Για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν, να εξηγήσω πως τα αρχικά Α.Π.Θ. σημαίνουν «Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης».
Επιτρέψτε μου να δώσω έμφαση σε ένα μικρό σημείο που ίσως να αξίζει λίγη προσοχή:
«Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης».
Χμμμ, ας το κάνω ακόμα λίγο πιό προφανές:
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ
Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Δεν χρειάζεται να έχεις μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών για να καταλάβεις πως το Πανεπιστήμιο της συμπρωτεύουσας, ιδρυθέν το 1925, ονομάζεται έτσι προς τιμήν του αρχαίου Έλληνα φιλόσοφου από τα Στάγειρα της Χαλκιδικής. Είναι προφανές νομίζω, πως οι ιδρυτές θέλησαν να συνδέσουν το “ναό” της γνώσης και των επιστημών που ανέγειραν με την προσωπικότητα του επιφανούς εκείνου άνδρα, ο οποίος αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως ένας από τους θεμελιωτές του επιστημονικού τρόπου σκέψης.
Θα συμφωνείτε μαζί μου, φαντάζομαι, πως κάποια άλλη ονομασία όπως π.χ. “Λεωνίδειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης” δεν θα ήταν τόσο εύστοχη, καθώς το όνομα του Λεωνίδα του Σπαρτιάτη φέρνει μεν στο νου μας ανδρεία, αυτοθυσία, πίστη στους νόμους, κλπ., όχι όμως σπουδές και επιστήμες. Το ίδιο, και σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό, ισχύει για άλλες πιθανές ονομασίες, όπως “Πανεπιστήμιο Αγίου Ονουφρίου Θεσσαλονίκης” ή “Πανεπιστήμιο της Επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος Θεσσαλονίκης”, οι οποίες θα υστερούσαν σίγουρα σε ακαδημαϊκό κύρος και αίγλη, καθώς οι άγιοι και τα πνεύματα παραπέμπουν σε επιστήμες περίπου τόσο όσο κι η μυρωδιά του λιβανιού.
Άρα, πολύ καλή η επιλογή της ονομασίας Αριστοτέλειο για το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Όπως έχει πει όμως η λαϊκή σοφία, ή στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε, γιατί κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει με τους ιθύνοντες του Πανεπιστημίου και με την εικόνα που αυτοί προσπαθούν να δείξουν προς τα έξω για το ίδρυμά τους. Μάλλον κάτι δεν πρέπει να έχουν καταλάβει σωστά σχετικά με το τι εστί Πανεπιστήμιο, τι εστί Αριστοτέλης, και τι εστί κεριά και λιβάνια, γιατί η σφραγίδα (και το λογότυπο) του Πανεπιστημίου είναι εντελώς, μα εντελώς, ζντόϊνγκ.
Για τους ιθύνοντες του Α.Π.Θ. λοιπόν δημιούργησα το παρακάτω οπτικό διδακτικό βοήθημα, το οποίο ελπίζω να τους φανεί χρήσιμο για την κατανόηση του προβλήματος:
Επειδή λοιπόν οι θρησκόπληκτοι που κυριάρχησαν στο παρακμιακό Βυζάντιο θυμήθηκαν κάποιον γαλαζοαίματο στρατοκράτη πιτσιρικά που αδικοχάθηκε (το πολύ 25 χρονών) [1] στα χέρια «της προηγούμενης κυβέρνησης» και που τάχα ήταν «δικό τους παιδί», και αποφάσισαν να τον βαφτίσουν «πολιούχο» της Θεσσαλονίκης, (ανέκαθεν βασίλευε η διαφθορά και η αναξιοκρατία στους διορισμούς σε τούτη τη χώρα!), δεν σημαίνει πως η φατσούλα του ταιριάζει να στολίζει το κάθε τι αυτής της πόλης, πόσο μάλλον τη σφραγίδα ενός Πανεπιστημίου που ω, τι ειρωνία, ονομάζεται Αριστοτέλειο, και που ως συμβολισμός στέκει στον αντίποδα της φαντασιοπληξίας, του δογματισμού, του φανατισμού, του μιλιταρισμού και της ανωριμότητας που πρεσβεύει ο πιτσιρικάς.
Ειδικά μάλιστα τώρα που ο μεσαίωνας έχει λήξει.
Τι σχέση έχει ο Δημητράκης με το «TEMENOΣ TOΔ’ APIΣTOTEΛOYΣ» ; [2]
Τι σχέση έχει ο Δημητράκης με το «ΜΟΥΣΕΣ ΧΑΡΙΣΙ ΘΥΕ» ; [3]
Τι σχέση έχει ο Δημητράκης με εκείνο το «νέον τρόπον οργανώσεως πανεπιστημίου» που «να συμφωνή εντελώς προς τας νεωτέρας αντιλήψεις» ; [2]
Αφού διευθύνετε ένα Πανεπιστήμιο που ονομάζεται Αριστοτέλειο, λοιπόν, κύριοι, συμπεριφερθείτε αναλόγως! Βγάλτε τον Δημητράκη απ’ το λογότυπο!
Πηγές:
[1] «Αγ. Δημήτριος» στη Βικιπαίδεια
[2] Αικατερίνη Δούκα-Καμπίτογλου, αντιπρύτανης Α.Π.Θ., Το χρονικό της ίδρυσης του Πανεπιστημίου μας, Περιοδικό «Πανεπιστημιούπολη» τεύχος 19, Νοέμβριος 2005
[3] «Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης» στη Βικιπαίδεια
http://diagoras.wordpress.com/2008/04/19/apth/
