Η κυρία Μέρκελ αυτά διδάχτηκε από τον πάστορα πατέρα της
…σας εύχομαι να περάσετε όλοι καλά, είτε εργαζόμενοι νυχθημερόν για το μεγαλείο του Κυρίου και της κυρίας Μέρκελ, είτε με τα ουρί τρώγοντας πιλάφι με μέλι είτε καθήμενοι στην τιμητική θέση εκ δεξιών του Πατρός…
…σας εύχομαι να περάσετε όλοι καλά, είτε εργαζόμενοι νυχθημερόν για το μεγαλείο του Κυρίου και της κυρίας Μέρκελ, είτε με τα ουρί τρώγοντας πιλάφι με μέλι είτε καθήμενοι στην τιμητική θέση εκ δεξιών του Πατρός…
Όπως είναι γνωστό η πλέον διαδεδομένη (μονοθεϊστική) θρησκεία στον κόσμο είναι ο Μουσουλμανισμός (Ισλάμ) που είναι και η πολυπληθέστερη. Ακολουθεί ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός που είναι αίρεση του Ιουδαϊσμού.
Οι θρησκείες αυτές σαν αφετηρία τους έχουν την αραβική έρημο, μέσα στην οποία οι ιδρυτές των δύο πρώτων θρησκειών περιφερόντουσαν με τις καμήλες τους, τη φυλή τους και τις κατσίκες τους.
Ένας Ρωμαίος πολίτης ο Σαούλ, διώκτης μιας σέχτας Ιουδαίων οπαδών κάποιου που τον έλεγαν Ιησού και αγωνιζόντουσαν κατά των κατακτητών ρωμαίων για την ελευθερία τους, βρήκε μια καλή ευκαιρία να αλλάξει στρατόπεδο κατόπιν Ρωμαϊκής(;) εντολής.
Σημείωση:Η εκπαίδευση και η ανατροφή του υπήρξε αυστηρά ραββινική και εβραϊκή, όπως ο ίδιος λέει, γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας, από γονείς ιουδαίους της φυλής Βενιαμίν (Ρωμ. 16:1, Φιλιππ. 3:5). Ο πατέρας του αν και εβραίος ήταν επίσης Ρωμαίος πολίτης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε φορά που ο Παύλος δίνει ο ίδιος για τον εαυτό του βιογραφικά στοιχεία δεν παραλείπει να αναφέρει εμφατικά τις νομικές του σπουδές αλλά και την προσήλωση του στον νόμο( δηλ. εντολές του Γαμαλιήλ). Στις σύντομες αλλά περιεκτικές αυτοβιογραφικές αναφορές που κάνει απολογούμενος στους Ιουδαίους των Ιεροσολύμων, και αργότερα στους ηγεμόνες Φήλικα και Αγρίππα, ο Παύλος εξαίρει με υπερηφάνεια τις σπουδές του στον νόμο («πεπαιδευμένος κατά ακρίβειαν του πατρώου νόμου») και την πάγια νομιμοφροσύνη του («πιστεύων πάσιν τοις κατά τον νόμον…γεγραμμένοις», «ούτε εις τον νόμον των Ιουδαίων…ούτε εις Καίσαρα τι ήμαρτον»). Οι αναφορές αυτές του Παύλου δεν είναι τυχαίες• ούτε εντάσσονται στην αναμενόμενη απολογητική επιχειρηματολογία που αναπτύσσει ως κατηγορούμενος ενώπιον των κριτών του. Αντίθετα αποτελούν θεμέλια, στα οποία θα στηρίζει τις θέσεις του έναντι της ιουδαϊκής παράδοσης και του στείρου νομικισμού, τον οποίο αντιπαλεύει η χριστιανική του κοσμοθεωρία.
Οι ιδιότητες λοιπόν του «αποστόλου» και του «νομικού» θα γίνουν οι βασικές δύο συντεταγμένες, βάσει των οποίων ο Παύλος θα αναπτύξει το έργο του. Έτσι, τη διάδοση της «ευαγγελικής αλήθειας» επωμίζεται αποκλειστικά ο «απόστολος» Παύλος, ενώ την αναβίβαση του δικαίου από χρηστικό εγχείρημα σε ζωοφόρο κοινωνία αναλαμβάνει ο «νομοδιδάσκαλος» Παύλος. Ανάλογα με τις ανάγκες των εθνών στις οποίες απευθύνεται ο Παύλος, διαμορφώνεται προσαρμοστικά και ο λειτουργικός του ρόλος. Όταν απευθύνεται στους Εβραίους, προτάσσει την επιλογή του για λόγο «αποστολικό» που θα δικαιώνει τους προφήτες και τη σωτηριολογική προσμονή της εβραϊκής παράδοσης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε φορά που ο Παύλος δίνει ο ίδιος για τον εαυτό του βιογραφικά στοιχεία δεν παραλείπει να αναφέρει εμφατικά τις νομικές του σπουδές αλλά και την προσήλωση του στον νόμο( δηλ. εντολές του Γαμαλιήλ). Στις σύντομες αλλά περιεκτικές αυτοβιογραφικές αναφορές που κάνει απολογούμενος στους Ιουδαίους των Ιεροσολύμων, και αργότερα στους ηγεμόνες Φήλικα και Αγρίππα, ο Παύλος εξαίρει με υπερηφάνεια τις σπουδές του στον νόμο («πεπαιδευμένος κατά ακρίβειαν του πατρώου νόμου») και την πάγια νομιμοφροσύνη του («πιστεύων πάσιν τοις κατά τον νόμον…γεγραμμένοις», «ούτε εις τον νόμον των Ιουδαίων…ούτε εις Καίσαρα τι ήμαρτον»). Οι αναφορές αυτές του Παύλου δεν είναι τυχαίες• ούτε εντάσσονται στην αναμενόμενη απολογητική επιχειρηματολογία που αναπτύσσει ως κατηγορούμενος ενώπιον των κριτών του. Αντίθετα αποτελούν θεμέλια, στα οποία θα στηρίζει τις θέσεις του έναντι της ιουδαϊκής παράδοσης και του στείρου νομικισμού, τον οποίο αντιπαλεύει η χριστιανική του κοσμοθεωρία.
Οι ιδιότητες λοιπόν του «αποστόλου» και του «νομικού» θα γίνουν οι βασικές δύο συντεταγμένες, βάσει των οποίων ο Παύλος θα αναπτύξει το έργο του. Έτσι, τη διάδοση της «ευαγγελικής αλήθειας» επωμίζεται αποκλειστικά ο «απόστολος» Παύλος, ενώ την αναβίβαση του δικαίου από χρηστικό εγχείρημα σε ζωοφόρο κοινωνία αναλαμβάνει ο «νομοδιδάσκαλος» Παύλος. Ανάλογα με τις ανάγκες των εθνών στις οποίες απευθύνεται ο Παύλος, διαμορφώνεται προσαρμοστικά και ο λειτουργικός του ρόλος. Όταν απευθύνεται στους Εβραίους, προτάσσει την επιλογή του για λόγο «αποστολικό» που θα δικαιώνει τους προφήτες και τη σωτηριολογική προσμονή της εβραϊκής παράδοσης.
Από διώκτης γίνεται υπέρμαχος και προστάτης του κινήματος, θα το ονομάσει θρησκεία και θα αναλάβει τη διάδοσή της σε όλη την παραμεσόγειο Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από όπου οι Ρωμαίοι αντλούσαν το στρατιωτικό τους δυναμικό.
Οι οπαδοί του Παύλου πλέον, θα του δώσουν τον τίτλο του Αποστόλου των Εθνών.
Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό μόρφωμα αντιμετώπιζε προβλήματα συνοχής και φυγοκέντρων πολιτικών τάσεων και προκειμένου να αποφύγει την διάσπαση σιγοντάρισε, αν δεν δημιούργησε τη νέα θρησκεία που πλασάριζε ο Παύλος.
Στόχος ήταν όλοι οι υπήκοοι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να ομογενοποιηθούν, να καταργηθεί κάθε διαφορά μεταξύ τους για να αποφευχθεί το αλληλοφάγωμα, να γίνουν όλοι οι λαοί ένα συνονθύλευμα, χωρίς φυλετικές και θρησκευτικές διαφορές για να έχουν οι Αυτοκράτορες το κεφάλι τους ήσυχο από επαναστάσεις.
Ως γνωστόν ακολουθήσανε αμέτρητες σφαγές προκειμένου να υποταχθούν όλοι στην θέληση των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Σκοπός των σφαγών ήταν να επιτευχθεί μια ενότητα θεολογικού και πολιτικού δόγματος.
Μία αυτοκρατορία, ένας αυτοκράτωρ, ένας θεός, μία θρησκεία.
Μία αυτοκρατορία, ένας αυτοκράτωρ, ένας θεός, μία θρησκεία.
Έτσι μέσα στις δυο κύριες θρησκείες της ερήμου προσετέθη και μια τρίτη ο Χριστιανισμός που αρχικά προήλθε κυρίως από τη διαμάχη μεταξύ των συντηρητικών Ιουδαίων Φαρισαίων Ραβίνων και των εκσυγχρονιστών Μακκαβαίων.
Οι Φαρισαίοι για να ξεφορτωθούν το κίνημα των Μακκαβαίων κατέδωσαν τον Ιησού στους Ρωμαίους πως είναι επαναστάτης και εχθρός του Αυτοκράτορα, αυτοί τον σταύρωσαν και τέσσερις αιώνες μετά άρχισαν να γράφουν οι απολογητές του χριστιανισμού για πράματα και θάματα που είχε κάνει όσο ζούσε ο Ιησούς.
Αυτά που σας γράφω πιο πάνω δεν επιδιώκω να κάνω θρησκειολογική ανάλυση, αλλά μια απαραίτητη εισαγωγή στο πως μια θρησκεία επηρεάζει την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων, το πόσο πολύ φανατίζει και τελικά κάνει τον άνθρωπο έρμαιο στα χέρια των θρησκευτικών καθοδηγητών του.
Οι θρησκείες δεν γίνανε για να φέρουνε όπως ψευδεπίγραφα υποστηρίζουν την αγάπη και την ειρήνη μεταξύ των λαών, αλλά αντιθέτως να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους σπέρνοντας το μίσος του ενός οπαδού εναντίον του άλλου και όποιος έχει διαβάσει λίγη ιστορία θα παραδεχτεί πως δεν έχω άδικο.
Ας ξεκινήσουμε από την πρώτη και πολυπληθέστερη θρησκεία το Μουσουλμανισμό ή Ισλάμ ή Μωαμεθανισμό και να δούμε τι πρεσβεύει.
Από δω και πέρα αρχίζει το μεγάλο παιχνίδι.
Ο Μωάμεθ πήρε από τους Άραβες το όνομα Αλλάχ του Θεού τους, το έχωσε στη θρησκεία του που την ονόμασε Ισλάμ και υποστήριξε πως ένας είναι ο Θεός ο Αλλάχ και αυτός ο Μωάμεθ ο μοναδικός και μεγαλύτερος προφήτης του.
Πρώτα πρώτα Ισλάμ σημαίνει υποταγή. Υποταγή σε ποιόν; στο Θεό Αλλάχ και πως οι προσταγές του μεταφέρονται μόνο μέσω των Μουφτήδων.
Άρα ο πιστός αποδέχεται και εφαρμόζει ότι του πει ο Μουφτής αδιαμαρτύρητα, γιατί είναι Θεού θέλημα και το θέλημά του το μεταφέρει ο εκάστοτε Μουφτής ή Αγιατολαχ.
Εντάξει; ξηγηθήκαμε και πιστεύω να καταλάβατε.
Αυτούς τους απόλυτα πιστούς τους τραβάνε από τη μύτη ο κάθε Μουφτής, ο κάθε Ιμάμης, ο κάθε Μουεζίνης, ο κάθε Αγιατολάχ και όλο αυτό τον κόσμο τον κουμαντάρουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους οι μεγαλοκαρχαρίες σήμερα του πετρελαίου, που αναβλύζει άφθονο στις αραβικές περιοχές που διαφεντεύει ο Αλλάχ.
Για να είναι μάλιστα ευκολότερα διαχειρήσιμοι όλοι αυτοί οι αστοιχείωτοι πιστοί, τους έχουν χωρίσει σε διάφορες φυλετικές και θρησκευτικές σέχτες. Τους Σουνίτες που είναι οι ορθόδοξοι μουσουλμάνοι, Σούνα η τήρηση των παραδόσεων και είναι οι πολυπληθέστεροι, τους Σιίτες που τους χαρακτηρίζουν αιρετικούς και είναι αυτοί που αυτομαστιγόνονται δημοσίως με αλυσίδες μέχρις αιματοχυσίας.
Όλους αυτούς τους φανατικούς μουσουλμάνους τους βάζουν οι πετρελαιάδες μαζί με τους σεΐχηδες να τρώγονται μεταξύ τους και αυτοί μοιράζονται και απολαμβάνουν τα τεράστια κέρδη από τον πλούτο αυτών των περιοχών.
Λεπτομέρειες στα εγκλήματα που γίνονται στις μέρες μας πάνω στο θέμα αυτό δεν το θεωρώ αναγκαίο να αναφερθώ. Τα ακέφαλα κορμιά τα βλέπετε κάθε μέρα στα δελτία ειδήσεων και ακόμα πολύ σκληρότερες εικόνες υπάρχουν στο διαδίκτυο.
Το τζιχάντ στην Αραβική γλώσσα σημαίνει «αγώνας, πάλη», που είναι το θρησκευτικό καθήκον που επιβάλλει στους μουσουλμάνους τον πόλεμο για τη διάδοση του Ισλάμ.
Η λέξη με την πάροδο του χρόνου κατέληξε να σημαίνει οποιαδήποτε σύγκρουση η οποία προκαλείται για λόγους αρχής ή πίστης και συχνά μεταφράζεται ως «ιερός πόλεμος».
Οι θρησκευτικοί ηγέτες μάλιστα όταν τα συμφέροντα το απαιτούν, δε διστάζουν να φορτώσουν κάποιον πιστό με κάμποσα κιλά εκρηκτικά και τον στέλνουν να πάει να ανατιναχτεί στο σημείο που θα του πουν. Του υπόσχονται πως θα γίνει μάρτυρας του Αλλάχ, θα πάει κοντά του να τρώει βουνά πιλάφι με μέλι παρέα με τα ουρί του παραδείσου και η οικογένειά του θα είναι υπερήφανη που έχει στο σόι της ένα μάρτυρα του Αλλάχ.
Η άλλη θρησκεία του Γιαχβέ ο Ιουδαϊσμός, που ξεφύτρωσε κι” αυτή μέσα στην έρημο, διδάσκει μέσα από το ιερό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης.
Διαβάστε αυτά τα μικρά αποσπάσματα από την ΠΔ για να αντιληφτείτε τι κληρονομιά κουβαλάνε αυτοί οι οπαδοί και την νοοτροπία που τους διέπει.
Τα θεωρούν όλα δικά τους και αν τολμήσει κανείς να αρνηθεί θα του κάνουν το σπίτι και τη χώρα του «γης Μαδιάμ» χωρίς κανένα δισταγμό.
* Και επολέμησαν εναντίων του Μαδιάμ, καθώς προσέταξε Κύριος εις τον Μωησήν , και εθανάτωσαν παν αρσενικόν.. . Και ηχμαλώτευσαν οι υιοί του Ισραήλ τας γυναίκας του Μαδιάμ, και τα παιδία αυτών και πάντα τα κτήνη αυτών, και πάντα τα ποίμνια αυτών και πάντα τα υπάρχοντα αυτών ελεηλάτησαν…
*…και είπεν ο Ελεάζαρ…πλήν το χρυσίον και το αργύριον, τον χαλκό, τον σίδηρον τον κασσίτερον και τον μόλυβδον…και θέλει είσθαι καθαρόν πρέπει να καθαρισθεί δια του ύδατος του καθαρμού(αριθμοί κεφ. λα΄7-24)
* ζήτησον παρ” εμού, και θέλω σου δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου και ιδιοκτησίαν τα πέρατα της γης. Θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς. (ψαλμός β8-9)
* διότι το έθνος και η βασιλεία που δεν ήθελον σε δουλεύσει, θέλουσιν αφανισθεί ναι τα έθνη εκείνα θέλουσιν ολοκλήρως ερημωθεί. (Ησαΐας (κεφ. ξ12)
* Και επάταξαν οι Ιουδαίοι πάντας τους εχθρούς αυτών με πάταγμα ρομφαίας και σφαγήν και όλεθρον και έκαμον τους μισούντας αυτούς όπως ήθελον. (Εσθήρ κεφ.θ5)
Πήρα μόνο πέντε μικρά αποσπάσματα από ολόκληρη την ΠΔ, που τα θεωρώ αρκετά για να δείξουν και να αποδείξουν την ακόρεστη δίψα των Εβραίων για κατακτήσεις καταστρέφοντας τα πάντα και την απληστία τους στον πλούτο.
Και όπως διαπιστώνεται όλα αυτά τους τα διδάσκει η θρησκεία τους και τα παιδιά τους μετά την περιτομή διδάσκονται όλα αυτά, αλλά και πολλά περισσότερα τα οποία δεν αντέγραψα για να μη γίνει το κείμενο κουραστικό.
Στο διεθνές γίγνεσθαι άλλωστε θα βλέπετε με τα μάτια σας την χωρίς οίκτο συμπεριφορά τους σε όποιον αντιστρατεύεται τα συμφέροντά τους.
Η θρησκεία είναι εκείνη που τους κατευθύνει και τους δίνει το ελεύθερο να κάνουν τον κόσμο ολόκληρο «γης Μαδιάμ» για να αποκτήσουν όσο περισσότερο πλούτο μπορούν και να τον περάσουν μέσα από τις τράπεζές τους από ύδωρ καθαρμού.
Αυτό είναι στην κυριολεξία το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Ο Χριστιανισμός όπως είδαμε και πιο πάνω είναι μια αίρεση του Ιουδαϊσμού, με τη διαφορά στο ότι ο Ιουδαϊσμός βασίζεται στην ΠΔ ενώ ο Χριστιανισμός περισσότερο στην ΚΔ. χωρίς να απορρίπτει εντελώς την ΠΔ.
Οι πρώτοι Χριστιανοί αποκαλούσαν την χριστιανική Εκκλησία «Καθολική» πριν γίνει ο διαχωρισμός σε Καθολική και Ορθόδοξη.
Στα δύο χιλιάδες χρόνια περίπου από τότε, δημιουργηθήκανε δογματικές διαφορές που ονομαστήκανε από τους «Καθολικούς» αιρέσεις και τους οπαδούς τους «τέρατα με όψη ανθρώπινη, τους οποίους όχι μόνο δεν πρέπει να δέχεστε στο σπίτι σας αλλά ούτε και να τους γνωρίζετε»..
Όλες οι αποχρώσεις του χριστιανισμού υπόσχονται αόριστα την μετά θάνατον σωτηρία της ψυχής. Η Καθολική εκκλησία με την Ιερά Εξέταση έκανε άπειρα εγκλήματα δήθεν για την σωτηρία της ψυχής στα ανήλιαγα και υγρά υπόγεια των εκκλησιών. Εκατοντάδες οι τρόποι βασανισμού του σώματος αυτού που ήθελαν δήθεν να σώσουν δια της βίας, αλλά ο σκοπός των Παπών και των Δόγηδων ήταν να αρπάξουν την περιουσία ή την γυναίκα του θύματος που την είχαν λιγουρευτεί.
Στα υπόγεια βασανίζανε ανηλεώς τα θύματά τους που ουρλιάζανε απ” τον πόνο και στις θεοσκότεινες αίθουσες των εκκλησιών που φωτιζόντουσαν από τα πολύχρωμα βιτρό ψέλνανε με κατάνυξη το «αβε Μαρία».
Την άλλη μέρα ο Τίβερης ή ο Τάμεσης ή σε κανένα απόμερο κανάλι της Βενετίας ξεβραζότανε το πτώμα του άτυχου να πάει κολυμπώντας στον Παράδεισο.
Η θρησκεία εμπόδισε με κάθε τρόπο την εξέλιξη της επιστήμης και της ανθρωπότητας και δεν ανεχόταν διαφορετική άποψη από τις δογματικές της θέσεις.
Δε δίστασε να κάψει στην πυρά ένα φανατικό μοναχό τον Σαβοναρόλα γιατί στα φλογερά κηρύγματά του επιτέθηκε εναντίον της διαφθοράς της θρησκευτικής και της πολιτικής εξουσίας των Μεδίκων.
Έτσι ο πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄ τον αναθεμάτισε και οι ίδιοι οι οπαδοί του τον ανεβάσανε στην πυρά και βάλανε φωτιά στις 23 Μαΐου του 1498…
Ακόμη η Καθολική εκκλησία είναι υπεύθυνη για το θάνατο του Τζορντάνο Μπρούνο ενός διανοούμενου Δομινικανού μοναχού, επειδή οι φιλοσοφικές του αντιλήψεις επί του απείρου του σύμπαντος και περί υπάρξεως και άλλων κόσμων θεωρήθηκαν αιρετικές κακοδοξίες, μεταφέρθηκε το 1453 στη Ρώμη όπου έμεινε εγκάθειρκτος για επτά χρόνια. Καθώς όμως δεν θέλησε να αποκηρύξει τις φιλοσοφικές του ιδέες, καταδικάστηκε σε θάνατο δια της πυράς από την Ιερά Εξέταση της Ρώμης, τον οποίο και υπέστη στις 17 Φεβρουαρίου του 1600.
Θα γυρίσουμε όμως τέσσερις αιώνες πίσω στην εποχή που αρχίζουν οι σταυροφορίες. Στο βυζάντιο και στην περιοχή των λεγόμενων αγίων τόπων είχε μαζευτεί πάρα πολύ χρήμα και έτσι οι άπληστοι Χριστιανοί της Ευρώπης που διέπονται κι” αυτοί από τις εντολές της ΠΔ το βάλανε στο μάτι. Η ιδέα για εκστρατεία με σκοπό το πλιάτσικο ήταν του πάπα Ινοκέντιου Γ” με το πρόσχημα της απελευθέρωσης των Αγίων Τόπων από τους άπιστους.
Έτσι μαζευτήκανε όλα τα ρεμάλια της Ευρώπης, βάλανε και ένα τεράστιο σταυρό στις πανοπλίες τους, ονομαστήκανε σταυροφόροι, πήρανε τις ευλογίες του πάπα και άρχισαν να μαζεύονται στη Βενετία και από κει να ξεκινήσουν για το θεάρεστο έργο τους με αρχηγό τον Ιταλό κόμη Βονιφάτιο το Μομφερατικό.
Έλα όμως που για να πάνε στους Αγίους Τόπους χρειαζόντουσαν πλοία και αυτά τα διέθεταν μόνο οι Βενετσιάνοι και ζητάγανε ναύλα! Λεφτά δεν υπήρχανε και έτσι ο γηραιός δόγης Ερρίκος Δάνδολος που ήτανε και θεόστραβος, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την περίσταση και να χρησιμοποιήσει τους Σταυροφόρους για τους δικούς του σκοπούς. Στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, όπου έγινε η επίσημη τελετή υποδοχής τους, ο δόγης πρότεινε στο Μομφερατικό και στους παρατρεχάμενούς του μια και δεν διέθεταν λεφτά, να χρηματοδοτήσει αυτός την εκστρατεία και να του τα ξεπληρώσουν από το πλιάτσικο που θα κάνουν κατά την διάρκειά της και επιπροσθέτως να του δώσουν τα μισά από τα εδάφη που θα κατακτήσουν.
Το ρεμπέτ ασκέρ των σταυροφόρων συμφωνεί και ξεκινάει με πρώτο σταθμό το πλούσιο λιμάνι της Ζάρα στη Δαλματία που πλούτιζε με το εμπόριο ξυλείας και που ο Δάνδολο χρώσταγε τα μαλλιά της κεφαλής του από την ξυλεία που έπαιρνε για να φτιάξει το στόλο του. Δεν αφήνουν τίποτα όρθιο, κατακλέψανε τα πάντα, ο Δάνδολο γλύτωσε από τους πιστωτές του, πήρε και ένα μέρος για τα μεταφορικά και οι σταυροφόροι φορτωμένοι με τη λεία τους βάλανε πλώρη για την Κωνσταντινούπολη.
Ο στόλος των Ενετών Σταυροφόρων έφθασε προ των τειχών της Κωνσταντινούπολης στις 23 Ιουνίου 1203. Οι νεοφερμένοι έμειναν κατάπληκτοι από όσα έβλεπαν τα μάτια τους: «Δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι υπήρχε στον κόσμο τόσο οχυρή πόλη. Είδαν τα υψηλά τείχη, τους ισχυρούς πύργους, τα θαυμαστά παλάτια, τις μεγάλες εκκλησίες που ήταν τόσες πολλές ώστε κανείς δεν θα το πίστευε αν δεν τις έβλεπε με τα μάτια του. Το μήκος της, το πλάτος της, έδειχναν πως ήταν βασιλεύουσα». Με τα λόγια αυτά περιγράφει τις πρώτες του εντυπώσεις ο ιστορικός και εκ των ηγετών της Σταυροφορίας Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος. Στις 17 Ιουλίου οι Σταυροφόροι αποβιβάσθηκαν στη στεριά και επιτέθηκαν από τη νοτιοανατολική πλευρά της Πόλης. Έβαλαν μία μεγάλη φωτιά, που προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στην Πόλη και πέσανε με τα μούτρα στο πλιάτσικο και δεν άφησαν ούτε κολυμπιθρόξυλο.
Τα χρόνια εκείνα τα παλιά χρησιμοποιούσαν πάντα τη θρησκεία ως πρόσχημα για τα ανομήματά τους, ενώ σήμερα χρησιμοποιούν τα διδάγματα των θρησκειών τους για να αιματοκυλήσουν και κατακλέψουν τον πλούτο του κόσμου.
Η θρησκεία πάντα ήταν κατασταλτικός παράγοντας στην απελευθέρωση του πνεύματος και της γνώσης και έκανε τα δικά της παιχνίδια με τους ισχυρούς της Γης με κοινό συμφέρον να έχουν ένα υποταγμένο και πειθήνιο κόσμο.
Άλλωστε από την ώρα που θα γεννηθείς σε πείθουν πως είσαι δούλος του θεού, λες και ο πατέρας θέλει δούλους τα παιδιά του. Δούλους θέλουνε οι παντός είδους εξουσίες που απειλούν είτε με φυλάκιση τους ανυπότακτους, είτε με την κόλαση τους αφελείς.
Οι Προτεστάντες Λούθηρος με τον Ιωάννη Καλβίνο κήρυξαν ότι η ανθρωπότητα είναι αμαρτωλή και διεφθαρμένη και το χάσμα μεταξύ ανθρώπου και Θεού είναι πολύ μεγάλο για να υπερνικηθεί από ανθρώπινα έργα. Μόνο ο Θεός μπορεί να σώσει τον άνθρωπο ενώ ούτε και ο πιο χαρισματικός δεν αξίζει μία θέση μεταξύ των εκλεκτών.
Διαπιστώνουμε πως έχει επηρεάσει η Προτεσταντική θρησκεία όλους τους βόρειους λαούς που έχουν πειστεί πως πρέπει να δουλεύουν ακατάπαυστα για να καλύψουν το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ Θεού και ανθρώπων.
Όποιος δεν προσπαθεί, πρέπει να τιμωρηθεί δεόντως.
Η κυρία Μέρκελ αυτά διδάχτηκε από τον πάστορα πατέρα της και εφαρμόζει με σκληρότητα στον ευρωπαϊκό Νότο, γιατί έχει πιστέψει πως ο Νότος είναι τεμπέλης και διεφθαρμένος.
Οφείλω όμως να παραδεχτώ πως η Ορθοδοξία δεν ξέρω να έχει κατηγορηθεί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όπως αυτά της Καθολικής ή του Μωαμεθανισμού.
Η κατηγορία είναι πως στην ιστορική της πορεία συνεργάστηκε κάποιες φορές με τους εκάστοτε κατακτητές, αλλά τα ίδια συμβαίνουν παγκοσμίως γιατί όπως έχω αναφερθεί η πολιτική και η θρησκευτική εξουσία είναι συγκοινωνούντα δοχεία.
Προτεστάντες , Καθολικοί, Ιεχωβάδες, Χιλιαστές, Ευαγγελιστές, Ισλαμιστές, τζιχαντζιστές, και δεν ξέρω πόσες άλλες θρησκείες υπάρχουν με τα παραμάγαζά τους, όλοι τραβάνε από τη μύτη τους αφελείς πιστούς τους με την υπόσχεση της σωτηρίας της ψυχής στην άλλη ζωή.
Αρκετά όμως: σας εύχομαι να περάσετε όλοι καλά, είτε εργαζόμενοι νυχθημερόν για το μεγαλείο του Κυρίου και της κυρίας Μέρκελ, είτε με τα ουρί τρώγοντας πιλάφι με μέλι είτε καθήμενοι στην τιμητική θέση εκ δεξιών του Πατρός.
Θεόφιλος Αιγινήτης
Ζωγράφος-Συγγραφέας
Ζωγράφος-Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου