Απόσπασμα από το “Δοκίμιο Ελληνικής Ιδεολογίας - ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ”, Δημ. Ι. Λάμπρου, Αθήνα 1980, εκδόσεις ΔΑΥΛΟΣ.
Ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν ανεκάλυψαν μόνο τη Δημοκρατία αλλά όλα τα πολιτεύματα, και τα εφάρμοσαν οι ίδιοι -και είναι γνωστόν ότι, από τους εκπροσώπους της ελληνικής σκέψης, από τον Ηράκλειτο και τον Πλάτωνα μέχρι τον Αριστοτέλη, κανείς δεν καταφάσκει προς της Δημοκρατία, αλλά την απορρίπτουν προβάλλοντας σαν πρότυπα άλλα συστήματα, τιμοκρατικά και αριστοκρατικά, όπως ωρισμένες πολιτείες της Κρήτης, τη Σπάρτη κ.α.- ας εξετάσουμε την ελληνικότητα του Κοινοβουλευτισμού, ας δούμε δηλαδή αν το σύστημα αυτό είναι πολίτευμα με ιδεολογικό χαρακτήρα ίδιον ή παρόμοιο προς την Ελληνική Δημοκρατία, και δη την Αθηναίων Πολιτεία, όπως ισχυρίζονται οι απολογητές του.
Πρωτ' απ' όλα πρέπει με δύο λόγια να υπενθυμίσουμε ότι ιστορικά ο Κοινοβουλευτισμός εμφανίζεται στη Δυτική Ευρώπη σαν πολιτικό προϊόν των εβραιογενών “αστικών” επαναστάσεων στην Αγγλία και τη Γαλλία και ολοκληρώνεται σαν σύστημα αναπτύσσοντας θεσμούς και τύπους που ίσχυαν ήδη στα φεουδαρχικά μεσαιωνικά καθεστώτα (Παρλαμέντα). Όταν οι δύο αυτές χώρες έγιναν παγκόσμιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, “εξήγαγαν” τον Παρλαμενταρισμό μέσω των τοπικών οργάνων τους στις χώρες που ήλεγχαν, μεταξύ των οποίων και το άθλιο Νεοελληνικό Κράτος, που συγκροτήθηκε κάτω από καθεστώς Προστασίας μετά την μεγαλειώδη Επανάσταση του Εικοσιένα.
....
συνέχεια:
Περί Δημοκρατίας
Αγαπητέ φίλε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σημερινά πολιτεύματα έχουν απορρίψει όπως σωστά παρατηρείς όλους τους θεσμούς εκείνους που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν συνθήκες δημοκρατίας. Η ψευδαίσθηση της εκλογής που γίνεται μέσα από προκαθορισμένη λίστα ανθρώπων που έχουν επιλεγεί από το ίδιο το καθεστώς που θέλουμε να ανατρέψουμε δεν αφήνει κανένα περιθώριο. Πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρξουν, μεταβατικά έστω, θεσμοί με πολίτες που θα προέρχονται από τυχαία κλήρωση μέσα από το σύνολο των ψηφοφόρων. Μόνο έτσι και σταδιακά θα επιστρέψουμε σε πραγματικά δημοκρατικά πολιτεύματα.