Η «Θουκυδίδεια Παγίδα»

 

«Ήταν η ολοένα αυξανόμενη δύναμη της Αθήνας που προκάλεσε φόβο στη Σπάρτη… και κατά συνέπεια τη σύρραξη ανάμεσα στις δύο πόλεις

αναπότρεπτα»

η επισήμανση του Θουκυδίδη αποτυπώθηκε με τη σχετική θεωρία ενός αμερικανού καθηγητή ως «Παγίδα του Θουκυδίδη».

Λένε ότι το σύμβολο- εθνόσημο της Ουκρανίας

(Tryzub= τρία δόντια)

  έχει τα ίδια χρώματα με τη σημαία της Ουκρανίας: γαλάζιος θυρεός με κίτρινη τρίαινα, λένε ότι ήταν σύμβολο των αρχαίων σλαβικών φύλων και πολλοί θεωρούν ότι υπήρξε

σύμβολο των Χαζάρων.

Περισσότερα ΕΔΩ

Ο Ίκκος ο Ταραντίνος

 

στέφανον ἔσχεν ἐπὶ πεντάθλῳ καὶ ὕστερον γυμναστὴς ἄριστος λέγεται τῶν ἐφ᾽ αὑτοῦ γενέσθαι:

(γιος του Νικολαΐδα, 5ος αιώνας π.χ.χ.), ήταν αρχαίος Έλληνας ιατρός και φιλόσοφος με καταγωγή από την πόλη του Τάραντα στη Μεγάλη Ελλάδα, καθώς και ολυμπιονίκης ο οποίος υπήρξε νικητής στο αγώνισμα του πεντάθλου.Περισσότερα ΕΔΩ

Ευρύκλεια , Πηνελόπη και Οδυσσέας

 

 

και τώρα
χ 6διαλέγω άλλο σημάδι, που άνθρωπος κανείς δε βρήκε ακόμα,
χ 7να ιδώ αν πετύχω κι αν ο Απόλλωνας μου δώσει αυτή τη δόξα.

Περισσότερα: ΕΔΩ

To 1763, στις 22 Ιουλίου, η Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας

 

Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας:

                     Η συναρπαστική ζωή και ο Χρυσός Αιώνας μιας αυτοκράτειρας

 Έχει περάσει στην ιστορία ως «Μεγάλη Αικατερίνη» τίτλος (Μεγάλη)  στην ιστορία μοναδικός για γυναίκα

H Germaniaκή τρικλοποδιά της Gazprom

Υπενθυμίζεται πως την Παρασκευή, η ρωσική Gazprom ανακοίνωσε πως διακόπτει τις δραστηριότητές της στην Γερμανία, χωρίς να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες σχετικά με τους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση.
Ειδικότερα, ο ρωσικός κολοσσός του κλάδου της ενέργειας διέκοψε την συμμετοχή του στην Gazprom Germania,

Από τα Φάρσαλα στον Ουρανό της αθανασίας και στη Ουκρανία

 Τα Φάρσαλα, γνωστά στην αρχαιότητα ως Φάρσαλος,

 

2021: Η Γερμανία στις κάλπες

 Η Baerbock

Τον Σεπτέμβριο οι Γερμανοί εκλέγουν τον διάδοχο της Άνγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία. Ο προεκλογικός πυρετός αρχίζει από τώρα, καθώς άλλες έξι τοπικές εκλογικές αναμετρήσεις με ευρύτερη σημασία είναι σε εξέλιξη.

 Η φαινομενικά ατελείωτη εποχή Μέρκελ λαμβάνει τέλος και είναι η πρώτη φορά στη μεταπολεμική Γερμανία που καγκελάριος αποχωρεί οικειοθελώς, χωρίς να (φαίνεται ότι) υποκύπτει σε εσωκομματικές πιέσεις ή στα κελεύσματα της κάλπης.

  Οι συγκυβερνώντες Σοσιαλδημοκράτες (SPD) θέλουν, αλλά ακόμη δεν μπορούν να στηριχθούν αποκλειστικά στις δικές τους δυνάμεις. Ως νέο αστικό κόμμα με ακτιβιστικές καταβολές καθιερώνονται οι Πράσινοι, διεκδικώντας ακόμη και την καγκελαρία. Οι Φιλελεύθεροι (FDP) θα κάνουν τα πάντα για να συγκυβερνήσουν, ενώ το Κόμμα της Αριστεράς (Die Linke) σταθεροποιείται σε μονοψήφια ποσοστά. Γρίφος παραμένει η ακροδεξιά «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), που κρύβει τουλάχιστον δύο κόμματα σε συσκευασία ενός: από τη μία νοσταλγοί του σκοτεινού παρελθόντος, από την άλλη υπερσυντηρητικοί, ευρω-σκεπτικιστές, συνομωσιολόγοι, απογοητευμένοι Χριστιανοδημοκράτες.

 Η Baerbock

Όσον αφορά την υποψήφια των Πρασίνων, η οποία επικράτησε του εταίρου της στην ηγεσία του κόμματος Ρόμπερτ Χάμπεκ, αν και μέλος της Μπούντεσταγκ (Βουλής) από το 2013, ήταν πρακτικά άγνωστη στο πολιτικό γίγνεσθαι το 2018, όταν εξελέγη στο ανώτατο αξίωμα των Πρασίνων.

Ανήκει δε, όπως άλλωστε και ο Χάμπεκ, στην πτέρυγα των λεγόμενων «ρεάλος», δηλαδή των πραγματιστών που εκφράζουν θέσεις αποδεκτές από το πολιτικό σύστημα και τη γενικώς συντηρητική κοινωνία της Γερμανίας.

Η νέα πολιτικός, όπως και η νυν καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, εκπροσωπεί εκλογική περιφέρεια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας,

Η Baerbock αποτελεί την βασική αντίπαλο εκείνου που θα λάβει το χρίσμα της Κεντροδεξιάς για τη διαδοχή της κ. Μέρκελ, με τη μάχη εκεί να συνεχίζεται μεταξύ του αρχηγού της Χριστιανικής Δημοκρατικής Ένωσης (CDU) Άρμιν Λάσετ και του ηγέτη της Χριστιανικής Κοινωνικής Ένωσης (CSU) Μάρκους Ζέντερ, που ερίζουν για την υποψηφιότητα της παράταξης.

 Οι Πράσινοι αναμένεται πάντως να παίξουν κομβικό ρόλο στην επόμενη κυβέρνηση ακόμη και αν δεν καταφέρουν να κερδίσουν την πρώτη θέση στις εκλογές, έστω ως ελάσσων εταίρος μιας κυβέρνησης υπό το κεντροδεξιό μπλοκ της Χριστιανικής Ένωσης, με βάση τις δημοσκοπήσεις.

Σημειώνεται πως η Baerbock υπήρξε στο παρελθόν κάτοχος του χάλκινου μεταλλείου στο αγώνισμα του τραμπολίνο σε εθνικό επίπεδο, ενώ έχει σπουδάσει στο London School of Economics και έχει διατελέσει σύμβουλος μέλους της Ευρωβουλής.

Είναι παντρεμένη με δύο παιδιά και ζει στο Πότσδαμ, ενώ είναι υπέρμαχος της πλήρους απεξάρτησης της Γερμανίας από τον λιγνίτη.

Θα καταφέρει, άραγε, να οδηγήσει τους Πράσινους στην κορυφή; Μάλλον ναί...

Πατρική Διδασκαλία ή Αδελφική Διδασκαλία; Διάλεξε.

 «Κλείσατε τα αυτία σας και μη δώσετε καμμίαν ακρόασιν εις ταύτας τας νεοφανείς ελπίδας της ελευθερίας και να είσθε κατά πολλά βέβαιοι, ότι αι δόξαι και αι διδασκαλίαι αυτών, καθ' όσον εδυνήθημεν να καταλάβωμεν και πραγματικώς από τα έθνη οπού εδέχθησαν αυτός να γνωρίσωμεν, κοντά οπού είναι ενάντια εις τα ρητά της Θείας Γραφής και των αγίων αποστόλων, οπού μας προστάζουν να υποτασσώμεθα εις τας υπερεχούσας αρχάς [...] [Άνθιμος, πατριάρχης Ιεροσολύμων Πατρική Διδασκαλία (1798)]

 «Βλέπων το κατά των βαρβάρων τυράννων της Ελλάδος μίσος αυξανόμενον επί μάλλον και μάλλον, ηθέλησεν ο φιλότουρκος συγγραφεύς να κοιμήση την δικαίαν των Γραικών αγανάκτησιν [...]. Εύκολον είναι να καταλάβη τις από ταύτα, ότι οι τοιούτοι πλεονέκται πρέπει να φοβώνται την καταστροφήν των Τούρκων ως ιδίαν αυτών καταστροφήν, και των Γραικών την ελευθερίαν ως απαρηγόρητον αυτών δυστυχίαν». [Αδαμάντιος Κοραής, Αδελφική Διδασκαλία (1798)]

 Ο δρόμος για την Επανάσταση του 1821 δεν υπήρξε στρωμένος με ροδοπέταλα. Πέρα από τους Οθωμανούς και τους λοιπούς εξωτερικούς κινδύνους, οι Έλληνες Διαφωτιστές και επαναστάτες κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την απόλυτα εχθρική προς τις αξίες της ελευθερίας και ανεξαρτησίας, ανώτατη ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.https://www.politeianet.gr/books/9789606272318-korais-adamantios-iwritegr-patriki-kai-adelfiki-didaskalia-319422

Ντρέπομαι που είμαι έλληνας

Ντρέπομαι που είμαι έλληνας> Αγαλμα άσειστο, με βάση μοναχή, την καταφρόνια.*

Το άγαλμα στη φωτογραφία είναι ευρύτερα γνωστό ως «Άγαλμα του Βύρωνα» και απεικονίζει την Ελλάδα να στεφανώνει τον Λόρδο Βύρωνα (λες και δεν έχεισαν ΑΛΛΟΙ το αίμα τους για την Ελλάδα). Βρίσκεται στον Κήπο του Ζαππείου, στη συμβολή των οδών Βασιλίσσης Αμαλίας και Βασιλίσσης Όλγας, κάτω σχεδόν από την Ακρόπολη.

Ο κόσμος κυβερνάται από τελείως διαφορετικά άτομα από αυτά που κάποιοι νομίζουν, από αυτούς που δεν βρίσκονται πίσω από τα παρασκήνια – Benjamin Disraeli: Coningsby, 1844.

Ο Benjamin Disraeli (ή Earl of Beaconsfield, 1804-1881) υπήρξε

–ο λόρδος Βύρων (1788 – 1824)ήταν σχεδόν σύγχρονος του-

κεντρική μορφή της πολιτικής σκηνής της Αγγλίας. Διετέλεσε δύο φορές πρωθυπουργός, συνολικά για 6 χρόνια (1868 και 1874-1880).

Benjamin Disraeli : Ναι, είμαι Εβραίος. Και όταν οι πρόγονοι του αξιότιμου αντιπάλου μου ήταν αγριάνθρωποι σ’ ένα άγνωστο νησί, οι δικοί μου ήταν ιερείς στο Ναό του Σολομώντα.

…Το Λονδίνο δεν είναι μια πόλη. Είναι ένα έθνος: Ο δύο φορές Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Μπέντζαμιν Ντιζραέλι (Benjamin Disraeli)

Η αναφορά είναι από τη Βικιπαίδεια. Η οικογένεια του διέμενε στην Ιταλία και ήταν ιουδαϊκής καταγωγής και ανήκε στους Σεφαρδίτες.

Ο ξακουστός γλύπτης Φιλιππότης με δηλώσεις του στις εφημερίδες τόνιζε χαρακτηριστικά:

«ντρέπομαι που είμαι έλληνας, γιατί το έργο δεν έχει ούτε σύμβολον, ούτε εθνικότητα. Την δε Ελλάδα, παρέστησεν ο ΞΕΝΟΣ γλύπτης ως κοινήν γυναίκα με κρεμασμένους τους μαστούς».

Ο Λόρδος Βύρων δεν ήταν πολεμιστής, δεν έχυσε ούτε μια σταγόνα αίμα στον απελευθερωτικό Αγώνα, ήταν απλά ποιητής (τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα μας τα είπαν και άλλοι), διαχειριστής δανειακής σύμβασης και συνέβαλε στη οικονομική καταστροφή της Ελλάδος, στην εξάρτηση της χώρας από την Αγγλία, τον πρόδρομο των σημερινών δεινών…

Στις 12 Απριλίου 1823 η έκθεση της δωδεκαμελούς επιτροπής, που είχε ορίσει η Β’ Εθνοσυνέλευση για να συντάξει ένα πρόχειρο προϋπολογισμό του επαναστατημένου Έθνους δεν άφηνε κανένα περιθώριο για την κρισιμότητα της κατάστασης: Τα έξοδα του πρώτου εξαμήνου του 1823 θα ανέρχονταν σε 38 εκατομμύρια γρόσια και τα έσοδα σε μόλις 12 εκατομμύρια γρόσια. Η φορολογία, οι τελωνειακοί δασμοί, οι λείες, τα λάφυρα, τα λύτρα, ο εσωτερικός δανεισμός, οι εισφορές ντόπιων και φιλελλήνων, δεν ήταν ικανές να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό. Η έκθεση της Επιτροπής κατέληγε με την προτροπή να γίνεται καλύτερη διαχείριση του δημόσιου χρήματος από τους τοπικούς άρχοντες και την ανάγκη να αναζητηθούν νέοι πόροι. Η ανάγκη εξωτερικού δανεισμού ήταν πλέον μονόδρομος.

Στις 2 Ιουνίου 1823 το Εκτελεστικό (Κυβέρνηση) εξουσιοδότησε τους Ιωάννη Ορλάνδο, Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λουριώτη να μεταβούν στο Λονδίνο και να συνάψουν δάνειο 4.000.000 ισπανικών ταλλήρων. Η επιτροπή καθυστέρησε να αναχωρήσει, λόγω έλλειψης χρημάτων για τα έξοδα του ταξιδιού, τα οποία κάλυψε με δάνειο ο Λόρδος Βύρων (όχι μόνο για προσωπικό του συμφέρον, αλλά για να πετύχει την εξάρτηση της χώρας μας από την Αγγλία, διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε, και γράφτε μας εάν εσείς βλέπετε κάτι άλλο…).

Στις 26 Ιανουαρίου 1824, ο Ιωάννης Ορλάνδος και ο Ανδρέας Λουριώτης έφθασαν στην αγγλική πρωτεύουσα και ύστερα από έντονες διαπραγματεύσεις, στις οποίες πήραν μέρος και μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, συνομολόγησαν ένα δάνειο 800.000 λιρών με τον οίκο Λόφναν (9 Φεβρουαρίου 1824). Το δάνειο είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και περίοδο αποπληρωμής 36 χρόνια. Ως εγγύηση για την αποπληρωμή του δανείου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα.

Όμως, το ποσό που έφθασε στην επαναστατική διοίκηση ήταν μόλις 298.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 59% του ονομαστικού (472.000 λίρες) και από αυτό παρακρατήθηκαν 80.000 ως προκαταβολή τόκων δύο ετών, 16.000 για χρεολύσια, 2.000 ως προμήθεια και άλλες δαπάνες. Σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση, το ποσό θα αποστέλλονταν στις Τράπεζες Λογοθέτη και Βαρφ, που έδρευσαν στην αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο και θα παραδίδονταν τμηματικά στην ελληνική κυβέρνηση, ύστερα από έγκριση της επιτροπής που την αποτελούσαν ο Λόρδος Βύρων,

ο συνταγματάρχης Στάνχοπ και ο Λάζαρος Κουντουριώτης.

Παρότι «ληστρικό», το δάνειο χαιρετίστηκε στην Ελλάδα ως πολιτική επιτυχία της Επανάστασης και ως έμμεση αναγνώριση του Ελληνικού Κράτους. Πάντως, οι ελπίδες που στηρίχτηκαν πάνω του θα διαψευστούν οικτρά, καθώς θα χρησιμοποιηθεί για να κερδίσει η παράταξη Κουντουριώτη τηνεμφύλια διαμάχη. Μεγάλη ευθύνη για τους δυσμενείς όρους σύναψης του δανείου είχαν και οι δύο διαπραγματευτές, ο γιαννιώτης πολιτικός Ανδρέας Λουριώτης και ο σπετσιώτης πλοιοκτήτης Ιωάννης Ορλάνδος, οι οποίοι σπατάλησαν μεγάλα ποσά στο Λονδίνο, ζώντας πολυτελώς, σε αντίθεση με τους αγωνιστές, που πολεμούσαν με μεγάλες στερήσεις.

Στις 31 Ιουλίου 1824, το Βουλευτικό αποφασίζει τη σύναψη και νέου δανείου, λίγες εβδομάδες μετά την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών κι ενώ η Επανάσταση βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο. Το δεύτερο δάνειο ανέλαβε ο τραπεζιτικός οίκος των αδελφών Ρικάρδο με ονομαστικό κεφάλαιο 2.000.000 λιρών (26 Ιανουαρίου 1825). Τη διαπραγματευτική ομάδα αποτελούσαν και πάλι οι Λουριώτης και Ορλάνδος. Όπως και στο πρώτο δάνειο, το καθαρό ποσό περιορίστηκε στις 816.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 55% του ονομαστικού (1.100.000) και από αυτό παρακρατήθηκαν 284.000 λίρες για προκαταβολή τόκων δύο ετών, χρεολύσια, προμήθεια και άλλες δαπάνες.

Ενώ, όμως, το ποσό του πρώτου δανείου το διαχειρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση, έστω και με σκανδαλώδη τρόπο, τη διαχείριση του δεύτερου δανείου ανέλαβαν οι άγγλοι τραπεζίτες και τα μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, παραγκωνίζοντας τους έλληνες εκπροσώπους. Από το δάνειο διατέθηκαν: 212.000 λίρες για την αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου, 77.000 για την αγορά όπλων και πυροβόλων, από τα οποία λίγα έφθασαν στην Ελλάδα, 160.000 για την παραγγελία 6 ατμοκίνητων πλοίων, από τα οποία μόνο τρία έφθασαν στην Ελλάδα («Καρτερία», «Επιχείρηση», «Ερμής») και 155.000 για τη ναυπήγηση δύο φρεγατών σε ναυπηγεία της Νέας Υόρκης, από τις οποίες μόνο η μία («Ελλάς») ήλθε στην Ελλάδα, ενώ η δεύτερη πουλήθηκε για να χρηματοδοτηθεί η πρώτη. Τελικά, στην Ελλάδα έφθασε μόνο το ποσό των 232.558 στερλινών, δηλαδή λιγότερο από εκείνο που έλαβε κατά το πρώτο δάνειο, αν και το δεύτερο είχε συναφθεί σε υπερδιπλάσιο ύψος.

Και τα δύο δάνεια προβλεπόταν ότι θα ενίσχυαν τον Αγώνα, τον οποίον όχι μόνο δεν ωφέλησαν, αλλά υπήρξαν αφετηρία εξάρτησης της χώρας από την Αγγλία.

Κάθε ομοιότητα με την σημερινή κατάσταση είναι τυχαία…

Και άτι ακόμα :

Ο Άγγλος λόρδος, Βύρων δέν πέθανε μαχόμενος για την ελευθερία των Ελλήνων, αλλά, όπως τόσος κόσμος καθημερινά, από αρρώστια, κάποιος μάλιστα γιατρός είπε, ότι πέθανε από σύφιλη. Δεν τραυματίστηκε, ούτε καν συμμετείχε σε κάποια μάχη με τούς Τούρκους, δέν εμπόδισε ‘έστω κάποια κάποια εθνική καταστροφή Βλ.: τα ψιλά Γράμματα της Ιστορίας,

Θ Δημ Παναγόπουλος : Ο Θ Δημ Παναγόπουλος είναι μια εξέχουσα προσωπικότητα δικαστικός και για όλα αυτά που γράφει έχει εμπεριστατωμένες αποδείξεις. Τα αρχεία του κράτους περιέχουν τις επιστολές και την αλληλογραφία που αποδεικνύουν τα προαναφερόμενα και είναι στη διάθεση του κάθε Έλληνα πολίτη. Πηγή<>ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΑΒΑΣΙΣ

*„…Μ’ άλαλο θυμό και πόνο μια αυτά πούκλεψαν θαμάζει,

Μια σιχένεται τον κλέφτη σύψυχα κι ανατριχιάζει

Ω! που ζώντας και που σκόνη, δίχως σχώριο να γροικήση,

Ν’ ακλουθιέται η αχορτασιά του η ιερόσυλη με μίση,

Και η εκδίκηση ως τον τάφο και πιο πέρα, το όνομά του

Να το κυνηγά, στο πλάγι του μωρόδοξου Ηροστράτου,

Και σε φύλλα λεκιασμένα και γραμμές που καίνε ας γίνη

Ατελείωτα να στράφτουν εμπρηστές ναών κι Ελγίνοι,

Καταδικασμένοι αιώνια στο ίδιο ανάθεμα κι οι δυο τους,

Που ίσως στο στερνό θε νάβρης και τον πιο χειρότερό τους,

Ετσι ας στέκουν, να τους βλέπουν τα μελλούμενα τα χρόνια,

Αγαλμα άσειστο, με βάση μοναχή, την καταφρόνια.“

(Lord Byron, Η Κατάρα της Αθηνάς, μτφρ. Στ. Μύρτας)