ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΣ ;

ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΧΥΤΗ ΣΗΜΕΡΑ;

Γράφει ο Vasilis Theodoropoulos

ΒΕΒΑΙΑ ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΥΣ ΕΠΑΪΟΝΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΕ ΑΞΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΚΗ , ΧΩΡΙΣ ΑΛΗΘΕΙΑ , ΧΩΡΙΣ ΑΡΕΤΗ ΔΗΛΑΔΗ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΚ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΜΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΞΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟΜΑΚΡΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ « ΙΛΙΟΝ», ΣΤΟΝ ΒΟΥΡΚΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΝΟΗΣΗΣ.

ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΠΑΪΩΝ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ.!!!! «Και ο ἔρωτας (αρχ. ἔρως, ἔρωτος) που παράγεται από το πολύχρηστο στην αρχαία ρήμα ἔραμαι «ερωτεύομαι, αγαπώ με πάθος» (που έδωσε και τα ἐραστής, ἐράσμιος, ἀνέραστος, Ἐρατώ) μάς είναι ετυμολογικά επίσης άγνωστος. Τόσο που ο ετυμολόγος Beekes διερωτάται μήπως το ἔραμαι είναι προελληνική λέξη !»ΑΓΑΠΩ ΜΕ ΠΑΘΟΣ .!!!!

ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ, Η ΛΟΓΙΚΗ, Η ΝΟΗΣΙΣ, Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ….

ΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΣΙΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ, ΥΛΟΠΟΙΕΙΣ ΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΙΔΕΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΑΝΑΓΕΣΑΙ….

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΕΤΗ

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΑΡΕΤΗ

ΓΝΩΘΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ( Γνώριζε τον εαυτόν σου ). ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ ( Τίποτε υπερβολικόν ).

«ΜΑΧΕΣΘΑΙ ΧΡΗ ΤΟΝ ΔΗΜΟΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΟΚΩΣΠΕΡ ΤΕΙΧΕΟΣ» Ηράκλειτος Εφέσιος

<<ΜΑΧΕΣΘΑΙ ΧΡΗ ΤΟΝ ΔΗΜΟΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΟΚΩΣΠΕΡ ΤΕΙΧΕΟΣ>> 

Ηράκλειτος Εφέσιος !!! …….

Β. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΕ ΝΟΗΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ… ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΟΗΜΟΝΑ ΟΝΤΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ. !!

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΕ ΝΟΗΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ… ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΟΗΜΟΝΑ ΟΝΤΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ. !!

ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

Η αληθινή δομή των πραγμάτων συνήθως κρύβεται

– Περὶ φύσεως (Απόσπασμα 1, Diels-Kranz)
(α)
τοῦ δὲ λόγου τοῦδ᾽ ἐόντος ἀεὶ ἀξύνετοι γίνονται ἄνθρωποι καὶ πρόσθεν ἢ ἀκοῦσαι καὶ ἀκούσαντες τὸ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ: ὑμᾶς φιλῶ αλλ” οὐ γαμῶ! /ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ

Στίχοι:  

Αφροδίτη Μάνου

Μουσική:  

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΑΣ:Το ενδογενώς διττόν ελληνικόν σκέπτεσθαι

(Η ενδογενώς διπλή ελληνική σκέψη)
Από τον συμβουλευτικόν οργανισμόν ΕΙ·ΕΝD, στο artFM Radio, στις 29.11.2013

 

[Όποια ή] Όποιος σκέπτεται σήμερα,

σκέπτεται ελληνικά,

έστω κι αν δεν το υποπτεύεται!

Jacqueline de Romilly

Είναι ύβρις η υπεραπλούστευσις της στατικής πολυποικιλίας και της δυναμικής πολυπλοκότητος του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού. Τούτον τουλάχιστον οριοθετεί η «αγχίνοια» των ελληνικών ανθρώπων, η οποία ετυμολογείται εκ του ρήματος «άγχω», δηλαδή εγγύς ή πλησίον σφίγγω, και του ουσιαστικού «νους».

Άκου Ανθρωπάκο

«Υμών εαυτών* έστε!» 

Δημοσθένης

*Ο καημένος ο Κολοκοτρώνης. Είπε κάποτε πως μια μέρα το πανεπιστήμιο θα γκρεμίσει το παλάτι. Λάθος, σοφέ μου γέρο. Γιατί αφόντας εστήσανε μπροστά στο πανεπιστήμιο τον πατριάρχη, η νεότερη Ελλάδα είχε παίξει πια τη ζαριά της στο Ρουβίκωνα. Είχε πάρει το δρόμο της. Τη στράτα του κακού και της ανεμοζάλης. Η Ελλαδοελλάδα αποσύρθηκε, άκρα πικραμένη και περήφανη. Και άφηκε την Εβραιοελλάδα να ξερογλείφεται σα μαϊμού απάνου στη σκηνή του καραγκιόζη:

«Γειά σου, μάνα μου Ελλάς, είμαι κλεφτοφουκαράς».

Η σμαρδή και φαναριώτικη πολιτική στον Αγώνα, με Μαυροκορδάτο και Κωλέττη και παπάδες, θα περάσει ύστερα, και θα δώσει το ρυθμό και τον τόνο της στην πολιτική ιστορία της «νεότερης Ελλάς». Φατρίες, κομματισμός, αρριβισμός, βουλευτοτσιφλικάδικα. Εθνική αφασία, ξενοκίνητα νήματα της μαριονέττας, το αγγλόφιλο, το γαλλόφιλο, το ρωσόφιλο. Πολιτική του ρουσφετιού και της ασυδοσίας, δουλοφροσύνη, λεονταρισμοί, απαξία, ιδιοτέλεια. Ό,τι ανθίζει πια, κι ό,τι καρπίζει σήμερα στη χώρα. Νούλες και κουλούρηδες, χάχηδες και σάκηδες, ντόρες και ντορήδες. Περάστε κόσμε.

Έξω από τα λίγα αργά φωτεινά διαλείμματα. Το αγγελικό και μαύρο φως του ποιητή. Που ο ένας θα περάσει μια Κυριακή πρωί μπροστά στον αη-Σπυρίδωνα. Που ο άλλος θα ειπεί κατάδακρυς: «Ώστε λοιπόν, ανθ' ημών Γουλιμής!». Και ο τρίτος θα σημειώσει σιωπηλά στο καλεντάρι του: 1 Νοεμβρίου 1920.

Η τελευταία πράξη της τραγωδίας, η ταφόπλακα δηλαδή που σκέπασε το φονικό, ανάλογη με την ταφόπλακα του 843 που έθαψε την αρχαία Ελλάδα, ήταν το διάταγμα του ελληνικού κράτους να ονομάσει το Υπουργείο για τη μόρφωση των παιδιών μας Υπουργείο των Εκκλησιαστικών. Και λίγο αργότερα Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Και τούτο το άνομο όνομα και νόημα τέρας το φέρνει μέχρι σήμερα. Η εθνική σχιζοφρένεια υπογράφτηκε και σφραγίστηκε με τη μεγάλη του Κράτους σφραγίδα.

Ακούσατε πουθενά σε Ευρώπη ή σε Αμερική, σε Σαχαλίνη, Ταγκανίκα ή Εσκιμώους, η παιδεία ενός έθνους, η μεγάλη ελπίδα και το μυστήριο των μυστηρίων του, να μπερδεύεται με το αντερί και το ράσο; Οι Ελληνοεβραίοι

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ.

Ο ελληνικός εθνικοκοινωνισμός δεν ταυτίζεται με καμία θρησκεία. Θεωρούμε ότι η εθνική ταυτότητα δεν καθορίζεται από την μία ή την άλλη θρησκευτική αντίληψη ή προσκόλληση σε οποιοδήποτε δόγμα. Ενισχύεται δε η άποψη αυτή από την γνώση των ιστορικών γεγονότων που αποκαλύπτουν την βιαία επιβολή του χριστιανικού δόγματος στην συνείδηση των ελλήνων. Ως εκ τούτου η ταύτιση ελληνισμού και χριστιανισμού είναι κακόγουστο αστείο.
Η ελληνική ταυτότητα δεν επιβάλλεται εκ των άνω αλλά εκπηγάζει από την ίδια τη φύση , από τη φυλετική καταγωγή και συνακόλουθα από την συνείδηση της πολιτισμικής και ιστορικής αποστολής του γένους των ελλήνων που

Λιαντίνης: το δίκιο είναι με τους Έλληνες

Το απάνθρωπο του "ου μοιχεύσεις"

Απόσπασμα από μάθημα του Λιαντίνη προς τους μετακπαιδευόμενους δασκάλους, με θέμα την Ωραία Ελένη. (περισσότερα βίντεο στο http://www.liantinis.org )

ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ - ΑΡΒΕΛΕΡ:

Είμαστε όλοι Βυζαντινοί* :

...το Βυζάντιο είναι η ελληνική γλώσσα και η ορθοδοξία, δηλαδή τα δύο βασικά συστατικά της ελληνοσύνης...

Με όλο τον σεβασμό,

ΕΙΣΑΣΤΕ ΚΥΡΙΑ ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ - ΑΡΒΕΛΕΡ

Εμείς είμαστε όλοι Έλληνες με τα βασικά συστατικά της ελληνονοημοσύνης τύπου Λιαντίνη...

*Βέβαια, ουδέποτε υπήρξε κάποιος λαός ο οποίος είχε ονομάσει την εθνικότητα του βυζαντινή. Εάν γυρίζαμε πίσω στο χρόνο, στην εποχή της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και λέγαμε σε κάποιον ότι είναι βυζαντινός, θα μας περνούσε για ηλίθιους...

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΚΑ

Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ,ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΑΘΗΘΩΝ,ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ.

Η ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

"ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ".

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
(Κείμενο της ομάδας Ελλήνων στο θρήσκευμα «Αρκαδία»)

(Να επισημάνουμε για την σωστή ανάγνωση των κειμένων, ότι η αρχαία Ελληνική λέξη: « φιλία » σημαίνει πρωτίστως αγάπη και δευτερευόντως έχει την σημερινή έννοια της λέξεως, καθώς, φιλώ = αγαπώ. (η λέξη: φιλία είναι το ουσιαστικό του ρήματος: φιλώ)).

«Αγάπησις απόδεξις παντελής.»
Η Αγάπη είναι η παντελής αποδοχή.
- Πλάτων (Ορισμοί)
«Όλους αγάπα.»
- Φωκυλίδης
«Ο ανώτερος άνθρωπος, περισσότερο από κάθε τι, αφιερώνεται στη Σοφία και την Αγάπη. Το πρώτο είναι θνητό αγαθό ενώ το δεύτερο είναι αθάνατο.»
- Επίκουρος (Επικ. Προσφ. 78)
«Φιλοφρόνει πάσιν.» Να αγαπάς τους πάντες (όλους τους ανθρώπους) και τα πάντα.(φιλοφρονώ = φρονώ φίλα = σκέφτομαι με Αγάπη για κάποιον/κάτι. Το: πάσιν, είναι δοτική πληθυντικού των: οι πάντες, τα πάντα. Περιέχει και τις δύο λέξεις, έννοιες). - Δελφικό Παράγγελμα.
«Αφετηρία των αρετών είναι η ευσέβεια, και κορυφαίο όριό τους η Αγάπη.»
- Πυθαγόρας ο Σάμιος
«Η Αγάπη προς τους ανθρώπους είναι καθήκον, αφού είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου θεού.»
- Επίκτητος
«Φιλότητα αντί διαφοράς εθέλειν.»
Να θέλετε Αγάπη αντί της έχθρας.
- Ανδοκίδης
«Αγαπάσθαι και οικείν ευδαιμόνως.»
Να αγαπιέσθε και να κατοικείτε με ευδαιμονία (μεταξύ σας).
- Πλάτων (Πολιτεία)
«Ν ανταποδίδης την Αγάπη με Αγάπη.»
- Ησίοδος (Έργ. Και.Ημ.)
«Φιλία Αγάπα.»
Να αγαπάς.(Τους ανθρώπους, τους θεούς, κλπ.)
(Δελφικό Παράγγελμα)
-«Αγάπα τον πλησίον μικρά ελαττούμενος». Να αγαπάς τον πλησίον σου λίγο περισσότερο από ότι αγαπάς τον εαυτό σου. - Θαλής ο Μιλήσιος
«Χρω φιλανθρώπως και δικαίως τοις εντυγχάνουσι.»
Να αγαπάς τους ανθρώπους και να τους συμπεριφέρεσαι με δικαιοσύνη, όσους τυχαίνει να έχεις σχέσεις.
- Πλούταρχος (Ηθ, 88c)
«Εχούσης γάρ τι της ψυχής αγαπητικόν εν εαυτή, και πεφυκυίας, ώσπερ αισθάνεσθαι και διανοείσθαι και μνημονεύειν, ούτω και φιλείν.»
Η ψυχή κλείνει μέσα της δύναμη Αγάπης καθώς επλάστηκε για να αισθάνεται, να σκέπτεται και να θυμάται, έτσι επλάστηκε και για ν'αγαπά.
- Πλούταρχος (Σόλων,7,3,1-4)
(Ο Πλούταρχος ήταν Ιερέας των Δελφών.)
«Η Αγάπη προς τον άνθρωπο μας προστάζει να βοηθάμε τους ξένους.»
- Επίκουρος
«Φιλοφρονήσασθαι αλλήλους»
Να αγαπάτε αλλήλους (ο ένας τον άλλον).
- Πλάτων (Νομ. 738 D) (Επίσης, Ξενοφών (Κυρ. Αναβ.4.5,34).)
«Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν.»
Γεννήθηκα για ν' αγαπώ, όχι για να μισώ.
- Σοφοκλής (Αντιγόνη)
«Φιλίαν φύλαττε»
Να διαφυλάττεις την Αγάπη.
(Δελφικό παράγγελμα)

«Να αγαπάτε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη φυλή η την θρησκεία στην οποία ανήκουν.»
- Επίκτητος
...
Όλο το κείμενο εδώ: agapi-to-periexomeno-tis-ellinikis-thriskeias-1.pdf 946.78 Kb 31/08/2009, 13:40

Σχόλιο Αλφειού: Αυτό το τελευταίο,του Επίκτητου,αλλά και κάποια άλλα,προτρέπουν περιέργως σε μια δουλική αντιμετώπιση των αντιπάλων.Διότι,ναι μεν,πρέπει ο άνθρωπος να αγαπά και όχι να μισεί,αλλά τι γίνεται όταν ο άλλος σε μισεί και εσύ εθελοτυφλείς; Η ιστορία μας διδάσκει,βάσει των καταγραφέντων σφαγιασμών,δηώσεων και ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΩΝ κατά των προγόνων,ότι αυτά τα παραγγέλματα ήταν η Αχίλλειος πτέρνα,την οποία εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο οι εχθροί των Ελλήνων και του Ελληνικού Πολιτισμού!
Κι αν οι χριστιανοί...καυχώνται για τους "μάρτυρές τους",ότι "μαρτύρησαν" για την αγάπη του Χριστού τους,τότε οι Έλληνες σφαγιάστηκαν από τους χριστιανούς για την αγάπη προς τους..."ανθρώπους"!
Διότι ένα από τα παραπάνω,για παράδειγμα του Ησίοδου,που λέει:
«Ν ανταποδίδης την Αγάπη με Αγάπη.»
- Ησίοδος (Έργ. Και.Ημ.),πρέπει να συμπληρωθεί με τα παρακάτω του ιδίου,ο οποίος προέτρεπε διαφορετικά τους Έλληνες:
"...τον φιλέοντ' επί δαίτα καλείν,τον δ' εχθρόν εάσαι'..."
"...Σ' εκείνον που σε αγαπάει να κάνεις το τραπέζι,και αυτόν που σε εχθρεύεται να τον αφήνεις..."

"...τον φιλέοντα φιλείν,και τωι προσιόντι προσείναι.
και δόμεν,ός κεν δωι,και μη δόμεν,ός κεν μη δωι..."
"...Αυτόν που σε αγαπάει να τον αγαπάς,και να συντρέχεις όποιον σε συντρέχει.
Να προσφέρεις σε όποιον σου προσφέρει,και να μην προσφέρεις σε όποιον δε σου προσφέρει..."

"...πήμα κακός γείτων,όσσον τ' αγαθός μέγ' όνειαρ.
έμμορέ τοι τιμής,ός τ' έμμορε γείτονος εσθλού.
ουδ' άν βους απόλοιτ',ει μη γείτων κακός είη..."
"...Ο κακός γείτονας αποτελεί τόσο μεγάλο κακό,
όσο μεγάλη ευεργεσία είναι ο καλός.
Είναι πραγματικά τυχερός εκείνος που του έτυχε καλός γείτονας,
κι ούτε το βόδι του θα χάσει,εφόσον ο γείτονας του δεν είναι φαύλος..."
(Ησίοδος,Έργα και Ημέρες)

Στο διάβα της ιστορίας,λοιπόν,παρατηρούμε βάσει των αποτελεσμάτων ότι,όλοι οι γείτονες μόνο αγάπη και φιλία δεν έδειξαν προς το Έθνος των Ελλήνων και τον Πολιτισμό του!
Δούρειος Ίππος,λοιπόν,η "αγάπη" όπως την μετέδιδαν ως ιδέα οι φιλόσοφοι!
Διότι παλαιά οι Σοφοί άλλα εννοούσαν όταν μιλούσαν για τη "φιλία" και την "αγάπη" και άλλως προέτρεπαν τους Έλληνες!
Τότε διαμορφώθηκαν ελεύθερα πνεύματα και ΗΡΩΕΣ όπως ο Αχιλλεύς,ο Πάτροκλος,ο Οδυσσεύς,ο Ιδομενεύς και άλλοι!Όπως ο Λεωνίδας!Όπως αργότερα ο Αλέξανδρος!
Λέει για παράδειγμα ο Σόλων: «γλυκός στους φίλους μου, πικρός για τους εχθρούς μου»
Ο Πίνδαρος (Πυθ.2.83-85) το έθεσε καλύτερα ή οδυσσιακότερα όλων: «Φίλον ειη φιλείν… ατ' εχθρόν έων λύκοιο δίκαν υποθεύσομαι, αλλ' άλλοτε πατέων οδοίς σκολιαίς» Δηλαδή: στον φίλο θα φερθώ φιλικά, αλλά στον εχθρό μου όμως, σαν λύκος θα ορμήσω μπροστά του, από κάθε λογής δρόμο και μονοπάτια σκοτεινά»

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της οργανωτικής αναξιοσύνης μας, ακριβώς λόγω της εμμονής των Ελλήνων στην επί παντός αγάπη και στην θεωρητική προσέγγιση και όχι στην πρακτική εφαρμογή της καταπληκτικής επιστημοσύνης τους, είναι ο μεγαλύτερος γεωμέτρης και μηχανικός όλων των εποχών, ο Αρχιμήδης, που «αρνήθηκε να κατασκευάσει (εγκαίρως) πολεμικές μηχανές γιατί τις θεωρούσε ανάξιες σπουδής. Ασχολούμενος με την θεωρητική γεωμετρία, όλα τα άλλα (πρακτικά έργα) έγιναν πάρεργα (περιθωριοποιήθηκαν) και μόνο η επιμονή του (Τυράννου των Συρακουσών) Ιέρωνα, κατάφερε να τον στρέψει στις πρακτικές εφαρμογές» μα ήταν ήδη πολύ αργά.

Πλούταρχος Βίοι Παράλληλοι Μάρκελλος 14.6.

Με τη διαστρέβλωση,λοιπόν, του όρου και της έννοιας της φιλίας και της αγάπης,απώλεσαν την ικανότητα της οδυσσιακής εξυπνάδας και αν θέλετε και πονηριάς και κατήντησαν οι Έλληνες δουλοπρεπείς!Περιέργως η διαστρέβλωση άρχισε με την εισβολή ξένων και δη ασιατικών σοφιστικών ιδεολογημάτων,όταν συναντήθηκαν στην Ασία,ο Ελληνικός Πολιτισμός από τη μιά και ο ξενόφερτος θεοκρατικός Δόλος από την άλλη!Αργά αλλά σταθερά,όπως το σαράκι που τρώει το ξύλο,αποσαθρώθηκαν οι σταθερές βάσεις πάνω στις οποίες στηρίχθηκε και μεγαλούργησε αυτό το παγκοσμίως αναγνωρισμένο επίτευγμα των Ελλήνων!

Η νέα αυτή διασκευή του ελληνισμού,ο οποίος προηγουμένως ήδη είχε ουσιωδώς τροπολογηθεί με τη διάδοσή του στην Ασία,τροπολογήθηκε περαιτέρω δια της επιμιξίας με τη γνωστή..."αγάπη" του χριστιανισμού!
Αυτή την αποσάθρωση πλήρωσαν οι Έλληνες,χάνοντας τα ξεκάθαρα ελληνικά πνευματικά στηρίγματά τους με συνέπεια ολοκληρωτική υποδούλωσή τους.
Ποιός ήταν ο Επίκτητος για παράδειγμα;
[Ο Επίκτητος αναφέρεται ως παιδί δούλων και φέρεται ότι γεννήθηκε στην Ιεράπολη της Φρυγίας, εξ ου ενίοτε και το προσωνύμιο Ιεραπολίτης. Φθάνοντας στην Ρώμη και ο ίδιος υπήρξε δούλος δημοσίου τινός υπαλλήλου Επαφροδίτου. Σε αυτή την περίοδο φαίνεται πως παρακολούθησε τα μαθήματα φιλοσοφίας του Μουσόνιου Ρούφου. Όταν στη συνέχεια έγινε απελεύθερος, άρχισε να διδάσκει τη στωική φιλοσοφία. Εξαιτίας σχετικού διατάγματος του Δομιτιανού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Ρώμη και να μεταβεί στη Νικόπολη της Ηπείρου, όπου ίδρυσε φιλοσοφική σχολή. Μεταξύ των μαθητών του συγκαταλέγεται ο ιστορικός Φλάβιος Αρριανός, ο πραγματικός καταγραφέας των φιλοσοφικών του απόψεων, καθώς ο ίδιος δεν άφησε κανένα σύγγραμμα.
Βικιπαίδεια...Βίος]

Δείτε κι αυτό:Επίκτητος
Για να δούμε και ποιός ήταν ο...Επαφρόδιτος,στην παλαιά ανάρτησή μας!...
Ποιος δολοφόνησε τον Νέρωνα;

Αν όμως οι Έλληνες δεν δέχονταν "εισβολές" και ήλεγχαν αυστηρά τις ιδέες περί "αγάπης",τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Διότι αν και οι Φαίακες διακρίνονταν για την φιλοξενία τους, δεν παρέλειψαν να ελέγξουν τον Οδυσσέα για την αληθινή του ταυτότητα, και μόνο μετά την πειστική και συγκλονιστική αφήγησή του, γνωρίζοντας πλέον σίγουρα ότι έχουν μπροστά τους έναν απ' τους μεγαλύτερους ήρωες του τρωικού πόλεμου, αποφάσισαν να ανταμείψουν τον Οδυσσέα μεταφέροντάς τον στην Ιθάκη.

Ο βασιλιάς τους εμφανίζεται να κυβερνά ως πρόεδρος ενός συμβουλίου αποτελούμενου από 12 άλλους άρχοντες, ως ίσος προς εκείνους και όχι ως μέλος μιας ανώτερης τάξεως. Οι Φαίακες ήταν ειρηνικός λαός που αποστρεφόταν τον πόλεμο, εργατικοί και εύθυμοι, αγαπούσαν το καλό φαγητό, τα λουτρά, τον έρωτα, τα τραγούδια και τον χορό. Παρ' όλα αυτά παρέμεναν ετοιμοπόλεμοι με τον δικό τους τρόπο!

Και εμείς με τα μέσα που διαθέτουμε, με τα μπλόκ μας,παραμένουμε ετοιμοπόλεμοι αν και με αγάπη...