Σημαντική για την έρευνά μας είναι η ερώτηση: πότε περίπου έζησε ο βασιλιάς Σολομών; «Ο βασιλιάς Σολομών άρχισε να χτίζει τον ναό του Κυρίου το τετρακοσιοστό ογδοηκοστό (480) έτος από την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και κατά το τέταρτο έτος την βασιλείας του και ο ναός είχε διαστάσεις[1]...» Α΄(ή Γ΄) Βασιλ.6.1-2.
Με βάση αυτήν την ομολογία, προκύπτει αναπόφευκτα ο εξής απλός συλλογισμός. Όλοι δέχονται ότι η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο συνέβη ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Ραμσή του Β΄ δηλαδή περί το 1223 π.Χ. Αν λοιπόν απ’ το έτος αυτό, αφαιρέσουμε 480 χρόνια βρίσκουμε ότι ο Ναός του Σολομώντα, άρχιζε να χτίζεται μόλις το 743 π.Χ. (!) και όχι το 963 π.Χ. που τον τοποθετούν όλοι οι μελετητές! Η δε βασιλεία του Σολομώντα, αρχίζει τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Περιέργως το συγκεκριμένο εδάφιο, επειδή ακριβώς αφαιρεί περισσότερο από δυο ολόκληρους αιώνες, δηλαδή 220 χρόνια απ’ την αρχαιότητα του ναού του Σολομώντα και των λοιπών πατριαρχών, παρασιωπάται από όλους τους δήθεν αμερόληπτους μελετητές των γραφών!
Αυτή όμως θα ήταν μάλλον μια εντελώς ανατρεπτική των πραγμάτων αναχρονολόγηση της πατριαρχικής ιστορίας και ενδεχομένως μια καλή εξήγηση, στο γιατί κάποιοι Ιουδαίοι αρχαιολόγοι[2] που με έντεχνο τρόπο βάλθηκαν να αποδείξουν την ανυπαρξία των ίδιων τους των πατριαρχών[3], αδυνατούν να εντοπίσουν τα ίχνη τους, αφού αναζητούν σε υπερβολικούς χρόνους του παρελθόντος, αρχαιολογικές[4] μαρτυρίες της ύπαρξής τους! Με βάση λοιπόν αυτή την αφετηρία, ο Αβραάμ που απέχει μόνο πέντε γενιές[5] από τον Μωυσή, δεν πρέπει να έζησε πέραν του 1350 π.Χ.! Ενώ οι εν λόγω μελέτες ψάχνουν για ίχνη αυτών των πατριαρχών, από τον 21ο ως τον 16ο αιώνα π.Χ.!
Περιέργως το ίδιο περίπου συμπέρασμα υιοθετεί στα εμβόλιμα και μεταγενέστερα σχόλιά της και η Διαθήκη Σολομώντος λέγοντας: «αφότου εκτήσθη εκείνος ο ναός του θεού (το κτίσιμο κράτησε επτά χρόνια) έως ότου εγεννήθη ο Χριστός, πέρασαν χρόνοι (ψκζ) δηλαδή επτακόσιοι είκοσι επτά». Διαθήκη Σολομώντος (10)114.8.
Μάλιστα με το παραπάνω συμπέρασμα, συμφωνεί απολύτως και η παράθεση ονομάτων (γενεών) από το πρώτο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, όπου μεταξύ του Μωυσή και του Σολομώντα μεσολαβούν μόνο 25 ονόματα! Αν πολλαπλασιάσουμε αυτές τις 25 γενιές, επί τριάντα χρόνια την γενιά,[6] που είναι μια παραδεκτή απ’ όλους απόσταση μεταξύ των γενεών, τότε φτάνουμε ξανά γύρω στο έτος 750 π.Χ.!
Με τις τρεις αυτές απλές αφετηρίες, η εποχή του Σολομώντα[7] και του περίφημου Ναού του, δύσκολα μπορούν να τοποθετηθούν πέρα απ’ το δεύτερο ήμισυ του 8ου π.Χ. αιώνα![8]
[1] Οι διαστάσει του ναού σε μέτρα κατά τους Ο΄ ήταν: 20Χ10Χ12μ. ύψος, και κατά τους Μασ. που τις αυξάνουν ελαφρά: 30Χ10Χ15μ.! ϴô(Μασ.Α΄)Βασ. 6.2.
[2] Ισραήλ Φινκελστάιν - Ν. Σίλμπερμαν: «Βίβλος η αλήθεια μέσα απ’ τις ανασκαφές».
[3] Τώρα που η ελεύθερη κριτική έρευνα άρχισε να υποθέτει τους μηχανισμούς της μαγγανείας πίσω απ’ τα "θαύματα" των πατριαρχών, οι ίδιοι οι Εβραίοι αρχαιολόγοι καθόλου τυχαία, προωθούν συστηματικά την ιδέα της ανυπαρξίας των πατριαρχών τους, ώστε οι μορφές τους να καταλήξουν σε ένα μυθικό στερέωμα και να παραμείνουν εκεί αλώβητες απ’ τα πυρά της κριτικής έρευνας!
[4] Η αναζήτηση αρχαιολογικών μαρτυριών για την ύπαρξη των τριών μεγάλων πατριαρχών, Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, είναι από μόνη της μια χαμένη υπόθεση, αφού ο ποιμενικός τους βίος είναι αδύνατον να άφησε πίσω τους αρχαιολογικά ευρήματα! Οι περαιτέρω υποθέσεις, όπως π.χ. οι βιβλικές αναφορές σε καμήλες στους χρόνους του Αβραάμ, ενώ αυτές ιστορικά είναι μεταγενέστερες, είναι επιχείρημα υπερβολικά εύθραυστο, την στιγμή που οι ίδιοι παραδέχονται, ότι με τις κατοπινές αλλεπάλληλες μεταγραφές των βιβλικών κειμένων, εισήχθησαν άφθονα μεταγενέστερα στοιχεία!
[5] Τα ονόματα των προγόνων του Μωυσή είναι: «Μωυσής, Αμράμ, Γεδσών, Λευί, Ιακώβ, Ισαάκ, Αβραάμ» Ο΄ Ex.6.14-20.
[6] Ο Διόδωρος Σικελιώτης λέει: «Tριάντα χρόνια λογαριάζοντας την γενιά» 2.55.3.
[7] «Δεν έχουμε πρόβλημα ύπαρξης με τους βασιλιάδες Δαυίδ και Σολομώντα» εξη-γούν οι Εβραίοι αρχαιολόγοι, που βάλθηκαν να αφανίσον την ίδια τους την προϊστορία.
[8] Φυσικά υπάρχουν λόγοι για ακόμα περισσότερες επιφυλάξεις, για το πραγματικό βάθος χρόνου αυτών των περιγραφών, αφού το ίδια τα βιβλικά στοιχεία κατεβάζουν την απόσταση από τον Ιερέα Έσδρα (του 428 π. Χ.) μέχρι τον Μωυσή σε δεκατέσσαρες γενιές (Βλ. Ο΄ Έσδρας 8.1-2), ή στις 16 γενιές, (Ο΄ Β΄ Έσδρας.7.1-5) ή ακόμα και σε 17 γενιές που τις ανεβάζουν αλλού (Μασ. Έσδρας 7.1-2) από τον Έσδρα μέχρι τον Μωυσή, προσθέσουμε και τις υπόλοιπες έξη γενιές (Ex. 6.14-20) από τον Μωυσή έως τον Αβραάμ, θα δούμε ότι οι 20 ή 23 αυτές συνολικά γενιές, (23Χ30=690) που μεσολαβούν ανάμεσα στον Έσδρα και τον Αβραάμ, δεν μπορούν να δώσουν μεγαλύτερη απόσταση από επτακόσια χρόνια, (428+700 = 1128 π.Χ.). Υπολείπονται λοιπόν τουλάχιστον εκατό χρόνια (δηλαδή τρεις γενιές) για να φτάσουμε στην εποχή του θανάτου του Ραμσή Β΄ (1224 π. Χ.) και την έξοδο του Μωυσεως!
Απόσπασμα από τα βιβλία του Μ. Καλόπουλου «Βιβλική Θρησκεία.»
Όποιος θέλει μπορεί να αγοράσει τα βιβλία του τα οποία ανεπιφύλαχτα συνιστούμε
Προτεινόμενα βοηθητικά βιβλία: „Η Αγία Γραφή“. Συγγραφέας: ....θεόπνευστος....
Αγαπητέ φίλε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρχικά να σου πω ότι όντως τα βιβλία του κ. Καλόπουλου θα ανοίξουν έναν άλλο κόσμο σκέψης σε όποιον τα διαβάσει και τα συνιστώ και εγώ ανεπιφύλαχτα. Τώρα όσον αφορά τα περί χρονολόγησης με βάση τα κείμενά τους έχω κάποιες επιφυλάξεις. Αυτό γιατί ενώ αναφέρει για τις γενιές για παράδειγμα του ιησού στο κατα ματθαίον αν δεις τα άλλα είναι τελείως διαφορετικές σε αριθμό.
Γενικά υπάρχει μια άγνοια που την καλύπτουν με ψέμματα και ανοησίες.
Εγώ κάνοντας μια λογική προσέγγιση στο θέμα έχω καταλήξει στα εξής:
Ο Αβραάμ, αν υπήρξε ποτέ σαν πρόσωπο, πρέπει να είναι όντως της εποχής γύρω στο 2000 πχ και αυτό γιατί λογικά σκεφτόμενος συνδέω την γλυκανάλατη και ψευδή ιστορία του Ιωσήφ με την επικράτηση των Υξώς στην Αίγυπτο που είναι οι ίδιοι οι Εβραίοι. Η εκδίωξή τους άλλωστε μετά από τόσα που υπέφερε ο Αιγυπτιακός λαός και που τόσο εύγλωτα παριστάνουν συγκεκαλημένα στην "ιστορία" του Ιωσήφ καιτου Πετεφρή με τα όνειρα και τα στάχυα συμπίπτει χρονικά με ύπαρξη του Μωυσή και την λεγόμενη έξοδο.
Ας μην χαρίσουμε άλλη μια άφεση αμαρτιών σ' αυτούς και ας τους αποδώσουμε δικαίως άλλη μια κτηνωδία.