Τι λένε οι Έλληνες...

------------------------------------------------------------------

Περί τού «αγνώστου θεού»

...................Αναδημοσίευση για το συλλογικό ιστολόγιο «Αθεΐα»

...........Άρειος Πάγος, Αθήνα: η χάλκινη μνημειακή στήλη με την καινοδιαθητική περικοπή για τον «άγνωστο θεό».

«Ἀφοῦ ἐστάθηκε ὁ Παύλος ἐν μέσω τοῦ Αρείου Πάγου εἶπε· “ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἐγώ σᾶς
θεωρῶ ὡς τούς περισσότερον θρήσκους ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους. 23 Διότι, καθώς
ἐπερνοῦσα τούς δρόμους τῆς πόλεώς σας καί ἔβλεπα μέ προσοχήν τά ἱερά πού σέβεσθε,
εὑρῆκα καί ἕνα βωμόν εἰς τόν ὁποῖον ἦτο χαραγμένη ἡ ἐπιγραφή: Εἰς τόν ἄγνωστον
Θεόν. Αὐτόν λοιπόν τόν ὁποῖον σέβεσθε χωρίς νά τόν γνωρίζετε, αὐτόν ἐγώ κηρύττω
εἰς σᾶς.”» (1)

Πασίγνωστη η μαρτυρία τού Παύλου. Πόσες και πόσες φορές δεν την ακούσαμε να
χρησιμοποιείται ως απόδειξη σπερματικού Λόγου και προφητικής αναμονής των
αρχαίων Ελλήνων για τον Έναν και Μοναδικό αληθινό Θεό: τον ιουδαιοχριστιανικό
Γιαχβέ; Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι ακριβώς έτσι όπως διατείνονται οι χριστιανοί
απολογητές. Κι αυτό δεν αποτελεί αυθαίρετο συμπέρασμα μιας ισχνής μειοψηφίας
κακόπιστων αμφισβητιών, αλλά θέση με την οποία συντάσσεται ένα σημαντικό κομμάτι
των ειδικών που ασχολήθηκαν με το θέμα.

«Τῷ ἀγνώστῳ θεῷ» ή «τοῖς αγνώστοις θεοῖς»;

«Κατά τη μεταγενέστερη κυρίως Αρχαιότητα οι φιλοσοφικές θεωρίες -ιδιαίτερα των
στωικών- και η έντονη θρησκευτικότητα δημιούργησαν την πεποίθηση και ενίσχυσαν
την αντίληψη ότι κανένας θεός δεν πρέπει να αγνοείται από τη λατρεία. Ακόμη και οι θεοί
των οποίων τα ονόματα και οι συγκεκριμένες επιδράσεις δεν ήταν γνωστές, έπρεπε να
τιμώνται. Έτσι, αυτοί οι “άγνωστοι” θεοί συμπεριλαμβάνονταν στο ευρύτερο “Πάνθεον”
και αποτελούσαν μια πληρότητα του θεϊκού κύκλου, που συχνά εκφραζόταν με τη
διατύπωση “πάντες θεοί”. Έτσι δημιουργήθηκε μια λατρευτική προσωνυμία που ήταν
χαραγμένη σε επιγραφές βωμών των μεταγενέστερων χρόνων - και όπως φαίνεται,
μόνο στον πληθυντικό αριθμό» (2). Τα παραδείγματα άφθονα:

α. Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, βιβλίο 1 («Αττικά»), 1.4 (μαρτυρία για την περιοχή
τού Φαλήρου):

«[…] ἐνταῦθα καὶ Σκιράδος Ἀθηνᾶς ναός ἐστι καὶ Διὸς ἀπωτέρω, βωμοὶ δὲ θεῶν τε
ὀνομαζομένων Ἀγνώστων […]»

β. Ομοίως, βιβλίο 5 («Ηλιακά Α΄»), 14.8 (μαρτυρία για την περιοχή τής Ολυμπίας):

«[…] τὰ δὲ ἐς τὸν μέγαν βωμὸν ὀλίγῳ μέν τι ἡμῖν πρότερόν ἐστιν εἰρημένα, καλεῖται δὲ
Ὀλυμπίου Διός: πρὸς αὐτῷ δέ ἐστιν Ἀγνώστων θεῶν βωμὸς […]»

γ. Στην Πέργαμο βρέθηκε το 1909 μια αναθηματική επιγραφή την οποία οι ειδικοί
αποκατέστησαν ως εξής:

ΘΕΟΙΣ ΑΓ [ΝΩΣΤΟΙΣ] ΚΑΠΙΤ [ΩΝ] ΔΑΔΟΥΧ [ΟΣ]

δ. Φιλόστρατος, Βίος Απολλωνίου, 6,3:

«[…] σωφρονέστερον γάρ τό περί πάντων θεῶν λέγειν καί ταύτα Ἀθήνησιν, οὐ καί
αγνώστων δαιμόνων βωμοί ἵδρυνται […]»

Αξίζει δε να αναφερθεί ότι ακόμα κι ο ίδιος ο Άγιος Ιερώνυμος (συντάκτης τής περίφημης
Βουλγκάτα, τιμώμενος από την ορθόδοξη Εκκλησία στις 15 Ιουνίου) εξέφρασε την άποψη
ότι ο Παύλος στην περίπτωση τού επίμαχου βωμού, μετέτρεψε τον πληθυντικό «θεοῖς
αγνώστοις» στον ενικό «ἀγνώστῳ θεῷ» και (σαν να μην έφτανε αυτό) παρέδραμε το
υπόλοιπο κομμάτι τής επιγραφής που έλεγε: «[…] θεοῖς Ἀσίας, Εὐρώπης καί Ἀφρικῆς
θεοῖς αγνώστοις καί ξένοις» (3)! Tη θέση αυτή τού Ιερώνυμου επανέλαβε μάλιστα
αργότερα και ο Οικουμένιος, Επίσκοπος Τρίκκης καθώς και ο Έρασμος στο «Μωρίας
Εγκώμιον»:

«[…] ‘Εάν δέ τις πιστεύῃ κατά τι τόν πεντάγλωσσον εκεῖνον ῾Ιερώνυμον, […] παρά τῷ
θείῳ Παύλῳ και οἱ λόγοι τῶν ἱερῶν γραφῶν ἀντιφάσκουσι, καίτοι οὐδαμῶς καθ' ἑαυτούς
ἀντιφάσκοντες, ὅτε ἰδών τυχαίως ἐν Ἀθήναις τήν ἐπί τοῦ ναοῦ ἐπιγραφήν, “ἀγνώστῳ
θεῷ”, ἔστρεψεν αὐτήν εἰς ἐπιχείρημα ὑπέρ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, παραλείψας
τους ἄλλους, δι’ ους περ ἐγράφη ἀπέσπασε δηλ. τοῦτο, Ἀγνώστῳ θεῷ, παραλλάξας καί
τοῦτο ὀλίγον. Ἐπειδή τό ὅλον τῆς ἐπιγραφῆς εἶχεν οὕτω “Τοῖς θεοῖς Ἀσίας, Εὐρώπης
καί Ἀφρικῆς θεοῖς αγνώστοις καί ξένοις” […]» (4)

Πέραν τούτου, δεν πρέπει να παραβλέπεται και το γεγονός ότι μερικοί θεωρούν το
κείμενο των Πράξεων νοθευμένο ή μεταγενέστερη προσθήκη. Η θέση αυτή -την οποία
πρώτος εξέφρασε ο Νόρντεν- «από άλλους έγινε αποδεκτή (λ.χ. J. Wellhausen, H.
Lietzmann, R. Reitzenstein) και από άλλους πολεμήθηκε (A.v. Harnack, Th. Birt, Ed.
Meyer)» (5). Σύμφωνα πάλι με μιαν άλλην εκδοχή, ο ενικός τού Παύλου «ὀφείλεται εἰς
φθοράν τοῦ κειμένου ἢ εἰς σφάλμα τῆς μνήμης» (6), ενώ στο περιοδικό «Αἰξωνή» (1951,
σ. 132) διατυπώθηκε η θεωρία ότι «ἡ ἐπιγραφή ἦτο μέν κατά πληθυντικόν ἀριθμόν
γεγραμμένη, ἀλλά διά κεφαλαίων προευκλειδίων γραμμάτων […], ὅτε ἦτο ἀκόμη ἐν
χρήσει τό τρισκελές σῖγμα, τό Ο ἐτίθετο καί ἀντί τῶν γραμμάτων Ω, ΟΥ, ἡ δέ διαφορά
προήλθεν ἐξ ἐσφαλμένης ἀναγνώσεως τοῦ Παύλου, ἕνεκα τῆς μετά 500 καί πλέον ἔτη
μεταβολής τοῦ σχήματος τῶν γραμμάτων τοῦ ἀττικού ἀλφαβήτου» (7).

Ναι, αλλά ο Λουκιανός;

Το εκ πρώτης όψεως εύλογο αυτό ερώτημα των χριστιανών απολογητών πράγματι
παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στο έργο τού μεγάλου συγγραφέα «Φιλόπατρις»,
βλέπετε, αναφέρεται ο όρκος: «Νή τόν άγνωστον ἐν Ἀθήναις» καθώς και ένα
απόσπασμα που φαίνεται να δικαιώνει τον Παύλο: «[…] ἡμεῖς δέ τόν ἐν Ἀθήναις
Άγνωστον ἐφευρόντες και προσκυνήσαντες χείρας εἰς οὐρανόν ἐκτείναντες
τούτω εὐχαριστήσωμεν ὡς καταξιωθέντες τοιούτου κράτους ὑπήκοοι γενέσθαι».

Ωστόσο και στην περίπτωση αυτή, υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια που δεν πρέπει
να μας διαφεύγει: το συγκεκριμένο έργο τού Λουκιανού λοιπόν συγκαταλέγεται από
τους ειδικούς στα ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΑ αφού εκτιμάται ότι πιθανότατα γράφτηκε τον
Μεσαίωνα (8)! Και βέβαια αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε η επίκληση τού εν
λόγω αποσπάσματος αυτομάτως καθίσταται κενή περιεχομένου.

Ωστόσο…

Υπάρχει ωστόσο και κάποια άλλη μαρτυρία που ουδόλως αποκλείει την εκδοχή τού
Παύλου! Εντύπωση δε προκαλεί το γεγονός ότι η αναφορά αυτή συχνά χρησιμοποιείται
κι από τις δύο πλευρές, πιστούς κι αμφισβητούντες, με εντελώς ανορθόδοξο τρόπο,
αφού οι μεν αλλοιώνουν κατάφωρα το πραγματικό της νόημα, οι δε την ερμηνεύουν
μονόπλευρα. Πρόκειται συγκεκριμένα για την αναφορά τού Διογένη Λαέρτιου στο
«Βίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων», Α΄ (Επιμενίδης),110 , όπου
παραδίδεται μια εξήγηση για την προέλευση τής λατρείας των ανωνύμων θεών:

«Ὅθεν καὶ Ἀθηναίοις τότε λοιμῷ κατεχομένοις ἔχρησεν ἡ Πυθία καθῆραι τὴν πόλιν· οἱ
δὲ πέμπουσι ναῦν τε καὶ Νικίαν τὸν Νικηράτου εἰς Κρήτην, καλοῦντες τὸν Ἐπιμενίδην.
καὶ ὃς ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ ἐκάθηρεν αὐτῶν τὴν πόλιν καὶ ἔπαυσε
τὸν λοιμὸν τοῦτον τὸν τρόπον. λαβὼν πρόβατα μελανά τε καὶ λευκὰ ἤγαγε πρὸς τὸν
Ἄρειον πάγον. κἀκεῖθεν εἴασεν ἰέναι οἷ βούλοιντο, προστάξας τοῖς ἀκολούθοις ἔνθα ἂν
κατακλίνοι αὐτῶν ἕκαστον, θύειν τῷ προσήκοντι θεῷ · καὶ οὕτω λῆξαι τὸ κακόν.
ὅθεν ἔτι καὶ νῦν ἔστιν εὑρεῖν κατὰ τοὺς δήμους τῶν Ἀθηναίων βωμοὺς ἀνωνύμους,
ὑπόμνημα τῆς τότε γενομένης ἐξιλάσεως.»

Πολλοί απολογητές λοιπόν απομονώνοντας τη φράση «τῷ προσήκοντι θεῷ», τη
μετατρέπουν σε… επιγραφή (!) και την παρουσιάζουν τεχνηέντως ως σχεδόν
ταυτόσημη τής φράσης «τῷ ἀγνώστῳ θεῷ», παραβλέποντας το γεγονός ότι στο
κείμενο γίνεται λόγος για πλήθος «προσηκόντων» -και ως εκ τούτου ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ-
θεών! Κάποιοι άλλοι πάλι που απορρίπτουν διαρρήδην κάθε περίπτωση ύπαρξης
βωμού με τη μονοθεϊστική διατύπωση τού Παύλου, υπερτιμώντας τη φράση «βωμούς
ανωνύμους» την ερμηνεύουν μονόπλευρα χωρίς να ασχολούνται καθόλου με το
γεγονός ότι αφού -σύμφωνα πάντα με το κείμενο- όπου σταματούσαν τα πρόβατα,
στήνονταν βωμοί στην εκάστοτε προσήκουσα θεότητα τής περιοχής, η επίμαχη
φράση κάλλιστα θα μπορούσε να αναφέρεται σε περιπτώσεις όπου στα σημεία που
σταμάτησαν κάποια πρόβατα, δεν ήταν γνωστή κάποια συγκεκριμένη θεότητα! Είναι
δυνατόν δηλαδή να υπήρχαν ανάμεσα στους βωμούς γνωστών θεών και κάποιοι που
όντως ήταν αφιερωμένοι «τῷ ἀγνώστῳ θεῷ», όχι όμως σ’ εκείνον τον άγνωστο θεό
που φαντάζονται οι χριστιανοί απολογητές, τον Θεό όλης τής κτίσης, αλλά στον
άγνωστο «προσήκοντα θεό» τής γύρω περιοχής!

Φυσικά αυτή δεν είναι παρά μόνο μία πιθανή εκδοχή. Υπάρχει, βλέπετε, και η
περίπτωση οι εν λόγω βωμοί να μην έφεραν καμία απολύτως αναθηματική επιγραφή,
να ήταν δηλαδή αυτό ακριβώς που δηλώνει και η επίμαχη φράση τού Λαέρτιου:
ανώνυμοι! Στην περίπτωση αυτή βέβαια είναι σαφές ότι δικαιώνονται εκείνοι που
αποκλείουν το ενδεχόμενο ύπαρξης διατύπωσης στον ενικό αριθμό και το τοπίο
ξεκαθαρίζει ακόμα περισσότερο (9).

Όπως και να ’χει, ένα είναι το σίγουρο: ακόμα κι αν παρά τις σοβαρές επιφυλάξεις
τής πλειονότητας των ειδικών, τελικά όντως υπήρξε ο βωμός που περιέγραψε ο
Παύλος, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αυτό απόδειξη προφητικής αναμονής
τού Ενός και Μοναδικού χριστιανικού Θεού. Το αντίθετο θα λέγαμε! Γιατί αν το
καλοσκεφτεί κανείς, ποια η διαφορά ανάμεσα στον συμβολισμό που έκρυβε ο
περίφημος Άγνωστος Θεός και σ’ εκείνον που κρύβει ο Άγνωστος... Στρατιώτης;

(Πρωτότυπο: ανάρτηση 56)
.

...
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ

(1) Αγία Γραφή Βίβλος, εκδ. Κ. Κουμουνδουρέα, (ερμηνευτική απόδοση:
Ι. Θ. Κολιτσάρα), τόμος 6, σελ. 424, Πράξεις Αποστόλων ΙΖ΄22-23

(2) Πάπυρος Larousse Britannica, τ. 1, σ. 660, λήμμα: «Άγνωστος θεός»

(3) «Inscriptio autem arae non ita erat, ut Paulus asseruit “ignoto deo”
sed ita: “Diis Asia et Euroae et Africae, diis ignotis et peregrinis”. Verum
qia Paulus non pluribus diis indigebat ignotis, sed uno tantum ignoto deo,
singylari verro usus est […]»

(4) http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/b/c/f/metadata-212-0000020.tkl
(σ. 135-136)

(5) Πάπυρος Larousse Britannica, τ. 1, σ. 660, λήμμα: «Άγνωστος θεός»

(6) Πάπυρος Λαρούς, 1963, τ. 1, σ. 233, λήμμα: «Αγνώστου θεού βωμός».

(7) Ομ.

(8) Πάπυρος Larousse Britannica, τ. 33, σ. 629, λήμμα: «Λουκιανός»
Επίσης: el.wikipedia

(9) Στον Παλατίνο Λόφο τής Ρώμης βρέθηκε ένας προχριστιανικός βωμός
με την εξής επιγραφή:

SEI DEO SEI DEIVAE SAC [ RUM ]
C. SEXTIUS ET CALVINUS PR [ AETOR ]
DE SENATI SENSENTIA
RESTITUIT

Σε διάφορες ξένες απολογητικές σελίδες αναφέρεται ότι η εν λόγω επιγραφή
σημαίνει: «Τῷ ἀγνώστῳ θεῷ»! Στην πραγματικότητα όμως αυτό που λέει το
κείμενο είναι: «Είτε σε θεό, είτε σε θεά». Το υπόλοιπο δε κομμάτι αναφέρει
ότι ο βωμός αναστηλώθηκε κατ’ εντολή τής Συγκλήτου από τον Σέξτο. Εικάζεται
ότι ο βωμός είτε έφερε ήδη πριν από την αναστήλωσή του την επιγραφή είτε
απλώς η θεότητα στην οποία ήταν αφιερωμένος, με το πέρασμα τού χρόνου
και την εγκατάλειψη είχε πλέον ξεχαστεί.

...

http://anazitiseis-hh.blogspot.com/

----------------------------------------------------------

ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ!

Να μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία την οποία περιγράφουν ο Ματθαίος (ιε´ 22/28) και ο Μάρκος (ζ´ 25/30) στην Καινή Διαθήκη: Μία Ελληνίδα, Συροφοινίκισσα στο γένος, παρακαλάει τον Ιησού να θεραπεύσει την κόρη της."Κι εκείνος δεν της αποκρίθηκε ούτε μία λέξη. Και τότε οι μαθητές τον πλησίασαν και του είπαν διώξε την γιατί φωνάζει από πίσω μας. Κι εκείνος αποκρίθηκε Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Δεν είναι σωστό να παίρνης το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνης στα κυνάρια (:σκυλάκια)"....!Εδώ διαβάζουμε ότι ούτε οι μαθητές του δείχνουνε αγάπη προς τον πλησίον, ούτε συμπόνια, φιλανθρωπία ή έστω κάποιος να προσπαθήσει να παρηγορήσει αυτή την γυναίκα, και ο δε δάσκαλος τους (Ιησούς) πρόθημα δηλώνει φανατικός Ισραηλίτης (αν δεν είναι ρατσισμός αυτό...)του οποίου οι άλλοι λαοί του είναι αδιάφοροι, τους μεν Έλληνες αποκαλεί σκυλάκια. Το ότι αποκαλεί τους Έλληνες σκυλάκια σίγουρα δεν είναι κάτι προφητικό σχετικά με την σημερινή λειψανολατρεία (λείψανα: κόκαλα), καθόσον αυτή τότε υπαρκτή ήταν μόνο σε Εβραίους., (Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Δεν είναι σωστό να παίρνης το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνης στα σκυλάκια).Και να που η Ελληνίδα αντιστρέφει τους όρους. Ο δάσκαλος γίνεται μαθητής σε μία Ελληνίδα!Δεν τα παρατάει, του κάνει εκείνη μάθημα και με πειθώ αναγκάζει τον Ιησού να συνετιστεί:"Ναι Κύριε", του απαντάει "αλλά και σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν κάτω από το τραπέζι των κυρίων τους".". ενδιαφέρον έχει η απάντηση του δάσκαλου/ραβίνου Ιησού στην Ελληνίδα: Μάρκος 7:29Και είπε προς αυτήν• Διά τούτον τον λόγον ύπαγε• εξήλθε το δαιμόνιον από της θυγατρός σου. Ποιός ή μάλλον ποια είναι δάσκαλος και ποιος (καλός)μαθητής;

ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΝ. ΤΙΜΩΡΗΣΑΝ

Επιχείρηση Νέμεσις
Οι προσπάθειες που κατεβλήθησαν για την ποινική δίωξη των πρωταιτίων της Γενοκτονίας των Αρμενίων, τελικά δεν καρποφόρησαν για λόγους εσωτερικής (τουρκικής) και διεθνούς πολιτικής. Τα τουρκικά δικαστήρια αν και κατάφεραν να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα έγγραφα που αποδείκνυαν τα διαπραχθέντα εγκλήματα σε βάρος των Αρμενίων, απέτυχαν να τιμωρήσουν τους εγκληματίες πολέμου.

Στην Τουρκία το ανερχόμενο εθνικιστικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ αντιτάχθηκε στις δικαστικές προσπάθειες που στόχευαν στη δίωξη των τούρκων στρατιωτικών και κυβερνητικών αξιωματούχων. Στο βιβλίο του, Η Ιστορία της Αρμενικής Γενοκτονίας, ο Βαχάκν Νταντριάν αναφέρει ότι «οι εθνικιστικές φιλοδοξίες ενότητας και εθνικής υπερηφάνειας δεν ταίριαζαν με την εσωτερική παρόρμηση να επιρρίψουν μομφή και ν’ αποδώσουν ευθύνες στους Τούρκους για τη Γενοκτονία των Αρμενίων».

Παράλληλα, στο διεθνές επίπεδο οι πολιτικές εκτιμήσεις βάρυναν περισσότερο από την επιθυμία των Συμμάχων – παρά τη δημόσια δέσμευσή τους – ν’ αναγκάσουν τους Τούρκους ν’ αναγνωρίσουν και να διώξουν ποινικά τους εγκληματίες πολέμου. Στο ζήλο τους να κερδίσουν την εύνοια της κεμαλικής κυβέρνησης, η Γαλλία και η Ιταλία υπονόμευσαν τις προσπάθειες της Αγγλίας και σ’ ένα μικρότερο βαθμό, αυτές των Ηνωμένων Πολιτειών ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη. Η Αγγλία χωρίς την υποστήριξη των Συμμάχων και καθώς ήταν υποχρεωμένη ν’ αντιμετωπίσει μόνη της την τουρκική αντίδραση, θυσίασε τελικά την επιδίωξή της για απονομή δικαιοσύνης στο βωμό των πολιτικών της συμφερόντων.

Έτσι, την ευθύνη για την τιμωρία των δημίων του αρμενικού λαού θα αναλάβουν οι αρμένιοι κομάντος εκδικητές, οι οποίοι απλώς θα εφαρμόσουν τις αποφάσεις των τουρκικών δικαστηρίων και θα εκτελέσουν τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους της κυβέρνησης των Νεότουρκων που δικάστηκαν και κρίθηκαν υπεύθυνοι των μαζικών δολοφονιών. Η ομάδα των τιμωρών δεν ξεπερνά τα δέκα άτομα και δρα στα πλαίσια μιας μακράς προετοιμασίας. Μετά από μια πρώτη περίοδο εντοπισμού και ταυτοποίησης του θύματος, η επιτήρηση επικεντρώνεται στις διαδρομές και στα μέρη των περιπάτων και των συναντήσεών τους. Κατόπιν με την πρώτη ευκαιρία πραγματοποιείται η εκτέλεση. Ο Αρμένιος τιμωρός διακατέχεται από μια ασυνήθιστη συμπεριφορά: ταυτίζεται με το σχέδιό του, με τον ύψιστο στόχο του. Μισεί το έγκλημα αλλά κάνει τη θυσία της ζωής του. Η πράξη του χαρακτηρίζεται από μια αδήριτη αναγκαιότητα, ένα πεπρωμένο που είναι αδύνατο ν’ αποφύγει εφόσον είναι διαταγή της οργάνωσής του.

Η πρώτη εκτέλεση τούρκου αξιωματούχου πραγματοποιείται στο Βερολίνο και εντάσσεται στα πλαίσια μιας επιχείρησης που πήρε το όνομα της θεάς της εκδίκησης, Νέμεσις, από την ελληνική μυθολογία. Συγκεκριμένα, γύρω στις 11 το πρωί της Τρίτης 15 Μαρτίου 1921, στη συνοικία Σαρλότεμπουργκ, ο Σογομών Τεχλιριάν, μετά από συστηματική παρακολούθηση δέκα ημερών, κρίνει κατάλληλη τη στιγμή να εκτελέσει το σχέδιό του. Στην οδό Χάρντεμπεργκ κάνει ανύποπτος το συνηθισμένο περίπατο, ντυμένος ευρωπαϊκά και ακολουθούμενος σε απόσταση μερικών μέτρων, σύμφωνα με τα μουσουλμανικά έθιμα, από τη σύζυγό του, ο οργανωτής του μεγάλου εγκλήματος, πρώην υπουργός Εσωτερικών και μέλος της τριανδρίας των Νεότουρκων που κυβέρνησε ουσιαστικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του πολέμου, Ταλαάτ Πασάς ο οποίος υπήρξε Μέγας Ραβίνος στην Τουρκία ,υπουργός Εσωτερικών και προσωρινός υπουργός Οικονομικών .

Ο Τεχλιριάν ξεκινά από το απέναντι πεζοδρόμιο, διασταυρώνεται με τον Τούρκο, τον προσπερνά και επιβραδύνει το βήμα του. Κατόπιν γυρίζει πίσω. Ο Ταλαάτ φαίνεται σαν κάτι να διαισθάνεται, θέλει να λοξοδρομήσει και ν’ αποφύγει τον άγνωστο διαβάτη. Αλλά δεν προλαβαίνει. Ο Τεχλιριάν βγάζει το περίστροφο από την τσέπη του και με μια αστραπιαία κίνηση τον πυροβολεί στο ύψος του κεφαλιού. Μια σφαίρα είναι αρκετή. Ο γιγαντόσωμος Ταλαάτ βρίσκεται ξαπλωμένος καταγής. Η γυναίκα του πέφτει λιπόθυμη ενώ ο κόσμος που πετιέται στα μπαλκόνια και στα παράθυρα φωνάζει «πιάστε τον, πιάστε τον!». Ο Τεχλιριάν τρέχει να εξαφανιστεί αλλά κάποιος που έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση καταφέρνει να τον συλλάβει.

Στη δίκη που συγκεντρώνει το παγκόσμιο ενδιαφέρον, ο Τεχλιριάν θα υποστηρίξει ότι ενήργησε μόνος του χωρίς προμελέτη, οδηγούμενος από μια ακαταλόγιστη επιθυμία εκδίκησης των συγγενών του στη θέα του υπ’ αριθμόν 1 δήμιου των Αρμενίων που αναγνώρισε τυχαία σ’ ένα δρόμο του Βερολίνου. Είναι μια μεμονωμένη πράξη που διέπραξε ένας επιζήσας της γενοκτονίας ο οποίος έγινε επιληπτικός και ανίκανος ν’ αντέξει την ιδέα ότι ένας εγκληματίας όπως ο Ταλαάτ μπορεί να ζει ατιμώρητος μετά από τέτοιες φρικαλεότητες υποστηρίζουν οι δικηγόροι του. Πρέπει να δικαιολογήσει την πράξη του ως ένα απερίσκεπτο χτύπημα, επακόλουθο των βασάνων του, για να μπορέσει να υποστηρίξει την αθωότητά του και η δίκη του να γίνει αυτή του θύματός του, αυτού που υπήρξε ο δήμιος των συγγενών του. Επικαλείται τις ταλαιπωρίες από την εκτόπισή του, τις τρεις πληγές του, τις κρίσεις επιληψίας κάθε φορά που θυμόταν τη μητέρα του, τον αδελφό του, τις σφαγμένες μπροστά στα μάτια του αδελφές του. Πρέπει να διαβεβαιώσει ότι δεν γνώριζε καν την παρουσία του Ταλαάτ στο Βερολίνο όταν ήλθε να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γερμανία: μια μέρα, τον είχε συναντήσει τυχαία στο δρόμο, τον είχε ακολουθήσει από απλή περιέργεια, χωρίς κακό σκοπό. Όμως, δυο εβδομάδες πριν την εκτέλεση, μετακομίζοντας απέναντι από το σπίτι του είχε ξαναδεί στον ύπνο του τους σωρούς των πτωμάτων ανάμεσα στα οποία είχε αναγνωρίσει τα κορμιά των βασανισμένων γονιών του. Και να που το φάντασμα της μητέρας του είχε σηκωθεί όρθιο και τον είχε μαλώσει αυστηρά: «Πώς; ξέρεις ότι ο δολοφόνος μας είναι εδώ, μπροστά στα μάτια σου και αδιαφορείς; Δεν είσαι πια γιος μου!». Τότε λοιπόν ξυπνώντας απ’ αυτόν τον εφιάλτη, αποφασίζει να σκοτώσει τον Ταλαάτ. Η ρητή εντολή της μητέρας του ήταν υπεράνω κάθε νόμου…

Τρεις μήνες μετά την εκτέλεση, οι ένορκοι του κακουργιοδικείου του Βερολίνου αθωώνουν τον κατηγορούμενο για το έγκλημα εκ προμελέτης. Η αθώωσή του γίνεται δεκτή με ενθουσιώδη χειροκροτήματα από ένα πλήθος συμπατριωτών και συμπαθούντων που είχαν κατακλύσει το δικαστήριο και θεωρείται σαν η τρανή απόδειξη για τα συναισθήματα της πολιτισμένης ανθρωπότητας απέναντι στο τερατώδες έγκλημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

Την ίδια τακτική θα ακολουθήσει κι ένας άλλος Αρμένιος τιμωρός, ο Μισάκ Τορλακιάν που θα σκοτώσει στην Κωνσταντινούπολη, τον υπουργό Εσωτερικών του Αζερμπαϊτζάν, Μπεχούντ Χαν Τζιβανσίρ, υπεύθυνο της σφαγής 20.000 Αρμενίων κατά την είσοδο των Τούρκων στο Μπακού το Σεπτέμβρη του 1918. Στις 18 Ιουλίου 1921, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, ο αζέρος αξιωματούχος επιστρέφει στο ξενοδοχείο Πέρα Παλάς, συνοδευόμενος από τον αδελφό του και άλλα τέσσερα άτομα μετά από μια οινοποσία σ’ ένα γειτονικό δημόσιο πάρκο.

Ένας μικρόσωμος άνδρας εμφανίζεται ξαφνικά στην είσοδο του ξενοδοχείου πυροβολώντας μια φορά στα πλευρά του Τζιβανσίρ που τον περνούσε ένα κεφάλι. Ο υπουργός γυρίζει λίγο το σώμα του και καταφέρνει να πιάσει το μπράτσο του θύτη του. Αυτός όμως προλαβαίνει και του φυτεύει δυο σφαίρες στο στήθος. Κι ενώ ο τραυματίας σωριάζεται καταγής, οι συνοδοί του πανικόβλητοι το βάζουν στα πόδια και κρύβονται πίσω από τα αυτοκίνητα. Οι δυο τούρκοι αστυνομικοί της φρουράς που βρίσκονται μπροστά στο ξενοδοχείο εξαφανίζονται. Ο Τορλακιάν στρίβει στη γωνία του δρόμου, αλλά ξαναεμφανίζεται ακούγοντας τις εκκλήσεις του θύματος για βοήθεια. Οι τριάντα περίπου αποσβολωμένοι μάρτυρες δεν τολμούν να επέμβουν, βλέπουν έντρομοι τον εκτελεστή να πλησιάζει και να δίνει τη χαριστική βολή στον τραυματισμένο που θα υποκύψει λίγο αργότερα κατά τη μεταφορά του στο ξενοδοχείο. Ο Τορλακιάν πυροβολεί μια φορά στον αέρα για ν’ απομακρύνει τους αστυνομικούς που έχουν σπεύσει εν τω μεταξύ για να τον αφοπλίσουν και προσπαθούν να τον συλλάβουν. Στη συνέχεια όταν καταφθάνουν οι γάλλοι στρατιωτικοί που ανήκαν στις δυνάμεις κατοχής, ο Τορλακιάν βάζει το όπλο του στη σκεπή ενός αυτοκινήτου και παραδίδεται. Οι στρατιώτες τον συνοδεύουν μέχρι το αστυνομικό τμήμα, ενώ το πλήθος τον ξυλοκοπάει μέχρι που λιποθυμάει.

Στους Γάλλους και κατόπιν στους Άγγλους αξιωματικούς που τον ανακρίνουν, απαντά ότι η οικογένειά του εξοντώθηκε με διαταγή του Τζιβανσίρ στο Μπακού και δείχνει τις τρεις ουλές που φέρει στο σώμα του ενώ μια σφαίρα είναι σφηνωμένη στο μηρό του απ’ αυτή τη σφαγή.Η δίκη του Τορλακιάν αρχίζει στα τέλη Αυγούστου, ενώπιον του βρετανικού στρατιωτικού δικαστηρίου στο κτίριο της παλιάς οθωμανικής σχολής πολέμου. Διαρκεί δυο μήνες και ο συνήγορος υπεράσπισης στηριζόμενος στο πόρισμα του γιατρού-πραγματογνώμονα, υποστηρίζει ότι ο πελάτης του αφού καταλήφθηκε από επιληψία – όπως ο Τεχλιριάν – είχε αντιδράσει όντας σε κατάσταση κρίσης στην ανάμνηση των σφαγών των συγγενών του στο Μπακού, όταν πληροφορείται για την παρουσία του Τζιβανσίρ στην Κωνσταντινούπολη. Στις 20 Οκτωβρίου, ο Τορλακιάν κρίνεται ένοχος χωρίς να του επιβληθεί ποινή λόγω ψυχικής διαταραχής τη στιγμή των γεγονότων. Έτσι αφού θεωρείται ανεύθυνος για τις πράξεις του, απελαύνεται στην Ελλάδα από τις δυνάμεις κατοχής.

Ο Τορλακιάν όπως φαίνεται αντιγράφει τη στάση του από τον Τεχλιριάν, σύμφωνα με τις οδηγίες της κοινής οργάνωσής τους που είχε αποφασίσει να σχεδιάσει την εκτέλεση των πρωταιτίων της Γενοκτονίας των Αρμενίων.Ο θάνατος του Τζιβανσίρ, όπως και του Ταλαάτ εγγράφεται σε μια σειρά προμελετημένων και επιμελώς προετοιμασμένων πράξεων από ένα κρυφό δίκτυο που σχηματίστηκε στους κόλπους του κόμματος της Αρμενικής Επαναστατικής Ομοσπονδίας – Τασνακτσουτιούν με σκοπό να καταδιώξει αυτούς τους εγκληματίες πολέμου μέχρι τα πιο μυστικά κρησφύγετά τους και να τους εκτελέσει. Εν τω μεταξύ δυο άλλες ομάδες εκδικητών βρίσκονται στην Ευρώπη και περιμένουν τις κατάλληλες οδηγίες. Το σχέδιο είναι να χτυπήσουν τα επόμενα άτομα της λίστας με τη ρητή εντολή αυτή τη φορά να μην πιαστεί κανένας – δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγίνουν παρόμοιες δίκες – αποφεύγοντας όσο το δυνατόν, τους άσκοπους θανάτους και τα χτυπήματα αθώων.

Στις 5 Δεκεμβρίου 1921 ο Αρσαβίρ Σιρακιάν θα εκτελέσει στη Ρώμη κατά τρόπο μυθιστορηματικό – κρεμασμένος στο μαρσπιέ της άμαξας που μετέφερε το θύμα – με μια σφαίρα στο κεφάλι, τον πρώην αρχηγό της κυβέρνησης των Νεότουρκων Σαΐντ Χαλίμ μετά από συστηματική παρακολούθηση πέντε μηνών.

Ο Σιρακιάν μαζί με τον Αράμ Γεργκανιάν θα ξαναχτυπήσουν στο Βερολίνο στις 17 Απριλίου 1922 ταυτόχρονα τον δρ. Μπεχαεντίν Σακίρ, έναν από τους κυριότερους υπεύθυνους της γενοκτονίας και τον πρώην διοικητή της Τραπεζούντας, Τζεμάλ Αζμί. Η καταδίωξη του πρώην υπουργού Ναυτικών, Τζεμάλ Πασά, μέλους της τριανδρίας των Νεότουρκων, που έγινε σύμβουλος των Σοβιετικών στις καυκασιανές υποθέσεις, θα οδηγήσει τους αποφασισμένους κομάντος Στεπάν Τζαγικιάν, Μπεντρός Τερ Μπογοσιάν και Αρντασέζ Κεβορκιάν να τον εκτελέσουν στις 25 Ιουλίου 1922, μπροστά στο στρατηγείο της Τσέκα, (πολιτικής αστυνομίας των μπολσεβίκων) στην Τιφλίδα.

Ειρωνεία της τύχης : ο Εμβέρ Πασάς, το τρίτο μέλος της τριανδρίας των Νεότουρκων, πρώην υπουργός Πολέμου, που είχε στραφεί προς την κομμουνιστική κυβέρνηση της Μόσχας, θα σκοτωθεί στις 4 Αυγούστου 1922 από μια διμοιρία αρμενίων μπολσεβίκων κοντά στη Σαμαρκάνδη, στα σύνορα του Αφγανιστάν, όντας επικεφαλής μιας ομάδας επαναστατημένων μουσουλμάνων του εμιράτου της Μπουχάρας και ο δρ. Ναζίμ, ο τελευταίος που απέμεινε από τη λίστα των προγραμμένων ατόμων που είχαν συντάξει οι εκδικητές, θα εκτελεστεί δι’ απαγχονισμού στην Άγκυρα στις 26 Αυγούστου 1926. Όχι βέβαια επειδή συμμετείχε στην οργάνωση των σφαγών του 1915, αλλά διότι συνωμότησε εναντίον του κεμαλικού καθεστώτος.

«Η οργάνωσή μας δεν είχε κανένα σχέδιο εξόντωσης, τιμωρούσε τα άτομα εκείνα που είχαν δικαστεί ερήμην και είχαν κριθεί υπεύθυνα για μαζικές δολοφονίες. Εξ άλλου στη λίστα υπήρχαν ονόματα αρμενίων προδοτών», θα γράψει στ’ απομνημονεύματά του λίγο πριν το θάνατό του το 1973 ο Αρσαβίρ Σιρακιάν.

Βιβλιογραφία : Αρσαβίρ Σιρακιάν, Το χρέος του αίματος – Ο Τιμωρός, έκδοση Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής, Αθήνα 1990 Ζακ Ντεροζύ, Επιχείρηση Νέμεσις, εκδόσεις Στοχαστής, Αθήνα Αιχμαλωσία μνήμης, Αρουτιούν Καμπουριάν, εκδόσεις Τσουκάτου, Αθήνα 2008, http://www.armenians.gr/armenika/35/x35_16.html

Ο Αλαβάνος αποκάλεσε "ακραίο" τον Διονύσιο Σολωμό και τον Εθνικό Ύμνο!

[Σε γνωρίζω από τη κόψη
του σπαθιού τη τρομερή
σε γνωρίζω από την όψη
που με βιά μετράει τη γη.]

Φτου σας,ρεζίλια....
Άκου να αποκαλέσει "ακραίο" τον Διονύσιο Σολωμό!
Καλά που δεν τον είπε και..."ακροδεξιό"!Ή μήπως ήθελε να το πει;
Κι αυτός ο φωστήρας θέλει να κυβερνήσει τη δύσμοιρη Ελλάδα!
Βεβαίως τα περί αναρχίας,πολυπολιτισμικότητας,κατάργησης της Ελληνικής Γλώσσας,μαρξισμού,μπακουνισμού,τροτσκισμού,κατάργησης των συνόρων,ο δήθεν υπερασπιστής των φτωχών(ο πλούσιος),ο υπερασπιστής των κουκουλοφόρων(που τους θέλει αγράμματους,για να μπορεί να τους ελέγχει),τα γνωρίζει απέξω και ανακατωτά!
Μήπως όμως δεν το είπε τυχαία;Μήπως έχει λάκκο η φάβα;

---------------------------------------------------------------------------------------
Το απόλυτο ρεζίλι για τον Αλαβάνο μέσα στη Βουλή

Δεν ήξερε

τον εθνικό ύμνο!!!

Τέτοιο ρεζιλίκι για αρχηγό πολιτικού κόμματος δεν έχει ξαναγίνει! Ο Αλέκος Αλαβάνος δεν ήξερε τον εθνικό ύμνο μέσα στην βουλή!!! Και χαρακτήρισε ακραίο τον Διονύσιο Σολωμό. Του φταίει ο Σολωμός που ο Αλαβάνος δεν ήξερε τον εθνικό ύμνο.
Στην συζήτηση για την ασφάλεια ξέρετε τι είπε και έγινε ΡΕΖΙΛΙ μέσα στο κοινοβούλιο;
"Ο Σολωμός ήταν ακραίος που είπε για τον εθνικό ύμνο κ.Πρωθυπουργέ, τον οποίο εθνικό ύμνο πιστεύω ότι γνωρίζετε: "σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψι, ποῦ μὲ βία μετράει τὴν γῆ". Με λίγα λόγια ήθελε να πει ότι με την βία μετράει την γη.
Τον λόγο πήρε ο Γιώργος Καρατζαφέρης που τον έκανε...σκουπίδι. Να ανοίξει η γη να τον καταπιεί:

"Κύριε Αλαβάνε, επειδή μπορεί να ακούει κόσμος και μαθητές και δεν ξέρετε τον εθνικό ύμνο, ο εθνικός μας ύμνος λέει βιά και όχι Βία. Δεν εννοεί την βία αλλά την βιασύνη. Που με βιασύνη μετράει την γη. Καλό είναι να γνωρίζουμε τον εθνικό μας ύμνο"!!!
Αυτό έγινε σήμερα μέσα στην βουλή.
Ντροπή και ξεφτίλα για τους εθνοπατέρες μας.
Αλήθεια, τέτοιοι μας αξίζουν; Καλά έγινε το περιστατικό, για να γνωρίζουν και οι πλέον "αμαθείς" την ημιμάθεια και την απάθεια ορισμένων...

http://kostasxan.blogspot.com/2009/04/blog-post_09.html

------------------------------------------------------------------

Τεχνητοί σεισμοί;;

--------------------------------------------------------------------------------------------

Φυσικός ή τεχνητός ο σεισμός στην Ιταλία?

αναρτήθηκε από τον χρήστη MORFEAS

Διαβάστε το άρθρο:ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

-------------------------------------------------------------------

Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.

Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΔΕΝ ΠΥΡΠΟΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ

Η Αλεξάνδρεια, χτισμένη στην μεσογειακή παραλία της Αιγύπτου, κοντά στις εκβολές του Νείλου, ήταν άπο τις μεγαλύτερες πόλεις του αρχαίου κόσμου. Ιδρύθηκε άπο τον Μέγα Αλέξανδρο την άνοιξη του 331 π.Χ.

και για χίλια περίπου ετη, ώς το έτος 641 μ.Χ που κατακτήθηκε άπο τους Άραβες, υπήρξε η αδιαμφισβήτητη βασίλισσα της Μεσογείου, ή οποία ώς άειφεγγής φάρος σκόρπισε σε όλο τον κόσμο την υλική και την πνευματική της λάμψη. Για τον λό γο αυτόν δικαίως οί συγγραφείς την ώνόμαζαν
«Πρώτην», «Κορυφήν τών πόλεων», και «Ένδοξοτάτην».

συνέχεια:
http://promhtheas.blogspot.com/

Βάσει σχεδίου η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ των Αρμενίων,αλλά και των Ελλήνων.

-------------------------------------------------------
Διαβάστε και τα παρακάτω σχετικά:


Εβραιοι και Πατριωτες!!!!!!

[Ειδικότερα οι ηγέτες των Νεοτούρκων Ταλαάτ και Ενβέρ, ήταν κρυπτοεβραίοι και μέσω των αξιωμάτων που κατείχαν, συνετέλεσαν αποφασιστικά στην υλοποίηση των εβραϊκών σχεδίων, στο προκείμενο ζήτημα.]

Άξια παιδιά της Αρμενίας,ορκισμένοι μέσα στις τάξεις των "Ντασνάκ",παρακολουθούσαν με άκρα μυστικότητα κατά πόδας τους παραπάνω,σε όλη την Ευρώπη και τους καθάρισαν,ως σύμβολα της Γενοκτονίας των Αρμενίων!
Η ιστορία τους κυκλοφορεί σε βιβλίο το οποίο θα βρείτε στην Αθήνα(Πλατεία Συντάγματος 24 Απρίλη,ημέρα επετείου της Γενοκτονίας των Αρμενίων).

http://www.epanellinismos.com/

------------------------------------------------------------

94 Χρόνια η “Μεγάλη” Βρετανία αποκρύπτει το έγγραφο - απόδειξη της κρατικής εντολής για τη γενοκτονία των Αρμενίων

Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Απριλίου 8, 2009

Εδώ και δεκαετίες στον “πολιτισμένο” δυτικό κόσμο η γενοκτονία των Αρμενίων αποτελεί θέμα “διαλόγου” και “έρευνας”. Το βασικό επιχείρημα που αποτρέπει την ταυτοποίηση της εθνοκάθαρσης είναι η έλλειψη εγγράφων που να αποδεικνύουν ότι η σφαγή έγινε βάσει επίσημου σχεδιασμού. Πέραν του γελοίου της αμφιβολίας αυτής, όντως η ηττημένη Τουρκική διοίκηση προσπάθησε μετά τα τραγικά γεγονότα να καταστρέψει όλα τα έγγραφα που αποτύπωναν την οργάνωση και εκτέλεση της γενοκτονίας. Τα Οθωμανικά αρχεία καταστράφηκαν μεθοδικά ώστε να μην μπορούν να κατηγορηθούν τόσο η πολιτική όσο και η στρατιωτική ηγεσία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Έτσι τουλάχιστον ήθελαν οι Τούρκοι και οι ναζιστικές - ιμπεριαλιστικές χώρες να επικρατήσει.

Η πραγματικότητα όμως είναι πως το σημαντικότερο των εγγράφων, η τρανταχτή απόδειξη του απάνθρωπου σχεδιασμού και εκτέλεσης έχει διασωθεί και …φυλάσσεται ανακατεμένο με άλλα, άχρηστα έγγραφα στα αρχεία του foreign office εδώ και 94 χρόνια.

Οι Δέκα Εντολές της επιτροπής Ενότητας και Προόδου.

Αυτός ακριβώς είναι ο τίτλος του επίσημου εγγράφου που συντάχθηκε σε μυστική συνάντηση παρουσία του τότε υπουργού εσωτερικών Ταλάτ Μπέη και τεσσάρων αξιωματούχων τον χειμώνα του 1914. Το έγγραφο αυτό είναι οι επίσημες διαταγές που καθόρισαν την τύχη εκατομμυρίων Γηγενών Αρμενίων και η μεθοδολογία εξόντωσης τους. Αναλυτικά:

Εντολή πρώτη: Σύλληψη όλων των Αρμενίων που αντιμάχονται την κυβέρνηση (sic) και βίαιος εκτοπισμός τους σε Βαγδάτη και Μοσούλη. Κατά τη διάρκεια του εκτοπισμού οι Τούρκοι φύλακες διατάσσονται να τους εκτελέσουν είτε καθ’ οδόν είτε στον τόπο προορισμού.

Εντολή Δεύτερη: Αφοπλίστε κάθε Αρμένιο

Εντολή Τρίτη: Ερεθίστε τους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς ιδιαίτερα στο Βαν, στα Άδανα, στο Ερζερούμ ώστε να προκαλέσετε μαζικές σφαγές (εναντίον των Αρμενίων).

Εντολή Τέταρτη: Σε μέρη όπως Ερζερούμ, Βαν κλπ. αφήστε τον όχλο να κάνει τις εκτελέσεις και ενεργοποιήστε το στρατό για να “παρέμβει” στο απαραίτητο χρονικό διάστημα ώστε να επιβάλλει την τάξη. Αντίθετα σε μέρη όπως Άδανα, Σμύρνη κλπ ενισχύστε ενεργά τους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς με στρατιωτική εμπλοκή.

Εντολή Πέμπτη: Φροντίστε την άμεση εκτέλεση Ιερέων και Δασκάλων ανεξαρτήτου ηλικίας και οργανώστε την εκτέλεση κάθε αρσενικού κάτω των 50 ετών. Κρατήστε γυναικόπαιδα για εξισλαμισμό.

Εντολή Έκτη: Εκτοπίστε τις οικογένειες όσων καταφέρουν να δραπετεύσουν (σσΟ: τα υπόλοιπα μέλη) και αποκόψτε τους με κάθε τρόπο από τις γενέτειρες τους.

Εντολή Έβδομη: Με τη δικαιολογία ότι κάθε Αρμένιος λειτουργεί ως κατάσκοπος, καθαιρέστε τους από κάθε αξίωμα ή θέση εξουσίας.

Εντολή Όγδοη: Εκτελέστε με διακριτικό (sic) τρόπο κάθε Αρμένιο που υπηρετεί στον στρατό. Αυτό είναι ευθύνη του στρατεύματος.

Εντολή Ένατη: Η εκτέλεση όλων των εντολών να ξεκινήσει συγχρόνως ώστε να μην επιτρέψουμε προετοιμασία κάθε είδους άμυνας.

Εντολή Δέκατη: Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στο Άκρως Απόρρητο των εντολών που δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να γνωστοποιούνται πέραν των 2 ή 3 επιτελών (σσΟ: Ανά πυρήνα δράσης).

Το ντοκουμέντο αυτό παραδόθηκε στον πρώην πρόξενο της Μ. Βρετανίας στη Σμύρνη, Κλιφορντ Χιθκοτ - Σμιθ από υψηλόβαθμο στέλεχος του Οθωμανικού υπουργείου εσωτερικών. Ο Τούρκος επιτελής αρχικά ζήτησε αμοιβή 10,000 λιρών από τον πρόξενο. Μετά από διαπραγματεύσεις, ο Σμιθ κατάφερε να αποκτήσει το έγγραφο χωρίς αμοιβή αλλά με την παροχή αμνηστείας και εγγύηση ανωνυμίας έναντι Entente και Τουρκικής διοίκησης αντίστοιχα.

Το έγγραφο παραδόθηκε στους αρμόδιους Βρετανούς υπουργούς ώστε να στοιχειοθετηθούν οι κατηγορίες για εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας για τον Ταλάτ Μπέη. Στο μεσοδιάστημα όμως ο Ταλάτ δολοφονήθηκε, έτσι το έγγραφο αρχειοθετήθηκε αθόρυβα μαζί με άλλα, άχρηστα έγγραφα με αριθμό αρχείου FO371/4172 όπου και βρίσκεται εως σήμερα. Η γενοκτονία συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Πέρασε από την Ασία στα Βαλκάνια, τη Γερμανία, πάντα με το βηματισμό της χήνας και τους ίδιους κρυφούς πρωταγωνιστές. Και έρχεται σήμερα ο Ομπάμα για να μιλήσει περί “ανασύστασης Αρχαίας αυτοκρατορίας” και “αντίστασης του Τουρκικού λαού.

Ένα χαρτάκι επιμελώς κρυμμένο θα αρκούσε να γκρεμιστεί η υποκρισία. Η Εθνοκάθαρση φαίνεται έχει δρόμο ακόμα γι’ αυτό και το χαρτάκι θα παραμείνει στα αζήτητα του FO.

Πηγές:

Paradise Lost, Giles Milton (σ.87,88)

Εθνικό Ίδρυμα Αρμενίας

-------------------------------------------------------------------

Η A' Ελληνική Ομoσπονδία ή Κοινό Συνέδριο των Ελλήνων

Ο Φίλιππος Β' προετοίμασε την A' Ελληνική Ομoσπονδία, έργο που συνέχισε και ολοκλήρωσε o γιος του
Για πρώτη φορά μετά τον τρωικό πόλεμο οι αρχαίοι Έλληνες παραμέρισαν τις αδιάκοπες μεταξύ τους έχθρες, όταν οι Πέρσες ήδη κατείχαν τη Μακεδονία, είχαν αποπειραθεί ανεπιτυχώς να αποβιβασθούν στην Αττική και προετοίμαζαν την τελική φάση της εισβολής τους στην Ελλάδα. Το 481 οι πρέσβεις των ελεύθερων ελληνικών κρατών συναντήθηκαν στον ισθμό της Κορίνθου, όπου έγινε το Κοινό Συνέδριο των Ελλήνων για το συντονισμό της συμμαχικής αντίστασης. Περί τον ενάμισι αιώνα αργότερα, όταν ο Φίλιππος αποφάσισε να επιτεθεί στην περσική αυτοκρατορία επικεφαλής των συμμαχικών δυνάμεων των Ελλήνων, συγκέντρωσε ξανά τους πρέσβεις των ελληνικών κρατών στην Κόρινθο, δίνοντας το μήνυμα ότι προετοίμαζε επίθεση εκδίκησης και αντιποίνων κατά των Περσών. Ο «καταστατικός χάρτης» του Κοινού Συνέδριου ήταν ένας εξαιρετικά σημαντικός πολιτικός νεωτερισμός και βάσει αυτού, όποιο ελληνικό κράτος επέλεγε να παραβιάσει την κοινή ειρήνη και να επιτεθεί σε άλλο ελληνικό κράτος, βρισκόταν αντιμέτωπο με όλα τα υπόλοιπα. Εν ολίγοις το Κοινό Συνέδριο των Ελλήνων επέβαλλε τον διά πυρός και σιδήρου τερματισμό των ενδοελληνικών συρράξεων και τη στροφή των συνασπισμένων ελληνικών κρατών στη διεθνή γεωστρατηγική σκηνή. Δηλαδή ήταν η πρώτη απόπειρα εθνικής ενοποίησης των ων ουκ έστιν αριθμός ελληνικών πόλεων-κρατών της κλασσικής περιόδου. (Περισσότερα στοιχεία)
Πηγή:http://www.alexanderofmacedon.info/greek/GLOSSARY3gr.htm

Η επιβίωση μας στα δολοφονικά χέρια της Μονσάντο…

Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Απριλίου 7, 2009

Της Βίκυς Χρυσού.

Με αφορμή την εκπομπή ΕΞΑΝΤΑΣ που έπαιζε σήμερα αργά το βράδυ στη ΝΕΤ, σας παραθέτω το παρακάτω άρθρο της Mαριαννας Tζιαντζη, που δημοσιεύτηκε λίγο πριν εκπνεύσει το 2008 στην Καθημερινή με τίτλο:

Μπισκότα από λάσπη

Το Σικάγο, έδρα του Χρηματιστηρίου Σιτηρών, και η Ινδία είναι οι δύο τόποι όπου ταξίδεψε η ομάδα του Εξάντα για τις ανάγκες του «Πεθαίνοντας στην αφθονία» (ΝΕΤ). Σκοπός του ντοκιμαντέρ δεν ήταν η αφύπνιση των φιλανθρωπικών αισθημάτων μας, αλλά η εξέταση του παγκόσμιου επισιτιστικού συστήματος και η αναζήτηση των αιτιών που οδηγούν στον υποσιτισμό δισεκατομμυρίων ανθρώπων και στον θάνατο αρκετών εκατομμυρίων κάθε χρόνο, με πρώτα στη λίστα τα παιδιά.

Σχεδόν έχουμε ξεχάσει ότι τον Μάιο του 2008, λόγω των τεράστιων αυξήσεων στις τιμές των σιτηρών, ξέσπασαν σφοδρές διαδηλώσεις σε 33 χώρες.

Την ίδια στιγμή, η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων μπορεί να καλύψει τις ανάγκες όλου του πληθυσμού της Γης και να υπάρχει και περίσσευμα για να ταΐζουμε τις πάπιες ή τους εξωγήινους.

Η εκπομπή διάλεξε την Ινδία, καθώς η χώρα αυτή (δεύτερη στον κόσμο στην παραγωγή ρυζιού μετά την Κίνα) έρχεται πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη των υποσιτισμένων ανθρώπων, ξεπερνώντας τις χώρες της Αφρικής.

Η «Γη ποτισμένη με ιδρώτα» (Μοther India), μια διάσημη ταινία του 1957 με τη θρυλική Ναργκίς, απεικόνιζε τον σκληρό αγώνα των Ινδών αγροτών για επιβίωση, όμως έδειχνε ότι υπήρχε ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Σήμερα η ίδια εύφορη γη ποτίζεται με δάκρυα και πόνο, μητέρες φτιάχνουν για τα παιδιά τους μπισκότα από λάσπη (δεν είναι χάπενινγκ, αλλά πικρή αλήθεια) ενώ η εξαθλίωση των πολλών συντελείται ταυτόχρονα με την ιλιγγιώδη αύξηση των κερδών πέντε (5) εταιρειών που ελέγχουν το παγκόσμιο εμπόριο τροφίμων. Αντί για ελπίδα για το αύριο, η απόγνωση για το σήμερα: 200.000 είναι οι Ινδοί αγρότες στη «ζώνη του βαμβακιού» που αυτοκτόνησαν την τελευταία δεκαετία λόγω χρεών σε τράπεζες. Ο χαρακτηρισμός «γενοκτονία», που ακούστηκε στο ντοκιμαντέρ, δεν μοιάζει υπερβολικός.

Οι άνθρωποι αυτοί αυτοπυρπολήθηκαν ή κατάπιαν φυτοφάρμακα όχι εξαιτίας της κακής σοδειάς ή κάποιας φυσικής καταστροφής, αλλά γιατί είναι δυσβάσταχτη η εξάρτηση από τη Μονσάντο, τον διεθνή γίγαντα της βιοτεχνολογίας στον αγροτικό τομέα.

Στους αγρότες ανήκει η γη, όχι όμως οι πατενταρισμένοι σπόροι του μεταλλαγμένου βαμβακιού ΒΤ το οποίο καλλιεργούν. Ενώ επί αιώνες κρατούσαν για τη σπορά τους καλύτερους καρπούς του δικού τους χωραφιού, τώρα υποχρεώνονται, βάσει συμβολαίου, να αγοράζουν κάθε χρόνο από την εταιρεία τους σπόρους που θα φυτέψουν. Από την ίδια εταιρεία αναγκαστικά αγοράζουν τα παρασιτοκτόνα και τα ζιζανιοκτόνα. Το εξοντωτικό πακέτο συμπληρώνει η κρατική πολιτική για τα τρόφιμα, καθ’ υπαγόρευσιν της Παγκόσμιας Τράπεζας: το δημόσιο σύστημα διανομής τροφίμων, που κάποτε κάλυπτε το 97% της εσωτερικής κατανάλωσης, καταργήθηκε γιατί θεωρήθηκε εμπόδιο στην επέκταση του ελεύθερου εμπορίου. Έτσι, σήμερα η Ινδία εισάγει το 47% των τροφίμων της.

Το ντοκιμαντέρ απευθύνεται στο μυαλό, στη λογική του τηλεθεατή. Δεν είναι «γροθιά στο στομάχι», αλλά ερέθισμα για σκέψη. Δεν επικρίνει αόριστα τους «ισχυρούς της Γης» ή την απληστία των κερδοσκόπων, αλλά προσπαθεί να λύσει μια σύνθετη εξίσωση και καταλήγει στην πρόβλεψη ότι το επόμενο εμπορεύσιμο αγαθό στο παγκόσμιο χρηματιστηριακό καζίνο θα είναι το νερό. Παράλογο, εγκληματικό, αλλά νόμιμο και, γιατί όχι, ηθικό.

*************************************************

Σχόλια της Τοξότισσας:

ΤΟ θέμα φυσικά δεν έχει λήξει. Οι κερδοσκόποι, που είδαν τις φούσκες στην αγορά ακινήτων να γκρεμίζονται στράφηκαν στην αγορά τροφίμων, συμβάλλοντας σε ιδιαίτερα μεγάλο βαθμό στην άνοδο των τιμών των τροφίμων μέσα στο περασμένο έτος.

Τις τιμές αυτές τις πληρώνουν όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη, είτε αντλώντας περισσότερα (πραγματικά χρήματα) από το πορτοφόλι τους, είτε λιμοκτονώντας, όπως συμβαίνει στην Ινδία…

Οι αγρότες της Ευρώπης και της Ελλάδας, είναι στην ίδια μοίρα με τους αγρότες της Ινδίας, όσων αφορά την υποχρέωση τους απέναντι στη Μονσάντο, για αγορά σπόρων, λιπασμάτων και ζιζανιοκτόνων και είναι το ίδιο θύματα της κρατικής αγροτικής πολιτικής (σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο), που μέσα από “προγράμματα επιδοτήσεων” έβαλαν τον αγρότη στο “μαγαζάκι” της Monsanto…

Η μεγάλη βόμβα θα σκάσει σ΄εμάς όμως μόλις λήξουν και οι τελευταίες “επιδοτήσεις”, που λειτούργησαν σαν το τυράκι στη φάκα της Monsanto…
Με τη λήξη τους -και με τους περιορισμούς που συμφωνήθηκαν εντός της ΕΕ- οι αγρότες θα βρεθούν σε ελεύθερη πτώση δίχως αλεξίπτωτο… εκτός εάν έχουν ήδη προνοήσει και αποβιβάστηκαν από το τρένο της Monsanto… επιλέγοντας π.χ. τη φυσική γεωργία.

Το νερό έχει ήδη γίνει “εμπορεύσιμο αγαθό”, τόσο μέσα από τις εταιρίες εμφιαλώσεως, όσο και μέσα από την “κρατική πολιτική”, που μετέτρεψε τους οργανισμούς ύδρευσης σε ιδιωτικές κερδοσκοπικές εταιρίες στα πλαίσια Δημοτικών επιχειρήσεων. (Νόμιμο μεν -αφού προηγήθηκε σχετική νομοθεσία-, ανήθικο δε.) Εδώ και λίγα χρόνια έχουν επιβάλει φόρο 80% (επί της πραγματικής κατανάλωσης νερού) στο οποίο προστίθεται και 19% ΦΠΑ!, διπλασιάζοντας την αξία του νερού, με το αιτιολογικό πως ΘΑ γίνουν “έργα”, ενώ μεγάλο μέρος των έργων -όπου έγιναν- καλούνται να πληρώσουν οι πολίτες ή έχει χρηματοδοτηθεί από ευρωπαϊκά ή εθνικά προγράμματα.

Αυτό είναι το τραγικότερο όλων. Πέρα από τη μόλυνση, πέρα από την οικονομική κρίση, ελλοχεύει και ο σοβαρός κίνδυνος να περιοριστεί -τεχνητά- η επάρκεια τροφίμων, (αλλά και νερού), από μία “άνωθεν” οδηγία, σε μια εποχή μάλιστα που όλο και λιγότεροι ασχολούνται με τη γεωργία,

Οδηγίες “άνωθεν”, σαν αυτή που απαγόρευσε στο κράτος της Ινδίας να φροντίζει να τρέφει το λαό της με την ίδια της την παραγωγή (!), εμποδίζοντας τις εξαγωγές τς παραγωγής της - επιβάλλοντας της αντ’ αυτού να συμμορφωθεί με μία πολιτική που σκοτώνει τον ίδιο της το λαό για χάρη της… “ελεύθερης αγοράς”… Σαν αυτή της ΕΕ, που απειλεί με πρόστιμα τη χώρα μας εάν βοηθήσει τους αγρότες (αλλά επικροτεί τις επιδοτήσεις των τραπεζών…)

Εδώ έπρεπε να είχαμε εστιάσει από χρόνια ΟΛΟΙ μας. Αυτά είναι τα αγαθά που έπρεπε να προστατεύουμε πάση θυσία, αλλά εμείς προτιμήσαμε μια ψεύτικη “μόδα” και πιστέψαμε, πως η περιβαλλοντική προστασία περιορίζεται στην ανακύκλωση συσκευασιών και το σβήσιμο της λάμπας…

Δείτε επίσης το παλαιότερο άρθρο μου:

Το Νερό και τροφή μας

Ο..."μέγας" Κωνσταντίνος.....

-----------------------------------------------------
http://www.epanellinismos.com/index.php?option=com_fireboard&func=view&id=11516&catid=11#11516
------
Να κι ένα συμπλήρωμα περί ποιού θεού πίστευε ο πατέρας του Κωνσταντίνου!:
------
[Όθεν άπορον δεν είναι ότι ο Κωνσταντίνος,έχων δύναμιν ήττονα του αντιπάλου και
βλέπων τους μεν οιωνούς της ειδωλολατρείας απαισίους,τους δε στρατηγούς τεταραγμένους,ησθάνθη την ανάγκην να επιζητήση ετέραν τινά προστασίαν προς ενίσχυσιν του επιχειρήματος αυτού.Εις τούτο παρώτρυνον αυτόν αι ποικίλαι πολιτικαί μεταβολαί των οποίων εγένετο αυτόπτης μάρτυς.Εν τω βραχεί αυτού βίω είδεν αλληλοδιαδόχως εξαφανισθέντας τρεις των ανδρών των από κοινού μετ' αυτού μετασχόντων της υπερτάτης αρχής.Ο Μαξιμιανός και ο Σεβήρος εφονεύθησαν οικτρώς,ο δε Γαλέριος απέθανε εξ ολεθρίου νοσήματος' και εν τούτοις άπαντες είχον αναθέσει τας ελπίδας αυτών εις τους αρχαίους θεούς τούτων.Μόνος ο πατήρ αυτού Κωνστάντιος,όστις,αν δεν επίστευσεν εις τον υπό του Σωτήρος ευαγγελισθέντα Θεόν,προσηνέχθη τουλάχιστον προς αυτόν ευλαβώς,κατέλυσε τον βίον εν ειρήνη και κατέλιπε την αρχήν αυτού εις τους απογόνους.[b]Όθεν ο Κωνσταντίνος απεφάσισε να ζητήση την αρωγήν του Θεού όν ετίμησεν ο πατήρ,κατά τον πρώτον μέγαν αγώνα όν προέκειτο ήδη να αναλάβη[/b].]
(Του ιδίου,σελίς,133)
------
Επειδή,ο πατήρ Κωνστάντιος,εγεννήθη στη Δαρδανία(Σκόπια,όπως και ο Γιουδπράβδα,αργότερα,αμφότεροι "αγνώστου"-"γνωστής" εθνικότητος),φυσικώ τω λόγω,επί τη τελική ευθεία της εκ των ένδον καταλήψεως της αρχής,εμεταχειρίσθησαν ΣΙΓΟΥΡΟΤΑΤΑ,τα γνωστά πλέον όπλα της Παλαιάς Διαθήκης(αποκάλυψις Καλόπουλου),προς εξαφάνησιντων αντιπάλων!
Ο ΝΟΩΝ ΝΟΗΤΩ.....
------
Συνεχίζω...ακάθεκτος!:
------
[Ευσέβιος ο Παμφίλου,ο επί Κωνσταντίνου ακμάσας επίσκοπος Καισαρείας της Παλαιστίνης,όστις εγένετο δημιουργός της εκκλησιαστικής ιστορίας και άλλως ανεδείχθη περί την ιστορίαν και την χρονολογίαν ανήρ λόγου άξιος,συνέταξε και εις τον βίον του Κωνσταντίνου λόγους τέσσαρας,εν οίς βεβαιοί ότι παρ' αυτού του βασιλέως ήκουσε βραδύτερον διηγούμενα όσα κατά την κρίσιμον εκείνην της ζωής αυτού στιγμήν συνέβησαν.Προσευχομένου λοιπόν του βασιλέως,λέγει,και λιπαρώς ικετεύοντες τον πατρώον Θεόν,ίνα επορέξη την εαυτού δεξιάν εις την προκειμένη δυσχέρειαν,επεφάνη θεοσημία τις παραδοξοτάτη.Ο ήλιος ήτο περί μεσημβρίαν' ο Κωνσταντίνος επορεύετο μετά του στρατού αυτού,ότε αίφνης είδεν οφθαλμοφανώς εν τω ουρανώ υπερκείμενον του ηλίου σταυρόν εκ φωτός συνιστάμενον και φέροντα επιγραφήν'"τούτω νίκα."Ο Ευσέβιος λέγει το όραμα γενόμενον "αμφί μεσημβρινάς ηλίου ώρας,ήδη της ημέρας αποκλινούσης."Ο δε εκδότης αυτού Heinichen ερμηνεύων το χωρίον τούτο,του οποίου τα δύο κώλα φαίνονται αντιφάσκοντα προς άλληλα εζήτησε να συμβιβάση τα διεστώτα λέγων ότι ο Ευσέβιος δια μεν του πρώτου κώλου εννοεί απάσας τας μεταξύ 5 και 9 ώρας' δια δε του δευτέρου ότι η οπτασία συνέβη περί το τέλος του διαστήματος τούτου.Η επικρατούσα όμως παρά τοις αρχαιοτέροις ιστορικοίς και χρονογράφοις γνώμη ήτο ότι το φαινόμενον συνέβη "περί μεσημβρίαν'" διότι και ο Ζωναράς λέγει "μεσούσης ημέρας'" και ο Θεοφάνης "ώφθη αυτώ εν ώρα έκτη της ημέρας ο τίμιος σταυρός'" και ο Κεδρηνός "φαίνεται ούν αυτώ εν έκτη ώρα της ημέρας ο τίμιος σταυρός."Και ο Εφραίμιος πάλιν "μεσούσης ημέρας."
Οπωσδήποτε ο Κωνσταντίνος εκπλαγείς επί τω θεάματι,όπερ είδε και εθαύμασεν άπας ο περί αυτόν στρατός,διηπόρει προς εαυτόν λέγων,τι άρα σημαίνει το φάσμα μέχρις ού,επελθούσης της νυκτός,είδε καθ'ύπνους τον Χριστόν του Θεού μετά του φανέντος εις τον ουρανόν σημείου και έλαβε παρ'αυτού παραγγελίαν να ποιήση μίμημα του σημείου εκείνου και να μεταχειρίζεται του λοιπού αυτό ως αλέξημα,δηλαδή ως σύμβολον προφυλακτικόν,εις τας προς τους πολεμίους συγκρούσεις.Την δε πρωίαν,άμα ξυπνήσας,διεκοίνωσεν εις τους φίλους το απόρρητον'και εν τω άμα καλέσας χρυσοχόους,παρήγγειλεν εις αυτούς να απομιμηθώσι την εικόνα του σημείου,κοσμούντες αυτό δια χρυσού και πολυτίμων λίθων.]
(Παπαρρηγόπουλος,Ιστορία του Ελληνικού Έθνους,βιβλίον όγδοον,σελίς 133-134,εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ).
------
Κάτι μου θυμίζει το όνειρο....
Α,το όνειρο του Ξέρξη
Μετά τα τέρατα και τα σημεία των "προφητών" της Παλαιάς Διαθήκης και την απάτη της "ανάστασης",αυτό είναι το τελειότερο "σημείο" αντικατοπτρισμού,που συνέβη όταν ο Κωνσταντίνος βρισκόταν στις Άλπεις,ερχόμενος κατά της Ρώμης!!!
Ε,τώρα το "απόρρητο" όνειρο,μόνος του το είδε,μόνος του το είπε!!!
Ο ΝΟΩΝ ΝΟΗΤΩ!
------
[Προσευχομένου λοιπόν του βασιλέως,λέγει,και λιπαρώς ικετεύοντες τον πατρώον Θεόν,ίνα επορέξη την εαυτού δεξιάν εις την προκειμένη δυσχέρειαν,επεφάνη θεοσημία τις παραδοξοτάτη.]
Ποιός είναι ο "πατρώος Θεός";;;
Ο Καλόπουλος,έχει μετρήσει πάμπολλες φορές να κινήται η "δεξιά" του..."πατρώου Θεού" της Βίβλου,με "θαυμάσια" αποτελέσματα επί των αντιπάλων του...λαού του!!!
Ο "πατρώος Θεός",λοιπόν του Κωνστάντιου,του Κωνσταντίνου,αλλά και ΟΛΩΝ των κατά τα άλλα "αγνώστου ταυτότητος" αυτοκρατόρων της Νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως,δηλώνει και είναι ο "Θεός" των πατέρων της Παλαιάς Διαθήκης του ενός αγαπημένου λαού του.
Άρα και αποδεικνύει την "εθνική ταυτότητα" των εκ των έσω κατακτητών της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και καταστροφέων της Ελλάδας!!!
ΞΑΝΑ,Ο ΝΟΩΝ ΝΟΗΤΩ!
-----
[Εν τω μεταξύ όμως,τον νέον του Κωνσταντίνου θρίαμβον παρηκολούθησαν εννέα έτη ειρήνης βαθείας,οίαν προ καιρού δεν είχεν απολαύσει το κράτος(ρωμαϊκόν)Και τότε ο βασιλεύς οτέ μεν διατρίβων εν Γαλατία,οτέ δε εν Ιταλία,οτέ δε εν Ελλάδι και ιδίως εν Θεσσαλονίκη,διερρύθμισε βαθμηδόν άπασαν σχεδόν την πολιτική και ποινικήν νομοθεσίαν κατά τας νέας του Ευαγγελίου αρχάς.Είναι αληθές ότι εν τω υπερβολικώ αυτού ζήλω περί την εκτέλεσιν των χριστιανικών παραγγελμάτων,επεκαλέσατο ενίοτε την αρωγήν των βασανιστηρίων τα οποία άλλοτε,εν ονόματι αυτών εκείνων των παραγγελμάτων,ηγωνίζετο να μετριάση'...]
(Παπαρρηγόπουλος,Ιστορία του Ελληνικού Έθνους,βιβλίον όγδοον,σελ.138,εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑΣ)
------
Έτσι ακριβώς!
Κατά τας 'ρήσεις του..."ευαγγελίου"!
Ε,και...ενίοτε(κατά τον Παπαρρηγόπουλο)και λίγα βασανιστήρια προς αλλαγήν θρησκεύματος δεν έβλαψαν!
Με χριστιανική αγάπη τα έκαναν!
------
Ο ΝΟΩΝ ΝΟΗΤΩ!