Ο Ιησούς γύρισε την πλάτη,στο μοναδικό άσυλο ανιάτων που έτυχε να συναντήσει!
Του Μ. Καλόπουλου
Η κοροϊδευτική θεραπεία στην κολασμένη κολυμπήθρα ΒηθζαθάΗ περίπτωση όμως που καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο επιχείρημα, δείχνει ξεκάθαρα την επιλεκτική θεραπεία του Ιησού προς ημέτερους, είναι η "θεραπεία" του παραλυτικού, στη κολυμβήθρα Βηθζαθά![1]
«Στην Ιερουσαλήμ υπήρχε μια δεξαμενή με πέντε στοές, που στα εβραϊκά ονομαζόταν Βηθζαθά. Σ’ αυτές τις στοές κείτονταν πλήθος ασθενών, τυφλοί, κουτσοί, παράλυτοι, που περίμεναν να αναταραχθεί το νερό, γιατί άγγελος Κυρίου κατέβαινε από καιρό σε καιρό στην δεξαμενή και ανατάραζε τα νερά, και όποιος έμπαινε πρώτος μετά την αναταραχή του νερού, αυτός γινόταν καλά, οποία κι αν ήταν η ασθένεια του. Ήταν εκεί ένας άνθρωπος τριάντα οκτώ χρόνια, τον ρώτησε δε ο Ιησούς: Θέλεις να γίνεις υγιής; Κύριε άνθρωπο δεν έχω να με ρίξει στην δεξαμενή μόλις αναταραχθούν τα νερά και ενώ εγώ προσπαθώ, πάντοτε κάποιος άλλος πέφτει πριν από μένα». Β.Β. Ιωάνν.5.1-7. Ιλαροτραγωδίας το αποκορύφωμα!Τι να πει κανείς για τους αμέτρητους αναγνώστες της Βίβλου και την ανεξήγητη έλλειψη απομυθοποιητικής διάθεσης τόσων αιώνων; Πώς να σχολιάσει κανείς τον ανεπανάληπτο αυτόν θεϊκό σαδισμό, που ανενόχλητος παραμένει θρονιασμένος στα δήθεν ιερά αυτά κείμενα τόσες εκατονταετίες τώρα; Είναι πραγματικά άξιον βαθύτατης απορίας, το γιατί εδώ και αιώνες δε βρέθηκαν "κάποιοι" με απλό παραστατικό τρόπο, να μας δώσουν να καταλάβουμε μια για πάντα, ότι το απάνθρωπο σκηνικό αυτής της ιστορίας, είναι εξαιρετικά ύποπτο και τόσο βρώμικο, που δεν θα μπορούσε ποτέ να ανήκει σε οποιονδήποτε αξιοπρεπή θεό! Θέλει πολύ για να δει κανείς, ότι η αθλοθέτηση ταχύτερης εκκίνησης... μεταξύ αναπήρων, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι τίποτε περισσότερο από κακόψυχη έμπνευση, διεστραμμένων, χαιρέκακων ιερέων;Φαίνεται όμως πως μπροστά σε θεολογικές μεγαλοστομίες, εύκολα μας εγκαταλείπει και ο ελάχιστος αναλυτικός νους που διαθέτουμε και μαζί του παραλύει και κάθε διάθεση κριτικής! Δεν εξηγείται διαφορετικά, γιατί απ’ την μια άκρη του πλανήτη μέχρι την άλλη, εμείς τα αναρίθμητα θρησκομανή ανθρωπάρια, παρά το πέρασμα τόσων αιώνων, δεν μπορέσαμε, ούτε καν να διαισθανθούμε τις άθλιες αυτές θεολογικές κοροϊδίες! Πώς είναι αλήθεια δυνατόν, άνθρωποι με συγκροτημένη σκέψη, κοινό νου και στοιχειωδώς υγιείς αντιδράσεις, να θεωρούν πιθανό ότι όλη αυτή την σαδιστική κοροϊδία, δηλαδή το βραβείο ταχύτερου αναπήρου, το αθλοθέτησε θεός;! Δεν είναι με την πρώτη ματιά ολοφάνερο, ότι οι νεώτεροι, οι δυνατότεροι και γενικότερα οι λιγότερο ασθενείς, θα ήταν αυτοί που θα κέρδιζαν μονίμως το έπαθλο μιας τέτοιας θεραπείας; Και επιτέλους, πώς θα μπορούσε ένας τυφλός να δει πρώτος τα νερά που αναταράχθηκαν και πώς ένας παράλυτος θα κατάφερνε να τρέξει πρώτος να πέσει σ’ αυτό το νερό της κοροϊδίας! Δεν είναι αυτά κανονικά ανέκδοτα για γέλια και... για κλάματα; Φαντάζεστε την θλίψη και την επαναλαμβανόμενη ψυχική αναστάτωση όλων εκείνων των απελπισμένων, σε κάθε αναταραχή υδάτων; Αλήθεια ποιός έσωζε κάθε φορά τους δύσμοιρους εκείνους ανάπηρους από πνιγμό, κάθε φορά που είχαν την ατυχία να πέσουν με καθυστέρηση δευτερολέπτων στο καταραμένο εκείνο ιαματικό νερό; Το πιθανότερο είναι, ότι στον κολασμένο εκείνο φαρισαϊκό νερόλακκο, περισσότερα ήταν τα ψυχικά θύματα και οι επιδεινώσεις υγείας, παρά οι ευεργετημένοι απ’ αυτόν! Σκεφθείτε τους κακόψυχους Φαρισαίους ιερείς, (ο Ναός βρισκόταν ακριβώς πάνω απ’ την κολασμένη αυτή δεξαμενή) με πόση επαγγελματική υποκρισία παρηγορούσαν και ανανέωναν τις ελπίδες των απελπισμένων εκείνων Εβραίων, κάθε φορά που δεν προλάβαιναν να πέσουν πρώτοι στο ψευδο-ιαματικό νερό! Φαντασθείτε τους αγιόσχημους εκείνους στυγερούς εκμεταλλευτές του ανθρώπινου πόνου, που με ωραία λόγια και κούφιες ελπίδες, έδεναν ξανά όλους εκείνους τους ταλαιπωρημένους αρρώστους ανθρώπους, γύρω απ’ το απατηλό νερό, για να περιμένουν την επόμενη φορά που ο δαιμονιώδης εκείνος "θεός", θα καταδεχόταν να αναταράξει τα δήθεν ιαματικά νερά της δεξαμενής! Κάτοψη της Ιερουσαλήμ όπου όπου με "Χ" σημειώνεταικάτωθεν του Ναού της, η αμαρτωλή κολυμπήθραΑκόμα και αυτή η ίδια η γελοία ιαματική αναταραχή των υδάτων, μας θυμίζει την επίδειξη του Φαρισαίου εξορκιστή Ελεάζαρου, μπροστά στον αυτοκράτορα Βεσπασιανό και την απάτη της αναταραχής του νερού στο δοχείο, από τον εξορκισμένο δαίμονα, που είδαμε να περιγράφει ο Ιώσηπος. Η ιδέα είναι ακριβώς η ίδια, και μόνο η κλίμακα είναι μεγαλύτερη! Σύμφωνα με την ομολογία του ευαγγελίου, που φέρει αυθαίρετα το όνομα του Ιωάννη,[2] το κολαστήριο αυτό, λειτουργούσε τουλάχιστον τα τελευταία σαράντα χρόνια! Συνεπώς εκεί στην κολυμπήθρα Βηθζαθά, είχε στηθεί ήδη πολύ πριν γεννηθεί ο Χριστός, ένας χρυσοφόρος προσκυνηματικός τόπος γιαχβικής θεουργίας! Ένα απατηλό θεραπευτήριο πάσης νόσου, που ουσιαστικά διαλαλούσε την αντίστοιχη παν-ιαματική φήμη του πατρός Γιαχβέ, συντηρώντας το θρησκευτικό εμπόριο της Ιερουσαλήμ! Ο παλαιοδιαθηκικός Ιουδαϊσμός, σαν θεμελιώδη θεσφατική του αρχή είχε την θεήλατη (θεόσταλτη) ασθένεια και την αμαρτία ως βασική της αιτία! Διάφορα εδάφια της Ο΄ που τελικώς αλλοιώθηκαν, το δείχνουν αυτό με ικανοποιητική σαφήνεια: «ο Κύριος θανατώνει και ζωογονεί... και ο Κύριος ασθενή ποιήσει τον αντίδικον αυτού» (Ο΄)Α΄Βασ.2.3. «Επί τω Κυρίω ελπίζων ου μη ασθενήσω» (Ο΄)Ψαλμ.25.1. «Οι δε ασεβείς ασθενήσουσιν εν κακοίς» (Ο΄)Παρ.24.16. «Ο καθαρός από αμαρτίας... ουκ ασθενήσει» (Ο΄) Ψαλ.Σολομ.17.36. «Ασθενήσουσιν εν ταίς αδικίαις αυτών» (Ο΄) Ωσηέ 5.5. «Ασθενήσουσιν εν τοις σώμασιν αυτών από πλήθους πορνείας» (Ο΄) Ναούμ 3.19. «Ιδού εγώ δίδω επί τον λαόν τούτον ασθένειαν και ασθενήσουσιν εν αυτή πατέρες και υιοί άμα και γείτων και ο πλησίον αυτού» (Ο΄) Ιερεμ.6.21. «Γενέσθω η ασθένεια αυτών εν καιρώ θυμού σου» (Ο΄) Ιερεμ.18.23. Βλέπε επίσης, Δευτερονόμιο ΚΗ΄ όπου αμέτρητες ασθένειες και λοιπά δεινά απαριθμούνται, σαν αποτέλεσμα παρακοής στον Γιαχβέ!Η συμπεριφορά του Ιησού ήταν ευθέως ανάλογη! Μάλιστα είναι στην συγκεκριμένη περίπτωση, που ο Ιησούς συνδέει άμεσα την αμαρτία με την αρρώστια, καθιστώντας κάθε φουκαρά ασθενή, μοναδικό υπεύθυνο των σωματικών παθήσεών του και μάλιστα για οποιαδήποτε ασθένεια! Ο Ιησούς συνάντησε λίγο αργότερα τον ίδιο αυτόν παραλυτικό στον περίβολο του ναού και του είπε: «βλέπεις έγινες υγιής, (όμως) μην αμαρτάνεις πλέον για να μην πάθεις χειρότερα» Ιωάνν.5.14. Την ευρύτατα διαδεδομένη περίπτωση, που την γνωρίζουμε όλοι σήμερα, δηλαδή τρισάθλιοι κοινωνικοί καταπιεστές και κοινοί εγκληματίες, να σφύζουν δια βίου από υγεία, να έχουν την καλύτερη δυνατή περίθαλψη και να καλοπερνούν προκλητικά, δεν φαίνεται να την γνώριζε τότε, ο επί γης θεός! Παν-ιαματικός αλλά και αρρωστημένα επιλεκτικός ο πατέρας Γιαχβέ στην κολυμπήθρα της Βηθζαθά! Παν-ιαματικότερος όμως και εξ ίσου επιλεκτικός και ο γιος του, ο περιοδεύων σωτήρας και διαμονο-διώκτης Γιάχσους, ο μελλοντικός κοσμαγάπητος και θεοποιημένος ήρωας της Μεσογείου! Προσπαθήστε όμως για λίγο, να φαντασθείτε το καθημερινό μαρτύριο όλων εκείνων των αληθινά δύστυχων ανθρώπων! Συνωστιζόμενοι ολοχρονίς στο ρείθρο της δεξαμενής, να κοιτούν απολιθωμένοι μέρα και νύχτα το ανελέητα ακίνητο εκείνο θαυματόνερο, προσπαθώντας να συγκεντρώσουν και την τελευταία ικμάδα της προσοχής και της δύναμής τους, μήπως και καταφέρουν επιτέλους να πηδήξουν πρώτοι μέσα σ’ αυτήν την άθλια υδάτινη ελπίδα και κατακτήσουν το απατηλό δώρο του αβρααμικού θεού Γιαχβέ! Οι ταλαίπωροι εκείνοι ασθενείς, είχαν πιαστεί στα πυκνά δίχτυα του αναίσχυντου φαρισαϊκού δόλου! Στα σκληρά δεινά της σωματικής τους πάθησης και στις δυσβάστακτες θεολογικές ενοχές περί αμαρτίας, που αδιάκοπα τους ενέπνεε ο παλαιοδιαθηκικός θεός Γιαχβέ, οι Φαρισαίοι ιερείς τούς είχαν προσθέσει και την απίστευτη ταλαιπωρία, της χρόνιας ενατένισης μιας υδάτινης επιφάνειας! Πόσο απ’ τον χρόνο τους μπορούσαν να δαπανήσουν σε ενατένιση μιας ακίνητης επιφάνειας, χωρίς να φθείρουν και το υπόλοιπο της υγείας τους, οι εύθραυστοι και ταλαίπωροι εκείνοι ασθενείς; Πόσα χρόνια μπορούσαν να αντέξουν κοιτώντας το μισητό εκείνο νερό, πριν αποτρελαθούν; Σκεφθείτε την υγρασία και τις γενικότερες συνθήκες εξυπηρέτησης των βασικών τους αναγκών, μέσα στις πέντε εκείνες πανάθλιες σκοτεινές στοές! Είναι εντελώς βέβαιο, ότι με τέτοιες συνθήκες διαβίωσης και αδιάκοπης ψυχικής έντασης, δεν πρέπει να είναι καθόλου λίγοι εκείνοι που πραγματικά παραφρόνησαν, μετά από αλλεπάλληλες αποτυχίες ετών! Πόσοι έχασαν ακόμα και τον ευεργετικό λιγοστό τους ύπνο, ή καταξόδεψαν το υπόλοιπο της υγείας τους, βλέποντας εφιάλτες αναταράξεων στο δήθεν ιαματικό νερό και αγωνιώντας μέχρι θανάτου να προλάβουν; Πόσοι πέθαναν απογοητευμένοι, συντετριμμένοι απ’ την συσσωρευμένη πίκρα μιας πολύχρονης αποτυχίας; Σας φαίνονται πολύ θεϊκά όλα αυτά; Ξαναρωτώ... σας φαίνονται πολύ θεϊκά όλα αυτά; Κι όμως αποδίδονται στο θεό που αφελώς πιστέψαμε! Ακόμα κι αν μετατρέψουμε το ψυχοφθόρο αυτό θαύμα, σε ανταγωνισμό συνοδών αναπήρων, το γελοίον του πράγματος μάλλον χειροτερεύει! Φαντασθείτε κάποιον πλούσιο ασθενή, να καταφθάνει στον χώρο του θαύματος, με το πολυάριθμο υπηρετικό προσωπικό του... Σκεφθείτε τις πολλαπλάσιες δυνατότατες που είχε ο κάθε πλούσιος ασθενής, να εκμεταλλευθεί με τους άγρυπνους υπηρέτες του, το περίεργο αυτό έπαθλο υγείας, που σαν μοναδική προϋπόθεση δεν είχε άλλον όρο αρετής ή πίστης, παρά μόνο την πρωτιά, που με απόλυτη άνεση μπορούσαν να εξασφαλίσουν οι πλούσιοι, με τις απεριόριστες δυνατότητες διαρκούς επαγρύπνησης και ένταση προσοχής του πολυάνθρωπου προσωπικού τους! Δεν είναι όλα αυτά ανεπίτρεπτες γελοιότητες, ανάξιες οποιουδήποτε θεού; Η κολυμπήθρα της Βηθζαθά λοιπόν, χωρίς καμμιά αμφιβολία ήταν μια αισχρή φαρισαϊκή ελπιδοπαγίδα! Μια αναίσχυντη θεολογική εκμετάλλευση της φυσικής ανθρώπινης αγωνίας για υγεία και μακροημέρευση! Δεν χρειάζεται να περιγράψω άλλες πιθανές και απίθανες αθλιότητες, που θα μπορούσαν να εκτυλιχθούν ανάμεσα στους φτωχούς ασυνόδευτους ασθενείς και τους πλούσιους και συνοδευόμενους ανταγωνιστές τους! Ακόμα και ο δήθεν θεραπευθείς παραλυτικός της αφήγησης, αν και σαφώς "ημέτερος", με όσα φέρεται να λέει, απλώς επιβεβαιώνει, ότι ο κάθε φουκαράς σακάτης Εβραίος, θα μπορούσε επί σαράντα συνεχή χρόνια... να είναι το κορόιδο των ίδιων του των ιερέων! Τραγική λοιπόν και απάνθρωπη από κάθε άποψη, η εκμετάλλευση των πασχόντων στην πανάθλια αυτή κολασμένη κολυμπήθρα της Βηθζαθά! Φυσικά έντεχνοι τρόποι αναταραχής των υδάτων υπήρχαν πολλοί, πάντοτε ανάλογοι με την κατασκευή της δεξαμενής! Μια απλή ξαφνική εσωτερική εισροή υδάτων, από μικρότερη κρυφή υπερκείμενη δεξαμενή, θα μπορούσε να προκαλεί την ελεγχόμενη αναταραχή στην επιφάνεια της δεξαμενής. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι οι δεξαμενές αυτές εδέχοντο νερά από υπερκείμενη πηγή.[3] Έτσι ο εκάστοτε συνεργός του φαρισαϊκού ιερατείου, δηλαδή ο "ημέτερος", ενημερωμένος για την επικείμενη αναταραχή, έπεφτε πρώτος στην κολυμπήθρα και "θεραπευμένος" απ’ την προσποιητή ασθένειά του, ανέσταινε τον θρύλο της περιοχής βοηθώντας τους ιερείς της Ιερουσαλήμ, να κοροϊδέψουν μέχρι την επόμενη φορά, τους δύστυχους ελπιδο-δεμένους ασθενείς της Βηθζαθά! Και ξαφνικά... απ’ το μοναδικό αυτό αηδιαστικό κολαστήριο ψυχών και σωμάτων, περνάει καμαρωτός και ήρεμος, ο γιος του Γιαχβέ, ο δήθεν πονόψυχος παν-ιαματικός Ιησούς! Περιέργως δεν εκφράζει την παραμικρή ένσταση για την απάνθρωπη λειτουργία του κολαστηρίου! Τίποτε απολύτως δεν του προξενεί αγανάκτηση... "θεραπεύει" έναν μοναδικό ασθενή λέγοντάς του: «πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα» Ιωάνν.5.8, και σπεύδει να φύγει μεγαλόπρεπα όπως ήρθε! Τι συμβαίνει λοιπόν, εμείς δεν καταλάβαμε κάτι, ή ο γιος του Γιαχβέ δεν ένιωσε τίποτε απ’ όλα αυτά που εντελώς δικαιολογημένα εδώ περιγράψαμε;Τι να πρωτο-ρωτήσουμε λοιπόν;! Γιατί ο θεός έκανε εκείνη την "πανέξυπνη" ερώτηση: «θέλεις να γίνεις υγιής;» στον κατάκοιτο της εκλογής του; Η μάστιγα της ανθρωπότητας, οι θεολόγοι, ακόμα προσπαθούν να ανακαλύψουν το βαθύτερο νόημα μιας τόσο βαθυστόχαστης ερώτησης! Υποτίθεται πως ο άνθρωπος αυτός, ήταν τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια κατάκοιτος σε μια άθλια στοά αγωνίας, με αναρίθμητες πλέον αποτυχίες στο κυνήγι του θαύματος, που τον μετέβαλαν σε φαινόμενο αντοχής στη δυστυχία! Και ξαφνικά, εμφανίζεται κάποιος που τον ρωτά, ό,τι πιο απίθανο... αν ήθελε να γίνει καλά! Αν ο άνθρωπος αυτός, ήταν στ’ αλήθεια τριάντα οκτώ έτη άρρωστος και ανήμπορος δίπλα στο θεϊκό έπαθλο... το πιθανότερο είναι πως μια τέτοια ερώτηση, θα έκανε το ποτήρι της υπομονής του να ξεχειλίσει και τα σμπαραλιασμένα νεύρα του να πεταχτούν σαν ελατήρια στον αέρα! Υποθέτοντας δικαιολογημένα πως κάποιος παίζει ξεδιάντροπα με τον πόνο του, θα ξεσπούσε με όποιον τρόπο μπορούσε πάνω στον άνθρωπο που τόλμησε να του κάνει την αφελέστατη αυτή ερώτηση! Μα, για ποιον άλλον λόγο θα βρισκόταν εκεί, τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια, αν δεν ήθελε να γίνει καλά; Ποιός "τυφλός" δεν θα ήθελε το φως του; Ποιός από τους ταλαίπωρους εκείνους ασθενείς, θα απαντούσε αρνητικά σε μια τέτοια "κουφή" ερώτηση; Στα βιογραφικά δεδομένα της ζωής του θεραπευτή Ιησού, το πέρασμά του απ’ αυτήν την κολυμπήθρα των αληθινών πασχόντων, θα έπρεπε να ήταν το ενδοξότερο αποκορύφωμά της! Ο περιοδεύων θεραπευτής όλων των σωματικά καταπονημένων, ο σπλαχνικότερος όλων Ιησούς, έφθασε επιτέλους στην αυθεντικότερη και μαζικότερη σύναξη παθόντων! Ο θεός της θεραπείας, βρήκε επιτελούς την οδυνηρότερη γωνία της Παλαιστίνης! Τον μοναδικό αυτόν τόπο, που δεκαετίες τώρα, ήταν γεμάτος από πραγματικούς πάσχοντες! Γιατί λοιπόν εκεί δεν τους θεράπευσε όλους; Γιατί δεν απηύθυνε, δυνατά προς όλους τους παρευρισκόμενους την ίδια ερώτηση: «θέλετε να γίνετε υγιείς»; Είναι περισσότερο από βέβαιο, ότι κανείς απολύτως δεν θα απαντούσε όχι! Στην συνέχεια, ένα απίστευτο πανηγύρι χαράς θα ξεσπούσε ανάμεσα στους, ταλαίπωρους αυτούς ανθρώπους, που γέμιζαν ασφυκτικά τις πέντε αυτές στοές του κολαστηρίου και με καυτά δάκρυα ευγνωμοσύνης, θα ευχαριστούσαν τον ευεργέτη τους, για το αναπάντεχο δώρο της θεόσταλτης θεραπείας! Αν μάλιστα υπήρχαν αμφιβολίες για την πίστη ορισμένων, ο Ιησούς θα μπορούσε να απευθύνει προς όλους εκείνο το περίφημο: «κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν» (Ματθ.9.29), που είπε σε φιλική οικία, ή στους δύο τυφλούς που τον ακολούθησαν! Τίποτε απ’ όλα αυτά όμως δεν συνέβη! Ο Ιησούς ήρθε στην φωλιά των πασχόντων, θεράπευσε μόνο έναν και έφυγε αθόρυβα όπως ήρθε... Γιατί; ... ΓΙΑΤΙ;Για άλλες συνάξεις πασχόντων, αμφιβόλου αυθεντικότητας, διαβάσαμε: «και πάντας τους κακώς έχοντας εθεράπευσεν» Ματθ.8.16.&12.15 Στις Πράξεις επίσης: «έχρισε αυτόν (τον Ιησού) ο θεός με πνεύμα άγιον και δυνάμεις και διήλθε ευεργετών και ιώμενος (θεραπεύοντας) πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου» Πραξ.10.38. Γιατί λοιπόν ως όφειλε ο περιοδεύων θεραπευτής, συνεπής προς την συγκεκριμένη αποστολή του... δεν ελευθέρωσε όλους εκείνους τους ταλαίπωρους από την άθλια εκείνη φαρισαϊκή σφηκοφωλιά της απάτης, θεραπεύοντας απλά όλους τους εκεί πάσχοντες; Γιατί δεν εξέβαλε ούτε έναν δαίμονα; Δεν υπήρχαν εκεί δαιμον-ασθένειες;Σαν θεμελιωτής μιας υποτιθέμενης νέας, πιο ανθρώπινης διαθήκης, με έμφαση στην συμπόνια και την αγάπη, γιατί δεν άλλαξε έστω ελαφρώς προς το καλύτερο, τους άθλιους όρους της πραγματοποίησης του ελεεινού εκείνου γιαχβικού θαύματος; Γιατί ως φιλάνθρωπος και σπλαχνικότερος απ’ τον σκληροτράχηλο πατέρα του Γιαχβέ, δεν όρισε, όχι πια μόνο ο πρώτος, ο νεότερος, ο πλουσιότερος ή ο ταχύτερος, αλλά εφεξής όλοι όσοι θα έπεφταν την ίδια ημέρα της αναταραχής των υδάτων, θα θεραπεύονται οπωσδήποτε, για να μειωθεί στο ελάχιστο το μαρτύριο της αναμονής; Αντί όμως όλων αυτών, ο Χριστός γύρισε την πλάτη του και έφυγε βιαστικά από την κολυμπήθρα της Βηθζαθά, χωρίς το παραμικρό σχόλιο για την κορυφαία αυτή κακοήθεια των Φαρισαίων! Το θεουργικό όμως αυτό κολαστήριο, εξακολούθησε να λειτουργεί και να δέχεται απελπισμένους ασθενείς, για μερικές δεκαετίες ακόμα! Η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 70 μ.Χ. από τον στρατηγό Τίτο! Ασφαλώς μέχρι τότε, μέσα στις πέντε άθλιες στοές βασανισμού παθόντων της Βυθζαθά, το θέατρο της σωτηρίας συνεχιζόταν! Φαντάζεστε λοιπόν πόσοι ακόμα δεινοπάθησαν μετά το βιαστικό πέρασμα του Ιησού από την καταραμένη εκείνη ψευδο-θεραπευτική, γιαχβο-φαρισαϊκή ελπιδοπαγίδα; Αν ο Ιησούς περιόδευε για να κηρύξει και να θεραπεύσει, γιατί δεν έκανε τίποτε από τα δυο, στον μοναδικό αυτόν τόπο, των απολύτως αυθεντικών πασχόντων, που τα είχαν περισσότερο ανάγκη από οποιουσδήποτε άλλους; Κάποιος θα αντειπεί, κι όμως έστω θεράπευσε έναν! Όμως έστω κι αυτόν τον έναν, τον θεράπευσε πράγματι;Στην συγκεκριμένη σύντομη βιβλική περιγραφή, ανεξήγητη παραμένει, η απόλυτη απουσία των υπόλοιπων πασχόντων της ιαματικής δεξαμενής Βηθζαθά! Γιατί αλήθεια δεν περιγράφονται πουθενά οι οποιεσδήποτε αντιδράσεις των υπόλοιπων ασθενών, που κανονικά έπρεπε να είχαν παρακολουθήσει έκπληκτοι την θαυματουργική θεραπεία του παραλυτικού που πρέπει να ήταν ο αρχαιότερος ανάμεσα τους; Ανεξήγητη είναι επίσης και η απόλυτη έλλειψη επαφής του Ιησού μαζί τους! Αλήθεια, γιατί στους πραγματικά διψασμένους για παρηγοριά αυτούς ανθρώπους δεν απηύθυνε έστω έναν παρηγορητικό λόγο! Γιατί δεν τους έκανε λίγη συντροφιά, δεν τους πρόσφερε μια μικρή, τυπική, καθημερινή βοήθεια, εκεί που και η παραμικρότερη βοήθεια πραγματικά μετρούσε; Γιατί δεν έβαλε έστω τους μαθητές του να τους προσφέρουν μια οποιαδήποτε καθημερινή βοήθεια; Γιατί δεν τους μίλησε για την αξία της πίστης, της αρετής ή την παρήγορη έλευση της βασιλείας του; Γιατί δεν τους είπε κάποια απ’ τις παραβολές του... κάτι για τα πετεινά του ουρανού, τα ζιζάνια των αγρών, τον... καλό Σαμαρείτη, ή μια ιστορία με τα χαμένα πρόβατα του θεού; Γιατί δεν τους είπε έναν μακαρισμό, μια προφητεία, ένα γνωμικό... τέλος πάντων κάτι, οτιδήποτε πνευματικό και βαθυστόχαστο; Γιατί δεν έκανε μια οποιαδήποτε απλή πράξη αγάπης... πλένοντας π.χ. το πρόσωπο, τα χέρια ή... τα πόδια κάποιων κατάκοιτων, που το είχαν πραγματικά ανάγκη, αντί να το κάνει αργότερα εντελώς θεατρικά στους υγιέστατους μαθητές του; Δεν είναι αυτός για τον οποίο διαβάσαμε: «έβγαλε το ιμάτιό του ο Ιησούς, ζώστηκε μια πετσέτα, έβαλε νερό στην λεκάνη και άρχισε να πλένει τα πόδια των μαθητών του και να τα σκουπίζει με την πετσέτα που είχε ζωστεί»; Β.Β.Ιωάνν.13. Για να μην αναφερθούμε αναλυτικότερα στις καυτές ανάγκες των κατάκοιτων εκείνων ανθρώπων, προσπαθήστε λίγο να φανταστείτε μια ομήγυρη αναπήρων και κατάκοιτων ανθρώπων και θα καταλάβετε από πού έσπευσε να φύγει εντελώς άπρακτος, ο δήθεν φιλεύσπλαχνος και φιλάνθρωπος Ιησούς! Γιατί λοιπόν δεν έκανε τίποτε για τις καυτές ανάγκες αυτών των ανθρώπων; Γιατί δεν απάλυνε με οποιονδήποτε τρόπο, τον αληθινό πόνο όλων αυτών των πέρα για πέρα αληθινά καταπονημένων ανθρώπων;! Δεν ήταν αυτός που είπε: «όλα όσα θέλετε να κάνουν οι άνθρωποι σε σας, αυτά να κάνετε πρώτοι εσείς σ’ αυτούς» Ματθ.7.12. Γιατί δεν τήρησε τον δικό του χρυσό κανόνα; Λέτε να μην ήθελαν την υγεία τους όλοι εκείνοι οι δυστυχισμένοι Εβραίοι ομοεθνείς του; Γιατί δεν τους έδωσε έστω μια μοναδική ευκαιρία; Κι αν επιτέλους ο "θεάνθρωπος" είχε κάποιους ιδιαίτερους λόγους, για τους οποίους δεν θεράπευσε κανέναν απ’ τους πολυπληθείς εκείνους ασθενείς, γιατί αυτοί οι λόγοι δεν αναφέρονται πουθενά στα "ιερά" κείμενα; Δεν ήταν αυτός που είπε: «έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και οι πεφορτισμένοι και εγώ θέλω αναπαύσει υμάς» Ματθ.11.28. Εκεί ακριβώς μπροστά του, ήταν τόσοι αληθινά σακατεμένοι άνθρωποι, γιατί δεν έκανε τίποτε γι αυτούς; Για πρώτη φορά στην δίχρονη υποτίθεται περιοδεία του για αναζήτηση πασχόντων, είχε μπροστά του όλους μαζί τους πλέον αδιαμφισβήτητα ταλαιπωρημένους της περιοχής, γιατί λοιπόν τους γύρισε την πλάτη; Γιατί έφυγε χωρίς να τους παρηγορήσει με έργα ή έστω και με απλά λόγια; Γιατί...;Πειθήνιοι θεολόγοι και παπαγαλάκια ιεροκήρυκες, χρυσοποίκιλτοι παπάδες κάθε βαθμίδος, μωρόσοφοι "καθηγητές" και περιώνυμα μέλη της ιεράς συνόδου... όλοι εσείς που ξεχαστήκατε στο πετυχημένο θεολογικό σας εμπόριο ελπίδας... οι ερωτήσεις αυτές είναι για σας! Αιώνες τώρα είστε οι σημαιοφόροι της θεολογικής δεισιδαιμονίας σ’ αυτόν τον τόπο και οι καλοπληρωμένοι δεσμώτες της χώρας, που λυσσαλέα πολεμάτε να αφανίσετε κάθε φλόγα ιερής αμφισβήτησης! Εσείς που είστε τα "φρόνιμα" φίδια[4] των ελιγμών και της αοριστολογίας, εμπρός, απαντήστε στα συγκεκριμένα ερωτήματα! Για τον στοιχειωδώς λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο, η απάντηση είναι προφανής. Ο Ιησούς, δεν μπήκε ποτέ σε καμμία από τις πέντε πανάθλιες στοές της ιαματικής κολυμπήθρας Βηθζαθά! Ο μοναδικός εκείνος παραλυτικός, που "θεραπεύτηκε", πρέπει να βρισκόταν κάπου έξω και οπωσδήποτε αρκετά μακριά απ’ τις κατάμεστες με πραγματικούς πάσχοντες στοές, γιατί διαφορετικά δεν εξηγείται, πώς μετά την δημόσια θεραπεία του ενός, δεν ξέσπασε ανάμεσα στους υπόλοιπους πολυπληθείς ασθενείς της Βηθζαθά, ένα ασταμάτητο ντελίριο παρακλήσεων! Οι ταλαίπωροι εκείνοι άνθρωποι, είχαν ήδη στραφεί σε δύση και ανατολή, ψάχνοντας και ικετεύοντας για θεραπεία! Είχαν υποστεί τα πάντα, με αποκορύφωμα την φρικτή κόλαση αναμονής στην Βηθζαθά! Καταλαβαίνετε τι θα συνέβαινε, αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, είχαν αντιληφθεί ότι κάπου μέσα στις πέντε αυτές στοές της ταλαιπωρίας τους, ή έξω κάπου εκεί κοντά απ’ αυτές, βρισκόταν ο παν-ιαματικός Ιησούς και μάλιστα είχε ήδη θεραπεύσει τον αρχαιότερο ασθενή της κολυμπήθρας! Είναι περισσότερο από βέβαιο, ότι θα ακολουθούσε πανδαιμόνιο παρακλήσεων και οι περισσότεροι απ’ αυτούς, με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσαν, θα τον ακολουθούσαν μέχρι την άκρη του κόσμου, έως ότου εισακουστούν οι παρακλήσεις τους, για να βρουν επιτέλους την πολυπόθητη γιατρειά τους! Στην αφήγηση όμως, τίποτε απολύτως απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει. Γιατί; Ούτε ένας απ’ αυτούς δεν ξεσπά σε παρακλήσεις, ούτε ένας απ’ αυτούς δεν ακολουθεί τον Ιησού μετά το πέρασμά του απ’ την κολυμπήθρα! Γιατί; Ο μοναδικός λοιπόν εκείνος ευτυχής παραλυτικός, που δέχθηκε την όπως και να την δούμε ανόητη εκείνη ερώτηση του θεραπευτή, προφανώς δεν ήταν μέσα σε κάποια απ’ τις στοές της Βηθζαθά! Όπου κι αν συνέβη αυτή η συνάντηση, το σίγουρο είναι πως τον μοναδικό "τυχερό" μας παραλυτικό, δεν τον περιστοίχιζαν άλλοι πάσχοντες. Η μυστηριώδης αυτή περίπτωση, της μιας και μοναδικής θεραπείας ανάμεσα σε έναν ολόκληρο πληθυσμό πραγματικών ασθενών, δεν έχει άλλη ερμηνευτική διέξοδο, εκτός απ’ τις δύο παρακάτω περιπτώσεις. Πρώτον οι πάσχοντες της Βηθζαθά δεν αντελήφθησαν καν την παρουσία του Ιησού και δεύτερον, κάθε υπόθεση μαζικής απιστίας των υπολοίπων πασχόντων στο πρόσωπο του θεραπευτή Ιησού, αποκλείεται εντελώς, μια και όλοι οι ασθενείς και οι σακατεμένοι του κόσμου, δεν έχουν τίποτε να χάσουν πληρώνοντας με πίστη οποιοδήποτε παιχνίδι ελπίδας! Άλλωστε, ούτε το κείμενο κάνει οποιονδήποτε υπαινιγμό, για μαζική απιστία των ασθενών της Βηθζαθά! Η περίφημη συνάντηση λοιπόν, του υποτιθέμενου παραλυτικού και του "θεϊκού" θεραπευτή του, πρέπει να έγινε κάπου έξω και αρκετά μακριά απ’ τις κατάμεστες στοές ασθενών της Βηθζαθά, αφού κανένας απ’ τους θαμώνες των πέντε στοών της, δεν εμφανίζεται στην αφήγηση, έστω για να βεβαιώσει ότι ο μοναδικός εκείνος παραλυτικός, ήταν πράγματι εκεί όλα αυτά τα χρόνια! Δικαιολογημένα λοιπόν συμπεραίνουμε, πως όχι τριάντα οκτώ χρόνια αλλά ούτε καν τριάντα οκτώ ώρες, δεν πρέπει να ήταν εκεί ο παραλυτικός του Ιησού, γιατί απλούστατα ήταν ένας εκ των αφανών "ημετέρων"! Μάλιστα και ο τόπος του συγκεκριμένου "θαύματος", πρέπει υποχρεωτικά να ήταν κάπου έξω και μακριά απ’ τις στοές του πόνου, μια και οι χρόνιοι θαμώνες των στοών αυτών, γνώριζαν και τον τελευταίο ανάμεσά τους! Οποιαδήποτε λοιπόν τέτοια ψευδο-θεραπεία, θα ξεσήκωνε θύελλες διαμαρτυριών από τους θαμώνες των στοών αυτών, που θα βεβαίωναν ότι ο "παραλυτικός" του Ιησού, ουδέποτε έζησε ανάμεσά τους! Ακόμα και η ίδια η συμπεριφορά του "παραλυτικού" είναι άκρως αποκαλυπτική. Σε αντίθεση με ό,τι γενικά πιστεύεται, έγινε καλά μόνο επειδή το ήθελε και όχι επειδή πίστεψε οτιδήποτε στο πρόσωπο του Ιησού! Απόδειξη της απουσίας οποιασδήποτε τέτοιας θεραπευτικής πίστης, είναι τα όσα διαβάζουμε λίγο αργότερα γι αυτόν: «ερώτησαν δε οι (φαρισαίοι) άρχοντες. Ποιός είναι ο άνθρωπος που σου είπε: πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα; Ο θεραπευμένος όμως δεν ήξερε να πει ποιός ήταν, επειδή ο Ιησούς έφυγε (κειμ: εξένευσε[5]) όχλου όντος εν τω τόπω» Ιωάνν.5.13. Η απόλυτη απουσία οποιαδήποτε πίστης, στο πρόσωπο του Ιησού βεβαιώνεται απ’ τον ίδιο τον πάσχοντα! Κατά την ίδια λοιπόν την αφήγηση, ο παραλυτικός έγινε καλά, χωρίς καν να γνωρίζει ποιός ήταν ο θεραπευτής του, πόσο μάλλον να πιστέψει σε οποιαδήποτε ιδιότητα ή επαγγελία του! Τα περί ιαματικής πίστεως λοιπόν, στις περισσότερες θεραπείες του Ιησού δεν έχουν καμμία ανάμειξη! Μάλιστα σύμφωνα με το κείμενο, ο Ιησούς έσπευσε να φύγει, επειδή στον τόπο υπήρχε όχλος πολύς (όχι πάσχοντες)! Έτσι φαίνεται καθαρά ότι η θεραπεία του παραλυτικού συνέβη κάπου κοντά στην κολυμπήθρα και όχι μέσα στις στοές του άσυλου των ανιάτων! Μάλιστα ο Ιησούς βλέποντας κόσμο γύρω του, όχι μόνο δεν μπήκε στις στοές των δυστυχισμένων αυτών ασθενών, αλλά έκανε νεύμα στους μαθητές του δια της κεφαλής, να απομακρυνθούν το γρηγορότερο από τον τόπο! Στην κατεύθυνση της στημένης θεραπείας, βρίσκονται και οι αντιδράσεις του μοναδικού θεραπευθέντος. Ο πανευτυχής παραλυτικός, ενώ ευχαρίστως συζητάει με τους Φαρισαίους αν έπρεπε ή όχι να σηκώσει το κρεβάτι του την ημέρα του Σαββάτου, παρ’ όλα αυτά δεν έκανε το εντελώς αναμενόμενο... δεν έτρεξε καν να ειδοποιήσει περιχαρής τους συμπάσχοντες συνανθρώπους του στις στοές, μαζί με τους οποίους υποτίθεται πως πέρασε, ολόκληρες δεκαετίες πόνου και ανημπόριας, πράγμα που αποδεικνύει ότι εκεί, όπου δήθεν πέρασε ολόκληρη την ζωή του, δεν είχε ούτε έναν γνωστό, ούτε έναν επιστήθιο φίλο και συνοδοιπόρο στον μακρύ μαρτυρικό δρόμο της υποτιθέμενης ασθένειάς του! Να γιατί ο Ιησούς έφυγε εγκαίρως απ’ την περιοχή, κάνοντας συνωμοτικά νόημα δια της κεφαλής και όχι μιλώντας προς όλους με θάρρος! Φαντάζεστε την πικρή έκπληξη των δυστυχισμένων εκείνων ανθρώπων, όταν με καθυστέρηση θα μάθαιναν ότι από κοντά τους πέρασε ο παν-ιαματικός Χριστός;! Κάτω απ’ το βάρος αυτής της διαπίστωσης, δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να πούμε ότι, πολιτισμένες και ευνομούμενες κοινωνίες, δηλαδή οργανωμένες κοινωνίες προστασία της δημόσιας υγείας, θα αντιμετώπιζαν παρόμοιες περιπτώσεις πολύ εύκολα, υποχρεώνοντας τον θεραπευτή, να αποδείξει τις ικανότητες του σε απολύτως ελεγχόμενες συνθήκες και σε παθόντες πέραν πάσης αμφιβολίας και όχι σε σκοτεινής προελεύσεως και αμφιβόλου παθήσεων πάσχοντες!Ο Ιησούς διεκδίκησε τον τίτλο του φιλάνθρωπου θεραπευτή, περισσότερο απ’ οποιονδήποτε θεοποιημένο ήρωα της ανθρώπινης ιστορίας. Ε λοιπόν, τουλάχιστον στην περίπτωση της κολυμπήθρας της Βηθζαθά, φαίνεται πεντακάθαρα ένας εντελώς διαφορετικός Ιησούς! Βλέπουμε τον θεοποιημένο περιοδεύοντα θεραπευτή, να προσπερνάει ευχαρίστως το γνωστότερο κέντρο σύναξης ασθενών ολόκληρης της περιοχής, χωρίς να θεραπεύει κανέναν!Δείτε την εικόνα! Ο κήρυκας της αγάπης και της ευσπλαχνίας, γύρισε την πλάτη του στο μοναδικό πραγματικό άσυλο ανίατων που έτυχε να συναντήσει! Άφησε πίσω του χωρίς καμμία θεραπεία, ένα ολόκληρο γκέτο από αναρίθμητους, συνωστιζόμενους εξαθλιωμένους βρώμικους ασθενείς, γέρους, νέους, φτωχούς και αβοήθητους, να βυθιστούν στην ασφυκτική αγωνία και τον μακρόσυρτο ασίγαστο πόνο των ανίατων παθήσεών τους! Και το χειρότερο, τους παράτησε ανυπεράσπιστους, εύκολη λεία στην άθλια φαρισαϊκή εκμετάλλευση, την οποία προσποιήθηκε ότι δεν αντελήφθη!Ο Ιησούς γύρισε την πλάτη,στο μοναδικό άσυλο ανιάτων που έτυχε να συναντήσει!Μπροστά σ’ αυτήν την συγκλονιστική και απόλυτα αληθινή σύναξη πονεμένων ανθρώπων, μπροστά στην συγκλονιστικότερη συσσώρευση ανθρώπινου πόνου της Ιερουσαλήμ και ολόκληρης της Παλαιστίνης, ο Ιησούς έκανε στους μαθητές του νεύμα απομάκρυνσης και γυρίζοντας την πλάτη του... απλά έφυγε όσο γρηγορότερα μπορούσε! Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία! Οι πολυάριθμοι και περιώνυμοι αιώνιοι αναλυτές του χριστολογικού προβλήματος... μας κορόιδεψαν! Δεν χρειαζόταν παρά να αναλύσουν προσεκτικά, μόνο αυτό το αίνιγμα της Βηθζαθά και θα καταλάβαιναν αμέσως, ποιος ήταν ο πραγματικός Χριστός των ευαγγελίων!Ο Ιησούς απέφυγε να επισκεφθεί αυτή την κολυμπήθρα των ανιάτων περισσότερο από μιά φορές! Όταν για πρώτη φορά ο Ιησούς, δωδεκαετής ακόμα βρέθηκε στον ναό και συνομιλούσε με τους Φαρισαίους νομοδιδασκάλους, η κολυμπήθρα με τους βαριά ασθενείς ήταν εκεί τριακόσια περίπου μέτρα μακρύτερα. Όταν αργότερα, ανεβασμένος απ’ τον Σατανά πάνω στο πτερύγιο του Ναού, μπορεί από ‘κει να μην έβλεπε καθαρά τα έθνη της γης, (γιατί και τοτε η γη ήταν σφαιρική) αν όμως έσκυβε λίγο, θα μπορούσε να δει τις στοές της απόλυτης οδύνης που βρίσκονται ελάχιστες δεκάδες μέτρα πιο χαμηλά από το βορειότερο τείχος του ναού! Όταν του έδειχναν τις οικοδομές του Ναού και γεμάτος προφητική χάρη, πρόβλεπε την καταστροφή τους, βρισκόταν και πάλι εκεί κοντά στο κολαστήριο του πάθους! Όταν εισήλθε στην Ιερουσαλήμ μετά βαΐων και κλάδων. Όταν περισπούδαστα κοιτούσε τον βράχο της Ιερουσαλήμ, απ’ τον απέναντι λόφο των ελαιών. Όταν δείπνησε σε κάποιο ανώγι της Ιερουσαλήμ. Όταν έτρωγε το Πάσχα την πρώτη αλλά και την τελευταία φορά, σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο δήθεν σπλαχνικός θεραπευτής Ιησούς, βρισκόταν σε απόσταση ολίγων βημάτων από το κολαστήριο αυτό, το οποίο ποτέ του δεν καταδέχθηκε να επισκεφτεί! Τώρα νομίζω μπορείτε κι εσείς να απαντήσετε ευκολότερα στην αρχική ερώτηση: περιοδεύοντας ο Ιησούς, έψαχνε για πάσχοντες ή τους απέφευγε;! Αν πραγματικά τους έψαχνε, τότε γιατί στην Βηθζαθά, όταν βρέθηκε κοντά στους μοναδικούς αυθεντικούς πάσχοντες της ιστορίας του, βιάστηκε να φύγει, πριν ακόμα αντιληφθούν την παρουσία του; Ναι, η Βηθζαθά ήταν το μόνο μέρος, όπου ο Ιησούς επρεπε να τους θεραπευσει ολους... και όμως δεν το έκανε... γιατί ποτέ του δεν υπηρξε πραγματικος θεραπευτης!
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Τόση είναι η προχειρότητα των κατοπινών διορθωτών (Μασσοριτών) που αιώνες μετά, ανέλαβαν να "διορθώσουν" τα κείμενα, ώστε μετέφρασαν το όνομα της κολυμπήθρας της Ιερουσαλήμ ως Βηθεσδά που ήταν όνομα πόλης! (Λουκ.9.10)[2] Στο ευαγγέλιο του δήθεν Ιωάννη, αναφέρεται κατ’ επανάληψη η έκφραση «δια τον φόβο των Ιουδαίων» εννοώντας τους Φαρισαίους! Η έκφραση όμως αυτή ταιριάζει μόνο σε εθνικό, και δεν θα μπορούσε να γραφτεί από έναν Ιουδαίο Ιωάννη! [3] Η πηγή λέγεται «της Παναγιάς», το αρχαίο όνομά της όμως ήταν «πηγή Γισών».[4] Στην παράξενη αυτή εντολή ο Ιησούς ζητάει: «γίνεστε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις και αγνοί ως οι περιστερές» Ματθ.10.16. Κανείς δεν φαίνεται να καταλαβαίνει, ότι ο συνδυασμός των δύο αυτών ιδιοτήτων είναι η ουσία της εντολής! Όταν είστε ανίσχυροι, να παριστάνετε τις λευκές περιστερές (αθώους), όταν όμως μπορείτε να δαγκώσετε, κάντε το σιωπηλά και αποτελεσματικά σαν τους όφεις![5] «Εκνεύω, εξένευσα. Νεύω προς τα έξω. Κλίνω την κεφαλί (νεύοντας) με νόημα. Κάνω νεύμα σε κάποιον δια κινήσεως της κεφαλής».
Φωτιά στο πολτικό σκηνικό με την υπόθεση Παυλίδη. Τα γεγονότα δικαιώνουν αυτούς που επέμεναν ότι με 151 βουλευτές , η κυβέρνηση βρίσκεται σε τεντωμένο σκοινί.
Φωτιά στο πολτικό σκηνικό με την υπόθεση Παυλίδη. Τα γεγονότα δικαιώνουν αυτούς που επέμεναν ότι με 151 βουλευτές , η κυβέρνηση βρίσκεται σε τεντωμένο σκοινί.
