ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΕΙ ΤΟΥΣ ΥΠΗΚΟΟΥΣ ΤΟΥ
Απο ανάγνωση σουηδικών και άλλων ευρωπαϊκών εφημερίδων διαπίστωσα ότι τις χώρες αυτές απασχολεί έντονα η προοπτική οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας. Βλέπουν σαν εφιάλτη την περίπτωση που το ελληνικό δημόσιο ανακοινώνει στάση πληρωμών προς τους δανειστές του. Αυτοί που θα υποφέρουν πιο πολύ είναι αυτοί που έχουν δανείσει τα περισσότερα. Θα κρατούν στα χεριά τους ανεξαργύρωτα, μη εξαργυρώσιμα ομολόγα και η αντίδραση θα είναι αλυσιδωτή. Εύλογοι οι φόβοι τους, όμως δεν κινδυνεύουν, παρά το ότι ή μάλλον ακριβώς επειδή, το ελληνικό δημόσιο είναι καλά εξασκημένο και συνηθισμένο σε επιλεκτικές στάσεις και αναστολές πληρωμών.
Στην Ελλάδα είναι πολύ συχνό το φαινόμενο ολόκληροι κλάδοι εργαζομένων, συνταξιούχων, εργολάβων δημοσίων έργων κλπ να περιμένουν απλήρωτοι για μήνες ή και χρόνια για δεδουλευμένα και παροχές που έχουν ολοκληρωθεί. Αυτό αποτελεί στάση ή έστω αναστολή πληρωμών που όμως δεν στρέφεται κατά δανειστών αλλα κατά πολιτών υποχειρίων του νεποτικού, γκοζταμπάσικου, σάπιου και υπό χρονία διάλυση ελληνικού κράτους, όντων δηλαδή που το ελληνικό κράτος ενώ εκ των συνθηκών ίδρυσης του (των συνταγματικών του διατάξεων) είναι προορισμένο να σέβεται, να προστατεύει και να τιμά, τα έχει του κλώτσου και του μπάτσου, μη εκπληρώνοντας έτσι μια απο τις προϋποθέσεις για να αποτελεί κράτος δικαίου.
Ακριβώς επειδή δεν αποτελεί κράτος δικαίου και λογω της παλιάς του συνήθειας να στρέφεται κατά των πλέον αδυνάτων απο τους υπηκόους του, σήμερα με την «σοσιαλιστική» του έκφανση, την κυβέρνηση δηλαδή του Πασοκ, επαναλαμβάνει τον εαυτό του.
Αν ακολουθούσε την λύση της εξόδου απο την ευρωζώνη, την επάνοδο στην δραχμή και στην συνεχεία την υποτίμηση της, αυτοί που θα υπέφεραν περισσότερο δεν θα ήταν οι μισθωτοί της χώρας αλλα οι δανειστές του, τα ανά τον κόσμο δηλαδή πιστωτικά ιδρύματα κάτοχοι των ομολόγων του, που θα πληρωνόταν σε δραχμές αντίστοιχης με το ευρώ ονομαστικής αλλα μειωμένης πραγματικής αξίας ανάλογα με το ποσοστό της υποτίμησης. Πέραν βέβαια του γεγονότος ότι η υποτιμημένη δραχμή θα βελτίωνε τις εξαγωγές, την ανταγωνιστικότητα και τελικά την ανάπτυξη της χώρας.
Όμως η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου προστάτεψε τα χαϊδεμένα παιδιά των πατρώνων της, τα πιστωτικά δηλαδή ιδρύματα και τις τράπεζες ανά τον κόσμο με τις οποίες το ελληνικό κράτος είχε, πολλές φορές καταδολιευτικές, συναλλαγές και δεν επέτρεψε η κυβέρνηση να μειωθούν ούτε κατ' ελάχιστο τα κέρδη τους, λογω εξόφλησης με υποτιμημένο νόμισμα, επιπίπτοντας όπως πάντα στο μόνιμο θύμα του ελληνικού κράτους: την εργατική τάξη της χώρας.
Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου βέβαια δεν αφίσταται κατά το ελάχιστο απο την οικογενειακή παράδοση. Θυμάστε άραγε ή μήπως γνωρίζετε το ανεκδιήγητο δίδυμο των φράσεων του παππού του; «Κηρύσσομεν την Λαοκρατίαν!» και μετά απο μερικές εβδομάδες «Ετσουβαλιάσαμεν τους κομμουνιστάς!»; Δυστυχώς βέβαια οι νεώτεροι τουλάχιστον απο σας δεν γνωρίζουν το απόφθεγμα του Βενιζέλου, του Ελευθερίου, όχι του Βαγγέλη, «έξεστι Παπανδρέου ασχημονείν».
ΕΡΩΤΗΜΑ: Ως πότε κοιμισμένε λαέ θα επιτρέπεις στους Παπανδρέου και στους επιγόνους των υπολοίπων οικογενειακών βαρονιών, να ασχημονούν πάνω σου;;
Νομίζεις ότι έχεις καταργήσει την βασιλεία και όμως επιλέγεις τους κυβερνήτες σου με κληρονομικά κριτήρια!!
Γιάννης Αλεξάκης
ΕΚΗΒΟΛΟΣ
Πηγή...
