Η δανειακή πολιτική της Χώρας είναι αδιέξοδη πολιτική, διότι κάθε νέο δάνειο είναι ακόμα ένα καρφί πάνω στο φέρετρο της οικονομίας μας.
Γι’ αυτό, χρειάζεται άλλη γενναία πολιτική, ώστε η Χώρα μας να αποφύγει το θανάσιμο δανεισμό. Συγκεκριμένα, χρειάζεται να εφαρμοστούν πολιτικά μέτρα, ήτοι να γίνει μονομερής παύση (όχι αναστολή) πληρωμών, που σημαίνει πως η Χώρα αρνείται επίσημα να αναγνωρίσει κάθε δικαίωμα ή απαίτηση των δανειστών της. Διότι η Ελλάδα (όπως και κάθε Χώρα) έχει νόμιμο δικαίωμα ν’ αρνείται την πληρωμή του χρέους, ως «Odious Debt» (= ειδεχθούς χρέους), διότι, σύμφωνα με το διεθνές νομικό δόγμα, αν το χρέος είναι προϊόν διαφθοράς, ρεμούλας και κερδοσκοπίας φαύλης κακοδιαχείρισης, που είναι αντίθετη προς τα συμφέροντα του λαού και του έθνους, τότε, δεν υπάρχει υποχρέωση πληρωμής του, ούτε η Χώρα δεσμεύεται από άκυρες συμβάσεις, που υπογράφτηκαν από διεφθαρμένες κυβερνήσεις, τα πρόσωπα των οποίων είναι αποκλειστικά και εξ ολοκλήρου υπεύθυνα και υπόχρεα να καταβάλουν τις οφειλές, που στο όνομα μεν του κράτους και του λαού πραγματοποίησαν, αλλά που όμως τα ίδια πρόσωπα ή άλλοι επωφελήθηκαν...
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
Βλ. THE CONCEPT OF "ODIOUS DEBT" IN PUBLIC INTERNATIONAL LAW = Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ "ΕΙΔΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ" ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ
