Ζούμε σε μια εποχή έντονων διαφοροποιήσεων σε σχέση με τα παραδοσιακά πολιτισμικά, κοινωνικά, ηθικά και άλλα σχήματα του παρελθόντος. Θεσμοί ακλόνητοι επί αιώνες, γνωρίζουν στις μέρες μας μια έντονη πίεση που ενδυναμούμενη τελικά θα επιφέρει η την ολοκληρωτική τους κατάρρευση η στην καλύτερη των περιπτώσεων την πλήρη αλλοτρίωση των συστατικών τους γνωρισμάτων.
To άτομο φαινομενικά πιο ελεύθερο σε σύγκριση με το παρελθόν, και χαμένο μέσα σε μια πληθώρα από καταναλωτικά αγαθά που γεννούν ένα πρωτοφανή υπερκαταναλωτισμό, καθημερινά βομβαρδίζεται από έναν καταιγισμό ειδήσεων σε ρυθμούς που ξεπερνούν τα όρια αφομοίωσης και κριτικής σκέψης του, με αποτέλεσμα να καταντά ένας παθητικός και μόνο δέκτης, πειθήνιο όργανο της όποιας εξουσίας τελικά διαχειρίζεται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι διαφημίσεις και οι επιβαλλόμενες κοινωνικές συμπεριφορές μας οδηγούν σε προκαθορισμένες επιλογές, τρόπους ζωής και "ελεύθερες αποφάσεις". Ταυτόχρονα οι ρυθμοί σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας έχουν αποκτήσει μια διαρκώς αυξανόμενη ταχύτητα σε ρυθμούς ασυμβίβαστους και πιο ψηλούς από τα όρια ψυχικής ισορροπίας του ανθρώπου.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια σε όλο τον κόσμο εμφανίζονται κινήσεις που σκοπό έχουν την αποκατάσταση αυτής της ψυχικής ισορροπίας μέσα από την επιστροφή κυρίως στις παραδοσιακές αξίες και τα ήθη άλλων καιρών. Και εδώ δυστυχώς χάνεται το παιχνίδι, χωρίς να αμφισβητεί κάποιος τα αγαθά κίνητρα των περισσοτέρων τέτοιων κινήσεων. Διότι δεν είναι η τεχνολογία και η πρόοδος οι δυνάμεις εκείνες που οδήγησαν τον άνθρωπο στα σημερινά αδιέξοδα, αλλά εκείνοι από τους ανθρώπους που χρησιμοποίησαν την τεχνολογία και τις επιστήμες για δικό τους αποκλειστικά όφελος η για περιορισμένου φάσματος κύκλους όπου κάποιοι απελάμβαναν τα κάθε είδους αγαθά, γιατί μπορούσαν να το κάνουν, ενώ το ευρύ σύνολο των ανθρώπων ήταν και είναι καταδικασμένο από μακρυά να κοιτάει, όπως τα παιδιά τα γλυκά έξω από τις βιτρίνες. Έτσι οι επιστήμες και η τεχνολογία στις περισσότερες των περιπτώσεων έμπαιναν μέσα στις βιτρίνες όπου λίγοι είχαν την πρόσβαση ενώ οι πολλοί έμεναν απ έξω να θαυμάζουν χωρίς όμως να μπορούν να αποκτήσουν. Αποκομμένοι λοιπόν από την γνώση, τις επιστήμες και την τεχνολογία δεν θα πρέπει να τις μισήσουμε και να τις αρνηθούμε επειδή δεν έχουμε πρόσβαση πολλές φορές σε αυτές η επειδή δεν μας αρέσει η μορφή τους, αλλά θα πρέπει να επιδιώξουμε να αλλάξουμε τα σημερινά δεδομένα και να τα προσαρμόσουμε στα ανθρωπιστικά ιδεώδη και αξίες. Να ζήσουμε επιτέλους σαν πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι.
Και οι διάφοροι κύκλοι πού ανθίστανται στην σημερινή πραγματικότητα του άκρατου υλισμού, δεν έχουν συνειδητοποιήσει δυστυχώς στην ολότητα του, το μέγεθος του προβλήματος και γι αυτό τους διαφεύγει και η λύση. Και η λύση δεν είναι σίγουρα η δημιουργία κύκλων απομόνωσης από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, που σε μια έξαρση εγωισμού και αυτοϊκανοποίησης ο ένας με τον άλλο, μέσα σε αυτόν τον κύκλο πάντα, θα αλληλοσυγχαίρονται.
Η λύση είναι μέσα από το σήμερα, μέσα από την εξέλιξη και την πρόοδο και τις επιστήμες, να ξεπηδήσουν ζωντανοί ενεργητικοί άνθρωποι, πολίτες με όλη την σημασία της λέξεως που θα αμφισβητήσουν το μέλλον που κάποιοι θέλουν να γράψουν για μας και τα παιδιά μας.
Και θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το σήμερα, το τώρα. Και να συνειδητοποιήσουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα ότι αυτό δεν είναι ένα τοπικό πρόβλημα, δεν αφορά μια συγκεκριμένη χώρα, εθνότητα, κουλτούρα, αλλά στο πλαίσιο της έντονης παγκοσμιοποίησης που βιώνουμε όλοι μας, αποτελεί ένα παγκόσμιο θέμα, ένα οικουμενικό πρόβλημα. Και έτσι θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Είναι πρόβλημα του κάθε υγιώς σκεπτομένου ανθρώπου του πλανήτη, του πολίτη εκείνου που αναζητά πραγματική ποιότητα ζωής και ειλικρινείς ανθρώπινους κώδικες συμπεριφοράς.
Μακρυά λοιπόν από φολκλορικά δρώμενα που εντείνουν απομονωτικές τάσεις και ενθαρρύνουν τους αρμαγεδώνες του ανθρωπισμού, αναζητώντας μια στέρεη, δοκιμασμένη βάση για να οικοδομήσουμε την νέα αυτή κοινωνία των πολιτών, δεν θα μπορούσαμε παρά να σταματήσουμε στην γενεσιουργό μήτρα του ελευθέρου ανθρώπου, του υπεύθυνου πολίτη. Στον Ελληνικό πολιτισμό, στην Ελληνική πόλη, στις Ελληνικές αξίες. Όλα δημιουργήματα απλών ανθρώπων, αλλά ελεύθερων ανθρώπων, Ελλήνων ανθρώπων. Και όταν λέμε Έλληνας άνθρωπος, δεν εννοούμε τίποτε άλλο παρά τον σκεπτόμενο ερευνητή και αρνητή του κατεστημένου δόγματος, τον ελεύθερο άνθρωπο. Για όλα ζητά απαντήσεις και τίποτε δεν δέχεται ως δεδομένο. Γιατί Ελληνικό και δογματική σκέψη δεν συμπορεύονται. Στην Ελλάδα γεννήθηκε η ευγενής άμιλλα και όχι ο στείρος ανταγωνισμός, η καλλιέργεια και ανάπτυξη όλων των επιστημών, όχι μόνο για τους λίγους άλλα για το σύνολο των ελευθέρων ανθρώπων. Μουσική, θέατρο, αθλητισμός, αρχιτεκτονική, μαθηματικά, ιατρική, φιλοσοφία και ατέλειωτες ακόμα κατακτήσεις των ελευθέρων ανθρώπων, έγιναν εις το εξής σημαίες για κάθε ανήσυχο και ερευνητικό πνεύμα σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, για κάθε άνθρωπο που αναζητά ανώτερα ιδανικά και αξίες, καλύτερη ποιότητα ζωής. Μέσα λοιπόν από αυτό το μοντέλο καθημερινής ζωής ο κόσμος κατακτούσε μέρα με την μέρα τις Ελληνικές αξίες και τις έκανε βίωμα και συνήθεια οδηγώντας τες σταδιακά στην σφαίρα του ενστίκτου. Και έτσι προχωρούσε ο εξελληνισμός - εξανθρωπισμός των δούλων, που από δούλοι γίνονταν ελεύθεροι άνθρωποι, από βάρβαροι σκεπτόμενοι Έλληνες.
Σε κάποιους όμως αυτές οι άξιες, αυτός ο εξανθρωπισμός της οικουμένης δεν ήταν αρεστός. Αυτοί οι ελεύθεροι άνθρωποι που σκέπτονταν και αμφισβητούσαν δεν ήταν εύκολο τώρα πια να ελεγχθούν. Δεν θα μπορούσαν να ανεχθούν την επανάσταση των Ελλήνων. Και έτσι φτάσαμε στα μαύρα χρόνια, όπου το σκοτάδι άρχισε να ξανακάνει απειλητική την παρουσία του.Στίφη βαρβάρων και αξέστων που μισούσαν πρώτα απ όλα τον ίδιο τον άνθρωπο, και μετά όλα τα άλλα, επιστήμες και τέχνες, άρχισαν τους διωγμούς ενάντια σε αυτούς που το μόνο τους έγκλημα ήταν ότι ήθελαν να είναι ελεύθεροι και περήφανοι άνθρωποι, ενάντια σε αυτούς που περνούσαν την ζωή τους φιλοσοφώντας, δημιουργώντας και ερευνώντας, με λίγα λόγια απέναντι σε όσους έταξαν σκοπό της ζωής τους σαν από αιώνιο χρέος προς την ανθρωπότητα την βοήθεια στον συνάνθρωπο και ολόκληρο τον κόσμο. Και αυτό ακριβώς ήταν το έγκλημα τους.
Τα θέατρα κλείνουν, οι φιλοσοφικές σχολές γκρεμίζονται, το ίδιο και οι αρχαίοι ναοί, τα γυμναστήρια, τα στάδια και αυτά ακολουθούν την ίδια τύχη, εκθεμελιώνεται οτιδήποτε θα θύμιζε κάτι το Ελληνικό, και το χειρότερο άντρες, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι που έκαναν το έγκλημα να έχουν Ελληνική παιδεία θανατώνονται η εξορίζονται στην καλύτερη των περιπτώσεων. Και ήταν μόνο η αρχή δυστυχώς, τότε τον 4ο αιώνα από την γέννηση του Χριστού. Ήταν τότε που από βίαια αίτια πραγματοποιείται η μεγάλη διασπορά του Ελληνικού Έθνους. Τα εκατομμύρια των Ελλήνων, των Ελληνικά σκεπτόμενων, οδηγούνται αναγκαστικά σε άλλες πατρίδες, σε άλλους τόπους μακρυά από την απειλή του διωγμού που είχε ξεσπάσει, εκτός Ρωμαϊκής επικράτειας στις περισσότερες των περιπτώσεων. Και εκεί στέριωσαν, έφτιαξαν νέα σπιτικά, οικογένειες, γένη. Και έζησαν ελεύθεροι, διατηρώντας από γενιά σε γενιά τις ίδιες εκείνες αξίες που η μνήμη τους ερχόταν από τα βάθη των αιώνων. Και μπορεί με τον χρόνο σταδιακά να έσβησαν, να ξεχάστηκαν οι ρίζες τους, να ξέχασαν την Ελληνική γλώσσα οι περισσότεροι, την Ελληνική θρησκεία, την ανάμνηση του κραταιού Ελληνικού Έθνους και να αφομοιώθηκαν στις καινούργιες τους πατρίδες, στα καινούργια Έθνη και κράτη που έκτοτε ανήκαν, κράτησαν όμως ζωντανή την αίσθηση του μέτρου, του αγαθού, της άμιλλας και όλες τις άλλες αξίες και συνήθειες που αποτελούν την ραχοκοκαλιά του Ελληνικού Πολιτισμού. 'Έτσι μέσα σε αυτούς τους κύκλους έξω από τα όρια της Ρωμαϊκής επικράτειας, αλλά και μέσα σε αυτήν ως κρυπτοέλληνες, συνέχιζαν αδιαλείπτως από πατέρα σε γυιό και εγγόνι να περνάνε το μήνυμα της αντίστασης στην υποδούλωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Και πέρασαν τα χρόνια. Οι διωγμοί ατόνησαν, η κατάστασις παγιώθηκε, γιατί εθεωρήθη ότι ο Ελληνισμός εξέπνευσε. Και όταν προσπαθούσε να επαναστατήση, τότε, συνειδητοποιώντας ότι ακόμη ζούσε, ξανάρχιζαν το κυνήγι των μαγισσών.
Γιατί αυτές οι Ελληνικές αξίες των ελευθέρων ανθρώπων έδωσαν τους μεγάλους αντιρρησίες, τις μεγάλες επαναστάσεις, τα αδέσμευτα επαναστατικά και ερευνητικά πνεύματα. Αυτές οι αξίες ωθούσαν τους ανθρώπους να παλεύουν απέναντι στην κάθε είδους τυραννία και να μην υποτάσσονται, να μην γονυπετούν. Αυτές οι αξίες ανύψωσαν την σκέψη πέρα από στερεότυπα, οδήγησαν επιστήμονες να εμβαθύνουν, ενέπνευσαν συγγραφείς, δραματουργούς, ποιητές να δώσουν εικόνες ανθρωπιάς και μεγαλείου. Και αυτών των αξιών τα παιδιά είμαστε εμείς σήμερα, ευρισκόμενοι διασκορπισμένοι σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου.
Μιλάμε διαφορετικές γλώσσες, πιστεύουμε σε διαφορετικούς θεούς, ανήκουμε σε άλλα έθνη, κράτη και φυλές, αλλά μέσα μας σαν κάτι μαγικό να μας σπρώχνει στην μελέτη του Μεγαλύτερου Πολιτισμού που γεννήθηκε πάνω στον πλανήτη, τον Πολιτισμό των Ελλήνων Κάτι μας καίει και ριγούμε όταν αντικρύζουμε τα μνημεία που οι πρόγονοι μας έκτισαν. Εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ αποτελούμε το Παγκόσμιο Πνευματικό Ελληνικό Έθνος.
Ίσως δεν είχαμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος των δυνάμεων μας. Ίσως δεν μας άφησαν να γνωριστούμε και να ενώσουμε τις φωνές μας. Εμείς όμως νοιώσαμε. Εάν λοιπόν και εσείς τώρα νοιώθετε ότι κάτι μέσα σας ξύπνησε, διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, ελάτε κοντά μας.
Γιατί είναι γεγονός ότι ακόμα υπάρχουμε, και καθημερινά, όλο και περισσότεροι συντονιζόμαστε ανεξάρτητα από κράτος, φυλή, θρησκεία, γλώσσα, στο Παγκόσμιο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΘΝΟΣ.
Ελάτε να δώσουμε την απάντηση στους αρνητές της ανθρώπινης ύπαρξης, αξιοπρέπειας και ελευθερίας.Ελάτε να σπάσουμε τα τεχνήτα φράγματα που έκτισαν για να εμποδίσουν την ορμή μας.
Ας ξεκινήσουμε την εποχή της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΟΙΟΠΟΙΗΣΗΣ. Γιατί ο κόσμος τους, δεν μας αξίζει.
http://www.ixorcosmos.gr/ic1/el/enimerosi/2-theseis/1-pagosmio-elliniko-pneymatiko-ethnos
Απόσπασμα που βρίσκεται σήμερα στην συλλογή παπύρων στην Κολωνία της Γερμανίας. (P. Köln II 58)
