----------------------------------------------------
1 Καθώς λοιπόν έμαθεν ο Κύριος ότι ήκουσαν οι Φαρισαίοι ότι ο Ιησούς πλειοτέρους μαθητάς κάμνει και βαπτίζει παρά ο Ιωάννης- Ιω 3:26
2 αν και ο Ιησούς αυτός δεν εβάπτιζεν, αλλ' οι μαθηταί αυτού-
3 αφήκε την Ιουδαίαν και απήλθε πάλιν εις την Γαλιλαίαν.
4 Έπρεπε δε να περάση διά της Σαμαρείας.
5 Έρχεται λοιπόν εις πόλιν της Σαμαρείας λεγομένην Σιχάρ, πλησίον του αγρού, τον οποίον έδωκεν ο Ιακώβ εις τον Ιωσήφ τον υιόν αυτού. Γεν 33:19, Γεν 48:22, Ιησ 24:32
6 Ήτο δε εκεί πηγή του Ιακώβ. Ο Ιησούς λοιπόν κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας εκάθητο ούτως εις την πηγήν. Ώρα ήτο περίπου έκτη.
7 Έρχεται γυνή τις εκ της Σαμαρείας, διά να αντλήση ύδωρ. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Δος μοι να πίω.
8 Διότι οι μαθηταί αυτού είχον υπάγει εις την πόλιν, διά να αγοράσωσι τροφάς.
9 Λέγει λοιπόν προς αυτόν η γυνή η Σαμαρείτις· Πως συ, Ιουδαίος ων, ζητείς να πίης παρ' εμού, ήτις είμαι γυνή Σαμαρείτις; Διότι δεν συγκοινωνούσιν οι Ιουδαίοι με τους Σαμαρείτας. Λκ 9:52, Ιω 8:48
10 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτήν· Εάν ήξευρες την δωρεάν του Θεού, και τις είναι ο λέγων σοι, Δος μοι να πίω, συ ήθελες ζητήσει παρ' αυτού, και ήθελε σοι δώσει ύδωρ ζων.
11 Λέγει προς αυτόν η γυνή· Κύριε, ούτε άντλημα έχεις, και το φρέαρ είναι βαθύ· πόθεν λοιπόν έχεις το ύδωρ το ζων; Ιερ 2:13
12 μήπως συ είσαι μεγαλήτερος του πατρός ημών Ιακώβ, όστις έδωκεν εις ημάς το φρέαρ, και αυτός έπιεν εξ αυτού και οι υιοί αυτού και τα θρέμματα αυτού;
13 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτήν· Πας όστις πίνει εκ του ύδατος τούτου θέλει διψήσει πάλιν· Ιω 6:58
14 όστις όμως πίη εκ του ύδατος, το οποίον εγώ θέλω δώσει εις αυτόν, δεν θέλει διψήσει εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ, το οποίον θέλω δώσει εις αυτόν, θέλει γείνει εν αυτώ πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον. Ιω 3:16, Ιω 6:27, Ιω 6:35, Ιω 6:54, Ιω 7:38
15 Λέγει προς αυτόν η γυνή· Κύριε, δος μοι τούτο το ύδωρ, διά να μη διψώ μηδέ να έρχωμαι εδώ να αντλώ.
16 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Ύπαγε, κάλεσον τον άνδρα σου και ελθέ εδώ.
17 Απεκρίθη η γυνή και είπε· Δεν έχω άνδρα. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Καλώς είπας ότι δεν έχω άνδρα·
18 διότι πέντε άνδρας έλαβες, και εκείνος, τον οποίον έχεις τώρα, δεν είναι ανήρ σου· τούτο αληθές είπας.
19 Λέγει προς αυτόν η γυνή· Κύριε, βλέπω ότι συ είσαι προφήτης. Λκ 7:16, Λκ 24:19, Ιω 6:14
20 Οι πατέρες ημών εις τούτο το όρος προσεκύνησαν, και σεις λέγετε ότι εν τοις Ιεροσολύμοις είναι ο τόπος όπου πρέπει να προσκυνώμεν. Δτ 12:5, Δτ 12:11, Α' Βασ 9:3, Β' Χρ 7:12
21 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα, ότε ούτε εις το όρος τούτο ούτε εις τα Ιεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τον Πατέρα.
22 Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε, ημείς προσκυνούμεν εκείνο το οποίον εξεύρομεν, διότι η σωτηρία είναι εκ των Ιουδαίων. Β' Βασ 17:29, Γεν 12:3, Γεν 18:18, Γεν 22:18, Γεν 26:4, Εβρ 7:14
ΙΩΑΝΝΗΣ,κεφ.4.
---------------------------
1.-Γιατί κρύβεται από τους Φαρισαίους;Επειδή,λέει,κάνει περισσότερες...βαπτίσεις από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή!
2.-Τι φοβήθηκε και την κοπανάει από την Ιουδαία και πάει στη Σαμάρεια;
3.-Καλά,ένας Υιός Θεού,είναι δυνατόν να...κουράζεται;
4.-Διψάει ο Υιός του Θεού;
5.-Τι μας λέει εδώ ο Ιωάννης;Ότι η Σαμαρείτιδα τον ρωτάει λέγοντάς του,πως ένας Ιουδαίος ζητά νερό από μια Σαμαρείτιδα;Και δίνει αμέσως την εξήγηση της άρνησής της,ότι δηλαδή οι Ιουδαίοι και οι Σαμαρείτες βρίσκονται σε διχόνοια!
6.-Και την αρχίζει στο ψηστήρι παρακαλώντας την δεύτερη φορά να του δώσει να πιεί(είχε κορακιάσει από τη δίψα ο...Υιός Θεού),λέγοντάς της,άμα μου δώσεις να πιώ,εγώ θα σου δώσω ζωντανό νερό!
7.-Φέρτα από δω,φέρτα από κει,νερό δεν ήπιε!Και του ρίχνει την ατάκα η Σαμαρείτις:
Λέγει προς αυτόν η γυνή· Κύριε, δος μοι τούτο το ύδωρ, διά να μη διψώ μηδέ να έρχωμαι εδώ να αντλώ.
8.-Κόκκαλο ο...Υιός,αλλάζει κουβέντα και της ρίχνει τη σπόντα,:"έλα με τον κηδεμόνα σου"..ε,συγγνώμη,ήθελα να γράψω,"με τον άντρα σου"....Όχι,πέστε μου,σε μια περιοχή το πολύ 40 χιλιόμετρα ακτίνα,μια γυναίκα που έχει αλλάξει ΠΕΝΤΕ άνδρες και συζεί με έναν ΕΚΤΟ,είναι ή δεν ένα σπάνιο φαινόμενο,ειδικά για εκείνη την εποχή;
Και είναι δυνατόν,να μην το είχαν γράψει οι...εφημερίδες(οι κουτσομπόλες) της εποχής;
Τώρα μένει κάγκελο η Σαμαρείτις,ένα-ένα το σκορ στις ατάκες,στις μπηχτές και στις σπόντες,αλλά ως παμπόνηρη γυνή,λέει μέσα της,δε θα μου βγεις εσύ από πάνω και του τη ρίχνει:Κύριε, βλέπω ότι συ είσαι προφήτης.Οι πατέρες ημών εις τούτο το όρος προσεκύνησαν, και σεις λέγετε ότι εν τοις Ιεροσολύμοις είναι ο τόπος όπου πρέπει να προσκυνώμεν
9.-Και εκείνη την ώρα,τα παίρνει ο...Υιός και δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο!
"Άκου,γυναίκα,να τόχεις υπόψιν σου,ότι ούτε στο όρος τούτο ούτε και στα Ιεροσόλυμα θα μπορέσετε να προσκυνήσετε τον Πατέρα ,γιατί εσείς ΔΕΝ ξέρετε τι προσκυνήτε,ενώ ΕΜΕΙΣ το ξέρουμε εκείνο που προσκυνούμε και ξέρουμε ότι η σωτηρία θα έρθει από τους Ιουδαίους!ΠΟΙΟΙ "ΕΜΕΙΣ"...ΥΙΕ;ΟΧΙ...ΕΣΥ;Και τι ήταν αυτό που ΕΣΕΙΣ ξέρατε,ενώ οι Σαμαρείτες το αγνοούσαν;
Εν τω μεταξύ νερό δεν είχε πιεί ακόμα!
----------------------
Δείτε κι άλλα:
Ποιος Χριστός? Αυτός που τσακώνεται με τη Σαμαρείτιδα ,από ποιούς θα έρθει η σωτηρία του Ισραήλ;
-----------------------------------------------------------------
10 Απριλίου 2009
Περί αθανασίας.
----------------------------------------------------------
ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ δεν ήταν αθάνατος;
Μια περίεργη αναφορά του Απολλόδωρου στη "ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ" του!!!
85[Εκείθεν δε προς Χείρωνα συνέφυγον,ός εξελαθείς υπό Λαπιθών όρους Πηλίου παρά Μαλέαν κατώκησε.Τούτω περιπεπτωκότας τους Κενταύρους τοξεύων ίησι βέλος ο Ηρακλής,το δε ενεχθέν Ελάτου δια του βραχίονος τώ γόνατι του Χείρωνος εμπήγνυται.Ανιαθείς δε Ηρακλής προσδραμών τό τε βέλος εξείλκυσε,και δόντος Χείρωνος φάρμακον επέθηκεν.Ανίατον δε έχων το έλκος εις το σπήλαιον απαλλάσσεται.Κακεί τελευτήσαι βουλόμενος,και μη δυνάμενος επείπερ αθάνατος ήν,αντιδόντος Διί Προμηθέως αυτόν αντ' αυτού γενησόμενον αθάνατον,ούτως απέθανεν.]
{Από κει κατέφυγαν στον Χείρωνα,ο οποίος είχε διωχτεί από το Πήλιο από τους Λαπίθες και κατοικούσε στον Μαλέα.Καθώς,λοιπόν,
οι Κένταυροι μαζεύτηκαν γύρω του,ο Ηρακλής τους χτυπούσε με τα βέλη του και ένα απ' αυτά βρήκε το βραχίονα του Ελάτου,το διαπέρασε και χώθηκε στο γόνατο του Χείρωνα.Ο Ηρακλής στενοχωρήθηκε και έτρεξε να τον βοηθήσει.Έβγαλε το βέλος και έβαλε πάνω στην πληγή ένα φάρμακο που του έδωσε ο Χείρωνας.Η πληγή,όμως,ήταν ανίατη και ο Χείρωνας επέστρεψε στη σπηλιά του.Μολονότι ήθελε να πεθάνει δεν μπορούσε,γιατί ήταν αθάνατος.Ο Προμηθέας,όμως,πρόσφερε τον εαυτό του για να γίνει αθάνατος με αντάλλαγμα τη θνητότητα του Χείρωνα.Έτσι,ο Κένταυρος πέθανε.}
ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ δεν ήταν αθάνατος;
Μια περίεργη αναφορά του Απολλόδωρου στη "ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ" του!!!
85[Εκείθεν δε προς Χείρωνα συνέφυγον,ός εξελαθείς υπό Λαπιθών όρους Πηλίου παρά Μαλέαν κατώκησε.Τούτω περιπεπτωκότας τους Κενταύρους τοξεύων ίησι βέλος ο Ηρακλής,το δε ενεχθέν Ελάτου δια του βραχίονος τώ γόνατι του Χείρωνος εμπήγνυται.Ανιαθείς δε Ηρακλής προσδραμών τό τε βέλος εξείλκυσε,και δόντος Χείρωνος φάρμακον επέθηκεν.Ανίατον δε έχων το έλκος εις το σπήλαιον απαλλάσσεται.Κακεί τελευτήσαι βουλόμενος,και μη δυνάμενος επείπερ αθάνατος ήν,αντιδόντος Διί Προμηθέως αυτόν αντ' αυτού γενησόμενον αθάνατον,ούτως απέθανεν.]
{Από κει κατέφυγαν στον Χείρωνα,ο οποίος είχε διωχτεί από το Πήλιο από τους Λαπίθες και κατοικούσε στον Μαλέα.Καθώς,λοιπόν,
οι Κένταυροι μαζεύτηκαν γύρω του,ο Ηρακλής τους χτυπούσε με τα βέλη του και ένα απ' αυτά βρήκε το βραχίονα του Ελάτου,το διαπέρασε και χώθηκε στο γόνατο του Χείρωνα.Ο Ηρακλής στενοχωρήθηκε και έτρεξε να τον βοηθήσει.Έβγαλε το βέλος και έβαλε πάνω στην πληγή ένα φάρμακο που του έδωσε ο Χείρωνας.Η πληγή,όμως,ήταν ανίατη και ο Χείρωνας επέστρεψε στη σπηλιά του.Μολονότι ήθελε να πεθάνει δεν μπορούσε,γιατί ήταν αθάνατος.Ο Προμηθέας,όμως,πρόσφερε τον εαυτό του για να γίνει αθάνατος με αντάλλαγμα τη θνητότητα του Χείρωνα.Έτσι,ο Κένταυρος πέθανε.}
ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ.Πόσους διάλεξε ο Χριστός;Ποία η έννοια;
"ΑΠΟΣΤΟΛΕΙΣ". "ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ".
"Ούτοι ήσαν Άρχοντες έχοντες την ανωτάτην εποπτείαν,ψηφίσματι της Βουλής των Πεντακοσίων και του Δήμου,της παρασκευής και του έκπλου του στόλου και την αμέσον επίβλεψιν επί των Κυβερνητών των πολεμικών πλοίων περί την εκτέλεσιν των καθηκόντων των,είτε περί την εισφοράν,είτε περί την διοίκησιν,είτε περί αμφότερα,διότι Τριήραρχοι ήσαν και εκαλούντο και οι εισφέροντες προς ναυπήγησιν,εκ καταλόγου εκ των πλουσιωτέρων συνήθως πολιτών,πολεμικού πλοίου,και οι Κυβερνήται αυτού,οίτινες ως επί το πλείστον ήσαν οι αυτοί.
Προϊσταμένη αυτών αρχή ήτο η Βουλή των Πεντακοσίων,ήτις τη εισηγήσει αυτού και των δέκα "Α π ο σ τ ο λ έ ω ν" ετιμώρει τους παρανομούντας εκ των Τριηράρχων,ως μαρτυρεί η κατωτέρω των αυτών Πειραϊκών πλακών στήλη αύτη.
[Εάν δε τις μη ποιήση,οίς
έκαστα προστέτακται,ή
Άρχων,ή ιδιώτης κατά τόδε
Το ψήφισμα,οφειλέτω ο μη
ποιήσας μυρίας δραχμάς
ιεράς τη Αθηνά και ο "Εύθυνος"
και οι "Πάρεδροι",επάναγκες
αυτών καταγιγνωσκόντων,ή αυτοί
οφειλόντων'την δε Βουλήν τους
[Η]=(500):επιμελείσθαι του
"Αποστόλου" κολάζουσαν τους
ατακτούντας των τριηράρχων
κατά τους Νόμους'
τους δε Πρυτάνεις ποείν
Βουλής έδραν επί χώματι
περί του "Αποστόλου"
συνεχώς,έως άν ο Απόστολος
γένηται'ελέσθαι δε και
"Αποστολέας" τον Δήμον
δέκα άνδρας εξ Αθηναίων απάντων'
τους δε αιρεθέντας επιμελείσθαι
του "Αποστόλου" καθάπερ
τη Βουλεί προστέτακται'
είναι δε τη Βουλεί και τοις
Πρυτάνεσιν επιμεληθείσιν του
"Αποστόλου" στεφανωθήναι υπό
του Δήμου χρυσώ στεφάνω
από Χ=(1000):δραχμών.
Εάν δε του προσδέηται τόδε
το ψήφισμα των περί τον
"Απόστολον" την Βουλήν
κυρίαν είναι ψηφίζεσθαι
μη λύουσαν μηθέν των
εψηφισμένων τω Δήμω'
Ταύτα δ'είναι άπαντα
εις φυλακήν της χώρας.]
Ώστε εκ τούτων σαφώς καταφαίνεται,ότι η Βουλή των Πεντακοσίων κατά το Κλεισθένειον πολίτευμα εξέπεμπε μετά του προς δράσιν στόλου ίδιον αντιπρόσωπον,"Απόστολον" καλούμενον,και αντιπροσώπους αυτής δέκα,"Αποστολείς" ονομαζομένους,όπως επιτηρώσι τους κυβερνήτας των πολεμικών πλοίων,προς τους οποίους δεν είχον απόλυτον εμπιστοσύνην,ως φαίνεται,δια του "Αποστόλου",αν εξετελέσθη νομίμως και εγκαίρως οιαδήποτε αποστολή.Και όχι μόνον τούτο,αλλά και δι'αντιπροσώπων της,"Βουλευτών-Πρυτάνεων" δηλαδή εδρευόντων συνεχώς εν Πειραιεί από του απόπλου του στόλου,ανέμενε την επάνοδον του "Αποστόλου",όπως αναφέρη τα κατά την δράσιν και γενικώς την συμπεριφοράν των αξιωματικών του Στόλου προς τιμωρίαν των τυχόν εξ αυτών μη εκτελεσάντων το καθήκον των κατά τους Νόμους.Τούτους δε,εάν έκρινον τούτο,εστεφάνουν και δια χρυσού στεφάνου.Ενί λόγω κατά τους τότε Νόμους οι πολίται εν τω προσώπω των Βουλευτών "Αποστολέων" εστεφανούντο,και ουχί οι αξιωματικοί,αν τούτο έκρινον οι "Πρυτάνεις-Βουλευταί" και η Βουλή.Οποία αντίθεσις,μα το Ν α ί,προς τα κατ'άκραν αντίθεσιν σήμερον τελούμενα! Ευτυχώς μόνον,ότι η Ιστορία δεν πλαστογραφείται,αλλ'ως τις δύναμις Θεία "τα Καίσαρος Καίσαρι" αποδίδει "και τα του Θεού τω Θεώ",παρ'όλας τας απεγνωσμένας των ενδιαφερομένων ενόχων προσπαθείας και παρ'ημίν και παρά τοις πεπολιτισμένοις λαοίς πάσιν."
Απόσπασμα από το βιβλίον "ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΤΥΧΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ",του Ιωάννου Β. Πατσουράκου,εκδοθέν τω 1932.
-----------------
Τώρα μπορείτε να αντιληφθείτε ότι οι "απόστολοι",όσοι κι αν ήταν,είχαν ως αποστολή να παρακολουθούν αν το "έργο" προχωρούσε κατά τις εντολές των Ραββίνων!
Ένα "έργο",για το οποίο εργάζονταν χιλιάδες στρατευμένοι και βιαίως εξελληνισθέντες Ιουδαίοι από τους Φαρισαίους,Ραββίνους,ζηλωτές,(δέστε τα σχετικά στον Παπαρρηγόπουλο)και οι οποίοι είχαν διασπαρεί στις πόλεις-κέντρα του Ελληνισμού,αλλά και στις πρωτεύουσες όλων των βασιλείων του γνωστού τότε κόσμου,δημιουργώντας θύλακες,μέσα από τους οποίους προετοίμαζαν το έδαφος της γενικής επίθεσης κατά του Ελληνισμού!!!!Φυσικά και είχαν μεταξύ τους προστριβές και αντιπαραθέσεις,υπόνοιες κλοπής(καθαρό παράδειγμα ο ταμίας Ιούδας),δολοπλοκίες για ίδιον όφελος,κλπ.,κλπ.Οι "Απόστολοι",λοιπόν,μετέβαιναν στις συναγωγές για να ελέγχουν,να ενημερώνουν,να κατευθύνουν και να αναφέρουν στους ανωτέρους τους τη πορεία του "έργου"!
Η περίπτωση του Σαούλ-Σαύλου-Παύλου,είναι η επιβεβαίωση!!
Από διώκτης(στην ουσία διαφωνών με την τακτική πολέμου που εφαρμοζόταν μέχρι τη στιγμή που κατάφερε να αναλάβει τα ηνία),έγινε ο αρχηγός της όλης επιχείρισης!
Βάλτε τα κάτω,ελέγξτε τις ιστορικές αναφορές,κολλήστε τα κομμάτια του...πάζλ,και τότε θα έχετε μπροστά σας πεντακάθαρο όλο το...σενάριο του "έργου",τους πρωταγωνιστές,τους γκεστ-σταρς,τους κομπάρσους,τους σεναριογράφους,τους σκηνογράφους,τους παραγωγούς,αλλά και τους..."θεατές"!
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ,ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΥ ΑΚΡΙΒΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ,ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ,ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ Ή ΜΕ "ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ"!
Τα υπόλοιπα είναι φούμαρα!
------
Δείτε και τους 70 ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ που διάλεξε ο ίδιος ο Τζεσουά-Χριστός:
Πόσους Αποστόλους διάλεξε ο ίδιος ο Χριστός; 12 ή 70;
Δείτε κι αυτό:
Ο Χριστός διορίζει άλλους 70 ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ και απειλεί με σάκκο και σποδό!
--------------------------------------------------------------
"Ούτοι ήσαν Άρχοντες έχοντες την ανωτάτην εποπτείαν,ψηφίσματι της Βουλής των Πεντακοσίων και του Δήμου,της παρασκευής και του έκπλου του στόλου και την αμέσον επίβλεψιν επί των Κυβερνητών των πολεμικών πλοίων περί την εκτέλεσιν των καθηκόντων των,είτε περί την εισφοράν,είτε περί την διοίκησιν,είτε περί αμφότερα,διότι Τριήραρχοι ήσαν και εκαλούντο και οι εισφέροντες προς ναυπήγησιν,εκ καταλόγου εκ των πλουσιωτέρων συνήθως πολιτών,πολεμικού πλοίου,και οι Κυβερνήται αυτού,οίτινες ως επί το πλείστον ήσαν οι αυτοί.
Προϊσταμένη αυτών αρχή ήτο η Βουλή των Πεντακοσίων,ήτις τη εισηγήσει αυτού και των δέκα "Α π ο σ τ ο λ έ ω ν" ετιμώρει τους παρανομούντας εκ των Τριηράρχων,ως μαρτυρεί η κατωτέρω των αυτών Πειραϊκών πλακών στήλη αύτη.
[Εάν δε τις μη ποιήση,οίς
έκαστα προστέτακται,ή
Άρχων,ή ιδιώτης κατά τόδε
Το ψήφισμα,οφειλέτω ο μη
ποιήσας μυρίας δραχμάς
ιεράς τη Αθηνά και ο "Εύθυνος"
και οι "Πάρεδροι",επάναγκες
αυτών καταγιγνωσκόντων,ή αυτοί
οφειλόντων'την δε Βουλήν τους
[Η]=(500):επιμελείσθαι του
"Αποστόλου" κολάζουσαν τους
ατακτούντας των τριηράρχων
κατά τους Νόμους'
τους δε Πρυτάνεις ποείν
Βουλής έδραν επί χώματι
περί του "Αποστόλου"
συνεχώς,έως άν ο Απόστολος
γένηται'ελέσθαι δε και
"Αποστολέας" τον Δήμον
δέκα άνδρας εξ Αθηναίων απάντων'
τους δε αιρεθέντας επιμελείσθαι
του "Αποστόλου" καθάπερ
τη Βουλεί προστέτακται'
είναι δε τη Βουλεί και τοις
Πρυτάνεσιν επιμεληθείσιν του
"Αποστόλου" στεφανωθήναι υπό
του Δήμου χρυσώ στεφάνω
από Χ=(1000):δραχμών.
Εάν δε του προσδέηται τόδε
το ψήφισμα των περί τον
"Απόστολον" την Βουλήν
κυρίαν είναι ψηφίζεσθαι
μη λύουσαν μηθέν των
εψηφισμένων τω Δήμω'
Ταύτα δ'είναι άπαντα
εις φυλακήν της χώρας.]
Ώστε εκ τούτων σαφώς καταφαίνεται,ότι η Βουλή των Πεντακοσίων κατά το Κλεισθένειον πολίτευμα εξέπεμπε μετά του προς δράσιν στόλου ίδιον αντιπρόσωπον,"Απόστολον" καλούμενον,και αντιπροσώπους αυτής δέκα,"Αποστολείς" ονομαζομένους,όπως επιτηρώσι τους κυβερνήτας των πολεμικών πλοίων,προς τους οποίους δεν είχον απόλυτον εμπιστοσύνην,ως φαίνεται,δια του "Αποστόλου",αν εξετελέσθη νομίμως και εγκαίρως οιαδήποτε αποστολή.Και όχι μόνον τούτο,αλλά και δι'αντιπροσώπων της,"Βουλευτών-Πρυτάνεων" δηλαδή εδρευόντων συνεχώς εν Πειραιεί από του απόπλου του στόλου,ανέμενε την επάνοδον του "Αποστόλου",όπως αναφέρη τα κατά την δράσιν και γενικώς την συμπεριφοράν των αξιωματικών του Στόλου προς τιμωρίαν των τυχόν εξ αυτών μη εκτελεσάντων το καθήκον των κατά τους Νόμους.Τούτους δε,εάν έκρινον τούτο,εστεφάνουν και δια χρυσού στεφάνου.Ενί λόγω κατά τους τότε Νόμους οι πολίται εν τω προσώπω των Βουλευτών "Αποστολέων" εστεφανούντο,και ουχί οι αξιωματικοί,αν τούτο έκρινον οι "Πρυτάνεις-Βουλευταί" και η Βουλή.Οποία αντίθεσις,μα το Ν α ί,προς τα κατ'άκραν αντίθεσιν σήμερον τελούμενα! Ευτυχώς μόνον,ότι η Ιστορία δεν πλαστογραφείται,αλλ'ως τις δύναμις Θεία "τα Καίσαρος Καίσαρι" αποδίδει "και τα του Θεού τω Θεώ",παρ'όλας τας απεγνωσμένας των ενδιαφερομένων ενόχων προσπαθείας και παρ'ημίν και παρά τοις πεπολιτισμένοις λαοίς πάσιν."
Απόσπασμα από το βιβλίον "ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΤΥΧΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ",του Ιωάννου Β. Πατσουράκου,εκδοθέν τω 1932.
-----------------
Τώρα μπορείτε να αντιληφθείτε ότι οι "απόστολοι",όσοι κι αν ήταν,είχαν ως αποστολή να παρακολουθούν αν το "έργο" προχωρούσε κατά τις εντολές των Ραββίνων!
Ένα "έργο",για το οποίο εργάζονταν χιλιάδες στρατευμένοι και βιαίως εξελληνισθέντες Ιουδαίοι από τους Φαρισαίους,Ραββίνους,ζηλωτές,(δέστε τα σχετικά στον Παπαρρηγόπουλο)και οι οποίοι είχαν διασπαρεί στις πόλεις-κέντρα του Ελληνισμού,αλλά και στις πρωτεύουσες όλων των βασιλείων του γνωστού τότε κόσμου,δημιουργώντας θύλακες,μέσα από τους οποίους προετοίμαζαν το έδαφος της γενικής επίθεσης κατά του Ελληνισμού!!!!Φυσικά και είχαν μεταξύ τους προστριβές και αντιπαραθέσεις,υπόνοιες κλοπής(καθαρό παράδειγμα ο ταμίας Ιούδας),δολοπλοκίες για ίδιον όφελος,κλπ.,κλπ.Οι "Απόστολοι",λοιπόν,μετέβαιναν στις συναγωγές για να ελέγχουν,να ενημερώνουν,να κατευθύνουν και να αναφέρουν στους ανωτέρους τους τη πορεία του "έργου"!
Η περίπτωση του Σαούλ-Σαύλου-Παύλου,είναι η επιβεβαίωση!!
Από διώκτης(στην ουσία διαφωνών με την τακτική πολέμου που εφαρμοζόταν μέχρι τη στιγμή που κατάφερε να αναλάβει τα ηνία),έγινε ο αρχηγός της όλης επιχείρισης!
Βάλτε τα κάτω,ελέγξτε τις ιστορικές αναφορές,κολλήστε τα κομμάτια του...πάζλ,και τότε θα έχετε μπροστά σας πεντακάθαρο όλο το...σενάριο του "έργου",τους πρωταγωνιστές,τους γκεστ-σταρς,τους κομπάρσους,τους σεναριογράφους,τους σκηνογράφους,τους παραγωγούς,αλλά και τους..."θεατές"!
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ,ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΥ ΑΚΡΙΒΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ,ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ,ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ Ή ΜΕ "ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ"!
Τα υπόλοιπα είναι φούμαρα!
------
Δείτε και τους 70 ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ που διάλεξε ο ίδιος ο Τζεσουά-Χριστός:
Πόσους Αποστόλους διάλεξε ο ίδιος ο Χριστός; 12 ή 70;
Δείτε κι αυτό:
Ο Χριστός διορίζει άλλους 70 ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ και απειλεί με σάκκο και σποδό!
--------------------------------------------------------------
Τι λένε οι Έλληνες...
------------------------------------------------------------------
Περί τού «αγνώστου θεού»
...................Αναδημοσίευση για το συλλογικό ιστολόγιο «Αθεΐα»
----------------------------------------------------------
...........Άρειος Πάγος, Αθήνα: η χάλκινη μνημειακή στήλη με την καινοδιαθητική περικοπή για τον «άγνωστο θεό».
«Ἀφοῦ ἐστάθηκε ὁ Παύλος ἐν μέσω τοῦ Αρείου Πάγου εἶπε· “ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἐγώ σᾶς
θεωρῶ ὡς τούς περισσότερον θρήσκους ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους. 23 Διότι, καθώς
ἐπερνοῦσα τούς δρόμους τῆς πόλεώς σας καί ἔβλεπα μέ προσοχήν τά ἱερά πού σέβεσθε,
εὑρῆκα καί ἕνα βωμόν εἰς τόν ὁποῖον ἦτο χαραγμένη ἡ ἐπιγραφή: Εἰς τόν ἄγνωστον
Θεόν. Αὐτόν λοιπόν τόν ὁποῖον σέβεσθε χωρίς νά τόν γνωρίζετε, αὐτόν ἐγώ κηρύττω
εἰς σᾶς.”» (1)
Πασίγνωστη η μαρτυρία τού Παύλου. Πόσες και πόσες φορές δεν την ακούσαμε να
χρησιμοποιείται ως απόδειξη σπερματικού Λόγου και προφητικής αναμονής των
αρχαίων Ελλήνων για τον Έναν και Μοναδικό αληθινό Θεό: τον ιουδαιοχριστιανικό
Γιαχβέ; Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι ακριβώς έτσι όπως διατείνονται οι χριστιανοί
απολογητές. Κι αυτό δεν αποτελεί αυθαίρετο συμπέρασμα μιας ισχνής μειοψηφίας
κακόπιστων αμφισβητιών, αλλά θέση με την οποία συντάσσεται ένα σημαντικό κομμάτι
των ειδικών που ασχολήθηκαν με το θέμα.
«Τῷ ἀγνώστῳ θεῷ» ή «τοῖς αγνώστοις θεοῖς»;
«Κατά τη μεταγενέστερη κυρίως Αρχαιότητα οι φιλοσοφικές θεωρίες -ιδιαίτερα των
στωικών- και η έντονη θρησκευτικότητα δημιούργησαν την πεποίθηση και ενίσχυσαν
την αντίληψη ότι κανένας θεός δεν πρέπει να αγνοείται από τη λατρεία. Ακόμη και οι θεοί
των οποίων τα ονόματα και οι συγκεκριμένες επιδράσεις δεν ήταν γνωστές, έπρεπε να
τιμώνται. Έτσι, αυτοί οι “άγνωστοι” θεοί συμπεριλαμβάνονταν στο ευρύτερο “Πάνθεον”
και αποτελούσαν μια πληρότητα του θεϊκού κύκλου, που συχνά εκφραζόταν με τη
διατύπωση “πάντες θεοί”. Έτσι δημιουργήθηκε μια λατρευτική προσωνυμία που ήταν
χαραγμένη σε επιγραφές βωμών των μεταγενέστερων χρόνων - και όπως φαίνεται,
μόνο στον πληθυντικό αριθμό» (2). Τα παραδείγματα άφθονα:
α. Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις, βιβλίο 1 («Αττικά»), 1.4 (μαρτυρία για την περιοχή
τού Φαλήρου):
«[…] ἐνταῦθα καὶ Σκιράδος Ἀθηνᾶς ναός ἐστι καὶ Διὸς ἀπωτέρω, βωμοὶ δὲ θεῶν τε
ὀνομαζομένων Ἀγνώστων […]»
β. Ομοίως, βιβλίο 5 («Ηλιακά Α΄»), 14.8 (μαρτυρία για την περιοχή τής Ολυμπίας):
«[…] τὰ δὲ ἐς τὸν μέγαν βωμὸν ὀλίγῳ μέν τι ἡμῖν πρότερόν ἐστιν εἰρημένα, καλεῖται δὲ
Ὀλυμπίου Διός: πρὸς αὐτῷ δέ ἐστιν Ἀγνώστων θεῶν βωμὸς […]»
γ. Στην Πέργαμο βρέθηκε το 1909 μια αναθηματική επιγραφή την οποία οι ειδικοί
αποκατέστησαν ως εξής:
ΘΕΟΙΣ ΑΓ [ΝΩΣΤΟΙΣ] ΚΑΠΙΤ [ΩΝ] ΔΑΔΟΥΧ [ΟΣ]
δ. Φιλόστρατος, Βίος Απολλωνίου, 6,3:
«[…] σωφρονέστερον γάρ τό περί πάντων θεῶν λέγειν καί ταύτα Ἀθήνησιν, οὐ καί
αγνώστων δαιμόνων βωμοί ἵδρυνται […]»
Αξίζει δε να αναφερθεί ότι ακόμα κι ο ίδιος ο Άγιος Ιερώνυμος (συντάκτης τής περίφημης
Βουλγκάτα, τιμώμενος από την ορθόδοξη Εκκλησία στις 15 Ιουνίου) εξέφρασε την άποψη
ότι ο Παύλος στην περίπτωση τού επίμαχου βωμού, μετέτρεψε τον πληθυντικό «θεοῖς
αγνώστοις» στον ενικό «ἀγνώστῳ θεῷ» και (σαν να μην έφτανε αυτό) παρέδραμε το
υπόλοιπο κομμάτι τής επιγραφής που έλεγε: «[…] θεοῖς Ἀσίας, Εὐρώπης καί Ἀφρικῆς
θεοῖς αγνώστοις καί ξένοις» (3)! Tη θέση αυτή τού Ιερώνυμου επανέλαβε μάλιστα
αργότερα και ο Οικουμένιος, Επίσκοπος Τρίκκης καθώς και ο Έρασμος στο «Μωρίας
Εγκώμιον»:
«[…] ‘Εάν δέ τις πιστεύῃ κατά τι τόν πεντάγλωσσον εκεῖνον ῾Ιερώνυμον, […] παρά τῷ
θείῳ Παύλῳ και οἱ λόγοι τῶν ἱερῶν γραφῶν ἀντιφάσκουσι, καίτοι οὐδαμῶς καθ' ἑαυτούς
ἀντιφάσκοντες, ὅτε ἰδών τυχαίως ἐν Ἀθήναις τήν ἐπί τοῦ ναοῦ ἐπιγραφήν, “ἀγνώστῳ
θεῷ”, ἔστρεψεν αὐτήν εἰς ἐπιχείρημα ὑπέρ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, παραλείψας
τους ἄλλους, δι’ ους περ ἐγράφη ἀπέσπασε δηλ. τοῦτο, Ἀγνώστῳ θεῷ, παραλλάξας καί
τοῦτο ὀλίγον. Ἐπειδή τό ὅλον τῆς ἐπιγραφῆς εἶχεν οὕτω “Τοῖς θεοῖς Ἀσίας, Εὐρώπης
καί Ἀφρικῆς θεοῖς αγνώστοις καί ξένοις” […]» (4)
Πέραν τούτου, δεν πρέπει να παραβλέπεται και το γεγονός ότι μερικοί θεωρούν το
κείμενο των Πράξεων νοθευμένο ή μεταγενέστερη προσθήκη. Η θέση αυτή -την οποία
πρώτος εξέφρασε ο Νόρντεν- «από άλλους έγινε αποδεκτή (λ.χ. J. Wellhausen, H.
Lietzmann, R. Reitzenstein) και από άλλους πολεμήθηκε (A.v. Harnack, Th. Birt, Ed.
Meyer)» (5). Σύμφωνα πάλι με μιαν άλλην εκδοχή, ο ενικός τού Παύλου «ὀφείλεται εἰς
φθοράν τοῦ κειμένου ἢ εἰς σφάλμα τῆς μνήμης» (6), ενώ στο περιοδικό «Αἰξωνή» (1951,
σ. 132) διατυπώθηκε η θεωρία ότι «ἡ ἐπιγραφή ἦτο μέν κατά πληθυντικόν ἀριθμόν
γεγραμμένη, ἀλλά διά κεφαλαίων προευκλειδίων γραμμάτων […], ὅτε ἦτο ἀκόμη ἐν
χρήσει τό τρισκελές σῖγμα, τό Ο ἐτίθετο καί ἀντί τῶν γραμμάτων Ω, ΟΥ, ἡ δέ διαφορά
προήλθεν ἐξ ἐσφαλμένης ἀναγνώσεως τοῦ Παύλου, ἕνεκα τῆς μετά 500 καί πλέον ἔτη
μεταβολής τοῦ σχήματος τῶν γραμμάτων τοῦ ἀττικού ἀλφαβήτου» (7).
Ναι, αλλά ο Λουκιανός;
Το εκ πρώτης όψεως εύλογο αυτό ερώτημα των χριστιανών απολογητών πράγματι
παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στο έργο τού μεγάλου συγγραφέα «Φιλόπατρις»,
βλέπετε, αναφέρεται ο όρκος: «Νή τόν άγνωστον ἐν Ἀθήναις» καθώς και ένα
απόσπασμα που φαίνεται να δικαιώνει τον Παύλο: «[…] ἡμεῖς δέ τόν ἐν Ἀθήναις
Άγνωστον ἐφευρόντες και προσκυνήσαντες χείρας εἰς οὐρανόν ἐκτείναντες
τούτω εὐχαριστήσωμεν ὡς καταξιωθέντες τοιούτου κράτους ὑπήκοοι γενέσθαι».
Ωστόσο και στην περίπτωση αυτή, υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια που δεν πρέπει
να μας διαφεύγει: το συγκεκριμένο έργο τού Λουκιανού λοιπόν συγκαταλέγεται από
τους ειδικούς στα ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΑ αφού εκτιμάται ότι πιθανότατα γράφτηκε τον
Μεσαίωνα (8)! Και βέβαια αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε η επίκληση τού εν
λόγω αποσπάσματος αυτομάτως καθίσταται κενή περιεχομένου.
Ωστόσο…
Υπάρχει ωστόσο και κάποια άλλη μαρτυρία που ουδόλως αποκλείει την εκδοχή τού
Παύλου! Εντύπωση δε προκαλεί το γεγονός ότι η αναφορά αυτή συχνά χρησιμοποιείται
κι από τις δύο πλευρές, πιστούς κι αμφισβητούντες, με εντελώς ανορθόδοξο τρόπο,
αφού οι μεν αλλοιώνουν κατάφωρα το πραγματικό της νόημα, οι δε την ερμηνεύουν
μονόπλευρα. Πρόκειται συγκεκριμένα για την αναφορά τού Διογένη Λαέρτιου στο
«Βίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων», Α΄ (Επιμενίδης),110 , όπου
παραδίδεται μια εξήγηση για την προέλευση τής λατρείας των ανωνύμων θεών:
«Ὅθεν καὶ Ἀθηναίοις τότε λοιμῷ κατεχομένοις ἔχρησεν ἡ Πυθία καθῆραι τὴν πόλιν· οἱ
δὲ πέμπουσι ναῦν τε καὶ Νικίαν τὸν Νικηράτου εἰς Κρήτην, καλοῦντες τὸν Ἐπιμενίδην.
καὶ ὃς ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ ἐκάθηρεν αὐτῶν τὴν πόλιν καὶ ἔπαυσε
τὸν λοιμὸν τοῦτον τὸν τρόπον. λαβὼν πρόβατα μελανά τε καὶ λευκὰ ἤγαγε πρὸς τὸν
Ἄρειον πάγον. κἀκεῖθεν εἴασεν ἰέναι οἷ βούλοιντο, προστάξας τοῖς ἀκολούθοις ἔνθα ἂν
κατακλίνοι αὐτῶν ἕκαστον, θύειν τῷ προσήκοντι θεῷ · καὶ οὕτω λῆξαι τὸ κακόν.
ὅθεν ἔτι καὶ νῦν ἔστιν εὑρεῖν κατὰ τοὺς δήμους τῶν Ἀθηναίων βωμοὺς ἀνωνύμους,
ὑπόμνημα τῆς τότε γενομένης ἐξιλάσεως.»
Πολλοί απολογητές λοιπόν απομονώνοντας τη φράση «τῷ προσήκοντι θεῷ», τη
μετατρέπουν σε… επιγραφή (!) και την παρουσιάζουν τεχνηέντως ως σχεδόν
ταυτόσημη τής φράσης «τῷ ἀγνώστῳ θεῷ», παραβλέποντας το γεγονός ότι στο
κείμενο γίνεται λόγος για πλήθος «προσηκόντων» -και ως εκ τούτου ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ-
θεών! Κάποιοι άλλοι πάλι που απορρίπτουν διαρρήδην κάθε περίπτωση ύπαρξης
βωμού με τη μονοθεϊστική διατύπωση τού Παύλου, υπερτιμώντας τη φράση «βωμούς
ανωνύμους» την ερμηνεύουν μονόπλευρα χωρίς να ασχολούνται καθόλου με το
γεγονός ότι αφού -σύμφωνα πάντα με το κείμενο- όπου σταματούσαν τα πρόβατα,
στήνονταν βωμοί στην εκάστοτε προσήκουσα θεότητα τής περιοχής, η επίμαχη
φράση κάλλιστα θα μπορούσε να αναφέρεται σε περιπτώσεις όπου στα σημεία που
σταμάτησαν κάποια πρόβατα, δεν ήταν γνωστή κάποια συγκεκριμένη θεότητα! Είναι
δυνατόν δηλαδή να υπήρχαν ανάμεσα στους βωμούς γνωστών θεών και κάποιοι που
όντως ήταν αφιερωμένοι «τῷ ἀγνώστῳ θεῷ», όχι όμως σ’ εκείνον τον άγνωστο θεό
που φαντάζονται οι χριστιανοί απολογητές, τον Θεό όλης τής κτίσης, αλλά στον
άγνωστο «προσήκοντα θεό» τής γύρω περιοχής!
Φυσικά αυτή δεν είναι παρά μόνο μία πιθανή εκδοχή. Υπάρχει, βλέπετε, και η
περίπτωση οι εν λόγω βωμοί να μην έφεραν καμία απολύτως αναθηματική επιγραφή,
να ήταν δηλαδή αυτό ακριβώς που δηλώνει και η επίμαχη φράση τού Λαέρτιου:
ανώνυμοι! Στην περίπτωση αυτή βέβαια είναι σαφές ότι δικαιώνονται εκείνοι που
αποκλείουν το ενδεχόμενο ύπαρξης διατύπωσης στον ενικό αριθμό και το τοπίο
ξεκαθαρίζει ακόμα περισσότερο (9).
Όπως και να ’χει, ένα είναι το σίγουρο: ακόμα κι αν παρά τις σοβαρές επιφυλάξεις
τής πλειονότητας των ειδικών, τελικά όντως υπήρξε ο βωμός που περιέγραψε ο
Παύλος, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αυτό απόδειξη προφητικής αναμονής
τού Ενός και Μοναδικού χριστιανικού Θεού. Το αντίθετο θα λέγαμε! Γιατί αν το
καλοσκεφτεί κανείς, ποια η διαφορά ανάμεσα στον συμβολισμό που έκρυβε ο
περίφημος Άγνωστος Θεός και σ’ εκείνον που κρύβει ο Άγνωστος... Στρατιώτης;
(Πρωτότυπο: ανάρτηση 56)
.
...
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ
(1) Αγία Γραφή Βίβλος, εκδ. Κ. Κουμουνδουρέα, (ερμηνευτική απόδοση:
Ι. Θ. Κολιτσάρα), τόμος 6, σελ. 424, Πράξεις Αποστόλων ΙΖ΄22-23
(2) Πάπυρος Larousse Britannica, τ. 1, σ. 660, λήμμα: «Άγνωστος θεός»
(3) «Inscriptio autem arae non ita erat, ut Paulus asseruit “ignoto deo”
sed ita: “Diis Asia et Euroae et Africae, diis ignotis et peregrinis”. Verum
qia Paulus non pluribus diis indigebat ignotis, sed uno tantum ignoto deo,
singylari verro usus est […]»
(4) http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/b/c/f/metadata-212-0000020.tkl
(σ. 135-136)
(5) Πάπυρος Larousse Britannica, τ. 1, σ. 660, λήμμα: «Άγνωστος θεός»
(6) Πάπυρος Λαρούς, 1963, τ. 1, σ. 233, λήμμα: «Αγνώστου θεού βωμός».
(7) Ομ.
(8) Πάπυρος Larousse Britannica, τ. 33, σ. 629, λήμμα: «Λουκιανός»
Επίσης: el.wikipedia
(9) Στον Παλατίνο Λόφο τής Ρώμης βρέθηκε ένας προχριστιανικός βωμός
με την εξής επιγραφή:
SEI DEO SEI DEIVAE SAC [ RUM ]
C. SEXTIUS ET CALVINUS PR [ AETOR ]
DE SENATI SENSENTIA
RESTITUIT
Σε διάφορες ξένες απολογητικές σελίδες αναφέρεται ότι η εν λόγω επιγραφή
σημαίνει: «Τῷ ἀγνώστῳ θεῷ»! Στην πραγματικότητα όμως αυτό που λέει το
κείμενο είναι: «Είτε σε θεό, είτε σε θεά». Το υπόλοιπο δε κομμάτι αναφέρει
ότι ο βωμός αναστηλώθηκε κατ’ εντολή τής Συγκλήτου από τον Σέξτο. Εικάζεται
ότι ο βωμός είτε έφερε ήδη πριν από την αναστήλωσή του την επιγραφή είτε
απλώς η θεότητα στην οποία ήταν αφιερωμένος, με το πέρασμα τού χρόνου
και την εγκατάλειψη είχε πλέον ξεχαστεί.
...
----------------------------------------------------------
ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ!
Να μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία την οποία περιγράφουν ο Ματθαίος (ιε´ 22/28) και ο Μάρκος (ζ´ 25/30) στην Καινή Διαθήκη: Μία Ελληνίδα, Συροφοινίκισσα στο γένος, παρακαλάει τον Ιησού να θεραπεύσει την κόρη της."Κι εκείνος δεν της αποκρίθηκε ούτε μία λέξη. Και τότε οι μαθητές τον πλησίασαν και του είπαν διώξε την γιατί φωνάζει από πίσω μας. Κι εκείνος αποκρίθηκε Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Δεν είναι σωστό να παίρνης το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνης στα κυνάρια (:σκυλάκια)"....!Εδώ διαβάζουμε ότι ούτε οι μαθητές του δείχνουνε αγάπη προς τον πλησίον, ούτε συμπόνια, φιλανθρωπία ή έστω κάποιος να προσπαθήσει να παρηγορήσει αυτή την γυναίκα, και ο δε δάσκαλος τους (Ιησούς) πρόθημα δηλώνει φανατικός Ισραηλίτης (αν δεν είναι ρατσισμός αυτό...)του οποίου οι άλλοι λαοί του είναι αδιάφοροι, τους μεν Έλληνες αποκαλεί σκυλάκια. Το ότι αποκαλεί τους Έλληνες σκυλάκια σίγουρα δεν είναι κάτι προφητικό σχετικά με την σημερινή λειψανολατρεία (λείψανα: κόκαλα), καθόσον αυτή τότε υπαρκτή ήταν μόνο σε Εβραίους., (Δεν είμαι σταλμένος παρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Δεν είναι σωστό να παίρνης το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνης στα σκυλάκια).Και να που η Ελληνίδα αντιστρέφει τους όρους. Ο δάσκαλος γίνεται μαθητής σε μία Ελληνίδα!Δεν τα παρατάει, του κάνει εκείνη μάθημα και με πειθώ αναγκάζει τον Ιησού να συνετιστεί:"Ναι Κύριε", του απαντάει "αλλά και σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν κάτω από το τραπέζι των κυρίων τους".". ενδιαφέρον έχει η απάντηση του δάσκαλου/ραβίνου Ιησού στην Ελληνίδα: Μάρκος 7:29Και είπε προς αυτήν• Διά τούτον τον λόγον ύπαγε• εξήλθε το δαιμόνιον από της θυγατρός σου. Ποιός ή μάλλον ποια είναι δάσκαλος και ποιος (καλός)μαθητής;
09 Απριλίου 2009
ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΝ. ΤΙΜΩΡΗΣΑΝ
Επιχείρηση Νέμεσις
Οι προσπάθειες που κατεβλήθησαν για την ποινική δίωξη των πρωταιτίων της Γενοκτονίας των Αρμενίων, τελικά δεν καρποφόρησαν για λόγους εσωτερικής (τουρκικής) και διεθνούς πολιτικής. Τα τουρκικά δικαστήρια αν και κατάφεραν να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα έγγραφα που αποδείκνυαν τα διαπραχθέντα εγκλήματα σε βάρος των Αρμενίων, απέτυχαν να τιμωρήσουν τους εγκληματίες πολέμου.
Στην Τουρκία το ανερχόμενο εθνικιστικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ αντιτάχθηκε στις δικαστικές προσπάθειες που στόχευαν στη δίωξη των τούρκων στρατιωτικών και κυβερνητικών αξιωματούχων. Στο βιβλίο του, Η Ιστορία της Αρμενικής Γενοκτονίας, ο Βαχάκν Νταντριάν αναφέρει ότι «οι εθνικιστικές φιλοδοξίες ενότητας και εθνικής υπερηφάνειας δεν ταίριαζαν με την εσωτερική παρόρμηση να επιρρίψουν μομφή και ν’ αποδώσουν ευθύνες στους Τούρκους για τη Γενοκτονία των Αρμενίων».
Παράλληλα, στο διεθνές επίπεδο οι πολιτικές εκτιμήσεις βάρυναν περισσότερο από την επιθυμία των Συμμάχων – παρά τη δημόσια δέσμευσή τους – ν’ αναγκάσουν τους Τούρκους ν’ αναγνωρίσουν και να διώξουν ποινικά τους εγκληματίες πολέμου. Στο ζήλο τους να κερδίσουν την εύνοια της κεμαλικής κυβέρνησης, η Γαλλία και η Ιταλία υπονόμευσαν τις προσπάθειες της Αγγλίας και σ’ ένα μικρότερο βαθμό, αυτές των Ηνωμένων Πολιτειών ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη. Η Αγγλία χωρίς την υποστήριξη των Συμμάχων και καθώς ήταν υποχρεωμένη ν’ αντιμετωπίσει μόνη της την τουρκική αντίδραση, θυσίασε τελικά την επιδίωξή της για απονομή δικαιοσύνης στο βωμό των πολιτικών της συμφερόντων.
Έτσι, την ευθύνη για την τιμωρία των δημίων του αρμενικού λαού θα αναλάβουν οι αρμένιοι κομάντος εκδικητές, οι οποίοι απλώς θα εφαρμόσουν τις αποφάσεις των τουρκικών δικαστηρίων και θα εκτελέσουν τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους της κυβέρνησης των Νεότουρκων που δικάστηκαν και κρίθηκαν υπεύθυνοι των μαζικών δολοφονιών. Η ομάδα των τιμωρών δεν ξεπερνά τα δέκα άτομα και δρα στα πλαίσια μιας μακράς προετοιμασίας. Μετά από μια πρώτη περίοδο εντοπισμού και ταυτοποίησης του θύματος, η επιτήρηση επικεντρώνεται στις διαδρομές και στα μέρη των περιπάτων και των συναντήσεών τους. Κατόπιν με την πρώτη ευκαιρία πραγματοποιείται η εκτέλεση. Ο Αρμένιος τιμωρός διακατέχεται από μια ασυνήθιστη συμπεριφορά: ταυτίζεται με το σχέδιό του, με τον ύψιστο στόχο του. Μισεί το έγκλημα αλλά κάνει τη θυσία της ζωής του. Η πράξη του χαρακτηρίζεται από μια αδήριτη αναγκαιότητα, ένα πεπρωμένο που είναι αδύνατο ν’ αποφύγει εφόσον είναι διαταγή της οργάνωσής του.
Η πρώτη εκτέλεση τούρκου αξιωματούχου πραγματοποιείται στο Βερολίνο και εντάσσεται στα πλαίσια μιας επιχείρησης που πήρε το όνομα της θεάς της εκδίκησης, Νέμεσις, από την ελληνική μυθολογία. Συγκεκριμένα, γύρω στις 11 το πρωί της Τρίτης 15 Μαρτίου 1921, στη συνοικία Σαρλότεμπουργκ, ο Σογομών Τεχλιριάν, μετά από συστηματική παρακολούθηση δέκα ημερών, κρίνει κατάλληλη τη στιγμή να εκτελέσει το σχέδιό του. Στην οδό Χάρντεμπεργκ κάνει ανύποπτος το συνηθισμένο περίπατο, ντυμένος ευρωπαϊκά και ακολουθούμενος σε απόσταση μερικών μέτρων, σύμφωνα με τα μουσουλμανικά έθιμα, από τη σύζυγό του, ο οργανωτής του μεγάλου εγκλήματος, πρώην υπουργός Εσωτερικών και μέλος της τριανδρίας των Νεότουρκων που κυβέρνησε ουσιαστικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του πολέμου, Ταλαάτ Πασάς ο οποίος υπήρξε Μέγας Ραβίνος στην Τουρκία ,υπουργός Εσωτερικών και προσωρινός υπουργός Οικονομικών .
Ο Τεχλιριάν ξεκινά από το απέναντι πεζοδρόμιο, διασταυρώνεται με τον Τούρκο, τον προσπερνά και επιβραδύνει το βήμα του. Κατόπιν γυρίζει πίσω. Ο Ταλαάτ φαίνεται σαν κάτι να διαισθάνεται, θέλει να λοξοδρομήσει και ν’ αποφύγει τον άγνωστο διαβάτη. Αλλά δεν προλαβαίνει. Ο Τεχλιριάν βγάζει το περίστροφο από την τσέπη του και με μια αστραπιαία κίνηση τον πυροβολεί στο ύψος του κεφαλιού. Μια σφαίρα είναι αρκετή. Ο γιγαντόσωμος Ταλαάτ βρίσκεται ξαπλωμένος καταγής. Η γυναίκα του πέφτει λιπόθυμη ενώ ο κόσμος που πετιέται στα μπαλκόνια και στα παράθυρα φωνάζει «πιάστε τον, πιάστε τον!». Ο Τεχλιριάν τρέχει να εξαφανιστεί αλλά κάποιος που έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση καταφέρνει να τον συλλάβει.
Στη δίκη που συγκεντρώνει το παγκόσμιο ενδιαφέρον, ο Τεχλιριάν θα υποστηρίξει ότι ενήργησε μόνος του χωρίς προμελέτη, οδηγούμενος από μια ακαταλόγιστη επιθυμία εκδίκησης των συγγενών του στη θέα του υπ’ αριθμόν 1 δήμιου των Αρμενίων που αναγνώρισε τυχαία σ’ ένα δρόμο του Βερολίνου. Είναι μια μεμονωμένη πράξη που διέπραξε ένας επιζήσας της γενοκτονίας ο οποίος έγινε επιληπτικός και ανίκανος ν’ αντέξει την ιδέα ότι ένας εγκληματίας όπως ο Ταλαάτ μπορεί να ζει ατιμώρητος μετά από τέτοιες φρικαλεότητες υποστηρίζουν οι δικηγόροι του. Πρέπει να δικαιολογήσει την πράξη του ως ένα απερίσκεπτο χτύπημα, επακόλουθο των βασάνων του, για να μπορέσει να υποστηρίξει την αθωότητά του και η δίκη του να γίνει αυτή του θύματός του, αυτού που υπήρξε ο δήμιος των συγγενών του. Επικαλείται τις ταλαιπωρίες από την εκτόπισή του, τις τρεις πληγές του, τις κρίσεις επιληψίας κάθε φορά που θυμόταν τη μητέρα του, τον αδελφό του, τις σφαγμένες μπροστά στα μάτια του αδελφές του. Πρέπει να διαβεβαιώσει ότι δεν γνώριζε καν την παρουσία του Ταλαάτ στο Βερολίνο όταν ήλθε να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γερμανία: μια μέρα, τον είχε συναντήσει τυχαία στο δρόμο, τον είχε ακολουθήσει από απλή περιέργεια, χωρίς κακό σκοπό. Όμως, δυο εβδομάδες πριν την εκτέλεση, μετακομίζοντας απέναντι από το σπίτι του είχε ξαναδεί στον ύπνο του τους σωρούς των πτωμάτων ανάμεσα στα οποία είχε αναγνωρίσει τα κορμιά των βασανισμένων γονιών του. Και να που το φάντασμα της μητέρας του είχε σηκωθεί όρθιο και τον είχε μαλώσει αυστηρά: «Πώς; ξέρεις ότι ο δολοφόνος μας είναι εδώ, μπροστά στα μάτια σου και αδιαφορείς; Δεν είσαι πια γιος μου!». Τότε λοιπόν ξυπνώντας απ’ αυτόν τον εφιάλτη, αποφασίζει να σκοτώσει τον Ταλαάτ. Η ρητή εντολή της μητέρας του ήταν υπεράνω κάθε νόμου…
Τρεις μήνες μετά την εκτέλεση, οι ένορκοι του κακουργιοδικείου του Βερολίνου αθωώνουν τον κατηγορούμενο για το έγκλημα εκ προμελέτης. Η αθώωσή του γίνεται δεκτή με ενθουσιώδη χειροκροτήματα από ένα πλήθος συμπατριωτών και συμπαθούντων που είχαν κατακλύσει το δικαστήριο και θεωρείται σαν η τρανή απόδειξη για τα συναισθήματα της πολιτισμένης ανθρωπότητας απέναντι στο τερατώδες έγκλημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Την ίδια τακτική θα ακολουθήσει κι ένας άλλος Αρμένιος τιμωρός, ο Μισάκ Τορλακιάν που θα σκοτώσει στην Κωνσταντινούπολη, τον υπουργό Εσωτερικών του Αζερμπαϊτζάν, Μπεχούντ Χαν Τζιβανσίρ, υπεύθυνο της σφαγής 20.000 Αρμενίων κατά την είσοδο των Τούρκων στο Μπακού το Σεπτέμβρη του 1918. Στις 18 Ιουλίου 1921, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, ο αζέρος αξιωματούχος επιστρέφει στο ξενοδοχείο Πέρα Παλάς, συνοδευόμενος από τον αδελφό του και άλλα τέσσερα άτομα μετά από μια οινοποσία σ’ ένα γειτονικό δημόσιο πάρκο.
Ένας μικρόσωμος άνδρας εμφανίζεται ξαφνικά στην είσοδο του ξενοδοχείου πυροβολώντας μια φορά στα πλευρά του Τζιβανσίρ που τον περνούσε ένα κεφάλι. Ο υπουργός γυρίζει λίγο το σώμα του και καταφέρνει να πιάσει το μπράτσο του θύτη του. Αυτός όμως προλαβαίνει και του φυτεύει δυο σφαίρες στο στήθος. Κι ενώ ο τραυματίας σωριάζεται καταγής, οι συνοδοί του πανικόβλητοι το βάζουν στα πόδια και κρύβονται πίσω από τα αυτοκίνητα. Οι δυο τούρκοι αστυνομικοί της φρουράς που βρίσκονται μπροστά στο ξενοδοχείο εξαφανίζονται. Ο Τορλακιάν στρίβει στη γωνία του δρόμου, αλλά ξαναεμφανίζεται ακούγοντας τις εκκλήσεις του θύματος για βοήθεια. Οι τριάντα περίπου αποσβολωμένοι μάρτυρες δεν τολμούν να επέμβουν, βλέπουν έντρομοι τον εκτελεστή να πλησιάζει και να δίνει τη χαριστική βολή στον τραυματισμένο που θα υποκύψει λίγο αργότερα κατά τη μεταφορά του στο ξενοδοχείο. Ο Τορλακιάν πυροβολεί μια φορά στον αέρα για ν’ απομακρύνει τους αστυνομικούς που έχουν σπεύσει εν τω μεταξύ για να τον αφοπλίσουν και προσπαθούν να τον συλλάβουν. Στη συνέχεια όταν καταφθάνουν οι γάλλοι στρατιωτικοί που ανήκαν στις δυνάμεις κατοχής, ο Τορλακιάν βάζει το όπλο του στη σκεπή ενός αυτοκινήτου και παραδίδεται. Οι στρατιώτες τον συνοδεύουν μέχρι το αστυνομικό τμήμα, ενώ το πλήθος τον ξυλοκοπάει μέχρι που λιποθυμάει.
Στους Γάλλους και κατόπιν στους Άγγλους αξιωματικούς που τον ανακρίνουν, απαντά ότι η οικογένειά του εξοντώθηκε με διαταγή του Τζιβανσίρ στο Μπακού και δείχνει τις τρεις ουλές που φέρει στο σώμα του ενώ μια σφαίρα είναι σφηνωμένη στο μηρό του απ’ αυτή τη σφαγή.Η δίκη του Τορλακιάν αρχίζει στα τέλη Αυγούστου, ενώπιον του βρετανικού στρατιωτικού δικαστηρίου στο κτίριο της παλιάς οθωμανικής σχολής πολέμου. Διαρκεί δυο μήνες και ο συνήγορος υπεράσπισης στηριζόμενος στο πόρισμα του γιατρού-πραγματογνώμονα, υποστηρίζει ότι ο πελάτης του αφού καταλήφθηκε από επιληψία – όπως ο Τεχλιριάν – είχε αντιδράσει όντας σε κατάσταση κρίσης στην ανάμνηση των σφαγών των συγγενών του στο Μπακού, όταν πληροφορείται για την παρουσία του Τζιβανσίρ στην Κωνσταντινούπολη. Στις 20 Οκτωβρίου, ο Τορλακιάν κρίνεται ένοχος χωρίς να του επιβληθεί ποινή λόγω ψυχικής διαταραχής τη στιγμή των γεγονότων. Έτσι αφού θεωρείται ανεύθυνος για τις πράξεις του, απελαύνεται στην Ελλάδα από τις δυνάμεις κατοχής.
Ο Τορλακιάν όπως φαίνεται αντιγράφει τη στάση του από τον Τεχλιριάν, σύμφωνα με τις οδηγίες της κοινής οργάνωσής τους που είχε αποφασίσει να σχεδιάσει την εκτέλεση των πρωταιτίων της Γενοκτονίας των Αρμενίων.Ο θάνατος του Τζιβανσίρ, όπως και του Ταλαάτ εγγράφεται σε μια σειρά προμελετημένων και επιμελώς προετοιμασμένων πράξεων από ένα κρυφό δίκτυο που σχηματίστηκε στους κόλπους του κόμματος της Αρμενικής Επαναστατικής Ομοσπονδίας – Τασνακτσουτιούν με σκοπό να καταδιώξει αυτούς τους εγκληματίες πολέμου μέχρι τα πιο μυστικά κρησφύγετά τους και να τους εκτελέσει. Εν τω μεταξύ δυο άλλες ομάδες εκδικητών βρίσκονται στην Ευρώπη και περιμένουν τις κατάλληλες οδηγίες. Το σχέδιο είναι να χτυπήσουν τα επόμενα άτομα της λίστας με τη ρητή εντολή αυτή τη φορά να μην πιαστεί κανένας – δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγίνουν παρόμοιες δίκες – αποφεύγοντας όσο το δυνατόν, τους άσκοπους θανάτους και τα χτυπήματα αθώων.
Στις 5 Δεκεμβρίου 1921 ο Αρσαβίρ Σιρακιάν θα εκτελέσει στη Ρώμη κατά τρόπο μυθιστορηματικό – κρεμασμένος στο μαρσπιέ της άμαξας που μετέφερε το θύμα – με μια σφαίρα στο κεφάλι, τον πρώην αρχηγό της κυβέρνησης των Νεότουρκων Σαΐντ Χαλίμ μετά από συστηματική παρακολούθηση πέντε μηνών.
Ο Σιρακιάν μαζί με τον Αράμ Γεργκανιάν θα ξαναχτυπήσουν στο Βερολίνο στις 17 Απριλίου 1922 ταυτόχρονα τον δρ. Μπεχαεντίν Σακίρ, έναν από τους κυριότερους υπεύθυνους της γενοκτονίας και τον πρώην διοικητή της Τραπεζούντας, Τζεμάλ Αζμί. Η καταδίωξη του πρώην υπουργού Ναυτικών, Τζεμάλ Πασά, μέλους της τριανδρίας των Νεότουρκων, που έγινε σύμβουλος των Σοβιετικών στις καυκασιανές υποθέσεις, θα οδηγήσει τους αποφασισμένους κομάντος Στεπάν Τζαγικιάν, Μπεντρός Τερ Μπογοσιάν και Αρντασέζ Κεβορκιάν να τον εκτελέσουν στις 25 Ιουλίου 1922, μπροστά στο στρατηγείο της Τσέκα, (πολιτικής αστυνομίας των μπολσεβίκων) στην Τιφλίδα.
Ειρωνεία της τύχης : ο Εμβέρ Πασάς, το τρίτο μέλος της τριανδρίας των Νεότουρκων, πρώην υπουργός Πολέμου, που είχε στραφεί προς την κομμουνιστική κυβέρνηση της Μόσχας, θα σκοτωθεί στις 4 Αυγούστου 1922 από μια διμοιρία αρμενίων μπολσεβίκων κοντά στη Σαμαρκάνδη, στα σύνορα του Αφγανιστάν, όντας επικεφαλής μιας ομάδας επαναστατημένων μουσουλμάνων του εμιράτου της Μπουχάρας και ο δρ. Ναζίμ, ο τελευταίος που απέμεινε από τη λίστα των προγραμμένων ατόμων που είχαν συντάξει οι εκδικητές, θα εκτελεστεί δι’ απαγχονισμού στην Άγκυρα στις 26 Αυγούστου 1926. Όχι βέβαια επειδή συμμετείχε στην οργάνωση των σφαγών του 1915, αλλά διότι συνωμότησε εναντίον του κεμαλικού καθεστώτος.
«Η οργάνωσή μας δεν είχε κανένα σχέδιο εξόντωσης, τιμωρούσε τα άτομα εκείνα που είχαν δικαστεί ερήμην και είχαν κριθεί υπεύθυνα για μαζικές δολοφονίες. Εξ άλλου στη λίστα υπήρχαν ονόματα αρμενίων προδοτών», θα γράψει στ’ απομνημονεύματά του λίγο πριν το θάνατό του το 1973 ο Αρσαβίρ Σιρακιάν.
Βιβλιογραφία : Αρσαβίρ Σιρακιάν, Το χρέος του αίματος – Ο Τιμωρός, έκδοση Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής, Αθήνα 1990 Ζακ Ντεροζύ, Επιχείρηση Νέμεσις, εκδόσεις Στοχαστής, Αθήνα Αιχμαλωσία μνήμης, Αρουτιούν Καμπουριάν, εκδόσεις Τσουκάτου, Αθήνα 2008, http://www.armenians.gr/armenika/35/x35_16.html
Οι προσπάθειες που κατεβλήθησαν για την ποινική δίωξη των πρωταιτίων της Γενοκτονίας των Αρμενίων, τελικά δεν καρποφόρησαν για λόγους εσωτερικής (τουρκικής) και διεθνούς πολιτικής. Τα τουρκικά δικαστήρια αν και κατάφεραν να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα έγγραφα που αποδείκνυαν τα διαπραχθέντα εγκλήματα σε βάρος των Αρμενίων, απέτυχαν να τιμωρήσουν τους εγκληματίες πολέμου.
Στην Τουρκία το ανερχόμενο εθνικιστικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ αντιτάχθηκε στις δικαστικές προσπάθειες που στόχευαν στη δίωξη των τούρκων στρατιωτικών και κυβερνητικών αξιωματούχων. Στο βιβλίο του, Η Ιστορία της Αρμενικής Γενοκτονίας, ο Βαχάκν Νταντριάν αναφέρει ότι «οι εθνικιστικές φιλοδοξίες ενότητας και εθνικής υπερηφάνειας δεν ταίριαζαν με την εσωτερική παρόρμηση να επιρρίψουν μομφή και ν’ αποδώσουν ευθύνες στους Τούρκους για τη Γενοκτονία των Αρμενίων».
Παράλληλα, στο διεθνές επίπεδο οι πολιτικές εκτιμήσεις βάρυναν περισσότερο από την επιθυμία των Συμμάχων – παρά τη δημόσια δέσμευσή τους – ν’ αναγκάσουν τους Τούρκους ν’ αναγνωρίσουν και να διώξουν ποινικά τους εγκληματίες πολέμου. Στο ζήλο τους να κερδίσουν την εύνοια της κεμαλικής κυβέρνησης, η Γαλλία και η Ιταλία υπονόμευσαν τις προσπάθειες της Αγγλίας και σ’ ένα μικρότερο βαθμό, αυτές των Ηνωμένων Πολιτειών ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη. Η Αγγλία χωρίς την υποστήριξη των Συμμάχων και καθώς ήταν υποχρεωμένη ν’ αντιμετωπίσει μόνη της την τουρκική αντίδραση, θυσίασε τελικά την επιδίωξή της για απονομή δικαιοσύνης στο βωμό των πολιτικών της συμφερόντων.
Έτσι, την ευθύνη για την τιμωρία των δημίων του αρμενικού λαού θα αναλάβουν οι αρμένιοι κομάντος εκδικητές, οι οποίοι απλώς θα εφαρμόσουν τις αποφάσεις των τουρκικών δικαστηρίων και θα εκτελέσουν τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους της κυβέρνησης των Νεότουρκων που δικάστηκαν και κρίθηκαν υπεύθυνοι των μαζικών δολοφονιών. Η ομάδα των τιμωρών δεν ξεπερνά τα δέκα άτομα και δρα στα πλαίσια μιας μακράς προετοιμασίας. Μετά από μια πρώτη περίοδο εντοπισμού και ταυτοποίησης του θύματος, η επιτήρηση επικεντρώνεται στις διαδρομές και στα μέρη των περιπάτων και των συναντήσεών τους. Κατόπιν με την πρώτη ευκαιρία πραγματοποιείται η εκτέλεση. Ο Αρμένιος τιμωρός διακατέχεται από μια ασυνήθιστη συμπεριφορά: ταυτίζεται με το σχέδιό του, με τον ύψιστο στόχο του. Μισεί το έγκλημα αλλά κάνει τη θυσία της ζωής του. Η πράξη του χαρακτηρίζεται από μια αδήριτη αναγκαιότητα, ένα πεπρωμένο που είναι αδύνατο ν’ αποφύγει εφόσον είναι διαταγή της οργάνωσής του.
Η πρώτη εκτέλεση τούρκου αξιωματούχου πραγματοποιείται στο Βερολίνο και εντάσσεται στα πλαίσια μιας επιχείρησης που πήρε το όνομα της θεάς της εκδίκησης, Νέμεσις, από την ελληνική μυθολογία. Συγκεκριμένα, γύρω στις 11 το πρωί της Τρίτης 15 Μαρτίου 1921, στη συνοικία Σαρλότεμπουργκ, ο Σογομών Τεχλιριάν, μετά από συστηματική παρακολούθηση δέκα ημερών, κρίνει κατάλληλη τη στιγμή να εκτελέσει το σχέδιό του. Στην οδό Χάρντεμπεργκ κάνει ανύποπτος το συνηθισμένο περίπατο, ντυμένος ευρωπαϊκά και ακολουθούμενος σε απόσταση μερικών μέτρων, σύμφωνα με τα μουσουλμανικά έθιμα, από τη σύζυγό του, ο οργανωτής του μεγάλου εγκλήματος, πρώην υπουργός Εσωτερικών και μέλος της τριανδρίας των Νεότουρκων που κυβέρνησε ουσιαστικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του πολέμου, Ταλαάτ Πασάς ο οποίος υπήρξε Μέγας Ραβίνος στην Τουρκία ,υπουργός Εσωτερικών και προσωρινός υπουργός Οικονομικών .
Ο Τεχλιριάν ξεκινά από το απέναντι πεζοδρόμιο, διασταυρώνεται με τον Τούρκο, τον προσπερνά και επιβραδύνει το βήμα του. Κατόπιν γυρίζει πίσω. Ο Ταλαάτ φαίνεται σαν κάτι να διαισθάνεται, θέλει να λοξοδρομήσει και ν’ αποφύγει τον άγνωστο διαβάτη. Αλλά δεν προλαβαίνει. Ο Τεχλιριάν βγάζει το περίστροφο από την τσέπη του και με μια αστραπιαία κίνηση τον πυροβολεί στο ύψος του κεφαλιού. Μια σφαίρα είναι αρκετή. Ο γιγαντόσωμος Ταλαάτ βρίσκεται ξαπλωμένος καταγής. Η γυναίκα του πέφτει λιπόθυμη ενώ ο κόσμος που πετιέται στα μπαλκόνια και στα παράθυρα φωνάζει «πιάστε τον, πιάστε τον!». Ο Τεχλιριάν τρέχει να εξαφανιστεί αλλά κάποιος που έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση καταφέρνει να τον συλλάβει.
Στη δίκη που συγκεντρώνει το παγκόσμιο ενδιαφέρον, ο Τεχλιριάν θα υποστηρίξει ότι ενήργησε μόνος του χωρίς προμελέτη, οδηγούμενος από μια ακαταλόγιστη επιθυμία εκδίκησης των συγγενών του στη θέα του υπ’ αριθμόν 1 δήμιου των Αρμενίων που αναγνώρισε τυχαία σ’ ένα δρόμο του Βερολίνου. Είναι μια μεμονωμένη πράξη που διέπραξε ένας επιζήσας της γενοκτονίας ο οποίος έγινε επιληπτικός και ανίκανος ν’ αντέξει την ιδέα ότι ένας εγκληματίας όπως ο Ταλαάτ μπορεί να ζει ατιμώρητος μετά από τέτοιες φρικαλεότητες υποστηρίζουν οι δικηγόροι του. Πρέπει να δικαιολογήσει την πράξη του ως ένα απερίσκεπτο χτύπημα, επακόλουθο των βασάνων του, για να μπορέσει να υποστηρίξει την αθωότητά του και η δίκη του να γίνει αυτή του θύματός του, αυτού που υπήρξε ο δήμιος των συγγενών του. Επικαλείται τις ταλαιπωρίες από την εκτόπισή του, τις τρεις πληγές του, τις κρίσεις επιληψίας κάθε φορά που θυμόταν τη μητέρα του, τον αδελφό του, τις σφαγμένες μπροστά στα μάτια του αδελφές του. Πρέπει να διαβεβαιώσει ότι δεν γνώριζε καν την παρουσία του Ταλαάτ στο Βερολίνο όταν ήλθε να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γερμανία: μια μέρα, τον είχε συναντήσει τυχαία στο δρόμο, τον είχε ακολουθήσει από απλή περιέργεια, χωρίς κακό σκοπό. Όμως, δυο εβδομάδες πριν την εκτέλεση, μετακομίζοντας απέναντι από το σπίτι του είχε ξαναδεί στον ύπνο του τους σωρούς των πτωμάτων ανάμεσα στα οποία είχε αναγνωρίσει τα κορμιά των βασανισμένων γονιών του. Και να που το φάντασμα της μητέρας του είχε σηκωθεί όρθιο και τον είχε μαλώσει αυστηρά: «Πώς; ξέρεις ότι ο δολοφόνος μας είναι εδώ, μπροστά στα μάτια σου και αδιαφορείς; Δεν είσαι πια γιος μου!». Τότε λοιπόν ξυπνώντας απ’ αυτόν τον εφιάλτη, αποφασίζει να σκοτώσει τον Ταλαάτ. Η ρητή εντολή της μητέρας του ήταν υπεράνω κάθε νόμου…
Τρεις μήνες μετά την εκτέλεση, οι ένορκοι του κακουργιοδικείου του Βερολίνου αθωώνουν τον κατηγορούμενο για το έγκλημα εκ προμελέτης. Η αθώωσή του γίνεται δεκτή με ενθουσιώδη χειροκροτήματα από ένα πλήθος συμπατριωτών και συμπαθούντων που είχαν κατακλύσει το δικαστήριο και θεωρείται σαν η τρανή απόδειξη για τα συναισθήματα της πολιτισμένης ανθρωπότητας απέναντι στο τερατώδες έγκλημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Την ίδια τακτική θα ακολουθήσει κι ένας άλλος Αρμένιος τιμωρός, ο Μισάκ Τορλακιάν που θα σκοτώσει στην Κωνσταντινούπολη, τον υπουργό Εσωτερικών του Αζερμπαϊτζάν, Μπεχούντ Χαν Τζιβανσίρ, υπεύθυνο της σφαγής 20.000 Αρμενίων κατά την είσοδο των Τούρκων στο Μπακού το Σεπτέμβρη του 1918. Στις 18 Ιουλίου 1921, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, ο αζέρος αξιωματούχος επιστρέφει στο ξενοδοχείο Πέρα Παλάς, συνοδευόμενος από τον αδελφό του και άλλα τέσσερα άτομα μετά από μια οινοποσία σ’ ένα γειτονικό δημόσιο πάρκο.
Ένας μικρόσωμος άνδρας εμφανίζεται ξαφνικά στην είσοδο του ξενοδοχείου πυροβολώντας μια φορά στα πλευρά του Τζιβανσίρ που τον περνούσε ένα κεφάλι. Ο υπουργός γυρίζει λίγο το σώμα του και καταφέρνει να πιάσει το μπράτσο του θύτη του. Αυτός όμως προλαβαίνει και του φυτεύει δυο σφαίρες στο στήθος. Κι ενώ ο τραυματίας σωριάζεται καταγής, οι συνοδοί του πανικόβλητοι το βάζουν στα πόδια και κρύβονται πίσω από τα αυτοκίνητα. Οι δυο τούρκοι αστυνομικοί της φρουράς που βρίσκονται μπροστά στο ξενοδοχείο εξαφανίζονται. Ο Τορλακιάν στρίβει στη γωνία του δρόμου, αλλά ξαναεμφανίζεται ακούγοντας τις εκκλήσεις του θύματος για βοήθεια. Οι τριάντα περίπου αποσβολωμένοι μάρτυρες δεν τολμούν να επέμβουν, βλέπουν έντρομοι τον εκτελεστή να πλησιάζει και να δίνει τη χαριστική βολή στον τραυματισμένο που θα υποκύψει λίγο αργότερα κατά τη μεταφορά του στο ξενοδοχείο. Ο Τορλακιάν πυροβολεί μια φορά στον αέρα για ν’ απομακρύνει τους αστυνομικούς που έχουν σπεύσει εν τω μεταξύ για να τον αφοπλίσουν και προσπαθούν να τον συλλάβουν. Στη συνέχεια όταν καταφθάνουν οι γάλλοι στρατιωτικοί που ανήκαν στις δυνάμεις κατοχής, ο Τορλακιάν βάζει το όπλο του στη σκεπή ενός αυτοκινήτου και παραδίδεται. Οι στρατιώτες τον συνοδεύουν μέχρι το αστυνομικό τμήμα, ενώ το πλήθος τον ξυλοκοπάει μέχρι που λιποθυμάει.
Στους Γάλλους και κατόπιν στους Άγγλους αξιωματικούς που τον ανακρίνουν, απαντά ότι η οικογένειά του εξοντώθηκε με διαταγή του Τζιβανσίρ στο Μπακού και δείχνει τις τρεις ουλές που φέρει στο σώμα του ενώ μια σφαίρα είναι σφηνωμένη στο μηρό του απ’ αυτή τη σφαγή.Η δίκη του Τορλακιάν αρχίζει στα τέλη Αυγούστου, ενώπιον του βρετανικού στρατιωτικού δικαστηρίου στο κτίριο της παλιάς οθωμανικής σχολής πολέμου. Διαρκεί δυο μήνες και ο συνήγορος υπεράσπισης στηριζόμενος στο πόρισμα του γιατρού-πραγματογνώμονα, υποστηρίζει ότι ο πελάτης του αφού καταλήφθηκε από επιληψία – όπως ο Τεχλιριάν – είχε αντιδράσει όντας σε κατάσταση κρίσης στην ανάμνηση των σφαγών των συγγενών του στο Μπακού, όταν πληροφορείται για την παρουσία του Τζιβανσίρ στην Κωνσταντινούπολη. Στις 20 Οκτωβρίου, ο Τορλακιάν κρίνεται ένοχος χωρίς να του επιβληθεί ποινή λόγω ψυχικής διαταραχής τη στιγμή των γεγονότων. Έτσι αφού θεωρείται ανεύθυνος για τις πράξεις του, απελαύνεται στην Ελλάδα από τις δυνάμεις κατοχής.
Ο Τορλακιάν όπως φαίνεται αντιγράφει τη στάση του από τον Τεχλιριάν, σύμφωνα με τις οδηγίες της κοινής οργάνωσής τους που είχε αποφασίσει να σχεδιάσει την εκτέλεση των πρωταιτίων της Γενοκτονίας των Αρμενίων.Ο θάνατος του Τζιβανσίρ, όπως και του Ταλαάτ εγγράφεται σε μια σειρά προμελετημένων και επιμελώς προετοιμασμένων πράξεων από ένα κρυφό δίκτυο που σχηματίστηκε στους κόλπους του κόμματος της Αρμενικής Επαναστατικής Ομοσπονδίας – Τασνακτσουτιούν με σκοπό να καταδιώξει αυτούς τους εγκληματίες πολέμου μέχρι τα πιο μυστικά κρησφύγετά τους και να τους εκτελέσει. Εν τω μεταξύ δυο άλλες ομάδες εκδικητών βρίσκονται στην Ευρώπη και περιμένουν τις κατάλληλες οδηγίες. Το σχέδιο είναι να χτυπήσουν τα επόμενα άτομα της λίστας με τη ρητή εντολή αυτή τη φορά να μην πιαστεί κανένας – δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγίνουν παρόμοιες δίκες – αποφεύγοντας όσο το δυνατόν, τους άσκοπους θανάτους και τα χτυπήματα αθώων.
Στις 5 Δεκεμβρίου 1921 ο Αρσαβίρ Σιρακιάν θα εκτελέσει στη Ρώμη κατά τρόπο μυθιστορηματικό – κρεμασμένος στο μαρσπιέ της άμαξας που μετέφερε το θύμα – με μια σφαίρα στο κεφάλι, τον πρώην αρχηγό της κυβέρνησης των Νεότουρκων Σαΐντ Χαλίμ μετά από συστηματική παρακολούθηση πέντε μηνών.
Ο Σιρακιάν μαζί με τον Αράμ Γεργκανιάν θα ξαναχτυπήσουν στο Βερολίνο στις 17 Απριλίου 1922 ταυτόχρονα τον δρ. Μπεχαεντίν Σακίρ, έναν από τους κυριότερους υπεύθυνους της γενοκτονίας και τον πρώην διοικητή της Τραπεζούντας, Τζεμάλ Αζμί. Η καταδίωξη του πρώην υπουργού Ναυτικών, Τζεμάλ Πασά, μέλους της τριανδρίας των Νεότουρκων, που έγινε σύμβουλος των Σοβιετικών στις καυκασιανές υποθέσεις, θα οδηγήσει τους αποφασισμένους κομάντος Στεπάν Τζαγικιάν, Μπεντρός Τερ Μπογοσιάν και Αρντασέζ Κεβορκιάν να τον εκτελέσουν στις 25 Ιουλίου 1922, μπροστά στο στρατηγείο της Τσέκα, (πολιτικής αστυνομίας των μπολσεβίκων) στην Τιφλίδα.
Ειρωνεία της τύχης : ο Εμβέρ Πασάς, το τρίτο μέλος της τριανδρίας των Νεότουρκων, πρώην υπουργός Πολέμου, που είχε στραφεί προς την κομμουνιστική κυβέρνηση της Μόσχας, θα σκοτωθεί στις 4 Αυγούστου 1922 από μια διμοιρία αρμενίων μπολσεβίκων κοντά στη Σαμαρκάνδη, στα σύνορα του Αφγανιστάν, όντας επικεφαλής μιας ομάδας επαναστατημένων μουσουλμάνων του εμιράτου της Μπουχάρας και ο δρ. Ναζίμ, ο τελευταίος που απέμεινε από τη λίστα των προγραμμένων ατόμων που είχαν συντάξει οι εκδικητές, θα εκτελεστεί δι’ απαγχονισμού στην Άγκυρα στις 26 Αυγούστου 1926. Όχι βέβαια επειδή συμμετείχε στην οργάνωση των σφαγών του 1915, αλλά διότι συνωμότησε εναντίον του κεμαλικού καθεστώτος.
«Η οργάνωσή μας δεν είχε κανένα σχέδιο εξόντωσης, τιμωρούσε τα άτομα εκείνα που είχαν δικαστεί ερήμην και είχαν κριθεί υπεύθυνα για μαζικές δολοφονίες. Εξ άλλου στη λίστα υπήρχαν ονόματα αρμενίων προδοτών», θα γράψει στ’ απομνημονεύματά του λίγο πριν το θάνατό του το 1973 ο Αρσαβίρ Σιρακιάν.
Βιβλιογραφία : Αρσαβίρ Σιρακιάν, Το χρέος του αίματος – Ο Τιμωρός, έκδοση Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής, Αθήνα 1990 Ζακ Ντεροζύ, Επιχείρηση Νέμεσις, εκδόσεις Στοχαστής, Αθήνα Αιχμαλωσία μνήμης, Αρουτιούν Καμπουριάν, εκδόσεις Τσουκάτου, Αθήνα 2008, http://www.armenians.gr/armenika/35/x35_16.html
Ο Αλαβάνος αποκάλεσε "ακραίο" τον Διονύσιο Σολωμό και τον Εθνικό Ύμνο!
[Σε γνωρίζω από τη κόψη
του σπαθιού τη τρομερή
σε γνωρίζω από την όψη
που με βιά μετράει τη γη.]
Φτου σας,ρεζίλια....
Άκου να αποκαλέσει "ακραίο" τον Διονύσιο Σολωμό!
Καλά που δεν τον είπε και..."ακροδεξιό"!Ή μήπως ήθελε να το πει;
Κι αυτός ο φωστήρας θέλει να κυβερνήσει τη δύσμοιρη Ελλάδα!
Βεβαίως τα περί αναρχίας,πολυπολιτισμικότητας,κατάργησης της Ελληνικής Γλώσσας,μαρξισμού,μπακουνισμού,τροτσκισμού,κατάργησης των συνόρων,ο δήθεν υπερασπιστής των φτωχών(ο πλούσιος),ο υπερασπιστής των κουκουλοφόρων(που τους θέλει αγράμματους,για να μπορεί να τους ελέγχει),τα γνωρίζει απέξω και ανακατωτά!
Μήπως όμως δεν το είπε τυχαία;Μήπως έχει λάκκο η φάβα;
---------------------------------------------------------------------------------------του σπαθιού τη τρομερή
σε γνωρίζω από την όψη
που με βιά μετράει τη γη.]
Φτου σας,ρεζίλια....
Άκου να αποκαλέσει "ακραίο" τον Διονύσιο Σολωμό!
Καλά που δεν τον είπε και..."ακροδεξιό"!Ή μήπως ήθελε να το πει;
Κι αυτός ο φωστήρας θέλει να κυβερνήσει τη δύσμοιρη Ελλάδα!
Βεβαίως τα περί αναρχίας,πολυπολιτισμικότητας,κατάργησης της Ελληνικής Γλώσσας,μαρξισμού,μπακουνισμού,τροτσκισμού,κατάργησης των συνόρων,ο δήθεν υπερασπιστής των φτωχών(ο πλούσιος),ο υπερασπιστής των κουκουλοφόρων(που τους θέλει αγράμματους,για να μπορεί να τους ελέγχει),τα γνωρίζει απέξω και ανακατωτά!
Μήπως όμως δεν το είπε τυχαία;Μήπως έχει λάκκο η φάβα;
Το απόλυτο ρεζίλι για τον Αλαβάνο μέσα στη Βουλή
Δεν ήξερε
τον εθνικό ύμνο!!!
Τέτοιο ρεζιλίκι για αρχηγό πολιτικού κόμματος δεν έχει ξαναγίνει! Ο Αλέκος Αλαβάνος δεν ήξερε τον εθνικό ύμνο μέσα στην βουλή!!! Και χαρακτήρισε ακραίο τον Διονύσιο Σολωμό. Του φταίει ο Σολωμός που ο Αλαβάνος δεν ήξερε τον εθνικό ύμνο.
Στην συζήτηση για την ασφάλεια ξέρετε τι είπε και έγινε ΡΕΖΙΛΙ μέσα στο κοινοβούλιο;
"Ο Σολωμός ήταν ακραίος που είπε για τον εθνικό ύμνο κ.Πρωθυπουργέ, τον οποίο εθνικό ύμνο πιστεύω ότι γνωρίζετε: "σὲ γνωρίζω ἀπὸ τὴν ὄψι, ποῦ μὲ βία μετράει τὴν γῆ". Με λίγα λόγια ήθελε να πει ότι με την βία μετράει την γη.
Τον λόγο πήρε ο Γιώργος Καρατζαφέρης που τον έκανε...σκουπίδι. Να ανοίξει η γη να τον καταπιεί:
"Κύριε Αλαβάνε, επειδή μπορεί να ακούει κόσμος και μαθητές και δεν ξέρετε τον εθνικό ύμνο, ο εθνικός μας ύμνος λέει βιά και όχι Βία. Δεν εννοεί την βία αλλά την βιασύνη. Που με βιασύνη μετράει την γη. Καλό είναι να γνωρίζουμε τον εθνικό μας ύμνο"!!!
Αυτό έγινε σήμερα μέσα στην βουλή.
Ντροπή και ξεφτίλα για τους εθνοπατέρες μας.
Αλήθεια, τέτοιοι μας αξίζουν; Καλά έγινε το περιστατικό, για να γνωρίζουν και οι πλέον "αμαθείς" την ημιμάθεια και την απάθεια ορισμένων...
------------------------------------------------------------------
Τεχνητοί σεισμοί;;
--------------------------------------------------------------------------------------------
Φυσικός ή τεχνητός ο σεισμός στην Ιταλία?
Φυσικός ή τεχνητός ο σεισμός στην Ιταλία?
Διαβάστε το άρθρο:ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
-------------------------------------------------------------------
Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.
Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΔΕΝ ΠΥΡΠΟΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ
Η Αλεξάνδρεια, χτισμένη στην μεσογειακή παραλία της Αιγύπτου, κοντά στις εκβολές του Νείλου, ήταν άπο τις μεγαλύτερες πόλεις του αρχαίου κόσμου. Ιδρύθηκε άπο τον Μέγα Αλέξανδρο την άνοιξη του 331 π.Χ.
και για χίλια περίπου ετη, ώς το έτος 641 μ.Χ που κατακτήθηκε άπο τους Άραβες, υπήρξε η αδιαμφισβήτητη βασίλισσα της Μεσογείου, ή οποία ώς άειφεγγής φάρος σκόρπισε σε όλο τον κόσμο την υλική και την πνευματική της λάμψη. Για τον λό γο αυτόν δικαίως οί συγγραφείς την ώνόμαζαν
«Πρώτην», «Κορυφήν τών πόλεων», και «Ένδοξοτάτην».
http://promhtheas.blogspot.com/
Βάσει σχεδίου η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ των Αρμενίων,αλλά και των Ελλήνων.
-------------------------------------------------------
Διαβάστε και τα παρακάτω σχετικά:
Εβραιοι και Πατριωτες!!!!!![Ειδικότερα οι ηγέτες των Νεοτούρκων Ταλαάτ και Ενβέρ, ήταν κρυπτοεβραίοι και μέσω των αξιωμάτων που κατείχαν, συνετέλεσαν αποφασιστικά στην υλοποίηση των εβραϊκών σχεδίων, στο προκείμενο ζήτημα.]
http://www.epanellinismos.com/
Διαβάστε και τα παρακάτω σχετικά:
Εβραιοι και Πατριωτες!!!!!!
[Ειδικότερα οι ηγέτες των Νεοτούρκων Ταλαάτ και Ενβέρ, ήταν κρυπτοεβραίοι και μέσω των αξιωμάτων που κατείχαν, συνετέλεσαν αποφασιστικά στην υλοποίηση των εβραϊκών σχεδίων, στο προκείμενο ζήτημα.]
Άξια παιδιά της Αρμενίας,ορκισμένοι μέσα στις τάξεις των "Ντασνάκ",παρακολουθούσαν με άκρα μυστικότητα κατά πόδας τους παραπάνω,σε όλη την Ευρώπη και τους καθάρισαν,ως σύμβολα της Γενοκτονίας των Αρμενίων!
Η ιστορία τους κυκλοφορεί σε βιβλίο το οποίο θα βρείτε στην Αθήνα(Πλατεία Συντάγματος 24 Απρίλη,ημέρα επετείου της Γενοκτονίας των Αρμενίων).
http://www.epanellinismos.com/
------------------------------------------------------------
94 Χρόνια η “Μεγάλη” Βρετανία αποκρύπτει το έγγραφο - απόδειξη της κρατικής εντολής για τη γενοκτονία των Αρμενίων
Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Απριλίου 8, 2009
Εδώ και δεκαετίες στον “πολιτισμένο” δυτικό κόσμο η γενοκτονία των Αρμενίων αποτελεί θέμα “διαλόγου” και “έρευνας”. Το βασικό επιχείρημα που αποτρέπει την ταυτοποίηση της εθνοκάθαρσης είναι η έλλειψη εγγράφων που να αποδεικνύουν ότι η σφαγή έγινε βάσει επίσημου σχεδιασμού. Πέραν του γελοίου της αμφιβολίας αυτής, όντως η ηττημένη Τουρκική διοίκηση προσπάθησε μετά τα τραγικά γεγονότα να καταστρέψει όλα τα έγγραφα που αποτύπωναν την οργάνωση και εκτέλεση της γενοκτονίας. Τα Οθωμανικά αρχεία καταστράφηκαν μεθοδικά ώστε να μην μπορούν να κατηγορηθούν τόσο η πολιτική όσο και η στρατιωτική ηγεσία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Έτσι τουλάχιστον ήθελαν οι Τούρκοι και οι ναζιστικές - ιμπεριαλιστικές χώρες να επικρατήσει.
Η πραγματικότητα όμως είναι πως το σημαντικότερο των εγγράφων, η τρανταχτή απόδειξη του απάνθρωπου σχεδιασμού και εκτέλεσης έχει διασωθεί και …φυλάσσεται ανακατεμένο με άλλα, άχρηστα έγγραφα στα αρχεία του foreign office εδώ και 94 χρόνια.
Οι Δέκα Εντολές της επιτροπής Ενότητας και Προόδου.
Αυτός ακριβώς είναι ο τίτλος του επίσημου εγγράφου που συντάχθηκε σε μυστική συνάντηση παρουσία του τότε υπουργού εσωτερικών Ταλάτ Μπέη και τεσσάρων αξιωματούχων τον χειμώνα του 1914. Το έγγραφο αυτό είναι οι επίσημες διαταγές που καθόρισαν την τύχη εκατομμυρίων Γηγενών Αρμενίων και η μεθοδολογία εξόντωσης τους. Αναλυτικά:
Εντολή πρώτη: Σύλληψη όλων των Αρμενίων που αντιμάχονται την κυβέρνηση (sic) και βίαιος εκτοπισμός τους σε Βαγδάτη και Μοσούλη. Κατά τη διάρκεια του εκτοπισμού οι Τούρκοι φύλακες διατάσσονται να τους εκτελέσουν είτε καθ’ οδόν είτε στον τόπο προορισμού.
Εντολή Δεύτερη: Αφοπλίστε κάθε Αρμένιο
Εντολή Τρίτη: Ερεθίστε τους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς ιδιαίτερα στο Βαν, στα Άδανα, στο Ερζερούμ ώστε να προκαλέσετε μαζικές σφαγές (εναντίον των Αρμενίων).
Εντολή Τέταρτη: Σε μέρη όπως Ερζερούμ, Βαν κλπ. αφήστε τον όχλο να κάνει τις εκτελέσεις και ενεργοποιήστε το στρατό για να “παρέμβει” στο απαραίτητο χρονικό διάστημα ώστε να επιβάλλει την τάξη. Αντίθετα σε μέρη όπως Άδανα, Σμύρνη κλπ ενισχύστε ενεργά τους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς με στρατιωτική εμπλοκή.
Εντολή Πέμπτη: Φροντίστε την άμεση εκτέλεση Ιερέων και Δασκάλων ανεξαρτήτου ηλικίας και οργανώστε την εκτέλεση κάθε αρσενικού κάτω των 50 ετών. Κρατήστε γυναικόπαιδα για εξισλαμισμό.
Εντολή Έκτη: Εκτοπίστε τις οικογένειες όσων καταφέρουν να δραπετεύσουν (σσΟ: τα υπόλοιπα μέλη) και αποκόψτε τους με κάθε τρόπο από τις γενέτειρες τους.
Εντολή Έβδομη: Με τη δικαιολογία ότι κάθε Αρμένιος λειτουργεί ως κατάσκοπος, καθαιρέστε τους από κάθε αξίωμα ή θέση εξουσίας.
Εντολή Όγδοη: Εκτελέστε με διακριτικό (sic) τρόπο κάθε Αρμένιο που υπηρετεί στον στρατό. Αυτό είναι ευθύνη του στρατεύματος.
Εντολή Ένατη: Η εκτέλεση όλων των εντολών να ξεκινήσει συγχρόνως ώστε να μην επιτρέψουμε προετοιμασία κάθε είδους άμυνας.
Εντολή Δέκατη: Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στο Άκρως Απόρρητο των εντολών που δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να γνωστοποιούνται πέραν των 2 ή 3 επιτελών (σσΟ: Ανά πυρήνα δράσης).
Το ντοκουμέντο αυτό παραδόθηκε στον πρώην πρόξενο της Μ. Βρετανίας στη Σμύρνη, Κλιφορντ Χιθκοτ - Σμιθ από υψηλόβαθμο στέλεχος του Οθωμανικού υπουργείου εσωτερικών. Ο Τούρκος επιτελής αρχικά ζήτησε αμοιβή 10,000 λιρών από τον πρόξενο. Μετά από διαπραγματεύσεις, ο Σμιθ κατάφερε να αποκτήσει το έγγραφο χωρίς αμοιβή αλλά με την παροχή αμνηστείας και εγγύηση ανωνυμίας έναντι Entente και Τουρκικής διοίκησης αντίστοιχα.
Το έγγραφο παραδόθηκε στους αρμόδιους Βρετανούς υπουργούς ώστε να στοιχειοθετηθούν οι κατηγορίες για εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας για τον Ταλάτ Μπέη. Στο μεσοδιάστημα όμως ο Ταλάτ δολοφονήθηκε, έτσι το έγγραφο αρχειοθετήθηκε αθόρυβα μαζί με άλλα, άχρηστα έγγραφα με αριθμό αρχείου FO371/4172 όπου και βρίσκεται εως σήμερα. Η γενοκτονία συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Πέρασε από την Ασία στα Βαλκάνια, τη Γερμανία, πάντα με το βηματισμό της χήνας και τους ίδιους κρυφούς πρωταγωνιστές. Και έρχεται σήμερα ο Ομπάμα για να μιλήσει περί “ανασύστασης Αρχαίας αυτοκρατορίας” και “αντίστασης του Τουρκικού λαού.
Ένα χαρτάκι επιμελώς κρυμμένο θα αρκούσε να γκρεμιστεί η υποκρισία. Η Εθνοκάθαρση φαίνεται έχει δρόμο ακόμα γι’ αυτό και το χαρτάκι θα παραμείνει στα αζήτητα του FO.
Πηγές:
Paradise Lost, Giles Milton (σ.87,88)
Εθνικό Ίδρυμα Αρμενίας
-------------------------------------------------------------------
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
