http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_frontpage&Itemid=1
[Ο πλανήτης Ζεύς,ο πέμπτος κατά σειράν πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος,εθεωρήθη ως η αρχή της τάξεως,της αρμονίας και της αυξήσεως της σοφίας,της δικαιοσύνης και της ευτυχίας.
Οι ευμενώς επηρεαζόμενοι υπ'αυτού είναι ειλικρινείς και αισθηματικοί,ιστάμενοι προ των άλλων ανθρώπων αβιάστως,επειδή δε συνήθως συγκεντρώνουν εις χείρας των την εξουσίαν,καθίστανται οι προστάται της ελευθερίας.Αντιθέτως,οι επηρεαζόμενοι δυσμενώς υπό του Διός,είναι ηδυπαθείς,υπερήφανοι και καυχησιολόγοι,θρησκόληπτοι,άνομοι και ανήθικοι.Η σοφία μετατρέπεται,εις την περίπτωσιν αυτήν,εις πονηρίαν,μηχανορραφίαν και υποκρισίαν].(Βλ. το εισαγωγικόν σημείωμα του Καθηγητού της Αστρονομίας εις το Πανεπιστήμιον Αθηνών Κωνσταντίνου Χασάπη,εις το Η.Κεφ. του Τόμου "ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ" του "ΝΕΩΤΕΡΟΥ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΥ ΛΕΞΙΚΟΥ 'ΗΛΙΟΥ'".
"Εις την Ελληνικήν Μυθολογίαν πράγματα άττα πόρρω απέχουν του μύθου και Ιστορίαν αποτελούν".
Αριστίων Αρέθας.
"Εις τους μεταγενέστερους από τους αρχαίους και παμπάλαιους(Ανθρώπους) υπάρχει μία παράδοσις κληροδοτηθείσα και εκφρασμένη εις σχήμα μύθου.Κατ'αυτήν τα άστρα είναι θεοί και το θείον περικυκλώνει ολόκληρον την φύσιν...τους χαρακτηρίζουν λοιπόν ως ανθρωπομόρφους και τους δίδουν μορφήν που έχουν μερικά ζώα,και άλλα γνωρίσματα συγγενικά και παρόμοια προς αυτάς τας ιδιότητας,Εάν όμως ξεχωρίση κανείς και πάρει από αυτά (τα άστρα) την αρχικήν βάσιν,ότι δήλα δη επίστευσαν (οι αρχαίοι και παμπάλαιοι Άνθρωποι) ότι αι πρώται ουσίαι είναι θεοί,θα ημπορέση να διαπιστώση ότι όντως πρόκειται περί θεικών πίστεων,και ότι εν μέσω εναλλαγών,καθ'ας με την σειράν των και αναλόγως προς την δύναμιν εκάστης εποχής αι τέχναι και αι φιλισοφικαί επιστήμαι κατ'επανάληψιν κατά πάσαν πιθανότητα ανεκαλύφθησαν και εχάθησαν,αι δοξασίαι αυταί των προγόνων μας διετηρήθησαν μέχρι των ημερών μας σεβάσμια λείψανα".
Αριστοτέλους "ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ"(βλ. Λ'.8).
"Εκείνοι που καθώρισαν των θεών τα ονόματα,δεν ήταν ασήμαντοι,αλλά κάποιοι αστρονόμοι και λεπτολόγοι".
Πλάτωνος "ΚΡΑΤΥΛΟΣ" (401).
"β'- Και οι μεν αστέρες είναι ήλιοι,όπως ο ήλιος μας,εάν δε φαίνωνται ωσάν φωτεινά σημεία,τούτο οφείλεται εις την παμμεγίστην απόστασιν,η οποία μας χωρίζει απ'αυτών.Διότι ενώ ο ήλιος απέχει εκ της γης 150 περίπου εκατμμύρια χιλιομέτρων,τα οποία το φως διανύει εντός οκτώ λεπτών,ο πλησιέστερος μετά τον ήλιον μας αστήρ,απέχει αφ'ημών 4,5 έτη φωτός,τα οποία ισοδυναμούν με 40 και πλέον τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα.Και πρόκειται περί του πλησιεστέρου αστέρος του "Εγγυτάτου",όπως ονομάζεται διεθνώς,δηλαδή περί του άλφα αστερισμού του Κενταύρου.Δι'αυτόν τον λόγον όλοι οι αστέρες φαίνονται ως σημεία φωτεινά και όταν ακόμη κανείς τους παρατηρεί και με το μεγαλύτερον ακόμη τηλεσκόπιον.Το πλήθος των αστέρων,τους οποίους περιέχει ο Γαλαξίας μας ανέρχεται εις τα 250 δισεκατομμύρια.Δηλαδή 250 δισεκατομμύρια ήλιοι συγκροτούν τον Γαλαξίαν μας.Όλοι οι αστέρες,που βλέπομεν διασκορπισμένους εις τον ουρανόν,είναι οι πλησιέστεροι προς ημάς αστέρες του Γαλαξίου,ενώ εκείνοι οι οποίοι συνιστούν την γαλακτόχρουν ζώνην είναι οι πλέον απομεμακρυσμένοι από ημάς.
Οι αστέρες δεν είναι ομοιομόρφως διανεμημένοι εις τον Γαλαξιακόν χώρον.Δεν παρουσιάζει δηλαδή ο Γαλαξίας την ιδίαν πυκνότητα αστέρων καθ'όλην την έκτασίν του.Εξ'άλλου οι αστέρες δεν είναι μεμονωμένοι μεταξύ των,αλλά αποτελούν συστήματα διαφόρων τύπων.Πλέον του ενός τετάρτου των αστέρων είναι διπλοί.Πρόκειται δηλαδή περί δύο αστέρων,εκ των οποίων ο μικρότερος κινείται περί τον μεγαλύτερον,ή μάλλον και οι δύο κινούνται περί το κοινόν κέντρον του βάρους των,συνεπεία της αμοιβαίας των έλξεως.Υπάρχουν ακόμη και τριπλοί και τετραπλοί και εν γένει πολλαπλοί αστέρες.
γ.-Οι αστέρες του Γαλαξίου μας χωρίζονται εις Γίγαντας και νάνους.Ο Ήλιος μας ανήκει εις τους αστέρες νάνους.Ο δε Σείριος ανήκει εις τους αστέρας γίγαντας και είναι 27 φορές λαμπρότερος από τον Ήλιον.
Εις τους "γίγαντας",επίσης,ανήκουν αστέρες μικροτέρων διαστάσεων,δηλαδή εξ εκείνων οι οποίοι έχουν μίαν διάμετρον 10-100 φορές μεγαλυτέραν της ηλιακής.Παραδείγματα "γιγάντων" αστέρων είναι,εκ των λαμπροτέρων α' μεγέθους ο Λαμπαδίας (α Ταύρου),με διάμετρον 36 φορές της ηλιακής,ο Αρκτούρος (α Βοώτου),του οποίου η διάμετρος είναι 23 φορές μεγαλυτέρα της ηλιακής.
Δεν είναι συνεπώς ο Ήλιος μας ο σπουδαιότερος αστήρ του ουρανού,όπως επιστεύετο υπό των αρχαίων και όπως συνηθίζομεν ακόμη να τον θεωρούμε.Είναι ένας συνήθης αστήρ,μάλλον αμυδρός αφού το απόλυτον μέγεθός του εγγίζει πέμπτον...
Προσεκτική παρατήρησις των λαμπρών αστέρων,ιδίως,ευκόλως αποκαλύπτει,ότι ούτοι δεν έχουν όλοι το ίδιον χρώμα.Ο Σείριος είναι λευκός,ο Βέγας κυανόλευκος,ο Κάστωρ είναι πράσινος,ο της Λύρας κυανούς,η Αίξ χρυσοκίτρινη,ενώ ο Αντάρης είναι ερυθρός,ο Μπεντελγέζ είναι υποκίτρινος ερυθρός,ο Λαμπαδίας κιτρινουπέρυθρος,ο δε β της Μικράς Άρκτου εντόνως ερυθρός και ο Αρκτούρος κίτρινος υπόλευκος.
ε.- Εκ του Εγγυτάτου ο ήλιος φαίνεται ως αστήρ πρώτου μεγέθους,ως ο τρίτος κατά σειράν λαμπρότητος αστήρ του ουρανού,μετά τον Σείριον και τον Βέγαν.Εάν όμως ευρίσκετο ο ήλιος εις απόστασιν 50 ετών φωτός θα ήτο αόρατος,διότι το φαινόμενόν του μέγεθος θα ήτο κατώτερον του 6ου.Εκ του Εγγυτάτου οι πλανήται θα ήσαν αόρατοι,λόγω της σμικρότητός των,ενώ οπι πλησιέστεροι προς τον ήλιον,όπως η γη,θα ήσαν αόρατοι...
Ο ήλιος είναι ο εγγύτατος των αστέρων,Υπό την έννοιαν ταύτην και όλοι οι άλλοι αστέρες δεν είναι παρά μακρινοί Ήλιοι και τούτο απεδείχθη αληθές καθ'όλην του την έκτασιν.
.........."
"ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ "ΗΛΙΟΥ",τόμος 'ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ'"
Η Αστρονομία λοιπόν μας λέει ότι "όλα τα άστρα είναι ήλιοι",ενώ ο Αριστοτέλης μας πληροφορεί ότι "τα άστρα είναι θεοί"("ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ"Λ.9).
"Ήμος δη λήγει μένος οξέος ηελίοιος
καύματος ιδαλίμου,μετοπωρινόν ομβρήσαντος
Ζηνός ερισθενέος,μετά δε τρέπεται βρότεος χρώς
πολλόν ελαφρότερος'δη γαρ τότε Σείριος αστήρ
βαιόν υπέρ κεφαλής κηριτρεφέων ανθρώπων
έρχεται ημάτιος,πλείον δε τε νυκτός επαυρεί".
"...πιόταταί τ'αίγες,και οίνος άριστος
μαχλόταται δε γυναίκες,αφαυρότατοι δε τοι άνδρες
εισίν,επεί κεφαλήν και γούνατα Σείριος άζει,
αυαλέος δε τε χρώς υπό καύματος".
"Εύτ'αν δ'Ωρίων και Σείριος ες μέσον έλθη
ουρανόν,Αρκτούρον δε ίδη ροδοδάκτυλος Ηώς,
ώ Πέρση,τότε πάντας αποδρέπεν οίκαδε βότρυς".
ΗΣΙΟΔΟΥ "ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ" (414,585,609).
"Η άκρη του τρομερού σαγονιού του κυνός (του αστερισμού του Κυνός ή Σκύλου) συνοδεύεται από εν άστρον που περισσότερον απ'όλα τ'άστρα του ουρανού λάμπει με φλόγα φοβερή και οι άνθρωποι το ονομάζουν Σείριο.Όταν ανατέλλει με τον ήλιον,τα δένδρα δεν τον εξαπατούν με την αδύναμη φρεσκάδα του φυλλώματός των.Διότι με το πανέξυπνό του βλέμμα διαπερνά τις γραμμές του και σ'άλλα δίδει δύναμη κι άλλα μαραίνει με το γαύγισμά του..."
ΑΡΑΤΟΥ "ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ"
"Έπειτα,ο μεν Ωρομάζης (των Περσών και ο Ώρος των Αιγυπτίων) τριπλασιάσας (ο ίδιος) το μέγεθός του (ανάστημά του) απεμακρύνθη από τον ήλιον (μας) τόσον,όσον απέχει το άστρον τούτο από την γην,και εστόλισε τον ουρανόν με άστρα'ετοποθέτησε δε υπεράνω όλων,τρόπον τινά,ως φύλακα και επόπτην,ένα άστρον,τον Σείριον..."(βλ.47).
"...την μεν επί παγίως καθωρισμένης περιφοράς (τροχιάς=κυκλικής διαδρομής) του ηλίου κυριαρχούσαν δύναμιν οι μεν Αιγύπτιοι ονομάζουν Ώρον,οι δε Έλληνες Απόλλωνα"(βλ. 13 και 61).
"Και από τους αστέρες τον Σείριον θεωρούν (οι Αιγύπτιοι) ως άστρον της Ίσιδος,διότι έχει την ιδιότητα να προκαλή ύδωρ..."(βλ.33).
"Υπάρχουν λόγου χάριν μερικοί,οι οποίοι υποστηρίζουν ανεπιφυλάκτως ότι ο Όσιρις είναι ο ήλιος και ότι αυτός (ο ήλιος) ονομάζεται υπό των Ελλήνων Σείριος..."(βλ.13).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ "ΠΕΡΙ ΙΣΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΔΟΣ".
"Δεν αρμόζει εις Μεμυημένους να κάνουν
επίδειξιν γνώσεων εις τους αμύητους,οι
οποίοι έχουν ωσάν κίνητρο την περιέργειαν
και ουχί την μεταστροφήν προς την Αλήθειαν".
Απάντησις ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ ΕΦΕΣΙΟΥ,εις ερώτησιν βασιλέως Περσών Δαρείου.-
Από τα "ΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ" του Ι.Φουράκη,εκδόσεις ΤΑΛΩΣ Φ.
Πάντως ούτε Μεμυημένος είμαι,ούτε περίεργος!Απλός μελετητής όσων συγγραμμάτων,που εμπεριέχουν μηνύματα τα οποία "ως δοξασίαι των προγόνων μας διετηρήθησαν μέχρι των ημερών μας σεβάσμια λείψανα".-A,και ΜΕΤΑΣΤΡΑΦΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Α-ΛΗΘΕΙΑΝ!!!
Πλάτων Πισατίδης
