ότι τα ιδρύματα καθυστερούν στις διαδικασίες εκλογής πανεπιστημιακών. Παρότι ο νόμος προβλέπει ότι μία νέα θέση πανεπιστημιακού πρέπει να καλυφθεί μέσα σε δύο μήνες από την προκήρυξή της και την υποβολή των αιτήσεων, η διαδικασία κρατάει πολύ περισσότερο. Υπάρχει περίπτωση σε κεντρικό πανεπιστήμιο που η θέση καλύφθηκε τρία χρόνια μετά την προκήρυξή της. Πανεπιστημιακός που μίλησε στην «Κ» απέδωσε την καθυστέρηση κατ’ αρχήν στην ελληνική γραφειοκρατία αλλά και στα... «μαγειρέματα» των πανεπιστημιακών. Ουσιαστικά, υπάρχουν περιπτώσεις που το Τμήμα δεν προκηρύσσει τη θέση έως ότου ο αρεστός υποψήφιος αποκτήσει τα προσόντα...
Βέβαια, οι υποψήφιοι για τις θέσεις πανεπιστημιακών, γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί στα ιδρύματα αφού η πλειονότητά τους έχει ολοκληρώσει το διδακτορικό σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Μάλιστα, πολλοί διεκδικητές θέσεων λεκτόρων εργάζονται ήδη στα ιδρύματα, με αποτέλεσμα να έχουν γίνει και το «δεύτερο χέρι» των καθηγητών που θα τους κρίνουν. Σε σχέση με τον συνολικό αριθμό αιτήσεων, πολύ λίγες είναι αυτές κατόχων διδακτορικού από ξένα πανεπιστήμια. Αυτό ανακλαστικά διαιωνίζει τον νεποτισμό και είναι ενδεικτικό ότι 39χρονη υποψήφια αρνήθηκε να μιλήσει για το θέμα στην «Κ» διότι «φοβάμαι μήπως προκαλέσω. Παλεύω ακόμη για τη θέση, και νομίζω ότι έχω πολλές ελπίδες να την πάρω», είπε χαρακτρηριστικά...
Ακαρπη προσπάθεια 5 ετών
Ατυχή κατάληξη είχε η προσπάθεια του κ. Θανάση Μισαρίδη, 41 χρόνων, να αποκτήσει μία θέση στην ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα, παρά την μακρά του θητεία σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Μετά μία πενταετία προσπαθειών δείχνει να εγκαταλείπει τον αγώνα. Ο κ. Μισαρίδης, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, συνέχισε για μεταπτυχιακό στο Pennsylvania State University των ΗΠΑ. Κατόπιν επέλεξε να κάνει διδακτορικό στο Πολυτεχνείο της Κοπεγχάγης, όπου και πήρε μία θέση λέκτορα.
«Για προσωπικούς λόγους συνέχισα με υποτροφία σε μία ερευνητική ομάδα στο Παρίσι. Είχα προτάσεις από εταιρείες για δουλειά στις Ηνωμένες Πολιτείες, από την General Electric και την Medical Systems. Ομως, ήμουν 35 ετών και ήθελα να επιστρέψω στην Ελλάδα», ανέφερε στην «Κ». Τι συνάντησε εδώ; Υπέβαλε αιτήσεις σε δύο περιφερειακά πανεπιστήμια για θέσεις λέκτορα που είχαν προκηρυχθεί. «Με ένα βιογραφικό και μία αίτηση είναι σαν να μην κάνεις τίποτα. Υπάρχουν άτομα που περιμένουν 15 χρόνια για μία θέση», λέει.
Εδώ και περίπου 20 ημέρες εργάζεται –«ως ειδικό επιστημονικό προσωπικό»– στη διεύθυνση πληροφορικής του ΙΚΑ. «Με το βιογραφικό μου είναι ξεκάθαρο ότι θα ήθελα μία ακαδημαϊκή καριέρα. Ομως, πρέπει και να ζήσω, να καλύψω τα έξοδά μου. Στην Ελλάδα υπάρχει μία κοινωνική αδικία που μεγαλώνει. Οι νέοι άνθρωποι δεν θέλουν να παλέψουν για κάτι καλύτερο διότι ξέρουν ότι εάν δεν έχουν μέσο δεν θα είναι εύκολο να επιτύχουν. Είναι πολύ κακό αυτό. Είναι κρίμα η χώρα να μην εκμεταλλεύεται την ακαδημαϊκή και ερευνητική εμπειρία ανθρώπων που έχουν κάνει έργο στο εξωτερικό», καταλήγει.
Τα στοιχεία
2.000 επιστήμονες κάθε χρόνο εργάζονται ως συμβασιούχοι στα πανεπιστήμια, κατοχυρώνοντας προϋπηρεσία για μονιμοποίηση.
1.747 διδακτορικά απονεμήθηκαν το 2007 από τα ελληνικά πανεπιστήμια, σημειώνοντας αύξηση 12,3% σε σύγκριση με το 2006. Οι κάτοχοι διδακτορικών αποτελούν μία ακόμη ομάδα που διεκδικεί, μαζί με τους συμβασιούχους, μία θέση πανεπιστημιακού κάθε χρόνο.
19% αύξηση σε ένα χρόνο όσων πραγματοποιούν διδακτορικό. Το 2007 ήταν 31.712 και το 2008 ήταν 37.710.
2 μήνες είναι η προθεσμία που δίνει ο νόμος για την ολοκλήρωση της διαδικασίας πλήρωσης μιας θέση λέκτορα από τη στιγμή που θα προκηρυχθεί. Η προθεσμία όμως σπάνια τηρείται. Υπάρχουν περιπτώσεις που η διαδικασία έχει κρατήσει τρία χρόνια.
5,5% ανεργία πλήττει τους κατόχους διδακτορικού στη χώρα μας, σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας.
http://www.ekathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_15/03/2009_307679