Κόψτε φάτσα και βγάλτε...συμπέρασμα!!!!!
Αλεπουουού!!!!!!!_________________________________
PRESS-GRΟ Μητροπολίτης Καλαβρύτων...
.
...με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη και την επιστολή που μοίρασαν οι φίλοι του: «ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ»...
.
Και δυό επιλεγμένες απαντήσεις από τους σχολιαστές!!!!!!!
...με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη και την επιστολή που μοίρασαν οι φίλοι του: «ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ»..
ΑΠΑΝΤΩ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟ "Υellow Kid"
Αγαπητό μου παιδί, Διάβασα με προσοχή τό σχόλιό σου, σαν μήνυμα που εκπέμπει η νέα γενηά. Θα μπορούσα να απαντήσω από μέρους μιάς μερίδος της παληάς φρουράς, την οποία σεις ζωγραφίζετε μέ τα πιό μελανά χρώματα. Η αλήθεια είναι η γενηά η δική σας έχει προβλήματα, αλλά τα προβλήματα τα δικά μας ήταν πιό μεγάλα, πιό πιεστικά καί πιό απειλητικά. Παρά ταύτα έμείς δέν καίγαμε τις περιουσίες των άλλων.
Γεννήθηκα τό έτος 1938 στην Πάτρα. Γυιός μιάς αστικής οικογένειας. Ο Πατέρας μου ήταν τσαγκάρης. Είχε δε και στιλβωτήριο. Η Μητέρα μου ήταν μοδίστρα. Είχαμε τα πρός το ζην. Αλλά ο μακαρίτης ο Πατέρας μου έφευγε τό πρωΐ στίς 7 για τη δουλειά του και γύριζε τό βράδυ στίς 9 στό σπίτι μας. Εγώ του πήγαινα κάθε μεσημέρι το φαγητό στο μαγαζί του μέσα σε "συφερτάσι". Δούλευε καί τις Κυριακές τό στιλβωτήριο μέχρι τό μεσημέρι, αφού προηγουμένως εκκλησιαζόταν στο ναό της Αγίας Αικατερίνης από τίς 5 έως 7 το πρωΐ, κάθε Κυριακή. Κοντά του δούλευα κι' εγώ στο στιλβωτήριο, τό Σάββατο απόγευμα, μετά το Γυμνάσιο, την Κυριακή, στις διακοπές των εορτών και του θέρους. Έτσι ζούσαμε! Και όμως όλοι ήμασταν ευτυχισμένοι.
Την εποχή εκείνη, λοιπόν, ψυγεία δεν υπήρχαν! Ηλεκτρικό ρεύμα στά σπίτια επίσης δεν υπήρχε! Διαβάζαμε με λάμπα πετρελαίου και μαύριζε το λαμπόγυαλο από τον καπνό. Στό Δημοτικό γράφαμε σε πλάκες μέ κονδύλι. Στο Γυμνάσιο γράφαμε σε τετράδια με σκούρο χαρτί. Φορούσαμε τα ρούχα του μεγαλύτερου αδελφού μας. Αγοράζαμε τα βιβλία του Γυμνασίου μεταχειρισμένα από τούς μαθητές που είχαν περάσει την τάξη. Φορούσαμε τα παπούτσια μας μέχρι να λυώσουν. Τούς βάζαμε μπαλώματα, ψίδια, σόλες κλπ. Είχα συμμαθητές, που φορούσαν παπούτσια, τα οποία στο πέλμα είχαν τρύπα! Τσαλαβουτούσαν στά νερά κι ας ήταν χειμώνας! Φορούσαμε μπαλωμένα ρούχα! Τό κρέας ήταν φαγητό πολυτελείας. Το τρώγαμε κάθε Κυριακή. Το ψωμί κιαυτό ήταν μαύρο. Δεν υπήρχε άσπρο ψωμί στην αγορά. Ζεσταινόμαστε μέ κάρβουνα, με το μαγκάλι. Κάποιοι κάθε χρόνο πέθαιναν από το διοξείδιο του άνθρακος! Πλενόμασταν στη σκάφη με νερό πού το ζεσαταίναμε στη "γκαζιέρα" δηλ. σε συσκευή που έκαιγε καθαρό πετρέλαιο. Τό αλάτι και το πετρέλαιο τά αγοράζαμε από το ελληνικό μονοπώλιο. Οι συγκοινωνίες ήταν απαίσιες! Το δρομολόγιο του λεωφορείου από την Πάτρα για την Αθήνα διαρκούσε πέντε ολοκληρες ώρες! Και τα λεωφορεία δεν ήσαν σαν τά σημερινά Πούλμαν. Πολλές διαδρομές γινόντουσαν με φορτηγά! Στην καρότσα τους ανεβαίναμε για να ταξιδέψουμε. Και κατά περιόδους τά τρόφιμα τα αγοράζαμε μέ ΔΕΛΤΙΟ. Δεν μπορούσες να αγοράσεις όση ποσότητα ήθελες. 'ΟΛα αυτά κατά την περίοδο 1944-1950 (τα χρόνια του Δημοτικού) και 1950-1956 (τα χρόνια του Γυμνασίου μου).
ΑΛΛΑ ΤΟΤΕ ήμασταν αγαπημένοι οι άνθρωποι. Δεν χρειαζόμασταν σεκιούριτυ και σεκιουριτάδες! Ο Χριστός ήταν ο λατρευτός της ψυχής μας! Ο γείτονας ήταν ο προστάτης μας κι εμείς εκείνου. Ο συγγενής ήταν ιερό πρόσωπο! Δεν κλειδώναμε τα σπίτια μας ή, άν τα κλειδώναμε, για να πάμε κάπου, το κλειδί τα αφήναμε κάτω από τό χαλί της εξώπορτας, ή πίσω από τό μπατζούρι του παραθύρου μας!
ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΓΕΝΗΑ ΜΑΣ!
Η Γενηά όμως του Αλέξη, αντίθετα, σήμερα τά εχει όλα, αλλά δεν έχει ευτυχία! Ο Αλέξης ήταν παιδί πλουσίας οικογενείας καί καλομαθημένο! Πήγαινε σε σχολείο ιδιωτικό. Είχε επάρκεια αγαθών! 'Ενα μόνο του έλειπε: Ο Χριστός, η πίστη στο Χριστό καί η ελπίδα, που χαρίζει ο Χριστός σ' αυτούς που Τον ακολουθούν. Αυτό λείπει και από όλα σχεδόν τά νέα παιδιά της εποχής μας. Γι' αυτό, θα έλεγα, ότι το πρόβλημα της Κοινωνίας μας σήμερα δέν είναι οικονομικό, είναι ηθικό. Διώξαμε το Χριστό από τήν οικογένεια, από το σχολείο, από την καθημερινή ζωή από τη σκέψη μας, από την καρδιά μας! Κάποτε ο Λέχ Βαλέσα είπε: ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ".
Αγαπητό μου παιδί, Διάβασα με προσοχή τό σχόλιό σου, σαν μήνυμα που εκπέμπει η νέα γενηά. Θα μπορούσα να απαντήσω από μέρους μιάς μερίδος της παληάς φρουράς, την οποία σεις ζωγραφίζετε μέ τα πιό μελανά χρώματα. Η αλήθεια είναι η γενηά η δική σας έχει προβλήματα, αλλά τα προβλήματα τα δικά μας ήταν πιό μεγάλα, πιό πιεστικά καί πιό απειλητικά. Παρά ταύτα έμείς δέν καίγαμε τις περιουσίες των άλλων.
Γεννήθηκα τό έτος 1938 στην Πάτρα. Γυιός μιάς αστικής οικογένειας. Ο Πατέρας μου ήταν τσαγκάρης. Είχε δε και στιλβωτήριο. Η Μητέρα μου ήταν μοδίστρα. Είχαμε τα πρός το ζην. Αλλά ο μακαρίτης ο Πατέρας μου έφευγε τό πρωΐ στίς 7 για τη δουλειά του και γύριζε τό βράδυ στίς 9 στό σπίτι μας. Εγώ του πήγαινα κάθε μεσημέρι το φαγητό στο μαγαζί του μέσα σε "συφερτάσι". Δούλευε καί τις Κυριακές τό στιλβωτήριο μέχρι τό μεσημέρι, αφού προηγουμένως εκκλησιαζόταν στο ναό της Αγίας Αικατερίνης από τίς 5 έως 7 το πρωΐ, κάθε Κυριακή. Κοντά του δούλευα κι' εγώ στο στιλβωτήριο, τό Σάββατο απόγευμα, μετά το Γυμνάσιο, την Κυριακή, στις διακοπές των εορτών και του θέρους. Έτσι ζούσαμε! Και όμως όλοι ήμασταν ευτυχισμένοι.
Την εποχή εκείνη, λοιπόν, ψυγεία δεν υπήρχαν! Ηλεκτρικό ρεύμα στά σπίτια επίσης δεν υπήρχε! Διαβάζαμε με λάμπα πετρελαίου και μαύριζε το λαμπόγυαλο από τον καπνό. Στό Δημοτικό γράφαμε σε πλάκες μέ κονδύλι. Στο Γυμνάσιο γράφαμε σε τετράδια με σκούρο χαρτί. Φορούσαμε τα ρούχα του μεγαλύτερου αδελφού μας. Αγοράζαμε τα βιβλία του Γυμνασίου μεταχειρισμένα από τούς μαθητές που είχαν περάσει την τάξη. Φορούσαμε τα παπούτσια μας μέχρι να λυώσουν. Τούς βάζαμε μπαλώματα, ψίδια, σόλες κλπ. Είχα συμμαθητές, που φορούσαν παπούτσια, τα οποία στο πέλμα είχαν τρύπα! Τσαλαβουτούσαν στά νερά κι ας ήταν χειμώνας! Φορούσαμε μπαλωμένα ρούχα! Τό κρέας ήταν φαγητό πολυτελείας. Το τρώγαμε κάθε Κυριακή. Το ψωμί κιαυτό ήταν μαύρο. Δεν υπήρχε άσπρο ψωμί στην αγορά. Ζεσταινόμαστε μέ κάρβουνα, με το μαγκάλι. Κάποιοι κάθε χρόνο πέθαιναν από το διοξείδιο του άνθρακος! Πλενόμασταν στη σκάφη με νερό πού το ζεσαταίναμε στη "γκαζιέρα" δηλ. σε συσκευή που έκαιγε καθαρό πετρέλαιο. Τό αλάτι και το πετρέλαιο τά αγοράζαμε από το ελληνικό μονοπώλιο. Οι συγκοινωνίες ήταν απαίσιες! Το δρομολόγιο του λεωφορείου από την Πάτρα για την Αθήνα διαρκούσε πέντε ολοκληρες ώρες! Και τα λεωφορεία δεν ήσαν σαν τά σημερινά Πούλμαν. Πολλές διαδρομές γινόντουσαν με φορτηγά! Στην καρότσα τους ανεβαίναμε για να ταξιδέψουμε. Και κατά περιόδους τά τρόφιμα τα αγοράζαμε μέ ΔΕΛΤΙΟ. Δεν μπορούσες να αγοράσεις όση ποσότητα ήθελες. 'ΟΛα αυτά κατά την περίοδο 1944-1950 (τα χρόνια του Δημοτικού) και 1950-1956 (τα χρόνια του Γυμνασίου μου).
ΑΛΛΑ ΤΟΤΕ ήμασταν αγαπημένοι οι άνθρωποι. Δεν χρειαζόμασταν σεκιούριτυ και σεκιουριτάδες! Ο Χριστός ήταν ο λατρευτός της ψυχής μας! Ο γείτονας ήταν ο προστάτης μας κι εμείς εκείνου. Ο συγγενής ήταν ιερό πρόσωπο! Δεν κλειδώναμε τα σπίτια μας ή, άν τα κλειδώναμε, για να πάμε κάπου, το κλειδί τα αφήναμε κάτω από τό χαλί της εξώπορτας, ή πίσω από τό μπατζούρι του παραθύρου μας!
ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΓΕΝΗΑ ΜΑΣ!
Η Γενηά όμως του Αλέξη, αντίθετα, σήμερα τά εχει όλα, αλλά δεν έχει ευτυχία! Ο Αλέξης ήταν παιδί πλουσίας οικογενείας καί καλομαθημένο! Πήγαινε σε σχολείο ιδιωτικό. Είχε επάρκεια αγαθών! 'Ενα μόνο του έλειπε: Ο Χριστός, η πίστη στο Χριστό καί η ελπίδα, που χαρίζει ο Χριστός σ' αυτούς που Τον ακολουθούν. Αυτό λείπει και από όλα σχεδόν τά νέα παιδιά της εποχής μας. Γι' αυτό, θα έλεγα, ότι το πρόβλημα της Κοινωνίας μας σήμερα δέν είναι οικονομικό, είναι ηθικό. Διώξαμε το Χριστό από τήν οικογένεια, από το σχολείο, από την καθημερινή ζωή από τη σκέψη μας, από την καρδιά μας! Κάποτε ο Λέχ Βαλέσα είπε: ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ".
Πλησιάσετε, λοιπόν, το Χριστό και τότε θα αλλάξει το σκηνικό μέσα σας και ολόγυρά σας. Αλλοιώς θα καταστρέφουμε και θα αυτοκαταστρεφόμαστε. Αυτά με πολλή αγάπη
+ Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος
------------------------------------------------- (Αν υπάρχει "πλήρες post", πατήστε εδώ...)Και δυό επιλεγμένες απαντήσεις από τους σχολιαστές!!!!!!!
Τι λέει ρε το φασιστόμουτρο;
«Ο Αλέξης ήταν παιδί πλουσίας οικογενείας καί καλομαθημένο! Πήγαινε σε σχολείο ιδιωτικό. Είχε επάρκεια αγαθών! 'Ενα μόνο του έλειπε: Ο Χριστός, η πίστη στο Χριστό καί η ελπίδα, που χαρίζει ο Χριστός σ' αυτούς που Τον ακολουθούν.»
Καταλάβαμε, ο μπάτσος (για τον οποίον δε λέει κουβέντα) τον σκότωσε γιατί δεν είχε πίστη στο Χριστό. Καλά του έκανε δηλαδή...
Α ρε τράγοι, κρεμάλες θέλετε ρε, όπως στη Γαλλική Επανάσταση. Αφήστε ρε τα μαγαζιά και κάψτε τους παπάδες και τους εκμεταλευτές!!!
15 Δεκέμβριος 2008 12:33 πμ
Σίγουρα τα χρόνια εκείνα ήταν δύσκολα.
Αν και γεννήθηκα 15 χρόνια μετά από τη γέννηση του Μητροπολίτη Καλαβρύτων, η φτώχεια που έζησα δεν περιγράφεται.
Παιδί πολυμελούς αγροτικής οικογένειας, ορφανό από μάνα, βίωσα της σκληρότητα μιας υποκριτικής κοινωνίας, που ο παπάς, μαζί με "εθνικόφρονες" πολίτες-μέλη επιτροπής - έκλεβαν και πουλούσαν τα ρούχα και τα τρόφιμα που έστελνε η ΟΥΝΡΑ( αμερικάνικη ανθρωπιστική οργάνωση).
Εμείς ως μαθητές τρώγαμε ξύλο από το "δάσκαλο", αν δεν πηγαίναμε στον υποχρεωτικό εκκλησιασμό. Οι μεγαλύτεροι από εμάς αγρότες ή εργάτες γης, στην πλειoνότητά τους , τσακωνόντουσαν μεταξύ τους για κτηματικές διαφορές.
Πολλές οικογένειες(αδέρφια-γονείς) δε μιλούσαν μεταξύ τους, γιατί η μοιρασιά της περιουσίας θεωρείτο άδικη.
Το κουτσομπολιό και οι ύβρεις, μεταξύ των γυναικών, ήταν σύνηθες φαινόμενο.
Τί και αν πεινούσε ο κόσμος. Τα μοναστήρια απαγόρευαν σε μας τα παιδιά να πλησιάσουμε στα φρούτα που μόνο εκεί υπήρχαν.
Αργότερα με το "Ελλάς Ελλήνων χριστιανών" κάποιοι καλοί χριστιανοί (παπάδες), μας κάρφωναν στο διευθυντή του Γυμνασίου κάνοντας χρήση πληροφορίες που είχαν αποσπάσει από το "μυστήριο» της εξομολόγησης.
Και να φανταστεί κανείς ότι όλα αυτά και άλλα πολλά συνέβαιναν "παρουσία " του Χριστού!!!
ΣΤΑΘΗΣ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΑΚΡΙΣΙΑ Ν. ΗΛΕΙΑΣ
15 Δεκέμβριος 2008 12:37 πμ