--------------------------------------------------------------
Ο αββάς Σισώης κλαίει ενώπιον της ματαιότητας της δόξας και της δύναμης
Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Μαρτίου 25, 2009
Κυκλοφόρησε πρόσφατα στο διαδίκτυο η εικόνα του αββά Σισώη που θρηνεί στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι Αδιάβροχοι αναλύουν ακριβώς τον συμβολισμό της εικόνας.
Επιτέλους, ας σταματήσουν οι ζηλωτές τις ταμπέλας την προπαγάνδα (προς πάσα κατεύθυνση). Το ορθώς έχειν και το κατά φύσιν ζειν ΔΕΝ χρειάζονται ταμπέλες και σπόνσορες. Ιδιαίτερα αυτές τις ιερές για τη φύση και τον άνθρωπο ημέρες το μεγαλύτερο όπλο είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Αυτή ήταν η παντιέρα της επανάστασης και κάθε πραγματικού αγωνιστή που υπερβαίνει το εγώ του για το εμείς.
Καλές είναι οι δημοσιεύσεις αλλά καλύτερο είναι να αποφεύγεται η τακτική του «όποιον πάρει ο Χάρος». Διότι οι πολλοί εντυπωσιάζονται και παραπληροφορούνται, μάλλον διότι έτσι έχουν συνηθίσει να ζουν, και οι ολίγοι είτε χαμογελούν συγκαταβατικά είτε βουρλίζονται – πράγμα το οποίο δεν τους αρμόζει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της διαδεδομένης μεθόδου «όποιον πάρει ο Χάρος» είναι η εικόνα του αβά Σισώη, o οποίος βρίσκεται ενώπιον του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και κλαίει.
Σύμφωνα με την προχειρότατη ανάλυση που διάβασα δεξιά-αριστερά ο αβάς Σισώης (4ος μ.Χ. αιώνας) κλαίει για το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου λόγω της αγάπης του για τον Έλληνα Βασιλέα.
Ωραία θα ήταν να συμβαίνει αυτό αλλά η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική από την ποθούμενη. Ο αβάς Σισώης αγάπησε τον Αλέξανδρο όπως θα αγαπούσε, ως Χριστιανός, κάθε ανθρώπινο πλάσμα που προηγήθηκε της εποχής του, κάθε σύγχρονό του και κάθε άνθρωπο μετά από τους καιρούς του.
Ωστόσο, ο σπαραγμός του Σισώη δεν σχετίζεται με την θανή του Βασιλέα αλλά με την ανθρώπινη ματαιότητα.
Το λάθος θα είχε αποφευχθεί αν έκαναν τον κόπο οι αναρτούντες να διαβάσουν τι ακριβώς γράφει η εικόνα. Ας λάβουν μία βοήθεια.
Σισώης ο Μέγας εν Ασκηταίς έμπροσθεν του τάφου του βασιλέως των Ελλήνων Αλεξάνδρου, του πάλαι λάμψαντος εν Δόξει φρύττει και το άστατον του καιρού και της δόξης της προσκαίρου λυπηθείς, ιδού κλαίει.
“Ορών σε τάφε, δειλιώ σου την θέαν και καρδιοστάλακτον δάκρυ χέω, χρέος το κοινόφλητον εις νουν λαμβάνων, πώς ουν μέλλω διελθείν πέρας τοιούτον; Αΐ, αΐ, θάνατε, τις δύναται φυγείν σε;”
Πάντως, ακόμα και από αυτή την εικόνα μπορούμε να αντλήσουμε ένα τουλάχιστον επιχείρημα που ακυρώνει τις ανοησίες των επικίνδυνα γελοίων γειτόνων μας. Στο κείμενο της εικόνας γίνεται μνεία περί “τάφου του βασιλέως των Ελλήνων Αλεξάνδρου“. Καλή ιδέα θα ήταν για το υπουργείο Εξωτερικών, (όποτε με το καλό αποκτήσει σοβαρή ηγεσία και όχι γονιδιακώς κληροδοτηθείσα τοποτηρητεία) να κάνει χιλιάδες αντίτυπα της εικόνας μ’ ένα επεξηγηματικό booklet και να την δωρίσει σε αξιωματούχους Ανατολής και Δύσης.
