...είς μερισμόν τόν έσχατον τέλος ασπειργασμένοι ών έν καί τό σόν, ώ σχέτλιε, μόριον εις το πάν συντείνει βλέπον αεί, καίπερ πάνσμικρον όν, σέ δέ λέληθεν περί τούτο αυτό ως γένεσις ένεκα εκείνου γίγνεται πάσα, όπως ή τω του παντός βίω υπάρχουσα ευδαίμων ουσία, ουχ ένεκα σού γιγνομένη, σύ δ' ένεκα εκείνου.
...ανάμεσά της είσαι και εσύ, ανόητε, μία μονάδα που πάντα αποβλέπει στο σύνολο, αν και μικρότατος είσαι, εσύ δε έχεις ξεχάσει ότι τίποτα δεν δημιουργείται παρά μόνον γιά να προσφέρει μακροχρόνια ευδαιμονία στην ζωή της συμπαντικής ουσίας και ότι τίποτα δεν έγινε γιά χάρη σου αλλά εσύ (έγινες) γιά χάρη εκείνης.
Πλάτωνος ΝΟΜΟΙ (βιβλίον δέκατον, 903c)
Έχεις έναν τρομακτικό πονόδοντο. Μετά από μερικά αναποτελεσματικά μπουκώματα με ούζο και με μία βρεγμένη μπατονέτα με πιπέρι στο αυτί σου, τώρα τρέχεις σε μίαν ή έναν οδοντίατρο, αλλά αυτή ή αυτός, ‘κατά λάθος’, σου βγάζει το λάθος δόντι.
