

Η ΤΑΞΗ ΠΟΥ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΠΑΡΑ ΣΠΑΝΙΑ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ΄ ΚΙ ΑΥΤΟ, ΕΠΕΙΔΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ. Αριστοτέλης
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Καρλ Μαρξ ο οποίος έγραψε ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία σε όλο τον κόσμο, μαζί με την Αγία Γραφή, το Κοράνι και το Κόκκινο Βιβλιαράκι του Μάο, που άσκησε τεράστια επιρροή τον 19ο και 20ο αιώνα. Κυκλοφόρησε στις 21 Φεβρουαρίου του 1848. Συγγραφείς του, ο Κάρολος Μαρξ και ο Φρειδερίκος Ένγκελς.
Το βιβλίο ήταν παραγγελία της «Κομμουνιστικής Λίγκας» στους δύο θεωρητικούς της κομμουνιστικής ιδέας, ενόψει του συνεδρίου της στο Λονδίνο:
Το «Μανιφέστο» προτείνει ένα σχέδιο δράσης για την προλεταριακή επανάσταση, που θ' ανατρέψει τον καπιταλισμό και τελικά θα φέρει την αταξική κοινωνία. Το βιβλιαράκι αυτό αναφέρει για την επιβολή του προοδευτικού φόρου, την κατάργηση της ιδιοκτησίας και την εθνικοποίηση των μέσων παραγωγής, ως βήματα για την επιβολή του κομμουνισμού.
Γραμμένο με όσο το δυνατόν απλό και κατανοητό τρόπο, αφού απευθύνεται στις μάζες, το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» ήταν το «Ευαγγέλιο του Κομμουνισμού», που επηρέασε τις τύχες όλου του πλανήτη. Εκατομμύρια άνθρωποι έχυσαν το αίμα τους, για τα ιδανικά του κομμουνισμού, εις μάτην, όμως, καθώς ο καπιταλισμός ζει και βασιλεύει. Για να το κατορθώσει αυτό αναγκάστηκε να αποδεχθεί πολλές από τις ιδέες του «Μανιφέστου», όπως τον προοδευτικό φόρο, την κρατική παρέμβαση στην οικονομία, την κατάργηση της παιδικής εργασίας και τη δωρεάν παιδεία.
Το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» ήταν το πρώτο μαρξικό έργο που μεταφράσθηκε στα Ελληνικά, μόλις το 1908, από τον συγγραφέα Κωνσταντίνο Χατζόπουλο. Δημοσιεύθηκε τότε σε συνέχειες στην εφημερίδα «Ο Εργάτης» του Βόλου και το 1913 ολόκληρο σε φυλλάδιο από το Σοσιαλιστικό Κέντρο Αθήνας.
Διάσημα Αποσπάσματα
«Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ευρώπη, το φάντασμα του κομμουνισμού».
«Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!»
«Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν, παρά μόνο τις αλυσίδες τους».
Μεταφράσεις στα Ελληνικά (ενδεικτικές)
Η πρώτη μετάφραση του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» στα ελληνικά σε γλαφυρή Δημοτική, από τον πεζογράφο Κωνσταντίνο Χατζόπουλο. (Courier Εκδοτική)
Σύγχρονη και καλοφτιαγμένη έκδοση σε μετάφραση Γιώργου - Ίκαρου Μπαμπασάκη. (εκδ. Ερατώ)
Έκδοση του 1944 σε μετάφραση Γιάννη Κορδάτου (Εκδ. Αλφειός)
Και κάτι που είπε και πέρασε ...απαρατήρητο:
«Ο ιουδαϊσμός φτάνει στο απόγειό του με την τελειοποίηση της αστικής κοινωνίας. Αλλά η αστική κοινωνία φτάνει στο ανώτατο σημείο της τελειοποίησής της μέσα στον χριστιανικό κόσμο... Ο χριστιανισμός είναι η υπέρτατη πνευματική εκδήλωση του ιουδαϊσμού, ο δε ιουδαϊσμός είναι η χυδαία πρακτικοποίηση του χριστιανισμού»
Καρλ Μαρξ
Η διδακτορική διατριβή του Καρλ Μαρξ ήταν:
Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
Αποσπάσματα για «ιδεολόγους» που έγιναν ...πάπιες...:
Ο Gassendi, που απελευθέρωσε τον Επίκουρο από το ανάθεμα στο οποίο τον είχαν καταδικάσει οι πατέρες της εκκλησίας και ολόκληρος ο Μεσαίωνας –η εποχή του πραγματοποιημένου παράλογου– παρουσιάζει στις απόψεις του ένα και μόνο ενδιαφέρον στοιχείο. Προσπαθεί να συμβιβάσει την καθολική του συνείδηση με την ειδωλολατρική του γνώση, και τον Επίκουρο με την εκκλησία, πράγμα βέβαια που ήταν χαμένος κόπος. Είναι σαν να ήθελε κανείς να τυλίξει με το χριστιανικό ράσο μιας καλόγριας το τρυφερό και χυμώδες κορμί της ελληνίδας Λαΐδα. Ο Gassendi μάλλον διδάσκεται φιλοσοφία από τον Επίκουρο παρά μπορεί να μας διδάξει για τη φιλοσοφία του Επίκουρου.
.....
Η φιλοσοφία, όσο μέσα στην παγκόσμια επιβλητική και απόλυτη ελεύθερη καρδιά της θα σφύζει έστω και μια σταγόνα αίμα, δεν θα κουραστεί ποτέ να απαντάει στους αντιπάλους της με την κραυγή του Επίκουρου: «ἀσεβές δὲ οὐχ ὁ τοὺς τῶν πολλῶν θεοὺς ἀναιρῶν, ἀλλ᾿ ὁ τὰς τῶν πολλῶν δόξας θεοῖς προσάπτων».
Η φιλοσοφία δεν το κρύβει. Η ομολογία του Προμηθέα:
«ἁπλῷ λόγῳ, τοὺς πάντας ἐχθαίρω θεούς»,
είναι η δική της ομολογία, ο δικός της αφορισμός ενάντια σ’ όλους τους ουράνιους και επίγειους θεούς που δεν αναγνωρίζουν την ανθρώπινη αυτοσυνείδηση σαν την ύψιστη θεότητα. Καμιά δεν μπορεί να σταθεί δίπλα της.
Αλλά σε κείνους τους θλιβερούς ακόλουθους του Άρη που επιχαίρουν για τη φαινομενικά χειρότερη αστική θέση της φιλοσοφίας, απαντά πάλι με τα λόγια που είπε ο Προμηθέας στον υπηρέτη των θεών, Ερμή:
«τῆς σῆς λατρείας τὴν ἐμὴν δυσπραξίαν,
|
Ο Προμηθέας είναι ο πιο επιφανής άγιος και μάρτυρας του φιλοσοφικού ημερολογίου.
Ήταν στο Βερολίνο, Μάρτης του 1841
Γράφει ο Μ. Καλόπουλος
Ιεφθάε - Καραμπινάτη ανθρωποθυσία στην Βίβλο
«Και ευχήθη ο Ιεφθάε ευχήν προς τον Κύριον, και είπεν, Εάν τωόντι παραδώσης τους υιούς Αμμών εις την χείρα μου, τότε ο, τι εξέλθη (πρωτο) εκ των θυρών του οίκου μου εις συνάντησίν μου, όταν επιστρέφω εν ειρήνη από των υιών Αμμών, θέλει είσθαι του Κυρίου, και θέλω προσφέρει αυτό εις ολοκαύτωμα. Τότε διέβη ο Ιεφθάε προς τους υιούς Αμμών διά να πολεμήση αυτούς· και παρέδωκεν αυτούς ο Κύριος εις την χείρα αυτού. Και ήλθεν ο Ιεφθάε προς τον οίκον αυτού· και ιδού, η θυγάτηρ αυτού εξήρχετο εις συνάντησιν αυτού μετά τυμπάνων και χορών· και αύτη ήτο μονογενής· εκτός αυτής δεν είχεν ούτε υιόν ούτε θυγατέρα. Και ως είδεν αυτήν, διέσχισε τα ιμάτια αυτού και είπεν, Οίμοι θυγάτηρ μου· όλως κατελύπησάς με, και συ είσαι εκ των καταθλιβόντων με· διότι εγώ ήνοιξα το στόμα μου προς τον Κύριον, και δεν δύναμαι να λάβω οπίσω τον λόγον μου. Εκείνη δε είπε προς αυτόν, Πάτερ μου, εάν ήνοιξας το στόμα σου προς τον Κύριον, κάμε εις εμέ κατ' εκείνο το οποίον εξήλθεν εκ του στόματός σου· αφού ο Κύριος έκαμεν εκδίκησιν εις σε από των εχθρών σου, από των υιών Αμμών. Και είπε προς τον πατέρα αυτής, Ας γείνη εις εμέ το πράγμα τούτο· άφες με δύο μήνας, διά να υπάγω να περιέλθω τα όρη και να κλαύσω την παρθενίαν μου, εγώ και αι σύντροφοί μου. Ο δε είπεν, Υπαγε· και απέστειλεν αυτήν διά δύο μήνας, και υπήγεν αυτή μετά των συντρόφων αυτής και έκλαυσε την παρθενίαν αυτής επί τα όρη. Και εις το τέλος των δύο μηνών επέστρεψε προς τον πατέρα αυτής· και έκαμεν εις αυτήν κατά την ευχήν αυτού την οποίαν ευχήθη· (δηλαδή ο Ιερέας θυσίασε και ολοκαύτωσε την κόρη του στον Ναό!) και αυτή δεν εγνώρισεν άνδρα. Και έγεινεν έθος εις τον Ισραήλ, να υπάγωσιν αι θυγατέρες του Ισραήλ από χρόνου εις χρόνον, να θρηνώσι την θυγατέρα του Ιεφθάε του Γαλααδίτου, τέσσαρας ημέρας κατ' έτος». Κριταί 11.30-40.
Ο θεός της Βίβλου Γιαχβέ-Χριστός (ή έστω το ιερατείο) όχι μόνο δεν σταμάτησε την τελετουργική σφαγή και ολοκαύτωση της κόρης, αλλά δεχόταν ευχαρίστως τις ετήσιες τιμές μνήμης αυτής της ανθρωποθυσίας!
Μάλιστα ο Ιεφθάε αναφέρεται και στον κατάλογο αξιομνημόνευτων ηρώων της Καινής Διαθήκης (Προς Εβραίους επιστολή 11.32.)
The Return of Jephtha, by Giovanni Antonio Pellegrini
Σημαντική για την έρευνά μας είναι η ερώτηση: πότε περίπου έζησε ο βασιλιάς Σολομών; «Ο βασιλιάς Σολομών άρχισε να χτίζει τον ναό του Κυρίου το τετρακοσιοστό ογδοηκοστό (480) έτος από την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και κατά το τέταρτο έτος την βασιλείας του και ο ναός είχε διαστάσεις[1]...» Α΄(ή Γ΄) Βασιλ.6.1-2.
Με βάση αυτήν την ομολογία, προκύπτει αναπόφευκτα ο εξής απλός συλλογισμός. Όλοι δέχονται ότι η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο συνέβη ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Ραμσή του Β΄ δηλαδή περί το 1223 π.Χ. Αν λοιπόν απ’ το έτος αυτό, αφαιρέσουμε 480 χρόνια βρίσκουμε ότι ο Ναός του Σολομώντα, άρχιζε να χτίζεται μόλις το 743 π.Χ. (!) και όχι το 963 π.Χ. που τον τοποθετούν όλοι οι μελετητές! Η δε βασιλεία του Σολομώντα, αρχίζει τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Περιέργως το συγκεκριμένο εδάφιο, επειδή ακριβώς αφαιρεί περισσότερο από δυο ολόκληρους αιώνες, δηλαδή 220 χρόνια απ’ την αρχαιότητα του ναού του Σολομώντα και των λοιπών πατριαρχών, παρασιωπάται από όλους τους δήθεν αμερόληπτους μελετητές των γραφών!
Αυτή όμως θα ήταν μάλλον μια εντελώς ανατρεπτική των πραγμάτων αναχρονολόγηση της πατριαρχικής ιστορίας και ενδεχομένως μια καλή εξήγηση, στο γιατί κάποιοι Ιουδαίοι αρχαιολόγοι[2] που με έντεχνο τρόπο βάλθηκαν να αποδείξουν την ανυπαρξία των ίδιων τους των πατριαρχών[3], αδυνατούν να εντοπίσουν τα ίχνη τους, αφού αναζητούν σε υπερβολικούς χρόνους του παρελθόντος, αρχαιολογικές[4] μαρτυρίες της ύπαρξής τους! Με βάση λοιπόν αυτή την αφετηρία, ο Αβραάμ που απέχει μόνο πέντε γενιές[5] από τον Μωυσή, δεν πρέπει να έζησε πέραν του 1350 π.Χ.! Ενώ οι εν λόγω μελέτες ψάχνουν για ίχνη αυτών των πατριαρχών, από τον 21ο ως τον 16ο αιώνα π.Χ.!
Περιέργως το ίδιο περίπου συμπέρασμα υιοθετεί στα εμβόλιμα και μεταγενέστερα σχόλιά της και η Διαθήκη Σολομώντος λέγοντας: «αφότου εκτήσθη εκείνος ο ναός του θεού (το κτίσιμο κράτησε επτά χρόνια) έως ότου εγεννήθη ο Χριστός, πέρασαν χρόνοι (ψκζ) δηλαδή επτακόσιοι είκοσι επτά». Διαθήκη Σολομώντος (10)114.8.
Μάλιστα με το παραπάνω συμπέρασμα, συμφωνεί απολύτως και η παράθεση ονομάτων (γενεών) από το πρώτο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, όπου μεταξύ του Μωυσή και του Σολομώντα μεσολαβούν μόνο 25 ονόματα! Αν πολλαπλασιάσουμε αυτές τις 25 γενιές, επί τριάντα χρόνια την γενιά,[6] που είναι μια παραδεκτή απ’ όλους απόσταση μεταξύ των γενεών, τότε φτάνουμε ξανά γύρω στο έτος 750 π.Χ.!
Με τις τρεις αυτές απλές αφετηρίες, η εποχή του Σολομώντα[7] και του περίφημου Ναού του, δύσκολα μπορούν να τοποθετηθούν πέρα απ’ το δεύτερο ήμισυ του 8ου π.Χ. αιώνα![8]
[1] Οι διαστάσει του ναού σε μέτρα κατά τους Ο΄ ήταν: 20Χ10Χ12μ. ύψος, και κατά τους Μασ. που τις αυξάνουν ελαφρά: 30Χ10Χ15μ.! ϴô(Μασ.Α΄)Βασ. 6.2.
[2] Ισραήλ Φινκελστάιν - Ν. Σίλμπερμαν: «Βίβλος η αλήθεια μέσα απ’ τις ανασκαφές».
[3] Τώρα που η ελεύθερη κριτική έρευνα άρχισε να υποθέτει τους μηχανισμούς της μαγγανείας πίσω απ’ τα "θαύματα" των πατριαρχών, οι ίδιοι οι Εβραίοι αρχαιολόγοι καθόλου τυχαία, προωθούν συστηματικά την ιδέα της ανυπαρξίας των πατριαρχών τους, ώστε οι μορφές τους να καταλήξουν σε ένα μυθικό στερέωμα και να παραμείνουν εκεί αλώβητες απ’ τα πυρά της κριτικής έρευνας!
[4] Η αναζήτηση αρχαιολογικών μαρτυριών για την ύπαρξη των τριών μεγάλων πατριαρχών, Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, είναι από μόνη της μια χαμένη υπόθεση, αφού ο ποιμενικός τους βίος είναι αδύνατον να άφησε πίσω τους αρχαιολογικά ευρήματα! Οι περαιτέρω υποθέσεις, όπως π.χ. οι βιβλικές αναφορές σε καμήλες στους χρόνους του Αβραάμ, ενώ αυτές ιστορικά είναι μεταγενέστερες, είναι επιχείρημα υπερβολικά εύθραυστο, την στιγμή που οι ίδιοι παραδέχονται, ότι με τις κατοπινές αλλεπάλληλες μεταγραφές των βιβλικών κειμένων, εισήχθησαν άφθονα μεταγενέστερα στοιχεία!
[5] Τα ονόματα των προγόνων του Μωυσή είναι: «Μωυσής, Αμράμ, Γεδσών, Λευί, Ιακώβ, Ισαάκ, Αβραάμ» Ο΄ Ex.6.14-20.
[6] Ο Διόδωρος Σικελιώτης λέει: «Tριάντα χρόνια λογαριάζοντας την γενιά» 2.55.3.
[7] «Δεν έχουμε πρόβλημα ύπαρξης με τους βασιλιάδες Δαυίδ και Σολομώντα» εξη-γούν οι Εβραίοι αρχαιολόγοι, που βάλθηκαν να αφανίσον την ίδια τους την προϊστορία.
[8] Φυσικά υπάρχουν λόγοι για ακόμα περισσότερες επιφυλάξεις, για το πραγματικό βάθος χρόνου αυτών των περιγραφών, αφού το ίδια τα βιβλικά στοιχεία κατεβάζουν την απόσταση από τον Ιερέα Έσδρα (του 428 π. Χ.) μέχρι τον Μωυσή σε δεκατέσσαρες γενιές (Βλ. Ο΄ Έσδρας 8.1-2), ή στις 16 γενιές, (Ο΄ Β΄ Έσδρας.7.1-5) ή ακόμα και σε 17 γενιές που τις ανεβάζουν αλλού (Μασ. Έσδρας 7.1-2) από τον Έσδρα μέχρι τον Μωυσή, προσθέσουμε και τις υπόλοιπες έξη γενιές (Ex. 6.14-20) από τον Μωυσή έως τον Αβραάμ, θα δούμε ότι οι 20 ή 23 αυτές συνολικά γενιές, (23Χ30=690) που μεσολαβούν ανάμεσα στον Έσδρα και τον Αβραάμ, δεν μπορούν να δώσουν μεγαλύτερη απόσταση από επτακόσια χρόνια, (428+700 = 1128 π.Χ.). Υπολείπονται λοιπόν τουλάχιστον εκατό χρόνια (δηλαδή τρεις γενιές) για να φτάσουμε στην εποχή του θανάτου του Ραμσή Β΄ (1224 π. Χ.) και την έξοδο του Μωυσεως!
Απόσπασμα από τα βιβλία του Μ. Καλόπουλου «Βιβλική Θρησκεία.»
Όποιος θέλει μπορεί να αγοράσει τα βιβλία του τα οποία ανεπιφύλαχτα συνιστούμε
Προτεινόμενα βοηθητικά βιβλία: „Η Αγία Γραφή“. Συγγραφέας: ....θεόπνευστος....