Η Ελληνική ύπαιθρος παραμένει το διαχρονικό θύμα του χριστιανικού ζυγού: εκμετάλλευση της γης και του ζωικού κεφαλαίου, οικονομική αφαίμαξη αγροτών και ζωοτρόφων, πολιτική αδιαφορία και τέλος προδοσία.
Στην κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία, οι ισχυροί αντιπροσωπεύονται στο κοινοβούλιο σε αναλογία του βαθμού διαπλοκής με κάθε ένα απο τα κόμματα που το απαρτίζουν. Κάθε τέσσερα χρόνια οι εντολοδόχοι των συμφερόντων, εκπρόσωποι των κομμάτων αλωνίζουν την ύπαιθρο και υφαρπάζουν την ψήφο ως άλλοθι δημοκρατικής εντολής, ώστε να κυβερνούν οι πλουτοκράτες με πρόσχημα την λαϊκή ψήφο.
Ποιοί συνιστούν τα περίφημα συμφέροντα διαπλοκής; Σε μια ύστατη απόπειρα να παραμείνουν σκοτεινά στην εποχή της πληροφορίας περιγράφονται αλλά δεν κατονομάζονται, φωτογραφίζονται αλλά δεν κατηγορούνται. Αυτό όχι απο τον φόβο δικαστικής τιμωρίας, αφού οι πολιτικοί με τις παρεμβάσεις τους ακυρώνουν κάθε σύννομη δίωξη εις βάρος των εργοδοτών τους, αλλά για την επιθυμητή των ημερών δημόσια εικόνα. Εργολάβοι δημοσίων έργων, τεχνικές εταιρείες με πολιτικές εφημερίδες που ανήκουν στα ίδια πρόσωπα και τέλος ο μεγάλος τσιφλικάς, ο κλήρος των ναζωραίων κατακτητών που κατέχει ή διεκδικεί με φιρμάνια σουλτάνων, το ένα τέταρτο της Ελληνικής γης.
Ποιά είναι όμως η εμπρηστική πολιτική των κρατούντων; O κλήρος των ναζωραίων ορκίζει κάθε κυβέρνηση, σέρνει τον στρατό σε κάθε τελετή της και κατηχεί τους κρατούντες απο μικρά παιδιά δια του υπουργείου παιδείας και θρησκευμάτων την ηθική του να μην δίνεις λογαριασμό σε κανένα πόσο μάλλον στον λαό που λογίζεται ως ποίμνιο: «και ο Κύριος μου είπε: ιδού σου έδωσα τα λόγια μου στο στόμα σου. Σε τοποθετώ πάνω απο τα έθνη και τις βασιλείες για να ξεριζώνεις να κατασκάπτεις να κατακαίς», (Ιερεμίας Θ΄9).
Έχει άλλη αξία η φύση για τους ναζωραίους ηθικούς καθοδηγητές πλέον της χρησιμοθηρικής; «Κάθε δέντρο που δεν φύτεψε ο πατέρας μου ο ουράνιος, πρέπει να ξεριζωθεί», (κατά Ματθαίον ΙΕ΄13).
Αν οι ναζωραίοι κρατούντες δεν έχουν καμμία αναστολή, τα θύματά τους, το ποίμνιο της εκκλησίας δεν έχει καμία άμυνα, αφού οι παπάδες του χωριού στις εκκλησίες και στα κατηχητικά παραλύουν κάθε άμυνα του: «γιατί ξεσπά η οργή του θεού εναντίον κάθε ασέβειας και κάθε αδικίας των ανθρώπων οι οποίοι ενώ κατέχουν την αλήθεια ζούνε μέσα στην αδικία», (προς Ρωμαίους Α΄8).
Αυτήν την θεομηνία των κρατούντων πρέπει να την δεχτούν με σταυροκοπήματα, ως τιμωρία για την ενοχή τους και με φόβο αποπομπής απο το ποίμνιο του χωριού, διότι «και αν κάποιος δεν μείνει μαζί μου θα πεταχτεί έξω σαν το κλήμα και θα ξεραθεί και θα μαραθεί και θα τον μαζέψουν και θα τον ρίξουν στην φωτιά και θα καεί», (κατά Ιωάννη Γ΄36).
Πριν τις εκλογές, παροχές, επιδόματα και υποσχέσεις αποτελούν ένα σύντομο ευχάριστο διάλειμμα των απελπισμένων αγροτών, της κρατούσας πολιτικής που συνοψίζεται στο τρίπτυχο αδιαφορία-εκμετάλλευση-προδοσία.
Δυστυχώς η απελπισία, η ανάγκη για βοήθεια, η ελπίδα που απο την φύση του έχει ο κάθε άνθρωπος στο αίσθημα δικαίου, κάνει τις υποσχέσεις των πολιτικών, προσωρινό βάλσαμο ψυχής αρκετό να καλύψει έστω και προσωρινά την λογική που απεκόμισε μέσα από την συσσωρευμένη εμπειρία των γενεών της υπαίθρου.
Σχέδιο δράσης των Ελληνικών Κοινοτήτων για την προστασία και αποτροπή των πυρκαϊών της υπαίθρου
Η πρότασή μας προς τις Ελληνικές Κοινότητες έχει διπλή δυνατότητα πραγματοποίησης, διότι έχει δύο καθοριστικά στοιχεία. Το στοιχείο της πρακτικής εφαρμογής και το της οικονομικής εφαρμογής.Συνέχεια...
