Ο τελικός Θρίαμβος των Πραγματικών Υιών του Φωτός.

«Πολλές είναι οι μορφές που παίρνουν οι θεοί,

Πολλά τα τελειώνουν απροσδόκητα οι θεοί.

Όσα πέρασαν απ' το μυαλό μας δεν έγιναν

Και στα απροσδόκητα βρήκε τρόπο ο θεός.

Τέτοιο ήταν το τέλος και της υπόθεσης αυτής.»

Πολλαί μορφαί των δαιμονίων, Πολλά δ αέλπτως κραίνουσι θεοί. Και τα δοκηθέντ ουκ ετελέσθη, Των δ αδοκήτων πόρον ηύρεν Θεός. Τοιόνδ απέβη τόδε πράγμα. Ευριπίδου Βάκχες, τελευταίο χορικό και κλείσιμο της τραγωδίας. Στ.1388-1392

Οποιαδήποτε ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα δεν είναι καθόλου, μα καθόλου συμπτωματική. Ποιός είπε πως δεν γίνονται στις μέρες μας πραγματικά θαύματα;

Στην τόσο μεγάλη ιστορία του θεσμού του φεστιβάλ Αθηνών ΟΥΔΕΠΟΤΕ είχε ακυρωθεί παράσταση στο θέατρο της Επιδαύρου, παρά μόνο για λόγους πολύ έντονων καιρικών φαινομένων η συνδικαλισμού και αυτό σπανιότατα. Τώρα δεν ακυρώθηκε μόνο η παράσταση του κου Γκιτάι στις 24 Ιουλίου ημέρα Παρασκευή, αλλά και η επανάληψη της και την επομένη ημέρα Σάββατο 25 Ιουλίου. Ούτε έβρεξε, ούτε χιόνισε ούτε έπιασαν ανεμοστρόβιλοι και τυφώνες. Θεϊκός Ελληνικός άνεμος φύσηξε και σκόρπισε σε κομμάτια, πήρε και σήκωσε τον Κο Γκιτάι και την παρέα του. Ήρθατε να προκαλέσετε κύριοι και να περιπαίξετε στον ιερό του χώρο, τον γυιό του μέγιστου Κούρου Διός, τον Διόνυσο; Δεν γνωρίζατε τις συνέπειες που θα είχατε όταν οι δεκάδες χιλιάδες φωνές των αγανακτισμένων Ελλήνων και Ελληνίδων μπροστά στην ιεροσυλία που θέλατε να διαπράξετε θα καλούσαν τον Ατρωμο, Ζαγρέα, Ηρικεπαίο, Θεσμοφόρο, Θυρσοτινάκτη, Ιακχο, Μαιναδικό και Μαινόμενο, Οργιοφάντη, Πυρογενή, Σωτήρα Μέγα Διόνυσο;

Από τον Έβρο μέχρι και την Κρήτη, από την Κέρκυρα μέχρι την Ρόδο, σε όλη τη Ελλάδα αλλά και στον απανταχού συνειδητοποιημένο Ελληνισμό σε Αμερική, Αυστραλία, Ευρώπη Ασία και Αφρική το μήνυμα ήταν ένα.

Αυτή τη φορά, ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!!

Και δεν πέρασαν, γιατί ...

Αυτός μ' άδικη γνώμη και με παράνομη οργή

Και με μανιασμένη σκέψη

Για τις τελετές τις δικές σου, Βάκχιε και της μάνας σου

Έρχεται, για να νικήσει με την βία

Αυτό πού είναι ανίκητο.

Ευριπίδου Βάκχες στ.997-1001.

Απεχώρησε ο Δημήτρης Καταλειφός, δεν του έβγαιναν οι πρόβες του κου Γκιτάι, έπαθε αφωνία η κα Ζαν Μορό λόγω ωτίτιδας και φαρυγγίτιδας και εδώ πρέπει να της δώσουμε τις ειλικρινείς μας ευχές για περαστικά και ταχεία ανάρρωση αφού η λοιπή της καλλιτεχνική παρουσία και έργο είναι πραγματικά προς έπαινο και αναμφισβήτητη αναγνώριση, ήρθε σε ρήξη ο διευθυντής του φεστιβάλ κος Λούκος με τον όλο απαιτήσεις Κο Γκιτάι και μπράβο στον κο Λούκο γιά όλη την εν γένει του στάση και αξιοπρεπή συμπεριφορά του, τι άλλο έπρεπε να γίνει για να πάρετε το μήνυμα; Μόνο κεραυνοί δεν έπεσαν στην Επίδαυρο, που ευτυχώς δεν έγινε η παράσταση γιατί ίσως το βλέπαμε κι αυτό!!

Αφήστε λοιπόν ήσυχη την ιερή Επίδαυρο και μην προκαλείτε. Και ας είναι αυτό το συγκλονιστικό γεγονός που η ιστορία πια το κατεχώρησε ως μοναδική περίπτωση, ανεξήγητη, περίεργη και με πολλά ερωτηματικά, για τους γνωρίζοντες όμως απόλυτα φυσιολογική, αφορμή και δίδαγμα για να μην επαναληφθεί στο μέλλον παρόμοιο ανοσιούργημα, βεβήλωση και ύβρις. Λάβετε τα παραπάνω σοβαρά υπ όψιν σας κύριε Λούκε, γιατί το κύρος και η ιστορία ενός θεσμού τόσο πετυχημένου όσο αυτός των θεατρικών δρωμένων της αρχαίας Επιδαύρου δεν επιδέχεται άλλες αποτυχίες, άστοχους πειραματισμούς και ανθελληνικές ύβρεις. Και θα είναι κρίμα και άδικο για το τόσο πετυχημένο έργο σας και τις καθ' όλα αξιέπαινες προσπάθειες, τόσο προσωπικώς του ιδίου αλλά και των συνεργατών σας, να χρεωθείτε στο μέλλον πάλι τον Γκιτάι η άλλες παρόμοιες προπαγανδιστικές «θεατρικές» σούπες που άλλοι μαγειρεύουν και θέλουν να μάς επιβάλλουν και να μας σερβίρουν, μαζί με όλα τα επακόλουθα που νομοτελειακά αλλά και σε επίπεδο ακόμα πιο έντονων κινητοποιήσεων και δράσεων που αναμφισβήτητα θα βρείτε μπροστά σας .

Όσο για μας Ελληνίδες και Έλληνες που δώσαμε αδελφωμένοι και μονιασμένοι τον μεγάλο και υπέρ προγόνων, ιερών και πατρίδος αγώνα, ας είναι αυτό ένα ξεκάθαρο μήνυμα για το πόσα πολλά μπορούμε να πετύχουμε, όταν σε ψόγο και απομόνωση των διασπαστών, κακόβουλων, μίζερων λασπολόγων και συκοφαντών, που επί τέλους κάποια στιγμή πρέπει να δούμε σε κάποιους εξ αυτών το εσκεμμένο και τον δόλο στις ενέργειες τους, είμαστε ΕΝΩΜΕΝΟΙ.

Δεν είστε μόνοι, δεν είμαστε μόνοι!!

Ω φώς τεράστιο για μάς της βακχικής παρουσίας σου,

Με πόση χαρά σε αντίκρυσα, καθώς βρισκόμουν σε ερημιά!!

Ευριπίδου Βάκχες στ.608-609

Γιοί του φωτός, παιδιά του Διός, του Διονύσου και του Απόλλωνος.

Ελληνίδες και Έλληνες.

Οι Θεοί μαζί μας για νέες νίκες, για νέες μάχες.

ΙΧΩΡ