22 Μαρτίου 2009
Προς πώληση το "αυτοκίνητο των φτωχών"
Σύμφωνα με το BBC, αυτή η εξέλιξη θα επιτρέψει στους φτωχούς πολίτες των αναπτυσσόμενων χωρών να αποκτήσουν για πρώτη φορά στη ζωή τους αυτοκίνητο. Είναι τετράθυρο, πενταθέσιο δεν έχει αερόσακους, ούτε ραδιόφωνο ή υδραυλικό τιμόνι.
Το Nano είχε προγραμματιστεί να βγει στην κυκλοφορία τον Οκτώβρη του 2008, αλλά καθώς η εταιρεία αντιμετώπισε προβλήματα σχετικά με το που θα κατασκευαζόταν, τελικά «βγαίνει» με καθυστέρηση έξι μηνών.
Η τόσο χαμηλή τιμή οφείλεται στις πληγές που της άφησε η οικονομική κρίση καθώς η εταιρία έχει χάσει γύρω στα 2,3 δισεκατομμύρια ρουπίες και προσπαθεί να βρει τρόπους για την αναζωογόνησή της. Παράλληλα, αντιμετωπίζει δυσκολία στο να ξεπληρώσει το δάνειο που πήρε με σκοπό να αγοράσει τις αυτοκινητοβιομηχανίες Jaguar και Land Rover από τη μητρική τους Ford Motor, τον περασμένο Ιούνιο.
Όπως αναφέρει το BBC, η εταιρία «χτυπήθηκε» από την παγκόσμια οικονομική κρίση που έπληξε και την οικονομία της Ινδίας με αποτέλεσμα οι πολίτες της χώρας να μην δύνανται να πάρουν δάνειο για την αγορά αυτοκινήτου.
Επιπλέον, το εργοστάσιο της Tata Motors έφυγε από τη δυτική Βενγκάλη καθώς η περιοχή διεκδικείτο από αγρότες και εγκαταστάθηκε στη δυτική πλευρά του Γκουτζαράτ. Το νέο εργοστάσιο θα έχει ολοκληρωθεί το 2010 και μέχρι τότε το μοντέλο Nano, θα έχει μειωμένη παραγωγή.
Ιωάννα Μαμάη Δημοσίευση : 22/03/2009 http://www.cosmo.gr/AutoMoto/India/234384.html
Σφαγείο των Ελλήνων η Χριστιανική Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
-----------------------------------------------
Thursday, March 12, 2009
Γενοκτονία 650.000 Ελλήνων της Εθνικής θρησκείας από τους Χριστιανο-Βυζαντινούς
Αναρτήθηκε από ENDYMIONΕλληνική σάτιρα κατά των μαύρων ράσων επί Τουρκοκρατίας.
Ελληνική σάτιρα του 1800 κατά του ανωτέρου κλήρου.
http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&task=view&id=169&Itemid=28
03.05.08
Ελληνική σάτιρα του 1800 κατά του ανωτέρου κλήρουΗ σάτιρα αναφέρεται από τον Βαρθόλδη, ενώ βρέθηκε στον Άθω, σε
μονή του, από τον Ευθύμιο Κουρίλα καί ο οποίος την δημοσίευσε στα
«Θεσσαλικά Χρονικά», τ. 3, 1931.
Κατά την ιστορία της σάτιρας, ήλθαν 3 ξένοι για να δουν πώς ζούσαν οι
Έλληνες καί συνομίλησαν με τους κατοίκους, σχετικώς με το πώς τα
πήγαιναν με τους Τούρκους. Όταν τελείωσαν την συζήτηση με τους κατοίκους, είπαν να
ρωτήσουν καί έναν αρχιερέα, ο οποίος έτυχε να περνά από εκεί, πώς έβλεπε τα
πράγματα. Να καί η απάντηση του αρχιερέα.
«Ιδού ας ερωτήσωμεν τούτον τον πολυγένην
Μητροπολίτης φαίνεται, κάμνει τον Δημοσθένην.
Σ’ αυτόν θέλει γνωρίσωμεν τον ζήλον της Γραικίας
αν είναι φιλελεύθερος ή φίλος τυραννίας.
Χαίρε πανιερώτατε καί γένος της Γραικίας,
πώς υποφέρεις τον ζυγόν της Τούρκου τυραννίας;
Γιατί εκαταντήσατε την φωτεινήν Ελλάδα
άθλιαν, κακορρίζικην. και ως σβυστήν λαμπάδα;
Ο Μητροπολίτης
Να έχετε τέκνα την ευχήν μου
κι ακούσατε την απόκρισίν μου.
Εγώ τον ζυγόν δεν τον γνωρίζω
ούτε ξεύρω να τον νομίζω. (τι ζυγό να γνωρίζει ο κατακτητής!)
Τρώγω, πίνω, ψάλλω με ευθυμίαν
δεν υποφέρω ποτέ τυραννίαν.
Τότε υποφέρω αδημονίαν
όστις με βλάψει στην επαρχίαν. (τρέμει μη χάσει το...μαγαζί ο τραγογένης!)
Αυτή του Τούρκου η τυραννία,
σ’ εμέ είναι ζωή μακαρία.
Αφού το ράσον τούτο εφόρεσα,
πλέον τινά ζυγόν δεν εγνώρισα,
δύο ποθώ, και μα τας εικόνας
άσπρα πολλά και καλάς κοκκώνας. (τα "άσπρα" είναι τα λεφτά!Τις κοκκώνες τις ξέρετε!!)
Περί της Ελλάδος που λέτε
δεν με μέλλει κι ας τυραννιέται.
Μ’ αν βαστάζει χωρίς να στενάζει
όλας τας αμαρτίας ευγάζει.
(….)
Πίστιν να έχουν στον Βασιλέα
και σέβας στον Αρχιερέα.
Στον Τούρκο τ’ άσπρα να μη λυπούνται
τότε γαρ την ψυχήν ωφελούνται.
Και Αρχιερέων παρρησίας,
και παπάδων πολλάς λειτουργίας.
Ο πνευματικός τούς διορίζει
πώς πρέπει κανείς να δεφτερίζει.
Αυτοί άρχισαν να παρακούσι
και όλοι ελευθερίαν φρονούσι.
Διά τούτο και ημείς συμφωνούμεν
Ομού με τους Τούρκους να τους βαρούμεν. (φτου σου κερατά τράγε)
(….)
Κ’ οι κοκκώνες είναι μέγα θαύμα
ευκολύνουν γαρ το κάθε πράγμα.
Φθάνει γουν η τόση απολογία
ιδού γυνή φέρει παρρησία.»
1806.Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ...ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ (1806)
Α΄ ΣΤΑΣΙΣ
Ω συ μιαρά Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως, εις τι ομοιάζεις; Ήθελα να ξεύρω από σε τώρα όπου σε ερωτώ, εις τι, λέγω, ομοιάζεις τους ιερούς και θείους αποστόλους του λόγου της σοφίας του Ιησού Χριστού; Ίσως στην αφιλοκέρδεια, όπου εκείνοι εκήρυττον; Άλλ’ εσύ είσαι γεμάτη από χρήματα, όπου καθημερινώς κλέπτεις από τους ταλαίπωρους χριστιανούς. Ίσως την εγκράτεια και χαλιναγωγία των παθών; Άλλ’ εις ποίον μεγάλον ξεφάντωμα δεν ευρίσκεται μέρος από τους συγκλήτους σου, και ποιος από αυτούς δεν λατρεύει δύο και τρεις αρχόντισσας με άκραν αναισχυντίαν και σχεδόν φανερά;
Μήπως τούς ομοιάζεις εις την ευλάβειαν των προς την θρησκείαν; Αλλά ποιος δεν γνωρίζει την άκραν ανευλάβειάν σου και ποίος δεν ηξεύρει πόσον γελοιωδώς και χλευαστικώς εκτελείς τας ιερουργίας; Εις τι λοιπόν τους ομοιάζεις; Εις την φιλανθρωπότητα; Εσύ τους πτωχούς δεν καταδέχεσαι ούτε καν να τους δής, ουχί δε να τους βοηθήσης. Η λύσσα σου δια τα χρήματα είναι απερίγραπτος. Τους ομοιάζεις ίσως εις την φιλαδελφότητα, εις την ομόνοια, εις την επάλληλον αγάπην; Αλλά ποίος δεν γνωρίζει πόσον προσπαθεί ο ένας να βλάψη τον αλλον; Εις τι λοιπόν τους ομοιάζεις; Βέβαια, εις ουδέν. Ω της δυστυχίας σας άνθρωποι βάρβαροι και μωροί. Έπρεπε νά ξαναγυρίσει ο Χριστός, δια να σας φωτίση, επειδή εσείς ούτε καν στοχάζεστε να ανοίξητε ποτέ εν βιβλίο, δια να λαμπρύνητε τον εσκοτισμένο σας νούν.
Συ, λοιπόν, ω Σύνοδος, αγκαλά και να φέρεις τους τίτλους της αγιωσύνης και τα σημεία της αρετής, ουχί, ουχί, ποσώς δεν ομοιάζεις τα υποκείμενα, όπου προσπαθείς να παρησιάσης. Συ είσαι μία μάνδρα λύκων, όπου δεν υπακούεις τον ποιμένα σου και κατατρώγεις τα αθώα και πολλά ήμερα πρόβατα της ορθοδόξου εκκλησίας....
Στην Κωνσταντινούπολιν, λοιπόν, ευρίσκεται ο πατριάρχης και η Σύνοδος. Ο πρώτος ονομάζεται οικουμενικός. Και αν άλλο δεν σημαίνει αυτός ο γελοιώδης τίτλος μαζί με τους τόσους άλλους όπου λαμβάνει, φανερώνει όμως, ότι οι άλλοι τρεις πατριάρχαι υπόκεινται εις αυτόν.
Β΄ ΣΤΑΣΙΣ
Αυτός λοιπόν (δηλαδή ο Πατριάρχης), διαμοιράζει εις όλες τις επαρχίες του οθωμανικού κράτους, και πολλάκις πέμπει και εκεί οπού δεν είναι χριστιανοί, τόσες εκατοντάδες αρχιεπισκόπους, εξ ων ο καθείς έχει τέσσαρες ή πέντε επισκοπές, στις οποίες πέμπει και αυτός τόσους επισκόπους. Αυτό είναι το σύστημα της εκκλησιαστικής αρχής, ο τρόπος δε της διοικήσεως είναι ο ακόλουθος:
Η Σύνοδος αγοράζει τον πατριαρχικό θρόνο από τον οθωμανικό αντιβασιλέα δια μίαν μεγάλη ποσότητα χρημάτων, έπειτα τον πωλεί ούτινος της δώσει περισσότερο κέρδος, και τον αγοραστή τον ονομάζει πατριάρχη. Αυτός, λοιπόν, δια να ξαναλάβει τα όσα εδανείσθη δια την αγορά του θρόνου, πωλεί τις επαρχίες, στις αρχιεπισκοπές, ούτινος δώσει περισσοτέραν ποσότητα, και ούτως σχηματίζει τους αρχιεπισκόπους, οι οποίοι πωλώσει και αυτοί εις άλλους τας επισκοπάς των. Οι δε επίσκοποι τας πωλώσει των χριστιανών, δηλαδή γυμνώνουσι τον λαό, δια να εβγάλωσι τα όσα εξώδευσαν. Και ούτος εστίν ο τρόπος, με τον οποίον εκλέγονται των διαφόρων ταγμάτων τα υποκείμενα, δηλαδή ο χρυσός.
Η πρώτη έγνοια του πατριάρχη, είναι να αποκτήσει την φιλία των φίλων της Συνόδου, όπου ως επί το πλείστον, είναι οι γυναίκες των πρώτων αρχόντων, πλουσίων αμαθών του Φαναρίου. Και αυτό το κάμνει δια δύο αίτια: Πρώτον μεν, δια να ήμπορει να κλέπτη με περισσότερο θάρρος, δεύτερον δε να κλέπτει δια περισσότερο καιρόν, ωσάν όπου αυτή η Σύνοδος έχει όλα τα μέσα στην οθωμανική δυναστεία, και εξακολούθως, όταν ο πατριάρχης δεν της αρέσκει, ευθύς τον εξορίζει. Και δεν της αρέσκει πάντοτε, όταν δεν ομογνωμεί με αυτήν, και όταν δεν υπογράφει, χωρίς να αναγνώσει ο,τι γράμμα του παραδώσει.
Η υπερηφάνεια και διεστραμμένη ψυχή αυτών των δώδεκα μωρών της Συνόδου τους εμποδίζει από το να στοχασθώσι την φοράν, οπού προξενούσι εις τον λαό με τα μεγαλώτατα έξοδα των συχνών αλλαγών των πατριαρχών, και άλλο δεν ενθυμούνται, παρά ότι, όσα εξοδεύσουν, τα ξαναλαμβάνουν από τον νεόφυτο, και πάντοτε με το διάφορον τους. Αλλά που να διηγηθώ, όσα η μιαρά των ψυχή εφευρίσκει! Φθάνει λοιπόν να ξέρετε, ότι, όσα και να κάμνωσι, τα κάμνωσι δια χρημάτων, και πληρώνοντάς τους τινάς ημπορεί να λάβη την συγχώρησιν δια κάθε αμάρτημα. Τόσον εβαρβαρώθη η κλάσις της ιεροσύνης των Ελλήνων. Προς τούτοις ο αρχιεπίσκοπος πωλεί τας ενορίας της πόλεως ούτινος ιερέως θελήσει, και έπειτα εξορεί όποιον θέλη από αυτούς, και ξαναπωλεί την ενορία αλλού, δια να του κάμη το ίδιον ύστερα απ’ ολίγον. Κάθε τόσον τους ζητεί δάνεια, και ποτέ δεν τους τα επιστρέφει. Κανείς δεν τολμεί να αντισταθεί εις τους λόγους του, επειδή ευθύς τον αφορίζει και έπειτα τον εξορεί και λαμβάνει την περιουσία του. Και ούτος εστίν ο τρόπος, με τον οποίον ενεργούσι τα ηδύτατα εντάλματα του Χριστού.
Πώς άραγε ζώσιν αυτοί οι αρχιεπίσκοποι εις τας μητροπόλεις των και ποίαι είσίν αι αρεταί των; Τρώγωσι και πίνωσι ως χοίροι. Κοιμώνται δεκατέσσαρας ώρας τήν νυκτα καί δύο ώρας μετά το μεσημέρι. Λειτουργούσι δύο φοράς τον χρόνο, και όταν δεν τρώγωσι, δεν πίνωσι, δεν κοιμώνται, τότε κατεργάζονται τα πλέον αναίσχυντα έργα, όπου τινάς ημπορεί να στοχασθεί. Και ούτως εις τον βόρβορο της αμαρτίας και εις την ιδίαν ακρασίαν θησαυρίζουσι χρήματα, και οι αναστεναγμοί του λαού είναι προς αυτούς τόσοι ζέφυρες.
Ο χορός των επισκόπων εξακολουθεί μετά τους αρχιεπισκόπους. Αυτοί, πάλιν, είναι άλλοι λύκοι, ίσως χειρότεροι από τους πρώτους, επειδή κυριεύουσι τους χωρικούς και ιδιώτες. Ανεκδιήγητα είναι τα ανομήματα των και η σκληρότητα των διαπερνά κατά πολλά εκείνη της ίδιας παρδάλεως. Αυτοί πέμπουσι τόσους ληστάς, δια να ειπώ έτσι, εις τα χωρία της επισκοπής των, και τους δίδουσι τον τίτλο του πρωτοσυγκέλλου ή του αρχιμανδρίτου άλλου τινός τάγματος, οι οποίοι άλλο δεν ξεύρουν, παρά να γράφουν ονόματα των χριστιανών με όλη την ανορθογραφία.
Αυτοί, λοιπόν, περιφέρονται εις όλα τα χωρία της επισκοπής και με άκραν ασπλαγχνία εκδύουσι τους πολλά αθώους χωριάτας, και μάλιστα τας γυναίκας. Όταν δεν τοις ευρίσκουσι χρήματα, τότε τίνος αρπάζουσι εν φόρεμα, τίνος εν εργαλείο της γεωργικής, τίνος εν στολίδι της γυναίκας του, και φθάνουν να τους παίρνουν ως και τα δοχεία των φαγητών. Από άλλους πάλιν λαμβάνουν τόσα κιλά σιτάρι, τόσο κρασί. Με ένα λόγο τους γυμνώνουν, και έπειτα τους ευλογούν και φεύγουν. Πολλάκις δε περιέρχεται ο ίδιος επίσκοπος στα χωρία, και τότε πλέον ακολουθούν τα χειρότερα. Αυτός ο αναίσχυντος και βάρβαρος και αμαθέστατος άνθρωπος, αφού τρώγει δι' όσας ημέρας μένει εις το χωρίον από την πτωχή κοινότητα, αφού αρπάζει όσα περισσότερα δυνηθή, τότε αφορίζει ένα δύο, και άλλους τόσους κάμνει παπάδες, και έπειτα φεύγει.
Μετά των Επισκόπων, λοιπόν, έρχονται εκείνοι οι πρωτοσύγκελλοι, οι αρχιμανδρίτες και οι πνευματικοί, οι οποίοι στέλλονται από τα μοναστήρια με κάποιας πανταχούσας. Αυτοί είναι αναρίθμητοι, επειδή δεν ευρίσκεται πόλις χωρίον, οποίο να μην φυλάττη ένα ή δύο από αυτούς τούς λαοκλέπτας, οι οποίοι παρουσιάζονται εις τον αρχιερέα και αγοράζουν παρ' αυτού την άδειαν του κλεψίματος, και έπειτα, με άκρα αυθάδεια, αρχινούσιν από σπίτι εις σπίτι, να ζητούσιν ελεημοσύνη, και εκδύουσιν εξόχως τας γυναίκας, όσον ημπορούσι.
Γ΄ ΣΤΑΣΙΣ
Εκατό χιλιάδες, και ίσως περισσότεροι, μαυροφορεμένοι ζώσιν αργοί και τρέφονται από τους ιδρώτας των ταλαιπώρων και πτωχών Ελλήνων. Τόσαι εκατοντάδες μοναστήρια. όπου πανταχοθεν ευρίσκονται, είναι τόσαι πληγαί εις την πατρίδα, επειδή, χωρίς να την ωφελήσουν εις το παραμικρό, τρώγωσι τους καρπούς της και φυλάττουσι τους λύκους, δια να αρπάζουν και ξεσχίζουν τα αθώα και ιλαρά πρόβατα της ποίμνης του Χριστού. Ιδού, ω Έλληνες, αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή αθλία και φοβερά κατάστασις του ελληνικού ιερατείου, και η πρώτη αιτία όπου αργοπορεί την ελευθέρωσιν της Ελλάδος.
Αυτοί οι αμαθέστατοι, αφού ακούσουν ελευθερία, τους φαίνεται μία αθανάσιμος αμαρτία. Τι λοιπόν διδάσκουσι τον απλούστατον λαό; Τι στοχάζεσθε να λέγωσιν οι ιεροκήρυκες έπ' εκκλησίας; Φέρουσιν ίσως τας παραβολάς του Ευαγγελίου, δια να παρακινήσωσιν τους ακροατές εις την ομόνοια; Μας είπον ποτέ ποίοι ήταν, και πόθεν κατάγονται; Μας ανέφερον ποτέ πως διοικείται ο κόσμος και οποία είναι η καλλιτέρα διοίκησις; Μας εξήγησαν ποτέ τι εστί αρετή, και οποία είναι τα μέσα δια να την αποκτήση τινάς, και ποτέ λάμπει ή αρετή; Και ποίος να μας τα είπη, αν δεν τα λέγουσιν αυτοί;
Φεϋ! βαβαί της αθλιότητας μας! Οι ιεροκήρυκες αρχινούν από την ελεημοσύνη και τελειώνουν εις την νηστεία. Πώς θέλεις λοιπόν να ξυπνήσουν οι Έλληνες από την ομίχλη της τυραννίας; Ω άνθρωποι, όντως βάρβαροι, χυδαίοι και εχθροί φανεροί της πατρίδος μας και του ίδιου του Χριστού, πως κάμνετε με την αμάθεια σας και τινάς να βλασφημώσι; Ω εχθροί της αληθείας, τουτέστι του Ιησού Χριστού! Δεν βλέπετε, ότι με αυτήν την κακήν σας παρηγορίαν υποχρεώνετε τους Έλληνες, αντί να μισήσουν την τυραννία και να προσπαθήσουν να ελευθερωθούν, εξ εναντίας να την αγαπώσι, και μάλιστα, να νομίζωνται εύτυχείς πιστεύοντες από απλότητα των, ότι παιδεύονται εις την παρούσαν ζωήν, δια να αποκτήσουν τον παράδεισο; Ποίος Εσκαριώτης σας έβαλε εις τον νουν, να προφέρητε τοιαύτην παρηγορίαν, όταν δεν ηξεύρετε να την εξηγήσητε, ω αναίσχυντοι; Τα αμαρτήματα, ίσως, παιδεύονται μέ άλλα αμαρτήματα, ω άφρονες; Δεν στοχάζεσθε, πόσον ατιμείτε και τον εαυτόν σας και την Εκκλησίαν με τους παραλογισμούς σας;
Ω αδελφοί μου Έλληνες, ίσως δεν καταλαμβάνετε πόσην δύναμιν έχουσι τα λόγια των καλογήρων και των πνευματικών εις τας ψυχάς των απλουστάτων ακροατών. Πόσον γρηγορώτερα ηθέλαμεν ελευθερωθή από τον οθωμανικόν ζυγόν, εάν οι πνευματικοί δεν ήταν αμαθείς, καθώς είναι, και αv εδίδασκον εις την εξομολόγησιν με γλυκά λόγια την αλήθεια και την αρετή, την ελευθερία και την ομόνοια, και όλα τα μέσα της ανθρωπίνης ευτυχίας. Αλλά ποίους να φωτίσουν οι εσκοτισμένοι και να διδάξουν οι αμαθείς; Ας σιωπήσουν το λοιπόν, αν δεν ηξεύρουν τι να ειπούν.
Και εσείς, οι επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι, παύσατε, δια όνομα του Θεού, παύσατε πλέον από το να χειροτονήσετε ιερείς, και μη, φοβούμενοι να πτωχύνει η εκκλησία του Χριστού από υπηρέτες, την γεμίζετε από αναξιωτάτους σκλάβους. Μάλιστα δε συ, ω πατριάρχα, οπού ως κεφαλή της εκκλησίας σέβεσαι παρά πάντων και τιμάσαι, προσπάθησε να διορθώσεις τα κακά, όπου προξένησε η αμέλειά σου. Έκλεξον αρχιερείς τους σοφούς και ενάρετους, κατεδάφισε όλα τα μοναστήρια, δια να ολιγοστεύσης τα βάρη του λαού, διόρθωσε μερικές συνήθειες της θρησκείας, όπου την σήμερον φανερώς βλάπτουσι κατά πολλά τούς χριστιανούς. Υποχρέωσε όλους τους καλογήρους, να υπάγουν να σπουδάξουν εις τα σχολεία και να μεταχειρισθούν εκείνον τον καιρόν, όπου εξοδεύουσι εις το να περιφέρωνται από σπίτι σε σπίτι, εις την μελέτη των σοφών της εκκλησίας και εις τον ορθόν λόγον. Πρόσταξε να μένουν τα λείψανα των αγίων εις τας εκκλησίας και να μην αποκαταστώνται είδος εμπορίου. Εμπόδισε τα θαύματα, δια να εξαλείψεις την δεισιδαιμονίαν. Βγάλε από την υπηρεσία της εκκλησίας τις γυναίκες, δια να ολιγοστεύσουν τα αμαρτήματα των καλογήρων. Και κάμε, τέλος πάντων, μίαν φοράν το χρέος σου, δια να φανής πιστός δούλος και επίτροπος αληθής του Χριστού. Τότε το ιερατείο, όπου σήμερον ο φιλόσοφος και ενάρετος κατηγορεί και αποστρέφεται, θέλει σέβεται και επαινεί.
Αδαμάντιος Κοραής
Διαβάστε εδώ:
http://naos.20m.com/ellinikinomarxia1.htm
τα κείμενα του Ανώνυμου ΕΛΛΗΝΑ "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ" που κατακεραυνώνουν όχι μόνο την χριστιανική καταδυνάστευση των τουρκόδουλων ελλήνων... αλλά και την αδράνειά τους απέναντι στο χρέος της απελευθέρωσης!
Πηγή:
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&Itemid=32&catid=44&id=5714#5714
21 Μαρτίου 2009
Παγκόσμιο Ελληνικό Πνευματικό Έθνος
To άτομο φαινομενικά πιο ελεύθερο σε σύγκριση με το παρελθόν, και χαμένο μέσα σε μια πληθώρα από καταναλωτικά αγαθά που γεννούν ένα πρωτοφανή υπερκαταναλωτισμό, καθημερινά βομβαρδίζεται από έναν καταιγισμό ειδήσεων σε ρυθμούς που ξεπερνούν τα όρια αφομοίωσης και κριτικής σκέψης του, με αποτέλεσμα να καταντά ένας παθητικός και μόνο δέκτης, πειθήνιο όργανο της όποιας εξουσίας τελικά διαχειρίζεται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι διαφημίσεις και οι επιβαλλόμενες κοινωνικές συμπεριφορές μας οδηγούν σε προκαθορισμένες επιλογές, τρόπους ζωής και "ελεύθερες αποφάσεις". Ταυτόχρονα οι ρυθμοί σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας έχουν αποκτήσει μια διαρκώς αυξανόμενη ταχύτητα σε ρυθμούς ασυμβίβαστους και πιο ψηλούς από τα όρια ψυχικής ισορροπίας του ανθρώπου.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια σε όλο τον κόσμο εμφανίζονται κινήσεις που σκοπό έχουν την αποκατάσταση αυτής της ψυχικής ισορροπίας μέσα από την επιστροφή κυρίως στις παραδοσιακές αξίες και τα ήθη άλλων καιρών. Και εδώ δυστυχώς χάνεται το παιχνίδι, χωρίς να αμφισβητεί κάποιος τα αγαθά κίνητρα των περισσοτέρων τέτοιων κινήσεων. Διότι δεν είναι η τεχνολογία και η πρόοδος οι δυνάμεις εκείνες που οδήγησαν τον άνθρωπο στα σημερινά αδιέξοδα, αλλά εκείνοι από τους ανθρώπους που χρησιμοποίησαν την τεχνολογία και τις επιστήμες για δικό τους αποκλειστικά όφελος η για περιορισμένου φάσματος κύκλους όπου κάποιοι απελάμβαναν τα κάθε είδους αγαθά, γιατί μπορούσαν να το κάνουν, ενώ το ευρύ σύνολο των ανθρώπων ήταν και είναι καταδικασμένο από μακρυά να κοιτάει, όπως τα παιδιά τα γλυκά έξω από τις βιτρίνες. Έτσι οι επιστήμες και η τεχνολογία στις περισσότερες των περιπτώσεων έμπαιναν μέσα στις βιτρίνες όπου λίγοι είχαν την πρόσβαση ενώ οι πολλοί έμεναν απ έξω να θαυμάζουν χωρίς όμως να μπορούν να αποκτήσουν. Αποκομμένοι λοιπόν από την γνώση, τις επιστήμες και την τεχνολογία δεν θα πρέπει να τις μισήσουμε και να τις αρνηθούμε επειδή δεν έχουμε πρόσβαση πολλές φορές σε αυτές η επειδή δεν μας αρέσει η μορφή τους, αλλά θα πρέπει να επιδιώξουμε να αλλάξουμε τα σημερινά δεδομένα και να τα προσαρμόσουμε στα ανθρωπιστικά ιδεώδη και αξίες. Να ζήσουμε επιτέλους σαν πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι.
Και οι διάφοροι κύκλοι πού ανθίστανται στην σημερινή πραγματικότητα του άκρατου υλισμού, δεν έχουν συνειδητοποιήσει δυστυχώς στην ολότητα του, το μέγεθος του προβλήματος και γι αυτό τους διαφεύγει και η λύση. Και η λύση δεν είναι σίγουρα η δημιουργία κύκλων απομόνωσης από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, που σε μια έξαρση εγωισμού και αυτοϊκανοποίησης ο ένας με τον άλλο, μέσα σε αυτόν τον κύκλο πάντα, θα αλληλοσυγχαίρονται.
Η λύση είναι μέσα από το σήμερα, μέσα από την εξέλιξη και την πρόοδο και τις επιστήμες, να ξεπηδήσουν ζωντανοί ενεργητικοί άνθρωποι, πολίτες με όλη την σημασία της λέξεως που θα αμφισβητήσουν το μέλλον που κάποιοι θέλουν να γράψουν για μας και τα παιδιά μας.
Και θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το σήμερα, το τώρα. Και να συνειδητοποιήσουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα ότι αυτό δεν είναι ένα τοπικό πρόβλημα, δεν αφορά μια συγκεκριμένη χώρα, εθνότητα, κουλτούρα, αλλά στο πλαίσιο της έντονης παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε όλοι μας, αποτελεί ένα παγκόσμιο θέμα, ένα οικουμενικό πρόβλημα. Και έτσι θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Είναι πρόβλημα του κάθε υγιώς σκεπτομένου ανθρώπου του πλανήτη, του πολίτη εκείνου που αναζητά πραγματική ποιότητα ζωής και ειλικρινείς ανθρώπινους κώδικες συμπεριφοράς.
Μακρυά λοιπόν από φολκλορικά δρώμενα που εντείνουν απομονωτικές τάσεις και ενθαρρύνουν τους αρμαγεδώνες του ανθρωπισμού, αναζητώντας μια στέρεη, δοκιμασμένη βάση για να οικοδομήσουμε την νέα αυτή κοινωνία των πολιτών, δεν θα μπορούσαμε παρά να σταματήσουμε στην γενεσιουργό μήτρα του ελευθέρου ανθρώπου, του υπεύθυνου πολίτη. Στον Ελληνικό πολιτισμό, στην Ελληνική πόλη, στις Ελληνικές αξίες. Όλα δημιουργήματα απλών ανθρώπων, αλλά ελεύθερων ανθρώπων, Ελλήνων ανθρώπων. Και όταν λέμε Έλληνας άνθρωπος, δεν εννοούμε τίποτε άλλο παρά τον σκεπτόμενο ερευνητή και αρνητή του κατεστημένου δόγματος, τον ελεύθερο άνθρωπο. Για όλα ζητά απαντήσεις και τίποτε δεν δέχεται ως δεδομένο. Γιατί Ελληνικό και δογματική σκέψη δεν συμπορεύονται. Στην Ελλάδα γεννήθηκε η ευγενής άμιλλα και όχι ο στείρος ανταγωνισμός, η καλλιέργεια και ανάπτυξη όλων των επιστημών, όχι μόνο για τους λίγους άλλα για το σύνολο των ελευθέρων ανθρώπων. Μουσική, θέατρο, αθλητισμός, αρχιτεκτονική, μαθηματικά, ιατρική, φιλοσοφία και ατέλειωτες ακόμα κατακτήσεις των ελευθέρων ανθρώπων, έγιναν εις το εξής σημαίες για κάθε ανήσυχο και ερευνητικό πνεύμα σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, για κάθε άνθρωπο που αναζητά ανώτερα ιδανικά και αξίες, καλύτερη ποιότητα ζωής. Μέσα λοιπόν από αυτό το μοντέλο καθημερινής ζωής ο κόσμος κατακτούσε μέρα με την μέρα τις Ελληνικές αξίες και τις έκανε βίωμα και συνήθεια οδηγώντας τες σταδιακά στην σφαίρα του ενστίκτου. Και έτσι προχωρούσε ο εξελληνισμός - εξανθρωπισμός των δούλων, που από δούλοι γίνονταν ελεύθεροι άνθρωποι, από βάρβαροι σκεπτόμενοι Έλληνες.
Σε κάποιους όμως αυτές οι άξιες, αυτός ο εξανθρωπισμός της οικουμένης δεν ήταν αρεστός. Αυτοί οι ελεύθεροι άνθρωποι που σκέπτονταν και αμφισβητούσαν δεν ήταν εύκολο τώρα πια να ελεγχθούν. Δεν θα μπορούσαν να ανεχθούν την επανάσταση των Ελλήνων. Και έτσι φτάσαμε στα μαύρα χρόνια, όπου το σκοτάδι άρχισε να ξανακάνει απειλητική την παρουσία του.Στίφη βαρβάρων και αξέστων που μισούσαν πρώτα απ όλα τον ίδιο τον άνθρωπο, και μετά όλα τα άλλα, επιστήμες και τέχνες, άρχισαν τους διωγμούς ενάντια σε αυτούς που το μόνο τους έγκλημα ήταν ότι ήθελαν να είναι ελεύθεροι και περήφανοι άνθρωποι, ενάντια σε αυτούς που περνούσαν την ζωή τους φιλοσοφώντας, δημιουργώντας και ερευνώντας, με λίγα λόγια απέναντι σε όσους έταξαν σκοπό της ζωής τους σαν από αιώνιο χρέος προς την ανθρωπότητα την βοήθεια στον συνάνθρωπο και ολόκληρο τον κόσμο. Και αυτό ακριβώς ήταν το έγκλημα τους.
Τα θέατρα κλείνουν, οι φιλοσοφικές σχολές γκρεμίζονται, το ίδιο και οι αρχαίοι ναοί, τα γυμναστήρια, τα στάδια και αυτά ακολουθούν την ίδια τύχη, εκθεμελιώνεται οτιδήποτε θα θύμιζε κάτι το Ελληνικό, και το χειρότερο άντρες, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι που έκαναν το έγκλημα να έχουν Ελληνική παιδεία θανατώνονται η εξορίζονται στην καλύτερη των περιπτώσεων. Και ήταν μόνο η αρχή δυστυχώς, τότε τον 4ο αιώνα από την γέννηση του Χριστού. Ήταν τότε που από βίαια αίτια πραγματοποιείται η μεγάλη διασπορά του Ελληνικού Έθνους. Τα εκατομμύρια των Ελλήνων, των Ελληνικά σκεπτόμενων, οδηγούνται αναγκαστικά σε άλλες πατρίδες, σε άλλους τόπους μακρυά από την απειλή του διωγμού που είχε ξεσπάσει, εκτός Ρωμαϊκής επικράτειας στις περισσότερες των περιπτώσεων. Και εκεί στέριωσαν, έφτιαξαν νέα σπιτικά, οικογένειες, γένη. Και έζησαν ελεύθεροι, διατηρώντας από γενιά σε γενιά τις ίδιες εκείνες αξίες που η μνήμη τους ερχόταν από τα βάθη των αιώνων. Και μπορεί με τον χρόνο σταδιακά να έσβησαν, να ξεχάστηκαν οι ρίζες τους, να ξέχασαν την Ελληνική γλώσσα οι περισσότεροι, την Ελληνική θρησκεία, την ανάμνηση του κραταιού Ελληνικού Έθνους και να αφομοιώθηκαν στις καινούργιες τους πατρίδες, στα καινούργια Έθνη και κράτη που έκτοτε ανήκαν, κράτησαν όμως ζωντανή την αίσθηση του μέτρου, του αγαθού, της άμιλλας και όλες τις άλλες αξίες και συνήθειες που αποτελούν την ραχοκοκαλιά του Ελληνικού Πολιτισμού. 'Έτσι μέσα σε αυτούς τους κύκλους έξω από τα όρια της Ρωμαϊκής επικράτειας, αλλά και μέσα σε αυτήν ως κρυπτοέλληνες, συνέχιζαν αδιαλείπτως από πατέρα σε γυιό και εγγόνι να περνάνε το μήνυμα της αντίστασης στην υποδούλωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Και πέρασαν τα χρόνια. Οι διωγμοί ατόνησαν, η κατάστασις παγιώθηκε, γιατί εθεωρήθη ότι ο Ελληνισμός εξέπνευσε. Και όταν προσπαθούσε να επαναστατήση, τότε, συνειδητοποιώντας ότι ακόμη ζούσε, ξανάρχιζαν το κυνήγι των μαγισσών.
Γιατί αυτές οι Ελληνικές αξίες των ελευθέρων ανθρώπων έδωσαν τους μεγάλους αντιρρησίες, τις μεγάλες επαναστάσεις, τα αδέσμευτα επαναστατικά και ερευνητικά πνεύματα. Αυτές οι αξίες ωθούσαν τους ανθρώπους να παλεύουν απέναντι στην κάθε είδους τυραννία και να μην υποτάσσονται, να μην γονυπετούν. Αυτές οι αξίες ανύψωσαν την σκέψη πέρα από στερεότυπα, οδήγησαν επιστήμονες να εμβαθύνουν, ενέπνευσαν συγγραφείς, δραματουργούς, ποιητές να δώσουν εικόνες ανθρωπιάς και μεγαλείου. Και αυτών των αξιών τα παιδιά είμαστε εμείς σήμερα, ευρισκόμενοι διασκορπισμένοι σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου.
Μιλάμε διαφορετικές γλώσσες, πιστεύουμε σε διαφορετικούς θεούς, ανήκουμε σε άλλα έθνη, κράτη και φυλές, αλλά μέσα μας σαν κάτι μαγικό να μας σπρώχνει στην μελέτη του Μεγαλύτερου Πολιτισμού που γεννήθηκε πάνω στον πλανήτη, τον Πολιτισμό των Ελλήνων Κάτι μας καίει και ριγούμε όταν αντικρύζουμε τα μνημεία που οι πρόγονοι μας έκτισαν. Εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ αποτελούμε το Παγκόσμιο Πνευματικό Ελληνικό Έθνος.
Ίσως δεν είχαμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος των δυνάμεων μας. Ίσως δεν μας άφησαν να γνωριστούμε και να ενώσουμε τις φωνές μας. Εμείς όμως νοιώσαμε. Εάν λοιπόν και εσείς τώρα νοιώθετε ότι κάτι μέσα σας ξύπνησε, διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, ελάτε κοντά μας.
Γιατί είναι γεγονός ότι ακόμα υπάρχουμε, και καθημερινά, όλο και περισσότεροι συντονιζόμαστε ανεξάρτητα από κράτος, φυλή, θρησκεία, γλώσσα, στο Παγκόσμιο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΘΝΟΣ.
Ελάτε να δώσουμε την απάντηση στους αρνητές της ανθρώπινης ύπαρξης, αξιοπρέπειας και ελευθερίας.Ελάτε να σπάσουμε τα τεχνήτα φράγματα που έκτισαν για να εμποδίσουν την ορμή μας.
Ας ξεκινήσουμε την εποχή της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΟΙΟΠΟΙΗΣΗΣ. Γιατί ο κόσμος τους, δεν μας αξίζει.
http://www.ixorcosmos.gr/ic1/el/enimerosi/2-theseis/1-pagosmio-elliniko-pneymatiko-ethnos
Η αλήθεια για την ξύλινη επιγραφή του Δισπηλιού.
http://promhtheas.blogspot.com/
Γραπτό 7.270 Ετών (!) η ξύλινη επιγραφή του Δισπηλιού
Το πρώτο γραπτό κείμενο στην Ευρώπη - Το 1998 ο καθηγητής κ. Γ. Χουρμουζιάδης δήλωσε πως είναι αδύνατη η δημοσίευση του κειμένου του Δισπηλιού που ήρθε στο φως το 1994, λόγω του ότι η ξύλινη επιγραφή ...καταστράφηκε.
Το περίεργο είναι πως 7. 258 χρόνια περίμενε η ...επιγραφή για να τη δει ο κ. καθηγητής και μόλις την είδε ...κονιορτοποιήθηκε.
Είναι εμφανές πως η όποια επίσημη δημοσίευσή της θα ανέτρεπε όλο το ...ιστορικό σκηνικό περί ανακάλυψης της γραφής, της αποτύπωσης της έναρθρης φωνής του ανθρώπου με γράμματα (και όχι με ιδεογράμματα) και μάλιστα στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, στο γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης...
Θα ανατρέπονταν δηλαδή η θεωρία πως οι Έλληνες- όπως μας διδάσκουν- έλαβαν και αυτοί, το φως εξ ...ανατολάς ( από βαβυλώνιους, σουμέριους, φοίνικες κλπ. !!) και θα έπρεπε να καλύψουν το μεγάλο κενό των τεσσάρων χιλιάδων χρόνων, όταν δηλαδή, οι ανατολικοί λαοί εκφράζονταν με ιδεογράμματα, οι Έλληνες έγραφαν με συλλαβές όπως σήμερα... Είναι καταφανές ότι αυτό δηλώνει πρώιμο στάδιο σκέψης και πολιτισμού.
Σύμφωνα με τη σημερινή θεωρία - αυτή που διδάσκεται και στα ελληνικά σχολεία - οι Έλληνες έμαθαν γραφή περί το 800 π.Χ. από τους ...Φοίνικες.
Εκείνο που δεν μπορούν να μας εξηγήσουν πως είναι δυνατόν η ελληνική γλώσσα να έχει 800.000 λήμματα, πρώτη γλώσσα στον πλανήτη, όταν η αμέσως επόμενη έχει 250.000 λήμματα.
Πως είναι δυνατόν να γράφηκαν τα Ομηρικά έπη περί το 800 π.Χ. όταν δηλαδή έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες; Παρουσιάστηκαν ξαφνικά οι αρχαίοι Έλληνες στο ιστορικό προσκήνιο τον 8ο αιώνα π.Χ., με γλώσσα εκατοντάδων χιλιάδων λημμάτων, που για να δημιουργηθεί απαιτείται γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών (σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση).
Η αγγλική γλώσσα είναι 1.600 ετών και έχει 48% ελληνικές λέξεις με σύνολο λημμάτων 240.000. Η γερμανική είναι 1.700 ετών και έχει 250.000 λήμματα με ελληνικές λέξεις 46%.
Η ομηρική γλώσσα τι ηλικία έχει;
Έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες από τους ανατολικούς λαούς και ξαφνικά έγραψαν τα ομηρικά έπη που έχουν ιστορικό βάθος τριών χιλιάδων ετών;
Τι είναι αυτό που φοβίζει τους ιστορικούς; Μήπως γιατί δεν χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας και οι Έλληνες όπως οι Χαναναίοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες κλπ.; Μήπως η αλήθεια, η πραγματικότητα, αποτελεί εμπόδιο και φόβος στα σχέδια κάποιων ‘εκλεκτών’ που επιδιώκουν την τύφλωση των λαών; -
Τι γράφει το δημοσίευμα πριν δεκαπέντε χρόνια :
Το παλιότερο οργανωμένο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στη γη της Ευρώπης και χρονολογείται πριν από 7.254 χρόνια(!) από σήμερα αποκαλύφθηκε στη λίμνη της Καστοριάς.Το παλιότερο οργανωμένο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στη γη της Ευρώπης και χρονολογείται πριν από 7.254 χρόνια(!) από σήμερα αποκαλύφθηκε στη λίμνη της Καστοριάς.
Είναι μια ξύλινη πινακίδα με άγνωστο μήνυμα χαραγμένο
από ένα νεολιθικό ψαρά ή έμπορο λιμνιαίου προϊστορικού οικισμού στο Δισπηλιό Καστοριάς, γραμμένο δύο χιλιάδες χρόνια πριν από τα γραπτά ευρήματα των Σουμερίων και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από τις κρητομυκηναϊκές πήλινες πινακίδες της γραμμικής γραφής.
Τη συγκλονιστική ανακοίνωση έκανε χθες στη διάρκεια του αρχαιολογικού συνεδρίου για το φετινό ανασκαφικό έργο στη Βόρεια Ελλάδα ο καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ κ. Γιώργος Χουρμουζιάδης, που αποκάλυψε το ντοκουμέντο στη διάρκεια ανασκαφικής έρευνας το περασμένο καλοκαίρι.
Η ξύλινη πινακίδα με την επιγραφή χρονολογήθηκε επακριβώς με τη μέθοδο του άνθρακα-14 στον «Δημόκριτο» στο 5260 (!) π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μέσης νεολιθικής περιόδου.
Ο κ. Χουρμουζιάδης με επιστημονικά επιχειρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα χαράγματα της επιγραφής, που είναι οργανωμένα σε στίχους, δεν πρέπει να είναι διακοσμητικά, αλλά «γράμματα» που μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα της παλαιοευρωπαϊκής γραφής και μάλιστα στην πρώιμη φάση της.
«Είναι το μοναδικό έγγραφο-εύρημα όπου τα σήματα του δεν έχουν ιδεογραφικό χαρακτήρα (με μορφές ανθρώπων, ζώων, του ήλιου κ.ά.) και παρουσιάζουν προχωρημένο χαρακτήρα αφαίρεσης, άρα είναι προϊόν διανοητικής επεξεργασίας», είπε ο κ. Χουρμουζιάδης. Η ανακοίνωση του μοναδικού προϊστορικού ευρήματος εντυπωσίασε τους αρχαιολόγους-συνέδρους, ενώ ο κ. Χουρμουζιάδης διατύπωσε το ερώτημα: «θα μπορέσουμε, άραγε, να μάθουμε ποτέ αν αυτά τα σήματα ήταν η πρώτη αρχή ενός διηγηματικού λόγου ή του λόγου μιας εξουσίας;»
και τώρα στο Ζουμί της Υπόθεσης
Ο Κύριος Γιώργος Εχέδωρος καλά κάνει και θέτει το θέμα στο blog του αλλά υπάρχει μία σκοτεινή πλευρά που πρέπει να θίξουμε ,για όσους δεν το ξέρουν ,λέμε οτι ο Αρχαιολόγος Καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 2000 εκλέχτηκε βουλευτής του ΚΚΕ............
Ο κ.....Χουρμουζιάδης πρέπει να μας δώσει Εξηγήσεις γιατί η ξύλινη επιγραφή ...καταστράφηκε!!!!!!
Το γεγονός της άμεσης απόκρυψης αυτού του κειμένου από το καθηγητή είναι κοινό Μυστικό στον Χώρο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αλλα και της Αριστεράς !!!!!!! και όποιος εχει αντιρήσεις εδώ είμαστε......
Γιατί Άραγε το έκανε ο κ....Καθηγητής;
Τί πιέσεις δέχτηκε απο ποιους και πια κέντρα;
που βρίσκετε η ξύλινη επιγραφή;
Γιατί Αραγε;......................................................
ΠΗΓΗ....http://nightly-visitor.blogspot.com
Εαρινή Ισημερία και ο Ζαρατούστρα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Ζωροάστρης, Ζαρατούστρα (Ζαραθούστρα) ή Ζαρτόστ ήταν θρησκευτικός προφήτης των Περσών και ιδρυτής της θρησκείας τού Ζωροαστρισμού.
Οι μόνες πηγές, που μας κατατοπίζουν μερικώς, είναι η βίβλος των Περσών, η Αβέστα, και μερικά συγγράμματα αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CF%89%CF%81%CE%BF%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82
Ζωροάστρης (Zoroastres, Zarathustra, Zartosht). Πέρσης σοφός, ιδρυτής της Θρησκείας του Ζωροαστρισμού. Σύμφωνα με την παράδοση έζησε τον 13ο π.χ.χ. αιώνα ή κάπου ανάμεσα στα έτη 1.400 με 1.000, ή σύμφωνα με το θρησκευτικό κείμενο «Bundahish» στις αρχές του 6ου αιώνα και δίδαξε ένα σύστημα σκέψης, το οποίο επηρέασε σε σημαντικό βαθμό τις μεταγενέστερες ιδρυθείσες Θρησκείες.
Ο Ζωροάστρης, του οποίου το όνομα αναφέρεται από τους Ξάνθο , Πλούταρχο , Πλίνιο τον Πρεσβύτερο , Διογένη Λαέρτιο και Πλάτωνα , δίδαξε την υποχρέωση των ανθρώπων να επιλέγουν ανάμεσα στις αντίθετες δυνάμεις του Καλού και του Κακού, αφού πρώτα δέχθηκε την «Φώτιση» από τον ίδιον τον Θεό Μάσδα σε ηλικία 30 ετών.
Κατά τον Ζωροάστρη, η ανθρώπινη ύπαρξη έχει θεμέλιό της την συμπαντική σύγκρουση της «Αλήθειας» με το «Ψέμα», και του Φωτός με το Σκοτάδι, η δε ηθική διδασκαλία του συνοψίζεται στο τρίπτυχο «Humata, Hukhta, Huvarshta» (στα σανσκριτικά «Sumata, Sukta, Suvartana»'), δηλαδή «Αγαθές Σκέψεις, Αγαθά Λόγια, Αγαθές Πράξεις».
Το τέλος του Ζωροάστρη δεν αναφέρεται στο ιερό βιβλίο της «Αβέστα» . Σύμφωνα πάντως με το κείμενο «Shahnama», ο Ζωροάστρης σφάχτηκε από επιδρομείς Τουρανούς ενώ ιερουργούσε στο Ιερό της Balkh.
http://www.gnwsis.gr/pmwiki.php?n=Main.%CE%96%CE%A9%CE%A1%CE%9F%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%A1%CE%97%CE%A3
Αποκατάσταση της αλήθειας
Ο Ζαρατούστρας σύμφωνα με απόκρυφες πηγές της ιερής παράδοσης των Περσών, γεννήθηκε το έτος 3747 πριν εποχής μας (δηλαδή ο Ζαρατούστρα γεννήθηκε το 1738 π.Χ.!), στις 26 Μαρτίου 5 μέρες μετά την εαρινή ισημερία στην πόλη Ουρούμε την οποία γιορτάζουν εν κρυπτώ (θανατική καταδίκη!) οι Πέρσες μέχρι σήμερα και είχα την τιμή να μου κάνει δώρο αυτές τις πολύτιμες πληροφορίες ένας φίλος μου Πέρσης στο κέρασμα ενός μικρού συμποσίου (με κέρασε καφέ).
Σε ηλικία 76 χρονών σφάχτηκε στις 26 Δεκεμβρίου στην πόλη Balkh.
Μέχρι σήμερα λειτουργούν ακατάπαυστα περισσότερο από 20 ναοί της φωτιάς.
Κύριο σημείο της διδασκαλίας του ήταν το «Αγαθές Σκέψεις, Αγαθά Λόγια, Αγαθές Πράξεις» το οποίο "αποτυπώνεται" στο σύμβολο φορουχάρ το οποίο στο τέλος της ζωής του προσπάθησε να υιοθετήσει ο Μ. Αλέξανδρος.
Νίκος Σάμιος 21.03.2009
Εαρινή Ισημερία.
Εαρινή Ισημερία: Χρόνια πολλά μητέρα Γη.
Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Μαρτίου 21, 2009
Πρωτοχρονιά και Ανάσταση μαζί!
Η μεγάλη γιορτή της Εαρινής Ισημερίας είναι το σημείο αναφοράς των πολιτισμένων κοινωνιών. Αρχικά ο εορτασμός σχετίζονταν με την έλευση του νέου έτους όπου για τις κοινωνίες των Γηγενών ξεκινούσες από την Εαρινή Ισημερία.
Παρά τις προσπάθειες ξεριζωμού των εθίμων από τους νομάδες κατακτητές, η εορτή της Εαρινής ισημερίας διατηρήθηκε ως σήμερα ως “Ανάσταση”.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σημειώσουμε την αλλαγή που έγινε για τον εορτασμό του νέου έτους , με την καθιέρωση του νέου ημερολογίου.
Οι εορτές του νέου έτους στις «παγανιστικές κοινωνίες», εορτάζονταν έως τότε από την 25η Μαρτίου έως την 1η Απριλίου, με την εαρινή ισημερία, καθώς η εποχή αυτή χαρακτηρίζει την αναγέννηση της φύσης. Οι Ρωμαίοι συνέχισαν να εορτάζουν τον Μάρτιο το νέο έτος, αλλά το 154 π.χ και με τις αλλαγές των ημερολογίων, υιοθετήθηκε ως ημέρα εορτής του νέου έτους η 1η του Ιανουαρίου. Η αλλαγή αυτή της ημερομηνίας ήταν δύσκολο να γίνει αποδεκτή από τον κόσμο και αυτό διότι η 1η Ιανουαρίου δεν συνέπεφτε με κάποια ιδιαίτερη αγροτική ή άλλη παράδοση. Ο Ιανουάριος ονομάστηκε έτσι εξαιτίας του Θεού Ιανού ο οποίος είχε δύο πρόσωπα το ένα κοίταγε το παρελθόν και το άλλο το μέλλον.
Το 525 μ. χ η Χριστιανική εκκλησία καταδικάζει ανάμεσα σε άλλα το έθιμο της πρωτοχρονιάς ως «ειδωλολατρικό», κάτι που ίσχυε έως τον μεσαίωνα. Ο Ιανουάριος καθιερώθηκε ως αρχή του έτους στον Δυτικό κόσμο μετά το 1500 μ. Χ.
Το έθιμο του «πρωταπριλιάτικου ψέματος», έχει τις ρίζες του σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή στην αλλαγή του ημερολογίου. Πιο συγκεκριμένα το «πρωταπριλιάτικο ψέμα» το οφείλουμε όπως πιστεύεται στους Γάλλους και συγκεκριμένα στον βασιλιά Κάρολο τον 9ο. Επί της βασιλείας του (1564), και με την αντικατάσταση υιοθέτηση του Ιουλιανού ημερολογίου με το Γρηγοριανό, αποφασίστηκε η πρώτη
ημέρα του χρόνου που έως τότε εορταζόταν την 1η Απριλίου, να εορτάζεται την 1η Ιανουαρίου. (Κάτι που είχε αρχίσει όπως είδαμε παραπάνω από το 45 π.χ. ) Πολλοί όμως δεν δέχθηκαν την αλλαγή αυτή της ημερομηνίας του εορτασμού κυρίως οι άνθρωποι της υπαίθρου , συνεχίζοντας να εορτάζουν ως ημέρα αλλαγή του έτους και να στέλνουν δώρα την πρώτη του Απρίλη. Αυτό προκάλεσε τον χλευασμό των αστών αποκαλώντας τους «παλαιομοδίτες», στέλνοντας τους δώρα και προσκλήσεις σε ανύπαρκτες γιορτές. Το έθιμο της «κοροϊδίας» μεταφέρθηκε και στην Αγγλία του 18ου αιώνα και από κει στην Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι το έθιμο της πρωταπριλιάς καθιερώθηκε σ’ όλο τον κόσμο ως μια ευκαιρία για φάρσες και ψέματα. Το Γρηγοριανό ημερολόγιο έχει και αυτό τις ατέλειες του, (υπάρχει η απώλεια μιας ημέρας κάθε 2.500 χρόνια) γι’ αυτό και προτάθηκαν διάφορες μεταρρυθμίσεις.
Η πρωτοχρονιά δεν κατάφερε ποτέ να ξεριζωθεί από τις ψυχές των ανθρώπων και μεταλλάχθηκε σε Ανάσταση. Ανάσταση της φύσης, αναγέννηση, Ελπίδα.
Το μεγαλύτερο μέρος των πασχαλινών παραδόσεων συναντιέται σε διάφορες αρχαίες τελετουργίες εξιλασμού, που συνδέονται με την αρχή της άνοιξης. Στην υπογράμμιση του χαρακτήρα αυτού συμβάλλει και η περίοδος της Σαρακοστής που προηγείται του Πάσχα κατά την οποία-ιδιαίτερα κατά τους περασμένους αιώνες-η εγκράτεια αποκτούσε φανερή σημασία εξαγνισμού(μ’αυτό μπορεί να συνδεθεί και η αρκετά διαδεδομένη συνήθεια του “σιγυρίσματος του σπιτιού για το Πάσχα”.
Στις πασχαλινές παραδόσεις υπάρχουν δυο στοιχεία στα οποία από τους πιο απομακρυσμένους χρόνους αποδίδονται εξαγνιστικές δυνάμεις, το νερό και η φωτιά. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία κ.λ.π.), συνηθίζεται να ραντίζουν τους ανθρώπους και τα σπίτια, τη στιγμή που χτυπούν οι καμπάνες, θεωρώντας ότι εκείνη τη στιγμή το νερό ευλογείται και ότι λαβαίνει ειδικές προστατευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες. Εξίσου διαδεδομένη και σπουδαία, μεταξύ των πασχαλινών παραδόσεων, είναι η χρήση της φωτιάς, που άλλοτε ευλογούσαν τελετουργικά το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. Σε πολλά μέρη συνηθίζουν να ανάβουν μεγάλες φωτιές στα γύρω υψώματα του οικισμού με σκοπό να πετύχουν καλή συγκομιδή. Επίσης στις στάχτες που διατηρούνται ολόκληρο το χρόνο, αποδίδονται αποτροπιαστικές δυνάμεις. Από αρχαιότερα ειδωλολατρικά έθιμα προέρχεται και η χρήση των κόκκινων αβγών, που θεωρούνταν σύμβολο ζωής, και έγιναν δεκτά από τον πρωτοεμφανιζόμενο χριστιανισμό ως σύμβολο της Ανάστασης. Πολύ πιο πρόσφατο-από το πρώτο μισό του περασμένου αιώνα και ίσως γερμανικής προέλευσης-είναι ωστόσο το έθιμο των ζαχαρένιων και σοκολατένιων αβγών που περιέχουν υλικά. Το περιστέρι και προπάντων το αρνί είναι, αντίθετα, βιβλικής προέλευσης, αλλά είναι φανερό ότι στην ανανεωμένη χριστιανική παράδοση γίνονται κυρίως σύμβολα αγνότητας και εισέρχονται γι’αυτό στο πλαίσιο των συνηθειών και πρακτικών εξαγνισμού.
Κακός ο καιρός σήμερα, αύριο ας ατενίσουμε την αυγή και ας αγγίξουμε το χώμα. Να θυμηθούμε ότι είμαστε παιδιά της Μεγάλης Μητέρας και να αγγίξουμε τη σάρκα της που έχουμε επιμελώς κρύψει κάτω από το τσιμέντο.
Πηγές:
Χλέτσος Βασίλης, Ερευνητής, συγγραφέας.
20 Μαρτίου 2009
Καλόπουλος - Μεσσιανισμός ή Αρμαγεδώνας;
Καλόπουλος - Μεσσιανισμός ή Αρμαγεδώνας; 1/6
Καλόπουλος - Μεσσιανισμός ή Αρμαγεδώνας; 2/6
Καλόπουλος - Μεσσιανισμός ή Αρμαγεδώνας; 3/6
Καλόπουλος - Μεσσιανισμός ή Αρμαγεδώνας; 4/6
Καλόπουλος - Μεσσιανισμός ή Αρμαγεδώνας; 5/6
Καλόπουλος - Μεσσιανισμός ή Αρμαγεδώνας; 6/6
«Τα βιβλία του Μ. Καλόπουλου δεν θα απαντήσουν απλά στις ερωτήσεις σας, αλλά θα βάλουν φωτιά στις αναζητήσεις σας! Αποκαλύπτουν πειστικά, πως ο Αβραάμ και οι απόγονοί του δεν είναι παρά Μάγοι απ τη Χαλδαία, που για τα "θαύματά" τους χρησιμοποιούν τεχνάσματα δηλητηρίων, θυματοποιώντας βασιλιάδες και έθνη»!
Karroline Ferris - Canada
...............................
"Θα συγκεντρώσω όλα τα έθνη και θα τα φέρω στην κοιλάδα που ονομάζεται Ιωσαφάτ. Εκεί θα κριθούν για ότι έκαναν στον λαό μου τον Ισραήλ... το κακό που κάνατε θα το ανταποδώσω στους γιου και τις θυγατέρες σας...
Όλα τα έθνη σηκωθείτε και ελάτε από παντού... στην κοιλάδα που ονομάζεται Ιωσαφάτ. Εκεί θα κρίνω τα έθνη. Βάλτε δρεπάνι! Ο καρπός είναι ώριμος να θεριστεί. Μπείτε στο πατητήρι κι αρχίστε να πατάτε Ο Κύριος θέλει βρυχίσει εκ Σιών". Ιωήλ Δ΄ (Γ) 1-18
Τα διαλυμένα έθνη γοητευμένα απ την λεξημαγεία των χειραγωγών τους, χωρίς τις στοιχειώδεις προφυλάξεις, συνωθούνται σε τεράστιους, πολλά υποσχόμενους, συμμαχικούς, πολυεθνικούς σχηματισμούς. Σε κατάλληλα δηλαδή... εθνονοδοχεία, εθνο-ληνούς, πατητήρια (Ο.Ο.Σ.Α./ Ε.Ε./ Ο.Ν.Ε. / Ν.Α.Τ.Ο./ Ο.Η.Ε. κ.λ.π.) όπου με τραπεζιτική δεσποτεία, δανειο-δουλεία, χρηματιστηριακή υποτέλεια, έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, και ελεγχόμενη ενημέρωση, υφίστανται ήδη συντριπτικές πιέσεις, προς την απόλυτη εξομοίωσή τους.
Απ το βιβλίο του Μ. Καλόπουλου "Αβραάμ ο Μάγος" - 1998