Ποια Έξοδος; Εκδίωξη!

Χάρτης της αρχαίας Αιγύπτου
Αρχαία Αίγυπτος
1786-1650 Η Άνω και η Κάτω Αίγυπτος χωρίζονται.
Ξένοι κατακτητές (το σημιτικό φύλο των Υξώς*) εισβάλλουν στην Αίγυπτο χάρη στην χρήση του πολεμικού άρματος.
1650-1570 Υκσώς, "Βασιλείς Ποιμένες". Οι Υξώς, κυριαρχούν σε όλη την Αίγυπτο με πρωτεύουσατην Άβαρι του Δέλτα. Μισητοί ως ξένοι δυνάστες οι Υξώς εξαιγυπτίζονται και προωθούν την λατρεία του Σετ (Σηθ).
1640-1550 Η τοπική αρχικά δυναστεία των Θηβών κυβερνά των Άνω Αίγυπτο. Ο Κάμωσις εκδιώκει τους Υξώς.
1550-1305 Το ενδιαφέρον για τις ασιατικές θρησκείες οδηγεί σε θρησκευτικούς πειραματισμούς, όπως ο Ατενισμός (ηλιακός ενοθεϊσμός) υπό τον Αμενχοτέπ Δ' που μετονομάστηκε σε Ακενατόν.
Οι Πινακίδες της Τελ ελ Αμάρνα αφηγούνται τη βασιλεία του Αμενχοτέπ Γ' και του Ακενατόν. Βίαιη εκδίωξη και καταστολή του Ατενισμού. Η συντηρητική θρησκευτική άποψη ενδυναμώνεται περαιτέρω και επεκτείνεται στην τέχνη. Η δύναμη του θηβαϊκού ιερατείου του Άμωνα-Ρα εξασφαλίζεται από τον Χορεμχέμπ.
663-525 Σε αυτή την περίοδο οι Φαραώ χρησμοποιούν τον μύθο του Όσιρι ως πειστήριο της διακυβέρνησής τους και όχι τις προγενέστερες ηλιακές λατρείες. Ο Ψαμτίκ Α' εξωθεί τους Ασσύριους (;) από την Αίγυπτο.
Υπό την διακυβέρνηση του Ψαμτίκ Α' γίνεται στροφή προς τους εορτασμούς, την λογοτεχνία, την τέχνη και την αρχιτεκτονική του Παλαιού Βασιλείου.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
* Ο ΜΑΝΕΘΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΞΩΣ
Του Περικλή Ροδάκη Συγγραφέα Ιστορικού
Οι φυλές του Ισραήλ ήταν μέρος των Υξώς (Υκσώς), όχι το σύνολο. Όταν απώθησαν οι Υξώς (Υκσώς) από την Αίγυπτο στα χρόνια του Τούθμωσι Α' (1528-1510π.Χ) οι φυλές του Ισραήλ δεν κατόρθωσαν να διαφύγουν και πιάστηκαν αιχμάλωτοι.Έτσι καταγράφονται ως δούλοι των ιερών. Αυτό γίνεται αυτή τη στιγμή. Οι φυλές του Ισραήλ είχαν διεισδύει στην Αίγυπτο πριν από την εισβολή των Υξώς (Υκσώς), και ίσως να είναι αυτοί που διευκόλυναν την εισβολή των Υξώς (Υκσώς): Η έξοδος των φυλών του Ισραήλ γίνεται περί τα εκατό χρόνια μετά την διάλυση των Υξώς (Υκσώς).

Ο Ιώσηπος χρησιμοποιεί το Μανέθωνα προκειμένου να βρει τους προγόνους του. Θεωρεί ότι οι πρόγονοί του ήταν οι Υξώς (Υκσώς) .
Ένα άλλο απόσπασμα του Μανέθωνα από τον Ιώσηπο (17) που αφορά τη δυναστεία δεκάτη ογδόη (1580-1308 π.Χ.): «Και τώρα, (λέει ο Ιώσηπος) παραθέτω τους Αιγυπτίους ως μάρτυρες. Και πάλι θα δώσω τα όσα αναφέρει ο Μανέθωνας σχετικά με τις χρονολογίες. Και αυτά έχουν ως εξής: Μετά την εκδίωξη των από την Αίγυπτο του λαού των Ποιμένων και την εγκατάστασή τους στα Ιεροσόλυμα, ο βασιλιάς της Αιγύπτου Τέθμωσις (18) βασίλευσε είκοσι πέντε χρόνια και τέσσερις μήνες και πέθανε και παρέλαβε την αρχή ο γιος των Χεβρών (19) και βασίλευσε δεκατρία χρόνια. Ύστερα ήρθε ο Αμένωφις που βασίλευσε είκοσι χρόνια και επτά μήνες….»
http://www.styga.gr/index.php?sid=b0bf5c9707893c1ce370d205a3baddcd&act=detail&article=6497

Ο ΟΡΚΟΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΣΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟ!!!

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΤΙΚΟ!
=================================
---------------------------------------------------------------------
Τετάρτη, 1 Απριλίου 2009 0:30 πμ | 3 σχόλια

ΟΜΟΛΟΓΩ ΠΙΣΤΙΝ ΚΑΙ ΕΥΝΟΙΑΝ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΙΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ,

ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΣΙΛΙΔΙΑ

O όρκος υποταγής των πατριαρχών στο σουλτάνο

Απότοκο των συμφωνιών, που ανάγονται στην περίοδο πριν την πτώση της Κωνσταντινούπολης, αποτελεί ο όρκος που έδιναν οι πατριάρχες, όταν ανελάμβαναν τα καθήκοντά τους. Για την ακρίβεια δεν πρόκειται για μια απλή ομολογία πίστης προς το σουλτάνο, αλλά για μια δήλωση υποταγής, όχι μόνον στον «κραταιόν αυτοκράτορα βασιλέα», αλλά και στη γυναίκα και στα παιδιά του («ου μόνον εις τον βασιλέα, αλλά και εις την βασίλισσαν και εις τα βασιλίδια»), ακόμα και στους γαμπρούς του.

To 1905 εκδόθηκαν από το Πατριαρχικό Τυπογραφείο υπό την επιστασία του αρχειοφύλακα του Πατριαρχείου Καλλίνικου Δελικανή τα σωζόμενα επίσημα εκκλησιαστικά έγγραφα από το 1564 έως το 1863, που αφορούσαν στις σχέσεις του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως με διάφορες ορθόδοξες Εκκλησίες. Ο όρκος υποταγής στο σουλτάνο, που έδιναν οι πατριάρχες επί Τουρκοκρατίας είναι καταγεγραμμένος στον τρίτο τόμο. Δημοσιεύουμε παρακάτω ένα απόσπασμα, ενδεικτικό της πατριαρχικής δουλοπρέπειας έναντι της οθωμανικής εξουσίας.

Στο τρίτομο έργο του αρχιμανδρίτη Καλλίνικου Δελικανή, αρχειοφύλακα του Οικουμενικού Θρόνου, περιέχεται η άγνωστη αλληλογραφία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως με άλλα «αδελφά» πατριαρχεία (από το 1564 έως το 1863) με νουθεσίες, συστάσεις και οδηγίες για υποταγή στη σουλτανική εξουσία, εκφοβισμούς κι αφορισμούς.

«Ομολογώ δια της παρούσης μου εγγραφής ίνα φυλάττω προς σε τον κραταιόν αυτοκράτορα βασιλέα καθαράν πίστιν και εύνοιαν, καθά χρεωστώ τούτο από φυσικού και νομίμου χρέους, και ίνα υπάρχω εις τον ορισμόν και εις το θέλημα και εις το πρόσταγμα της βασιλείας σου, και κατά παντός ανθρώπου εναντιουμένου τω παρόντι όρκω»· και μετ'; ολίγα, ου μόνον εις τον βασιλέα, αλλά και εις την βασίλισσαν, και εις τα βασιλίδια αυτών τον όρκον απευθύνει λέγων· «ει δε συμβή το κοινόν τινι αυτών αποδούναι χρέος, ίνα έχω απεντεύθεν χωρίς αμφιβολίας οιασδήτινος η χρείας ετέρου όρκου προς τον περιπόθητον υιόν της αγίας σου βασιλείας φυλάσσειν επ'; αυτόν την αυτήν καθαράν πίστιν και άδολον εύνοιαν.

»(...) Σωζομένης δε της προς αυτόν πίστεως, και ευνοίας μου, και της τιμής της βασιλείας σου, ίνα υπάρχω εις τον ορισμόν και εις το θέλημα και πρόσταγμα της περιποθήτου αυγούστης της αγίας σου βασιλείας»· και μετ'; ολίγα· «ίνα υπάρχω εις τον ορισμόν και εις το θέλημα και πρόσταγμα της βασιλείας σου και ποιήσω καθώς αν διορίσηται η βασιλεία σου εγγράφως τε και αγράφως, η περί της περιποθήτου σου θυγατρός της περιφανεστάτης ( . . . . ) και του μέλλοντος αυτή συζευχθήναι, η περί άλλης τινός οικονομίας ορισθησομένης παρά της βασιλείας σου.

» Εάν δε γένηται οιοσδήτις δισταγμός, η αμφιβολία, απευθύνω εμαυτόν εις την περί τούτων ερμηνείαν, κατά τον ορισμόν της βασιλείας σου, και ως φυλάξω ταύτα δια της παρούσης μου εγγραφής σώα και απαράθραυστα, εκτός δόλου και πάσης παροικίας, η παρερμηνείας τινός· ούτως είη μοι και το θείον ίλεων.

»(...) Φυλάσσειν προς μεν τον βασιλέα πίστιν ορθήν, προς δε τας εκκλησιαστικάς παραδόσεις και συνηθείας έχειν γνώμην αμετακίνητον, και μηδαμώς νεωτερίζειν εν ταύταις· άλλως δε ποιούντα ταύτα και απαυθαδιάζοντα η προς τον βασιλέα, η προς τας εκκλησιαστικάς διατυπώσεις εκπίπτειν της αξίας, ώστε ου μόνον αρχιερέα, αλλά ουδέ χριστιανόν λέγεσθαι· τούτο γαρ σημαίνει το από Χριστού μη κεκλήσθαι, ως τον χριστόν Κυρίου παρενοχλούντα.»

Γιώργος Γαλανός

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ

------------------------------------------------------------

Ο Γκρούεφσκι απαιτεί τώρα την Αιτωλία και την Ηλεία ως από...Δευκαλίωνος δικές του!!!

--------------------

(...γενέσθαι δ' οὖν φασιν αὐτῷ Παίονα καὶ Ἐπειόν τε καὶ Αἰτωλὸν καὶ θυγατέρα ἐπ' αὐτοῖς Εὐρυκύδαν.)

(...Παίονα δὲ ἀχθόμενον τῇ ἥσσῃ φυγεῖν ὡς ποῤῥωτάτω, καὶ τὴν ὑπὲρ Ἀξιοῦ ποταμοῦ χώραν ἀπ' αὐτοῦ Παιονίαν ὀνομασθῆναι.)

(...τὸν ἀδελφὸν εἶναι τοῦ Ὀξύλου Θέρμιον, οἱ δὲ Ἀλκιδόκον τὸν Σκοπίου.)
--------

------------------------
Από σοβαρές πηγές πληροφορηθήκαμε ότι,οι Σκοπιανοί,με όπλο τους την αδιάψευστη ιστορία,ετοιμάζονται για...κάθοδο ως άλλοι Δωριείς,στην Αιτωλία και την Ηλεία,κρατώντας στα χέρια τους ως απόδειξιν την ιστορία βάσει της οποίας είναι Παίονες,απόγονοι του Παίονος αδελφού του Επειού,του Αιτωλού και της Ευρυκύδας!!Προς επίρρωσιν μάλιστα του πράγματος,ζητούν επιμόνως την αναγνώρισή τους ως Ελλήνων και τη συμμετοχή τους στους Ελληνικούς Ολυμπικούς Αγώνες!!!
Τους αναμένωμεν με ανοικτάς αγκάλας!!!
---------------------


------------------------------------------

([3] τοὺς Ἠλείους ἴσμεν ἐκ Καλυδῶνος διαβεβηκότας καὶ Αἰτωλίας τῆς ἄλλης: τὰ δὲ ἔτι παλαιότερα ἐς αὐτοὺς τοιάδε εὕρισκον. βασιλεῦσαι πρῶτον ἐν τῇ γῇ ταύτῃ λέγουσιν Ἀέθλιον, παῖδα δὲ αὐτὸν Διός τε εἶναι καὶ Πρωτογενείας τῆς Δευκαλίωνος, Ἀεθλίου δὲ Ἐνδυμίωνα γενέσθαι: [4] τούτου τοῦ Ἐνδυμίωνος Σελήνην φασὶν ἐρασθῆναι, καὶ ὡς θυγατέρες αὐτῷ γένοιντο ἐκ τῆς θεοῦ πεντήκοντα. οἱ δὲ δὴ μᾶλλόν τι εἰκότα λέγοντες Ἐνδυμίωνι λαβόντι Ἀστεροδίαν γυναῖκα--οἱ δὲ τὴν Ἰτώνου τοῦ Ἀμφικτύονος Χρομίαν, ἄλλοι δὲ Ὑπερίππην τὴν Ἀρκάδος--, γενέσθαι δ' οὖν φασιν αὐτῷ Παίονα καὶ Ἐπειόν τε καὶ Αἰτωλὸν καὶ θυγατέρα ἐπ' αὐτοῖς Εὐρυκύδαν. ἔθηκε δὲ καὶ ἐν Ὀλυμπίᾳ δρόμου τοῖς παισὶν ἀγῶνα Ἐνδυμίων ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς, καὶ ἐνίκησε καὶ ἔσχε τὴν βασιλείαν Ἐπειός: καὶ Ἐπειοὶ πρῶτον τότε ὧν ἦρχεν ὠνομάσθησαν. [5] τῶν δὲ ἀδελφῶν οἱ τὸν μὲν καταμεῖναί φασιν αὐτοῦ, Παίονα δὲ ἀχθόμενον τῇ ἥσσῃ φυγεῖν ὡς ποῤῥωτάτω, καὶ τὴν ὑπὲρ Ἀξιοῦ ποταμοῦ χώραν ἀπ' αὐτοῦ Παιονίαν ὀνομασθῆναι. τὰ δὲ ἐς τὴν Ἐνδυμίωνος τελευτὴν οὐ κατὰ τὰ αὐτὰ Ἡρακλεῶταί τε οἱ πρὸς Μιλήτῳ καὶ Ἠλεῖοι λέγουσιν, ἀλλὰ Ἠλεῖοι μὲν ἀποφαίνουσιν Ἐνδυμίωνος μνῆμα, Ἡρακλεῶται δὲ ἐς Λάτμον τὸ ὄρος ἀποχωρῆσαί φασιν αὐτὸν μουσι, καὶ ἄδυτον Ἐνδυμίωνός ἐστιν ἐν τῷ Λάτμῳ. [6] Ἐπειῷ δὲ γήμαντι Ἀναξιρόην τὴν Κορώνου θυγάτηρ μὲν Ὑρμίνα, ἄρσεν δὲ οὐκ ἐγένετο αὐτῷ γένος: καὶ τάδε ἄλλα συνέβη κατ' Ἐπειὸν βασιλεύοντα. Οἰνόμαος ὁ Ἀλξίωνος, Ἄρεως δὲ καθὰ ποιηταί τε ἐπεφήμισαν καὶ τῶν πολλῶν ἐστιν ἐς αὐτὸν λόγος, οὗτος δυναστεύων περὶ τὴν Πισαίαν καλουμένην ὁ Οἰνόμαος ἐπαύθη τῆς ἀρχῆς διαβάντος Πέλοπος τοῦ Λυδοῦ ἐκ τῆς Ἀσίας. [7] Πέλοψ δὲ ἀποθανόντος Οἰνομάου τήν τε Πισαίαν ἔσχε καὶ Ὀλυμπίαν, ἀποτεμόμενος τῆς Ἐπειοῦ χώρας ὅμορον οὖσαν τῇ Πισαίᾳ: Ἑρμοῦ τε ἐν Πελοποννήσῳ ναὸν ἱδρύσασθαι καὶ θῦσαι τῷ θεῷ Πέλοπα ἔλεγον οἱ Ἠλεῖοι πρῶτον, ἀποτρεπόμενον τὸ ἐπὶ τῷ Μυρτίλου θανάτῳ μήνιμα ἐκ τοῦ θεοῦ.
[8] Αἰτωλῷ δὲ μετὰ Ἐπειὸν βασιλεύσαντι συνέπεσεν ἐκ Πελοποννήσου φυγεῖν, ὅτι αὐτὸν οἱ Ἄπιδος παῖδες ἐφ' αἵματι ἀκουσίῳ δίκην εἷλον: Ἆπιν γὰρ τὸν Ἰάσονος ἐκ Παλλαντίου τοῦ Ἀρκάδων ἀπέκτεινεν Αἰτωλὸς ἐπελάσας τὸ ἅρμα τεθέντων ἐπὶ Ἀζᾶνι ἄθλων. ἀπὸ μὲν Αἰτωλοῦ τοῦ Ἐνδυμίωνος οἱ περὶ τὸν Ἀχελῷον οἰκοῦντες ἐκλήθησαν φυγόντος ἐς ταύτην τὴν ἤπειρον, τὴν δὲ Ἐπειῶν ἔσχεν ἀρχὴν Ἠλεῖος, Εὐρυκύδας τε τῆς Ἐνδυμίωνος καὶ--ὅτῳ πιστὰ--πατρὸς ὢν Ποσειδῶνος: καὶ τὸ ὄνομα οἱ ἄνθρωποι τὸ νῦν ἀντὶ Ἐπειῶν ἀπὸ τοῦ Ἠλείου μεταβεβλήκασιν.
....
[3] Φυλέως δέ, ὡς τὰ ἐν τῇ Ἤλιδι κατεστήσατο, αὖθις ἐς Δουλίχιον ἀποχωρήσαντος, Αὐγέαν μὲν τὸ χρεὼν ἐπέλαβε προήκοντα ἐς γῆρας, βασιλείαν δὲ τὴν Ἠλείων Ἀγασθένης ἔσχεν ὁ Αὐγέου καὶ Ἀμφίμαχός τε καὶ Θάλπιος: Ἄκτορος γὰρ τοῖς παισὶν ἀδελφὰς ἐσαγαγομένοις διδύμας ἐς τὸν οἶκον, Δεξαμενοῦ θυγατέρας ἐν Ὠλένῳ βασιλεύοντος, τῷ μὲν ἐκ Θηρονίκης Ἀμφίμαχος, Εὐρύτῳ δὲ ἐκ Θηραιφόνης ἐγεγόνει Θάλπιος. [4] οὐ μὴν οὐδὲ Ἀμαρυγκεὺς οὔτε αὐτὸς διέμεινεν ἰδιωτεύων οὔτε Διώρης ὁ Ἀμαρυγκέως. ἃ δὴ καὶ Ὅμηρος παρεδήλωσεν ἐν καταλόγῳ τῶν Ἠλείων, τὸν μὲν σύμπαντα αὐτῶν στόλον ποιήσας τεσσαράκοντα εἶναι νεῶν, τούτων δὲ τὰς ἡμισείας ὑπὸ Ἀμφιμάχῳ τετάχθαι καὶ Θαλπίῳ, τῶν λοιπῶν δὲ εἴκοσι δέκα μὲν ναυσὶ Διώρην τὸν Ἀμαρυγκέως ἡγεῖσθαι, τοσαύταις δὲ ἑτέραις Πολύξενον τὸν Ἀγασθένους. Πολυξένῳ δὲ ἀνασωθέντι ἐκ Τροίας ἐγένετο υἱὸς Ἀμφίμαχος--τὸ δὲ ὄνομα τῷ παιδὶ ἔθετο ὁ Πολύξενος κατὰ φιλίαν ἐμοὶ δοκεῖν πρὸς Ἀμφίμαχον τὸν Κτεάτου τελευτήσαντα ἐν Ἰλίῳ--, Ἀμφιμάχου δὲ Ἠλεῖος: [5] καὶ ἐπὶ Ἠλείου βασιλεύοντος ἐν Ἤλιδι, τηνικαῦτα ὁ Δωριέων στόλος σὺν τοῖς Ἀριστομάχου παισὶν ἠθροίζετο ἐπὶ καθόδῳ τῇ ἐς Πελοπόννησον. γίνεται δὲ τοῖς βασιλεῦσιν αὐτῶν λόγιον τόδε, ἡγεμόνα τῆς καθόδου ποιεῖσθαι τὸν τριόφθαλμον. ἀποροῦσι δέ σφισιν ὅ τι ὁ χρησμὸς ἐθέλοι συνέτυχεν ἐλαύνων ἀνὴρ ἡμίονον, ὁ δὲ ἕτερος διέφθαρτο τῷ ἡμιόνῳ τῶν ὀφθαλμῶν: [6] Κρεσφόντου δὲ συμφρονήσαντος ὡς ἐς τοῦτον τὸν ἄνδρα ἔχοι τὸ μάντευμα, οὕτως ᾠκειώσαντο αὐτὸν οἱ Δωριεῖς. ὁ δὲ σφᾶς ναυσὶν ἐκέλευεν ἐς Πελοπόννησον κατιέναι μηδὲ στρατῷ πεζῷ διὰ τοῦ ἰσθμοῦ πειρᾶσθαι. ταῦτά τε δὴ παρῄνεσε καὶ ἅμα τὸν ἐς Μολύκριον ἐκ Ναυπάκτου πλοῦν καθηγήσατο αὐτοῖς: οἱ δὲ ἀντὶ τούτου δεηθέντι τὴν Ἠλείαν γῆν συνέθεντο αὐτῷ δώσειν. ὁ δὲ ἀνὴρ ἦν Ὄξυλος Αἵμονος τοῦ Θόαντος: Θόας δὲ ἦν οὗτος ὃς καὶ τοῖς Ἀτρέως παισὶν ἀρχὴν συγκαθεῖλε τὴν Πριάμου, γενεαὶ δὲ ἀπὸ Θόαντος ἀνήκουσιν ἓξ ἐς Αἰτωλὸν τὸν Ἐνδυμίωνος. [7] ἦσαν δὲ οἱ Ἡρακλεῖδαι συγγενεῖς καὶ ἄλλως τοῖς ἐν Αἰτωλίᾳ βασιλεῦσι, καὶ ἀδελφαὶ Θόαντι τῷ Ἀνδραίμονος καὶ Ὕλλου τοῦ Ἡρακλέους ἦσαν αἱ μητέρες. συνεπεπτώκει δὲ τῷ Ὀξύλῳ φυγάδι ἐξ Αἰτωλίας εἶναι: δισκεύοντα γάρ φασιν ἁμαρτεῖν αὐτὸν καὶ ἐξεργάσασθαι φόνον ἀκούσιον, τὸν δὲ ἀποθανόντα ὑπὸ τοῦ δίσκου τὸν ἀδελφὸν εἶναι τοῦ Ὀξύλου Θέρμιον, οἱ δὲ Ἀλκιδόκον τὸν Σκοπίου.
(Παυσανίας ΗΛΙΑΚΑ)
-------------------------------------------------------------

Δάφνη, η φωτεινή παρθένα

Η Δάφνη, η φωτεινή παρθένα, έχει διασχίσει αιώνες και πολιτισμούς, έχοντας στεφανώσει νικητές, αθλητές, βασιλείς και στρατηλάτες. Το κείμενο αυτό αναφέρεται στον πασίγνωστο μύθο του άτυχου έρωτα του Απόλλωνα και της μεταμόρφωσης της Δάφνης σε δέντρο, αλλά και στο πώς, σύμφωνα με τον Οβίδιο, η Δάφνη έφτασε να στεφανώνει τους ένδοξους άνδρες, ή να συνδεθεί με το Μαντείο των Δελφών, σύμφωνα με τον Παυσανία. Η νύμφη Δάφνη ήταν κόρη του ποταμού Λάδωνα (o Λάδωνας είναι παραπόταμος του Αλφειού )* ή κατ’ άλλους του Πηνειού και της Γαίας (Γης). Την ερωτεύτηκε σφοδρά ο θεός Απόλλων, που άρχισε να την κυνηγάει ασταμάτητα. Εξαντλημένη η Δάφνη, παρακάλεσε τη μητέρα της, τη Γαία, να τη βοηθήσει, κι έτσι μεταμορφώθηκε σε δέντρο όταν ο Απόλλων προσπάθησε να την αγκαλιάσει. Ο Απόλλων, τότε, για να παρηγορηθεί έκοψε ένα κλαδί από το δένδρο και στεφανώθηκε. Από τότε η δάφνη είναι το ιερό φυτό του θεού Απόλλωνα.
Αν και ποτέ δεν θα μάθουμε αν η Πυθία μασούσε πράγματι φύλλα δάφνης για να βρεθεί σε έκσταση, εκείνο που ξέρουμε είναι ότι πρόκειται για ένα φυτό με πολλές και πολύτιμες ιδιότητες. Αυτές οι εξαγνιστικές και ηρεμιστικές ιδιότητες καθιστούν απλή και αυτονόητη της συσχέτισή της με το απολλώνιο φως, τη γνώση και τη μαντική, αλλά και την παρουσία της σε έθιμα και παραδόσεις από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας.
Πηγές:
Άννα Guest-Παπαμανώλη
http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=4384
http://el.wikipedia.org/
Κρίμα που οι περισσότεροι νεοέλληνες γνωρίζουν ότι δίνει γεύση στις φακές...και όχι την ιστορία της φωτεινής παρθένου...
*Ο Αλφειός είναι ο σημαντικότερος ποταμός της Πελοποννήσου. Λέγεται επίσης και Ρουφιάς, που προέρχεται από λαϊκή παρετυμολογία μετά από πολλές μεταπτώσεις: Αλφειός - Αλφειάς - Αρφειάς - Ρουφιάς. Στους Μεσαιωνικούς χρόνους υοστηρίζονταν από τους λογίους ότι ο ενδιάμεσος τύπος Αρφειάς ήταν ποταμός του Ορφέα αντί του Αλφέα (Αλφειός).
Είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Πελοποννήσου και έχει μήκος 111 χιλιόμετρα. Πηγάζει στην Αρκαδία και συγκεκριμένα κοντά στο μαγευτικό χωριό Βούρβουρα. Στην πορεία του δέχεται τα νερά των Ελισσώνα, Λούσιου, Λάδωνα, Ερύμανθου και του Κλαδέου. Tέλος χύνεται στο βόρειο άκρο του Κόλπου της Κυπαρισσίας στην πλευρά της Ηλείας.
Το ρεύμα του ποταμού αυτού είναι ορμητικό και μεταφέρει πολλές ύλες με την οποία και γίνονται συνεχείς προσχώσεις με συνέπεια να δημιουργούνται στη θάλασσα σε αρκετή ακτίνα λωρίδες γης, λαιμοί και λιμνοθάλασσες, όπως είναι: της Αγουλινίτσας, της Μουριάς και του Καϊάφα.
Το όνομα του ποταμού ετυμολογείται από το αρχαίο ρήμα αλφάνω που σημαίνει πλουτοδοτώ, προσφέρω πλούτο εξ ου και η λέξη "τιμαλφή"
Μυθολογία
Κατά την Ελληνική μυθολογία ο Αλφειός ήταν ένας από τους θεοποιημένους ποταμούς των αρχαίων Ελλήνων, που λατρευόταν κυρίως στην Ηλεία, την Μεσσηνία και την Αρκαδία, ακριβώς από τις περιοχές που διαρρέει και σήμερα. Φέρονταν γιος του Ωκεανού και της Τηθύας απόγονος του Ήλιου. Κάποτε σκότωσε τον αδελφό του Κέρκαφου και τον καταδίωξαν οι Ερινύες. Φτάνοντας στον ποταμό Νύκτιμο έπεσε μέσα και πνίγηκε από τότε ο ποταμός πήρε το όνομα του. Ο Όμηρος τον αποκαλεί "ΙΕΡΟΝ ΡΟΟΝ ΑΛΦΕΙΟΙΟ"
Σύμφωνα με τον Παυσανία, ο Αλφειός ήταν κυνηγός που αγάπησε την Αρεθούσα αλλά εκείνη δεν τον ήθελε και για να τον αποφύγει πήγε στην Ορτυγία, νησί κοντά στις Συρακούσες. Ο Αλφειός από τον μεγάλο έρωτά του μεταμορφώθηκε σε ποταμό και μέσω των νερών της θάλασσας έφτασε στην Ορτυγία, κοντά στην αγαπημένη του.
Πηγές
Παυσανίου Ηλειακά Α΄
Στράβωνος Γεωγραφία ΣΤ΄
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο κουρασμένος...και η σύγκριση με την ιστορία!

[Κατά την πολύ παλαιάν εποχήν,η ιστορία και η έρευνα,δια τα παλαιά γεγονότα,εισέρχονται εις τας πόλεις πολύ αργά,όταν δηλαδή ίδουν ότι μερικοί από τους κατοίκους έχουν εξασφαλίσει τα προς το ζην αναγκαία,όχι όμως πριν απ' αυτό.

Πλάτων,ΚΡΙΤΙΑΣ,ΡΙ' 110 β'].
Τώρα με την πείνα και τη φτώχεια,ποιός κάθεται να ασχοληθεί με την ιστορία και την έρευνα!

["...ο δε αληθώς ευγενής,εφ' όσον η φύσις δεν εστέρησε τον ίδιον από την αρετήν(του γένους του),τούθ' όπερ δεν συμβαίνει ως επί το πολύ εις τους ευγενείς,αλλ' είναι πολλοί απ' αυτούς ευτελείς.Διότι και εις τα γένη των ανθρώπων παρουσιάζεται κάποτε κατάπτωσις,καθώς παρατηρείται εις τα προϊόντα των αγρών.Ενίοτε,εάν είναι αγαθόν το γένος γεννώνται επί τινα χρόνον αγαθοί άνδρες,αλλ' έπειτα πάλιν το γένος εκφυλίζεται..."
Αριστοτέλης,ΡΗΤΟΡΙΚΗ,Β' ι' 30]
Έτσι ακριβώς!
-------------------------------------------------------------------------------------
Πάμε για ένα νέο ‘65; Ή χειρότερα, για ένα νέο ‘22 ή ‘55 ή 67-74;

Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Μαρτίου 30, 2009

Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού πέρι “κούρασης” δεν θα έπρεπε να ανησυχούν τα κομματικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας για την πιθανη απώλεια της καρέκλας αλλά την ευρύτερη κοινωνία. Δυστυχώς οι νεώτεροι δεν έχουν ζήσει τις μαύρες καταστάσεις της νεώτερης ιστορίας, ενώ οι πνευματικοί ταγοί ιδιαίτερα των ΜΜΕ, μπουκωμένοι από την διαπλοκή, αλλαλάζουν βλέποντας την εξουσία τους στο απυρόβλητο. Όμως το εφιαλτικό σενάριο που διαγράφεται δεν έχει να κάνει με την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, αυτή συνεχίζει ακάθεκτη σε κάθε εξουσιαστική εναλλαγή. Τα δείγματα της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας παραπέμπουν στις μαύρες εποχές του τίτλου μας και έχουν έναν κοινό παρανομαστή: Τον πολιτικό σωτήρα - Μεσσία που αφήνει την χώρα να καταστραφεί και την κοινωνία να εξαθλιωθεί για να επανέλθει με συνολική λαϊκή ετυμηγορία. Σε αυτό συντελεί και η απόλυτη κυβερνητική ανυπαρξία σε θέματα επικοινωνίας ή έστω, προπαγάνδας. Γεγονός που τουλάχιστον θα έδειχνε μια διάθεση παραμονής στην εξουσία ακόμα και με ανίερα μέσα.

Εδώ το παιχνίδι φαντάζει στημένο. Η κυβέρνηση είναι στο καναβάτσο ανήμπορη να δικαιολογηθεί, να απολογηθεί, έστω να ψευδολογήσει. Οι βαρώνοι ξεσαλώνουν με δημοσκοπήσεις και κατηγορητήρια προς πάσα κατεύθυνση. Και ο πρωθυπουργός δηλώνει κουρασμένος…

Όπως κουρασμένος δήλωσε δις ο Θείος του.

Όπως κουρασμένος δήλωσε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Και οι δύο επανήλθαν σε μια κατεστραμμένη Ελλάδα ως Μεσσίες. Ήξεραν όμως όταν άφηναν την εξουσία πως η καταστροφή ήταν αναπόφευκτη.

Εσείς κύριε Πρωθυπουργέ της χώρας τι έχετε δει;
______________________________________________________________________________________________
Όταν το http://www.antinews.gr/,έγραφε, μακράν πρώτο από άλλες ιστοσελίδες αλλά και τα ΜΜΕ, ότι στην θολό τοπίο που ακολουθεί την αναγκαστική αποχώρηση Καραμανλή από την πρωθυπουργία (αποτέλεσμα εξόφθαλμων πιέσεων), «η Ντόρα ακολουθεί σε δυο βήματα, το ένα από τα οποία μπορεί να λέγεται Σουφλιάς» (κλικ εδώ), δεν ρίχναμε ασφαλώς τον καφέ, ούτε επιδεικνύαμε μαντικές ικανότητες . Απλώς μεταφέραμε στους αναγνώστες μας τις πληροφορίες που υπήρχαν από τότε, για το σκοτεινό παρασκήνιο των εξελίξεων στη Νέα Δημοκρατία, αλλά η διαπλοκή εμπόδιζε άλλους (το ίδια καλά ενδεχομένως πληροφορημένους μ΄ εμάς) να αποκαλύψουν.

Σήμερα, διαβάζοντας κανείς τις ναυαρχίδες της διαπλοκής (Βήμα, Νέα, Έθνος) δεν χρειάζεται να είναι Κάλχας για να καταλάβει ότι οι κρατικοδίαιτοι εκδότες των μεγάλων έργων και προμηθειών προωθούν τον Γιώργο Σουφλιά (εκείνον δηλαδή που διανέμει τα έργα και τα φιλέτα του κράτους) σε ρόλο μεταβατικού πρωθυπουργού και ίσως ηγέτη της ΝΔ , μέχρις ότου η Ντόρα Μπακογιάννη μπορέσει να αναλάβει το γαλάζιο μαγαζί.

Όπως πολύ σωστά έχει επισημανθεί και από άλλους, η επιβολή ως διαδόχων, δελφίνων και κληρονόμων κομμάτων των εκλεκτών των MME καταργεί τους θεσμούς, γελοιοποιεί την ασθμαίνουσα Δημοκρατία μας και επαναφέρει στη μνήμη σκοτεινές εποχές όπου τα συγκροτήματα του Τύπου μαζί με το παλάτι ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις. Και αποτελεί ασφαλώς μια ακόμα ειρωνεία της νεοελληνικής ιστορίας το γεγονός ότι στις κινήσεις αυτές πρωτοστατεί και πάλι ο πρωταγωνιστής εκείνης της εποχής, ηγούμενος για μια ακόμα φορά των προσπαθειών της οικογενείας του να καταλάβει τα ύπατα αξιώματα.

Είναι προφανές ότι ο Κ. Καραμανλής έχει ήδη κριθεί πολιτικά, για τις παραλείψεις του, την ολιγωρία του και κυρίως για το άγος Ρουσόπουλου. Και όπως έχουμε ξαναπεί συγχωροχάρτια δίνει μόνο ο Πάπας. Όμως, η επιδίωξη των μεγαλοεκδοτών και της διαπλοκής να ελέγξουν και να ποδηγετήσουν, εν έτει 2009, το αίτημα της κοινωνίας για βαθιές πολιτικές αλλαγές (λόγω και της οικονομικής κρίσης) εξυπηρετεί μόνο το στενά οικονομικά τους συμφέροντα (μεγάλα έργα, καζίνα, αποκρατικοποιήσεις) και μόνο κακά προοιωνίζει για την χώρα. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα ένας παλαιοκομματικός πολιτικός που ούτε καν αγγλικά γνωρίζει και δεν μπορεί να μπει σε αεροπλάνο, ή μια πολιτικός το μεγαλύτερο προσόν της οποίας είναι η κληρονομιά του μαγαζιού που έκτισε, με τόσους κόπους είναι αλήθεια, ο μπαμπάς της.

Πριν από ενάμισι χρόνο το http://www.antinews.gr/ πήρε σαφώς το μέρος του Γιώργου Παπανδρέου στον αγώνα του εναντίον της διαπλοκής και της επιρροής Σημίτη, θεωρώντας ότι η δουλειά των εκδοτών είναι στα τυπογραφεία και τα περίπτερα και όχι στα κομματικά γραφεία. Σήμερα πιστεύουμε εξίσου ακράδαντα ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να αισθάνεται ούτε ευτυχές, ούτε αισιόδοξο, από αυτήν την προκλητική επίδειξη δύναμης του εκδοτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου. Επειδή μόνο νέα δεινά προοιωνίζει και γι αυτό και για τον τόπο.

Νίγια.Μια πανάρχαια χαμένη ελληνική πόλη στην Κίνα!

------------------------------------------------------------------------------
http://promhtheas.blogspot.com/

Ελληνική παρουσία σε πανάρχαια πόλη της Κίνας

Ο αμφορέας αυτός που βρέθηκε στην αρχαία πόλη Νίγια της Κίνας έκανε το 'γύρο του κόσμου'.

Αφού, λοιπόν, μιλάμε για δημοσιεύματα που κλείστηκαν στα δώματα του παρελθόντος, ας κάνουμε τον κόπο να ανοίξουμε τη λησμονημένη αυτή πόρτα για να δουν οι νεότεροι μερικά πράγματα.
Ένα δημοσίευμα αυστραλιανής εφημερίδας τάραξε τα ιστορικά ύδατα, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990. Το δημοσίευμα έλεγε για ελληνικό πολιτισμό σε πόλη της Κίνας. Έτσι έχουμε το παράδοξο ότι αφού ο Μέγας Αλέξανδρος έφθασε μέχρι το Γάγγη ποταμό πως υπάρχουν ελληνικές πόλεις στην Κίνα;
Μήπως ο Αλέξανδρος έφθασε μέχρι το εσωτερικό της Κίνας; Ή τουλάχιστον, έφθασαν εκεί στρατεύματά του; Αναπάντητα ιστορικά ερωτήματα, αφού δεν υπάρχουν οι ανάλογες ιστορικές πηγές που να τεκμηριώνουν κάτι τέτοιο.
Κι όμως στην Κίνα βρέθηκε αρχαία ελληνική πόλη. Αυτό μας λέει το δημοσίευμα της Μελβούρνης το 1993. Ή για να ακριβολογούμε: σε πανάρχαια κινεζική πόλη είχαν εγκατασταθεί στρατεύματα του Αλεξάνδρου, τα αντικείμενα των οποίων έμελλε να βρεθούν 2.300 χρόνια μετά.
Η ανακάλυψη δεν είναι νέα, δηλαδή δεν είναι ούτε του προαναφερόμενου χρόνου. Πηγαίνει αρκετά πίσω.
Ο Βρετανός εξερευνητής σερ Όρελ Στέιν, περιδιαβάζοντας την Κίνα το 1903 (106 χρόνια πριν) άκουσε από Κινέζους χωρικούς για την ύπαρξη μιας αρχαίας ελληνικής πόλης κάτω από μεγάλους αμμόλοφους. Πρόκειται για την πανάρχαια πόλη Νίγια που στις επόμενες δεκαετίες χάθηκαν τα ίχνη της. ( Όταν επιβλήθηκε στην Κίνα το κομμουνιστικό καθεστώς τα αρχαιολογικά ενδιαφέροντα αδράνησαν.).
Από τη δεκαετία, όμως, του 1980, αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον και έτσι μια ομάδα Κινέζων και Ιαπώνων ερευνητών άρχισε να ψάχνει για την χαμένη πόλη Νίγια κάπου 640 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης Kashgar.
Πράγματι έπειτα από κοπιώδη έρευνα βρήκαν κάτω από τους αμμόλοφους τα ερείπια της αρχαίας πόλης.
Στη διαδικασία της ανασκαφής με μεγάλη έκπληξη εντόπισαν μέσα στα ερείπια ‘έπιπλα ελληνικού στυλ’(!!)
Βρήκαν δηλαδή, ανάγλυφες παραστάσεις με μαιάνδρους, αμφορείς ελληνικούς με αναπαραστάσεις από τα ομηρικά έπη.
Η χρονολόγησή τους ανάγεται στα χρόνια της αλεξανδρινής εκστρατείας. Η ανακάλυψη είχε μεγάλο ενδιαφέρον.
Κανένα ιστορικό στοιχείο δεν υπήρχε που να αναφέρει έστω αόριστα την παρουσία των Ελλήνων στην κινεζική αυτή επαρχία.
Η είδηση των ευρημάτων της ανασκαφής μεταδόθηκε από το κινεζικό πρακτορείο και δημοσιεύθηκε πρώτα στην Αυστραλία και από εκεί αναδημοσιεύθηκε στον ελληνικό Τύπο.

Θυμάμαι: Σπύρος Λούης, νίκη στο Μαραθώνιο

Ο Λούης με παραδοσιακή ενδυμασία απαθανατισμένος από τον Γερμανό Άλμπερτ Μάγιερ, τον φωτογράφο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896.
O Σπύρος Λούης, νίκη στο Μαραθώνιο
Την Πέμπτη 29 Μαρτίου του 1896 και ώρα 2.00 μ.μ. δόθηκε η εκκίνηση του Μαραθώνιου δρόμου των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Ανάμεσα στους αθλητές που έλαβαν μέρος στον αγώνα ήταν και ένας νερουλάς από το Μαρούσι, ονόματι Σπύρος Λούης. Δύο ώρες και 58 λεπτά μετά την εκκίνηση το πλήθος στο Ολυμπιακό Στάδιο υποδεχόταν τον πρώτο νικητή ζητωκραυγάζοντας «Έλλην, Έλλην!». Το όνομα του Σπύρου Λούη, που αγωνίστηκε για πρώτη και τελευταία φορά νικώντας τους υπόλοιπους αθλητές με μεγάλη διαφορά, αποτέλεσε σύμβολο εθνικής υπερηφάνειας και γράφτηκε με μεγάλα γράμματα στη ιστορία του αθλητισμού.
http://www.fhw.gr/fhw/index.php?lg=1&state=pages&id=407
Ο Σπύρος (ή Σπυρίδων) Λούης (12 Ιανουαρίου 1873 – 26 Μαρτίου 1940) ήταν Έλληνας μαραθωνοδρόμος στους Ολυμπιακούς του 1896 και εθνικός ήρωας.Γεννήθηκε στο Μαρούσι από φτωχή αγροτική οικογένεια. Ο Πατέρας του ήταν νερουλάς τότε που ακόμα δεν υπήρχε κεντρική ύδρευση και ο Σπύρος τον βοηθούσε κουβαλώντας το νερό.Τα προκαταρκτικάΌταν αποφασίστηκε να αναβιώσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1894, άρχισαν οι προετοιμασίες για την διοργάνωση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Ένα από τα αγωνίσματα ήταν ο μαραθώνιος, άθλημα που δεν είχε διοργανωθεί ποτέ μέχρι τότε. Η πρόταση είχε γίνει από τον Γάλλο Michel Bréal, ο οποίος είχε εμπνευστεί από τον άθλο του αγγελιοφόρου Φειδιππίδη, που είχε διανύσει την απόσταση ξεκινώντας από την πόλη του Μαραθώνα μέχρι στην Αθήνα για να αναγγείλει την νίκη των Αθηναίων στη μάχη του Μαραθώνα.Οι Έλληνες ήταν κατενθουσιασμένοι για το νέο άθλημα και αποφάσισαν να οργανώσουν προκαταρκτικούς αγώνες για τους Έλληνες αθλητές που θα ήταν να δηλώσουν συμμετοχή. Διοργανωτής των προκαταρκτικών ήταν ο συνταγματάρχης του στρατού, Παπαδιαμαντόπουλος, ο οποίος ήταν διοικητής του Λούη κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας (1893-1895). Ο πρώτος προκαταρκτικός, που ήταν συγχρόνως και ο πρώτος Μαραθώνιος αγώνας, διοργανώθηκε στις 22 Μαρτίου. Νικητής ήταν ο Χαρίλαος Βασιλάκος με 3 ώρες, 18 λεπτά. Ο Λούης συμμετείχε στους δεύτερους προκαταρκτικούς, δύο εβδομάδες αργότερα. Ο Παπαδιαμαντόπουλος που θυμόταν τον Λούη για την αντοχή του στο τρέξιμο, τον είχε πείσει να δηλώσει συμμετοχή, και ο Λούης διέσχισε την τελική γραμμή στην πέμπτη θέση, πίσω από το νικητή Δημήτριο Δεληγιάννη.Στις 10 Απριλίου (ή στις 29 Μαρτίου σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ήταν τότε σε χρήση στην Ελλάδα), ο Μαραθώνιος ήταν να πραγματοποιηθεί.
Ο Μαραθώνιος δρόμος
Ο Παπαδιαμαντόπουλος έδωσε το σήμα εκκίνησης στον Μαραθώνα. Δεκατρείς δρομείς από την Ελλάδα και τέσσερις αθλητές από άλλα έθνη έλαβαν μέρος. Ο Γάλλος Albin Lermusiaux που είχε πάρει και χάλκινο στα 1500 μέτρα μπήκε νωρίς μπροστά και προηγείτο. Στο Πικέρμι ο Λούης σταμάτησε σε ένα καφενείο και ζήτησε να πιει ένα ποτήρι κρασί, λέγοντας ότι θα τους φτάσει και θα τους προσπεράσει όλους πριν από το τέλος.Μετά το 32ο χιλιόμετρο, ο Lermusiaux κατέρρευσε από την εξάντληση. Το προβάδισμα ανέλαβε τώρα ο Αυστραλός Teddy Flack που πρωτύτερα είχε πάρει μετάλλιο στα 800 και 1500 μέτρα. Ο Λούης άρχισε να ελαττώνει την απόσταση, μέχρι που και ο Αυστραλός, που δεν ήταν συνηθισμένος στις μεγάλες αποστάσεις, κατέρρευσε μερικά χιλιόμετρα αργότερα, αφήνοντας το τελικό προβάδισμα στον Λούη.Εν τω μεταξύ, στο στάδιο, η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη, ειδικά επειδή ένας αγγελιοφόρος με το ποδήλατο είχε βιαστεί να φέρει την είδηση ότι ο αυστραλός προηγείτο. Ξαφνικά έφτασε και ένας άλλος αγγελιοφόρος που τον είχε στείλει κάποιος αστυνόμος μόλις ο Λούης μπήκε μπροστά, και ανήγγειλε ότι ένας Έλληνας ήταν πρώτος στον αγώνα δρόμου. Οι χιλιάδες θεατές άρχισαν να πανηγυρίζουν και να τον παροτρύνουν φωνάζοντας «Έλληνα, Έλληνα!»Ο Λούης μπήκε στο στάδιο, όπου τον υποδέχτηκε ο λαός μαζί με δυο πρίγκιπες, τον κατοπινό διάδοχο του θρόνου Κωνσταντίνο και τον πρίγκιπα Γεώργιο και τον κερνάγανε κρασί, γάλα, μπύρα, αυγά πασχαλινά, πορτοκαλάδα και άλλα δώρα. Πολλοί του έταζαν από κοσμήματα ως τζάμπα ξύρισμα στο κουρείο για πάντα. Δεν ξέρουμε αν τελικά τα πήρε όλα αυτά τα δώρα. Ο βασιλιάς Γεώργιος ρώτησε τον Λούη τι δώρο θα ήθελε να του προσφέρει, και εκείνος του απάντησε: «Ένα γαϊδουράκι να με βοηθάει να κουβαλάω το νερό.»Ο Λούης έτρεξε τον μαραθώνιο σε χρόνο 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δεύτερα. Μετά τους Ολυμπιακούς γύρισε στο χωριό του και δεν πήρε μέρος σε κανέναν άλλο αγώνα δρόμου. Έζησε μια ζωή ήρεμη, εργαζόμενος ως αγρότης, και αργότερα ως τοπικός αστυνομικός.
http://el.wikipedia.org/

Οι Νοχουρίτες και ο Μ. Αλέξανδρος

Νόμισμα που απεικονίζει τον Δικέρατο Αλέξανδρο
Στα σύνορα Περσίας και Τουρκμενίας, οι Νοχουρίτες βρίσκονται χωρισμένοι ανάμεσα στις δύο χώρες. Το 1988, τα 18 χωριά των Νοχουρλί, που χτίστηκαν από στρατιώτες του Μ. Αλεξάνδρου οι οποίοι είχαν τραυματιστεί, μοιράστηκαν στα δύο από τη συνοριακή γραμμή που τους αποξένωσε. Οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ξεχωριστοί από τους ντόπιους Τουρκμένιους και στα νεκροταφεία τους κανείς βλέπει επιτύμβιες στήλες με επίστεψη δύο κέρατα κριαριού, προς τιμήν του Δικέρατου Αλεξάνδρου.
Πηγή: http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=2739

Καλάς και Καλάσα

Παιδιά της φυλής των Καλάς συνεχίζουν την παράδοση αιώνων.
Η φυλή των Καλάς, τα μέλη της οποίας θεωρούνται επίγονοι των στρατευμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην κεντρική Ασία, παρουσιάζεται μέσα από ένα τετραήμερο εκδηλώσεων με τίτλο «Καλάς και Καλάσα. Ελληνικοί απόηχοι στην κεντρική Ασία», από την 1 έως 4 Απριλίου, στο Πολιτιστικό-Συνεδριακό Κέντρο του Νέου Δημαρχιακού Μεγάρου Περιστερίου. Το κοινό θα γνωρίσει τον τρόπο ζωής των κοινοτήτων αυτών που στο παρελθόν άσκησαν μεγάλη επιρροή. Από αυτές πήραν και χρησιμοποίησαν οι Κουσάν (κινεζικό φύλο) το ελληνικό αλφάβητο, προκειμένου να γράψουν τη γλώσσα τους, ενώ η τέχνη τους -η ελληνοβουδιστική τέχνη της Γκαντάρα- επηρέασε επί πολλούς αιώνες τη γλυπτική των Ινδών κ.ά. Οι Καλάς ζουν σήμερα αποσυρμένοι στα Ιμαλάια και στον Ινδικό Καύκασο, όπου διατηρούν πιστά τις παραδόσεις και τα έθιμά τους.
Πηγή: Έθνος, 27/3/09 http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11380&subid=2&tag=8777&pubid=2776789

Των Ελλήνων ΚΑΙ το τηλεσκόπιο!

Ανθέλληνες,τηρείστε σιγήν ιχθύος............
ΟΛΑ είναι των Ελλήνων.Σιγά-σιγά η μάνα Χθών,αποκαλύπτει του πολιτισμού των ευγενών Ελλήνων τις αποδείξεις.
-------------------------------------------------------------------------------------
http://ermionh.blogspot.com/

"Έυρημα αποδεικνύει πως οί Έλληνες εφηύραν και το τηλεσκόπιο!

Πως λοιπόν να μην μας γενοκτονήσουν κατηγορώντας μας "επί Ελληνισμώ"

Αναρτήθηκε από ENDYMION