Ο Σωκράτης Σιδηρόπουλος μας κοινοποίησε μια επιστολή σχετική με δυσλειτουργίες στα ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ .
Θεωρώ αναγκαίο να καταθέσουμε όλοι μας προτάσεις για σωτηρία και αναβάθμιση αυτού του θεσμού πανελλήνιας συνάντησης και αλληλογνωριμίας των ΕΛΛΗΝΩΝ .
Προσωπικά , καταθέτω την παρατήρηση οτι τα ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ήταν ( και είναι ) μια συνάντηση τελετών και οχι ΣΚΕΨΗΣ .
Αυτό το θεωρώ αδιανόητο για μια συνάντηση ΕΛΛΗΝΩΝ .
Παράγουμε μόνο τελετές ;
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΛΟΓΟ ;
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ;
Παράγουμε κάτι απο αυτά ;
Δεν υπάρχουν διανοητές ανάμεσά μας ;
Απευθύνω κάλεσμα σε όσους παράγουν φιλοσοφικό και πολιτικό λόγο : Να καθιερώσουμε μια ετήσια συνάντηση παρουσίασης και αλληλογνωριμίας των ΕΛΛΗΝΩΝ διανοητών .
Ακόμη και αν τα ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ αρνηθούν να φιλοξενήσουν τέτοια συνάντηση , κανείς δεν μας εμποδίζει να την κάνουμε στο Λιτόχωρο ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ απο τα ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ .
Βέβαια , ευχής έργον θα ήταν τα ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ να δεχτούν η συνάντηση αυτή να γίνεται μέσα στα πλαίσιά τους .
Παρακαλώ να τοποθετηθούν όσοι βρίσκουν την πρόταση ενδιαφέρουσα .
Η συνάντηση ΕΛΛΗΝΩΝ Βορ. Ελλάδος ( απο Θεσσαλονίκη μέχρι Αλεξανδρούπολη ) "κλείδωσε" για Κυριακή 30 Μαϊου 2010 .
Τόπος : Καβάλα
Ωρα και αίθουσα : Θα ενημερωθείτε εν καιρώ .
Διαδώστε αυτό μήνυμα για να υπάρξει η μαζικότερη δυνατή συμμετοχή .
Προτείνετε λεπτομέρειες για την ροή της συνάντησης .
Ιδού μία πρόταση :
1) Αλληλογνωριμία : Αντιπρόσωπος κάθε πυρήνα ( Θεσσαλονίκης , Σερρών , Δράμας , Καβάλας , Ξάνθης , Αλεξανδρούπολης και - ενδεχομένως - Κομοτηνής ) γνωστοποιεί στους συνέδρους την δράση του πυρήνα και τυχόν δοκιμασμένες καινοτομίες που θα ήθελε να προτείνει και στις άλλες ομάδες .
2) Σύντομες εισηγήσεις . Όποιος σύνεδρος επιθυμεί παίρνει τον λόγο και κάνει μια ολιγόλεπτη εισήγηση σχετική με φλέγοντα ζητήματα Ελληνισμού ( παρόντα προβλήματα , προτεινόμενοι στόχοι , πρακτικές ) . Θα υπάρχει δυνατότητα χρήσης υπολογιστή και προβολέα ( να δηλωθεί εγκαίρως για να το φροντίσουμε ) .
3) Ελεύθερη συζήτηση
Ευχής έργον θα ήταν να οργανωθούν παρόμοιες συναντήσεις αλληλογνωριμίας ( μέσα στον Μάϊο ) σε όλη την Ελλάδα .
Στην Κατερίνη οι πυρήνες Δυτ. Μακεδονίας και Θεσσαλίας .
Στην Αθήνα οι πυρήνες Στερεάς Ελλάδος .
Στην Τρίπολη οι πυρήνες Πελοποννήσου .
Στα Ιωάννινα οι πυρήνες Ηπείρου .
Στο Ηράκλειο οι πυρήνες Κρήτης .
Μέσα στον Ιούνιο πανελλαδική συνάντηση ( πχ 18-19-20 Ιουνίου στο Λιτόχωρο ; )
Αυτό δεν είναι...παραλήρημα!Αυτή είναι ΥΒΡΙΣ.Κι αυτή η...χάϊδω νομίζει ότι είναι ελληνίδα!Κι αν προσέξετε,δεν αναφέρεται καν στους Έλληνες!Μιλά απλά για...ειδωλολάτρες και Εθνικούς!Καλά,τώρα αυτή θεωρεί τον εαυτό της...απόγονο Ελλήνων,ειδωλολατρών,Εθνικών ή των εισβολέων χριστιανών κατακτητών;
Βίος αγίου Πορφυρίου επισκόπου Γαζης (001) 57.5-64.1,
Όταν φτάσαμε εκεί (στη Γάζα) υπήρχε το ονομαστό είδωλο της Αφροδίτης. Κρατούσαν δε οι χριστιανοί το τίμιο ξύλο (σταυρό) του Χριστού, και βλέποντας ο ενοικών (μέσα στο άγαλμα) δαίμον, μη μπορώντας να αντικρίσει το φοβερό σημείο, εξελθών εκ του μαρμάρου με αταξία πολύ, έριξε την στήλη και την θρυμμάτισε σε πολλά κομμάτια. Πέφτοντας δε έσπασε το κεφάλι και τον ώμο δυο ειδωλολατρών που παρευρίσκοντο εκεί και...διαβάστε περισσότερα...
Μαγεία και Μάγοι
Η έννοια της μαγείας δεν είναι στατική: η άσκησή της αποτελεί μια αποκλίνουσα συμπεριφορά. Το κοινωνικό σύνολο προσδιορίζει κάθε φορά τη μαγεία με βάση την επιθυμία μιας ομάδας να επιβάλει τη δική της θρησκευτική αντίληψη και να καταδικάσει όλες τις άλλες. Τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας ορίζουν τη μαγεία ως μια μορφή θρησκείας βασισμένη στο ψεύδος και στην απάτη, η οποία απειλεί την κοινωνική συνοχή. Οι κατηγορίες για μαγεία ως εκ τούτου είναι εξίσου σημαντικές για την κατανόηση του φαινομένου με την ίδια την τέλεση των μαγικών πράξεων.
Σύμφωνα με τον Ηράκλειτο, οι μάγοι της εποχής του ανήκαν στην κατηγορία εκείνη των ειδικών του υπερφυσικού που προσέφεραν επί χρήμασι τις υπηρεσίες τους περιπλανώμενοι. Αυτή η μορφή άσκησης των μαγικών τεχνών εξηγεί και τη διάδοση βασικά όμοιων πρακτικών (κατάδεσμων, επωδών, κολοσσών, φυλακτηρίων) στο σύνολο του αρχαίου κόσμου. Αρκετές σατιρικές παρουσιάσεις ξένων, περιπλανώμενων μάγων απαντούν στο έργο του Λουκιανού (2ος αι. μ.Χ.), που επιδίδονταν σε παίγνια και διάφορα τρικ με τα οποία εντυπωσίαζαν τους αδαείς (εμφάνιση της σελήνης σε ένα δωμάτιο, πρόκληση σεισμού, κεραυνών κτλ.).
Ο όρος «μάγος» πρωτοεμφανίζεται σε ένα απόσπασμα του Ηρακλείτου (500 π.Χ.) με την έννοια που έχει και σήμερα. Μάγοι ονομάζονταν και οι ιερείς του ζωροαστρισμού, επίσημης θρησκείας της Αχαιμενιδικής Αυτοκρατορίας. Ο όρος εισήχθη στο μικρασιατικό κόσμο με την έλευση των Περσών στη Μικρά Ασία το 546 π.Χ. και στην Ελλάδα από τον περίφημο μάγο Οστάνη, που συνόδευε τον Ξέρξη Α΄ το 480 π.Χ. Στα μέσα του 5ου αι. π.Χ. ο όρος έχει λάβει την τελική του σημασιολογική διαμόρφωση. Καθοριστική για την εξέλιξή του ήταν η υποτιθέμενη ευχέρεια των Περσών μάγων να προκαλούν ανάσταση των νεκρών, κάτι που...διαβάστε περισσότερα...
"Τοιουτοτρόπως επί Θεοδοσίου εθριάμβευσεν ο χριστιανισμός κατά της ειδωλολατρείας"...
"Αλλ' επανέλθωμεν εις τα γεγονότα του πραγματικού βίου.Είδομεν πως ο Θεοδόσιος ο μέγας εξετέλεσεν εν Κωνσταντινουπόλει το κατά των αιρετικών διάταγμα αυτού. Τα αυτά ενηργήθησαν δι' επιτρόπων του βασιλέως εις όλας τας πόλεις της ανατολής όπου ιδίως ήκμαζεν ο αρειανισμός. Ουδέ περιωρίσθη ο βασιλεύς εις το να αποδώση τοις ορθοδόξοις όλας τας εκκλησίας και όλα τα ιερά ιδρύματα και κτήματα,αλλά,δια πολλών ετέρων θεσπισμάτων,οσημέραι αυστηρότερος προς τους αιρετικούς δεικνύμενος,πρώτον μεν αφήρεσεν από αυτών άπαντα τα πολιτικά δικαιώματα,έπειτα απεστέρησεν αυτούς του δικαιώματος του διαθέτειν,τελευταίον κατεδίκασε πολλούς εις εξορίαν,επιβαλών κατά τινων μάλιστα και την του θανάτου ποινήν. Συγχρόνως εξέδωκε νόμους αυστηρούς,δι' ών αφηρείτο εκ μέσου νυν μεν τούτο,νυν δ' εκείνο του αρχαίου ελληνικού βίου και ιδίως του αρχαίου ελληνικού θρησκεύματος. Ο Θεοδόσιος κατήργησεν εν έτει 394,δια νόμου,τον μέγαν ολυμπιακόν αγώνα,κατά την 293 Ολυμπιάδα αφ' ής ενίκησεν ο Κόροιβος' και εξέλιπεν ούτω τότε δια παντός η επιφανεστάτη εκείνη των αρχαίων ελληνικών πανηγύρεων. Ωσαύτως,επί βαρυτάταις χρηματικαίς ζημίαις και ύστερον επί ποινή θανάτου,απηγορεύθησαν αλληλοδιαδόχως αι εν ημέρα και εν νυκτί θυσίαι,αι ιεροσκοπίαι,η των ειδώλων λατρεία,η εις τους ναούς είσοδος και εν γένει πάσα δημοσία και απόρρητος τελετή του αρχαίου θρησκεύματος. Καθώς δε συνήθως συνέβαινε περί τα τοιαύτα η εκτέλεσις των νόμων τούτων υπερέβαλε πολλάκις και αυτήν αυτών την δεινήν αυστηρότητα. Οι κατά τας επαρχίας εξηγριωμένοι όχλοι,μη αρκούμενοι εις την κατάργησιν της λατρείας,ήθελον να καταστρέψωσι και αυτά τα οικοδομήματα εντός των οποίων αύτη ετελείτο. Αι πολιτικαί αρχαί ηναγκάζοντο να ενδώσωσιν ή έβλεπον αδιαφόρως την τοιαύτην των μνημείων εκείνων κατεδάφισιν. Τινές δε των επισκόπων και οι πλείστοι των μοναχών συνετέλουν προθυμότατα εις τον όλεθρον τούτον. Εις μάτην διεμαρτύροντο οι εθνικοί' εις μάτην ο περιώνυμος σοφιστής Λιβάνιος,επ' ελπίδι του να συγκινήση την ψυχήν του Θεοδοσίου,περιέγραφεν υπερβολικώτερον ίσως της αληθείας τα παθηματα του αρχαίου θρησκεύματος,λέγων προς τοις άλλοις' <οι δε μελανειμονούντες ούτοι...θέουσιν εφ' ιερά,ξύλα φέροντες και λίθους και σίδηρον,οι δε,και άνευ τούτων,χείρας και πόδας...των πρώτων δε κειμένων,δρόμος επί τα δεύτερα και τρίτα' τολμάται μεν ούν καν ταις πόλεσι' το πολύ δε εν τοις αγροίς...χωρούσι τοίνυν δια των αγρών ώσπερ χείμαρροι κατασύροντες δια των ιερών τους αγρούς.> Η φωνή αυτού δεν εισηκούσθη και το έργον της καταστροφής εκηκολούθησε. Τότε ανετράπη εκ βάθρων ο εν Αλεξανδρεία περίφημος ναός του Σεράπιδος,πάλαι ποτέ οικητήριον των επιστημών,και σώζων έτι κατά τους χρόνους τούτους τινά της αρχαίας σοφίας ίχνη. Τότε κατηδαφίσθη ο εν Απαμεία περικαλλής του Διός ναός. Τότε ηφανίσθησαν πλείστα άλλα της τέχνης αριστουργήματα ιδίως εν Συρία και εν Αιγύπτω' εις την ενταύθα Ελλάδα κατ' ευτυχίαν δεν φαίνονται τα τοιαύτα γενόμενα,ίσως διότι οι εθνικοί ήσαν ενταύθα πολλοί έτι και ισχυροί,ώστε οι του νέου δόγματος οπαδοί δεν ετόλμων να επιτεθώσι κατ' αυτών τοσούτον απροκαλύπτως.
Τοιουτοτρόπως επί Θεοδοσίου εθριάμβευσεν ο χριστιανισμός κατά της ειδωλολατρείας,....."
Την εντολή απαγόρευσης δημοσίευσης πληροφοριών για την «ευαίσθητη» υπόθεση νεαρής Ισραηλινής δημοσιογράφου, η οποία κατηγορείται για κατασκοπεία, ανακάλεσαν εν μέρει οι Ισραηλινές αρχές την Πέμπτη.
Η Anat Kam, 23 ετών, κατηγορείται ότι έκλεψε περισσότερα από 2.000 στρατιωτικά έγγραφα κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής στρατιωτικής της θητείας την περίοδο 2005-2007, τα οποία στη συνέχεια διέρρευσε ως ρεπόρτερ. Η νεαρή δημοσιογράφος, η οποία υπηρέτησε στο γραφείο του αρμόδιου διοικητή για τη Δυτική Όχθη, κατηγορείται από την εισαγγελία ότι «έδρασε με ιδεολογικά κίνητρα και με σκοπό να θέσει σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια» όταν θέλησε να δημοσιεύσει τα έγγραφα τα οποία είχε αποσπάσει. Αν καταδικαστεί στη δίκη η οποία αναμένεται να αρχίσει αυτό το μήνα, μπορεί να αντιμετωπίσει μέχρι 14 χρόνια φυλάκισης. Τους τελευταίους τέσσερις μήνες, πάντως, η κα Kam βρίσκεται σε κατ’οίκον περιορισμό.
«Σε καμία περίπτωση δεν προκλήθηκε κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια του κράτους του Ισραήλ» αντέτεινε ο δικηγόρος της Kam, Eitan Lehman. O ίδιος τονίζει ότι η κατηγορούμενη δεν ανήκει σε κάποια εξτρεμιστική πολιτική οργάνωση, αλλά δεν είναι παρά μια συνηθισμένη κοπέλα που ζει στο κράτος του Ισραήλ. «Είναι η υπόθεση αυτή, εκείνη η οποία θέτει σε κίνδυνο την ισραηλινή δημοκρατία», καθώς πρόκειται στην πραγματικότητα για επίθεση «εναντίον του συνόλου της Ισραηλινής δημοσιογραφίας», τόνισε.
Από τα έγγραφα τα οποία φέρεται να απέσπασε, τα 700 περιείχαν απόρρητες και εμπιστευτικές πληροφορίες. Η Kam κατηγορείται ότι αντέγραψε τα αρχεία αυτά στο σκληρό δίσκο του υπολογιστή της και, στη συνέχεια, τα έδωσε στο δημοσιογράφο της Haaretz, Uri Blau, ο οποίος και χρησιμοποίησε τις πληροφορίες για τη συγγραφή μιας σειράς άρθρων, ξεκινώντας από το Νοέμβριο του 2008.
Όμως, τόσο ο δικηγόρος της δημοσιογράφου, όσο και η διεύθυνση της εφημερίδας επιμένουν ότι τα άρθρα αυτά πέρασαν από την κρατική υπηρεσία λογοκρισίας εγγράφων με στρατιωτικές πληροφορίες, από την οποία και εγκρίθηκαν για δημοσίευση. Ο Blau έχει καταφύγει στο Λονδίνο και αρνείται να επιστρέψει στο Ισραήλ, φοβούμενος ενδεχόμενη ανάκριση και πίεση να αποκαλύψει τις πηγές του. Σύμφωνα με την εισαγγελία, ο δημοσιογράφος της Haaretz έχει ήδη επιστρέψει 50 από αυτά τα έγγραφα, αλλά αρνήθηκε πρόσφατα να επιστρέψει τα υπόλοιπα ως προϋπόθεση για την επιστροφή του στη χώρα.
Σύμφωνα, τέλος, με βιογραφία της κατηγορούμενης, η οποία διακινείται από έναν σύμβουλο επικοινωνίας, η Anat Kam ξεκίνησε τη δημοσιογραφική της καριέρα όταν φοιτούσε ακόμα στο λύκειο. Μετά τη στρατιωτική της θητεία προσελήφθη από το δημοφιλές ισραηλινό website «Walla!»
Πηγές: New York Times, tagesschau.de, http://www.zeit.de/politik/ausland/2010-04/israel-spionage-journalistin καιhttp://tvxs.gr/news
Σύμφωνα με πρόσφατη είδηση, τώρα αντιμετωπίζει η κα. AnatKam και την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
Ενας στρατηγός και ακόμα πέντε στρατιωτικοί έχασαν τη ζωή τους την Τρίτη (20/04), όταν τα ελικόπτερα, στα οποία επέβαιναν συγκρούστηκανε στον αέρα, με αποτέλεσμα να συντριβούν στο έδαφος και να τυλιχθούν στις φλόγες.
Τα δύο ελικόπτερα τύπου Bell 222, συγκρούστηκαν στον αέρα πάνω από την πόλη Chaparral, ενώ από τη σύγκρουση τραυματίστηκαν ακόμη 6 άνθρωποι.
Ένα τρίτο πολεμικό ελικόπτερο, μετέφερε τους τραυματίες σε νοσοκομείο στην κοντινή περιοχή Neiva.
Τα δύο ελικόπτερα συμμετείχαν σε επιχείρηση των αρχών της Κολομβίας, με στόχο τη σύλληψη του Alfonso Cano, αρχηγού της μεγαλύτερης επαναστατικής οργάνωσης, που δρα στη χώρα, της FARC.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν (1912 – 1963) ήταν γιατρός, αθλητής, πολιτικός, μα πάνω απ' όλα αγωνιστής της Δημοκρατίας και της Ειρήνης. Γεννήθηκε στην Κερασίτσα Αρκαδίας στις 3 Απριλίου 1912. Μετά το τέλος των εγκύκλιων σπουδών του μετέβη στην Αθήνα και εισήλθε στην Ιατρική. Από τα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αναδείχθηκε δέκα φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος, ενώ επί 23 χρόνια (1936-1959) κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ του αγωνίσματος.
Έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Το 1943 ίδρυσε την «Ένωση των Ελλήνων Αθλητών» και διοργάνωσε αγώνες, από τα έσοδα των οποίων τροφοδοτούσε τα λαϊκά συσσίτια. Μετά την απελευθέρωση ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική και το 1950 αναγορεύθηκε υφηγητής στην έδρα της Μαιευτικής και Γυναικολογίας.
Στις εκλογές «της βίας και της νοθείας», όπως έμεινε στην ιστορία η εκλογική διαδικασία της 29ης Οκτωβρίου 1961, πολιτεύθηκε με το ΠΑΜΕ (Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος), έναν συνασπισμό αριστερών δυνάμεων με επικεφαλής την ΕΔΑ και εξελέγη βουλευτής Πειραιά. Τον ίδιο χρόνο δραστηριοποιήθηκε στο ειρηνιστικό κίνημα και με δική του πρωτοβουλία ιδρύθηκε η «Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη» (ΕΕΔΥΕ).
Στις 21 Απριλίου 1963η ΕΕΔΥΕ διοργάνωσε Πορεία Ειρήνης από τον Μαραθώνα στην Αθήνα. Η αστυνομία απαγόρευσε την πορεία και συνέλαβε πολλούς από τους διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων και τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο Λαμπράκης προστατευόμενος από τη βουλευτική του ασυλία, πραγματοποίησε μόνος την πορεία, κρατώντας ένα μικρό πανό με το σύμβολο της ειρήνης. Αμέσως μετά συνελήφθη από την αστυνομία.
Στις 22 Μαΐου 1963 ο Γρηγόρης Λαμπράκης παρέστη και μίλησε για την ειρήνη στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος της εκδήλωσης δέχθηκε δολοφονική επίθεση σε κεντρικό δρόμο της πόλης από τρίκυκλο, στο οποίο επέβαιναν οι ακροδεξιοί Σπύρος Γκοτζαμάνης και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης. Τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε στις 27 Μαΐου 1963, σε ηλικία 51 ετών. Ο θάνατός του προκάλεσε αγανάκτηση στην κοινή γνώμη, οξύτατη πολιτική κρίση, αλλά και διεθνή κατακραυγή.
Την επομένη ένα πλήθος 500.000 ανθρώπων συγκεντρώθηκε στο Α' Νεκροταφείο για το «Ύστατο Χαίρε». Γρήγορα, η συγκέντρωση μετατράπηκε σε διαδήλωση καταδίκης της δεξιάς κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Παλατιού.
Φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας Λαμπράκη ήταν ο Σπύρος Γκοτζαμάνης και ο Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης, αλλά η δικαστική έρευνα που διεξήγαγαν ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας και ο νεαρός ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης έφεραν στο φως σχέσεις των αρχών με ένα ακροδεξιό παρακράτος. Ο ανακριτής Σαρτζετάκης απήγγειλε, μάλιστα, κατηγορίες και εναντίον ανώτατων αξιωματικών της Χωροφυλακής. Οι φυσικοί αυτουργοίκαταδικάσθηκαν τον Δεκέμβριο του 1966 σε πολυετή φυλάκιση και απελευθερώθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
Η δολοφονία Λαμπράκη επιτάχυνε τις πολιτικές εξελίξεις. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αφού διερωτήθηκε «Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;» εγκατέλειψε την πρωθυπουργία και την πολιτική τον Ιούνιο του 1963 και αποσύρθηκε στο Παρίσι. Χιλιάδες νέοι ίδρυσαν τον πολιτικό οργανισμό «Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη», που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο προοδευτικό κίνημα της δεκαετίας του '60. Πρώτος γραμματέας της οργάνωσης ανέλαβε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Η ζωή και ο θάνατος του Γρηγόρη Λαμπράκη ενέπνευσε τον συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό στο περίφημο πολιτικό του μυθιστόρημα με τον τίτλο «Ζ» (Εκδόσεις Λιβάνη). Το 1969 μεταφέρεται με μεγάλη επιτυχία στη μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, με πρωταγωνιστές τον Υβ Μοντάν, τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν και την Ειρήνη Παπά.
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης με την προσωπικότητα και τη δράση του παραμένει και σήμερα ένα σύμβολο της Δημοκρατίας και του αγωνιζόμενου ανθρώπου κατά της πολιτικής καταπίεσης.
Στα γρήγορα : Αν οι αγνωστικιστές είχαν Πάσχα, αυτή η ταινία θα παιζόταν κάθε χρόνο την μεγάλη βδομάδα τους. Ένα αριστουργηματικό ιστορικό δράμα σε σκηνοθεσία Αλεχάντρο Αμεναμπάρ (“Οι Άλλοι”, “Η Θάλασσα Μέσα μου”, “Vanilla Sky”), ενός πολυτάλαντου σκηνοθέτη, που δεν σταματά να μας εκπλήσσει με το πολύπλευρο της σκηνοθετικής του ματιάς, αλλά και με τη τάση του να πηδάει απροειδοποίητα, από το ένα είδος κινηματογράφου στο άλλο.
Η Rachel Weiss δίνει μια έξοχη ερμηνεία και είναι κρίμα που το timing της ταινίας δεν της επιτρέπει να συμμετέχει στα φετινά Όσκαρ γιατί θα ήταν φαβορί, ιδίως με τις φετινές όχι και τόσο ανταγωνιστικές γυναικείες ερμηνείες πρώτου ρόλου ("όλα δουλεύουν" υπέρ της Sandra Bullock!). Για του χρόνου βλέπουμε ...
Το Agora είναι μια ταινία χάρμα οφθαλμών, με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και μια γερή δόση τροφής για τον νου, ιδιαίτερα για αυτούς που δεν έχουν κοιτάξει ποτέ πέρα από τα στεγανά του χριστιανοκρατικά δομημένου κόσμου μας (όχι βέβαια με την έννοια της μονοδιάστατης σπίλωσης του χριστιανισμού, αλλά με την έννοια της απογύμνωσης της ανθρώπινης φύσης, στα πλαίσια οποιασδήποτε φανατικής φιλοσοφίας).
Στα χαλαρααά :
Το Agora είναι κάτι πολύ περισσότερο από την τυπική σας ιστορική ταινία. Είναι καλύτερα μια εκλαϊκευμένα φιλοσοφική ταινία, σε ιστορικό background. Μάλιστα τολμά να παρουσιάσει και μια περίοδο της ιστορία που η χριστιανική δύση δεν έχει ενδιαφερθεί να παρουσιάσει (για ευνόητους λόγους): Ακριβώς εκείνα τα χρόνια που ο χριστιανισμός, άρχισε να παίρνει τα επάνω του και άρπαξε τα γκέμια από τους πολυθεϊστές, τους άθεους, τις λοιπές αρχαίες θρησκείες … ακόμα και από τους Ρωμαίους! Τότε που το αγνό βρέφος της χριστιανοσύνης των πρώτων εκατονταετιών -με τους διωγμούς και τους μάρτυρες-, άρχισε να εξελίσσεται σε ένα παγκόσμιο τέρας-δυνάστη (Μεσαίωνας), που θα συμπίεζε για χίλια και πλέον χρόνια όλες τις φιλοσοφικές αναζητήσεις, θα αφάνιζε ολόκληρες φυλές και πολιτισμούς και θα διέλυε ότι άλλο εύρισκε μπροστά του.
Ο Αμενεμπάρ παίζει με zoom in και zoom out, από και προς το διάστημα και τη γη, σε ένα είδους ποιητικό σχόλιο, που αφορά τη σχέση του μικρόκοσμου του ανθρώπου, με το απέραντο διάστημα. Μια σχέση δέντρου-δάσους, τη φύση της οποίας πολλές φορές ο άνθρωπος και οι ομάδες ανθρώπων, αδυνατούν να καταλάβουν ή έστω να προσπαθήσουν να καταλάβουν. Και αυτό συμβαίνει όταν οι κοινωνίες γίνονται εσωστρεφείς και αφήνουν τους φόβους τους να ορίζουν την πορεία της ανθρωπότητας. Όλα αυτά ο Αμενεμπάρ τα σχολιάζει με έναν απλό τρόπο, καθόλου ελιτίστικο, και σε κάθε περίπτωση ουσιαστικό.
Πηγή: Απο άρθρο του Αλέξη Κυριαζή
Αυτό που δεν δείχνει η ταινία είναι ότι την Υπατία την πετσόκοψαν ολόκληρη με κοχύλια και σπασμένα κεραμικά! Στην συνέχεια την διαμέλισαν και τα κομμάτια της τα έδωσαν στα σκυλιά! Γιατί την θεωρούσαν μάγισσα! Όπως θεωρούσαν Μάγους, όλους τους Έλληνες φιλοσόφους και διανοούμενους ...
Πιθανώς η μεγαλομάρτυς Υπατία να είναι το πρώτο διάσημο θύμα στο κυνήγι των μαγισσών, δηλαδή της επιστήμης.
Βίος αγίου Πορφυρίου επισκόπου Γαζης (001) 57.5-64.1,
Όταν φτάσαμε εκεί (στη Γάζα) υπήρχε το ονομαστό είδωλο της Αφροδίτης. Κρατούσαν δε οι χριστιανοί το τίμιο ξύλο (σταυρό) του Χριστού, και βλέποντας ο ενοικών (μέσα στο άγαλμα) δαίμον, μη μπορώντας να αντικρίσει το φοβερό σημείο, εξελθών εκ του μαρμάρου με αταξία πολύ, έριξε την στήλη και την θρυμμάτισε σε πολλά κομμάτια. Πέφτοντας δε έσπασε το κεφάλι και τον ώμο δυο ειδωλολατρών που παρευρίσκοντο εκεί και χλεύαζαν τον άγιο λαό. Πολλοί δε των Ελλήνων βλέποντας το σημείων γενόμενο επίσπευσαν, και ενωθήκαν μαζί μας και εισήλθαν στην εκκλησία… Την δεκάτην δε ημέρα κατεύθασε ο θαυμάσιος Κυνήγιος, έχοντας μαζί του τον Ύπατο και τον Δούκα, πολύ στρατιωτική δύναμηκαι πολιτική εξουσία. Πολλοί δε των ειδωλολατρών έφυγαν απ την πόλη στα γύρω χωριά και πόλεις, ο δε Κυνήγιος κατάσχεσε (κειμ: εμητάτευσεν) τα σπίτια των φυγάδων. Προσκαλώντας δε τους πολίτες τον Δούκα και τον Ύπατο, τους έδειξε βασιλικά γράμματα (διατάγματα) που παρήγγειλαν να καταστρέφουν τα είδωλα και να παραδοθούν στο πυρ (κείμ: πυρί παραδοθήναι).
Ακούγοντας αυτά οι ειδωλολάτρες, σήκωσαν τέτοια φωνή, ώστε οι άρχοντες αγανακτισμένοι έστειλαν εναντίον τους στρατιώτες, χτυπώντας τους με σκύταλα και ράβδους. Οι δε χριστιανοί μετά χαράς μεγάλης επευφημούσαν τους άρχοντες. Ευθέως δε όρμησαν μετά των αρχόντων και των ταγμάτων, και κατέστρεψαν τα είδωλα. Ήταν δε στην πόλη, ναοί ειδώλων δημόσιοι οκτώ, του Ήλιου της Αφροδίτης της Τύχης της πόλεως που τον έλεγαν Τυχαίον και το Μαρνείο, για το οποίο έλεγαν ότι είναι του Κρηταγενούς Διός, ο ενδοξότερος των απανταχού ιερών.
Ήταν δε και πολλά ακόμα είδωλα, στα σπίτια και στα γύρω χωριά, που κάνεις δεν μπορούσε να υπολογίσει τον αριθμό. Οι δε δαίμονες, αρπάζοντας την ευκαιρία που τους έδιναν οι Γαζαίοι, γέμισαν με την πλάνη τους ολόκληρη την πόλη και τα περίχωρα, γι΄ αυτό και (οι Έλληνες στο θρήσκευμα) ζηλωτές γίνονταιπροσχωρώντας στην πίστη των χριστιανών. Αυτά περί των Γαζαίων.
Έχοντας πια το δικαίωμα (από τις αυτοκρατορικές διαταγές) οι στρατιώτες με τους χριστιανούς της πόλεως, όρμησαν στα είδωλα στο παραθαλάσσιο μέρος της πόλεως, και αποφάσισαν πρώτα να καταστρέψουν το ονομαστό Μαρνείο, αλλά τους εμπόδιζαν οι ιερείς του, που με μεγάλους λίθους έφραξαν από μέσα τις πύλες του Ναού, και καταφεύγοντας στα λεγόμενα άδυτα του ναού, αφού έκρυψαν εκεί τα τίμια σκεύη τους, διέφυγαν από κρυφή δίοδο σε διαφόρους τόπους.
Προσωρινά απομακρύνθηκαν (οι χριστιανοί) και εστράφησαν προς άλλα είδωλα και ιερά, καταστρέφοντας, πυρπολώντας και αρπάζοντας τα τίμια σκεύη τους. Όσους δε τα πήραν για ίδιον όφελος, τους αναθεμάτισε ο άγιος Πορφύριος. Έτσι κανένας εκ των πιστών δεν πήρε για τον εαυτό του τίποτε (δια του τρόπου αυτού οι πιστοί, τα παρέδωσαν όλα στην χριστιανική εκκλησία) εκτός απ΄ τους στρατιώτες και τους ξένους που βρεθήκαν εκεί. Επέβλεπε δε ο όσιος επίσκοπος Πορφύριος, ώστε τίποτε να μην ιδιοποιηθούν απ΄ τους ναούς των ειδώλων.
Δέκα ολόκληρες μέρες κατέστρεφαν τους ναούς των ειδώλων. Μετά δε απ αυτό, σκέφτηκαν τι πρέπει να γίνει με το Μαρνείο. Οι μεν έλεγαν να καταστραφεί, άλλοι να κατακαεί, και άλλοι να καθαριστεί να αγιαστεί και να μετατραπεί σε εκκλησία θεού, και περί του τελευταίου αυτού, έγινε μάλιστα πολύ σκέψη. Τέλος δε ο άγιος επίσκοπος κήρυξε νηστεία στο λαό και δέηση, για να τους αποκαλύψει ο Κύριος τι πρέπει να κάνουν (με το μνημείο). Νήστευσαν την ημέρα εκείνη και εδεήθησαν στον θεό γι΄ αυτό και το απόγευμα έκαναν την άγια σύναξη. Κατά την ώρα δε της σύναξης, ένα παιδάκι έως επτά ετών, που στεκόταν παράμερα με την μητέρα του ξαφνικά φώναξε λέγοντας: Κάψτε το ναό έως εδάφους, πολλά είναι τα δεινά που έγιναν σ΄ αυτόν, μάλιστα και ανθρώπων θυσίες. Και με τον τρόπο αυτόν να τον κάψετε: Φέρτε υγρή πίσσα, θείο και χοιρινό λίπος, αναμίξτε τα τρία μαζί, και επιχρίστε τις χάλκινε θύρες, και βάλτε τους φωτιά, διαφορετικά δεν είναι δυνατόν να κατακαεί ολόκληρος ο Ναός. Μετά την καύση καθαρίστε τον μαζί με τους αύλιους χώρους, και κτίστε εκεί άγια εκκλησία. Πρόσθεσε δε: δεν είμαι εγώ ο λαλών αλλ΄ ο Χριστός ο εν εμοί. Αυτά είπε στη συριακή γλώσσα.
Καθώς άκουσε αυτό το θαύμα ο επίσκοπος, σήκωσε τα χέρια του στους ουρανούς και δοξάζοντας τον θεό είπε: Δόξα συ πάτερ άγιε, ότι επέκρυψας από σοφών και συνετών και απεκάλυψας ταύτα σε νήπια. Επέτρεψε δε στο παιδί και την μητέρα του να έρθουν στο επισκοπείο, και παίρνοντας παράμερα το παιδί είπε στη μητέρα του: Σε ορκίζω στο θεό τον ζώντα, πες μου, είπες εσύ ή κάποιος άλλος στο παιδί να πει όσα είπε περί του Μαρνείου; Η δε μητέρα απάντησε: Παραδίδω τον εαυτό μου στο φοβερό και φρικτό βήμα του Χριστού, δεν γνώριζα τίποτε απ΄ όσα είπε ο γιος μου αυτή τη μέρα. Αλλά και πάλι αν νομίζεις, πάρε το παιδί μου και με απειλές εξέτασέ το, και αν από υποβολή κάποιου τα είπε αυτά τότε θα το ομολογήσει, αλλ΄ αν δεν πει τίποτε τέτοιο, τότε είναι ξεκάθαρο ότι υπό του πνεύματος του αγίου εμπνεόμενο μίλησε.
Άκουσε δε ο επίσκοπος τον λόγο της γυναικός, και αφού την επαίνεσε είπε να αποχωρίσει και να φέρουν μπροστά του το παιδί. Όταν αυτό στάθηκε μπροστά του το ρώτησε: Ποιος σου υπέβαλε να πεις όσα είπες περί του Μαρνείου; Το παιδί όμως σιωπούσε. Διέταξε δε ο οσιότατος επίσκοπος να μαστιγωθεί το παιδί, μήπως και το φοβίσει. Κάποιος δε κρατώντας μαστίγιο φώναξε στο παιδί: Ομολόγησε ποιος σε έβαλε να μιλήσεις, πες μου γιατί θα σε χτυπήσω με το μαστίγιο. Ο μικρός όμως δεν έλεγε τίποτε. Τότε κι εμείς που στεκόμασταν γύρω του φωνάζαμε απολιτικά τα ίδια, αυτός όμως παρέμενε ακίνητος. Τέλος αφού έκαψαν όλοι, άνοιξε το στόμα του το παιδάκι και είπε στα ελληνικά: Κάψτε τον ναό τον ένδο έως εδάφους: πολλά γαρ τα δεινά γέγονεν εν αυτώ, μάλιστα και ανθρώπων θυσίαι, Τούτω δε τω τρόπω καύσατε αυτόν…
Θαύμασε δε ο οσιότατος Πορφύριος, μαζί μα όλους τους παρευρισκόμενους που άκουσαν την παρρησία τους παιδιού. Προσκάλεσε δε την μητέρα του και τη ρώτησε για την ελληνική γλωσσά που χρησιμοποίησε το παιδί. Αυτή όμως τον διαβεβαίωσε με όρκους, πως ουτε η ίδια ουτε το παιδί γνώριζαν ελληνικά. Ο δε Πορφύριος δόξασε ξανά τον θεό και(τώρα το κόλπο της απαλλαγής από υποψίες χρηματισμού) παίρνοντας τρία νομίσματα τα έδωσε στη γυναίκα. Το δε παιδί βλέποντας τα νομίσματα στο χέρι της μητέρας του φώναξε στη Συριακή γλωσσά: Μητέρα μη τα πάρεις, και μην πουλάς την δωρεάν του Θεού για χρυσάφι. Και η μητέρα τα επέστρεψε στον επίσκοπο λέγοντας: Ευχηθείτε υπέρ εμού και του τέκνου μου, δεήσου για μας στον θεό. Ο δε όσιος επίσκοπος τους κατεβόδωσε εν ειρήνη.
Το απόγευμα συγκέντρωσε τους ευσεβείς κληρικούς και τον φιλόχριστο λαό, ακόμα και τον θαυμάσιο Κυνήγιο και τους άρχοντες και τους ανέφερε όσα είπε το παιδί περί του Μαρνείου. Ακονίσαντες δε θαύμασαν, και ομονοήσατε είπαν ότι κατά τα (θεόπνευστα) λόγια του παιδιού πρέπει να καεί.
Έφεραν λοιπόν την υγρή πίσσα, το θειάφι και το χοιρινό λίπος, και αφού τα ανακάτεψαν και τα τρία μαζί άλειψαν τις εσωτερικές πύλες του ναού και μετά από ευχή έβαλαν φωτιά και αμέσως πυρπολήθηκε ολόκληρος ο ναός και κάηκε. Όσοι δε από τους στρατιώτες και τους ξένους μπορούσαν, άρπαζαν απ΄ τον φλεγόμενο ναό ότι μπορούσαν, είτε χρυσαφί είτε ασημή ή και σίδηρο ή μόλυβδο.
Ήταν δε εκεί ένας άνδρας αξιωματικός των στρατιωτών που τον έλεγαν Τριβούνιο που επιστάτευε την καύση του Ναού. Ήταν δε χριστιανός μόνο κατά τα φαινόμενα, αλλά κρυφά ειδωλολάτρης. Αυτός λοιπόν παριστάμενος και βλέποντας την διαρπαγή απ΄ τους στρατιώτες του, με πρόσχημα την τάξη, μαστίγωνε αφειδώς όποιον εύρισκε να κλέβει κάτι απ΄ τα υπάρχοντα του ναού. Αυτός λοιπόν πέθανε με διπλό τρόπο, μια και καθώς γινόταν όλα αυτά, ένα τεράστιο ξύλο του καιόμενου ναού, έπεσε πάνω του και αφού πρώτα του άνοιξε το κεφάλι στη συνέχεια του κατέκλυσε το υπόλοιπο σώμα του. Αμέσως δε οι πιστοί στρατιώτες και ο φιλόχριστος λαός κατάλαβε ότι επιρρεπής προς τα είδωλα ήταν και δόξαζαν τον θεό με ψαλμούς. Επέμενε δε το ιερόν επί πολλάς ημέρας καιόμενον.
Μετά δε απ΄ αυτά και επί των οικιών εγένετο έρευνα. Πολλά δε υπήρχαν είδωλα σε πολλές αυλές, και τα ευρισκόμενα τα μεν πυρί περεδίδοντο, τα δε εις βόρβορον ερρίπτοντο. Ευρίσκοντο δε και βιβλία γεμάτα μαγεία (κείμ: πεπληρωμένα γοητείας) που ιερά τα αποκαλούσαν, με τα οποία τις τελετές τους και άλλα αθέμιτα έκαναν οι άνθρωποι αυτοί της ειδωλομανίας, και αυτά (τα βιβλία) το ίδιο με τους θεούς τους έπασχαν.
Πολλοί δε πλέον προσέτρεχαν στην άγια πίστη, άλλοι από φόβο και άλλοι μετανοώντας για την προηγούμενη διαγωγή τους. Σε όλους δε άνοιγε η αγία εκκλησία τις θύρες της, μνημονεύοντας τα λόγια της Αγίας Γραφής: ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή.
Κάποιοι βεβαία συμβούλευαν τον όσιο επίσκοπο, να μην δέχεται όσους από φόβο προσέρχονται, αλλά μόνο όσους από αγαθή προαίρεση έρχονται. Ο δε επίσκοπος απαντούσε σ΄ αυτούς με τα σοφά λόγια της Παλαιάς Διαθήκης: «Όταν εθανάτονε αυτούς, τότε εξεζήτουν αυτόν, και επέστρεφον και από όρθρου προσέτρεχον εις τον Θεόν• και εκολάκευον αυτόν διά του στόματος αυτών και διά της γλώσσης αυτών εψεύδοντο προς αυτόν» Ψαλμοί 78.34MarcusDiaconusScr. Eccl. (378-420 μ.Χ,) Βίος αγίου Πορφυρίου επισκόπου Γαζης (001) 57.5-64.1
Απόδοση στη νεο-ελληνική: του Μ. Καλόπουλου.
Αν μετά απ΄ όλη αυτή την αηδιαστική ομολογία της θηριωδίας του επισκόπου Πορφύριου, ακόμα δεν μπορείτε να διακρίνετε την απίστευτη τρομοκρατία, την θεατρική θεολογική κοροϊδία, και την κυριολεκτική σφαγή του πολιτισμού απ΄ τον χριστιανισμό… τότε τίποτε και ποτέ δεν θα μπορέσει να σας μεταπείσει. Μ. Καλόπουλος
Οι συγγραφείς του παρόντος μπλοκ δεν είναι κομματικοί, δεν είναι ναζιστές ή οτιδήποτε άλλο, δεν δέχονται πλέον ηλίθιους και υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Είμεθα απλά Έλληνες χωρίς περαιτέρω χαρακτηρισμούς. Υβριστικά και δόλια σχόλια δούρειων ίππων δεν θα δημοσιεύονται καθώς το ποιόν των αναγνωστών μας αλλά και η δική μας αξιοπρέπεια δεν το επιτρέπουν.
Προσκυνητάρι για ευσεβείς πιστούς
Κάντε (με προσευχή) ευσεβή κλικ στην εικόνα
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
Για κείνους που πέθαναν στις Θερμοπύλες, ένδοξη η τύχη, ωραίος ο θάνατος, βωμός ο τάφος, μνήμη παντοτινή αντί για θρήνος, κι η μοίρα τους αντικείμενο εγκωμίων. Σάβανο σαν κι αυτό μήτε η σαπίλα μήτε ο χρόνος ο πανδαμάτορας θα αμαυρώσει των γενναίων ανδρών. Και το μνήμα την καλή φήμη της Ελλάδας διάλεξε για ένοικό του. Μάρτυρας είναι ο Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης, που μέγα στολίδι άφησε πίσω του την αρετή και δόξα αιώνια. (Σιμωνίδης, λυρικός ποιητής)
Παίδες Ελλήνων,σημερινοί... Έχετε τη δύναμη να αγωνιστείτε;;; Για τα παιδιά,τις γυναίκες, τους Πατρώους Θεούς και για τους τάφους των προγόνων που περιέχουν τα κόκκαλά τους;;;;;;; ΤΩΡΑ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ!!!!!!!
