Δισεκατομμύρια στα πόδια της Ελλάδας. Το αντέχουμε;

Τώρα τελευταία, αλλά και παλιότερα, πολύς λόγος γίνεται για τον πλούτο που κρύβει η Ελλάδα. Πολλή κουβέντα γίνεται για τον πλούτο που μπορεί να εξορυχθεί και να αποφέρει αστρονομικά κέρδη. Ουράνιο, πετρέλαιο κι άλλες πρώτες ύλες που είναι περιζήτητες από την παγκόσμια βιομηχανία. Άλλοι λένε πως πρόκειται για μύθευμα ενώ άλλοι επικαλούνται επιστημονικές έρευνες. Όπως και να έχει, το θέμα είναι πως τέτοιου είδους υλικό είναι κατ’ ουσίαν άχρηστο εφόσον δεν μπορείς να το εκμεταλλευτείς μόνος σου.

Αφενός, δεν έχει η Ελλάδα τέτοια υποδομή ώστε να μπορέσει μόνη της να αξιοποιήσει αυτόν τον πλούτο – στην περίπτωση βέβαια που υποθέσουμε ότι αυτός υπάρχει – αφετέρου, ιμπεριαλιστικές και αποικιοκρατικές τακτικές θα σε εμποδίσουν πριν καν το καταλάβεις. Πώς; Πολύ απλά. Θα θελήσεις να χτίσεις εργοστάσιο και δεν θα σου πουλάνε τα μηχανήματα. Θα θελήσεις να προσλάβεις επιστήμονες και περιέργως θα συμβαίνουν τροχαία ατυχήματα. Θα παράγεις χρυσό και δεν θα αγοράζει κανείς. Θα βγάζεις πετρέλαιο και εκτός του ό,τι δεν θα μπορέσεις να το πουλήσεις, δεν κατέχεις ούτε τα εργοστάσια ούτε την τεχνογνωσία να το μετουσιώσεις σε ένα βιομηχανικό προϊόν. Πόσα σιφώνια και καζανάκια μπορείς να φτιάξεις;

Κι όμως…. η Ελλάδα μπορεί να κερδίσει δισεκατομμύρια πολύ εύκολα και με έναν τρόπο που τον ζούμε καθημερινά. Πώς; Όπως κερδίζουν οι άλλοι…

Πόσα δισεκατομμύρια εισέπραξε το χόλυγουντ από το κινηματογραφικό εξάμβλωμα του Τρωικού Πολέμου; Πολλά! Πάρα πολλά! Πόσα εισέπραξε ο σεναριογράφος, και ελλείψει αυτού, οι απόγονοί του; Πόσα εισέπραξε ο Όμηρος, και ελλείψει αυτού, οι Έλληνες; Τίποτε! Απολύτως Τίποτε!

Πόσα τρισεκατομμύρια εισπράττει το χόλυγουντ από κάθε υπερπαραγωγή αλλά και από κάθε ταινία της κακιάς ώρας την οποία κάθε φορά που προβάλλουν τα τηλεοπτικά κανάλια, είναι υποχρεωμένα να αποδίδουν το ανάλογο τίμημα τού πνευματικού δικαιώματος; Πάρα πολλά! Πόσα εισέπραξε ο Αισχύλος, ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής, ο Αριστοφάνης, και ελλείψει αυτών οι απόγονοί τους, για κάθε παράσταση που παίζεται όλους αυτούς τους αιώνες; Απολύτως Τίποτε!

Πόσα εισέπραξε η ηλίθια βρεταννίδα που συνέγραψε την αηδία του Χάρυ Πότερ; Πόσα θα εισπράξουν οι απόγονοί της όταν αυτή πεθάνει; Πάρα πολλά! Πόσα εισέπραξαν οι δημιουργοί, και ελλείψει αυτών, οι απόγονοί τους από την Ελληνική Γραμματεία που είναι ψωμοτύρι στα χέρια όλων των “μεγάλων” πανεπιστημίων; Πόσα εισέπραξαν ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Όμηρος, ο Θουκυδίδης, ο Ηρόδοτος και όλοι αυτοί που δεν χωράνε σε 10 σελίδες; Ελλείψει αυτών, πόσα εισέπραξαν οι φυσικοί απόγονοί τους, δηλαδή οι Έλληνες; Απολύτως Τίποτε!

Πόσα εισπράττει το κωθώνι ο Bill Gates για κάθε αντίτυπο των windows; Πολλά, μα πάρα πολλά δισεκατομμύρια! Τι είναι τα windows; Ένα λειτουργικό σύστημα υπολογιστών και μάλιστα κακής ποιότητας. Εάν αυτός κερδίζει τα μαλλιοκέφαλά του, πόσα πρέπει να κερδίσουν αυτοί που εφύηραν τα μαθηματικά; Αυτοί που εφύηραν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, πόσα πρέπει να πληρώσουν στον Θαλή που εφύηρε τον ηλεκτρισμό;

Πόσα εισπράττουν όλα τα διάσημα νοσοκομεία που εμπορεύονται την γιατρειά; Πάρα πολλά! Πόσα κέρδισε ο Ιπποκράτης, και ελλείψει αυτού οι απόγονοί του, δηλαδή οι Έλληνες; Απολύτως Τίποτε!

Επειδή είναι σίγουρο ότι πολλοί φίλοι θα αναρωτηθούν σχετικά με τη νομιμότητα των σκέψεών μας, χρήσιμο είναι εδώ να πούμε το εξής:

Ο νόμος περί πνευματικής ιδιοκτησίας θεμελιώθηκε – πού αλλού; – στην Αμερική. Το σκεπτικό της ύπαρξης αυτού του νόμου είναι ότι η ανθρώπινη σκέψη και ο δημιουργός της πρέπει να προστατεύονται από την αντιγραφή για 75 χρόνια με την αιτιολογία ότι οι άνθρωποι πρέπει να εξαναγκάζονται σε παραγωγή νέας και ποιοτικότερης γνώσης, ώστε η ανθρωπότητα να εξωθείται διαρκώς στην αυτοβελτίωσή της. Μέχρι εδώ καλά! Αυτό όμως που δεν μας είπαν, είναι το εξής:

Τα τελευταία 2500 χρόνια, γιατί δεν διατυπώθηκε καμιά νέα θεωρία περί θεάτρου, περί πολιτικής, περί των αρχών της διοίκησης της πόλης, περί δημοκρατίας, περί ιατρικής ηθικής και περί ιατρικών πρακτικών, περί της καταγραφής και τεκμηριωμένης ιστορικής ανάλυσης, περί της πολεμικής αρετής, περί της φιλοσοφίας, περί της ποίησης , περί όλων εκείνων όπως αυτά πρωτοδιατυπώθηκαν από τους Αρχαίους Έλληνες;

Μα τι διάολο; Τόσο ανίκανοι είναι όλοι τους; Φτιάχνουν ένα νόμο που προβλέπει χρονικό περιορισμό 75 ετών στην αντιγραφή της γνώσης, αλλά δεν μπορούν να φτιάξουν ένα νόμο που να προβλέπει κάτι ανάλογο όταν η γνώση αυτή έχει ισχύ για πάνω από 2500 χρόνια;

Μα καλά… τόσο ανίκανοι είναι και δεν μπορούν να εφεύρουν καμιά νέα γεωμετρία; Ας πούμε… κάποια γεωμετρία που να ισχυρίζεται ότι από 2 σημεία μπορούν να διέλθουν 2 ευθείες και όχι ΜΙΑ όπως απέδειξε ο Ευκλείδης. Μα καλά… πέρασαν 2500 χρόνια και ακόμα τον Θουκυδίδη διδάσκονται στην Αμερικάνικη σχολή πολέμου; Μα καλά… πέρασαν 2500 χρόνια και ακόμα μελετούν τον Ικτίνο; Ακόμα μελετούν τον Ευπάλινο και το πώς απέκτησε η Σάμος δίκτυο ύδρευσης; Ακόμα μελετούν τον Πτολεμαίο και την ρυμοτομία του; Ακόμα μελετούν τον Κλεισθένη και την οργάνωση της πόλεως; Μα καλά… ακόμα πιστεύουν ότι η ύλη αποτελείται από άτομα όπως διέδιδε ο Δημόκριτος; Μα καλά… πόσο καραγκιόζηδες μπορεί να είναι που ακόμα ορκίζονται στον Ιπποκράτη;

Κανονικά πρέπει να γίνουν τα εξής:

Κάθε φορά που πωλείται ένα cd των windows, θα πρέπει ο βλάκας ο Gates να πληρώνει όλους τους κατασκευαστές των ηλεκτρονικών υπολογιστών που δίνουν αξία στο προϊόν του και όλοι αυτοί μαζί θα πρέπει να πληρώνουν τους Έλληνες που ανακάλυψαν τον ηλεκτρισμό ή έθεσαν τις βάσεις της επιστημονικής παρατήρησης και κατανόησαν πρώτοι την αξία της πειραματικής επαλήθευσης, μέσω της οποίας προήχθησαν η φυσική και τα μαθηματικά. Όποιος νομίζει ότι θίγεται, είναι ελεύθερος να εφαρμόσει μαθηματικά και φυσική που εφύηρε ή ανακάλυψε ο ΙΔΙΟΣ.

Κάθε φορά που κινηματογραφείται μια ταινία, οι Έλληνες πρέπει να εισπράττουν πνευματικά δικαιώματα διότι αυτοί πρώτοι εφυήραν το θέατρο και την προσχεδιασμένη κίνηση των πρωταγωνιστών. Όποιος νομίζει ότι θίγεται, μπορεί να μαζέψει το κοινό του σε ευθεία – και όχι αμφιθεατρική διάταξη – και να εκτελέσει παντομίμα.

Για κάθε πανεπιστημιακή ή σχολική διδακτική ώρα όπου παρουσιάζεται και αναλύεται η φιλοσοφία, το θέατρο, η πολιτική, οι αρχές διοίκησης, η πολιτική, η ιατρική, η βοτανολογία, η φυσική και η πυρηνική φυσική, τα μαθηματικά, η αστρονομία, η πολεοδομία, θα πρέπει να εισπράττουν οι Έλληνες. Κάθε φορά που κάποιος επίδοξος συγραφέας – αναλυτής – καθηγητής - στοχαστής θα καταπιάνεται με κάποιο εκ των ανωτέρω αντικειμένων, θα πρέπει να καταβάλλει στους Έλληνες το αντίστοιχο τίμημα.

Όποιος νομίζει ότι αδικείται, ας παρουσιάσει την δική του εκδοχή περί ενός δημοκρατικού πολιτεύματος όπου δεν θα υπάρχει η ψήφος. Ας βρει τέτοια δημοκρατία και αν θέλει ας την πατεντάρει. Ας βρει μια δική του εκδοχή περί της ιατρικής με ξόρκια και μαγικές ευχές και ας τα πατεντάρει. Κάθε φορά που διεξάγεται ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, θα πρέπει να εισπράττουν οι Έλληνες, διότι έχει πλέον καταρρεύσει ο μύθος ότι το ποδόσφαιρο ξεκίνησε από την Βρεττανία.

Έχουν τόσο μεγάλο περιθώριο κέρδους οι Έλληνες, ώστε κανονικά πρέπει….

Κάθε φορά που κάθε γυναίκα ξυρίζει το “μπικίνι” της, θα πρέπει οι Έλληνες να εισπράττουν πνευματικά δικαιώματα ή αλλιώς το “μουνικό τέλος”, για 2 λόγους: Άφενός, ως πρακτική πρωτοεφαρμόστηκε στην Αρχαία Ελλάδα από τις εύπορες και ευηπόληπτες κυρίες, αφετέτου αν δεν υπήρχαν οι Αρχαίοι Έλληνες το πιο πιθανό είναι ότι αν επιχειρούσαν σήμερα οι γυναίκες να το εφαρμόσουν, θα τις κρεμούσαν στις πλατείες της Τεχεράνης.

Τα πράγματα είναι απλά! Ή υπάρχει πνευματική ιδιοκτησία στο σύνολο της ανθρώπινης γνώσης ή είναι ανύπαρκτη. Ή ο νόμος περί πνευματικής ιδιοκτησίας θα εφαρμοστεί επί της πανανθρώπινης γνώσης και όχι μόνο επί της αμερικάνικης γνώσης ή θα καταργηθεί πλήρως. Ή θα ισχύει για 75 χρόνια εφόσον η εν λόγω γνώση μπορεί να ξεπεραστεί, ή θα ισχύει για περισσότερο από 2500 χρόνια εφόσον κάποιες γνώσεις δεν αντικαθίστανται.

Ή θα είμαστε όλοι μάγκες και κονομημένοι βάρβαροι, ή θα είμαστε ομοεπίπεδοι στην ευημερία και τον πολιτισμό.

Ένα έχουμε να πούμε:

Πολύ σύντομα, θα τεθεί στον κόσμο το ζήτημα της πνευματικής ιδιοκτησίας. Αυτή η κουβέντα είναι γραφτό να ξεκινήσει από εδώ. Το θέμα έχει τόσες προεκτάσεις που ούτε καν φαντάζονται οι άνθρωποι. Ούτε καν φαντάζονται οι άνθρωποι πόσο μακριά πάει η βαλίτσα και ποιον ακουμπάει η άκρη του νήματος.

Οι άνθρωποι βέβαια δεν το φαντάζονται, αλλά οι “άμεσα ενδιαφερόμενοι” όχι μόνο το φαντάζονται αλλά έχουν και την βεβαιότητα. Είναι γραφτό να κλάψουν. Αυτό που δεν φαντάζονται είναι το πόσο θα κλάψουν. Είναι γραφτό να μπουν στο κέντρο της κόλασης, μιας κόλασης απείρως χειρότερη από αυτήν στην οποία έχουν βυθίσει την ανθρωπότητα για αιώνες.

Η τιμωρία τους είναι δεδομένη και για την εφαρμογή της δεν προβλέπονται πνευματικά δικαιώματα…. για το λόγο ότι… θα είναι εντελώς πρωτόγνωρη.

Φρικτά πρωτόγνωρη και πρωτόγνωρα φρικτή…

Πηγή...

Κλοπή ξένης πνευματικής ιδιοκτησίας το παραμύθι του Ιμάνουελ(Τζεσούα-Ιησού-Χριστού)!

Βέβαια ο άνθρωπος υπήρξε πραγματικό πρόσωπο.Η μάνα του όμως,όπως και η αδελφή της,αλλά και όλοι της οικογενείας του ήταν άνθρωποι του ιερατείου.Μάλιστα είναι και απόγονος του Ζοροβάβελ.Ποιός είναι αυτός;Από τους πιο μεγάλους οργανωτές της επιστροφής των Εβραίων στην Παλαιστίνη,αφού είχαν πρώτα αποικήσει στους Ασσυρίους επί Ναβουχοδονόσορα και αφού είχαν καταφέρει να αποσαθρώσουν καταλαμβάνοντας εκ των έσω το βασίλειο των Ασσυρίων και αργότερα των Περσών,κάνοντας υποχείριά τους τους βασιλείς.Ιδού ένα δείγμα:

1 και εν τω πρωτω ετει κυρου του βασιλεως περσων του τελεσθηναι λογον κυριου απο στοματος ιερεμιου εξηγειρεν κυριος το πνευμα κυρου βασιλεως περσων και παρηγγειλεν φωνην εν παση βασιλεια αυτου και γε εν γραπτω λεγων
2 ουτως ειπεν κυρος βασιλευς περσων πασας τας βασιλειας της γης εδωκεν μοι κυριος ο θεος του ουρανου και αυτος επεσκεψατο επ' εμε του οικοδομησαι αυτω οικον εν ιερουσαλημ τη εν τη ιουδαια...(Νεεμίας κεφ.1)

Ο Ιερεμίας,λοιπόν,"τέλεσε"...λόγον(έχει αποδείξει ο Μ.Καλόπουλος τι είναι ο..."λόγος" του..."κυρίου"),στον Κύρο κι εκείνος ξαφνικά "πήρε" την απόφαση να στείλει όλους τους Εβραίους στην Παλαιστίνη,μαζί με όλα τα χρυσά και αργυρά τους σκεύη(με όλα τα πλούτη τους),για να..."οικοδομήσουν" τον ναό του...θεού τους!

1 και ουτοι οι υιοι της χωρας οι αναβαινοντες απο της αιχμαλωσιας της αποικιας ης απωκισεν ναβουχοδονοσορ βασιλευς βαβυλωνος εις βαβυλωνα και επεστρεψαν εις ιερουσαλημ και ιουδα ανηρ εις πολιν αυτου
2 οι ηλθον μετα ζοροβαβελ ιησους νεεμιας σαραιας ρεελιας μαρδοχαιος βαλασαν μασφαρ βαγουι ρεουμ βαανα ανδρων αριθμος λαου ισραηλ
3 υιοι φορος δισχιλιοι εκατον εβδομηκοντα δυο... (Νεεμίας κεφ.2)

Ιδού και οι πρόγονοι του Τζεσούα...

23 Και αυτός ο Ιησούς ήρχιζε να ήναι ως τριάκοντα ετών, ων καθώς ενομίζετο, υιός Ιωσήφ, του Ηλί, Μτ 13:55, Ιω 6:42 24 του Ματθάτ, του Λευΐ, του Μελχί, του Ιαννά, του Ιωσήφ,25 του Ματταθίου, του Αμώς, του Ναούμ, του Εσλί, του Ναγγαί,26 του Μαάθ, του Ματταθίου, του Σεμεΐ, του Ιωσήφ, του Ιούδα,27 του Ιωαννά, του Ρησά, του Ζοροβάβελ, του Σαλαθιήλ, του Νηρί,28 του Μελχί, του Αδδί, του Κωσάμ, του Ελμωδάμ, του Ηρ,29 του Ιωσή, του Ελιέζερ, του Ιωρείμ, του Ματθάτ, του Λευΐ,30 του Συμεών, του Ιούδα, του Ιωσήφ, του Ιωνάν, του Ελιακείμ,31 του Μελεά, του Μαϊνάν, του Ματταθά, του Ναθάν, του Δαβίδ,32 του Ιεσσαί, του Ωβήδ, του Βοόζ, του Σαλμών, του Ναασσών,33 του Αμιναδάβ, του Αράμ, του Εσρώμ, του Φαρές, του Ιούδα,34 του Ιακώβ, του Ισαάκ, του Αβραάμ, του Θάρα, του Ναχώρ, Γεν 11:1035 του Σερούχ, του Ραγαύ, του Φαλέκ, του Έβερ, του Σαλά,36 του Καϊνάν, του Αρφαξάδ, του Σημ, του Νώε, του Λάμεχ,37 του Μαθουσάλα, του Ενώχ, του Ιαρέδ, του Μαλελεήλ, του Καϊνάν,38 του Ενώς, του Σηθ, του Αδάμ, του Θεού. Γεν 5:3

(ΛΟΥΚΑΣ,κεφ.3)

Σχεδιάζοντας,λοιπόν,δηλαδή..."προφητεύοντας",προετοίμαζαν και προχωρούσαν βήμα-βήμα προς τον τελικό στόχο τους.Την κατάληψη όλου του πλανήτη!Με κάθε μέσον,με κάθε τρόπο.Χρησιμοποιώντας πάντα ως ξενιστές όλους τους λαούς και καταφέρνοντας να διαλύουν εκ των έσω μία-μία τις αυτοκρατορίες,απορροφόντας φυσικά και όλο τον πλούτο τους!Είχαν ήδη έτοιμο το σχέδιο αντιγραφής της εμφάνισης ενός..."υιού θεού",κι όταν θεώρησαν ότι η στιγμή ήταν κατάλληλη ξεκίνησαν το..."έργο"!Τα αποτελέσματα γνωστά...

Η κρυφή ιστορία του Ιησού

Ο θεολόγος Robert Beckford ερευνά τους καταπληκτικούς παραλληλισμούς στην ιστορία του Χριστού με σχεδόν ίδιες ιστορίες άλλων θρησκειών που υπήρξαν χιλιάδες χρόνια πριν απ τον Χριστιανισμό.

Ο ινδός Θεός, Krishna, Γεννήθηκε επίσης από Παρθένο και τη γέννησή του παρακολουθήσαν άγγελοι, σοφοί και ποιμένες.
Ο Βούδας ήταν επίσης το αποτέλεσμα μιας θαυμαστής γέννησης τριγυρισμένος επίσης από σοφούς ανθρώπους που του προσέφεραν δώρα.
Ο Beckford προσπαθεί να διαλευκάνει και να εξερευνήσει το μυστήριο της ομοιότητας γένεσης σωτήρων ανά τις θρησκείες, αφού υπάρχουν ομολογουμένως τόσες πολλές εκδόσεις της ίδιας ιστορίας .

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ

Πηγή...

Υ.Γ.
Φυσικά και ισχύει διαχρονικά το αδίκημα της κλοπής ξένης ιδιοκτησίας,μέχρι παραδοχής της κλοπής,έτσι ώστε να αποδοθεί ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!
Σχετικό θέμα:

Ξέρξης,η εβραία Εσθήρ,ο εβραίος Μαρδοχαίος και οι...Θερμοπύλες

Καθ' οδόν: Με τον Δημήτρη.

Καθ' οδόν: Με τον Δημήτρη

Επιτύμβια στήλη του νεαρού Δεξίλεω, Αθηναίου ιππέα, που διακρίθηκε στον Κορινθιακό Πόλεμο

Το όνομα Δημήτριος - προέρχεται από το επίθετο δημήτριος = ο σχετιζόμενος με τη θεά Δήμητρα - είναι από τα κοινότερα ανδρικά ονόματα (στη δεύτερη θέση, μαζί με τον «εβραίο» Ιωάννη, πίσω από τον Γιώργο). Οκτώ στους εκατό Ελληνες φέρουν αυτό το όνομα και δύο στις εκατό γυναίκες το όνομα Δήμητρα.

Ηταν κοινό όνομα και κατά την αρχαιότητα και τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Από τον 4ο αι. μ.Χ. το όνομα συνδέθηκε με τον ομώνυμο χριστιανό μάρτυρα - άγιο που κατέκτησε υψηλή θέση στην κοινή συνείδηση. Τιμήθηκε εξαιρετικά από τους γεωργούς και κτηνοτρόφους που αποτελούσαν την πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού (όπως και ο Αϊ-Γιώργης). Καβάλα στο άλογό τους και οι δύο (άσπρο του Αϊ-Γιώργη, κοκκινωπό του Αϊ-Δημήτρη) προστατεύουν αγρότες και κτηνοτρόφους με τα όπλα τους.

Οι γιορτές αυτών των δύο αγίων είναι χρονικά ορόσημα, χωρίζουν τον κτηνοτροφικό χρόνο σε δύο εξάμηνα, το θερινό και το χειμερινό. Του Αγίου Δημητρίου κατεβαίνουν οι κτηνοτρόφοι στα χειμαδιά. Τώρα αρχίζουν και τελειώνουν οι συμβάσεις και οι συμφωνίες που κάνουν οι κτηνοτρόφοι μεταξύ τους, αλλά και με τους γεωργούς. Βέβαια, το κρύο και οι πάγοι αργούν ακόμη να έρθουν. Μεσολαβεί το μικρό καλοκαιράκι με τα αγιοδημητριάτικα χρυσάνθεμα. Από την ημέρα του Αγίου Δημητρίου όμως όλα προμηνύουν τον ερχομό του χειμώνα.

Ο Αγιος Δημήτριος είναι πολιούχος της Θεσσαλονίκης από την οποία και καταγόταν. Σπάνια άλλος άγιος συνδέθηκε τόσο στενά με τον τόπο καταγωγής του όσο ο Αϊ-Δημήτρης με τις περιπέτειες της Θεσσαλονίκης. Χαρακτηρίστηκε φιλόπολις και σωζώπολις αφού η «θαυματουργική» του παρέμβαση έσωσε την πόλη από τους κατά καιρούς επιδρομείς. Ως φιλόπολις και σωζώπολις δε θα μπορούσε να λείπει και από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους το 1912. Ετσι η απελευθέρωση της πόλης ...συνέπεσε με τη γιορτή του αγίου. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα από το 1821 και μετά τα σημαντικά γεγονότα του «εθνικού μας βίου» ταυτίστηκαν με χριστιανικές γιορτές. Για να ενισχυθεί η ταύτιση έθνους και θρησκείας.

Εικονογραφική παράσταση του αγίου που παρουσιάζει τρομερή σύμπτωση με αυτήτου νεαρού Δεξίλεω. Ο Αϊ-Δημήτρης για μια ακόμη φορά σώζει την πολιορκούμενηΘεσσαλονίκη. Εδώ σκοτώνει τον Βούλγαρο ηγεμόνα Ιωάννη Ασσάνη, αποκαλούμενοκαι ως Σκυλογιάννη, το 1207.Ολοι οι στρατιωτικοί αποδίδονται από τη χριστιανική αγιογραφία καβαλάρηδες,αντλώντας από τους αρχαίους μύθους, αλλά και το ακριτικό και στρατιωτικόπνεύμα του Βυζαντίου του 6ου-7ου αιώνα

Ο Δημήτριος, αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού, γεννήθηκε το 280 μ.Χ. και μαρτύρησε το 303 στο διωγμό του Διοκλητιανού. Περιγράφεται ως άνθρωπος που διακρινόταν για την πολυμάθειά του, την αρρενωπή ομορφιά του και τη γλυκύτητα του χαρακτήρα που συγκέντρωνε κρυφά και προσηλύτιζε νέους ανθρώπους. Ανήκει στην τάξη των στρατιωτικών αγίων, μαζί με τους Φανούρη, Σεβαστιανό, Ευστάθιο, Προκόπιο, Θεόδωρους, Νέστορα, Μερκούριο, Αρτέμιο και άλλους Ρωμαίους αυλικούς και στρατιώτες που μαρτύρησαν κατά τους διωγμούς των πρώτων χριστιανικών αιώνων.

Οι διωγμοί

Στους πρώτους αιώνες του χριστιανικού ημερολογίου, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επικρατούσε ανεξιθρησκία. Οσο οι χριστιανικές αδελφότητες ήταν μικρές, η άρχουσα τάξη δεν έδινε σημασία στη νέα θρησκεία. Οι Θεοί του Ολύμπου και του Καπιτωλίου είχαν χάσει το σεβασμό των πιστών. Η Ρώμη για να επιτύχει την ενότητα της αυτοκρατορίας επέβαλε τη λατρεία του αυτοκράτορα.

Μέσα στην απόλυτη ανεξιθρησκία ο χριστιανισμός δε μπορούσε να κηρύξει τα δόγματά του. Και αυτό γιατί, ως πολιτικοκοινωνική οργάνωση που ήταν, ζητούσε να τραβήξει μαζί του τις λαϊκές μάζες και έδειχνε περιφρόνηση στους κοινωνικοπολιτικους θεσμούς. Βάζοντας πάνω από όλα τις δικές του αρχές και δόγματα. Ούτε τους θεούς της πολιτείας σέβονταν, ούτε το ιερατείο, ούτε θυσίαζαν στο άγαλμα του αυτοκράτορα. Επίσης, ο θεός τους ήταν ένας παγκόσμιος θεός, ο θεός όλων των φυλών που θα ερχόταν να ιδρύσει το κράτος των φτωχών. Αυτό ανησύχησε την άρχουσα τάξη και κυρίως τους Ρωμαίους. Ηταν επικίνδυνος αφού δημιουργούσε παντού ενώσεις με αδιάρρηκτους δεσμούς και ο θεός τους όχι μόνο παρουσιαζόταν πιο μεγάλος από τους άλλους, αλλά και υποσχόταν να ιδρύσει ένα βασίλειο στη γη όπου θα ζούσαν ευτυχισμένοι οι φτωχοί όλου του κόσμου και θα βασανίζονταν οι κάθε λογής δυνάστες.

Παράλληλα, ο χριστιανισμός ζημίωνε κάποιους επαγγελματίες και το ιερατείο των εθνικών θρησκειών. Δεν αγόραζαν λουλούδια για να στεφανωθούν στις γιορτές και τις τελετές, δε θυσίαζαν, δεν αγόραζαν θυμίαμα, δεν έφτιαχναν αγάλματα. Γενικότερα επέφεραν μια διαταραχή στην αγορά. Ετσι την κρίση που χτυπούσε την πόρτα της αυτοκρατορίας το Γ' αιώνα εξαιτίας του θεσμού της δουλείας την απέδωσαν στους χριστιανούς.

Η άρχουσα τάξη έβλεπε στους χριστιανούς μια επικίνδυνη αίρεση και μαζί με αυτή οι μαστρωποί, οι προαγωγοί, οι φίλοι και οι προστάτες των γυναικών, τα κακοποιά στοιχεία, οι αστρολόγοι, οι μάντεις, οι οιωνοσκόποι κακολογούσαν τους χριστιανούς και δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα αντιπάθειας και έχθρας για τους οπαδούς της νέας θρησκείας. Οι χριστιανοί είναι στοιχεία ύποπτα και αντικαθεστωτικά, έλεγαν κάποιοι.

Είναι συνωμότες και επαναστάτες, φώναζαν άλλοι. Εχουν κακούς σκοπούς και είναι επικίνδυνοι, ανταπαντούσαν τρίτοι.

Αφού σχηματίστηκε τέτοια αντίληψη, δεν ήταν δύσκολο να αρχίσουν οι διωγμοί εναντίον τους. Και όσο οι χριστιανοί πλήθαιναν, οι αυτοκράτορες χρησιμοποιούσαν την τρομοκρατία για την εξόντωσή τους. Οι χριστιανοί διώκονταν για πράξη πολιτική κατά της αυτοκρατορίας. Σε περίοδο που η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βρίσκεται σε παρακμή και ο χριστιανισμός δεν έχει χάσει ακόμη το κοινωνικό του περιεχόμενο.

Μετά τον Νέρωνα οι μεγάλοι διωγμοί ήταν δύο, το 250 και το 303 και ενδιάμεσα κάποιοι μικρότεροι. Καλούνταν οι χριστιανοί αρνηθούν την πίστη τους και να θυσιάσουν στους θεούς της κρατικής θρησκείας. Η άρνηση επέφερε απάνθρωπα βασανιστήρια και φρικτό θάνατο. Χιλιάδες δείλιασαν και απαρνήθηκαν την πίστη τους. Μαζικά υπέγραφαν δηλώσεις στις οποίες έλεγαν ότι δεν είναι πια χριστιανοί (οι πιο πολύ πλούσιοι και ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι). Μα πολλοί ήταν και οι χριστιανοί που δεν έχασαν το θάρρος τους και δε γονάτισαν. Αυτή την περίοδο δημιουργήθηκε ο τύπος του μάρτυρα - αγίου.

Οι στρατιώτες

Η αυτοκρατορική λατρεία ως θεσμός πολιτικός με θρησκευτικό ένδυμα διαπότιζε όλη την κοινωνική ζωή εκείνων των χρόνων. Είτε επρόκειτο για θυσία είτε για συμμετοχή σε οποιοδήποτε τύπο δείπνου, δημόσιου ή ιδιωτικού συλλόγου, έπρεπε να προηγηθεί θυμίαμα ή θυσία προς τον αυτοκράτορα. Οι χριστιανοί αφού δε θυσίαζαν σε θεούς και στον αυτοκράτορα, δεν καταλάμβαναν δημόσια αξιώματα.

Ετσι, ένας Ρωμαίος πολίτης δε θα μπορούσε να είναι χριστιανός και αυτό ίσχυε για τους στρατιώτες και πολύ περισσότερο για τους αξιωματικούς, αφού η αυτοκρατορική λατρεία ήταν ένα είδος πίστης στον αυτοκράτορα και στην αυτοκρατορία.

Στα μέσα του τρίτου αιώνα η κατάσταση στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν είναι καθόλου καλή. Ηταν η ευκαιρία οι χριστιανοί να πάρουν τα κλειδιά της αυτοκρατορίας. Για να το επιτύχουν αυτό όμως, έπρεπε να καταταγούν στο στρατό, έτσι ώστε την κατάλληλη στιγμή, εξοπλισμένοι όπως θα ήταν, να βάλουν το δικό τους αυτοκράτορα στη Ρώμη. Ετσι, αν και εχθρεύονταν τη στρατιωτική οργάνωση και δεν είχαν φιλοπόλεμα αισθήματα, όταν τους δόθηκε η ευκαιρία κατατάχτηκαν στο στρατό. Πριν από το 230 δεν ήταν όμως πειθαρχικοί και αψηφούσαν τις αυτοκρατορικές διαταγές.

Με την εξάπλωση του Χριστιανισμού (σε πολλές περιοχές της αυτοκρατορίας ήταν πλειοψηφία) πλήθυναν και οι αξιωματικοί και στρατιώτες στις ρωμαϊκές μισθοφορικές λεγεώνες. Φτωχοί και γενικά οι απόκληροι της κοινωνίας κατατάσσονταν στο στρατό για να εξασφαλίσουν πόρους ζωής. Αλλάζει και το προφίλ του χριστιανού στρατιώτη. Σε αντίθεση με τους άλλους, ήταν γενναίοι, πειθαρχικοί, αποφασιστικοί, δε λιποταχτούσαν, δεν έκλεβαν και δεν καταπίεζαν (αυτά τα χαρακτηριστικά εκμεταλλεύτηκε αργότερα ο Κωνσταντίνος).

Η πλειοψηφία των χριστιανών στη σύνθεση του στρατού συντέλεσε στην επικράτηση αργότερα του χριστιανισμού.

Ηρακλής ΚΑΚΑΒΑΝΗΣ

Πηγή...

Ερωτήσεις που ζητούν απαντήσεις:

Υπήρξε ο Άγιος Δημήτριος ιστορικό πρόσωπο, (όχι παράδοση) εάν ναι, υπάρχουν ιστορικά ντοκουμέντα για την ύπαρξη του της εποχής του, και ποια είναι αυτά;