"Δεν έχουν τίποτα τα δικά μας τα χωριά -- NÉMOT NÍKANA NÁSHÏSE SELÁ"
Email -άρθρο,
του Πομάκου,κ.Σεμπαηδίμ Καραχότζα.
(Σ.σ. Στο παρακάτω εξαιρετικό email περιγράφεται η καθημερινή αγωνία ενός Έλληνα Πομάκου.Ξεχασμένοι απ΄το επίσημο Ελληνικό κράτος ζουν οι Πομάκοι της Θράκης,σε μια γωνιά της χώρας που λογικά θα έπρεπε να αποτελεί Εθνική προτεραιότητα.Λογικά..
Το κείμενο δημοσιεύεται επωνύμως τόσο στα Ελληνικά όσο και στα Πομακικά σύμφωνα με την επιθυμία του συγγραφέα.)
"Όταν με ρωτήσει κάποιος ξένος πως περνάμε, πως ζούμε εμείς εδώ πάνω στα δικά μας χωριά ντρέπομαι να του πω. Δεν ξέρω πώς να αρχίσω. Ντρέπομαι να του πω ότι τα δικά μας παιδιά μεγαλώνουν στους δρόμους για
τί σε όλα αυτά τα χωριά δεν υπάρχει ούτε μια παιδική χαρά για να πάνε να παίξουνε. Ντρέπομαι να του πω πως τα δικά μας παιδιά παίζουν στα χωράφια ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλεϊ γιατί σ’ αυτά τα χωριά δεν υπάρχει ούτε ένα γυμναστήριο. Λέω θα αρχίσει να γελάει αν του πω πως τα δικά μας παιδιά μαθαίνουν να κολυμπούν στα βρόμικα ποτάμια γιατί δεν έχουν ένα κολυμβητήριο. Δεν μπορώ να του πω ότι οι μητέρες το απόγευμα που δροσίζει βγάζουν τα μικρά παιδιά με τα καροτσάκια στους δρόμους μέσα στα αυτοκίνητα γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα πάρκο για να τα πάνε εκεί. Αλλά πιο πολύ ντρέπομαι να του πω πως τα δικά μας παιδιά όταν τελειώσουν το γυμνάσιο δεν ξέρουν καλά την Ελληνική γλώσσα γιατί στα σχολεία τα διδάσκουν πιο πολύ Τουρκικά παρά Ελληνικά. Πώς να του πω πως έρχονται μέρες που μερικές οικογένειες δεν έχουν ούτε ψωμί να φάνε γιατί όλη τη χρονιά δουλεύουν το καπνό και στο τέλος το πουλάνε για μισό € το κιλό. Πώς να του πω ότι έρχονται μέρες που μερικοί άνθρωποι δεν έχουν νερό να πλύνουν τα χέρια τους. Γι’ αυτό πολλοί Πομάκοι πηγαίνουν για δουλειά σε άλλα κράτη για να φέρουν ένα κομμάτι ψωμί στο σπίτι. Τι άλλο μπορούν να κάνουν αφού το δικό μας κράτος δεν τους θεωρεί ανθρώπους."
τί σε όλα αυτά τα χωριά δεν υπάρχει ούτε μια παιδική χαρά για να πάνε να παίξουνε. Ντρέπομαι να του πω πως τα δικά μας παιδιά παίζουν στα χωράφια ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλεϊ γιατί σ’ αυτά τα χωριά δεν υπάρχει ούτε ένα γυμναστήριο. Λέω θα αρχίσει να γελάει αν του πω πως τα δικά μας παιδιά μαθαίνουν να κολυμπούν στα βρόμικα ποτάμια γιατί δεν έχουν ένα κολυμβητήριο. Δεν μπορώ να του πω ότι οι μητέρες το απόγευμα που δροσίζει βγάζουν τα μικρά παιδιά με τα καροτσάκια στους δρόμους μέσα στα αυτοκίνητα γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα πάρκο για να τα πάνε εκεί. Αλλά πιο πολύ ντρέπομαι να του πω πως τα δικά μας παιδιά όταν τελειώσουν το γυμνάσιο δεν ξέρουν καλά την Ελληνική γλώσσα γιατί στα σχολεία τα διδάσκουν πιο πολύ Τουρκικά παρά Ελληνικά. Πώς να του πω πως έρχονται μέρες που μερικές οικογένειες δεν έχουν ούτε ψωμί να φάνε γιατί όλη τη χρονιά δουλεύουν το καπνό και στο τέλος το πουλάνε για μισό € το κιλό. Πώς να του πω ότι έρχονται μέρες που μερικοί άνθρωποι δεν έχουν νερό να πλύνουν τα χέρια τους. Γι’ αυτό πολλοί Πομάκοι πηγαίνουν για δουλειά σε άλλα κράτη για να φέρουν ένα κομμάτι ψωμί στο σπίτι. Τι άλλο μπορούν να κάνουν αφού το δικό μας κράτος δεν τους θεωρεί ανθρώπους." "Agî mo papîta badín yabanjíyin kak prekáravame, kak zhïvéme nîye itúy nagóre faf náshïse selá, sram mo ye da mu kázavom. Na znom at kadé da záfatem. Sram mo ye da mu kázhom óti so náshïse déti kútet faf sakákane óti faf vrit náshïse selá néma níta annó pedikí hará za da ídot da igrót. Sram mo ye da mu kázhom ta náshïse déti igrót pa mestána podósfero, básket i vóley óti pa náshïse selá néma níta annó gimnastírio. Víkom she zafáti da mi so sme akú mu kázhom ta so náshïse déti uchôt da plîyet faf pósnivïne râkï óti si némot annó kolimvitírio. Na mózhom da mu kázhom ta máykïne pri akshâm agî prehladí iskáravot míchkïne dechyá sas árabïne pa pótene faf tumafílevene óti néma nagodéno annó párko za da gi atkárot itám. Alá mo ye nay sram da mu kázhom ta náshïne déti agî davórshot gimnásiono na znot da dúmet húbe urúntskïy óti gi na mechítene uchôt po mlógo túrtskïy pará urúntskïy. Kak da mu kázhom ta dahódet déne annî hané da némot hlâba da yedót óti tsâlo godíno rábatöt tütûne i na sónane go predávot za palavíno evró kilóno. Kak da mu kázhom ta dahódet déne aní insán da némot vódo da si amîyet rakîne. Zató mlózi pomátsi varvôt da rábatöt faf drúgï hüküméteve za da danesôt anó parchô hlâba faf kóshtono. Kakná drúgo mózhot da stóret at kak gi náshïyes hükümét na brayí za insána."
