01 Δεκεμβρίου 2009

Ελληνική ιθαγένεια, πολιτικά δικαιώματα και λαθρομετανάστευση.


Του καθηγητή Κωνσταντίνου Ρωμανού

Ώστε έτσι. Ο νέος πρωθυπουργός θα προχωρήσει στη μαζική ελληνοποίηση του ανθού των λαθρομεταναστών, των παιδιών τους που βρίσκονται στα ελληνικά σχολεία.
Είναι, λέγεται, 250.000 άτομα! Μαζί μ' αυτούς θα νομιμοποιηθούν, αναμφίβολα, και οι γονείς τους, όπως εντός ολίγων ετών οι γυναίκες και τα παιδιά που θα αποκτήσουν στην πορεία. Όλοι αυτοί θα φέρουν στην Ελλάδα, εννοείται, τους συγγενείς τους απ' όλες τις γωνιές της Αφρικής, της Ασίας και των Βαλκανίων (νόμος Σημίτη περί συνενώσεως οικογενειών).
Εν τω μεταξύ στις δημοτικές εκλογές του 2010 θα έχουν ψηφίσει, όπως είχε εξαγγείλει ήδη το 2004 η Νέα Δημοκρατία, όλοι οι αλλοδαποί που βρίσκονται... πέντε χρόνια στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως υπηκοότητας.
Ήδη τον επόμενο χρόνο (δηλαδή πριν από την καταστροφή της Γης το 2012, σύμφωνα με το ομώνυμο κινηματογραφικό έργο) οι υπναλέοι Έλληνες θα δουν τόσους αλβανούς δημάρχους, δημοτικούς συμβούλους και αστυνομικούς πάνω απ' το κεφάλι τους που θα χάσουν -αν υποτεθεί ότι την έχουν ακόμη- την αίσθηση του χώρου όπου βρίσκονται. Η Ελλάδα δεν θα είναι η ίδια.
Ας αναλογιστούμε επίσης ότι διά της δημιουργίας μεγάλων Περιφερειών, με την εφαρμογή του επερχόμενου «Καποδίστρια 2», οι αλλοδαποί ή οι έλληνες συνεργάτες τους περιφερειάρχες θα παίρνουν προγράμματα κατευθείαν από τις Βρυξέλλες χωρίς την ενοχλητική μεσολάβηση του εθνικού κέντρου των Αθηνών. Τι θαυμαστοί νέοι ορίζοντες αυτονόμησης για «μειονότητες», ξένες θρησκείες και εξωτικούς πολιτισμούς δεν ανοίγονται στις νεόκοπες επαρχίες της πάλαι ποτέ Ελλάδος!
Επίσης, «εξετάζει» επί του παρόντος η νέα κυβέρνηση (κατά την κ. Θεοδώρα Τζάκρη, υφυπουργόν Εσωτερικών, περιοδικό «Επίκαιρα» 20-26/11/2009, τεύχος 5) την αλλαγή του ελληνικού κώδικα ιθαγένειας που βασίζεται στο δίκαιο του αίματος (Έλληνας είναι ο γόνος Ελλήνων) ώστε η ιθαγένεια να δίδεται σε όλους όσοι γεννιούνται στην Ελλάδα (δίκαιον εδάφους).

Επιτέλους φθάνει τώρα η στιγμή που θα υλοποιηθούν οι σχετικές προτάσεις της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Εθνικού Παρατηρητηρίου κατά του Ρατσισμού και της Ξενοφοβίας που αποδέχθηκαν κατ' αρχήν οι εκπρόσωποι ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ την 26ην Μαρτίου 2009 στην ΕΣΗΕΑ με παρουσία γνωστών εθνομηδενιστών, προπαγανδιστών του «πολυπολιτισμού» από το δημοσιογραφικό και καθηγητικό κατεστημένο (δες σχετικά το άρθρο μου «Η ελληνική ασθένεια της βουλήσεως» στο «ΠΑΡΟΝ» 5/4/09).
Σημειωτέον ότι με τη μεταρρύθμιση του κώδικα ιθαγένειας ενδέχεται ο έλλην ομογενής του εξωτερικού να πολιτογραφείται στην Ελλάδα δυσκολότερα από έναν π.χ. αφρικανό γόνο λαθρομεταναστών που γεννήθηκε εδώ.
Όμως τι να περιμένει ο γόνος Ελλήνων σε μία Ελλάδα της οποίας το Κοινοβούλιο κατεψήφισε ήδη το δικαίωμα ψήφου των ομογενών ενώ προτίθεται να υπερψηφίσει αντίστοιχο δικαίωμα των αλλογενών;
Αξίζει εν προκειμένω να επισημανθεί η ηθελημένη σύγχυση των όρων ιθαγένεια και υπηκοότητα. Ιθαγενής είναι ο καταγόμενος εκ της χώρας, ο αυτόχθων, ενώ υπήκοος είναι «ο υποκείμενος εις την εξουσίαν κράτους τινός» (Λεξικόν Δημητράκου).

Εξ αυτού προκύπτει ότι ο υπήκοος γίνεται, αλλά ο ιθαγενής μόνον γεννάται, δηλαδή ανήκει σ' ένα γένος ήτοι -κατ' επέκτασιν- σύνολον ομογενών, εθνότητα, έθνος, φυλή (Λεξικόν Δημητράκου). Επομένως συνεπάγεται η αυθαίρετη ταύτιση της φυσικής, αναφαίρετης ιθαγένειας με την επίκτητη υπηκοότητα και κατάργηση της έννοιας του γένους και της εθνότητας ως ουσιωδών ιδιοτήτων της ελληνικότητας.
Προφανώς αυτό είναι και το ζητούμενο της επικείμενης μεταρρύθμισης του ελληνικού κώδικα ιθαγένειας, η ουσιαστική απονοηματοποίηση της έννοιας Έλληνας και ελληνικότητα, η οποία εφεξής θα προσδιορίζεται με τα ρευστά κριτήρια της εκάστοτε κρατικής εξουσίας. Η εξουσία θα καθορίζει, αυθαίρετα, ποιες κατηγορίες ανθρώπων θα ονομάζονται Έλληνες διά της διοικητικής πράξεως της χορηγήσεως πολιτικών δικαιωμάτων και μόνον. Αντιστρόφως θα έχει τη δύναμη το κράτος να αρνείται κατά το δοκούν την ιδιότητα του Έλληνα σε ανθρώπους οι οποίοι εν τούτοις είναι Έλληνες, σύμφωνα με τη λογική και την αλήθεια.
Στην πραγματικότητα η σταδιακή αφαίμαξη της ελληνικής ιδιαιτερότητας από τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της έχει αρχίσει προ πολλού στην εκπαίδευση, πρώτα στην τριτοβάθμια και μετά στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια. Δεν επιβάλλουν τάχα εδώ δάσκαλοι και συγγράμματα τη σταδιακή απομάκρυνση από τον «ελληνοκεντρισμό» και τον προσανατολισμό στη «διαπολιτισμική» αγωγή; Η ίδια η σύνθεση των σχολείων είναι πολυεθνική. Χωρίς ελληνικότητα και Έλληνες δεν μπορεί να υπάρξει βέβαια «ελληνική» παιδεία παρά μόνο ως ευφημισμός. Η ιδεολογική αναπαραγωγή της ελληνικής κοινωνίας διακόπτεται σταδιακά και προμελετημένα. Έωλο είναι επομένως και το επιχείρημα της εξουσίας να δοθεί η ελληνική ιθαγένεια στα παιδιά των αλλοδαπών που έγιναν «κοινωνοί της ελληνικής παιδείας» (Θεοδώρα Τζάκρη, «Επίκαιρα», σελ. 19). Ποίας ελληνικής παιδείας; Αυτής που ουσιαστικά αρνείται την ελληνικότητα;

Ο λόγος που τα παιδιά των λαθρομεταναστών εισήχθησαν στα ελληνικά σχολεία δεν είναι ο εξελληνισμός τους.
Κανένας δεν νοιάζεται για την ελληνικότητα, γιατί αν νοιαζότανε θα φρόντιζε συν τοις άλλοις να τηρήσει το Σύνταγμα, το οποίον προβλέπει δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία για όλους τους Έλληνες.
Άρα ουδεμία υποχρέωση είχε το κράτος να παρέχει εκπαίδευση σε μη Έλληνες οι οποίοι παρανόμως εισήλθαν στην επικράτεια (προσφάτως το γαλλικό κράτος απαίτησε από μαθητές παρανόμων μεταναστών να εγκαταλείψουν το σχολείο στο τέλος του σχολικού έτους).
H εισαγωγή του τεράστιου αριθμού των αλλοδαπών στο ελληνικό δημόσιο σχολείο έγινε εξαρχής με τον σκοπό να παραμείνουν στην Ελλάδα (μαζί με τους γονείς τους) έως ότου ενηλικιωθούν για να ελληνοποιηθούν.

Η ελληνοποίηση των αλλοδαπών είναι ένα μέτρο το οποίο:

α) αλλοιώνει για πάντα τη σύνθεση του εκλογικού σώματος υπέρ του κυβερνώντος κόμματος,
β) εδραιώνει τον μεγαλύτερο εποικισμό των νεωτέρων χρόνων που γνώρισε η Ελλάδα με κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου,
γ) προσκαλεί νέα κύματα μεταναστών στην Ελλάδα,
δ) ευνοεί τον τουρκικό επεκτατισμό εις βάρος του ελληνικού έθνους το οποίον αποδυναμώνει η επί τούτοις εκ Τουρκίας ορμώμενη λαθρομετανάστευση,
ε) ενισχύει την εγκληματικότητα και την τρομοκρατία,
ζ) διασπά την κοινωνική συνοχή και μπορεί να επιφέρει συγκρούσεις μεγάλης κλίμακας εντός της Ελλάδος,
η) μετατρέπει τη χώρα σε κράτος μειονοτήτων με προοπτική διάσπασης,
θ) καταστρατηγεί την ευρωπαϊκή συνθήκη για το Μεταναστευτικό που υπέγραψε τον Οκτώβριο του 2008 στις Βρυξέλλες η Ελλάδα. Η συνθήκη αυτή αντιτίθεται στις μαζικές νομιμοποιήσεις μεταναστών,
ι) προδίδει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη εισάγοντας στην Ευρώπη λαθρομετανάστες που η Ελλάδα παρανόμως εξοπλίζει με ευρωπαϊκά χαρτιά,
κ) καταστρέφει ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική εργατική τάξη (Μαρξ: «Η εισαγωγή ξένων εργατών είναι η διαιώνιση της δουλείας»),

λ) καταπατεί τις συνταγματικές ελευθερίες των Ελλήνων, προκειμένου αυτοί να αναγκασθούν να παραχωρήσουν κεκτημένα στους εποίκους (μία πρόγευση αυτού έδωσε η δράση της αστυνομίας υπέρ των αλλοδαπών εναντίον των Ελλήνων κατά τις πρόσφατες συγκρούσεις στην πολύπαθη γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα).

Για να αποτραπούν τα χειρότερα, όσο υπάρχει ακόμα ελληνικό έθνος, Σύνταγμα και νόμοι, θα πρέπει:

α) Να εξαντλήσουμε χωρίς άλλη καθυστέρηση τα περιθώρια νόμιμης διαμαρτυρίας και
β) Να απαιτήσουμε δημοψήφισμα για το Μεταναστευτικό

πηγή ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Πηγή...

Πότε έζησε ο Αβραάμ‏;


Σημαντική για την έρευνά μας είναι η ερώτηση: πότε περίπου έζησε ο βασιλιάς Σολομών; «Ο βασιλιάς Σολομών άρχισε να χτίζει τον ναό του Κυρίου το τετρακοσιοστό ογδοηκοστό (480) έτος από την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και κατά το τέταρτο έτος την βασιλείας του και ο ναός είχε διαστάσεις[1]...» Α΄(ή Γ΄) Βασιλ.6.1-2.

Με βάση αυτήν την ομολογία, προκύπτει αναπόφευκτα ο εξής απλός συλλογισμός. Όλοι δέχονται ότι η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο συνέβη ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Ραμσή του Β΄ δηλαδή περί το 1223 π.Χ. Αν λοιπόν απ’ το έτος αυτό, αφαιρέσουμε 480 χρόνια βρίσκουμε ότι ο Ναός του Σολομώντα, άρχιζε να χτίζεται μόλις το 743 π.Χ. (!) και όχι το 963 π.Χ. που τον τοποθετούν όλοι οι μελετητές! Η δε βασιλεία του Σολομώντα, αρχίζει τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Περιέργως το συγκεκριμένο εδάφιο, επειδή ακριβώς αφαιρεί περισσότερο από δυο ολόκληρους αιώνες, δηλαδή 220 χρόνια απ’ την αρχαιότητα του ναού του Σολομώντα και των λοιπών πατριαρχών, παρασιωπάται από όλους τους δήθεν αμερόληπτους μελετητές των γραφών!

Αυτή όμως θα ήταν μάλλον μια εντελώς ανατρεπτική των πραγμάτων αναχρονολόγηση της πατριαρχικής ιστορίας και ενδεχομένως μια καλή εξήγηση, στο γιατί κάποιοι Ιουδαίοι αρχαιολόγοι[2] που με έντεχνο τρόπο βάλθηκαν να αποδείξουν την ανυπαρξία των ίδιων τους των πατριαρχών[3], αδυνατούν να εντοπίσουν τα ίχνη τους, αφού αναζητούν σε υπερβολικούς χρόνους του παρελθόντος, αρχαιολογικές[4] μαρτυρίες της ύπαρξής τους! Με βάση λοιπόν αυτή την αφετηρία, ο Αβραάμ που απέχει μόνο πέντε γενιές[5] από τον Μωυσή, δεν πρέπει να έζησε πέραν του 1350 π.Χ.! Ενώ οι εν λόγω μελέτες ψάχνουν για ίχνη αυτών των πατριαρχών, από τον 21ο ως τον 16ο αιώνα π.Χ.!

Περιέργως το ίδιο περίπου συμπέρασμα υιοθετεί στα εμβόλιμα και μεταγενέστερα σχόλιά της και η Διαθήκη Σολομώντος λέγοντας: «αφότου εκτήσθη εκείνος ο ναός του θεού (το κτίσιμο κράτησε επτά χρόνια) έως ότου εγεννήθη ο Χριστός, πέρασαν χρόνοι (ψκζ) δηλαδή επτακόσιοι είκοσι επτά». Διαθήκη Σολομώντος (10)114.8.

Μάλιστα με το παραπάνω συμπέρασμα, συμφωνεί απολύτως και η παράθεση ονομάτων (γενεών) από το πρώτο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, όπου μεταξύ του Μωυσή και του Σολομώντα μεσολαβούν μόνο 25 ονόματα! Αν πολλαπλασιάσουμε αυτές τις 25 γενιές, επί τριάντα χρόνια την γενιά,[6] που είναι μια παραδεκτή απ’ όλους απόσταση μεταξύ των γενεών, τότε φτάνουμε ξανά γύρω στο έτος 750 π.Χ.!

Με τις τρεις αυτές απλές αφετηρίες, η εποχή του Σολομώντα[7] και του περίφημου Ναού του, δύσκολα μπορούν να τοποθετηθούν πέρα απ’ το δεύτερο ήμισυ του 8ου π.Χ. αιώνα![8]


[1] Οι διαστάσει του ναού σε μέτρα κατά τους Ο΄ ήταν: 20Χ10Χ12μ. ύψος, και κατά τους Μασ. που τις αυξάνουν ελαφρά: 30Χ10Χ15μ.! ϴô(Μασ.Α΄)Βασ. 6.2.

[2] Ισραήλ Φινκελστάιν - Ν. Σίλμπερμαν: «Βίβλος η αλήθεια μέσα απ’ τις ανασκαφές».

[3] Τώρα που η ελεύθερη κριτική έρευνα άρχισε να υποθέτει τους μηχανισμούς της μαγγανείας πίσω απ’ τα "θαύματα" των πατριαρχών, οι ίδιοι οι Εβραίοι αρχαιολόγοι καθόλου τυχαία, προωθούν συστηματικά την ιδέα της ανυπαρξίας των πατριαρχών τους, ώστε οι μορφές τους να καταλήξουν σε ένα μυθικό στερέωμα και να παραμείνουν εκεί αλώβητες απ’ τα πυρά της κριτικής έρευνας!

[4] Η αναζήτηση αρχαιολογικών μαρτυριών για την ύπαρξη των τριών μεγάλων πατριαρχών, Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, είναι από μόνη της μια χαμένη υπόθεση, αφού ο ποιμενικός τους βίος είναι αδύνατον να άφησε πίσω τους αρχαιολογικά ευρήματα! Οι περαιτέρω υποθέσεις, όπως π.χ. οι βιβλικές αναφορές σε καμήλες στους χρόνους του Αβραάμ, ενώ αυτές ιστορικά είναι μεταγενέστερες, είναι επιχείρημα υπερβολικά εύθραυστο, την στιγμή που οι ίδιοι παραδέχονται, ότι με τις κατοπινές αλλεπάλληλες μεταγραφές των βιβλικών κειμένων, εισήχθησαν άφθονα μεταγενέστερα στοιχεία!

[5] Τα ονόματα των προγόνων του Μωυσή είναι: «Μωυσής, Αμράμ, Γεδσών, Λευί, Ιακώβ, Ισαάκ, Αβραάμ» Ο΄ Ex.6.14-20.

[6] Ο Διόδωρος Σικελιώτης λέει: «Tριάντα χρόνια λογαριάζοντας την γενιά» 2.55.3.

[7] «Δεν έχουμε πρόβλημα ύπαρξης με τους βασιλιάδες Δαυίδ και Σολομώντα» εξη-γούν οι Εβραίοι αρχαιολόγοι, που βάλθηκαν να αφανίσον την ίδια τους την προϊστορία.

[8] Φυσικά υπάρχουν λόγοι για ακόμα περισσότερες επιφυλάξεις, για το πραγματικό βάθος χρόνου αυτών των περιγραφών, αφού το ίδια τα βιβλικά στοιχεία κατεβάζουν την απόσταση από τον Ιερέα Έσδρα (του 428 π. Χ.) μέχρι τον Μωυσή σε δεκατέσσαρες γενιές (Βλ. Ο΄ Έσδρας 8.1-2), ή στις 16 γενιές, (Ο΄ Β΄ Έσδρας.7.1-5) ή ακόμα και σε 17 γενιές που τις ανεβάζουν αλλού (Μασ. Έσδρας 7.1-2) από τον Έσδρα μέχρι τον Μωυσή, προσθέσουμε και τις υπόλοιπες έξη γενιές (Ex. 6.14-20) από τον Μωυσή έως τον Αβραάμ, θα δούμε ότι οι 20 ή 23 αυτές συνολικά γενιές, (23Χ30=690) που μεσολαβούν ανάμεσα στον Έσδρα και τον Αβραάμ, δεν μπορούν να δώσουν μεγαλύτερη απόσταση από επτακόσια χρόνια, (428+700 = 1128 π.Χ.). Υπολείπονται λοιπόν τουλάχιστον εκατό χρόνια (δηλαδή τρεις γενιές) για να φτάσουμε στην εποχή του θανάτου του Ραμσή Β΄ (1224 π. Χ.) και την έξοδο του Μωυσεως!

Απόσπασμα από τα βιβλία του Μ. Καλόπουλου «Βιβλική Θρησκεία.»

Όποιος θέλει μπορεί να αγοράσει τα βιβλία του τα οποία ανεπιφύλαχτα συνιστούμε και από τον ίδιο τον συγγραφέα στο τηλ. 2310-770100

Προτεινόμενα βοηθητικά βιβλία: „Η Αγία Γραφή“. Συγγραφέας: ....θεόπνευστος....