Η Αρχαιολογική σκαπάνη αναδεικνύει προσωπικότητες
bilsot
Η ΤΑΞΗ ΠΟΥ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΠΑΡΑ ΣΠΑΝΙΑ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ΄ ΚΙ ΑΥΤΟ, ΕΠΕΙΔΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ. Αριστοτέλης
Τα μουσεία της χώρας υπολειτουργούν, η επισκεψιμότητά τους έχει μειωθεί, πολλά μνημεία μένουν αφύλακτα και άλλοι τόσοι αρχαιολογικοί χώροι χωρίς περίφραξη. Η Αρχαιολογική Υπηρεσία έχει το χάλι της, ενώ σημαντικά έργα καθυστερούν επώδυνα, όπως η αναστήλωση του ναού του Επικούριου Απόλλωνα (μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς). Και αυτά είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που πηγάζουν από το υπουργείο Πολιτισμού τα τελευταία χρόνια. Ταυτόχρονα πάσχουν και οι υπόλοιποι τομείς της τέχνης: τα θέατρα αντιμετωπίζουν τρομερά λειτουργικά προβλήματα καθώς η καταβολή της επιχορήγησης έχει καθυστερήσει τρομακτικά, ενώ το ίδιο το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού, το οποίο θεσπίστηκε προ διετίας για να βάλει τάξη και να χαράξει εθνική θεατρική πολιτική, δεν έχει καταφέρει να αποδείξει τους λόγους ύπαρξής του. Κρίση και στη Λυρική, αντεγκλήσεις ανάμεσα στη διοίκηση και στα σωματεία εργαζομένων, ενώ η παραίτηση του κ. Οδυσσέα Κυριακόπουλου από τη θέση του προέδρου έχει επιτείνει το άσχημο κλίμα και την αγωνία. Στον τομέα του κινηματογράφου, η ίδια δυσάρεστη κατάσταση, γκρίνια και τσακωμοί, ενώ το περίφημο νομοσχέδιο για την οικονομική ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής βρίσκεται ακόμη στα σκαριά. Σαφώς ο οικονομικός παράγοντας παίζει μεγάλο ρόλο και σε εποχές ισχνών αγελάδων οι κυβερνήσεις έχουν άλλες προτεραιότητες. Μήπως όμως εκτός από χρήματα χρειάζεται και λίγο ενδιαφέρον;
ΜΑΡΙΑ Θ. ΔΑΜΑΝΑΚΗ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Β’ ΑΘΗΝΑΣ
Ξένη γλώσσα δηλώνει τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ η εν λόγω κυρία………………………….
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Σύντομο βιογραφικό στον ιστοχώρο της βουλής των Ελλήνων.
Σχετικά θέματα
Το κόμμα των πολιτικών κομμάτων.
ΑΝΟΙΚΤΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ – ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ..
Ανέκδοτο παλαιό, αλλά πάντα επίκαιρο…
ΕΛΛΑΣ
Για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν, να εξηγήσω πως τα αρχικά Α.Π.Θ. σημαίνουν «Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης».
Επιτρέψτε μου να δώσω έμφαση σε ένα μικρό σημείο που ίσως να αξίζει λίγη προσοχή:
«Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης».
Χμμμ, ας το κάνω ακόμα λίγο πιό προφανές:
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ
Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Δεν χρειάζεται να έχεις μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών για να καταλάβεις πως το Πανεπιστήμιο της συμπρωτεύουσας, ιδρυθέν το 1925, ονομάζεται έτσι προς τιμήν του αρχαίου Έλληνα φιλόσοφου από τα Στάγειρα της Χαλκιδικής. Είναι προφανές νομίζω, πως οι ιδρυτές θέλησαν να συνδέσουν το “ναό” της γνώσης και των επιστημών που ανέγειραν με την προσωπικότητα του επιφανούς εκείνου άνδρα, ο οποίος αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως ένας από τους θεμελιωτές του επιστημονικού τρόπου σκέψης.
Θα συμφωνείτε μαζί μου, φαντάζομαι, πως κάποια άλλη ονομασία όπως π.χ. “Λεωνίδειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης” δεν θα ήταν τόσο εύστοχη, καθώς το όνομα του Λεωνίδα του Σπαρτιάτη φέρνει μεν στο νου μας ανδρεία, αυτοθυσία, πίστη στους νόμους, κλπ., όχι όμως σπουδές και επιστήμες. Το ίδιο, και σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό, ισχύει για άλλες πιθανές ονομασίες, όπως “Πανεπιστήμιο Αγίου Ονουφρίου Θεσσαλονίκης” ή “Πανεπιστήμιο της Επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος Θεσσαλονίκης”, οι οποίες θα υστερούσαν σίγουρα σε ακαδημαϊκό κύρος και αίγλη, καθώς οι άγιοι και τα πνεύματα παραπέμπουν σε επιστήμες περίπου τόσο όσο κι η μυρωδιά του λιβανιού.
Άρα, πολύ καλή η επιλογή της ονομασίας Αριστοτέλειο για το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Όπως έχει πει όμως η λαϊκή σοφία, ή στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε, γιατί κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει με τους ιθύνοντες του Πανεπιστημίου και με την εικόνα που αυτοί προσπαθούν να δείξουν προς τα έξω για το ίδρυμά τους. Μάλλον κάτι δεν πρέπει να έχουν καταλάβει σωστά σχετικά με το τι εστί Πανεπιστήμιο, τι εστί Αριστοτέλης, και τι εστί κεριά και λιβάνια, γιατί η σφραγίδα (και το λογότυπο) του Πανεπιστημίου είναι εντελώς, μα εντελώς, ζντόϊνγκ.
Για τους ιθύνοντες του Α.Π.Θ. λοιπόν δημιούργησα το παρακάτω οπτικό διδακτικό βοήθημα, το οποίο ελπίζω να τους φανεί χρήσιμο για την κατανόηση του προβλήματος:
Επειδή λοιπόν οι θρησκόπληκτοι που κυριάρχησαν στο παρακμιακό Βυζάντιο θυμήθηκαν κάποιον γαλαζοαίματο στρατοκράτη πιτσιρικά που αδικοχάθηκε (το πολύ 25 χρονών) [1] στα χέρια «της προηγούμενης κυβέρνησης» και που τάχα ήταν «δικό τους παιδί», και αποφάσισαν να τον βαφτίσουν «πολιούχο» της Θεσσαλονίκης, (ανέκαθεν βασίλευε η διαφθορά και η αναξιοκρατία στους διορισμούς σε τούτη τη χώρα!), δεν σημαίνει πως η φατσούλα του ταιριάζει να στολίζει το κάθε τι αυτής της πόλης, πόσο μάλλον τη σφραγίδα ενός Πανεπιστημίου που ω, τι ειρωνία, ονομάζεται Αριστοτέλειο, και που ως συμβολισμός στέκει στον αντίποδα της φαντασιοπληξίας, του δογματισμού, του φανατισμού, του μιλιταρισμού και της ανωριμότητας που πρεσβεύει ο πιτσιρικάς.
Ειδικά μάλιστα τώρα που ο μεσαίωνας έχει λήξει.
Τι σχέση έχει ο Δημητράκης με το «TEMENOΣ TOΔ’ APIΣTOTEΛOYΣ» ; [2]
Τι σχέση έχει ο Δημητράκης με το «ΜΟΥΣΕΣ ΧΑΡΙΣΙ ΘΥΕ» ; [3]
Τι σχέση έχει ο Δημητράκης με εκείνο το «νέον τρόπον οργανώσεως πανεπιστημίου» που «να συμφωνή εντελώς προς τας νεωτέρας αντιλήψεις» ; [2]
Αφού διευθύνετε ένα Πανεπιστήμιο που ονομάζεται Αριστοτέλειο, λοιπόν, κύριοι, συμπεριφερθείτε αναλόγως! Βγάλτε τον Δημητράκη απ’ το λογότυπο!
Πηγές:
[1] «Αγ. Δημήτριος» στη Βικιπαίδεια
[2] Αικατερίνη Δούκα-Καμπίτογλου, αντιπρύτανης Α.Π.Θ., Το χρονικό της ίδρυσης του Πανεπιστημίου μας, Περιοδικό «Πανεπιστημιούπολη» τεύχος 19, Νοέμβριος 2005
[3] «Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης» στη Βικιπαίδεια
http://diagoras.wordpress.com/2008/04/19/apth/
Τη σύλληψη τριών ανηλίκων στο Αιγάλεω, για διακεκριμένες κλοπές από οικίες, ανακοίνωσε η ΕΛ.ΑΣ..
Η λεία των ανηλίκων διαρρηκτών ξεπερνά τα 280.000 ευρώ.Πρόκειται για τρεις υπηκόους .........
Αλβανίας (ROMA), ηλικίας 13, 14 και 15 ετών, οι οποίοι όπως προέκυψε από τη σχετική έρευνα, μαζί με τουλάχιστον τέσσερις ομοεθνείς τους, είχαν συστήσει εγκληματική ομάδα και από το Μάιο του 2009, στην ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου Αττικής, διέπρατταν κλοπές από οικίες, αφαιρώντας ηλεκτρονικές συσκευές, κοσμήματα και χρήματα.
Συνολικά εξιχνιάστηκαν 27 κλοπές από οικίες και μια κλοπή από εταιρεία, κατά τις οποίες αφαίρεσαν χρηματικό ποσό που υπερβαίνει τις (50.000) ευρώ και τις 13.000 δολάρια Η.Π.Α και Καναδά, ενώ η συνολική αξία των κοσμημάτων και των λοιπών αντικειμένων ανέρχεται στο ποσό των 222.000 ευρώ.
Και επισήμως πια, το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών μετονομάστηκε σε "Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών "Παναγία η Βοήθεια".
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον ακούραστο και αφανή ιερέα του Νοσοκομείου, Αρχμ. Χαρίτωνα Αθανασόπουλο, ο οποίος με επιμονή και υπομονή, παρά την έντονη πολεμική που δέχθηκε, κατάφερε να πείσει τους αρμοδίους για την μετονομασία του Νοσοκομείου.
Ο Θεός να τον ευλογεί και να τον στηρίζει στο δύσκολο και απαιτητικό έργο που έχει αναλάβει.
Κατά γενική ομολογία, των κατά καιρούς ασθενών και συγγενών του Νοσοκομείου, η Παναγία στάθηκε στο πλευρό τους τις δύσκολες ώρες και το εκκλησάκι ήταν ίσως η μοναδική ελπίδα παρηγοριάς και το στήριγμά τους.
Καλή δύναμη π.Χαρίτωνα !
Αναρτήθηκε από Ι. Ν. Αγ.Βαρβάρας-Οσ. Σάββα στις 3:19 μμ
Πηγή: http://agiabarbarapatras.blogspot.com/2009/08/blog-post_7443.html
Καλή δύναμη... και η Παναγιά να σας φυλάει...
και ο ΑΒΡΑΑΜόπουλος βοηθάει...
Υ.Γ.Αυτή η προσβολή σε επιστήμονες που έχουν δώσει τον όρκο του ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ προς τον ΘΕΟ ΑΠΟΛΛΩΝΑ,μόνο από δούλους και υπαλληλάκια των ρασοφόρων κατακτητών μπορούσε να γίνει!
Οπότε αφού ο πολιτικός προϊστάμενος των ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΙΑΤΡΩΝ αμφισβητεί την ικανότητά τους να θεραπεύουν τους ασθενείς,τότε προτείνουμε να μετατραπεί το Νοσοκομείο σε...εκκλησία!
Αλλά αν ήταν η βοήθεια..."παναγιά",τότε ο Χριστόδουλος γιατί έτρεχε στους Ιατρούς;
Η ανατροπή, λοιπόν, συνέβη πράγματι: το Κόμμα Δικαιοσύνης & Ανάπτυξης (ΑΚΡ) υπό το Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σάρωσε το πολιτικό σκηνικό, αποσπώντας το «εκπληκτικό» ποσοστό του 34,2% στις προχτεσινές εκλογές, που του εξασφαλίζει 363 από τις 550 έδρες της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας. Το μόνο άλλο κόμμα που κατάφερε να εισέλθει στην τουρκική Βουλή, όπως ακριβώς προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις, είναι το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) της διανδρίας Ντενίζ Μπαϊκάλ και Κεμάλ Ντερβίς, που με κάτι παραπάνω από 19% αναμένεται να καταλάβει 178 έδρες. Διάφοροι ανεξάρτητοι βουλευτές καταλαμβάνουν συνολικά 9 έδρες. Το «εκπληκτικό» για τους αναλυτές είναι πως όλα τα κόμματα της απερχόμενης Βουλής και οι περισσότερες πατριαρχικές και ηγετικές μορφές της τουρκικής πολιτικής έμειναν εκτός αυτής.
Η λαϊκή αποδοκιμασία εκφράστηκε κατ' απόλυτο και μη επιδεχόμενο παρερμηνειών τρόπο. Η συμπολίτευση του πρωθυπουργού Μπουλέντ Ετσεβίτ του Δημοκρατικού Κόμματος της Αριστεράς (DSP), του Κόμματος Μητέρας Πατρίδας (ΑΝΑΡ) του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Μεσούτ Γιλμάζ και του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, υπέστη έναν ηχηρό κόλαφο. Τα κυβερνητικά κόμματα συγκέντρωσαν αποκαρδιωτικά ποσοστά: αντίστοιχα, το DSP 1,29%, το ΑΝΑΡ 5,11% και το ΜΗΡ, το πρώτο κόμμα της προηγούμενης Βουλής, 8,40%. Οχι πως τα κόμματα της αντιπολίτευσης τα πήγαν καλύτερα. Το Κόμμα Ορθού Δρόμου (DYP) της Τανσού Τσιλέρ συγκέντρωσε 9,46, κι έμεινε εκτός, το Νεαρό Κόμμα (GP) του Τζεμ Ουζκάν, επιχειρηματία που έγινε λαϊκιστής πολιτικός, 7,25%, το Κόμμα της Ευτυχίας (SP) που προέκυψε από τη διάσπαση του «πολιτικού Ισλάμ» έμεινε στα χαμηλά με 2,52%, ενώ το Κόμμα της Νέας Τουρκίας (YTP) του πολυδιαφημισθέντος Ισμαήλ Τζεμ καταποντίστηκε στο 1,22%.
Πηγή: Election Guide.org
Οι τουρκικές βουλευτικές εκλογές έλαβαν χώρα στις 3 Νοεμβρίου 2002. Το κυρίαρχο κόμμα, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) έλαβε το 34.28 τοις εκατό των ψήφων. Το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (CHP) ακολούθησε με το 19.39 τοις εκατό των ψήφων. Τα AKP και CHP έλαβαν τις 541 από τις 550 βουλευτικές έδρες.
Από τα υπόλοιπα κόμματα που έλαβαν ψήφους συμπεριλαμβάνονταν τα Κόμμα του Ορθού Δρόμου, το Κόμμα Εθνικού Κινήματος, το Κόμμα Νέων, το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, το Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας, και, το Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς.
Benjamin Disraeli (Lord Beaconsfield)
Ναός Σεντ Μαρτίν (St. Martinskirche) του 1521, στο Όλτεν της Ελβετίας.
Pakistan’s North West Frontier Province (NWFP) is today arguably one of the most dangerous places in the world.
But while that may be true of regions where the Taliban proliferate, there are still areas of NWFP where life goes on as normal.
The most prominent of these is the Kalash region in the northern-most district of Chitral.
It is named after the Kalash tribe which has been settled here since time immemorialThe tribe, said to be descendants of Alexander the Great’s soldiers, still practise an ancient pagan culture unlike any other in this part of the world.
For centuries, the Kalash have been a people apart.Στο Βόρειο Πακιστάν η Δυτική Συνοριακή Επαρχία (NWFP) είναι σήμερα αναμφισβήτητα ένα από τα πιο επικίνδυνα μέρη του κόσμου.
Αλλά ενώ υπάρχουν άλλες περιοχές όπου πολλαπλασιάζονται οι Ταλιμπάν, εξακολουθούν να υπάρχουν περιοχές NWFP όπου η ζωή συνεχίζεται κανονικά.
Η σημαντικότερη από αυτές είναι η περιοχή των Καλάς στην περιοχή του Τσιτράλ.
Το όνομά του,"Τσιτράλ",είναι παραφθορά του ονόματος "Κεντρικόν"(λέμε εμείς), έχει δοθεί από τη φυλή Καλάς από τα πανάρχαια χρόνια,που λέγεται ότι είναι απόγονοι των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου και που εξακολουθούν να ασκούν μια αρχαία "ειδωλολατρική" κουλτούρα που δεν μοιάζει με καμιά άλλη σε αυτό το μέρος του κόσμου.
Για αιώνες, οι Καλάς ήταν απομονωμένοι. Στη σύγχρονη εποχή, έχουν γίνει ένα σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο, αλλά με τον τρόπο αυτό έχουν προσελκύσει επίσης την οργή των κληρικών του Ισλάμ. Αυτό έχει οδηγήσει πολλούς από αυτούς derogatively να αναφέρονται στην περιοχή των Καλάς ως Kafiristan, ή «γη των απίστων."
Αυτή η οργή είναι που θέτει,όσο περνά ο καιρός,σε κίνδυνο αυτή τη φυλή.Η μανία των ισλαμιστών να εξισλαμίσουν τους πάντες δια της βίας,θα έχει αποτέλεσμα την εξαφάνιση και του τελευταίου θύλακα ανθρώπων που ασκούν αυτή την αρχαία..."ειδωλολατρική" κουλτούρα,απομεινάρι της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ.Αυτός ο διωγμός μπορεί να συγκριθεί με τους διωγμούς των Ελλήνων επί Νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως,με τα διατάγματα και τους κώδικες που εκδίδονταν τότε αφειδώς,αποτέλεσμα των οποίων ήταν οι σφαγές,οι δηώσεις,οι καταστροφές και οι δημεύσεις περιουσιών που δίδονταν ως δωρεές στα...χριστιανικά μοναστήρια.Αυτό για να γνωρίζει ο κάθε Έλληνας,από που προέρχεται η...περιουσία της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Α.Ε.Η "γη των απίστων",λοιπόν,των Καφίρ,είναι που τους κάθεται τσιμπούρι.Γι' αυτό δεν είναι περίεργη η...σιωπή των..."πολιτισμένων",επειδή ακριβώς τους βολεύει να εξαφανιστεί το...¨τελευταίο"; ίχνος της θρησκείας των Ελλήνων!Γιατί οι "πολιτισμένοι",άλλοι είναι χριστιανοί και άλλοι ισλαμιστές,οπαδοί δύο θρησκειών-αιρέσεων του Ιουδαϊσμού.Με την ίδια μανία και οι δύο καταδιώκουν κάθε διαφορετική θρησκευτικότητα.
KALASH IN PROTEST FOR RELEASE OF ATHANASI
[...Ανάμεσα σε άλλες πρωτοβουλίες που έχουν αναλάβει για την υπόθεση, οι Γιατροί του Κόσμου πραγματοποιούν εκστρατεία συλλογής υπογραφών για την άμεση απελευθέρωση του Θανάση Λερούνη, του Ελληνα διδασκάλου της φυλής των Καλάς, ο οποίος απήχθη και αγνοείται από τις 8 Σεπτεμβρίου.
Ο Ελληνας εκπαιδευτικός, που βρίσκεται μόνιμα στη γη των Καλάς από το 2001. Μετά την εισβολή των ενόπλων στο μουσείο, ακολούθησε μακελειό με έναν αστυνομικό φύλακα νεκρό, ένα δεύτερο αστυνομικό και έναν υπηρέτη τραυματισμένους βαριά και τον Θανάση Λερούνη απαχθέντα.
Μαζί του απήχθησαν ένας δάσκαλος Καλάς και ένας φύλακας, που τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι.
Η συλλογή υπογραφών γίνεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
Η υπογραφή σας είναι σημαντική
Περιπετειώδης διαφυγή καθηγήτριας του ΑΠΘ από τους Καλάς, την ημέρα απαγωγής του Θ. Λερούνη
Της Ειρήνης Ρακιτζή
Σ' ένα θαύμα, στην αγάπη και τη συμπαράσταση των μελών της φυλής των Καλάς, που ουσιαστικά τη φυγάδευσαν την ημέρα της απαγωγής του Έλληνα εθελοντή Αθανάσιου Λερούνη, αποδίδει τη σωτηρία της από τον ίδιο κίνδυνο, η επίκουρη καθηγήτρια του τμήματος Αγγλικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ελισάβετ Μελά - Αθανασοπούλου.
Η κ. Μελά, η οποία βρέθηκε στο χωριό Μπρουν των Καλάς, στις απομακρυσμένες κοιλάδες του Πακιστάν, την ημέρα της απαγωγής του Έλληνα εθελοντή, διηγήθηκε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, τις στιγμές που ακολούθησαν. Μετέφερε μαρτυρίες των ντόπιων Καλάς που βίωσαν το γεγονός, αλλά και την αγωνία της για τη ζωή και την τύχη των θρυλούμενων ως γνήσιων απογόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι οποίοι, με πολλές δυσχέρειες, διασώζουν μέχρι σήμερα τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους.
Η καθηγήτρια του ΑΠΘ πραγματοποιεί από το 2007 πρωτογενή έρευνα για την καταγραφή της γλώσσας της φυλής και τη σύνδεσή της με την αρχαία ελληνική, ζώντας - ως ένα ακόμη μέλος τους - σε καλασικές οικογένειες. Από την 1η Αυγούστου, βρέθηκε για δεύτερη φορά στα χωριά των Καλάς και συγκεκριμένα στην κοιλάδα Μπουμπουρέτ (όπου βρίσκεται το χωριό Μπρουν), με στόχο να παραμείνει μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου, προκειμένου να συνεχίσει την πολυετή της έρευνα. Ωστόσο, η παραμονή της διακόπηκε εσπευσμένα, από το φόβο του κινδύνου για τη ζωή της, αλλά και τη ζωή των μελών της «νέας» της οικογένειας.
«Οφείλω τη ζωή μου στην αγάπη και την αφοσίωση των Καλάς, όταν τα ξημερώματα της Τρίτης (σ.σ. 8 Σεπτεμβρίου, οπότε κουκουλοφόροι από τη γειτονική επαρχία Νουριστάν του Αφγανιστάν, απήγαγαν τον Αθ. Λερούνη), με την είδηση της απαγωγής και το φόνο ενός από τους δύο αστυνομικούς που φυλούσαν τον Λερούνη, όλο το χωριουδάκι, άνδρες, γυναίκες με παιδιά και μωρά, συσπειρώθηκαν γύρω από το απόμακρο σπιτάκι, όπου έμενα, για να με προστατεύσουν. Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα τεταμένο και αποφάσισα να εγκαταλείψω την έρευνά μου και τους Καλάς, καθώς κινδύνευε η ζωή μου και η ζωή της καλασικής οικογένειας που με φιλοξενούσε. Άρχισα να κατηφορίζω το μονοπάτι για να φτάσω σε κάποιον δρόμο προκειμένου να αναζητήσω ένα τζιπ που θα με μετέφερε στο αεροδρόμιο του Τσιτράλ»
, διηγείται η καθηγήτρια.
«Εκεί, βρισκόταν ένα από τα λιγοστά καλασικά σχολεία. Ο δάσκαλος και οι μαθητές με φώναζαν να πάω μέσα για να μείνω μαζί τους, μέχρι να ησυχάσουν τα πράγματα. Αρνήθηκα, βέβαια, και προσπαθούσα να τους απομακρύνω από κοντά μου (από φόβο να μην τους θέσω σε κίνδυνο). Ηταν συγκλονιστική η ανησυχία τους για μένα. Με δάκρυα στα μάτια και με φωνές προσπάθησαν να με αποτρέψουν από την απόφασή μου να φύγω. Όταν έφτασε το τζιπ, σκαρφάλωσαν όσοι μπορούσαν για να με συνοδεύσουν», συνέχισε. «Ισως να αποτρεπόταν η επίθεση, εάν τα χωριά των Καλάς δεν ήταν έρημα»
-----------------------------------------------------------------------------------
Σύμφωνα με την κ. Μελά - Αθανασοπούλου, την ημέρα της απαγωγής τα χωριά των Καλάς ήταν έρημα, εξαιτίας μίας κηδείας στο απομακρυσμένο χωριό Μπιριού, στην οποία είχαν συρρεύσει οι κάτοικοι όλων των χωριών και από τις τρεις κοιλάδες. «Οι κηδείες αποτελούν ένα πολύ σημαντικό γεγονός για τους Καλάς, διαρκούν πολλές μέρες και συμμετέχουν σε αυτές όλοι», είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι «οι κουκουλοφόροι, προφανώς γνώριζαν ότι θα είχαν ελεύθερο το πεδίο πριν αποφασίσουν να επιτεθούν».
Η ίδια εκτιμά πως, πιθανώς, η απαγωγή να είχε αποφευχθεί ή τουλάχιστον να μην είχε την ίδια κατάληξη, εάν οι ντόπιοι βρίσκονταν στα σπίτια τους και για τον επιπλέον λόγο ότι οι Καλάς θα προσπαθούσαν να προστατεύσουν τον Έλληνα εθελοντή, εξαιτίας της έμπρακτης αφοσίωσης και ευγνωμοσύνης τους.
«Μία μέρα πριν από την απαγωγή (7 Σεπτεμβρίου), είχα μεταβεί με συνοδεία στο χωριό Μπιριού της κοιλάδας Μπιρίρ, για τους σκοπούς της έρευνάς μου, το οποίο όμως ήταν άδειο, όπως και τα υπόλοιπα χωριά που διασχίζαμε, καθώς όλοι οι Καλάς είχαν μεταβεί σε μία τελετή κηδείας που γινόταν εκεί. Είχε ήδη αρχίσει να νυχτώνει και εφόσον δεν μπορούσαμε να δουλέψουμε, αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής με τα πόδια. Διασχίσαμε περίπου 30 χιλιόμετρα σε δύσβατο μονοπάτι, χωρίς φως, περάσαμε το χωριό Μπρουν, πριν φτάσουμε κατάκοποι στο σπίτι. Ήταν περίπου στις 5 τα ξημερώματα, όταν ο πατέρας της οικογένειας, όπου έμενα, μπήκε στο δωματιάκι και μού ανακοίνωσε ανήσυχος το δυσάρεστο συμβάν. Μαζεύτηκαν στο σπίτι περίπου 30 Καλάς και με παρακαλούσαν:
'μπάαμπα (αδελφή), μη φύγεις, πρέπει να σε σώσουμε'".
Ένα νεαρό αγόρι μετέφερε αφήγηση Καλάσας γυναίκας, που παρακολούθησε το συμβάν της επίθεσης και απαγωγής από το απέναντι σπίτι. Αναφέρθηκε στα αδίστακτα χτυπήματα των κουκουλοφόρων κατά των δύο αστυνομικών, που είχαν ως κατάληξη τον θάνατο του ενός, αλλά και στο βασανισμό του παριστάμενου Καλάς. «Μας είπαν ότι υπήρχαν παντού αίματα και ότι ένας αστυνομικός κατάφερε να διαφύγει», ανέφερε.
Η φυγή της καθηγήτριας, ύστερα απ' αυτά τα γεγονότα, θεωρούνταν ήδη δεδομένη. Σ' όλη τη διαδρομή προς το Τσιτράλ, το τζιπ που τη μετέφερε ακολουθούσε το αυτοκίνητο της αστυνομίας, που μετέφερε το νεκρό Πακιστανό φύλακα του Αθανάσιου Λερούνη, για τον ενταφιασμό του. Καλάς συνόδευσαν την καθηγήτρια μέχρι το αεροδρόμιο του Ισλαμαμπάντ, απ' όπου έσπευσε να επικοινωνήσει με την ελληνική πρεσβεία.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου του Τσιτράλ, οι απαγωγείς ζήτησαν την καταβολή λύτρων για την απελευθέρωση του Έλληνα εθελοντή, ύψους δύο εκατομμυρίων δολαρίων, καθώς και την απελευθέρωση τριών σημαντικών ηγετών των Ταλιμπάν. Όπως γίνεται γνωστό, τοπικοί άρχοντες του Τσιτράλ και μέλη της λεγόμενης Τζίργκα επισκέφτηκαν την επαρχία Νουριστάν, προκειμένου να προσπαθήσουν να επικοινωνήσουν με τους απαγωγείς και να ζητήσουν την απελευθέρωσή του.
Στα ίδια δημοσιεύματα φιλοξενούνται δηλώσεις του πρώην άρχοντα της τοπικής αυτοδιοίκησης του Τσιτράλ, Αμπντούλ Ματζίντ, ότι κατάφερε να συναντήσει τον απαχθέντα, διαβεβαιώνοντας ότι είναι καλά στην υγεία του και ότι του παρέχεται κατάλληλη τροφή και στέγη. Ο ίδιος δήλωσε ότι ο Αθανάσιος Λερούνης κρατείται στην περιοχή Γκοουαρντές του Νουριστάν.
Έκκληση για την προστασία των Καλάς